Relaties
alle pijlers
Ex vriend neemt weer contact op
woensdag 17 oktober 2007 om 09:19
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier, en wil graag m'n verhaal kwijt.
Ik zou het in het kort proberen te vertellen.
Een maand of 2 geleden heb ik weer contact via msn met m'n exvriend. 3 jaar geleden zijn er dingen voor gevallen waar 1 malig z'n handen niet kon bedwingen en los liet op mij.
Ik had zoiets goed, ik wil contact met je via msn en meer niet. Doordat hij me niet begreep belde ik heb om uitleg te geven, dat ik verder niks wil. Nu heb ik al 3 keer met deze man afgesproken, dom denk ik.
De aantrekkingskracht is heel sterk, en verlang ook naar hem. Hij weet dit niet, en vertel het hem ook niet. Hij is echt wel veranderd, ik bedoel hij heeft me geslagen, en dat keur ik NOOIT goed. Hij heeft me geslagen, en ik weet dat heeft ie al meerdere malen gezegd ontzettend veel spijt van. Ik kan serieus met hem praten, echt intense gesprekken, maar kan ook lachen en gewoon lekker knuffelen. Hij wilt alles voor me doen, om te terug te krijgen. Ik merk aan alles dat ie de moeite doet voor mij. Misschien ben ik daar té gevoelig voor en hij weet dat.
Aan de ene kant voelt het goed, en aan de andere kan zo fout!! Ik weet wat vele mensen zeggen, wie spreekt nog met een man af die geweld heeft gebruikt. Dat snap ik volkomen, maar nu ik steeds met heb ben. Het voelt vertrouwd, en ben bang voor m;n eigen gevoel.
Hoe denken jullie erover?
Groetjes moeilijk2
Ik ben nieuw hier, en wil graag m'n verhaal kwijt.
Ik zou het in het kort proberen te vertellen.
Een maand of 2 geleden heb ik weer contact via msn met m'n exvriend. 3 jaar geleden zijn er dingen voor gevallen waar 1 malig z'n handen niet kon bedwingen en los liet op mij.
Ik had zoiets goed, ik wil contact met je via msn en meer niet. Doordat hij me niet begreep belde ik heb om uitleg te geven, dat ik verder niks wil. Nu heb ik al 3 keer met deze man afgesproken, dom denk ik.
De aantrekkingskracht is heel sterk, en verlang ook naar hem. Hij weet dit niet, en vertel het hem ook niet. Hij is echt wel veranderd, ik bedoel hij heeft me geslagen, en dat keur ik NOOIT goed. Hij heeft me geslagen, en ik weet dat heeft ie al meerdere malen gezegd ontzettend veel spijt van. Ik kan serieus met hem praten, echt intense gesprekken, maar kan ook lachen en gewoon lekker knuffelen. Hij wilt alles voor me doen, om te terug te krijgen. Ik merk aan alles dat ie de moeite doet voor mij. Misschien ben ik daar té gevoelig voor en hij weet dat.
Aan de ene kant voelt het goed, en aan de andere kan zo fout!! Ik weet wat vele mensen zeggen, wie spreekt nog met een man af die geweld heeft gebruikt. Dat snap ik volkomen, maar nu ik steeds met heb ben. Het voelt vertrouwd, en ben bang voor m;n eigen gevoel.
Hoe denken jullie erover?
Groetjes moeilijk2
woensdag 17 oktober 2007 om 22:55
Als ik het goed begrijp heeft hij je 1 keer een klap verkocht en jij hem terug geslagen, en verder is er zoiets niet voorgevallen en was er ook geen sprake van dreigingen e.a situaties waarin bedreiging of mishandeling voorkwam?
Wanneer het "alleen" bij die klap is gebleven vind ik dat niet iets wat in de weg zou hoeven staan.
Dit hangt uiteraard af hoe je er zelf tegenover staat.
Dus als dit een eenmalige actie is geweest, is er een grote kans dat hij dat geen tweede keer meer zal laten gebeuren en dat hij echt spijt heeft dat hij dat gedaan heeft, maar durf je daar op te vertrouwen? Als ik je post lees, lees ik geen angst of bedreigt gevoel van jou uit en zie ik het als een flinke misstap van je ex.
Mensen gaan vaker de fout in en soms grove fouten ook, maar mensen leren er ook van.....wanneer de rest van de omstandigheden voorheen goed zijn geweest en er niet naar wijzen dat het een type is dat dat nog een keer zou doen...zou ik daar na 3 jaar de boel niet vanaf laten hangen als de rest goed zou voelen.
Ik denk dat de grootste vragen over je gevoel voor hem en wat je er mee wilt en kan, meer af hangen van jou situatie; je bent ziek je bent niet op je sterkst, kan je je gevoel voor hem wel reeel overzien nu?
En de vraag of het praten met ekaar nu zo goed gaat omdat jullie allebei zijn gegroeit en dat dat idd veranderd is, of dat het komt omdat jullie toch wel er graag in elkaars buurt willen zijn en dat hij je heel graag terug wilt en ook heel erg zijn best doet?
Tja zijn geen makkelijke dingen wanneer verstand en gevoel twee verschillende dingen zeggen.
Ik hoop voor je dat je ze wel eerdaags op een lijn zal gaan krijgen, succes
Wanneer het "alleen" bij die klap is gebleven vind ik dat niet iets wat in de weg zou hoeven staan.
Dit hangt uiteraard af hoe je er zelf tegenover staat.
Dus als dit een eenmalige actie is geweest, is er een grote kans dat hij dat geen tweede keer meer zal laten gebeuren en dat hij echt spijt heeft dat hij dat gedaan heeft, maar durf je daar op te vertrouwen? Als ik je post lees, lees ik geen angst of bedreigt gevoel van jou uit en zie ik het als een flinke misstap van je ex.
Mensen gaan vaker de fout in en soms grove fouten ook, maar mensen leren er ook van.....wanneer de rest van de omstandigheden voorheen goed zijn geweest en er niet naar wijzen dat het een type is dat dat nog een keer zou doen...zou ik daar na 3 jaar de boel niet vanaf laten hangen als de rest goed zou voelen.
Ik denk dat de grootste vragen over je gevoel voor hem en wat je er mee wilt en kan, meer af hangen van jou situatie; je bent ziek je bent niet op je sterkst, kan je je gevoel voor hem wel reeel overzien nu?
En de vraag of het praten met ekaar nu zo goed gaat omdat jullie allebei zijn gegroeit en dat dat idd veranderd is, of dat het komt omdat jullie toch wel er graag in elkaars buurt willen zijn en dat hij je heel graag terug wilt en ook heel erg zijn best doet?
Tja zijn geen makkelijke dingen wanneer verstand en gevoel twee verschillende dingen zeggen.
Ik hoop voor je dat je ze wel eerdaags op een lijn zal gaan krijgen, succes
woensdag 17 oktober 2007 om 23:57
donderdag 18 oktober 2007 om 09:49
@Daysha: Inderdaad is het bij die ene klap gebleven, wel werd ie snel boos om dingen en kon ie wel wat aggressief overkomen. Niet persé naar mij, maar ook in het algemeen.
Het is zo dat mensen fouten maken, daar ben je mens voor nietwaar. Ik ben ook niet bang voor hem geweest of nu op het moment. Opzich in zijn bijzijn voel ik me goed, maar iets in m'n hoofd zegt ''niet doen, dit is fout'' en waarom? Ik weet het niet.
De eerste maanden hadden we het erg leuk, er kwam verlatingsangst bij van zijn kant, en wij beide waren jarloers !! Die dingen naderhand gingen ook meespelen maar die klap heeft de overhand gegeven, voor een breuk in de relatie.
Hij doet erg zijn best, en wilt er alles voor doen om mij terug te krijgen als zijn vriendin. Hij zegt dan ook,ik wil het beste voor je, en weet niet wat ik fout doe. Doordat ik ziek ben, kan het zijn dat die aandacht fijn is, maar heb er over nagedacht en dit gevoel zou ook op kunnen komen had ik ''gezond'' geweest. Het is alleen dat ik nu door het ziek zijn, ''zwakker'' ben, maar zelf beslissen en overzien lukt nog wel redelijk.
@Sourire, zie stukje aan Daysha
Het is zo dat mensen fouten maken, daar ben je mens voor nietwaar. Ik ben ook niet bang voor hem geweest of nu op het moment. Opzich in zijn bijzijn voel ik me goed, maar iets in m'n hoofd zegt ''niet doen, dit is fout'' en waarom? Ik weet het niet.
De eerste maanden hadden we het erg leuk, er kwam verlatingsangst bij van zijn kant, en wij beide waren jarloers !! Die dingen naderhand gingen ook meespelen maar die klap heeft de overhand gegeven, voor een breuk in de relatie.
Hij doet erg zijn best, en wilt er alles voor doen om mij terug te krijgen als zijn vriendin. Hij zegt dan ook,ik wil het beste voor je, en weet niet wat ik fout doe. Doordat ik ziek ben, kan het zijn dat die aandacht fijn is, maar heb er over nagedacht en dit gevoel zou ook op kunnen komen had ik ''gezond'' geweest. Het is alleen dat ik nu door het ziek zijn, ''zwakker'' ben, maar zelf beslissen en overzien lukt nog wel redelijk.
@Sourire, zie stukje aan Daysha
donderdag 18 oktober 2007 om 10:43
ADHD-ers zijn nooit makklijk in de omgang, maar medicatie kan een hele hoop schelen. Als hij therapietrouw is en zijn medicatie ook braaf gebruikt heb je best een kans dat het zou kunnen werken.Dan nog zal ie er af en toe last van hebben en zul je meer moetren pikken en incasseren dan in een normale relatie. In het topic over reklatie met aspergers werd gezegt"Je kunt van iemand in een rolstoel ook niet verwahten dat ie het zout terug zet in het bovenste keukenkastje" . En zo is het ok met iemand met ADHD, bepaalde situaties kunnen ze niet aan, zullen ze niet ankunnen en die moet jij oplossen. De vraag is of je dat kunt en wilt. En alleeen jij kunt het antwoord geven, en als je denkt dat het niet kan, is het veiliger om er niet aan te beginnen.
het is echter niet perse fout om het wel te doen. Je kiest dan niet voor de makkelijkste weg, maar alleen jij kunt bepalen of het het waard is of niet.
het is echter niet perse fout om het wel te doen. Je kiest dan niet voor de makkelijkste weg, maar alleen jij kunt bepalen of het het waard is of niet.
donderdag 18 oktober 2007 om 11:24
Gelukkig weet ik zelf best een hoop van adhd af, mbt m'n opleiding. Ik weet dat er een zogenoemde ''gebruiksaanwijzing'' aan deze mensen kunnen zitten.
Ik weet dat het misschien niet fout is, maar het ene moment wat ik al eerder zei: Voelt het goed, en denk ik, proberen kan altijd. Aan de andere kant denk ik: Nee, dit is fout. Wil ik dit wel, er is teveel gebeurd. Er is teveel veranderd.
Vanavond zie ik hem weer, en wil ik bespreken wat me dwars zit en ook zijn gevoelens horen. Niet dat we over de relatie spreken, want dat is nu niet tersprake. Van zijn kant wel, maar ik wil gewoon horen hoe hij het ziet.
Ik maak het me misschien te ingewikkeld, maar ik zie de bomen door het bos even niet meer op het moment !!
Ik weet dat het misschien niet fout is, maar het ene moment wat ik al eerder zei: Voelt het goed, en denk ik, proberen kan altijd. Aan de andere kant denk ik: Nee, dit is fout. Wil ik dit wel, er is teveel gebeurd. Er is teveel veranderd.
Vanavond zie ik hem weer, en wil ik bespreken wat me dwars zit en ook zijn gevoelens horen. Niet dat we over de relatie spreken, want dat is nu niet tersprake. Van zijn kant wel, maar ik wil gewoon horen hoe hij het ziet.
Ik maak het me misschien te ingewikkeld, maar ik zie de bomen door het bos even niet meer op het moment !!
donderdag 18 oktober 2007 om 14:33
Hoe jullie het nu lezen, is er nog iets wat ik ''moet'' bespreken met hem? Ookal blijft het waarschijnlijk bij een vriendschap. Vind het namelijk moeilijk.
Ik bedoel, we kregen msn contact en ik had zoiets had hij de stap niet gezet miste ik het ook niet. Ik hoop dat ik de verleiding kan weerstaan, en hem geen hoop ga geven. Ookal doe ik dat eigenlijk nu al, door hem langs te laten komen.
Ik bedoel, we kregen msn contact en ik had zoiets had hij de stap niet gezet miste ik het ook niet. Ik hoop dat ik de verleiding kan weerstaan, en hem geen hoop ga geven. Ookal doe ik dat eigenlijk nu al, door hem langs te laten komen.
donderdag 18 oktober 2007 om 15:24
Huh? Je geeft hem hoop doordat hij langskomt?
Is dat wel zo'n goed idee dan...
Moeilijk, 1 van de voordelen aan vrouw zijn is dat je intuitie hebt gekregen. Dat van jou roept heel hard nee... Luister ernaar
Misschien is het waarom je nog niet helemaal duidelijk maar dat komt hopelijk nog wel.... misschien gewoon zwak vlees?
Is dat wel zo'n goed idee dan...
Moeilijk, 1 van de voordelen aan vrouw zijn is dat je intuitie hebt gekregen. Dat van jou roept heel hard nee... Luister ernaar
Misschien is het waarom je nog niet helemaal duidelijk maar dat komt hopelijk nog wel.... misschien gewoon zwak vlees?
donderdag 18 oktober 2007 om 16:05
vrijdag 19 oktober 2007 om 12:55
Ik heb hem gisteravond dus weer gezien, een erg leuke avond waar ik me erg goed bij voelde. Goede gesprekken, maar vooral ook de aantrekkingkracht wat wij allebei merkten. De verleiding is dan bijna niet meer te weerstaan.
Ik heb ook gezegd dat ik graag een liefdesleven wil (niet persé naar hem toe) waar ik niet hoef te denken van ooh, wat als er dit gebeurd. Ik heb geen zin in geheimzinnigheid. Wat kan de buitenwereld hier wel niet van zeggen, er is iets gebeurd wat ik nooit zou vergeten, maar is het de kans waard. De buitenwereld kan heel hard zijn, en persoonlijk zou ik zelf met zoiets ook m'n oordel klaar hebben.
Ik heb verteld dat ik nu genoeg heb aan me ziek zijn, en ik beter moet gaan worden. Hij wilt me erg graag helpen, me steunen, troosten de pijn delen. Hij geeft aan, niet meer te weten wat ie moet doen om te overtuigen dat het een erg stomme fout is waar hij erg veel spijt van heeft. Erg emotioneel word het erdoor, want beide zijn we erg gevoelige mensen.
In zijn gedrag is ie zeker veranderd, hij kan over zijn gevoelens praten en is rustiger geworden. En wat dat slaan betreft, zou waarschijnlijk niet gebeuren. Ik geloof hem daarin, dat hij daarin veranderd is, door de therapieen en medicijnen die hij heeft. Ook heeft hij nog een aantal slechte eigenschappen, wat me weleens benauwd en dat heb ik ook gezegd. Ik wil een zorgeloos leven (iedereen natuurlijk) maar bedoel niet een leven dat ik altijd moet denken, word ik wel gelukkig. Je weet nooit hoe je leven loopt, maar je hebt toch wel een beeld bij de toekomst hoe je het graag zou willen.
Nogmaals, de gevoelens worden toch best groter. Het verlangen en de intenste gesprekken. Misschien het gevoel wat toen was, en nu door loopt.
In die peroide dat ik iets met hem had, en vooral de periode erna heb ik zoveel geleerd en gegroeid dat ik nooit meer een leven wil waar ik bij moet denken van, kan dit wel???
Wat denken jullie?
Dit hou me bezig.
-Ik voel me aangetrokken, zou het dan zo moeten zijn en de relatie wel kan
-Ik geloof dat ie veranderd is, maar vallen we niet in hetzelfde patroon terug
-Wat als ik het contact verbreek, zou ik spijt krijgen
-Wat zou de buitenwereld denken? Ik heb zelf ook wel een oordel klaar in die zin, maar de buitenwereld is erg hard.
-Moet ik ons beide een kans geven en kijken waar het schip strand
-Alles negeren en verder gaan met het leven
Ik wil beter worden, en dan kijken hoe het verder gaat denk ik.
Ik heb ook gezegd dat ik graag een liefdesleven wil (niet persé naar hem toe) waar ik niet hoef te denken van ooh, wat als er dit gebeurd. Ik heb geen zin in geheimzinnigheid. Wat kan de buitenwereld hier wel niet van zeggen, er is iets gebeurd wat ik nooit zou vergeten, maar is het de kans waard. De buitenwereld kan heel hard zijn, en persoonlijk zou ik zelf met zoiets ook m'n oordel klaar hebben.
Ik heb verteld dat ik nu genoeg heb aan me ziek zijn, en ik beter moet gaan worden. Hij wilt me erg graag helpen, me steunen, troosten de pijn delen. Hij geeft aan, niet meer te weten wat ie moet doen om te overtuigen dat het een erg stomme fout is waar hij erg veel spijt van heeft. Erg emotioneel word het erdoor, want beide zijn we erg gevoelige mensen.
In zijn gedrag is ie zeker veranderd, hij kan over zijn gevoelens praten en is rustiger geworden. En wat dat slaan betreft, zou waarschijnlijk niet gebeuren. Ik geloof hem daarin, dat hij daarin veranderd is, door de therapieen en medicijnen die hij heeft. Ook heeft hij nog een aantal slechte eigenschappen, wat me weleens benauwd en dat heb ik ook gezegd. Ik wil een zorgeloos leven (iedereen natuurlijk) maar bedoel niet een leven dat ik altijd moet denken, word ik wel gelukkig. Je weet nooit hoe je leven loopt, maar je hebt toch wel een beeld bij de toekomst hoe je het graag zou willen.
Nogmaals, de gevoelens worden toch best groter. Het verlangen en de intenste gesprekken. Misschien het gevoel wat toen was, en nu door loopt.
In die peroide dat ik iets met hem had, en vooral de periode erna heb ik zoveel geleerd en gegroeid dat ik nooit meer een leven wil waar ik bij moet denken van, kan dit wel???
Wat denken jullie?
Dit hou me bezig.
-Ik voel me aangetrokken, zou het dan zo moeten zijn en de relatie wel kan
-Ik geloof dat ie veranderd is, maar vallen we niet in hetzelfde patroon terug
-Wat als ik het contact verbreek, zou ik spijt krijgen
-Wat zou de buitenwereld denken? Ik heb zelf ook wel een oordel klaar in die zin, maar de buitenwereld is erg hard.
-Moet ik ons beide een kans geven en kijken waar het schip strand
-Alles negeren en verder gaan met het leven
Ik wil beter worden, en dan kijken hoe het verder gaat denk ik.
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:13
maakt het jou echt zoveel uit wat de buitenwereld denkt? Zij hoeven jouw leven toch niet te leven? Zij kunnen toch niet bepalen of jij gelukkig bent?
Mensen zullen een mening hebben, maar de mensen die nabij staan zullen vanzelf bijdraaien als zij ook zien dat het goed gaat en dat hij echt veranderd is, en de mening van de rest van de wereld zou ik aan mijn laars lappen, dat doen zij ws ook met jouw mening.
Ik zou zeker niet alles negeren, maar vooral uitgaan van jezelf en jouw intuitie.
Enige vraag die er toe doet is of jij er in kunt geloven en er op durft te vertrouwen dat e je nooit weer zal slaan en dat jullie gelijkwaardig zijn.
een patroon dat er insluipt, daar ben je ook een beetje zelf bij en als jij je anders opstelt zal het vor hem ook anders zijn. Het is een risico, maar meteen nieuwe geliefde zal hetzelfde patroon ontstaan als jij niks verandert, dus dat maakt dan ook niet uit. als jij met hem het idee hebt dat je je constant moet afvragen "wordt ik wel gelukkig"dan kun je er beter niet aanbeginnen. maar mss moet je ok gewoon stoppen met "Wordt ik wel gelukkig"en beginnen met "Ben ik NU gelukkig.
Mensen zullen een mening hebben, maar de mensen die nabij staan zullen vanzelf bijdraaien als zij ook zien dat het goed gaat en dat hij echt veranderd is, en de mening van de rest van de wereld zou ik aan mijn laars lappen, dat doen zij ws ook met jouw mening.
Ik zou zeker niet alles negeren, maar vooral uitgaan van jezelf en jouw intuitie.
Enige vraag die er toe doet is of jij er in kunt geloven en er op durft te vertrouwen dat e je nooit weer zal slaan en dat jullie gelijkwaardig zijn.
een patroon dat er insluipt, daar ben je ook een beetje zelf bij en als jij je anders opstelt zal het vor hem ook anders zijn. Het is een risico, maar meteen nieuwe geliefde zal hetzelfde patroon ontstaan als jij niks verandert, dus dat maakt dan ook niet uit. als jij met hem het idee hebt dat je je constant moet afvragen "wordt ik wel gelukkig"dan kun je er beter niet aanbeginnen. maar mss moet je ok gewoon stoppen met "Wordt ik wel gelukkig"en beginnen met "Ben ik NU gelukkig.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:34
Je hebt er gelijk in, de buitenwereld heeft er inderdaad niks mee te maken. Je krijgt altijd van dat ''gezeur'' van alle kanten, maar goed mijn beslissing is het wel.
Ik zal zeker, als ik het in de toekomst een kans zal geven op me hoede zijn. Ik bedoel ik heb er van geleerd en hij waarschijnlijk ook. Ik weet nu hoe ik het wil, en iedereen zal een beetje water bij de wijn moeten schenken.
Het contante afvragen van: Word ik wel gelukkig heb ik niet. Inderdaad moet ik aan NU denken. Nu op dit moment voel ik me goed, en ik hoop dat de tijd het zal leren. Het klinkt cliché, maar als we de relatie een kans zouden geven heeft het zo moeten zijn denk ik dan. Het is dan op onze pad gekomen.
Ik zal zeker, als ik het in de toekomst een kans zal geven op me hoede zijn. Ik bedoel ik heb er van geleerd en hij waarschijnlijk ook. Ik weet nu hoe ik het wil, en iedereen zal een beetje water bij de wijn moeten schenken.
Het contante afvragen van: Word ik wel gelukkig heb ik niet. Inderdaad moet ik aan NU denken. Nu op dit moment voel ik me goed, en ik hoop dat de tijd het zal leren. Het klinkt cliché, maar als we de relatie een kans zouden geven heeft het zo moeten zijn denk ik dan. Het is dan op onze pad gekomen.
zaterdag 20 oktober 2007 om 16:11
En het contact word met de dag closer..
Ik denk weleens, waarom denken we altijd te moeilijk na. Of je nou de juiste of onjuiste beslissing neemt, in een ander z'n ogen is het vaak het tegenovergestelde.
Er is een gevoel die je niet moet negeren, en gewoon moet kijken hoe het op z'n beloop gaat. Maar ja, wat is goed en wat is fout
Ik denk weleens, waarom denken we altijd te moeilijk na. Of je nou de juiste of onjuiste beslissing neemt, in een ander z'n ogen is het vaak het tegenovergestelde.
Er is een gevoel die je niet moet negeren, en gewoon moet kijken hoe het op z'n beloop gaat. Maar ja, wat is goed en wat is fout
maandag 22 oktober 2007 om 13:46
Daar was ik weer:)
Ik sta er van te kijken hoe leuk we het samen hebben. Ik herken dit helemaal niet van onze relatie. We hadden het wel leuk, maar op een andere manier. Voor dat we een relatie kregen, waren we vrienden en toen was het nog niet eens zo. Ook het soort gesprekken die we voeren, ik kan er niet onderuit dat ik het ontzettend leuk met hem heb.
Het verleden komt ook naar boven, en daar praten we over. Waarom dit en dat is gebeurd. We waren toen een stuk jonger en beide zijn we gegroeid. Zou het lot het bepalen, dat we een relatie een kans moeten geven??
Dat het zo heeft moeten lopen is ons leven?
Ik sta er van te kijken hoe leuk we het samen hebben. Ik herken dit helemaal niet van onze relatie. We hadden het wel leuk, maar op een andere manier. Voor dat we een relatie kregen, waren we vrienden en toen was het nog niet eens zo. Ook het soort gesprekken die we voeren, ik kan er niet onderuit dat ik het ontzettend leuk met hem heb.
Het verleden komt ook naar boven, en daar praten we over. Waarom dit en dat is gebeurd. We waren toen een stuk jonger en beide zijn we gegroeid. Zou het lot het bepalen, dat we een relatie een kans moeten geven??
Dat het zo heeft moeten lopen is ons leven?
woensdag 24 oktober 2007 om 13:21
Hopelijk krijg ik nog een adviesje van jullie.
Zoals jullie hier boven lezen, word het alsmaar closer en closer. Echt een goed gevoel, hij doet zoveel moeite e.d.
Het is nu niet gelijk, dat het iets tussen ons zou worden. Maar, ik woon nog thuis. Ik zou mijn ouders toch eens moeten informeren wbt de afspraken. Ik wil niks geheimzinnigs doen. Maar ik ga ook begrijpen, dat ze het er niet snel mee eens zullen zijn.
Jullie nog tips?
Zoals jullie hier boven lezen, word het alsmaar closer en closer. Echt een goed gevoel, hij doet zoveel moeite e.d.
Het is nu niet gelijk, dat het iets tussen ons zou worden. Maar, ik woon nog thuis. Ik zou mijn ouders toch eens moeten informeren wbt de afspraken. Ik wil niks geheimzinnigs doen. Maar ik ga ook begrijpen, dat ze het er niet snel mee eens zullen zijn.
Jullie nog tips?
vrijdag 26 oktober 2007 om 21:14
Hey Moeilijk2,
Ik geloof dat ik in een soortgelijk probleempje zit. Mijn vriend en ik hebben laatst nogal een flinke ruzie gehad, waarbij voorwerpen door de kamer vlogen. Op een gegeven moment knapte er iets bij hem en heeft hij mij geslagen. Ik ben dan weliswaar niet direct een slachtoffer of 'mishandeld', maar ik ben er heel erg van geschrokken en het doet mij veel verdriet. Ik weet niet meer zo heel goed hoe ik met deze situatie om moet gaan.
We hebben nu ongeveer 2 jaar een relatie. Veel positieve, maar ook negatieve dingen hebben we meegemaakt. Hierdoor zijn we heel erg naar elkaar toegegroeid. Net als jij kan ik heel erg goed met hem praten, knuffelen, stoeien enzovoorts. Maar als de discussies/ruzies erg hoog oplopen, kan hij zichzelf niet meer in de hand houden. Hij moet dan zijn frustraties en emoties kwijt. Dat doet hij dan door middel van met dingen smijten of zichzelf slaan. Hij heeft mij nog niet eerder geslagen (op 1 corrigeerde tik na dan).
Na het 'slaan-incident' hebben we nog heel lang met elkaar gepraat. Ik stond op het punt bij hem te vertrekken, maar ik kon het niet. Ik heb toen gezegd dat als hij niet hulp gaat zoeken, dat het dan over tussen zou zijn. Is dit oneerlijk van mij? Of had ik direct weg moeten gaan van hem? Wat zou(den) jij/jullie doen?
Moeilijk2, ik begrijp heel erg goed dat je nu in een lastige situatie zit en het is ook niet makkelijk om zomaar een keuze te maken. Waarschijnlijk weet je wel wat het verstandigst is, maar je gevoel wil iets heel anders.
Heb jij eigenlijk geprobeerd te daten met andere mannen? Het is inderdaad makkelijker om een schone lei te beginnen dan het verleden terug te pakken. Kijk maar naar mij, het is tussen ons al een keer eerder uit geweest, maar dan om een hele andere reden. Maar het maakt nu voor mij steeds moeilijker en moeilijker om bij hem weg te gaan.
Groetjes, 1Bloem
Ik geloof dat ik in een soortgelijk probleempje zit. Mijn vriend en ik hebben laatst nogal een flinke ruzie gehad, waarbij voorwerpen door de kamer vlogen. Op een gegeven moment knapte er iets bij hem en heeft hij mij geslagen. Ik ben dan weliswaar niet direct een slachtoffer of 'mishandeld', maar ik ben er heel erg van geschrokken en het doet mij veel verdriet. Ik weet niet meer zo heel goed hoe ik met deze situatie om moet gaan.
We hebben nu ongeveer 2 jaar een relatie. Veel positieve, maar ook negatieve dingen hebben we meegemaakt. Hierdoor zijn we heel erg naar elkaar toegegroeid. Net als jij kan ik heel erg goed met hem praten, knuffelen, stoeien enzovoorts. Maar als de discussies/ruzies erg hoog oplopen, kan hij zichzelf niet meer in de hand houden. Hij moet dan zijn frustraties en emoties kwijt. Dat doet hij dan door middel van met dingen smijten of zichzelf slaan. Hij heeft mij nog niet eerder geslagen (op 1 corrigeerde tik na dan).
Na het 'slaan-incident' hebben we nog heel lang met elkaar gepraat. Ik stond op het punt bij hem te vertrekken, maar ik kon het niet. Ik heb toen gezegd dat als hij niet hulp gaat zoeken, dat het dan over tussen zou zijn. Is dit oneerlijk van mij? Of had ik direct weg moeten gaan van hem? Wat zou(den) jij/jullie doen?
Moeilijk2, ik begrijp heel erg goed dat je nu in een lastige situatie zit en het is ook niet makkelijk om zomaar een keuze te maken. Waarschijnlijk weet je wel wat het verstandigst is, maar je gevoel wil iets heel anders.
Heb jij eigenlijk geprobeerd te daten met andere mannen? Het is inderdaad makkelijker om een schone lei te beginnen dan het verleden terug te pakken. Kijk maar naar mij, het is tussen ons al een keer eerder uit geweest, maar dan om een hele andere reden. Maar het maakt nu voor mij steeds moeilijker en moeilijker om bij hem weg te gaan.
Groetjes, 1Bloem
vrijdag 26 oktober 2007 om 23:58
Hoi Bloem,
Vervelende situatie voor je zeg, maar het is zeker niet oneerlijk van jou om hem voor de keuze te stellen. Hij kan beter hulp zoeken, door zn frustatie de baas te zijn. Het is natuurlijk makkelijk praten, maar geweld in een relatie is niet te tollereren. Zelfs een corrigerende tik niet, geweld is niet goed !!
Bloem, geef de keuze aan jullie beide. Probeer elkaar voor een tijdje los te laten, en kijk hoe het lot beslist om het dan even ''mooi'' te zeggen.
Ik heb wel een aantal keer met andere mannen gedate en wat gezoend, maar niet meer dan dat. Nu sinds enige tijd heb ik dus weer contact met m'n ex.
Ik weet niet hoe het kan, maar we hebben het dus zo leuk. Ik kan het me haast niet voorstellen, maar het is echt zo !! Lachen, praten, knuffelen elkaar steunen. En dan denk ik, zou zo'n persoon dat echt veranderd zijn? Denk het wel, ik hoop dat. Ik begin steeds meer om hem te geven, al weet ie dat niet !! Ik wil eerst de kat uit de boom kijken, totdat ik een beslissing neem en bekijk hoe ik het m'n fam. kan vertellen. Ik ben benieuwd, hoe het allemaal gaat lopen.
Vervelende situatie voor je zeg, maar het is zeker niet oneerlijk van jou om hem voor de keuze te stellen. Hij kan beter hulp zoeken, door zn frustatie de baas te zijn. Het is natuurlijk makkelijk praten, maar geweld in een relatie is niet te tollereren. Zelfs een corrigerende tik niet, geweld is niet goed !!
Bloem, geef de keuze aan jullie beide. Probeer elkaar voor een tijdje los te laten, en kijk hoe het lot beslist om het dan even ''mooi'' te zeggen.
Ik heb wel een aantal keer met andere mannen gedate en wat gezoend, maar niet meer dan dat. Nu sinds enige tijd heb ik dus weer contact met m'n ex.
Ik weet niet hoe het kan, maar we hebben het dus zo leuk. Ik kan het me haast niet voorstellen, maar het is echt zo !! Lachen, praten, knuffelen elkaar steunen. En dan denk ik, zou zo'n persoon dat echt veranderd zijn? Denk het wel, ik hoop dat. Ik begin steeds meer om hem te geven, al weet ie dat niet !! Ik wil eerst de kat uit de boom kijken, totdat ik een beslissing neem en bekijk hoe ik het m'n fam. kan vertellen. Ik ben benieuwd, hoe het allemaal gaat lopen.
zaterdag 27 oktober 2007 om 13:45
Het is verstandig om voor jezelf te bedenken wat je precies aan hem zult hebben als jullie weer een relatie zouden hebben. Wat ik kan lezen in je eerdere berichten merk ik dat je eigenlijk helemaal niet van hem af wilt, maar dat er iets in je zegt dat het niet goed is. Bedenk waarom het niet goed zou zijn en ondanks dat of het de moeite waard is om weer iets met hem te beginnen. Als je een beslissing neemt, sta er dan ook 100% achter zonder enige twijfels. Dat is namelijk geen goede basis voor je relatie. Geen oude koeien meer uit de sloot halen en gewoon rechtvooruit gaan.
Enneh, niet teveel piekeren hoor. Dat is slecht voor je!
Een tijdje uit elkaar gaan is voor mij geen keus. We zijn 2 jaar geleden even uit elkaar geweest en we bleven elkaar maar opzoeken. In die tijd was alles weer leuk en zag ik geen slechte eigenschappen aan hem. Daardoor heb ik de beslissing genomen om weer bij elkaar terug te komen. Als we dat nu weer doen, weet ik dat we in hetzelfde patroon vallen. Alles is weer leuk, lief en aardig, maar we zullen vast wel weer ruzie krijgen dat hoort er nou eenmaal bij. Het is alleen hoe erg gaat dat worden? Dus als we uit elkaar gaan heb ik ook tegen hem gezegd dat ik hem niet meer wilde zien, althans voor het komend half jaar tot een jaar. Totdat ik mijn gevoelens weer op een rij heb gezet.
Enneh, niet teveel piekeren hoor. Dat is slecht voor je!
Een tijdje uit elkaar gaan is voor mij geen keus. We zijn 2 jaar geleden even uit elkaar geweest en we bleven elkaar maar opzoeken. In die tijd was alles weer leuk en zag ik geen slechte eigenschappen aan hem. Daardoor heb ik de beslissing genomen om weer bij elkaar terug te komen. Als we dat nu weer doen, weet ik dat we in hetzelfde patroon vallen. Alles is weer leuk, lief en aardig, maar we zullen vast wel weer ruzie krijgen dat hoort er nou eenmaal bij. Het is alleen hoe erg gaat dat worden? Dus als we uit elkaar gaan heb ik ook tegen hem gezegd dat ik hem niet meer wilde zien, althans voor het komend half jaar tot een jaar. Totdat ik mijn gevoelens weer op een rij heb gezet.
zaterdag 27 oktober 2007 om 16:26
Ik bedoel ook niet, dat je je relatie op het spel moet zetten hoor. Maar zoals je zegt, ruzie ik ook niet zo'n goeie basis. Doordat je weet wat je aan je vriend hebt, en je dat dan op een laag vuurtje zal gaan zetten is alles opnieuw mooi en spannend inderdaad. Ik hoop echt, dat de ruzies niet erger voor jullie worden. Vanwaar die agressie in hem? Heeft ie iets in zn jeugd meegemaakt oid? Het is natuurlijk beter dat ie een deur ramt, ipv jou. In elke relatie zijn er weleens discussies oid, alleen heel veel ruzie word je ook niet vrolijk van.
Het klopt dat ik ook niet echt van hem af wilt, sinds wij contact hebben is het zo hecht. We hebben het ontzettend leuk, en we vullen elkaar als het ware aan. Ik wil eigenlijk niet twijfelen, en over een tijdje het een kans willen geven. Het is misschien een slechte eigenschap, maar ik ben bang voor de reactie van fam. (waar begin je aan? je weet wat hij heeft gedaan, hij veranderd niet !!)
Ik moet de beslissing maken, en zij hebben hoeven er niet mee te leven. Maar zij hebben het beste voor me, en dan weet ik. Maar ik weet niet op wat voor manier ik het moet vertellen als ik toch besluit, ons een kans te geven. Hij weet op dit moment niet, dat mijn gevoelens ook sterk aan het toenemen zijn. Ik wil een gelukkig leven, en genieten van alles. Maar op de manier hoe het nu gaat, gaat het toch een beetje ''stiekem''.
Ik voel me goed bij hem, en alles. Ik ga niet teveel piekeren en toch proberen te genieten van m'n gevoelens en dan zou ik toch de knoop eens door moeten hakken.
Het klopt dat ik ook niet echt van hem af wilt, sinds wij contact hebben is het zo hecht. We hebben het ontzettend leuk, en we vullen elkaar als het ware aan. Ik wil eigenlijk niet twijfelen, en over een tijdje het een kans willen geven. Het is misschien een slechte eigenschap, maar ik ben bang voor de reactie van fam. (waar begin je aan? je weet wat hij heeft gedaan, hij veranderd niet !!)
Ik moet de beslissing maken, en zij hebben hoeven er niet mee te leven. Maar zij hebben het beste voor me, en dan weet ik. Maar ik weet niet op wat voor manier ik het moet vertellen als ik toch besluit, ons een kans te geven. Hij weet op dit moment niet, dat mijn gevoelens ook sterk aan het toenemen zijn. Ik wil een gelukkig leven, en genieten van alles. Maar op de manier hoe het nu gaat, gaat het toch een beetje ''stiekem''.
Ik voel me goed bij hem, en alles. Ik ga niet teveel piekeren en toch proberen te genieten van m'n gevoelens en dan zou ik toch de knoop eens door moeten hakken.
zondag 28 oktober 2007 om 16:08
Aaah, en wanneer komt het moment dat ik een keuze maak. Een keuze die goed is, maar ja wat is goed. Het is allemaal zo moeilijk, ik maak het mezelf moeilijk.
Alles wat we nu samen ''doen'': We praten, delen gevoelens, vinden de aandacht leuk, willen bij elkaar zijn (hij wat meer dan ik, maar misschien wil ik het onbewust ook heel graag) de smsjes, de pijn die we delen van de jaren geleden.
Het is allemaal mooi, als ik zou weten dat dit zo blijft en er een leuke relatie nog uit kan voortbloeien ging ik er gelijk voor.
Ik wil graag bij hem zijn, samen met hem wat opbouwen. Maar wat als ik een verkeerde beslissing neem, en wat als ie toch niet veranderd is (wat ik bijna 100% weet dat ie dat wel is) ??
Hier word je toch stapel van !!
Alles wat we nu samen ''doen'': We praten, delen gevoelens, vinden de aandacht leuk, willen bij elkaar zijn (hij wat meer dan ik, maar misschien wil ik het onbewust ook heel graag) de smsjes, de pijn die we delen van de jaren geleden.
Het is allemaal mooi, als ik zou weten dat dit zo blijft en er een leuke relatie nog uit kan voortbloeien ging ik er gelijk voor.
Ik wil graag bij hem zijn, samen met hem wat opbouwen. Maar wat als ik een verkeerde beslissing neem, en wat als ie toch niet veranderd is (wat ik bijna 100% weet dat ie dat wel is) ??
Hier word je toch stapel van !!
maandag 29 oktober 2007 om 17:10
Het belangrijkste vind ik beter te worden. Maar ben er zo goed als van overtuigd dat ik deze man en onze relatie een kans ga geven.
Maar het ''probleem'' hoe vertel ik het de omgeving, gezin en familie??
Het is uiteraard m'n eigen keus, maar zij zijn ook wel het ''probleem'' waardoor het dan geen kans durf te geven. (de reacties etc.)
We kunnen over alles goed praten, maar dit word een erg gevoelig gesprek wb het verleden. Hoe kan ik dit tactisch brengen zodat ik m;n ouders etc.?? niet kwets. Dit wil ik namelijk absoluut niet, al is het mn eigen keus.
Maar het ''probleem'' hoe vertel ik het de omgeving, gezin en familie??
Het is uiteraard m'n eigen keus, maar zij zijn ook wel het ''probleem'' waardoor het dan geen kans durf te geven. (de reacties etc.)
We kunnen over alles goed praten, maar dit word een erg gevoelig gesprek wb het verleden. Hoe kan ik dit tactisch brengen zodat ik m;n ouders etc.?? niet kwets. Dit wil ik namelijk absoluut niet, al is het mn eigen keus.
