Relaties
alle pijlers
Frustraties lopen uit de hand
zondag 27 december 2020 om 19:29
Hoi allemaal,
Ik zit met een lastige situatie in mijn relatie; ik ga het proberen uit te leggen.
Mijn vriend en ik (midden 20) zijn nu 1,5 jaar samen en wonen sinds een maand of 5 samen. We zijn dus midden in de coronatijd samen gaan wonen, waardoor we opeens beide bijna elke dag samen thuis zitten. Het is een 2-kamer appartement, dus we zitten vaak samen in dezelfde kamer. Ik vind het super vaak super fijn om met hem te zijn, we hebben ons appartementje super ingericht, wonen in een leuke stad... En ik hou van mijn vriend. Toch valt het me zwaar en het is zo erg wennen. Ik merk dat ik steeds meer frustraties heb over dingen die niet gaan zoals ik het graag zou zien, en vice versa.
Het grootste probleem is dat ik me vaak te veel en onbegrepen voel door mijn vriend. Ik kaart irritaties graag aan, wil het daar samen met hem over hebben en tot een oplossing komen. Het helpt voor mij altijd goed om over dingen te praten. Mijn vriend echter, is niet zo'n prater. Hij klapt dicht op zo'n moment of heeft er geen zin in. Een voorbeeld van wat er gebeurt: mijn vriend zit achter zijn computer en ik vraag of hij even tijd heeft, omdat ik het even ergens over wil hebben (vaak iets kleins). Hij zegt dan ja. Ik wacht tot ik zijn aandacht heb, maar hij blijft scrollen op z'n scherm. Als ik vraag of ik dan even z'n aandacht mag krijg ik "ja praat dan". En als ik óf zijn aandacht heb óf begin met praten krijg ik geen reactie en vraagt hij wat ik nou van hem wil. Ik wil gewoon een gesprek waarin we allebei praten, naar elkaar luisteren, elkaar proberen te begrijpen en we het samen oplossen. Nu voel ik me altijd de zeikerd waar hij geen zin in heeft.
De frustratie loopt bij mij hoog op omdat ik gewoon door hem gezien / gehoord wil worden. En steeds krijg ik geen reactie of loopt hij weg. De laatste keer liep het weer uit de hand nadat ik iets aankaartte. Hij liep hij weer weg en liep naar de badkamer en sloot zich daar op. Ik was zo wanhopig dat ik hem weer niet kon bereiken dat ik een trap tegen de deur gaf en daarmee een gat in de deur trapte. Ik ben enorm van mezelf geschrokken en hij ook, hij was gewoon bang voor me. Ik schaam me kapot.
Daarnaast neemt hij me meer voor lief sinds het samenwonen, ik voel me minder gewaardeerd, hij zegt weinig lieve dingen meer en wil veel minder met me ondernemen. Ik hoor vaker de dingen die ik fout doe dan dat hij van me houdt. En begrijp me niet verkeerd, we hebben het vaak heel erg leuk samen maar als deze kleine dingen stapelen zich op en omdat het praten zo moeizaam gaat ontplof ik. Ik wil gewoon dat hij me hoort, begrijpt en van me houdt, en dat ik dat merk. Hij is het overigens wel met me eens hoor, dat daaraan gewerkt moet worden. Maar deze uitbarsting ging te ver.
We laten het nu even rusten en gaan hier over een paar dagen verder over praten. Hij weet ook niet zo goed meer wat hij nou met me moet, en ik weet het ook niet meer. Heeft iemand tips voor dit soort situaties?
Ik zit met een lastige situatie in mijn relatie; ik ga het proberen uit te leggen.
Mijn vriend en ik (midden 20) zijn nu 1,5 jaar samen en wonen sinds een maand of 5 samen. We zijn dus midden in de coronatijd samen gaan wonen, waardoor we opeens beide bijna elke dag samen thuis zitten. Het is een 2-kamer appartement, dus we zitten vaak samen in dezelfde kamer. Ik vind het super vaak super fijn om met hem te zijn, we hebben ons appartementje super ingericht, wonen in een leuke stad... En ik hou van mijn vriend. Toch valt het me zwaar en het is zo erg wennen. Ik merk dat ik steeds meer frustraties heb over dingen die niet gaan zoals ik het graag zou zien, en vice versa.
Het grootste probleem is dat ik me vaak te veel en onbegrepen voel door mijn vriend. Ik kaart irritaties graag aan, wil het daar samen met hem over hebben en tot een oplossing komen. Het helpt voor mij altijd goed om over dingen te praten. Mijn vriend echter, is niet zo'n prater. Hij klapt dicht op zo'n moment of heeft er geen zin in. Een voorbeeld van wat er gebeurt: mijn vriend zit achter zijn computer en ik vraag of hij even tijd heeft, omdat ik het even ergens over wil hebben (vaak iets kleins). Hij zegt dan ja. Ik wacht tot ik zijn aandacht heb, maar hij blijft scrollen op z'n scherm. Als ik vraag of ik dan even z'n aandacht mag krijg ik "ja praat dan". En als ik óf zijn aandacht heb óf begin met praten krijg ik geen reactie en vraagt hij wat ik nou van hem wil. Ik wil gewoon een gesprek waarin we allebei praten, naar elkaar luisteren, elkaar proberen te begrijpen en we het samen oplossen. Nu voel ik me altijd de zeikerd waar hij geen zin in heeft.
De frustratie loopt bij mij hoog op omdat ik gewoon door hem gezien / gehoord wil worden. En steeds krijg ik geen reactie of loopt hij weg. De laatste keer liep het weer uit de hand nadat ik iets aankaartte. Hij liep hij weer weg en liep naar de badkamer en sloot zich daar op. Ik was zo wanhopig dat ik hem weer niet kon bereiken dat ik een trap tegen de deur gaf en daarmee een gat in de deur trapte. Ik ben enorm van mezelf geschrokken en hij ook, hij was gewoon bang voor me. Ik schaam me kapot.
Daarnaast neemt hij me meer voor lief sinds het samenwonen, ik voel me minder gewaardeerd, hij zegt weinig lieve dingen meer en wil veel minder met me ondernemen. Ik hoor vaker de dingen die ik fout doe dan dat hij van me houdt. En begrijp me niet verkeerd, we hebben het vaak heel erg leuk samen maar als deze kleine dingen stapelen zich op en omdat het praten zo moeizaam gaat ontplof ik. Ik wil gewoon dat hij me hoort, begrijpt en van me houdt, en dat ik dat merk. Hij is het overigens wel met me eens hoor, dat daaraan gewerkt moet worden. Maar deze uitbarsting ging te ver.
We laten het nu even rusten en gaan hier over een paar dagen verder over praten. Hij weet ook niet zo goed meer wat hij nou met me moet, en ik weet het ook niet meer. Heeft iemand tips voor dit soort situaties?
maandag 28 december 2020 om 07:19
Je kan niet verwachten dat alles in een keer soepeltjes verloopt als je gaat samenwonen. Daarin moeten jullie samen je weg zien te vinden.
Als dingen je dwars zitten, bespreek dat dan op een vast moment in de week. Eten jullie bijvoorbeeld aan tafel? Dan is dát het moment om met elkaar goed te praten. Beiden zullen water bij de wijn moeten doen. Hij kan wel stoppen met snoozen, maar jij moet vooral ophouden met te pas en te onpas zeuren om kleine dingen.
Maak afspraken over dingen waar jullie beiden tegenaan lopen. En, héél belangrijk: tijdens die vaste gesprekjes het niet alleen maar hebben over dingen die niet goed gaan, maar vooral ook uitspreken waar je blij of gelukkig van word.
En een gat in de deur schoppen is natuurlijk behoorlijk ongepast.
Als dingen je dwars zitten, bespreek dat dan op een vast moment in de week. Eten jullie bijvoorbeeld aan tafel? Dan is dát het moment om met elkaar goed te praten. Beiden zullen water bij de wijn moeten doen. Hij kan wel stoppen met snoozen, maar jij moet vooral ophouden met te pas en te onpas zeuren om kleine dingen.
Maak afspraken over dingen waar jullie beiden tegenaan lopen. En, héél belangrijk: tijdens die vaste gesprekjes het niet alleen maar hebben over dingen die niet goed gaan, maar vooral ook uitspreken waar je blij of gelukkig van word.
En een gat in de deur schoppen is natuurlijk behoorlijk ongepast.
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
maandag 28 december 2020 om 08:25
Ik weet inderdaad dat dit een grens overschrijdt. Het was zeker niet mijn bedoeling om die deur in te trappen, ik trapte gewoon ergens tegenaan als frustratie en blijkbaar hebben we zachte deuren. Ik schrok me kapot toen ik zag wat ik gedaan had.
Ik zie nu wel in dat ik inderdaad te onzeker ben en het allemaal maar bij hem neerleg en in mijn hoofd misschien wel hem de schuld daarvan geef, omdat hij me weinig bevestiging geeft en vaker zegt wat ik fout doe. Ik had een fijn eigen leven, maar ben middenin de coronatijd verhuisd, aan een baan begonnen (waarbij ik nu thuis werk) en moet alles weer opbouwen. Dat lukt nu lastig.
Ik moet werken aan mijn onzekerheid bij hem, maar ik vind ook dat hij beter kan communiceren met mij. Dit vindt hij overigens zelf ook. We hebben het ook wel eens gehad aan een 'vergadermoment' per week, maar dit nooit echt doorgezet. Misschien is dit een goede eerste stap. En ik moet eens gaan uitzoeken hoe ik aan mezelf kan gaan werken en of deze match inderdaad wel werkt...
Ik zie nu wel in dat ik inderdaad te onzeker ben en het allemaal maar bij hem neerleg en in mijn hoofd misschien wel hem de schuld daarvan geef, omdat hij me weinig bevestiging geeft en vaker zegt wat ik fout doe. Ik had een fijn eigen leven, maar ben middenin de coronatijd verhuisd, aan een baan begonnen (waarbij ik nu thuis werk) en moet alles weer opbouwen. Dat lukt nu lastig.
Ik moet werken aan mijn onzekerheid bij hem, maar ik vind ook dat hij beter kan communiceren met mij. Dit vindt hij overigens zelf ook. We hebben het ook wel eens gehad aan een 'vergadermoment' per week, maar dit nooit echt doorgezet. Misschien is dit een goede eerste stap. En ik moet eens gaan uitzoeken hoe ik aan mezelf kan gaan werken en of deze match inderdaad wel werkt...
maandag 28 december 2020 om 08:31
Straks schop je hem een keer en dan zegt: sorry dat was niet de bedoeling. Ik trapte gewoon ergens tegen aan en je hebt zachte botten.
Waarom neem je geen verantwoordelijkheid voor wat je doet?
Hij mag niet snoozen, hij moet naar jouw ergenissen luisteren, hij moet je helpen, hij moet praten...maar jij moet eerst even normaal doen, volgens mij en je oprechte excuses aanbieden zonder smoesjes over ik deed maar wat en de deur is zacht.
Je gedraagt je onaangenaam en destructief tegen je vriend alleen maar omdat je niet a la minuut je zin krijgt. Je relatie gaat het niet redden wanneer jij je zo blijf opstellen. Dit is een opbouw naar meer agressief gedrag die op een dag de persoon raakt ipv de deur.
viva-amber wijzigde dit bericht op 28-12-2020 08:36
38.52% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 december 2020 om 08:37
Dan stel je de wekker anders in ipv dat je iets kapot maakt en dan zeg je: hij staat op 5.30 uur zonder snooz want daar kan ik niet tegen. Of je slaapt met oordopjes in of je koopt een huis waar je apart kunt slapen. Er is geen reden om agressief te zijn, indien je het niet aan kunt dan ga je weg.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 december 2020 om 08:38
Nee echt?
maandag 28 december 2020 om 08:47
To, neemt zichzelf altijd mee, ook naar een volgende relatie waar ook kleine ergenissen zijn...ga iets doen aan je agressie-regulatie problemen, to, voordat het uit de hand loopt. Je zit nu in de sorry fase, maar de smoezen zijn al verzonnen voor je gedrag. Je meent er niet zoveel van.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 december 2020 om 08:59
Ja dat is gewoon echt asociaal als er iemand naast je ligt.
To, heb je wel eens gelezen over 'zelf de partner zijn, die je eigenlijk zou willen hebben'?
Want dat is een manier om een positieve draai aan je relatie te geven. Geef jij je vriend al die dingen die je van hem wil hebben? Straal je van trots over zijn prestaties? Waardeer je alles wat hij voor jullie doet? Voelt hij zich altijd geliefd door jou?
Of is hij eigenlijk gewoon een mens en presteert hij niks en zie je vooral zijn slechte kanten?
maandag 28 december 2020 om 09:00
Ik verwoord het denk ik verkeerd, ik gaf vooral antwoord op de vraag of het doelbewust was om de deur kapot te maken of niet. Natuurlijk neem ik de volle verantwoordelijkheid en heb ik mijn excuses aangeboden. Dit gedrag kan echt niet en ik moet daar iets mee doen.viva-amber schreef: ↑28-12-2020 08:31Straks schop je hem een keer en dan zegt: sorry dat was niet de bedoeling. Ik trapte gewoon ergens tegen aan en je hebt zachte botten.
Waarom neem je geen verantwoordelijkheid voor wat je doet?
Hij mag niet snoozen, hij moet naar jouw ergenissen luisteren, hij moet je helpen, hij moet praten...maar jij moet eerst even normaal doen, volgens mij en je oprechte excuses aanbieden zonder smoesjes over ik deed maar wat en de deur is zacht.
Je gedraagt je onaangenaam en destructief tegen je vriend alleen maar omdat je niet a la minuut je zin krijgt. Je relatie gaat het niet redden wanneer jij je zo blijf opstellen. Dit is een opbouw naar meer agressief gedrag die op een dag de persoon raakt ipv de deur.
maandag 28 december 2020 om 09:01
maandag 28 december 2020 om 09:04
Eigenlijk wel ja. Ik zeg vaak dat ik trots op hem ben en van hem hou. Geef hem complimentjes als hij lekker gekookt heeft of als hij er leuk uitziet. Zorg dat hij altijd wat te drinken heeft, geef hem voetmassages als we tv kijken... Bedank hem als hij wat voor mij doet. Neem hem dingen uit handen waar hij geen zin in heeft. Ik doe zeker lang niet alles perfect, maar dit zijn dingen die ik doe die andersom veel minder gebeuren. En dat hoeft echt niet allemaal hoor, maar daar komt een stuk onzekerheid vandaan denk ik.Dropdrop schreef: ↑28-12-2020 08:59Ja dat is gewoon echt asociaal als er iemand naast je ligt.
To, heb je wel eens gelezen over 'zelf de partner zijn, die je eigenlijk zou willen hebben'?
Want dat is een manier om een positieve draai aan je relatie te geven. Geef jij je vriend al die dingen die je van hem wil hebben? Straal je van trots over zijn prestaties? Waardeer je alles wat hij voor jullie doet? Voelt hij zich altijd geliefd door jou?
Of is hij eigenlijk gewoon een mens en presteert hij niks en zie je vooral zijn slechte kanten?
maandag 28 december 2020 om 09:04
Als je jezelf zo slecht onder controle hebt dat je 'per ongeluk' uit frustratie een deur intrapt hoor je geen relatie te hebben. Dan hoor je aan jezelf te werken en je eigen problemen op te lossen voordat je een ander ermee opzadelt. Het gaat er niet om of een deur doelbewust stukgemaakt is. Dat zijn dingen die je gewoon doelbewust NIET moet doen.AgirlnamedSue schreef: ↑27-12-2020 22:44Ik vind bovenstaande info nuttig!
Ik vind het trouwens wat anders als je uit frustratie tegen een deur getrapt hebt (en dat ie daarvan helaas stuk ging) dan dat je een deur doelbewust ingetrapt hebt met als doel om de deur echt stuk te maken.
(...)
maandag 28 december 2020 om 09:10
Mensen die agressief zijn in een relatie, die zijn dat ook niet 100% van de tijd, 10% van de tijd de ander geestelijk mishandelen is ook al een slechte relatie. In feite zeg je dat je gedrag voorkomt uit het feit dat hij niet aardig genoeg voor je is, maar dan ga je weg ipv dat je agressief gaat doen. Je blijft maar smoezen verzinnen. Wat je doet is aantrekken en afstoten. Je bent overdreven lief uit onzekerheid en overdreven agressief uit onzekerheid.Lelie195 schreef: ↑28-12-2020 09:04Eigenlijk wel ja. Ik zeg vaak dat ik trots op hem ben en van hem hou. Geef hem complimentjes als hij lekker gekookt heeft of als hij er leuk uitziet. Zorg dat hij altijd wat te drinken heeft, geef hem voetmassages als we tv kijken... Bedank hem als hij wat voor mij doet. Neem hem dingen uit handen waar hij geen zin in heeft. Ik doe zeker lang niet alles perfect, maar dit zijn dingen die ik doe die andersom veel minder gebeuren. En dat hoeft echt niet allemaal hoor, maar daar komt een stuk onzekerheid vandaan denk ik.
Ik zou je aanraden om op videoland de docu te kijken over Oscar Pistorius.
viva-amber wijzigde dit bericht op 28-12-2020 09:15
1.66% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 28 december 2020 om 09:13
TO, samen gaan wonen is altijd wennen en nu helemaal aangezien je door corona ook nog meteen de hele dag bij elkaar bent. Wees niet te streng voor jezelf, deze periode is ook gewoon frustrerend voor iedereen. Hier zijn we al bijna 20 jaar bij elkaar maar ook ik moest wennen aan het continu bij elkaar zijn, niet meer even het huis voor jezelf hebben. Ik kan heel goed begrijpen dat dat nog veel lastiger is als je nog maar pas samenwoont.
Tips zijn al gegeven, praten op een ander moment en niet over ieder wissewasje maar wees niet te onzeker over jezelf. Deze periode is gewoon hartstikke lastig.
Tips zijn al gegeven, praten op een ander moment en niet over ieder wissewasje maar wees niet te onzeker over jezelf. Deze periode is gewoon hartstikke lastig.
maandag 28 december 2020 om 09:21
Wat is dit voor onderdanig gedrag in de hoop dat hij iets terug doet.Lelie195 schreef: ↑28-12-2020 09:04Eigenlijk wel ja. Ik zeg vaak dat ik trots op hem ben en van hem hou. Geef hem complimentjes als hij lekker gekookt heeft of als hij er leuk uitziet. Zorg dat hij altijd wat te drinken heeft, geef hem voetmassages als we tv kijken... Bedank hem als hij wat voor mij doet. Neem hem dingen uit handen waar hij geen zin in heeft. Ik doe zeker lang niet alles perfect, maar dit zijn dingen die ik doe die andersom veel minder gebeuren. En dat hoeft echt niet allemaal hoor, maar daar komt een stuk onzekerheid vandaan denk ik.
Het beste wat je kunt doen nu, voor jezelf, is vandaag te starten met sporten en een invulling aan de dag te geven.
Frustraties uit je leven vandaag beginnen op te lossen, aan te passen en op een gezonde manier te veranderen.
maandag 28 december 2020 om 09:41
Jullie kunnen het er ook eens over hebben wat er op zo'n moment gebeurt en wat jullie nodig hebben.
Wat ik namelijk wel herken is dat mijn partner enorm oplossingsgericht is
Als ik bijvoorbeeld iets vertel en een luisterend oor wil, dan denkt hij: hé er is een probleem, mmm hoe kan ik dat oplossen. Dat is geen slechte communicatie van zijn kant, zoals jij het nu ziet.
Hij denkt op zijn beurt misschien van: wat wil ze nu van me? Dan wordt je beiden gefrustreerd.
Pas beiden je communicatie wat aan. Je kan bijv zeggen dat je even van je af wil praten, zodat hij beseft dat er geen oplossing hoeft te komen.
Voor andere dingen waar je tegen aan loopt: jij wil het bespreken en dan samen tot een oplossing komen. Maar je kan ook zelf een oplossingsrichting bedenken en dan zeggen wat je probleem is en waar je aan denkt om het op te lossen. Ook dat kan werken. Dat moet je dus samen even uitvogelen. Wat werkt goed voor jullie.
En dat gat in de deur dat is 1 ding, maar je zegt specifiek dat je partner bang voor je was. Dat is nogal wat. Als jullie verder gaan, moet je dit wel bespreken en hem ook vertellen hoe je gaat zorgen dat dit nooit meer gebeurt.
Wat ik namelijk wel herken is dat mijn partner enorm oplossingsgericht is
Als ik bijvoorbeeld iets vertel en een luisterend oor wil, dan denkt hij: hé er is een probleem, mmm hoe kan ik dat oplossen. Dat is geen slechte communicatie van zijn kant, zoals jij het nu ziet.
Hij denkt op zijn beurt misschien van: wat wil ze nu van me? Dan wordt je beiden gefrustreerd.
Pas beiden je communicatie wat aan. Je kan bijv zeggen dat je even van je af wil praten, zodat hij beseft dat er geen oplossing hoeft te komen.
Voor andere dingen waar je tegen aan loopt: jij wil het bespreken en dan samen tot een oplossing komen. Maar je kan ook zelf een oplossingsrichting bedenken en dan zeggen wat je probleem is en waar je aan denkt om het op te lossen. Ook dat kan werken. Dat moet je dus samen even uitvogelen. Wat werkt goed voor jullie.
En dat gat in de deur dat is 1 ding, maar je zegt specifiek dat je partner bang voor je was. Dat is nogal wat. Als jullie verder gaan, moet je dit wel bespreken en hem ook vertellen hoe je gaat zorgen dat dit nooit meer gebeurt.
maandag 28 december 2020 om 11:14
Ik houd het constructief, want ik zou het op deze manier ook niet volhouden en snel weer gaan latten.
Je verwacht wel erg veel van je partner. Niet iedereen spreekt dezelfde taal, uit zijn liefde op dezelfde manier. Jij lijkt een bepaalde manier van "zo hoort het" in je hoofd te hebben. Maar het gaat niet om wat er hoort, maar om wat er bij jullie past.
Lees hier eens: https://www.happinez.nl/liefde-relaties ... -jij-test/ (en ik heb echt een hekel aan hippinaz) Misschien geeft het je wat inzichten.
Geef die man ook wat ruimte, anders ben je zo weer alleen. Je wekt de indruk op heel veel slakken zout te leggen en zo kan je partner ook niet onderscheiden wat echt belangrijk is en wat inderdaad het zoveelste zeurmoment is. Beetje the boy who cried wolf.
Je verwacht wel erg veel van je partner. Niet iedereen spreekt dezelfde taal, uit zijn liefde op dezelfde manier. Jij lijkt een bepaalde manier van "zo hoort het" in je hoofd te hebben. Maar het gaat niet om wat er hoort, maar om wat er bij jullie past.
Lees hier eens: https://www.happinez.nl/liefde-relaties ... -jij-test/ (en ik heb echt een hekel aan hippinaz) Misschien geeft het je wat inzichten.
Geef die man ook wat ruimte, anders ben je zo weer alleen. Je wekt de indruk op heel veel slakken zout te leggen en zo kan je partner ook niet onderscheiden wat echt belangrijk is en wat inderdaad het zoveelste zeurmoment is. Beetje the boy who cried wolf.
maandag 28 december 2020 om 11:38
Ik heb het nog eens allemaal doorgelezen en ik moet inderdaad aan mezelf gaan werken. Ik ben te onzeker en heb mezelf niet onder controle. En dit ligt aan mij, niet aan mijn vriend. Het is er sinds onze relatie langzaam ingeslopen, in het begin heb ik dit nooit gehad.
Misschien dat ik een bepaalde cursus / training kan gaan doen. Mocht iemand tips hebben dan hoor ik het heel graag.
Misschien dat ik een bepaalde cursus / training kan gaan doen. Mocht iemand tips hebben dan hoor ik het heel graag.
maandag 28 december 2020 om 11:46
De echte oplossing komt echt vanuit jezelf en niet hem. Neem even afstand en ga elders wonen voorlopig. Je wil hem zo graag veranderen dat je grensoverschrijdend gedrag hebt. Volgende keer sta je in de keuken bij het messenblok. De coronatijd en thuiswerken zal nog wel even aanhouden.Lelie195 schreef: ↑28-12-2020 08:25Ik weet inderdaad dat dit een grens overschrijdt. Het was zeker niet mijn bedoeling om die deur in te trappen, ik trapte gewoon ergens tegenaan als frustratie en blijkbaar hebben we zachte deuren. Ik schrok me kapot toen ik zag wat ik gedaan had.
Ik heb je post gekopieerd om duidelijk te maken hoe je steeds je gedrag goedpraat. Nee jullie hebben geen zachte deuren. Je hebt bewust tegen badkamer deur geschopt omdat hij gevlucht was voor jou en zich opgesloten had. Excuses is het minste wat je kunt doen. Verschuil je niet achter zachte deuren. Je was woedend omdat hij zich afsloot voor jou.
Ik zie nu wel in dat ik inderdaad te onzeker ben en het allemaal maar bij hem neerleg en in mijn hoofd misschien wel hem de schuld daarvan geef, omdat hij me weinig bevestiging geeft en vaker zegt wat ik fout doe. Ik had een fijn eigen leven, maar ben middenin de coronatijd verhuisd, aan een baan begonnen (waarbij ik nu thuis werk) en moet alles weer opbouwen. Dat lukt nu lastig.
Misschien is het verstandig om eens te luisteren naar wat hij zegt. Het is geen wedstrijd wie wat vaker doet. Het is een onmogelijkheid in jullie relatie. Jij vindt dat je niet krijgt wat je nodig hebt. Je had een fijn leven voordat je samen woonde....
Het isniet de schuld van de coronatijd, ander werk of thuiswerken. Jullie communiceren slecht.
Ik moet werken aan mijn onzekerheid bij hem, maar ik vind ook dat hij beter kan communiceren met mij. Dit vindt hij overigens zelf ook. We hebben het ook wel eens gehad aan een 'vergadermoment' per week, maar dit nooit echt doorgezet. Misschien is dit een goede eerste stap. En ik moet eens gaan uitzoeken hoe ik aan mezelf kan gaan werken en of deze match inderdaad wel werkt...
Onzekerheid is niet jouw echte probleem, het is een gevolg van. Jij vindt dat hij beter moet communiceren, ik vind dat jij zelf beter moet communiceren. De uiteindelijke schuld van alles leg je steeds bij hem. Hoe communiceer je als je gaten in deuren trapt? Hij was niet voor niks voor je gevlucht. Hij sluit zich niet voor niks op
maandag 28 december 2020 om 11:55
goed van je , overleg eens met de huisartsLelie195 schreef: ↑28-12-2020 11:38Ik heb het nog eens allemaal doorgelezen en ik moet inderdaad aan mezelf gaan werken. Ik ben te onzeker en heb mezelf niet onder controle. En dit ligt aan mij, niet aan mijn vriend. Het is er sinds onze relatie langzaam ingeslopen, in het begin heb ik dit nooit gehad.
Misschien dat ik een bepaalde cursus / training kan gaan doen. Mocht iemand tips hebben dan hoor ik het heel graag.
maandag 28 december 2020 om 12:03
Voordat je alle schuld bij jezelf neerlegt: dit is ook niet normaal binnen een relatie. Ik ben al 20 jaar bij mijn man maar deze dingen hebben wij letterlijk nog nooit tegen elkaar gezegd. Ik vraag me af of jullie elkaar wel respecteren. Zo niet, dan kun je beter nu de handdoek in de ring gooien, respect is m.i. een van de belangrijkste dingen in een relatie, belangrijker nog dan liefde.
maandag 28 december 2020 om 12:14
Alleen om die deur? Het kan net zo goed een uiting van onmacht zijn geweest. Als je niet zo zelfverzekerd bent en je vaak wat afwachtend opstelt kan het best gebeuren dat je niet vaak wordt gehoord. In het dagelijks leven wordt tegenwoordig een mate van assertiviteit verwacht die ik meer naar agressie vind neigen. Als je wat minder assertief bent sneeuw je al gauw onder in deze maatschappij, gaan dingen aan je neus voorbij, worden je ideeën niet gezien. Op den duur kan dat best gaan frustreren. Ik zeg niet dat dat hier aan de hand is maar het zou net zo goed zo kunnen zijn. Daarom kan ze beter gaan praten met een praktijkondersteuner om de oorzaak van de frustratie te achterhalen.viva-amber schreef: ↑28-12-2020 12:06De huisarts kan je verwijzen naar een agressie-regulatie cursus. Er bestaan zelfs digitale trainingen.
