Relaties
alle pijlers
Ga je na 20+ jr samen uit elkaar, omdat je verschillend bent
zaterdag 3 augustus 2024 om 23:13
Mijn man en ik zijn beiden 37 jaar, we hebben samen een dochtertje van 8 jaar. We zijn samen sinds ons 16e dus dit jaar alweer 21 jaar. Maar ik twijfel al een paar maanden aan onze relatie..
Het is namelijk niet zo dat ik ongelukkig ben. Maar heel gelukkig ben ik denk ook niet.. maar misschien ben ik gewoon aan het zeuren... Ik vind het gewoon heel lastig. Het zit n.l. zo, we zijn allebei echt super verschillend en dat is natuurlijk altijd al zo geweest, maar misschien naarmate ik ouder word, worden die verschillen toch wat groter en zoek ik gewoon meer 'verbinding'.. klinkt heel wazig.
Mijn man is nl. een introvert, rechtlijnig, alles is zwart of wit, binnenvetter (graag alles zelf op willen lossen), houdt vast aan routines, houdt niet van small talk, perfectionistisch, werkt onwijs veel (45-60 uur p.w), is soms een beetje ongevoelig, denkt heel erg aan de toekomst (sparen).
Ik ben daarintegen super sociaal, heb veel vrienden en vriendinnen, houd van uitgaan, spontane dingen doen, heb wel emoties haha, en vaar goed op mn intuïtie, ik zit altijd in het grijze gebied ipv zwart/wit denken, en wil dingen liever uitpraten of bespreken ipv binnenhouden. Ik doe wel aan small talk omdat ik mensen vaak gewoon interessant vind en ik spaar wel, maar leef vooral in het nu (want ja, misschien ben je er morgen niet meer).
Nu is het natuurlijk niet zo dat hij een heel ander mens is geworden sinds zn 16e maar ik misschien wel een beetje.. ik kan er gewoon minder goed mee omgaan en mis soms gewoon iets. Een maatje.. iemand met dezelfde interesses en die hetzelfde naar het leven kijken.. we zijn gewoon zo ontzettend anders.. iemand om lekker mee te ouwehoeren. Iemand die geen moeite heeft om het over zn emoties te hebben... Die durft te huilen als het gewoon even kut gaat..
We accepteren elkaar volledig zoals we zijn en daarom hadden we bijna nooit ruzie, wat natuurlijk ook prettig is. Hij houdt bijv. heel erg van gamen en ik van uitgaan. Sinds onze jonge jaren ga ik gewoon altijd uit en hij gaat lekker zn eigen hobby doen, gamen of poolen met vrienden. Prima, nooit gezeur. Alleen vind ik dit de laatste tijd moeilijk dat we zo weinig dezelfde interesses hebben. En dat we ook vaker kleine ruzie's hebben over niks-dingen. Hij is ontzettend perfectionistisch en heeft bijv het huis en onze auto altijd in nieuwstaat.. maar dat kan niet, want we hebben een kindje en er moet natuurlijk ook gewoon geleefd kunnen worden in een huis. Als er dan ergens en kras of vlek op zit, dan gaat hij weer met zn doekje in de weer terwijl ik denk jeetje man, doe normaal. Ik zeg er niks van, want zo is ie altijd al geweest. En dat is nou eenmaal wie die is. Maar ik begin me er wel aan te irriteren.. ook met onze toekomst. Hij spaart omdat hij later eerder met pensioen wil, maar dat betekent ook dat we dus bijv dit jaar niet op vakantie gaan. Ik denk.. jeetje, je moet ook nu genieten van de tijd met je gezin. Nouja zo kan ik nog wel even doorgaan.
Hij is oprecht en onwijs loyaal. Hij zorgt financieel goed voor ons, zorgt echt dat we niks tekort komen. Ook houd ik natuurlijk onwijs veel van hem, ik vind hem nog steeds super aantrekkelijk en de seks is ook nog steeds heel goed. We hebben een super lieve en gezonde dochter. Ik heb heel veel waar ik dankbaar voor ben.. maar we zijn zo ontzettend verschillend. Ga je daarvoor uit elkaar en gooi het leven van je dochter overhoop? Ik denk het niet.. maaar ik mis wel een maatje.. het voelt gewoon zo fucking eenzaam.
Net hadden we weer zo een lullig ruzie'tje en die wilde ik uitpraten nu de kleine op bed ligt. Maar hij draait zn rug naar me toe en zegt dat ie gewoon wil slapen want hij is moe.
Ik weet het gewoon niet meer.
Het is namelijk niet zo dat ik ongelukkig ben. Maar heel gelukkig ben ik denk ook niet.. maar misschien ben ik gewoon aan het zeuren... Ik vind het gewoon heel lastig. Het zit n.l. zo, we zijn allebei echt super verschillend en dat is natuurlijk altijd al zo geweest, maar misschien naarmate ik ouder word, worden die verschillen toch wat groter en zoek ik gewoon meer 'verbinding'.. klinkt heel wazig.
Mijn man is nl. een introvert, rechtlijnig, alles is zwart of wit, binnenvetter (graag alles zelf op willen lossen), houdt vast aan routines, houdt niet van small talk, perfectionistisch, werkt onwijs veel (45-60 uur p.w), is soms een beetje ongevoelig, denkt heel erg aan de toekomst (sparen).
Ik ben daarintegen super sociaal, heb veel vrienden en vriendinnen, houd van uitgaan, spontane dingen doen, heb wel emoties haha, en vaar goed op mn intuïtie, ik zit altijd in het grijze gebied ipv zwart/wit denken, en wil dingen liever uitpraten of bespreken ipv binnenhouden. Ik doe wel aan small talk omdat ik mensen vaak gewoon interessant vind en ik spaar wel, maar leef vooral in het nu (want ja, misschien ben je er morgen niet meer).
Nu is het natuurlijk niet zo dat hij een heel ander mens is geworden sinds zn 16e maar ik misschien wel een beetje.. ik kan er gewoon minder goed mee omgaan en mis soms gewoon iets. Een maatje.. iemand met dezelfde interesses en die hetzelfde naar het leven kijken.. we zijn gewoon zo ontzettend anders.. iemand om lekker mee te ouwehoeren. Iemand die geen moeite heeft om het over zn emoties te hebben... Die durft te huilen als het gewoon even kut gaat..
We accepteren elkaar volledig zoals we zijn en daarom hadden we bijna nooit ruzie, wat natuurlijk ook prettig is. Hij houdt bijv. heel erg van gamen en ik van uitgaan. Sinds onze jonge jaren ga ik gewoon altijd uit en hij gaat lekker zn eigen hobby doen, gamen of poolen met vrienden. Prima, nooit gezeur. Alleen vind ik dit de laatste tijd moeilijk dat we zo weinig dezelfde interesses hebben. En dat we ook vaker kleine ruzie's hebben over niks-dingen. Hij is ontzettend perfectionistisch en heeft bijv het huis en onze auto altijd in nieuwstaat.. maar dat kan niet, want we hebben een kindje en er moet natuurlijk ook gewoon geleefd kunnen worden in een huis. Als er dan ergens en kras of vlek op zit, dan gaat hij weer met zn doekje in de weer terwijl ik denk jeetje man, doe normaal. Ik zeg er niks van, want zo is ie altijd al geweest. En dat is nou eenmaal wie die is. Maar ik begin me er wel aan te irriteren.. ook met onze toekomst. Hij spaart omdat hij later eerder met pensioen wil, maar dat betekent ook dat we dus bijv dit jaar niet op vakantie gaan. Ik denk.. jeetje, je moet ook nu genieten van de tijd met je gezin. Nouja zo kan ik nog wel even doorgaan.
Hij is oprecht en onwijs loyaal. Hij zorgt financieel goed voor ons, zorgt echt dat we niks tekort komen. Ook houd ik natuurlijk onwijs veel van hem, ik vind hem nog steeds super aantrekkelijk en de seks is ook nog steeds heel goed. We hebben een super lieve en gezonde dochter. Ik heb heel veel waar ik dankbaar voor ben.. maar we zijn zo ontzettend verschillend. Ga je daarvoor uit elkaar en gooi het leven van je dochter overhoop? Ik denk het niet.. maaar ik mis wel een maatje.. het voelt gewoon zo fucking eenzaam.
Net hadden we weer zo een lullig ruzie'tje en die wilde ik uitpraten nu de kleine op bed ligt. Maar hij draait zn rug naar me toe en zegt dat ie gewoon wil slapen want hij is moe.
Ik weet het gewoon niet meer.
vrijdag 9 augustus 2024 om 09:50
Nou dit dus.andnowwedance schreef: ↑09-08-2024 09:04Dit vind ik echt verdrietig om te lezen. Je bent toch samen een team? Jij zorgt voor het huishouden en mede daardoor kan hij zo veel werken.
Stel jij was de werkende en hij chronisch ziek, zou je dan ook het vetorecht opeisen over dergelijke beslissingen?
Waarom zou jij niet mogen beslissen over geld?
En waarom pas volgend jaar op vakantie?
Dit jaar kan toch gewoon ook nog?
vrijdag 9 augustus 2024 om 10:08
Heb niet alles gelezen, alleen de reacties van TO zelf.
Herkenbare situatie, in de zin van dat ik ook op mijn 15 en hij 16e samen waren en het heeft ook 21 jaar geduurd. Kind samen. Na 21 jaar was voor mij de koek wel echt op. Ook wij waren totaal verschillend en dat brak mij op. Samen hadden we amper lol, had eigenlijk alleen plezier als ik uit huis was, zonder hem. Ook het verschil in opvatting hoe een gezin hoort te zijn, brak op.
Ex was eigenlijk helemaal geen leuke aardige familieman, wat ik wel zocht in een relatie. Laatste jaren leefden we een beetje langs elkaar heen en het onvermijdelijke gebeurde. Ik werd verliefd op een ander. Dat was voor mij het laatste zetje toch een eind aan de relatie te maken. Niet gelukkig zijn met partner en dan ook nog eens met mijn hoofd bij een ander (dat was niet eens de eerste keer, het kwam vaker voor dat ik gevoelig was voor aandacht van anderen), en nu was ik echt verliefd geworden. Dat kon ik mijn ex echt niet aandoen, niemand verdient dat en het feit dat ik zo open stond voor anderen zei genoeg over de relatie, ik moest hem wel verbreken, hoe lastig ook.
Heb het de eerste tijd best moeilijk gehad, we waren immers langer samen met elkaar dan zonder, je bent dan erg aan elkaar verweven en dan sta je ineens alleen. Ookal had ik al een back-up, heb ik het wel erg moeilijk gehad de eerste tijd. Het voelde of mijn linker arm of been geamputeerd was aangezien ik zo lang samen alles deden. Moest er echt van afkicken.
Enfin, had dus wel snel een andere relatie, die in het begin hemel op aarde leek. Viel later toch nogal tegen en heb me vaker afgevraagd of ik er wel goed aan had gedaan weg te gaan.
Het antwoord is "ja". Ik heb wel gemerkt dat een relatie zoveel leuker is, als je dingen deelt, samen lol hebt en leuke dingen kunt doen. Met de nieuwe vriend had ik ook vrij snel meer een gezinsleven met mijn kind als wat ik met ex ooit had.
Ik kan me nu oprecht niet meer voorstellen dat we ooit samen zijn geweest. Kind ook niet, zij vraagt zich ook af hoe we dat zo lang vol hebben gehouden nu zij ouder is, en ziet hoe verschillend wij zijn.
Maar bij jou TO zie ik dat er wel liefde, aantrekking, respect e.d zijn,.heel essentiële dingen voor een relatie. Lijkt erop alsof je een goede man hebt. Dat is ook veel waard. Ik.dacht dat het gras groener was, maar dat was het alleen in het begin. Nieuwe partner had ik onwijs veel plezier mee, maar ook enorm veel andere problemen die ik met ex niet had.
Ex en ik waren sowieso ooit wel uit elkaar gegaan,.omdat ik hem.als persoon gewoon niet leuk vond en onbetrouwbaar bleek. Was dat niet het geval waren we wellicht nog samen. Een echt goede man is lastig te vinden en het proberen waard er wat van te maken.
Veel wijsheid gewenst!
Herkenbare situatie, in de zin van dat ik ook op mijn 15 en hij 16e samen waren en het heeft ook 21 jaar geduurd. Kind samen. Na 21 jaar was voor mij de koek wel echt op. Ook wij waren totaal verschillend en dat brak mij op. Samen hadden we amper lol, had eigenlijk alleen plezier als ik uit huis was, zonder hem. Ook het verschil in opvatting hoe een gezin hoort te zijn, brak op.
Ex was eigenlijk helemaal geen leuke aardige familieman, wat ik wel zocht in een relatie. Laatste jaren leefden we een beetje langs elkaar heen en het onvermijdelijke gebeurde. Ik werd verliefd op een ander. Dat was voor mij het laatste zetje toch een eind aan de relatie te maken. Niet gelukkig zijn met partner en dan ook nog eens met mijn hoofd bij een ander (dat was niet eens de eerste keer, het kwam vaker voor dat ik gevoelig was voor aandacht van anderen), en nu was ik echt verliefd geworden. Dat kon ik mijn ex echt niet aandoen, niemand verdient dat en het feit dat ik zo open stond voor anderen zei genoeg over de relatie, ik moest hem wel verbreken, hoe lastig ook.
Heb het de eerste tijd best moeilijk gehad, we waren immers langer samen met elkaar dan zonder, je bent dan erg aan elkaar verweven en dan sta je ineens alleen. Ookal had ik al een back-up, heb ik het wel erg moeilijk gehad de eerste tijd. Het voelde of mijn linker arm of been geamputeerd was aangezien ik zo lang samen alles deden. Moest er echt van afkicken.
Enfin, had dus wel snel een andere relatie, die in het begin hemel op aarde leek. Viel later toch nogal tegen en heb me vaker afgevraagd of ik er wel goed aan had gedaan weg te gaan.
Het antwoord is "ja". Ik heb wel gemerkt dat een relatie zoveel leuker is, als je dingen deelt, samen lol hebt en leuke dingen kunt doen. Met de nieuwe vriend had ik ook vrij snel meer een gezinsleven met mijn kind als wat ik met ex ooit had.
Ik kan me nu oprecht niet meer voorstellen dat we ooit samen zijn geweest. Kind ook niet, zij vraagt zich ook af hoe we dat zo lang vol hebben gehouden nu zij ouder is, en ziet hoe verschillend wij zijn.
Maar bij jou TO zie ik dat er wel liefde, aantrekking, respect e.d zijn,.heel essentiële dingen voor een relatie. Lijkt erop alsof je een goede man hebt. Dat is ook veel waard. Ik.dacht dat het gras groener was, maar dat was het alleen in het begin. Nieuwe partner had ik onwijs veel plezier mee, maar ook enorm veel andere problemen die ik met ex niet had.
Ex en ik waren sowieso ooit wel uit elkaar gegaan,.omdat ik hem.als persoon gewoon niet leuk vond en onbetrouwbaar bleek. Was dat niet het geval waren we wellicht nog samen. Een echt goede man is lastig te vinden en het proberen waard er wat van te maken.
Veel wijsheid gewenst!
vrijdag 9 augustus 2024 om 10:16
Dit. Ik vind het zelfs schrijnend, dat je nu door ziekte blijkbaar in de relatie je zeggenschap verloren bent. Als de verhoudingen hierdoor (door hem?) verschoven zijn is er iets fundamentelers aan de hand in de relatie. Die ongelijkwaardigheid is ongezond, voor jou en voor de relatie.andnowwedance schreef: ↑09-08-2024 09:04Dit vind ik echt verdrietig om te lezen. Je bent toch samen een team? Jij zorgt voor het huishouden en mede daardoor kan hij zo veel werken.
Stel jij was de werkende en hij chronisch ziek, zou je dan ook het vetorecht opeisen over dergelijke beslissingen?
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 9 augustus 2024 om 10:17
Ze zegt toch ook niet dat ze eenzaam is in het leven, of dat de dingen die ze doet minder leuk zijn dan met andere mensen dan je partner?Lemon schreef: ↑09-08-2024 08:06Dat eenzaam voelen, zit in jou zelf, dat is jouw mindset hoe je naar de dingen kijkt. Je doet allerlei leuke dingen, alleen niet met je man. Ik vraag me af of je werkelijk eenzaam bent in je relatie, want blijkbaar hebben jullie nog wel degelijk een connectie, anders zou je ook geen seksleven meer hebben. Jouw (!) pijnpunt zit dus vooral in met wie je die leuke dingen doet. Waarom zouden ze minder leuk zijn wanneer je die dingen doet met mensen die er wel zin in hebben? Waarom moet dat persé met iemand die daar geen zin in heeft en dat ook nooit gehad heeft?
(…)
Ze geeft die dingen als voorbeeld om aan te geven hoe weinig ze gezamenlijk dingen beleven. Kan ze wel de hort op met anderen, maar haar eigen partner deelt ze die dingen niet. Dat zou ik ook een eenzame relatie vinden.
Ja, gelukkig is de seks er wel, maar een relatie is de som der delen. Er zijn mensen die het heel fijn hebben, maar de seks is slecht, dan is het niet compleet. Maar andersom is ook niet compleet. Want je bent tenslotte geen friends with benefits.
Wel eens dat uit elkaar gaan financieel wel een ander plaatje op zal leveren.
vrijdag 9 augustus 2024 om 10:24
Misschien kan TO er niet goed de vinger op leggen wat er scheef zit tussen hen, maar dat het eigenlijk dit soort ongelijkheid en het geen stem in zaken hebben zijn, die haar opbreken. Niet het niet op vakantie gaan, maar het feit dat er door de ander bepaald wordt dat er niet op vakantie wordt gegaan.
Vraag me trouwens af waarvoor iemand die nooit op vakantie wil eerder met pensioen wil, waar gaat zo iemand dan tegen de dagen mee vullen?
vrijdag 9 augustus 2024 om 10:27
En je schrijft dat hij gelukkig is. Ja, niet gek, voor hem is niets veranderd, voor hem wordt gezorgd en hij kan doen wat hij wil en bepalen hoe hij het wil.
En realiseer je TO dat hij waarschijnlijk niet pobeemloos zoveel zou kunnen werken als jij niet zorgt voor de rest. Kan hij dat zien en op waarde schatten?
En realiseer je TO dat hij waarschijnlijk niet pobeemloos zoveel zou kunnen werken als jij niet zorgt voor de rest. Kan hij dat zien en op waarde schatten?
Ik herken mezelf niet eens
vrijdag 9 augustus 2024 om 10:48
Ik denk dat de zin die je schrijft 'we hebben wat we willen' niet klopt. Hij heeft wat hij wil, jij niet. En hij lijkt helemaal niet te beseffen dat jij niet alles hebt wat je wil.
Wat lastig is, zo door een forum, is inschatten in hoeverre jij niet duidelijk genoeg je behoeftes uitspreekt (omdat je dat niet durft) en of je daar nog wat aan kunt doen.
Of dat je wel duidelijk genoeg bent maar hij gewoon niet in staat is om echt naar je te luisteren.
Hier zou je evt. nog hulp bij kunnen zoeken, voor je besluit ermee te stoppen.
Wat lastig is, zo door een forum, is inschatten in hoeverre jij niet duidelijk genoeg je behoeftes uitspreekt (omdat je dat niet durft) en of je daar nog wat aan kunt doen.
Of dat je wel duidelijk genoeg bent maar hij gewoon niet in staat is om echt naar je te luisteren.
Hier zou je evt. nog hulp bij kunnen zoeken, voor je besluit ermee te stoppen.
vrijdag 9 augustus 2024 om 10:55
Ik gaf in een eerdere reactie aan dat het wellicht een oplossing zou zijn als jij inkomen regelt voor de leuke dingen. Begrijp uit je reactie dat dat geen optie is. Lijkt me heel vervelend om (deels) afhankelijk te zijn door een ziekte. Maar man is dan niet de degene die alles bepaalt. Het wordt het toch tijd voor een gesprek om compromissen te sluiten. Misschien niet elk jaar op vakantie, maar om het jaar. Niet alleen met een jubileum iets doen, maar wel iets vaker.
Wat jij dan extra nog wil, zal wel uit andere relaties dan je man moeten komen. Dan is het de vraag of je alle andere dingen waar jullie je wel prettig bij voelen voldoende zijn. Ik lees ook heel veel positieve punten.
Wil man trouwens helemaal niet mee bewegen naar compromissen, dan zou ik me wel bedenken of ik het nog voort wil zetten.
Wat jij dan extra nog wil, zal wel uit andere relaties dan je man moeten komen. Dan is het de vraag of je alle andere dingen waar jullie je wel prettig bij voelen voldoende zijn. Ik lees ook heel veel positieve punten.
Wil man trouwens helemaal niet mee bewegen naar compromissen, dan zou ik me wel bedenken of ik het nog voort wil zetten.
zaterdag 10 augustus 2024 om 10:35
Ook dat. Ik krijg vooral de indruk dat TO zich dusdanig bezwaard voelt dat ze het goede gesprek hierover niet aan durft te gaan.
Hij is gelukkig, zal allemaal best. Als zij niet gelukkig is, moet ze dat aangeven én wat ze nodig heeft.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 10 augustus 2024 om 13:22
Ze geeft aan dat ze verder weinig samen doen en geen gedeelde interesses hebben. Dan kan je aangeven wat je wil maar als er geen animo komt van de ander wordt het heel moeilijk.canis-felis schreef: ↑10-08-2024 10:35Ook dat. Ik krijg vooral de indruk dat TO zich dusdanig bezwaard voelt dat ze het goede gesprek hierover niet aan durft te gaan.
Hij is gelukkig, zal allemaal best. Als zij niet gelukkig is, moet ze dat aangeven én wat ze nodig heeft.
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
zaterdag 10 augustus 2024 om 13:35
Volledig eens met de hele post van Lemon.Lemon schreef: ↑09-08-2024 08:06Dat eenzaam voelen, zit in jou zelf, dat is jouw mindset hoe je naar de dingen kijkt. Je doet allerlei leuke dingen, alleen niet met je man. Ik vraag me af of je werkelijk eenzaam bent in je relatie, want blijkbaar hebben jullie nog wel degelijk een connectie, anders zou je ook geen seksleven meer hebben. Jouw (!) pijnpunt zit dus vooral in met wie je die leuke dingen doet. Waarom zouden ze minder leuk zijn wanneer je die dingen doet met mensen die er wel zin in hebben? Waarom moet dat persé met iemand die daar geen zin in heeft en dat ook nooit gehad heeft?
Ik zou vooral een goed gesprek willen aangaan over de financiën.
Ook ik en mijn partner hebben weinig (zeg maar geen) gezamenlijke hobby’s of interesses. Wel gehad in het verleden maar een mens veranderd.
Dat is soms wel jammer maar ik kan er prima mee leven. Het is inderdaad hoe je er in staat.
Ik heb niet de illussie dat ik een soortgelijke man tegen ga komen die wel dezelfde interesses heeft. Het gras is doorgaans nergens groener.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
zaterdag 10 augustus 2024 om 13:57
Ik ben een introvert met een zeer sociale man als partner. Wat jij bij je man mist dat heeft mijn partner ook wel bij mij. Maar als ik dan vraag of hij dan een vrouw zou willen als zijn zussen en nichten. Sociale types met het hoogste woord op een feestje dan is het antwoord snel nee. Ik ben best snel voor uitelkaar gaan maar bij jou verhaal denk ik toch dat je niet gelukkiger gaat worden alleen met kind en financiële onzekerheid. Ik zou toch meer aansturen op verbinding. Spreek een date night af. Ga een weekendje l met zijn tweeën weg vooral als de seks nog zo goed is dan kan je toch wel vermaken.
zaterdag 10 augustus 2024 om 14:04
Ik denk dat TO ongelukkig in de relatie is door het gebrek aan verbondenheid/beteokkenheid en door de ongelijkwaardigheid in de relatie. Zoals ik het lees doen haar wensen er niet toe. Dan verpieter je en zit je inderdaad in een gouden kooi (wat iemand hier al teffend omschreef).ingelke_kepringelke schreef: ↑10-08-2024 13:35Volledig eens met de hele post van Lemon.
Ook ik en mijn partner hebben weinig (zeg maar geen) gezamenlijke hobby’s of interesses. Wel gehad in het verleden maar een mens veranderd.
Dat is soms wel jammer maar ik kan er prima mee leven. Het is inderdaad hoe je er in staat.
Ik heb niet de illussie dat ik een soortgelijke man tegen ga komen die wel dezelfde interesses heeft. Het gras is doorgaans nergens groener.
Ik herken mezelf niet eens
zaterdag 10 augustus 2024 om 14:55
Ik had het vooral over de financiën waardoor ze niet op vakantie kunnen, maar ook: 'geen animo' lijkt me niet zo relevant als het om een vakantie met het gezin gaat. Ik heb de indruk dat TO zich daarin harder kan (en moet) opstellen als ze verandering wil. Als het vooral is 'ik ben niet gelukkig', dan komt er waarschijnlijk weinig verandering. Het gaat er ook om dat ze samen aan een gezin begonnen zijn.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
zaterdag 10 augustus 2024 om 14:58
Je hoeft niet dezelfde interesses te hebben. Maar een goed gesprek moet toch wel mogelijk zijn.ingelke_kepringelke schreef: ↑10-08-2024 13:35Volledig eens met de hele post van Lemon.
Ook ik en mijn partner hebben weinig (zeg maar geen) gezamenlijke hobby’s of interesses. Wel gehad in het verleden maar een mens veranderd.
Dat is soms wel jammer maar ik kan er prima mee leven. Het is inderdaad hoe je er in staat.
Ik heb niet de illussie dat ik een soortgelijke man tegen ga komen die wel dezelfde interesses heeft. Het gras is doorgaans nergens groener.
En anders is er altijd ook nog de optie van geen relatie, niet dat je maar bij iemand bent omdat je toch niks beters vindt.
Het lastige met jong bij elkaar zijn is dat je eigenlijk niet goed weet wie je zonder die persoon zou zijn geweest. Dat is prima als je je er goed bij voelt. Maar als het niet goed voelt, gaat het schuren. En is er ook de onzekerheid, hoe zou het me zonder de partner afgaan?
zaterdag 10 augustus 2024 om 21:13
De verbinding die je mist kun je wel meer creëren, zonder dat iemand ineens een ander mens hoeft te worden. Ik denk dat veel mensen zich erin kennen dat je als samen een bv runt, maar dat er eigenlijk te weinig tegemoet gekomen wordt aan jou behoeften als mens/vrouw. Meestal is dat in het begin van een relatie anders geweest. Ga weer eens date nights doen met je man, dus doe iets leuks aan, ga samen uit eten en laat je telefoon in je tas zodat je met elkaar moet praten. Zulke dingen kunnen helpen. In mijn ervaring zijn er ook golven in een lange relatie, op de top van de golf voelt je relatie helemaal goed, onderin kom je tekort en kun je twijfelen. Beide zijn niet eeuwigdurend.
zaterdag 10 augustus 2024 om 21:41
Het is toch geen vastklampen als je je best doet om door deze fase heen te komen? Als je daardoor uiteindelijk weer helemaal happy bent, wat maakt het dan treurig. Waarom is het zo erg om even door te bijten in de gok dat het daarna beter wordt? Als het niet zo blijkt te zijn, kun je altijd nog uit elkaar. Ik snap de haast niet zo in dit geval. Man slaat haar niet, TO heeft nog niet écht geprobeerd samen met man de relatie uit het slop te trekken, er is een kind bij betrokken. Nergens goed voor om razendsnel de stekker eruit te trekken.
Even doorbijten (en er wat aan doen) kan heel goed dé manier zijn om weer gelukkig te worden samen. Daar is mijn inziens helemaal niks treurigs aan.
Even doorbijten (en er wat aan doen) kan heel goed dé manier zijn om weer gelukkig te worden samen. Daar is mijn inziens helemaal niks treurigs aan.
zaterdag 10 augustus 2024 om 22:01
Zo mee eens! Soms zijn die tijden er nou eenmaal. Dat je je minder verbonden of minder geliefd voelt. Dat het lijkt dat je allebei een andere richting uit gaat. Maar kijk ook vooral naar wat je zélf kunt doen om daaruit te komen. Zonder dat het tot een breuk komt. Heb je meer behoefte aan contacten, levendigheid, vakantie: ga er dan voor zorgen dat je dat meer krijgt in je leven.
Kind is acht, er kan echt wel weer wat meer ruimte voor je eigen behoeften komen. In de avonden, het weekend, op je vrije dag als je die hebt. Je bent niet afhankelijk van je partners' behoeften. Zeker niet als dat gaat over vakanties en mensen zien.
Kind is acht, er kan echt wel weer wat meer ruimte voor je eigen behoeften komen. In de avonden, het weekend, op je vrije dag als je die hebt. Je bent niet afhankelijk van je partners' behoeften. Zeker niet als dat gaat over vakanties en mensen zien.
zaterdag 10 augustus 2024 om 23:00
To ik zou helaas jouw gezondheid ook meenemen. Je wilt leuke dingen doen maar kunt niet eens meer werken. Hoe wil je dat als alleenstaande ouder doen dan? En met een uitkering is het ook geen vetpot. Tenzij jij eigen spaargeld hebt. Je hebt nu een ontspannen leven waarbij er geen enkele druk is en je kunt doen wat je wilt.
Je partner klinkt behoorlijk saai. Maar geeft alle vrijheid en jij hebt anderen met wie je die verdieping en leuke dingen kunt doen. Hij voorziet daar ook in (betaald immers jullie leven). Zoek dus anderen om samen dingen mee te doen. Neem die vrijheid ook.
Je partner klinkt behoorlijk saai. Maar geeft alle vrijheid en jij hebt anderen met wie je die verdieping en leuke dingen kunt doen. Hij voorziet daar ook in (betaald immers jullie leven). Zoek dus anderen om samen dingen mee te doen. Neem die vrijheid ook.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
