Relaties
alle pijlers
Gaan kinderen echt boven alles ?
dinsdag 7 juli 2020 om 01:01
Hallo allemaal,
Ik ben een moeder van 3 kinderen. Toen ik mijn huidige partner leerde kennen had ik al 2 kinderen uit mijn vorige relatie. Over mijn mislukte relatie heb ik mij altijd schuldig gevoeld tegen over de kinderen. Ondanks dat ik er niets aan kon doen. Toen ik mijn huidige partner leerde kennen leek hij de echt top. Hij was lief voor mij. Lief en begrip vol naar de kinderen en had zijn leven goed op orde. Hij was blij dat ik al kinderen had omdat hij ze zelf niet kon krijgen. Hier was ik stiekem wel blij mee want ik wilde ook geen kinderen meer. Toen ik na 6 maanden zwanger bleek was de schrik voor mij dan ook enorm. Hij noemde het een wonder en wilde het kindje hoe dan ook houden. Hij had er alles voor over en zou de beste vader zijn. Maar al snel veranderde zijn gedrag. Hij was minder vaak thuis ging niet mee naar de verloskundige en er kwamen spanningen . Toen ik op tijdens mijn zwangerschap van de trap viel en in het ziekenhuis belande kon ik totaal niet op zijn steun rekenen hij zorgde voor mijn andere 2 kinderen maar kwam mij 1 keer opzoeken in die 2 weken dat ik daar lag. Na 2 weken mocht ik naar huis in een rolstoel ivm een scheur in 2 wervels. Ik had met alles hulp nodig. Maar ipv de hulp kreeg ik alleen maar verwijten. En begon ik mij schuldig te voelen dat ik een last was. Toen ik hem ook nog betrapte op vreemdgaan verdraaide hij het verhaal zo dat dit mijn schuld was en zo begon ik het ook te voelen. Hij was er al deze maanden van overtuigd dat we een zoon zouden krijgen toen dit een dochter bleek te zijn bemoeide hij zich niet meer met mijn zwangerschap. Hij was nauwelijks thuis en als hij er was kreeg ik alleen maar verwijten. Gelukkig ging het lopen wel weer steeds beter. Ik zorgde voor de kinderen, Het huishouden de boodschap en en dat alles in orde was voor de baby. Ik kocht de baby spullen maakte de kamer. Maar ik bleef bij hem omdat ik de kinderen niet nogmaals verdriet wilde doen. Toen onze dochter geboren werd keek hij totaal niet naar haar om. Ik verloor mijzelf steeds verder en verder. Hij had vakantie nodig zij hij en ging naar een vriend van hem in Spanje. Toen ik hem als verassing van het vliegveld op haalde met de kinderen stond hij daar met een andere vrouw. En weer was hij boos. Ik kon wel door de grond zakken. Ik moest met mijn kinderen en de andere vrouw mee in zijn auto een horror rit was dit voor mij. Hij zij dat ik zijn leven verpeste en niks waard was. Ik was net 4 weken geleden bevallen van onze dochter een maand te vroeg. Ik voelde mij echt slecht en dacht dat hij gelijk had en dus maakte ik een einde aan mijn leven. Toen ik gevonden werd was het 3 dagen lang se vraag of ik het zou gaan redden en ik had een engeltje want ik kreeg een tweede kans en kwam na 3 dagen bij in het ziekenhuis. Toen ik eenmaal thuis was hoefde ik nog niet op steun te rekenen in plaats daarvan werd mijn telefoon afgenomen en mocht ik niet meer de deur uit. Ik voelde mij zo schuldig ik was egoïstische zo voelde het. Langzaam begon ik in te zien dat dit zo niet langer kon en ik ging op zoek naar een eigen woning voor mij en de kinderen. Gelukkig vond ik deze maar ik kon er pas over 2 maanden in. Toen ik mijn vriend dit vertelde zette hij mij en de kinderen letterlijk op straat. Ik kon gelukkig bij vrienden terecht tot ik de sleutel van de woning had. Ik kreeg de sleutel 4 dagen voor sinterklaas we hadden letterlijk 3 matrassen. Maar wat was ik blij. Ik heb mijn best gedaan er een leuke sinterklaas van te maken met de kinderen. Ik merkte dat mijn dochter van 6 maanden niet lekker was. Maar werd afgeschilderd als over bezorgde moeder. Toen ik bij mijn beste vriendin op oud en nieuw vierde en rond 1 uur de kinderen op bed hadden gelegd hoorde we een vreemd geluid. We horde alle bij dat het niet hoed was en rende naar mijn dochter van 6 maande oud ze lag levenloos blauw en zonder te ademen in bed. Ik heb haar opgepakt en op de tafel gelegd en gelijk gestart met reanimeren mijn vriendin belde de hulpdiensten en we werden naar het ziekenhuis gebracht. Ook belde ze mijn partner maar die vond het geen noodzaak om naar het ziekenhuis te komen. 2 dagen na het incident kwam hij een keer langs. Toen leek hij wel even onder de indruk hij nam de zorg van de andere 2 kinderen op zich en voor het eerst voelde ik me gesteund. Maar dit was van korte duur. Toen onze dochter weer naar huis mocht liet hij nauwelijks nog iets van zich horen. Het bleek dat hij met meerdere vrouwen het bed had gedeeld tijdens onze relatie. Maar zelfs nu bleef ik hoop houden dat hij zou veranderen de kinderen waren immers gek op hem. Toen onze dochter 2 jaar was wilde hij zijn leven omgooien. Hij was er nu steeds meer voor onze dochter en ik kon meer op zijn steun rekenen. Het ging beter en beter zelfs zo goed dat hij begon over samen wonen weer. Ik durfde dit nog niet aan na alles wat er gebeurd was. Sinds een paar maanden ging het zo goed dat zelfs ik er weer over na durfde te denken om misschien toch weer te gaan samen wonen het was immers beter voor de kinderen. Tot afgelopen 2 weken. Ik kreeg te horen dat hij naar hoeren feesten ging. Ik dacht eerst dat het een fabel was. Tot dat we afgelopen weekend een meningsverschil hadden waarbij hij ineens zij. Je moet blij zijn dat ik al die maanden geen sex met een ander heb gehad en het alleen Maar overwogen heb. ( ik heb een 1,5 jaar na een voorstadium van baarmoederhalskanker behoorlijke menstruatie problemen gehad en continue pijn door grote cyste in mijn eierstokken) gelukkig is dit nu al een maand stabiel. Maar terug naar zijn opmerking ik kon wel door de grond zakken. Zij hij dit nu echt. Ik ben nu een stuk sterker als vroeger gelukkig niet meer zo labiel. Ik heb hem dan ook gezegt dat ik dit niet vind kunnen en nu voor mijzelf kies. Zijn reactie " doe niet zo kinderachtig ik heb toch geen seks gehad met een ander alleen wat betast fuck you". Ik voel mij zo ontzettend schuldig voor mijn kinderen maar langer met deze relatie doorgaan zou mij weer opbreken ben ik bang. Maar wat voel ik mij rot tegen over hun.
Ik vraag mij af doe ik hier goed aan. Of moet ik hem voor mijn kinderen misschien toch nog een kans geven. Ondanks alles. Zij zijn echt gek op hem. Maar ik heb de energie gewoon niet meer na 5 jaar is het op.
Ik ben een moeder van 3 kinderen. Toen ik mijn huidige partner leerde kennen had ik al 2 kinderen uit mijn vorige relatie. Over mijn mislukte relatie heb ik mij altijd schuldig gevoeld tegen over de kinderen. Ondanks dat ik er niets aan kon doen. Toen ik mijn huidige partner leerde kennen leek hij de echt top. Hij was lief voor mij. Lief en begrip vol naar de kinderen en had zijn leven goed op orde. Hij was blij dat ik al kinderen had omdat hij ze zelf niet kon krijgen. Hier was ik stiekem wel blij mee want ik wilde ook geen kinderen meer. Toen ik na 6 maanden zwanger bleek was de schrik voor mij dan ook enorm. Hij noemde het een wonder en wilde het kindje hoe dan ook houden. Hij had er alles voor over en zou de beste vader zijn. Maar al snel veranderde zijn gedrag. Hij was minder vaak thuis ging niet mee naar de verloskundige en er kwamen spanningen . Toen ik op tijdens mijn zwangerschap van de trap viel en in het ziekenhuis belande kon ik totaal niet op zijn steun rekenen hij zorgde voor mijn andere 2 kinderen maar kwam mij 1 keer opzoeken in die 2 weken dat ik daar lag. Na 2 weken mocht ik naar huis in een rolstoel ivm een scheur in 2 wervels. Ik had met alles hulp nodig. Maar ipv de hulp kreeg ik alleen maar verwijten. En begon ik mij schuldig te voelen dat ik een last was. Toen ik hem ook nog betrapte op vreemdgaan verdraaide hij het verhaal zo dat dit mijn schuld was en zo begon ik het ook te voelen. Hij was er al deze maanden van overtuigd dat we een zoon zouden krijgen toen dit een dochter bleek te zijn bemoeide hij zich niet meer met mijn zwangerschap. Hij was nauwelijks thuis en als hij er was kreeg ik alleen maar verwijten. Gelukkig ging het lopen wel weer steeds beter. Ik zorgde voor de kinderen, Het huishouden de boodschap en en dat alles in orde was voor de baby. Ik kocht de baby spullen maakte de kamer. Maar ik bleef bij hem omdat ik de kinderen niet nogmaals verdriet wilde doen. Toen onze dochter geboren werd keek hij totaal niet naar haar om. Ik verloor mijzelf steeds verder en verder. Hij had vakantie nodig zij hij en ging naar een vriend van hem in Spanje. Toen ik hem als verassing van het vliegveld op haalde met de kinderen stond hij daar met een andere vrouw. En weer was hij boos. Ik kon wel door de grond zakken. Ik moest met mijn kinderen en de andere vrouw mee in zijn auto een horror rit was dit voor mij. Hij zij dat ik zijn leven verpeste en niks waard was. Ik was net 4 weken geleden bevallen van onze dochter een maand te vroeg. Ik voelde mij echt slecht en dacht dat hij gelijk had en dus maakte ik een einde aan mijn leven. Toen ik gevonden werd was het 3 dagen lang se vraag of ik het zou gaan redden en ik had een engeltje want ik kreeg een tweede kans en kwam na 3 dagen bij in het ziekenhuis. Toen ik eenmaal thuis was hoefde ik nog niet op steun te rekenen in plaats daarvan werd mijn telefoon afgenomen en mocht ik niet meer de deur uit. Ik voelde mij zo schuldig ik was egoïstische zo voelde het. Langzaam begon ik in te zien dat dit zo niet langer kon en ik ging op zoek naar een eigen woning voor mij en de kinderen. Gelukkig vond ik deze maar ik kon er pas over 2 maanden in. Toen ik mijn vriend dit vertelde zette hij mij en de kinderen letterlijk op straat. Ik kon gelukkig bij vrienden terecht tot ik de sleutel van de woning had. Ik kreeg de sleutel 4 dagen voor sinterklaas we hadden letterlijk 3 matrassen. Maar wat was ik blij. Ik heb mijn best gedaan er een leuke sinterklaas van te maken met de kinderen. Ik merkte dat mijn dochter van 6 maanden niet lekker was. Maar werd afgeschilderd als over bezorgde moeder. Toen ik bij mijn beste vriendin op oud en nieuw vierde en rond 1 uur de kinderen op bed hadden gelegd hoorde we een vreemd geluid. We horde alle bij dat het niet hoed was en rende naar mijn dochter van 6 maande oud ze lag levenloos blauw en zonder te ademen in bed. Ik heb haar opgepakt en op de tafel gelegd en gelijk gestart met reanimeren mijn vriendin belde de hulpdiensten en we werden naar het ziekenhuis gebracht. Ook belde ze mijn partner maar die vond het geen noodzaak om naar het ziekenhuis te komen. 2 dagen na het incident kwam hij een keer langs. Toen leek hij wel even onder de indruk hij nam de zorg van de andere 2 kinderen op zich en voor het eerst voelde ik me gesteund. Maar dit was van korte duur. Toen onze dochter weer naar huis mocht liet hij nauwelijks nog iets van zich horen. Het bleek dat hij met meerdere vrouwen het bed had gedeeld tijdens onze relatie. Maar zelfs nu bleef ik hoop houden dat hij zou veranderen de kinderen waren immers gek op hem. Toen onze dochter 2 jaar was wilde hij zijn leven omgooien. Hij was er nu steeds meer voor onze dochter en ik kon meer op zijn steun rekenen. Het ging beter en beter zelfs zo goed dat hij begon over samen wonen weer. Ik durfde dit nog niet aan na alles wat er gebeurd was. Sinds een paar maanden ging het zo goed dat zelfs ik er weer over na durfde te denken om misschien toch weer te gaan samen wonen het was immers beter voor de kinderen. Tot afgelopen 2 weken. Ik kreeg te horen dat hij naar hoeren feesten ging. Ik dacht eerst dat het een fabel was. Tot dat we afgelopen weekend een meningsverschil hadden waarbij hij ineens zij. Je moet blij zijn dat ik al die maanden geen sex met een ander heb gehad en het alleen Maar overwogen heb. ( ik heb een 1,5 jaar na een voorstadium van baarmoederhalskanker behoorlijke menstruatie problemen gehad en continue pijn door grote cyste in mijn eierstokken) gelukkig is dit nu al een maand stabiel. Maar terug naar zijn opmerking ik kon wel door de grond zakken. Zij hij dit nu echt. Ik ben nu een stuk sterker als vroeger gelukkig niet meer zo labiel. Ik heb hem dan ook gezegt dat ik dit niet vind kunnen en nu voor mijzelf kies. Zijn reactie " doe niet zo kinderachtig ik heb toch geen seks gehad met een ander alleen wat betast fuck you". Ik voel mij zo ontzettend schuldig voor mijn kinderen maar langer met deze relatie doorgaan zou mij weer opbreken ben ik bang. Maar wat voel ik mij rot tegen over hun.
Ik vraag mij af doe ik hier goed aan. Of moet ik hem voor mijn kinderen misschien toch nog een kans geven. Ondanks alles. Zij zijn echt gek op hem. Maar ik heb de energie gewoon niet meer na 5 jaar is het op.
dinsdag 7 juli 2020 om 09:13
Ik kan haast niet geloven dat dit echt is. Maar als dat wel het geval is: denk jij dat het goed voor de kinderen is bij zo'n lamzak te blijven? Wat hoorvoorbeeld geef jij ze hiermee? Zoek hulp, ga bij deze vent weg en begin opnieuw. En doe dat samen met de kinderen. Hou even de komende tijd de mannen, hoe leuk ze ook lijken, op afstand. Jij moet eerst aan jezelf werken, een stabiele thuissituatie opbouwen voor er weer plaats is voor een partner in je leven.
dinsdag 7 juli 2020 om 09:16
ririanneke schreef: ↑07-07-2020 09:13Ik kan haast niet geloven dat dit echt is. Maar als dat wel het geval is: denk jij dat het goed voor de kinderen is bij zo'n lamzak te blijven? Wat hoorvoorbeeld geef jij ze hiermee? Zoek hulp, ga bij deze vent weg en begin opnieuw. En doe dat samen met de kinderen. Hou even de komende tijd de mannen, hoe leuk ze ook lijken, op afstand. Jij moet eerst aan jezelf werken, een stabiele thuissituatie opbouwen voor er weer plaats is voor een partner in je leven.
Maar ze is al weg bij die vent.
Ze heeft woonruimte voor haar en de kinderen.
Het lijkt haar alleen nu wel weer gezellig om opnieuw met hem te gaan samenwonen, zo fijn voor de kids.
dinsdag 7 juli 2020 om 09:23
iedereen verdient een tweede kans!
dinsdag 7 juli 2020 om 09:24
Met hem samenblijven en weer samenwonen is het slechtste wat je kunt doen voor je kinderen. Dus ja, je kinderen gaan voor alles, en dus ga je bij hem weg. Wil je hem echt een voorbeeld voor je kinderen laten zijn? Deze egoïstische, vreemdgaande kl**tzak? Zoek hulp voor jezelf, je kinderen hebben geen baat bij een labiele moeder. En bouw een leven op met alleen je kinderen, deze man moet daar echt geen plek in krijgen!
dinsdag 7 juli 2020 om 09:50
Ik kan bijna niet geloven dat een mens dít allemaal meemaakt in vijf jaar. For real?
Het klinkt alsof het je allemaal door pech is overkomen, maar je hebt zelf ook wel een aantal niet echt goed doordachte keuzes gemaakt. Je kinderen op één zetten betekent weg bij een man die je zo behandelt, zorgen voor een stabiele thuissituatie voor je gezin en zorgen voor jezelf: fysiek en mentaal in staat om voor je kinderen te zorgen. Zoek hulp en laat die relatie achter je.
Het klinkt alsof het je allemaal door pech is overkomen, maar je hebt zelf ook wel een aantal niet echt goed doordachte keuzes gemaakt. Je kinderen op één zetten betekent weg bij een man die je zo behandelt, zorgen voor een stabiele thuissituatie voor je gezin en zorgen voor jezelf: fysiek en mentaal in staat om voor je kinderen te zorgen. Zoek hulp en laat die relatie achter je.
dinsdag 7 juli 2020 om 10:06
Ik vind het een heel raar verhaal. Het antwoord is natuurlijk JA!!!!
Maar dat vraag je je nogal laat af. Je bent bijna uit het leven gestapt vanwege een man, terwijl je kleine kinderen hebt die afhankelijk van je zijn. Is Veilig Thuis na deze treurige wanhoopsdaad niet bij je langs geweest, hoe kan het dat je kinderen niet uit huis zijn geplaatst?
Hoe kan het dat je geen professionele hulp krijgt? Alles wat je schrijft geeft echt aan dat je het nodig hebt en daardoor je kinderen vrees ik ook.
Maar dat vraag je je nogal laat af. Je bent bijna uit het leven gestapt vanwege een man, terwijl je kleine kinderen hebt die afhankelijk van je zijn. Is Veilig Thuis na deze treurige wanhoopsdaad niet bij je langs geweest, hoe kan het dat je kinderen niet uit huis zijn geplaatst?
Hoe kan het dat je geen professionele hulp krijgt? Alles wat je schrijft geeft echt aan dat je het nodig hebt en daardoor je kinderen vrees ik ook.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
dinsdag 7 juli 2020 om 10:07
Nou heb je het weer over wat hij niet doet, i.p.v. wat hij wel doet.
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
dinsdag 7 juli 2020 om 10:10
dinsdag 7 juli 2020 om 10:23
Wat ik niet snap is dat “kinderen boven alles”. Maar je pleegt wel zelfmoord, dan gaan je kinderen ook niet boven alles.. volgens mij begrijp je niet hoe je voor je kinderen moet zorgen.
Dat je jezelf de vernieling in brengt oké, dat is jouw keuze. Je hebt immers beslismomenten genoeg gehad om weg te gaan bij hem, maar je koos keer op keer weer voor het drama en gezeik. Je kinderen meeslepen in dit gezeik kan echt niet.
Ben je niet opgenomen in een gesloten inrichting? De mensen die ik ken die zaten daar verplicht omdat ze een gevaar voor zichzelf vormden nadat ze een zelfmoordpoging hadden gedaan.. verplichte therapie ook.. beetje raar dat het ziekenhuis dat niet heeft gedaan.
Dat je jezelf de vernieling in brengt oké, dat is jouw keuze. Je hebt immers beslismomenten genoeg gehad om weg te gaan bij hem, maar je koos keer op keer weer voor het drama en gezeik. Je kinderen meeslepen in dit gezeik kan echt niet.
Ben je niet opgenomen in een gesloten inrichting? De mensen die ik ken die zaten daar verplicht omdat ze een gevaar voor zichzelf vormden nadat ze een zelfmoordpoging hadden gedaan.. verplichte therapie ook.. beetje raar dat het ziekenhuis dat niet heeft gedaan.
dinsdag 7 juli 2020 om 10:32
katkaatje schreef: ↑07-07-2020 07:55Oooohhh ik vind dit zó erg, ik kan me bijna niet voorstellen dat het echt is. Dat is niet om te trolhunten, maar om te illustreren wat ik ervan vind. Je bent buitenproportioneel loyaal en volledig onverantwoord bezig door je met deze man in te laten.
Ik weet dat iedereen anders is en je niet mag oordelen, maar ik kan er echt met mijn hoofd niet bij dat je nog contact met deze man zou hebben. Het is schadelijk voor jou en schadelijk voor je kinderen. Dat zie je toch hopelijk zelf ergens ook wel?
Het leven is echt makkelijker dan je denkt: stop met hem, definitief. En je zult dat ook gaan ervaren.
Nou precies dit dus!
Here am I in my little bubble
dinsdag 7 juli 2020 om 10:52
Ik draaide al wel toen je schreef dat je onaangekondigd met je kinderen (inclusief 1 maand oude baby, die 4 weken te vroeg was geboren?) op het vliegveld in Spanje stond terwijl je ergens tussendoor ook nog wervels gebroken had vanwege een val van een trap en ben gestopt met lezen toen je zei dat je zelfmoord hebt gepleegd.
Dikke doei hoor.
Dikke doei hoor.
dinsdag 7 juli 2020 om 11:00
dinsdag 7 juli 2020 om 11:23
Je hebt echt een fout zelfbeeld. Je bent namelijk wel hardstikke labiel... Dat je dit jezelf aandoet dat is tot daar aan toe maar wat een voorbeeld voor je kinderen ben je zeg...
Ga weg bij die kerel en ga op eigen benen staan. Wat brengt hij je ij godsnaam dat je ook nog maar overweegt om met hem te praten...
Hij is een grote lul maar jij laat je echt zelf zo behandelen. Neem eens verantwoordelijkheid over je een eigen leven en dat van je kinderen en ga...
O en knoop de eerste 10 jaar geen andere relatie aan. Je kids hebben al genoeg ellende gezien.
Ga weg bij die kerel en ga op eigen benen staan. Wat brengt hij je ij godsnaam dat je ook nog maar overweegt om met hem te praten...
Hij is een grote lul maar jij laat je echt zelf zo behandelen. Neem eens verantwoordelijkheid over je een eigen leven en dat van je kinderen en ga...
O en knoop de eerste 10 jaar geen andere relatie aan. Je kids hebben al genoeg ellende gezien.
dinsdag 7 juli 2020 om 11:26
Met de buitenvrouw samen op de achterbank ook nog.nessemeisje schreef: ↑07-07-2020 10:52Ik draaide al wel toen je schreef dat je onaangekondigd met je kinderen (inclusief 1 maand oude baby, die 4 weken te vroeg was geboren?) op het vliegveld in Spanje stond terwijl je ergens tussendoor ook nog wervels gebroken had vanwege een val van een trap en ben gestopt met lezen toen je zei dat je zelfmoord hebt gepleegd.
Dikke doei hoor.
Waar is de vader van de kinderen eigenlijk ?
