
Geen ruzie kunnen maken...
maandag 21 januari 2008 om 10:24
Ik heb een probleem waarvan ik geen idee heb hoe ik eruit moet gaan komen. Wellicht kunnen jullie wat licht op de zaak werpen.
Voor mij is het altijd het belangrijkste om ruzie te vermijden. Zo belangrijk dat ik dingen verzwijg voor bijvoorbeeld mijn partner. Dit kunnen belangrijke, maar ook onschuldige dingen zijn. Ik vul altijd voor een ander in hoe de reactie van diegene zal zijn op wat ik te vertellen heb en als dat in mijn ogen negatief is, vertel ik maar liever helemaal niets.
Dit zorgt voor strubbelingen in mijn relatie, omdat mijn vriend dan bijvoorbeeld ontdekt dat ik iets niet verteld heb, en zich dan afvraagt wanneer ik dan wel eerlijk ben. Is voor hem natuurlijk ontzettend vervelend, je moet als partners elkaar gewoon kunnen vertrouwen.
Feit is dat ik dus echt last heb van conflictvermijdend gedrag en altijd voor mensen invul hoe ze over me denken. Als er dan uiteindelijk een ruzie van komt, blijkt maar weer hoe slecht ik in ruzie maken ben. In het begin schiet ik volledig uit mijn slof, als iemand me dan vriendelijk benaderd, breek ik. Ik ben heel erg bang om mensen te verliezen, wil heel graag door iedereen aardig gevonden worden, en dat zorgt er dus voor dat ik in dit soort situaties beland. En dat, terwijl ik in het dagelijks leven heel zelfverzekerd en hard overkom, waardoor mensen een totaal ander beeld van me hebben dan hoe ik echt ben.
Ik ben heel erg benieuwd of iemand van jullie misschien hetzelfde heeft (gehad) en wat je eraan gedaan hebt. Inmiddels weet ik niet meer waar ik moet beginnen, dit is een zo allesomvattend probleem dat ik geen idee heb wat ik eraan kan doen.
Voor mij is het altijd het belangrijkste om ruzie te vermijden. Zo belangrijk dat ik dingen verzwijg voor bijvoorbeeld mijn partner. Dit kunnen belangrijke, maar ook onschuldige dingen zijn. Ik vul altijd voor een ander in hoe de reactie van diegene zal zijn op wat ik te vertellen heb en als dat in mijn ogen negatief is, vertel ik maar liever helemaal niets.
Dit zorgt voor strubbelingen in mijn relatie, omdat mijn vriend dan bijvoorbeeld ontdekt dat ik iets niet verteld heb, en zich dan afvraagt wanneer ik dan wel eerlijk ben. Is voor hem natuurlijk ontzettend vervelend, je moet als partners elkaar gewoon kunnen vertrouwen.
Feit is dat ik dus echt last heb van conflictvermijdend gedrag en altijd voor mensen invul hoe ze over me denken. Als er dan uiteindelijk een ruzie van komt, blijkt maar weer hoe slecht ik in ruzie maken ben. In het begin schiet ik volledig uit mijn slof, als iemand me dan vriendelijk benaderd, breek ik. Ik ben heel erg bang om mensen te verliezen, wil heel graag door iedereen aardig gevonden worden, en dat zorgt er dus voor dat ik in dit soort situaties beland. En dat, terwijl ik in het dagelijks leven heel zelfverzekerd en hard overkom, waardoor mensen een totaal ander beeld van me hebben dan hoe ik echt ben.
Ik ben heel erg benieuwd of iemand van jullie misschien hetzelfde heeft (gehad) en wat je eraan gedaan hebt. Inmiddels weet ik niet meer waar ik moet beginnen, dit is een zo allesomvattend probleem dat ik geen idee heb wat ik eraan kan doen.
maandag 21 januari 2008 om 10:30
Een ruzie of conflict hoeft niet altijd alleen maar negatief te zijn. Soms kan een ruzie er voor zorgen dat je even je hart gelucht hebt en eerlijk tegen iemand bent. De lucht is dan juist geklaard en in veel gevallen wordt de relatie met iemand er alleen maar beter op. Soms moet je een probleem gewoon even uit de wereld helpen.
Altijd alle conflicten proberen te vermijden kan er ook voor zorgen dat de irritaties alleen maar groter worden, aangezien ze niet worden uitgesproken.
Altijd alle conflicten proberen te vermijden kan er ook voor zorgen dat de irritaties alleen maar groter worden, aangezien ze niet worden uitgesproken.
maandag 21 januari 2008 om 10:33
Ik denk dat je niet van je probleem af komt door hier even een paar adviezen of meningen te lezen. Wat wel zeker kan helpen, is een cursus assertiviteit, of op zijn minst een boek over dat onderwerp. Cursussen kun je vinden bij bijvoorbeeld een volksuniversiteit, je kunt ook informeren bij het Riagg.
maandag 21 januari 2008 om 10:35
maandag 21 januari 2008 om 10:38
Oh, maar dat is het gekke, in het dagelijks leven, tegen een bekende of onbekende durf ik heel goed mijn mening te geven, in discussie te gaan en voor mezelf op te komen.
Maar als het gaat om iets dat ik in mijn ogen verkeerd aangepakt heb, krijg ik dit soort issue's...
In mijn hart weet ik ook wel dat mijn vriend niet zomaar weggaat, maar ik hou er door dingen die in het verleden zijn gebeurd rekening mee dat niets onvoorwaardelijk is. Als zelfs mijn ouders er niet onvoorwaardelijk voor me waren, wie dan wel?
Maar als het gaat om iets dat ik in mijn ogen verkeerd aangepakt heb, krijg ik dit soort issue's...
In mijn hart weet ik ook wel dat mijn vriend niet zomaar weggaat, maar ik hou er door dingen die in het verleden zijn gebeurd rekening mee dat niets onvoorwaardelijk is. Als zelfs mijn ouders er niet onvoorwaardelijk voor me waren, wie dan wel?
maandag 21 januari 2008 om 10:44
Ik heb het overigens met een ex meegemaakt. Ik heb nooit ruzie met hem gehad, hooguit een woordenwisseling. Totdat we eens echt ruzie hadden en hij "daar niet tegen kon". Relatie was direct verbroken. Heeft me erg veel pijn gedaan, maar ik heb er wel iets van geleerd. Ik moet wel mezelf kunnen zijn in een relatie.
Heel naar dat je het vertrouwen zo kwijt bent geraakt door mensen, omdat je ouders er niet onvoorwaardelijk voor je waren, maar niet alle mensen zijn hetzelfde. Daarnaast heb je nooit de garantie dat iets voor "altijd" is.
Misschien kun je een keer naar je vriend uitspreken dat je bang bent om ruzie met hem te maken. Ik denk dat hij jou het beste gerust kan stellen.
Heel naar dat je het vertrouwen zo kwijt bent geraakt door mensen, omdat je ouders er niet onvoorwaardelijk voor je waren, maar niet alle mensen zijn hetzelfde. Daarnaast heb je nooit de garantie dat iets voor "altijd" is.
Misschien kun je een keer naar je vriend uitspreken dat je bang bent om ruzie met hem te maken. Ik denk dat hij jou het beste gerust kan stellen.

maandag 21 januari 2008 om 10:58
44pje,
Ik herken het 100%. Ik heb moeten leren om confrontatie aan te gaan, want onze relatie ging eraan en ik ook. Ik vind ruzie nog steeds doodeng, maar langzaam begin ik te leren om ruzie te maken. En weet je? Soms zeg ik iets waarvan ik denk "dit wordt ruzie", maar er komt geen ruzie, of veel milder dan verwacht.
Ik herken het 100%. Ik heb moeten leren om confrontatie aan te gaan, want onze relatie ging eraan en ik ook. Ik vind ruzie nog steeds doodeng, maar langzaam begin ik te leren om ruzie te maken. En weet je? Soms zeg ik iets waarvan ik denk "dit wordt ruzie", maar er komt geen ruzie, of veel milder dan verwacht.
maandag 21 januari 2008 om 11:10
[quote]44pje schreef op 21 januari 2008 @ 10:24:
Ik vul altijd voor een ander in hoe de reactie van diegene zal zijn op wat ik te vertellen heb en als dat in mijn ogen negatief is, vertel ik maar liever helemaal niets.
Feit is dat ik dus echt last heb van conflictvermijdend gedrag en altijd voor mensen invul hoe ze over me denken.
Volgens mij hebben veel vrouwen hier last van ( ik in ieder geval wel ). Een soort van uit-de-hand-gelopen inlevingsvermogen. Ik denk dat je door dit doomdenken, de situatie in je hoofd alleen maar verergert. Als gevolg daarvan ga je er nog meer tegenop zien om open en eerlijk te zijn.
Ik denk dat het dus belangrijk is om vooral niet te lang met dit soort dingen rond te blijven lopen, spreek ze uit voordat ze reusachtig worden in je hoofd. Misschien is het ook een goed idee om je partner eens duidelijk uit te leggen, wat zich in dit soort situaties precies in je afspeelt. Als hij je onzekerheid in deze begrijpt, zal hij het je misschien ook minder kwalijk nemen...
Ik vul altijd voor een ander in hoe de reactie van diegene zal zijn op wat ik te vertellen heb en als dat in mijn ogen negatief is, vertel ik maar liever helemaal niets.
Feit is dat ik dus echt last heb van conflictvermijdend gedrag en altijd voor mensen invul hoe ze over me denken.
Volgens mij hebben veel vrouwen hier last van ( ik in ieder geval wel ). Een soort van uit-de-hand-gelopen inlevingsvermogen. Ik denk dat je door dit doomdenken, de situatie in je hoofd alleen maar verergert. Als gevolg daarvan ga je er nog meer tegenop zien om open en eerlijk te zijn.
Ik denk dat het dus belangrijk is om vooral niet te lang met dit soort dingen rond te blijven lopen, spreek ze uit voordat ze reusachtig worden in je hoofd. Misschien is het ook een goed idee om je partner eens duidelijk uit te leggen, wat zich in dit soort situaties precies in je afspeelt. Als hij je onzekerheid in deze begrijpt, zal hij het je misschien ook minder kwalijk nemen...

maandag 21 januari 2008 om 11:16
Ik herken het van de andere kant.
heb ooit een partner gehad die absoluut net tegen ruzie kon. Hij had van huis uit meegekregen dat ruzie en houden van niet samengaan. terwijl mijn ouders best veel meningsverschillen hebben en hadden, maar altijd er wel weer samen uitkwamen.
nu heb ik een vriend ( gewone vriend geen relatie) die ook zo conflictmijdend is datie dingen verzwijgt. Dat werkt niet, want ik kom er toch wel achter en dan confronteer ik m met zijn gedraai. ik heb daar ook wel ens een geprek met hem over gehad en ik gelof dat ie wel langzaam het vertrouwen krijgt dat ik niet zomaar de vriendschap zal verbreken, ookal weet ik dat ie niet perfect is. en idd als ie eenkeer eerlijk is wordt ik meestal veel minder boos en is het effect dus minder erg als ie verwachtte.
Bij jou lees ik een dieper ligende oorzaak in de relatie met je ouders. dat zelfs die er niet onvoorwaardelijk voor je waren. mss moet je daar eens iets me doen en dat acepteren, en nadenken over de oorzaak het feit dat ze er niet waren; ligt die echt bij jou of eigenlijk bij hun. Zijn je ouders niet gewoon tekortgeschoten zondercdat dat komt door iets waar jij iets aan had kunnen doen? En je vriend is niet je ouders.
verstandelijk weet je dat ie niet weggaat en dat je door liegen en verzwijgen de kans dat ie wel weggaat groter maakt dan door een keer een conflict te hebben.
heb ooit een partner gehad die absoluut net tegen ruzie kon. Hij had van huis uit meegekregen dat ruzie en houden van niet samengaan. terwijl mijn ouders best veel meningsverschillen hebben en hadden, maar altijd er wel weer samen uitkwamen.
nu heb ik een vriend ( gewone vriend geen relatie) die ook zo conflictmijdend is datie dingen verzwijgt. Dat werkt niet, want ik kom er toch wel achter en dan confronteer ik m met zijn gedraai. ik heb daar ook wel ens een geprek met hem over gehad en ik gelof dat ie wel langzaam het vertrouwen krijgt dat ik niet zomaar de vriendschap zal verbreken, ookal weet ik dat ie niet perfect is. en idd als ie eenkeer eerlijk is wordt ik meestal veel minder boos en is het effect dus minder erg als ie verwachtte.
Bij jou lees ik een dieper ligende oorzaak in de relatie met je ouders. dat zelfs die er niet onvoorwaardelijk voor je waren. mss moet je daar eens iets me doen en dat acepteren, en nadenken over de oorzaak het feit dat ze er niet waren; ligt die echt bij jou of eigenlijk bij hun. Zijn je ouders niet gewoon tekortgeschoten zondercdat dat komt door iets waar jij iets aan had kunnen doen? En je vriend is niet je ouders.
verstandelijk weet je dat ie niet weggaat en dat je door liegen en verzwijgen de kans dat ie wel weggaat groter maakt dan door een keer een conflict te hebben.
maandag 21 januari 2008 om 12:24
Ruzie is er om iets beter te maken, niet om iets slechter te krijgen.
Als je te lang wacht om de dingen die je dwars zitten te melden, dan kan de ruzie erg hoog oplopen, aangezien de frustraties dat ook hebben gedaan.
Je maakt dan meteen ruzie voor al die voorgaande keren en dat weet die ander dan niet.
Zaak is dus om dingen die niet goed gaan of je dwars zitten meteen te vertellen, te uiten.
Het woord zegt het al: uiten, eruit gooien.
Anders blijft het binnen en gaat het gisten, met alle gevolgen van dien.
Als je te lang wacht om de dingen die je dwars zitten te melden, dan kan de ruzie erg hoog oplopen, aangezien de frustraties dat ook hebben gedaan.
Je maakt dan meteen ruzie voor al die voorgaande keren en dat weet die ander dan niet.
Zaak is dus om dingen die niet goed gaan of je dwars zitten meteen te vertellen, te uiten.
Het woord zegt het al: uiten, eruit gooien.
Anders blijft het binnen en gaat het gisten, met alle gevolgen van dien.
maandag 21 januari 2008 om 13:07
Ik denk idd dat ik er misschien meer aan heb dingen in de groep te gooien, voordat ik het in mn hoofd al een mega-issue laat worden.
Het is erg moeilijk, want ik ben al wat je noemt een gesloten typje, (en dan druk ik het nog heel zacht uit) maar ik denk dat dat de enige optie is die ik heb.
Maar het is moeilijk...
Het is erg moeilijk, want ik ben al wat je noemt een gesloten typje, (en dan druk ik het nog heel zacht uit) maar ik denk dat dat de enige optie is die ik heb.
Maar het is moeilijk...
maandag 21 januari 2008 om 13:17
Misschien een gekke suggestie maar zou het wellicht zin hebben om met je vriend af te spreken elke dag een kort, gevoelsmatig neutraal gesprekje te hebben over wat je heel leuk vond en wat je helemaal niet leuk vond die dag? En dat hij dat ook doet?
En dan niet als verwijt maar simpelweg erover te kunnen praten. Zodat hij jouw gevoelswereld beter leert kennen en jij leert om zijn gevoelens beter te incasseren. Dit soort gedrag leer je alleen af door jezelf er regelmatig mee te confronteren op een moment dat er geen gevaar dreigt denk ik, zo kun je leren dat je jezelf niet hoeft te verdedigen.
Misschien is 't een stom idee en komt er alleen ruzie van, da's niet de bedoeling natuurlijk .
En dan niet als verwijt maar simpelweg erover te kunnen praten. Zodat hij jouw gevoelswereld beter leert kennen en jij leert om zijn gevoelens beter te incasseren. Dit soort gedrag leer je alleen af door jezelf er regelmatig mee te confronteren op een moment dat er geen gevaar dreigt denk ik, zo kun je leren dat je jezelf niet hoeft te verdedigen.
Misschien is 't een stom idee en komt er alleen ruzie van, da's niet de bedoeling natuurlijk .
maandag 21 januari 2008 om 13:38
Ik kan me voorstellen dat met twee van dat soort gesloten types het nog best knap lastig kan zijn bij tijden om constructief kritiek te uiten naar elkaar toe .
Is zowel een voordeel als een nadeel denk ik, het fijne is natuurlijk wel lijkt me dat jullie van elkaar goed kunnen begrijpen dat je kritiek ervaart als een afwijzing van jou als persoon ipv gewoon een opmerking over gedrag wat je niet zo leuk vindt. Of ervaart je vriend dat heel anders?
Is zowel een voordeel als een nadeel denk ik, het fijne is natuurlijk wel lijkt me dat jullie van elkaar goed kunnen begrijpen dat je kritiek ervaart als een afwijzing van jou als persoon ipv gewoon een opmerking over gedrag wat je niet zo leuk vindt. Of ervaart je vriend dat heel anders?
maandag 21 januari 2008 om 17:09
44pje, is dat het enige waar je moeite mee hebt? Of heb jij moeite met negatieve gevoelens (uiten?). Ik heb net van mezelf ontdekt dat ik daar last van heb, en wat jij schrijft is voor mij erg herkenbaar. Ik kan het natuurlijk ook verkeerd interpreteren, en dan hoop ik maar dat je snel leert ruzie maken, want het schijnt erg op te luchten.
dinsdag 22 januari 2008 om 09:39

dinsdag 22 januari 2008 om 12:40
quote:44pje schreef op 22 januari 2008 @ 09:39:
Ik heb misschien wel moeite om negatieve gevoelens te uiten, maar het lijkt mij dat in principe iedereen daar wel last van heeft.
Ik ga zeker mijn best doen om beter te worden in ruzie maken, maar vooral om mijn mond open te trekken voordat het zover komt.Je kunt je inderdaad het beste op het laatste toeleggen. Ruzie maken is meestal weinig zinvol, want het lost het oorspronkelijke probleem niet op en creëert eigenlijk een nieuwe probleem.
Ik heb misschien wel moeite om negatieve gevoelens te uiten, maar het lijkt mij dat in principe iedereen daar wel last van heeft.
Ik ga zeker mijn best doen om beter te worden in ruzie maken, maar vooral om mijn mond open te trekken voordat het zover komt.Je kunt je inderdaad het beste op het laatste toeleggen. Ruzie maken is meestal weinig zinvol, want het lost het oorspronkelijke probleem niet op en creëert eigenlijk een nieuwe probleem.