Getrouwd, maar gaat toch vreemd

Beste,

Dit is mijn eerste post hier. Graag deel ik onderstaand verhaal omdat ik advies wil. Vanwege de ''gevoeligheid van de situatie'' heb ik een aantal details bewust vaag gehouden.

Een aantal weken geleden heeft een vriend, die getrouwd is en kinderen heeft, mij verteld dat hij weleens vreemdgaat. Ik schrok hier enigszins van, omdat hij altijd een andere indruk heeft gewekt omtrent zijn ''loyaliteit'' in relaties. Zijn vrouw weet dus van niets en hij heeft benadrukt haar niets te willen vertellen omdat het haar alleen maar zou kwetsen.
Een aantal dagen later heeft hij avances gemaakt naar mij. Ook hier schrok ik van en ik heb hem dan ook afgewezen. In de dagen erna merkte ik dat ik kwaad op hem werd. Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen. Ik vind het immoreel dat hij geen bezwaren leek te zien om deze situatie met mij te creëren, ondanks deze goede band. Ook ontstond bij mij de angst, vanwege een aantal redenen, dat zijn vrouw mij hier ooit over zou bevragen en dat ik dan zou moeten liegen. Ik heb hem een aantal dagen later dan ook laten weten nooit in laatstgenoemde situatie te willen belanden en de vriendschap af te willen kappen. Hier toonde hij begrip voor en sindsdien is er geen contact meer geweest,

Ik blijf ongemak voelen bij de onzekerheid of zijn vrouw mij nog zal benaderen voor iets totaal anders of juist met de vraag waarom er geen contact meer is. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat zouden jullie in die situatie doen, moest deze zich voordoen? Liegen of de waarheid zeggen? Negeren of haar aansporen te praten met haar man/mijn vriend?
Het voelt voor mij ook onrechtvaardig dat ik dit over hem weet en dat ik dit zijn vrouw niet vertel. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk een huwelijk om zeep helpen als ik me hier verder mee zou bemoeien. Persoonlijk zou ik zoiets wel willen weten over mijn man... maar ik kan niet inschatten hoe dat voor haar is. Vandaar dat ik tot nu toe zoveel mogelijk niets heb gedaan en afstand heb gezocht.

Ik ben benieuwd naar de reacties. Alvast dank!

Hier is een UPDATE. Ik heb wederom wat details weggelaten. Hopelijk is het verhaal goed te volgen.

Ik heb ervoor gekozen om IETS te doen. De situatie waarin ik zat was namelijk veilig, maar voelde niet alsof ik dicht genoeg bij mezelf bleef. Dat verklaart het knagende schuldgevoel, denk ik. Ik heb me dus gericht op dicht bij mijzelf te blijven en voor mij is eerlijkheid in ál mijn relaties erg belangrijk.
Na het lezen van jullie uiteenlopende reacties over normen en waarden ben ik van mening dat mijn vriend rekening had moeten houden met míjn normen en waarden (waar hij absoluut vanaf weet), alvorens mij bij een situatie te betrekken waar ik nooit om gevraagd heb. Het feit dat het niet mijn huwelijk is, wil niet zeggen dat ik nu tegen mijn eigen waarde van eerlijkheid in moet handelen in mijn relatie tot zijn vrouw.

Ik heb hem een whatsapp-bericht gestuurd. Ik heb hiervoor gekozen, omdat:
1. voor mij het het minst spannend zou zijn als hij de knuppel in het hoenderhok zou gooien
2. ik hem een kans wilde geven de situatie zelf recht te zetten
3. het me voor zijn vrouw fijner leek als ze het van hem hoorde

Kort samengevat, ik heb hem geschreven hoe ik me voelde: schuldig en dat ik zijn bedrog mede in stand hield.

Hij gaf toe dat deze situatie hem inderdaad niet sierde, maar bagatelliseerde deze vervolgens: die ene keer dat hij vreemd was gegaan was een behoorlijke tijd geleden en met mij had hij het niet zo ver moeten laten komen.
Gebaseerd op wat hij me allemaal verteld heeft, betwijfel ik of het slechts een keer is geweest. Misschien is het hem maar een keer gelukt, maar ik vermoed dat er meerdere pogingen zijn geweest.
Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft. Hij gaf aan daar spijt van te hebben en daar nog regelmatig aan terug te denken.
Ik heb toen herhaald dat dit op mij drukt en gevraagd om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie die hij gecreëerd heeft en eerlijk te zijn tegen zijn vrouw. Hij heeft hier nog niet op gereageerd. Dat was drie dagen geleden… To be continued dus.

Ik ben voornemens om, als zijn reactie uitblijft, hem te laten weten dat ik zijn vrouw op de hoogte ga stellen en dat dan ook te doen.

NomenNesci0 schreef: ↑

08-11-2024 12:47

Fijn dat je voor jezelf een beslissing hebt kunnen nemen. Dat betekent in alle gevallen einde vriendschap met deze man, maar daar was je so wie so al klaar mee geloof ik.

Klopt, die vriendschap is over.

Lila-Linda schreef: ↑

08-11-2024 15:08

maar, zijn gezin was bijzaak bij jouw vriendschap met hem
Dus als de vriendschap met hem over is, waarom dan toch het gevoel, dat je zijn vrouw iets verschuldigd bent?
Zij was nooit een vriendin van jou

Ik heb nergens gezegd dat zijn gezin bijzaak was. In mijn verhaal staat zelfs dat de band goed is. Ik denk dat je dit laatste van me moet aannemen, want ik ga er niet gedetailleerd over uitweiden waarom en hoe.

bijtie schreef: ↑

08-11-2024 15:27

Je schreef: "Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft."

Als je hier niet uit was op begrip voor jouw gevoel, wat was je dan aan het doen eigenlijk?

Het lijkt of het onbedoeld meer over jou en je gekwetste gevoelens gaat dan je wil toegeven.

Die app die je klaar hebt staan voor zijn vrouw klinkt huichelachtig, dat je haar veel sterkte wenst en dat je deur open staat. Het zijn gewoon je eigen principes en boosheid waar je last van hebt, verder lees ik geen inlevingsvermogen dus ik zou ook niet doen alsof je dat hebt.

Als je echt mededogen had zou je je oprechte gekwetstheid uitspreken naar je vriend en deze sukkel motiveren om de juiste keuzes te maken, in plaats van dat het allemaal over jou moet gaan.

Ik was naar het punt van verantwoordelijkheid nemen aan het toewerken. Maar goed, daar is inderdaad op een bepaald niveau begrip voor nodig. Ik ging in ieder geval niet bij hem uithuilen, wilde ik ermee zeggen.

Ik heb geen ''oprechte gekwetstheid'', want ik ben niet degene die gekwetst is hier.

''verder lees ik geen inlevingsvermogen dus ik zou ook niet doen alsof je dat hebt.'' Alsjeblieft zeg, je kent me niet eens. Volgens mij kun jij je zelf niet inleven. Ik zet hier de hoofdlijnen van de gebeurtenissen neer. In mijn contact met hem probeer ik hem JUIST te motiveren de waarheid te vertellen en gaat het voornamelijk over zijn vrouw.

Claire45 schreef: ↑

08-11-2024 18:31

Niet mee eens. Mij zet die post van Bijtie juist aan het denken. In hoe verre gaat dit over TO en niet over die arme, bedrogen vrouw en haar schuinsmarcherende man? Het is mij nog steeds niet helemaal duidelijk wát nou de reden is om het aan haar te vertellen. Zelf ben ik ooit op de hoogte gebracht van het vreemdgaan van mijn man door een heel goede vriendin. Dat vind ik anders, omdat ik met deze vriendin al mijn verhalen en gevoelens deelde, en zij dus terecht aanvoelde dat onze vriendschap het niet zou overleven als ze haar mond hield. Ze was mijn ex ergens tegengekomen met een andere vrouw en over die vrouw en mijn ex had ze al roddels gehoord van anderen. Tóen had ze niks gezegd, maar nu ze het met eigen ogen zag (en mijn ex haar vragen wegwuifde: niks aan de hand joh, gewoon vriendschap en blablablabla) kon ze niet meer zwijgen. Gelukkig.

In het geval van TO staat er geen grote vriendschap op het spel. Met hem wil ze niks meer te maken hebben, die vriendschap heeft ze afgeschreven, en zijn vrouw is volgens mij vooral dat: zijn vrouw, maar niet TO’s goede vriendin met wie ze al haar geheimen en angsten en wat al niet bespreekt. In dat geval zou ik me gedeisd houden en ervan uitgaan dat de mensen die echt van haar (de bedrogen vrouw) houden wel over de brug gaan komen.

De band die ik met haar en het gezin heb zijn wel de doorslaggevende factor geweest om het te gaan zeggen. Ik vind het te persoonlijk om die band hier helemaal uiteen te gaan zetten. Dus hiermee moet je even genoegen nemen.

Lorem_Ipsum schreef: ↑

08-11-2024 19:14

Heb de UPDATE niet gelezen, maar zo te zien is het in elk geval een manier om jezelf midden in het geheel te planten. Drama gegarandeerd. Dat is dus precies de voornaamste reden dat ik me juist niet in zaken meng. Ik wil juist geen speler zijn in dergelijke kwesties. Zet ook zeker geen deuren open.

Maar ieder zijn aanpak! Je moet doen wat bij je past.

Ik zie het anders. Hij heeft mij er actief bij betrokken en ik ga niet tegen mijn principes in handelen omdat hij dom is geweest. Ik sta voor mijn gevoel niet, zeker niet op dit moment, in het midden.