Getrouwd, maar gaat toch vreemd

Beste,

Dit is mijn eerste post hier. Graag deel ik onderstaand verhaal omdat ik advies wil. Vanwege de ''gevoeligheid van de situatie'' heb ik een aantal details bewust vaag gehouden.

Een aantal weken geleden heeft een vriend, die getrouwd is en kinderen heeft, mij verteld dat hij weleens vreemdgaat. Ik schrok hier enigszins van, omdat hij altijd een andere indruk heeft gewekt omtrent zijn ''loyaliteit'' in relaties. Zijn vrouw weet dus van niets en hij heeft benadrukt haar niets te willen vertellen omdat het haar alleen maar zou kwetsen.
Een aantal dagen later heeft hij avances gemaakt naar mij. Ook hier schrok ik van en ik heb hem dan ook afgewezen. In de dagen erna merkte ik dat ik kwaad op hem werd. Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen. Ik vind het immoreel dat hij geen bezwaren leek te zien om deze situatie met mij te creëren, ondanks deze goede band. Ook ontstond bij mij de angst, vanwege een aantal redenen, dat zijn vrouw mij hier ooit over zou bevragen en dat ik dan zou moeten liegen. Ik heb hem een aantal dagen later dan ook laten weten nooit in laatstgenoemde situatie te willen belanden en de vriendschap af te willen kappen. Hier toonde hij begrip voor en sindsdien is er geen contact meer geweest,

Ik blijf ongemak voelen bij de onzekerheid of zijn vrouw mij nog zal benaderen voor iets totaal anders of juist met de vraag waarom er geen contact meer is. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat zouden jullie in die situatie doen, moest deze zich voordoen? Liegen of de waarheid zeggen? Negeren of haar aansporen te praten met haar man/mijn vriend?
Het voelt voor mij ook onrechtvaardig dat ik dit over hem weet en dat ik dit zijn vrouw niet vertel. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk een huwelijk om zeep helpen als ik me hier verder mee zou bemoeien. Persoonlijk zou ik zoiets wel willen weten over mijn man... maar ik kan niet inschatten hoe dat voor haar is. Vandaar dat ik tot nu toe zoveel mogelijk niets heb gedaan en afstand heb gezocht.

Ik ben benieuwd naar de reacties. Alvast dank!

Hier is een UPDATE. Ik heb wederom wat details weggelaten. Hopelijk is het verhaal goed te volgen.

Ik heb ervoor gekozen om IETS te doen. De situatie waarin ik zat was namelijk veilig, maar voelde niet alsof ik dicht genoeg bij mezelf bleef. Dat verklaart het knagende schuldgevoel, denk ik. Ik heb me dus gericht op dicht bij mijzelf te blijven en voor mij is eerlijkheid in ál mijn relaties erg belangrijk.
Na het lezen van jullie uiteenlopende reacties over normen en waarden ben ik van mening dat mijn vriend rekening had moeten houden met míjn normen en waarden (waar hij absoluut vanaf weet), alvorens mij bij een situatie te betrekken waar ik nooit om gevraagd heb. Het feit dat het niet mijn huwelijk is, wil niet zeggen dat ik nu tegen mijn eigen waarde van eerlijkheid in moet handelen in mijn relatie tot zijn vrouw.

Ik heb hem een whatsapp-bericht gestuurd. Ik heb hiervoor gekozen, omdat:
1. voor mij het het minst spannend zou zijn als hij de knuppel in het hoenderhok zou gooien
2. ik hem een kans wilde geven de situatie zelf recht te zetten
3. het me voor zijn vrouw fijner leek als ze het van hem hoorde

Kort samengevat, ik heb hem geschreven hoe ik me voelde: schuldig en dat ik zijn bedrog mede in stand hield.

Hij gaf toe dat deze situatie hem inderdaad niet sierde, maar bagatelliseerde deze vervolgens: die ene keer dat hij vreemd was gegaan was een behoorlijke tijd geleden en met mij had hij het niet zo ver moeten laten komen.
Gebaseerd op wat hij me allemaal verteld heeft, betwijfel ik of het slechts een keer is geweest. Misschien is het hem maar een keer gelukt, maar ik vermoed dat er meerdere pogingen zijn geweest.
Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft. Hij gaf aan daar spijt van te hebben en daar nog regelmatig aan terug te denken.
Ik heb toen herhaald dat dit op mij drukt en gevraagd om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie die hij gecreëerd heeft en eerlijk te zijn tegen zijn vrouw. Hij heeft hier nog niet op gereageerd. Dat was drie dagen geleden… To be continued dus.

Ik ben voornemens om, als zijn reactie uitblijft, hem te laten weten dat ik zijn vrouw op de hoogte ga stellen en dat dan ook te doen.

hibiscus schreef: ↑

03-11-2024 10:10

Ik heb zoiets weleens verteld aan de betrokken vrouw-van en het enige dat het opleverde was dat ze zich samen tegen mij keerden (want hij draaide het natuurlijk om: ik wilde hem natuurlijk….) en daar onze halve vriendenkring bij opstookten.

Dus op basis van die ervaring zou ik het erbij laten.

Wat naar! We delen geen vriendenkring en zoals ik zei: de vriendschap is al eigenlijk doorbroken. Ik heb whatsapp berichten bewaard waaruit duidelijk blijkt dat hij mij versierde.

Gebruna schreef: ↑

03-11-2024 10:35

Voortaan dus in elk geval héél stellig zijn wanneer een vriend aan je gaat vertellen dat hij wel eens vreemd gaat.
Dat 'polsen' van een paar weken geleden deed hij waarschijnlijk niet voor niets.
En blijkbaar heeft hij de indruk gekregen dat hij een poging kon wagen.
Bij de afwijzing heeft hij begrip getoond.
Dus dat wordt ook zijn verhaal: "...néé, we hebben alleen ooit een keer gesproken over vreemdgaan bij wijze van als/dan..."

Ik heb verbaasd gereageerd, zijn vrouw vaak genoemd en al eerder heel duidelijk gemaakt dat ik daar persoonlijk anders in sta. Aan de andere kant was het een vriend die mij iets persoonlijks vertelde. Ik wilde daar niet te negatief of afwijzend op reageren en had op dat moment ook niet in de gaten dat het een peiling was.

BassVick schreef: ↑

03-11-2024 10:13

Ik zie niet in waarom dit jouw verantwoordelijkheid is. Je hebt geen idee hoe hun relatie in elkaar steekt. Misschien wil ze het niet weten, sluit ze opzettelijk haar ogen. Je weet t niet.

En wat Hibiscus zegt.

Hij heeft verteld dat ze het niet weet en dat het haar erg zou kwetsen en zo ken ik haar ook.

Paska schreef: ↑

03-11-2024 10:22

Of ben jij vooral bevriend met die vrouw? Dat maakt het namelijk anders, dan zou ik het wel actief gaan vertellen. Lastig hoor.

De vriendschap is/was vooral via de man.

fashionvictim schreef: ↑

03-11-2024 10:48

Ik zou het absoluut vertellen. Vind het ook totaal geen dilemma, want ik zou al in de telefoon gehangen hebben zodra die eikel weg was. Ik zou ook niet bang zijn niet geloofd te worden.

Ik vind dus ook dat je het wél moet vertellen. Je wil niet die trut zijn die een eikel de hand boven het hoofd houdt ipv een andere vrouw te steunen.

Mooi! Dit voel ik ook. Ik ben alleen bang voor de gevolgen en of die zich op mij gaan richten.

Paska schreef: ↑

03-11-2024 10:53

Je zou het ook om kunnen draaien en het weer bij hem neerleggen. Zeggen dat je gewetenswroeging hebt en dat je het zijn vrouw gaat vertellen. En dat je hem de kans geeft het zelf eerst te vertellen.

Ja hier voel ik dus veel voor!

Dan de volgende vraag:

Als ik hem bijvoorbeeld app dat hij zijn vrouw moet vertellen wat er is gebeurd, omdat ik het anders zal doen... geef ik hem dan niet juist gelegenheid om een leugen in elkaar te flansen waardoor zijn vrouw mij nooit meer wilt spreken?

himalaya schreef: ↑

03-11-2024 10:56

Nou, op naar de vrouw van je vriend dan maar.

Laat je nog weten hoe het afgelopen is?

Zeker!!

Jufjoke schreef: ↑

03-11-2024 10:58

Dat zou ik zelf helemaal niet doen. Je vertelt het zijn vrouw of je doet dat niet. Klaar.

Via hem voelt iets veiliger ofzo. Waarom zou jij dat juist niet doen?