Getrouwd, maar gaat toch vreemd

Beste,

Dit is mijn eerste post hier. Graag deel ik onderstaand verhaal omdat ik advies wil. Vanwege de ''gevoeligheid van de situatie'' heb ik een aantal details bewust vaag gehouden.

Een aantal weken geleden heeft een vriend, die getrouwd is en kinderen heeft, mij verteld dat hij weleens vreemdgaat. Ik schrok hier enigszins van, omdat hij altijd een andere indruk heeft gewekt omtrent zijn ''loyaliteit'' in relaties. Zijn vrouw weet dus van niets en hij heeft benadrukt haar niets te willen vertellen omdat het haar alleen maar zou kwetsen.
Een aantal dagen later heeft hij avances gemaakt naar mij. Ook hier schrok ik van en ik heb hem dan ook afgewezen. In de dagen erna merkte ik dat ik kwaad op hem werd. Vooral vanwege mijn goede band met zijn vrouw en kinderen. Ik vind het immoreel dat hij geen bezwaren leek te zien om deze situatie met mij te creëren, ondanks deze goede band. Ook ontstond bij mij de angst, vanwege een aantal redenen, dat zijn vrouw mij hier ooit over zou bevragen en dat ik dan zou moeten liegen. Ik heb hem een aantal dagen later dan ook laten weten nooit in laatstgenoemde situatie te willen belanden en de vriendschap af te willen kappen. Hier toonde hij begrip voor en sindsdien is er geen contact meer geweest,

Ik blijf ongemak voelen bij de onzekerheid of zijn vrouw mij nog zal benaderen voor iets totaal anders of juist met de vraag waarom er geen contact meer is. Mijn vraag aan jullie is dan ook: wat zouden jullie in die situatie doen, moest deze zich voordoen? Liegen of de waarheid zeggen? Negeren of haar aansporen te praten met haar man/mijn vriend?
Het voelt voor mij ook onrechtvaardig dat ik dit over hem weet en dat ik dit zijn vrouw niet vertel. Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk een huwelijk om zeep helpen als ik me hier verder mee zou bemoeien. Persoonlijk zou ik zoiets wel willen weten over mijn man... maar ik kan niet inschatten hoe dat voor haar is. Vandaar dat ik tot nu toe zoveel mogelijk niets heb gedaan en afstand heb gezocht.

Ik ben benieuwd naar de reacties. Alvast dank!

Hier is een UPDATE. Ik heb wederom wat details weggelaten. Hopelijk is het verhaal goed te volgen.

Ik heb ervoor gekozen om IETS te doen. De situatie waarin ik zat was namelijk veilig, maar voelde niet alsof ik dicht genoeg bij mezelf bleef. Dat verklaart het knagende schuldgevoel, denk ik. Ik heb me dus gericht op dicht bij mijzelf te blijven en voor mij is eerlijkheid in ál mijn relaties erg belangrijk.
Na het lezen van jullie uiteenlopende reacties over normen en waarden ben ik van mening dat mijn vriend rekening had moeten houden met míjn normen en waarden (waar hij absoluut vanaf weet), alvorens mij bij een situatie te betrekken waar ik nooit om gevraagd heb. Het feit dat het niet mijn huwelijk is, wil niet zeggen dat ik nu tegen mijn eigen waarde van eerlijkheid in moet handelen in mijn relatie tot zijn vrouw.

Ik heb hem een whatsapp-bericht gestuurd. Ik heb hiervoor gekozen, omdat:
1. voor mij het het minst spannend zou zijn als hij de knuppel in het hoenderhok zou gooien
2. ik hem een kans wilde geven de situatie zelf recht te zetten
3. het me voor zijn vrouw fijner leek als ze het van hem hoorde

Kort samengevat, ik heb hem geschreven hoe ik me voelde: schuldig en dat ik zijn bedrog mede in stand hield.

Hij gaf toe dat deze situatie hem inderdaad niet sierde, maar bagatelliseerde deze vervolgens: die ene keer dat hij vreemd was gegaan was een behoorlijke tijd geleden en met mij had hij het niet zo ver moeten laten komen.
Gebaseerd op wat hij me allemaal verteld heeft, betwijfel ik of het slechts een keer is geweest. Misschien is het hem maar een keer gelukt, maar ik vermoed dat er meerdere pogingen zijn geweest.
Ik antwoordde met dat deze reactie niet echt raakte aan de gevoelens waar ik mee zat. Waarop hij reageerde met dat ik hem hier ook erg mee overviel. Toen werd ik kwaad, aangezien hij mij natuurlijk eerst overvallen heeft. Hij gaf aan daar spijt van te hebben en daar nog regelmatig aan terug te denken.
Ik heb toen herhaald dat dit op mij drukt en gevraagd om verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie die hij gecreëerd heeft en eerlijk te zijn tegen zijn vrouw. Hij heeft hier nog niet op gereageerd. Dat was drie dagen geleden… To be continued dus.

Ik ben voornemens om, als zijn reactie uitblijft, hem te laten weten dat ik zijn vrouw op de hoogte ga stellen en dat dan ook te doen.

Attraverso schreef: ↑

03-11-2024 09:02

Ik ben in de war. Hij is een vriend, jullie hebben een 'goede band' maar er is nooit en vriendschap geweest?
Wat is jullie relatie eigenlijk, hoe kennen jullie elkaar?

Als die vrouw een vriendin is aarzel ik niet. Ik praat erover met haar.
Dit lijkt niet het geval te zijn. Blijf er buiten.

Heb het al aangepast, inderdaad verwarrend zonder alle context.
Voor mij was het alleen vriendschap, maar hij had dit soort gevoelens al langer.

Callmecrazy schreef: ↑

03-11-2024 08:57

Ik weet van zoveel mensen dat ze vreemdgaan, moet ik dan al die partners gaan inlichten? Dat lijkt me een recept voor drama.

Het is anders als de bedrogen partner een goede vriendin van mij is natuurlijk. Of een familielid.

Dat begrijp ik, je wilt als buitenstaander geen drama starten. Maar wat zou je doen als een van die partners aan jou zou vragen of hun partner vreemdgaat?

Solomio schreef: ↑

03-11-2024 09:19

Nogmaals: het gaat om de mening die TO over dat vreemdgaan heeft.

Welke mening heb ik daar dan over volgens jou?

Ik vind het vervelend voor zijn vrouw, omdat hij mij verteld heeft dat het vreemdgaan haar veel zou kwetsen. Dat is niet mijn mening. Vervolgens probeert hij dat met mij. Dan is hij toch degene die schijnheilig is?

Solomio schreef: ↑

03-11-2024 09:34

Het is iets tussen hem en zijn partner, daar gaat het mij om.
Wat jij ervan vindt doet er niet toe.

Dan had hij mij er niets over moeten vertellen en zeker niet proberen met mij vreemd te gaan.
Ik kan haar erna toch niet meer onder ogen komen en doen alsof er niets gebeurd is, terwijl ik weet dat het haar enorm zou kwetsen?