Getrouwde biseksuele vrouw in de kast

toffifee schreef: ↑

05-06-2020 10:07

Ik probeer oprecht te begrijpen waarom het hokje dan zo belangrijk is en wanneer je voelt dat je niet in een hokje past?

Dat is vooral door de heteronormativiteit van de samenleving die heel onderdrukkend kan werken. Mensen nemen namelijk aan dat je hetero bent, tenzij je (steeds weer) uit de kast komt. Dat komt veel vaker tot uiting dan je denkt: opmerkingen als "straks gaat hij er met een andere vrouw vandoor" of "op wat voor type man val je", of als je hetero vrienden het over LGBTQ hebben, en niemand zich ervan bewust is dat jij daar ook onder valt, of juist als LGBTQ vrienden ervan uitgaan dat jij niet bij hun club hoort... Dan heb je dus constant het gevoel dat je uit de kast moet komen, of dat je een deel van jezelf moet wegstoppen. Zeker als je in jeugd nooit de kans hebt gehad om uit de kast te komen, kun je heel erg het idee hebben dat je moet kiezen: ik blijf "hetero", of ik word "biseksueel", maar dan moet ik deze relatie uit. Maar dat klopt niet. Je bent biseksueel, ook als je altijd trouw aan je man blijft. Het helpt om daar uiting aan te geven, en als de omgeving het ook erkent.

Th∅rdis schreef: ↑

05-06-2020 10:22

Wat als ik toen gewoon voor die verliefdheid was gegaan en uit de kast was gekomen? Hoe hadden mijn ouders dan gereageerd? Had ik dan ooit een relatie met een man gehad? Was ik dan gelukkig geworden met een vrouw?

Het zou niet zo moeten zijn, maar ik denk dat ik onze maatschappij het hokje waar je in past veel zegt over hoe je leven verloopt en hoe mensen naar je kijken. Voor mijn gevoel bestaat er geen hokje voor mij, en dat is wel eens ingewikkeld want dat schuurt. Het voelt alsof een wezenlijk onderdeel van mijn identiteit altijd verstopt is en er zijn dus maar heel weinig mensen die mij ‘kennen’.

Voor de buitenwereld ben ik een redelijk braaf uitgevallen huismoeder met rijtjeshuis, 2,1 kind en een golden retriever, geheel volgens het boekje. Was ik een lesbische vrouw geweest had mijn leven er vermoedelijk anders uitgezien en die twee zijn niet echt met elkaar te verenigen en toch ben ik alletwee.

Nu ben ik heel happy met m’n leven hoor, en gelukkig met mijn man. Maar het heeft me wel een fikse zoektocht gekost omdat je toch moet ‘kiezen’

Ik heb ook heus weleens een crush gehad op een man, maar dat is toch anders omdat dat heus vragen oproept over je relatie en leven, maar niet zo wezenlijk en ingrijpend als een verliefdheid op hetzelfde geslacht.


Maar misschien is het voor to totaal anders. Voor mij gaat het iig veel dieper en verder dan ‘van twee walletjes willen eten’ en ‘een keus maken en daarbij blijven’

Maar waarom had je leven er dan heel anders uitgezien? Ik voel me echt geen moment rot als de buitenwereld mij als lesbisch ziet, al geef ik mijzelf dat label niet en ook al heb ik in het verleden ook crushes gehad voor mannen. En ik denk ook nooit: mijn leven had er anders uitgezien als ik een "heteroseksueel leven" had gehad. Of hoe anders dat geweest zou zijn. Ik vind het echt prima zo. Ben ook helemaal niet bezig dat het misschien een wezenlijk onderdeel van mijn geaardheid zou zijn.
Of zou het andersom wellicht makkelijker zijn?

NYC schreef: ↑

05-06-2020 10:38

Of zou het andersom wellicht makkelijker zijn?

Ik weet het wel zeker, want ik heb beide ervaren.

Thordis legt het veel beter en persoonlijker uit dan ik; ik had haar post nog niet gelezen.

NYC schreef: ↑

05-06-2020 10:38

Maar waarom had je leven er dan heel anders uitgezien? Ik voel me echt geen moment rot als de buitenwereld mij als lesbisch ziet, al geef ik mijzelf dat label niet en ook al heb ik in het verleden ook crushes gehad voor mannen. En ik denk ook nooit: mijn leven had er anders uitgezien als ik een "heteroseksueel leven" had gehad. Of hoe anders dat geweest zou zijn. Ik vind het echt prima zo. Ben ook helemaal niet bezig dat het misschien een wezenlijk onderdeel van mijn geaardheid zou zijn.
Of zou het andersom wellicht makkelijker zijn?

Hetero zijn is de norm, dus ik denk dat het ‘makkelijker’ is als je voor het oog al buiten de norm valt. Dan is het zichtbaar ofzo. En ik merk echt oprecht veel verschil als ik hand in hand met een vrouw over straat loop of hand in hand met mijn man. Of als je samen een winkel inloopt of elkaar een kus geeft op straat.

Nu ging mijn leven voor het oog precies zoals het ‘hoort’: verkering, samenwonen, trouwen, kind. Voor mijn gevoel, en dat is glad ijs, heb ik daar soms weinig in te kiezen gehad omdat ik er al in zat voordat ik mezelf kende. Want dat hoorde zo en ik had geen idee dat ik ook andere keuzes kon maken. Trouwen deed je gewoon ruim voor je 25e en kinderen krijgen liefst ook.

Dat is geen excuus van ‘het is me allemaal overkomen’ en ik ben er ook helemaal niet ongelukkig of ontevreden mee. Maar het heeft me wel een forse worsteling opgeleverd met wat wil ik nu echt, wat had ik zelf gekozen als ik het over mocht doen en wie ben ik eigenlijk en wat heb ik gedaan omdat dat in mijn ‘hokje’ van mij verwacht werd

Nu ben ik heel blij met mijn man en stapelgek op hem, ook fysiek. En blij met mijn kinderen. Maar toch is er een deel van mij wat in een ander hokje zit en dat is soms lastig

lux- schreef: ↑

05-06-2020 07:37

Ik ben ook niet helemaal hetero, hoewel ik nooit echt verliefd ben geworden op een vrouw. Waarom zou dat feit kwetsend zijn voor mijn man? Dat is echt nooit een ding geweest en ik heb ook nooit de behoefte gehad om dat ervan te maken. Ben ook nooit ‘uit de kast’ gekomen ofzo. Hebben het gewoon wel eens over mannen en/of vrouwen, relaties, etc. en dan komt wel eens ter sprake dat ik vrouwen ook heel leuk kan vinden.

Nee, wat hem zou kwetsen is dat ik verliefd ben op een ander. Welk geslacht diegene heeft maakt niet zoveel uit.

+1

Ik sluit me aan bij Lux, en Thordis..... Ik ben erg blij dat ik bijna 2 jaar verkering had met een vrouw, voordat ik mijn man leerde kennen. Ik kan op beides verliefd worden, en dat is ook helemaal goed zo.

Mijn man weet er van, en we vinden dat heel normaal. En hebben de afspraak; verliefd worden mag. Maar een relatie met een ander beginnen is niet zo'n goed idee.

Jij kent zelf jouw man het beste en als jij al inschat dat jouw man daar onzeker van wordt en hem er verdriet mee doet dan kun je verder niks met je gevoelens. Accepteren dat die gevoelens er zijn en er verder niks mee doen als je je huwelijk niet op het spel wil zetten.

Succes met je gesprek!

Fijn dat je het gaat bespreken!
Als partner zou ik dat wezenlijke onderdeel van jou beslist willen leren kennen, wie weet met wat voor verrassingen jouw man nog komt. Ik hoop heel erg dat hij je eerlijkheid weet te waarderen!

Hoi Tulipana,

Ik moest gelijk denken aan deze ted talk: https://www.youtube.com/watch?v=Oa6AnOCQD50

De titel is: Bisexuality: The Invisible Letter "B". Dit is de tekst die onder de video staat "Perception is everything. It impacts our public image, as well as our personal relationships. Being open about one's orientation is a risk, but one that can pay off by living a fully authentic life. Visibility can break down stereotypes, eliminate shame and secrecy, and create accessible, realistic representation and role models."

Ik denk dat je je mogelijk in deze video gaat herkennen. Het gaat erover de strijd van biseksueel zijn in een heteroseksuele relatie, je gaat altijd door voor "normaal hetero" terwijl je gevoelens voor vrouwen waarschijnlijk voor jou ook een deel van je wezen, van je identiteit is.

Ik val zelf op mannen en vrouwen, maar word eigenlijk alleen verliefd op vrouwen. Omdat ik me seksueel ook aangetrokken voelde tot mannen heb ik altijd met mannen gescharreld. Ik begreep niet goed waarom ik daar nooit helemaal ondersteboven van was. Totdat ik de vrouw tegenkwam met wie ik nu samen ben, nu klopt het gewoon. Ik heb niet het probleem zoals jij dat hebt. Maar wat ik wel herken is meer andersom: in de gay community is biseksueel zijn niet altijd geaccepteerd. Mensen vinden soms dat je een keuze MOET maken, voor met mannen of vrouwen zijn. Terwijl ik voel me echt heel oke bij het feit dat ik mannen en vrouwen allebei seksueel aantrekkelijk vind.

En ik kan me heel goed voorstellen dat ik het ooit raar zou vinden om later met een man te trouwen, en voor mijn gevoel mijn gevoelens voor vrouwen toch een beetje te ontkennen. Net zoals ik het me nu ook niet zo goed kan voorstellen dat ik nooit meer seks zou hebben met een man.

Wat denk ik goed is om te realiseren is dat open zijn over het feit dat je misschien biseksueel bent, of vrouwen aantrekkelijk vindt, niet betekent dat je weg gaat bij je man of wat dan ook. Het is niet meer dan je seksuele voorkeur en daar open over kunnen zijn tegen bijvoorbeeld vrienden en familie zou al best veel kunnen helpen. Dat kan misschien best op een losse manier, dat je gewoon een keer laat vallen dat je allebei aantrekkelijk vind. Al weet ik natuurlijk niet in wat voor omgeving je je begeeft en of mensen daar geschokt door gaan zijn.

Succes iig!

Rooss4.0 schreef: ↑

05-06-2020 14:00

Fijn dat je het gaat bespreken!
Als partner zou ik dat wezenlijke onderdeel van jou beslist willen leren kennen, wie weet met wat voor verrassingen jouw man nog komt. Ik hoop heel erg dat hij je eerlijkheid weet te waarderen!

Hier ben ik het mee eens! En succes met je gesprek!

Adelaide schreef: ↑

05-06-2020 10:37

Dat is vooral door de heteronormativiteit van de samenleving die heel onderdrukkend kan werken. Mensen nemen namelijk aan dat je hetero bent, tenzij je (steeds weer) uit de kast komt. Dat komt veel vaker tot uiting dan je denkt: opmerkingen als "straks gaat hij er met een andere vrouw vandoor" of "op wat voor type man val je", of als je hetero vrienden het over LGBTQ hebben, en niemand zich ervan bewust is dat jij daar ook onder valt, of juist als LGBTQ vrienden ervan uitgaan dat jij niet bij hun club hoort... Dan heb je dus constant het gevoel dat je uit de kast moet komen, of dat je een deel van jezelf moet wegstoppen. Zeker als je in jeugd nooit de kans hebt gehad om uit de kast te komen, kun je heel erg het idee hebben dat je moet kiezen: ik blijf "hetero", of ik word "biseksueel", maar dan moet ik deze relatie uit. Maar dat klopt niet. Je bent biseksueel, ook als je altijd trouw aan je man blijft. Het helpt om daar uiting aan te geven, en als de omgeving het ook erkent.

Adelaide, ik denk dat jij die ted talk mogelijk ook herkenbaar vindt! De vrouw die de ted talk geeft heeft eigenlijk een beetje het zelfde doorgemaakt als jou.

Het is trouwens heel normaal om tijdens je relatie verliefd te worden op iemand anders. Dat gebeurt in ongeveer de helft van de relaties en is geen teken dat er iets mis is met je huidige relatie. Het kan je gewoon overkomen. Wat je met die gevoelens doet, is een keuze.

Misschien vindt je man het wel heel interessant dat je ook op vrouwen valt, zo lang je hem maar duidelijk maakt dat dit geen bedreiging is voor jullie huwelijk. Dan neem je die onzekerheid weg. Wie weet is een bepaalde mate van openheid (niet-monogamie) in jullie relatie wel een optie. Voor heel veel mannen is een trio met twee vrouwen een fantasie. Zou dat iets voor jou zijn?

Een stapje verder is om met een ander stel af te spreken. Er zijn best wat stellen waarvan de vrouw bi is en swingen, maar waarbij de vrouwen seks met elkaar hebben en de mannen alleen seks met hun eigen partner. Dat is voor die stellen een veilige manier om de biseksuele behoeftes van de vrouw te ontdekken.

Maar zoals anderen al hebben gezegd, het begint allemaal met communicatie en het delen van verlangen en zorgen, zonder elkaar verwijten te maken.

hallohoihey567 schreef: ↑

05-06-2020 02:47

Tja, het is of een vrouw of je man en kinderen. Welke kies je? Dat is aan jou

Goed zal ik het wat nuanceren dan? Ik ben zelf biseksueel, niet uit de kast, heb een leuke vriend en mijn ex was ook een man. Ik voelde nooit de behoefte om uit de kast te komen omdat ik nooit een vriendin gehad heb. Op romantisch vlak vind ik mannen aantrekkelijker, op seksueel vlak vrouwen.

Ik denk zelf niet in hokjes zoals hier word omschreven - je weet toch nooit wat er achter gesloten deuren gebeurt. En wat anderen denken maakt me niets uit

Ik sta echter zelf totaal niet open voor een open relatie terwijl er kinderen in het spel zijn. Want een open relatie is tricky (lees de vele forums maar). Ik kan me beter inleven dat je die stappen zet als de kinderen uit huis zijn bijvoorbeeld. Maar wat ik vooral lees is dat de man van TO gekwetst en onzeker zal worden, en ik lees nergens over een eventuele behoefte van TO voor een open relatie. Dus in feite wordt het dan kiezen: vrouwen of een relatie met de man waarmee je kinderen hebt.

Ik vind het ook helemaal niet gek om verliefd te worden in een relatie, dat is mij ook gebeurd in kortere relaties. Ik word snel verliefd en dat ligt niet aan mijn vriend/ex. Ik vind daarom ook niet dat het uitgesproken hoeft te worden, het is gewoon zo en alles wat je aandacht geeft groeit alleen maar.

Succes met je gesprek TO

Th∅rdis schreef: ↑

05-06-2020 10:45

Hetero zijn is de norm, dus ik denk dat het ‘makkelijker’ is als je voor het oog al buiten de norm valt. Dan is het zichtbaar ofzo. En ik merk echt oprecht veel verschil als ik hand in hand met een vrouw over straat loop of hand in hand met mijn man. Of als je samen een winkel inloopt of elkaar een kus geeft op straat.

Nu ging mijn leven voor het oog precies zoals het ‘hoort’: verkering, samenwonen, trouwen, kind. Voor mijn gevoel, en dat is glad ijs, heb ik daar soms weinig in te kiezen gehad omdat ik er al in zat voordat ik mezelf kende. Want dat hoorde zo en ik had geen idee dat ik ook andere keuzes kon maken. Trouwen deed je gewoon ruim voor je 25e en kinderen krijgen liefst ook.

Dat is geen excuus van ‘het is me allemaal overkomen’ en ik ben er ook helemaal niet ongelukkig of ontevreden mee. Maar het heeft me wel een forse worsteling opgeleverd met wat wil ik nu echt, wat had ik zelf gekozen als ik het over mocht doen en wie ben ik eigenlijk en wat heb ik gedaan omdat dat in mijn ‘hokje’ van mij verwacht werd

Nu ben ik heel blij met mijn man en stapelgek op hem, ook fysiek. En blij met mijn kinderen. Maar toch is er een deel van mij wat in een ander hokje zit en dat is soms lastig

Dat begrijp ik heel goed. Ik heb een vriendin bij wie het precies andersom is gegaan. Zij is al jaren met een vrouw, maar was veel vaker verliefd op mannen. Als ze toevallig een man was tegengekomen met wie ze verder was gegaan, had ze waarschijnlijk ook nu een leven gehad met kinderen etc. en was ze niet tegen alle vooroordelen en problemen aangelopen die ze nu wel ervaart. Dat is een heel tegenstrijdig gevoel.

Maar ik vind het qua probleem van TO wel zo dat zij voor deze man heeft gekozen en een monogame relatie is aangegaan. Dan kun je dat andere “hokje” er niet gewoon naast hebben. Ze kan het met haar man bespreken, maar als die nergens voor open staat, zal ze zich daar toch bij neer moeten leggen. Die vriendin van mij kan er ook niet gewoon een man bij nemen omdat ze ook op mannen valt, haar vriendin ziet haar aankomen!