Relaties
alle pijlers
gevoel over vriendin, weet niet zo goed wat ik ermee wil/kan?
zondag 15 juli 2007 om 22:38
Hoi Forummers,
geen idee of jullie dit herkennen: dat je in een vriendschap weleens twijfelt aan de ander zijn/haar integriteit? Maar er niet heel duidelijk een vinger op kunt leggen en dus het ook lastig bespreekbaar is.
Concreet: mijn vriend en ik gaan volgende zomer trouwen, we zijn de 1e in onze vriendenkring en we hebben nu al voorpret ivm leuke ideeën en voorbereidingen. Nu heeft een goede (ze is beste vriendin van mijn vriend) vriendin van ons onlangs aangekondigd ook volgend jaar te trouwen, nog voor ons.
Geen punt zou je denken, hoe meer feest hoe leuker. Toch was mijn 1e gevoel er geen van blijdschap, en mijn vriend bleek hetzelfde gevoel te hebben. Er zit een gevoel van: typisch iets voor haar, ze moet alle aandacht weer eerst naar haar gericht hebben. Maar je kan er dus geen reet mee. Er zijn vaker van dit soort situaties geweest waarin het lijkt alsof zij niet oprecht blij kan zijn voor een ander maar altijd moet er iets tussenkomen waarmee aandacht op haar is gevestigd. Moeilijk uit te leggen dat gevoel. Opvallende is dat ook anderen, los van mij en mijn vriend, dit gevoel hebben.
Het maakt me onzeker. Voel ik wel oprechte vriendschap als ik twijfel aan haar motieven? Kan ik er uberhaupt wat van zeggen en zoja wat bereik ik ermee?
Lastig.
warmbroodje
geen idee of jullie dit herkennen: dat je in een vriendschap weleens twijfelt aan de ander zijn/haar integriteit? Maar er niet heel duidelijk een vinger op kunt leggen en dus het ook lastig bespreekbaar is.
Concreet: mijn vriend en ik gaan volgende zomer trouwen, we zijn de 1e in onze vriendenkring en we hebben nu al voorpret ivm leuke ideeën en voorbereidingen. Nu heeft een goede (ze is beste vriendin van mijn vriend) vriendin van ons onlangs aangekondigd ook volgend jaar te trouwen, nog voor ons.
Geen punt zou je denken, hoe meer feest hoe leuker. Toch was mijn 1e gevoel er geen van blijdschap, en mijn vriend bleek hetzelfde gevoel te hebben. Er zit een gevoel van: typisch iets voor haar, ze moet alle aandacht weer eerst naar haar gericht hebben. Maar je kan er dus geen reet mee. Er zijn vaker van dit soort situaties geweest waarin het lijkt alsof zij niet oprecht blij kan zijn voor een ander maar altijd moet er iets tussenkomen waarmee aandacht op haar is gevestigd. Moeilijk uit te leggen dat gevoel. Opvallende is dat ook anderen, los van mij en mijn vriend, dit gevoel hebben.
Het maakt me onzeker. Voel ik wel oprechte vriendschap als ik twijfel aan haar motieven? Kan ik er uberhaupt wat van zeggen en zoja wat bereik ik ermee?
Lastig.
warmbroodje
zondag 15 juli 2007 om 23:04
Dag Warmbroodje,
Inderdaad een lastig verhaal. Ik herken het een beetje, heb ook eens een vriendin gehad die soms duidelijk niet blij kon zijn voor anderen uit jaloezie. Je voelt je hier niet prettig bij maar je kan er ook niet echt iets van zeggen. Bij mijn vriendin was het zo dat ze zelf over sommige dingen in haar leven erg ongelukkig was en daardoor anderen dat geluk ook moeilijk gunde. Als je het van die kant bekijkt heeft jouw vriendin er waarschijnlijk zelf meer last van dan jullie en de anderen in haar omgeving.
Als dit ook zo is bij jouw vriendin, denk ik dat je er niet veel mee bereikt door er iets van te zeggen. Je confronteert haar dan namelijk met haar eigen tekortkomingen en onvrede. Maar goed ik ken haar natuurlijk niet en misschien is jouw situatie wel heel anders. Wat denk jij?
Inderdaad een lastig verhaal. Ik herken het een beetje, heb ook eens een vriendin gehad die soms duidelijk niet blij kon zijn voor anderen uit jaloezie. Je voelt je hier niet prettig bij maar je kan er ook niet echt iets van zeggen. Bij mijn vriendin was het zo dat ze zelf over sommige dingen in haar leven erg ongelukkig was en daardoor anderen dat geluk ook moeilijk gunde. Als je het van die kant bekijkt heeft jouw vriendin er waarschijnlijk zelf meer last van dan jullie en de anderen in haar omgeving.
Als dit ook zo is bij jouw vriendin, denk ik dat je er niet veel mee bereikt door er iets van te zeggen. Je confronteert haar dan namelijk met haar eigen tekortkomingen en onvrede. Maar goed ik ken haar natuurlijk niet en misschien is jouw situatie wel heel anders. Wat denk jij?
zondag 15 juli 2007 om 23:11
Hi,
heb hetzelfde met een vriendin van mij. Op de een of andere manier moet zij altijd de beste zijn in alles, en als ze iets vertelt dat leuk voor haar is, en wij reageren met: wow, wat gaaf voor je, wat super dat dat gebeurd is, dan reageert ze altijd zo van: tja, he, logisch dat mij dit leuke overkomt.
Ook vindt ze het nodig om ons (ja, ze doet het bij meerderen) minder te vinden dan zichzelf. Als we het over werk hebben, moet ze altijd laten horen dat zij toch wel het meeste recht heeft op veel verdienen (ze is veel minder goed opgeleid dan ik, maar komt dan met de opmerking: ga JIJ meer verdienen dan ik??? onvoorstelbaar...dat soort dingen) en dat zij het beter zou kunnen dan wij. Een ander vriendinnetje van mij laat zich er echt door opfokken, zij wordt er erg verdrietig van. Ik niet, ik weet wel beter, maar toch vind ik het ronduit onbeschoft wat ze steeds weer flikt. Hoe durft zij nou te beweren dat er sprake is van vriendschap, als je nooit eens blij bent voor wat een ander bereikt, diegene daardoor in de wolken is dat iets gelukt is, en het zo weet te draaien dat diegene uiteindelijk een kutgevoel heeft. Ik vind dat voornamelijk zo jammer, dat constante jezelf op de borst kloppen en een ander maar 'te min' vinden. Misschien bedoelt ze het niet zo, soms heb ik het idee dat ze het echt niet in de gaten heeft, maar weet ook niet zo goed wat ik hiermee moet. Als dat andere vriendinnetje vertelt wat ze nou weer heeft gezegd dat zij beter is dan zij, kook ik en wil ik haar meteen opbellen om te vertellen hoe de vork in de steel zit. Maar steeds doe ik het niet, en haal ik mn schouders op. Er komen echter steeds meer momenten dat ik me erger en dat ik dus niet reageer op haar smsjes en zo. Het punt is dat ze echt wel geinteresseerd is in wat jij doet, alleen komt er altijd wel iets doorheen wat over haar gaat, en dan gaat het gesprek dus alleen nog maar over haar. Ik ben dus ook niet de enige die zich stoort aan dit gedrag, maar ja, wat moet je? Heb ook geen zin in ruzie, want ze zegt ook steeds dat als iemand haar iets flikt ze geen spaan heel laat van diegene. Boeit me niet, kom maar, maar toch heb ik daar niet veel trek in omdat ik mn energie liever in andere dingen steek. Ze denkt ook dat ze heel aantrekkelijk is en dat alle mannen haar aanbidden, haar als enige, maar via via komen we er dan achter dat de man in kwestie dat gedrag bij iedereen met tieten vertoont, of dat de man in kwestie tegen een van ons zegt dat ie niets van haar moet. Liegen over haar imposante baan is ze ook een ster in. Wij begrepen dat ze een hoge functie had gekregen als specialist, maar het blijkt dat ze gewoon secretaresse is. Ze krijgt ook alles van haar baas, maar dat blijkt vaak ook gewoon niet waar te zijn, door opmerkingen van haarzelf nota bene.
Lang verhaal geworden, sorry, ik moest denk ik even spuien, maar weet dus precies wat jij meemaakt met jouw vriendin...
heb hetzelfde met een vriendin van mij. Op de een of andere manier moet zij altijd de beste zijn in alles, en als ze iets vertelt dat leuk voor haar is, en wij reageren met: wow, wat gaaf voor je, wat super dat dat gebeurd is, dan reageert ze altijd zo van: tja, he, logisch dat mij dit leuke overkomt.
Ook vindt ze het nodig om ons (ja, ze doet het bij meerderen) minder te vinden dan zichzelf. Als we het over werk hebben, moet ze altijd laten horen dat zij toch wel het meeste recht heeft op veel verdienen (ze is veel minder goed opgeleid dan ik, maar komt dan met de opmerking: ga JIJ meer verdienen dan ik??? onvoorstelbaar...dat soort dingen) en dat zij het beter zou kunnen dan wij. Een ander vriendinnetje van mij laat zich er echt door opfokken, zij wordt er erg verdrietig van. Ik niet, ik weet wel beter, maar toch vind ik het ronduit onbeschoft wat ze steeds weer flikt. Hoe durft zij nou te beweren dat er sprake is van vriendschap, als je nooit eens blij bent voor wat een ander bereikt, diegene daardoor in de wolken is dat iets gelukt is, en het zo weet te draaien dat diegene uiteindelijk een kutgevoel heeft. Ik vind dat voornamelijk zo jammer, dat constante jezelf op de borst kloppen en een ander maar 'te min' vinden. Misschien bedoelt ze het niet zo, soms heb ik het idee dat ze het echt niet in de gaten heeft, maar weet ook niet zo goed wat ik hiermee moet. Als dat andere vriendinnetje vertelt wat ze nou weer heeft gezegd dat zij beter is dan zij, kook ik en wil ik haar meteen opbellen om te vertellen hoe de vork in de steel zit. Maar steeds doe ik het niet, en haal ik mn schouders op. Er komen echter steeds meer momenten dat ik me erger en dat ik dus niet reageer op haar smsjes en zo. Het punt is dat ze echt wel geinteresseerd is in wat jij doet, alleen komt er altijd wel iets doorheen wat over haar gaat, en dan gaat het gesprek dus alleen nog maar over haar. Ik ben dus ook niet de enige die zich stoort aan dit gedrag, maar ja, wat moet je? Heb ook geen zin in ruzie, want ze zegt ook steeds dat als iemand haar iets flikt ze geen spaan heel laat van diegene. Boeit me niet, kom maar, maar toch heb ik daar niet veel trek in omdat ik mn energie liever in andere dingen steek. Ze denkt ook dat ze heel aantrekkelijk is en dat alle mannen haar aanbidden, haar als enige, maar via via komen we er dan achter dat de man in kwestie dat gedrag bij iedereen met tieten vertoont, of dat de man in kwestie tegen een van ons zegt dat ie niets van haar moet. Liegen over haar imposante baan is ze ook een ster in. Wij begrepen dat ze een hoge functie had gekregen als specialist, maar het blijkt dat ze gewoon secretaresse is. Ze krijgt ook alles van haar baas, maar dat blijkt vaak ook gewoon niet waar te zijn, door opmerkingen van haarzelf nota bene.
Lang verhaal geworden, sorry, ik moest denk ik even spuien, maar weet dus precies wat jij meemaakt met jouw vriendin...
maandag 16 juli 2007 om 00:02
maandag 16 juli 2007 om 00:27
maandag 16 juli 2007 om 02:32
Ik heb ook een vriendin die er door mij en anderen in onze vriendenkring van verdacht wordt dat ze altijd anderen wil aftroeven om de aandacht op zich gericht te krijgen. Ze kan het gewoon niet hebben als ze niet belangrijk is, lijkt het. Spreekt een leuke jongen mij aan, moet ze ook even met hem praten bijvoorbeeld. Of er wordt op een begrafenis van de moeder van een vriendin verzocht om pas in de condoleancekamer de familie te benaderen, op uitdrukkelijk verzoek van de nabestaanden. Moet ze toch even die vriendin als eerste om de nek vliegen nog in de aula. Dit soort dingen gebeuren net te vaak om toeval te kunnen zijn. Als je haar erop aanspreekt weet ze niet waar je het over hebt en gooit ze het erop dat ze heel naief is (wat helemaal niet strookt met de rest van haar persoonlijkheid). Zo langzamerhand denk ik ook dat het zo haar natuur is om te zoeken naar een bepaalde positie dat ze ook echt niet ziet dat ze altijd de aandacht op zich moet vestigen. Heel irritant!
maandag 16 juli 2007 om 02:56
Als ik jou was zou ik proberen om mijn ergernis aan de kant te zetten hoor. Heeft toch geen zin om je er druk over te gaan maken en inderdaad kan je nooit helemaal zeker weten of haar bedoelingen zuiver zijn of niet. Gewoon bruiloften los van elkaar zien en genieten van beide dagen!
Overigens denk ik ook dat dit soort gedrag (weet niet meer wie dat schreef) uit onzekerheid voortkomt. Die vriendin van mij bijvoorbeeld moet de 'leader of the gang' zijn en altijd de beste als ze weet dat ze dat ook kan zijn. Anders verliest ze de controle en haar gevoel van eigenwaarde. Als ze weet dat ze het toch niet redt om je af te troeven, zal ze het ook niet proberen. Maar zodra je een gemeenschappelijk doel hebt of er is een sociale situatie waarbij ze zich bijzonder kan maken, probert ze er een concurrentiestrijd van te maken. Ik laat haar tegenwoordig maar, omdat ik denk: "gelukkig heb ik dat niet nodig." Best erg eigenlijk, maar het is de enige manier om je niet de hele tijd te storen aan haar gedrag. Eigenlijk vind ik haar ook geen goede vriendin omdat ze altijd met haar ego bezig is ten koste van anderen. In groepsverband dan, want 1 op 1 is ze best oke.. Maar ik loop haar toch steeds tegen het lijf omdat we veel gemeenschappelijke vrienden hebben, dus dan probeer ik er maar zo min mogelijk last van te hebben.
Overigens denk ik ook dat dit soort gedrag (weet niet meer wie dat schreef) uit onzekerheid voortkomt. Die vriendin van mij bijvoorbeeld moet de 'leader of the gang' zijn en altijd de beste als ze weet dat ze dat ook kan zijn. Anders verliest ze de controle en haar gevoel van eigenwaarde. Als ze weet dat ze het toch niet redt om je af te troeven, zal ze het ook niet proberen. Maar zodra je een gemeenschappelijk doel hebt of er is een sociale situatie waarbij ze zich bijzonder kan maken, probert ze er een concurrentiestrijd van te maken. Ik laat haar tegenwoordig maar, omdat ik denk: "gelukkig heb ik dat niet nodig." Best erg eigenlijk, maar het is de enige manier om je niet de hele tijd te storen aan haar gedrag. Eigenlijk vind ik haar ook geen goede vriendin omdat ze altijd met haar ego bezig is ten koste van anderen. In groepsverband dan, want 1 op 1 is ze best oke.. Maar ik loop haar toch steeds tegen het lijf omdat we veel gemeenschappelijke vrienden hebben, dus dan probeer ik er maar zo min mogelijk last van te hebben.
maandag 16 juli 2007 om 07:00
Hoie,
dank voor jullie reacties. Fijn te lezen dat anderen het ook herkennen.
En nee, ik ben niet jaloers. Ik ben eigenlijk nooit jaloers als het gaat om wat iemand heeft bereikt of gaat doen. Zo is ze bv manager geworden en dan ben ik echt heel blij voor haar omdat ik weet hoe hard ze ervoor heeft gewerkt.
Het is haar gedrag waar ik me aan stoor, en natuurlijk zegt dat iets over mij, it's in the eye of the beholder. Iedereen heeft mindere kantjes alleen merk ik bij haar dat ik al die kleine dingen bij elkaar aan het turven ben. Gebeurt dit, dan komen ook al die andere dingen naar boven.
Maar goed, waarschijnlijk ga ik er niks van zeggen want idd zal zij het verkeerd begrijpen en ben ík degene die jaloers is en die moeilijk doet. Zo gaat dat dan. Ik merk wel dat ik langzaamaan meer afstand van hara neem.
dank voor jullie reacties. Fijn te lezen dat anderen het ook herkennen.
En nee, ik ben niet jaloers. Ik ben eigenlijk nooit jaloers als het gaat om wat iemand heeft bereikt of gaat doen. Zo is ze bv manager geworden en dan ben ik echt heel blij voor haar omdat ik weet hoe hard ze ervoor heeft gewerkt.
Het is haar gedrag waar ik me aan stoor, en natuurlijk zegt dat iets over mij, it's in the eye of the beholder. Iedereen heeft mindere kantjes alleen merk ik bij haar dat ik al die kleine dingen bij elkaar aan het turven ben. Gebeurt dit, dan komen ook al die andere dingen naar boven.
Maar goed, waarschijnlijk ga ik er niks van zeggen want idd zal zij het verkeerd begrijpen en ben ík degene die jaloers is en die moeilijk doet. Zo gaat dat dan. Ik merk wel dat ik langzaamaan meer afstand van hara neem.
maandag 16 juli 2007 om 08:03
Ik herken het gedrag in een kennis van mijn moeder. Wanneer ik daar weleens naartoe ging en zij was er ook, was haar kind bijvoorbeeld al zindelijk met 1 jaar als ik vertelde dat de mijne met 2 jaar droog was. Ook de sport die mijn zoons beoefenen wordt door haar kleindochters beoefend, maar de sportschool waar de meisjes naar toe gaan is veel beter en op een veel hoger niveau?! Ze weet niet eens waar de jongens naar toe gaan. Altijd is alles bij haar beter, mooier, langer, erger, duurder enz. En zo gaat het altijd, mijn moeder en ik weten dat dit gedrag bij haar hoort, en gaan er luchtig mee om. Echt weer iets voor haar, zeggen we dan. Het zal wel ergens vandaan komen, deze drang om op de voorgrond te willen treden. Het is voor de rest geen slecht mens, en we nemen alles gewoon met een korrel zout.
maandag 16 juli 2007 om 13:02
Meid, hartstikke leuk dat jullie gaan trouwen! Maak er een schitterende dag, zoals jullie het helemaal voorgesteld hadden, van.
Ik vind dat je t.o.v. je jaloerse vriendin een voorsprong hebt! Je trouwt nl. later dan zij! Jullie bruiloft ligt dan verser in de herinnering! Daarnaast: mensen gaan altijd vergelijken. Wellicht kunnen jullie een voorbeeld nemen aan de bruiloft van die vriendin: Zo wil je het niet, of, je wilt het beter, anders, leuker, weet ik het. Ik ziet dat echt als een voorsprong: je trouwt zelf later en kunt dus nog meer uit de kast halen etc... Wie heeft dan het nakijken???
Ik vind dat je t.o.v. je jaloerse vriendin een voorsprong hebt! Je trouwt nl. later dan zij! Jullie bruiloft ligt dan verser in de herinnering! Daarnaast: mensen gaan altijd vergelijken. Wellicht kunnen jullie een voorbeeld nemen aan de bruiloft van die vriendin: Zo wil je het niet, of, je wilt het beter, anders, leuker, weet ik het. Ik ziet dat echt als een voorsprong: je trouwt zelf later en kunt dus nog meer uit de kast halen etc... Wie heeft dan het nakijken???
maandag 16 juli 2007 om 14:18
Ik ken ook zulke mensen in mijn omgeving. Ik heb bijvoorbeeld een tante die steenrijk is en bij haar is altijd alles beter, mooier, duurder, der kinderen hebben betere banen etc. Dan gaat een vrouw van 58 mij als arme student meedelen dat "ze echt niet op schoenen onder de 1000 euro gaat lopen" en dat der tasje van Chanel een losse naad heeft en ze dat schandalig vind. Ik roep dan altijd dat ik voor 6 euro mijn tasjes bij de Turk haal en dat ze nooit kapot zijn! :P
Het zal inderdaad onzekerheid van mensen zijn, anders hoef je jezelf niet altijd in het middelpunt te zetten ten koste van een ander. Ik zou er niet teveel op reageren en het gedrag gewoon geheel negeren, dan heeft ze ook geen reden om zichzelf boven anderen te plaatsen.
Het zal inderdaad onzekerheid van mensen zijn, anders hoef je jezelf niet altijd in het middelpunt te zetten ten koste van een ander. Ik zou er niet teveel op reageren en het gedrag gewoon geheel negeren, dan heeft ze ook geen reden om zichzelf boven anderen te plaatsen.
