Relaties
alle pijlers
Gezeur & geklaag - ik word er gek van!
woensdag 26 maart 2008 om 15:17
Tja hoe moet ik dit omschrijven....ik ben al jaren samen met een leuke man, geweldig voor de kinderen, lief voor mij...Maar hij heeft 1 hele vervelende eigenschap: hij zeurt. Ik ben realistisch genoeg om toe te geven dat ik ook wel eens klaag of zeur over iets. Maar bij hem gaat het altijd over hetzelfde. Zijn werk. De politiek. Anderen. De overheid. Niets deugt. Een greep uit zijn wekelijkse, soms dagelijkse klachten: "'Ze doen het allemaal verkeerd." "Als ze eerst eens zouden nadenken zou het allemaal niet zover hoeven komen". "Waarom moet ik altijd alles zelf regelen." "Waarom luisteren mensen zo slecht". "Die jeugd van tegenwoordig heeft geen opvoeding gehad".
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zeg niet dat hij altijd ongelijk heeft. Maar het komt altijd op hetzelfde neer: iedereen doet het fout en hij weet altijd hoe dat komt.
Echt doodziek word ik er van. Als we op feestjes zijn en iemand vraagt uit belangstelling iets over zijn werk, draait het gesprek binnen no time over hoe fout het allemaal wel niet gaat, hoeveel geld er wel over de balk gegooid wordt, hoe anders & beter het kan...
Natuurlijk heb ik er regelmatig woorden over, bijna ruzie zelfs. Ik weet zo onderhand niet meer hoe ik er op moet reageren. Als ik erin mee ga en een discussie over het hoe & waarom van iets, dan blijft hij maar doorgaan. Als ik het probeer af te kappen, zo van "ja nou weet ik het wel, dat heb ik al vaker gehoord" wordt hij nog geirriteerder. Misschien ook niet handig van mij om zo te reageren, maar ik word het zo ontzettend zat! Als ik hem dat dan rechtstreeks zeg vind hij dat ik hem niet steun.
Wat moet ik hier nou mee? 't Is echt niet zo dat we in een crisis zitten hoor, maar het is een eigenschap die me zo onderhand echt m'n strot uit komt! Ben ik nou zo'n zeikerd, moet ik het maar van me af laten glijden of er steeds weer tegenin gaan? Ik weet het eventjes niet meer!
Bedankt voor jullie reacties in ieder geval...
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zeg niet dat hij altijd ongelijk heeft. Maar het komt altijd op hetzelfde neer: iedereen doet het fout en hij weet altijd hoe dat komt.
Echt doodziek word ik er van. Als we op feestjes zijn en iemand vraagt uit belangstelling iets over zijn werk, draait het gesprek binnen no time over hoe fout het allemaal wel niet gaat, hoeveel geld er wel over de balk gegooid wordt, hoe anders & beter het kan...
Natuurlijk heb ik er regelmatig woorden over, bijna ruzie zelfs. Ik weet zo onderhand niet meer hoe ik er op moet reageren. Als ik erin mee ga en een discussie over het hoe & waarom van iets, dan blijft hij maar doorgaan. Als ik het probeer af te kappen, zo van "ja nou weet ik het wel, dat heb ik al vaker gehoord" wordt hij nog geirriteerder. Misschien ook niet handig van mij om zo te reageren, maar ik word het zo ontzettend zat! Als ik hem dat dan rechtstreeks zeg vind hij dat ik hem niet steun.
Wat moet ik hier nou mee? 't Is echt niet zo dat we in een crisis zitten hoor, maar het is een eigenschap die me zo onderhand echt m'n strot uit komt! Ben ik nou zo'n zeikerd, moet ik het maar van me af laten glijden of er steeds weer tegenin gaan? Ik weet het eventjes niet meer!
Bedankt voor jullie reacties in ieder geval...
woensdag 26 maart 2008 om 15:21
woensdag 26 maart 2008 om 16:01
Prol, 't valt te proberen. Tien tegen één dat hij dan weer klaagt dat ik hem niet serieus neem. Maar hoe kan ik nou iemand serieus nemen die overal over klaagt?
BGB, tja, het werkt eventjes. Hij kalmeert dan wel even, moet ook wel eens lachen dan. Maar toch moet en zal hij zijn verhaal doen. Ookal word ik er niet goed van...
BGB, tja, het werkt eventjes. Hij kalmeert dan wel even, moet ook wel eens lachen dan. Maar toch moet en zal hij zijn verhaal doen. Ookal word ik er niet goed van...
woensdag 26 maart 2008 om 16:05
Waarom maak je in de tijd dat hij zeurt onderwijl geen boodschappenlijstjes , of dagdroom je over de vakantie , af en toe " hummmm , ja , nou " mompelend ?
Je kunt ook het gesprek een draai geven en over iets beginnen wat jullie beider interesse heeft .
Van een pessimist maak je echt geen optimist , hoor .
Je kunt ook het gesprek een draai geven en over iets beginnen wat jullie beider interesse heeft .
Van een pessimist maak je echt geen optimist , hoor .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 26 maart 2008 om 16:06
Ik zou eerst naar hem luisteren en dan bedoel ik echt luisteren. Tv uit. Wat zegt hij nou eigelijk? Geef hem een half uur de tijd, zet desnoods de kookwekker. Hij moet zijn verhaal kwijt. Je hoeft niets te zeggen alleen maar te luisteren en eventueel vragen te stellen. Daarna zeg je desnoods wat jij er van vindt maar dat hoeft niet. De volgende keer dan kun jij je verhaal bij hem kwijt.
woensdag 26 maart 2008 om 16:18
Ik heb zo'n collega.
Gelukkig zie ik hem niet elke dag, en dan nog maar een paar uur per keer, in het ergste geval...
Het zal toch niet?
Even serieus op je probleem ingaan.
Is hij altijd al zo geweest?
Heb je het idee dat het andere mensen ook opvalt, bijvoorbeeld op zo'n verjaardag waar hij een hoop negativiteit naar buiten gooit?
Misschien heeft ie het van geen vreemde, het zou een een karaktertrekje kunnen zijn wat hij heeft van iemand uit zijn familie.
Ik denk hoe vervelend het ook is, in dat geval is het iets wat gewoon bij hem hoort, en wat je nu eigenlijk pas gaat opvallen.
Het kan ook zijn dat hij ergens anders onvrede mee heeft, en dat projecteert op allerlei dingen om hem heen 'waar je toch geen moer aan kan doen', meer een soort machteloosheidsgevoel.
Als dat zo is zou hij, er vanuit gaande dat hij dat ook wil, kunnen onderzoeken waar die onvrede werkelijk vandaan komt, zodat hij er wel iets aan kan doen.
Wie weet krijgt hij dan op andere dingen ook een iets positievere kijk.
In elk geval wens ik jou er sterkte mee, want ik kan me voorstellen dat de sfeer behoorlijk verziekt kan worden door iemand die de hele tijd maar loopt te griepen.
Perel.
Gelukkig zie ik hem niet elke dag, en dan nog maar een paar uur per keer, in het ergste geval...
Het zal toch niet?
Even serieus op je probleem ingaan.
Is hij altijd al zo geweest?
Heb je het idee dat het andere mensen ook opvalt, bijvoorbeeld op zo'n verjaardag waar hij een hoop negativiteit naar buiten gooit?
Misschien heeft ie het van geen vreemde, het zou een een karaktertrekje kunnen zijn wat hij heeft van iemand uit zijn familie.
Ik denk hoe vervelend het ook is, in dat geval is het iets wat gewoon bij hem hoort, en wat je nu eigenlijk pas gaat opvallen.
Het kan ook zijn dat hij ergens anders onvrede mee heeft, en dat projecteert op allerlei dingen om hem heen 'waar je toch geen moer aan kan doen', meer een soort machteloosheidsgevoel.
Als dat zo is zou hij, er vanuit gaande dat hij dat ook wil, kunnen onderzoeken waar die onvrede werkelijk vandaan komt, zodat hij er wel iets aan kan doen.
Wie weet krijgt hij dan op andere dingen ook een iets positievere kijk.
In elk geval wens ik jou er sterkte mee, want ik kan me voorstellen dat de sfeer behoorlijk verziekt kan worden door iemand die de hele tijd maar loopt te griepen.
Perel.
woensdag 26 maart 2008 om 16:28
En heeft het gezeur voor hem dezelfde lading als voor jou? Herinner me een gesprek met een zeur uit mijn omgeving waarin ik aangaf het echt heel vervelend te vinden, omdat het een negatief effect had op mijn humeur. Toen bleek het voor haar (de zeur) uiteindelijk een veel minder ernstige lading te hebben dan voor mij. Voor de zeur was het gewoon zeuren om het zeuren om er vanaf te zijn terwijl het voor mij echt een sfeer- en stemmingverpester was. Heb uitgelegd hoe het -volgens mij- op anderen over kan komen, dat heeft wel wat geholpen. Dat, en de vergelijking met iemand anders die volgens haar teveel zeurt.
Verder is internet voor veel zeurpieten een uitlaatklep, heeft hij geen leuk forum waar hij zijn ei kwijt kan ?
Verder is internet voor veel zeurpieten een uitlaatklep, heeft hij geen leuk forum waar hij zijn ei kwijt kan ?
woensdag 26 maart 2008 om 17:10
Trixie, wat een lastig probleem. Mijn buurman in het bedrijf is ook zo. Fijne vent, maar loopt overal over te klagen.
Wat kan je eraan doen? Nou klagen is een verslaving en een vorm van vragen om aandacht. Dus als hij klaagt, zeggen dat hij klaagt en verder niet meer luisteren.
En chronische klagers zijn bijzonder hardleers, dus het duur wel even, voordat je er door heen breekt.
Succes kreeft
Wat kan je eraan doen? Nou klagen is een verslaving en een vorm van vragen om aandacht. Dus als hij klaagt, zeggen dat hij klaagt en verder niet meer luisteren.
En chronische klagers zijn bijzonder hardleers, dus het duur wel even, voordat je er door heen breekt.
Succes kreeft
woensdag 26 maart 2008 om 17:21
En misschien positief gedrag belonen? Dat je het aangeeft dat je het heerlijk geweldig waanzinnig sexy vindt wanneer hij positief is en duidelijk geniet van dingen. Zegt wanneer jullie hebben gepraat met andere mensen dat je dit of dat zo leuk vindt aan die persoon en dat je dat zo kunt waarderen in mensen (of gaat ie dan in de tegenaanval met allerlei mindere eigenschappen van die persoon? ).
Ik heb gemerkt dat als iets helpt bij zeurpieten het wel zelf positief zijn is en onverstoorbaar wat betreft gezeur. Ik begrijp je gevoel trouwens heel goed, ik word behoorlijk moe van een berg negativiteit die over me heen gestort wordt. Lijkt me niet leuk wanneer je partner dat doet, ook al bedoelt hij dat niet zo.
Ik heb gemerkt dat als iets helpt bij zeurpieten het wel zelf positief zijn is en onverstoorbaar wat betreft gezeur. Ik begrijp je gevoel trouwens heel goed, ik word behoorlijk moe van een berg negativiteit die over me heen gestort wordt. Lijkt me niet leuk wanneer je partner dat doet, ook al bedoelt hij dat niet zo.
