Relaties
alle pijlers
Hart luchten! (vriend of minnaar?)
vrijdag 18 mei 2007 om 13:31
Hallo,
Poeh, ben blij dat ik hier eindelijk mijn hart kan luchten! Aan mijn vriendinnen, hoe lief en begripvol ze ook zijn, kan ik dit niet kwijt.
Het zit zo, Ik ben al 5.5 jaar samen met Milan...waarvan we 2 jaar samenwonen. Onze basis is goed: we houden van elkaar, vinden het fijn om bij elkaar te zijn, kennen elkaar door en door en het voelt gewoon heel erg vertrouwd!
MAAR:
We missen (allebei) dat beetje extra, de slagroom op te taart, zeg maar. Voelen allebei niet meer voorelkaar wat we wel gevoeld hebben...We hebben maar sporadisch sex met elkaar, ongeveer 1 keer per maand..
We praten er wel over, maar niet dagelijks of wekelijks omdat we allebei (na ongveer 3/4 jaar twijfelen) niet weten wat we moeten doen. Ik ga het nu soms uit de weg, omdat ik het niet meer weet!
Nu ben ik twee weken geleden gaan stappen, met veel teveel roze op! Hier ben ik Willem tegen gekomen, een ietwat oudere, kale vent. Blijkbaar heb ik tegen hem gezegd: Kan je lekker zoenen? en toen gingen we ook zoenen...Hier kan ik me niets van herinneren (wel dat ik tegen hem aan stond..). Hij had mijn telefoonnummer gevraagd en die heb ik blijkbaar ook gegeven., want de volgende dag belde hij. Hij had ingesproken op mijn voicemail, en omdat ik me nogal schaamde over wat er gebeurd was heb ik gesmst, dat ik een vriend had en dat ik geen contact meer wilde. Hij belde toen nog op, hebben het er samen over gehad en daarmee was het klaar.
Dacht ik...Want ik kon hem niet uit mijn hoofd zetten. Heel lang getwijfeld of ik uberhaubt iets moest doen, maar ik dacht: Dan weet ik in ieder geval of het iets is. Dus gisteravond, heb ik hem gesmst of hij ook nog weleens aan mij moest denken. Kreeg gelijk een sms terug dat hij wilde afspeken, want hij wilde wel weer met mij zoenen. Altijd leuk om te horen toch?
Ik terugsmsen dat ik hem eerst wilde leren kennen, bla bla bla (wat zijn wij vrouwen toch vreemde wezens, eerst iemand opgeilen en dan afremmen!)
Vandaag, belt hij weer op! Hij wilde wel wat afspreken! Het liefst vanavond al! Eigenlijk wil ik dat niet, wat dat gaat allemaal veel te snel, maar toch wil ik ook wel wat spannends, maar wil ook mijn vriend niet voor de gek houden.
Ik heb gezegd dat ik hem eerst wilde leren kennen, via sms of zo, maar hij is meer van de directe aanpak en wil gelijk vanalles gaan doen. Maar ik wil gewoon begrip, dat ik een vriend hebt. Maar dat is toch raar dat ik dat van een andere man verlang?
En wat moet ik tegen Milan nou zeggen?Ik wil hem niet onnodig pijn doen (heb al vaker met een ander gezoend, en daar reageert hij niet echt op, lijkt wel of dat hem niet echt kwetst of zo)
Wat moet ik met Willem doen?
WAT MOET IK HIERMEE???
Poeh, ben blij dat ik hier eindelijk mijn hart kan luchten! Aan mijn vriendinnen, hoe lief en begripvol ze ook zijn, kan ik dit niet kwijt.
Het zit zo, Ik ben al 5.5 jaar samen met Milan...waarvan we 2 jaar samenwonen. Onze basis is goed: we houden van elkaar, vinden het fijn om bij elkaar te zijn, kennen elkaar door en door en het voelt gewoon heel erg vertrouwd!
MAAR:
We missen (allebei) dat beetje extra, de slagroom op te taart, zeg maar. Voelen allebei niet meer voorelkaar wat we wel gevoeld hebben...We hebben maar sporadisch sex met elkaar, ongeveer 1 keer per maand..
We praten er wel over, maar niet dagelijks of wekelijks omdat we allebei (na ongveer 3/4 jaar twijfelen) niet weten wat we moeten doen. Ik ga het nu soms uit de weg, omdat ik het niet meer weet!
Nu ben ik twee weken geleden gaan stappen, met veel teveel roze op! Hier ben ik Willem tegen gekomen, een ietwat oudere, kale vent. Blijkbaar heb ik tegen hem gezegd: Kan je lekker zoenen? en toen gingen we ook zoenen...Hier kan ik me niets van herinneren (wel dat ik tegen hem aan stond..). Hij had mijn telefoonnummer gevraagd en die heb ik blijkbaar ook gegeven., want de volgende dag belde hij. Hij had ingesproken op mijn voicemail, en omdat ik me nogal schaamde over wat er gebeurd was heb ik gesmst, dat ik een vriend had en dat ik geen contact meer wilde. Hij belde toen nog op, hebben het er samen over gehad en daarmee was het klaar.
Dacht ik...Want ik kon hem niet uit mijn hoofd zetten. Heel lang getwijfeld of ik uberhaubt iets moest doen, maar ik dacht: Dan weet ik in ieder geval of het iets is. Dus gisteravond, heb ik hem gesmst of hij ook nog weleens aan mij moest denken. Kreeg gelijk een sms terug dat hij wilde afspeken, want hij wilde wel weer met mij zoenen. Altijd leuk om te horen toch?
Ik terugsmsen dat ik hem eerst wilde leren kennen, bla bla bla (wat zijn wij vrouwen toch vreemde wezens, eerst iemand opgeilen en dan afremmen!)
Vandaag, belt hij weer op! Hij wilde wel wat afspreken! Het liefst vanavond al! Eigenlijk wil ik dat niet, wat dat gaat allemaal veel te snel, maar toch wil ik ook wel wat spannends, maar wil ook mijn vriend niet voor de gek houden.
Ik heb gezegd dat ik hem eerst wilde leren kennen, via sms of zo, maar hij is meer van de directe aanpak en wil gelijk vanalles gaan doen. Maar ik wil gewoon begrip, dat ik een vriend hebt. Maar dat is toch raar dat ik dat van een andere man verlang?
En wat moet ik tegen Milan nou zeggen?Ik wil hem niet onnodig pijn doen (heb al vaker met een ander gezoend, en daar reageert hij niet echt op, lijkt wel of dat hem niet echt kwetst of zo)
Wat moet ik met Willem doen?
WAT MOET IK HIERMEE???
vrijdag 18 mei 2007 om 22:05
Zal ik er ook maar antwoord op geven?
Ben ik wel heel erg nieuwsgierig naar hoe het nu met jullie gaat?
- Het gaat heel goed met ons. Ik ben zwanger en we gaan trouwen. Ik zie "Willem" nog met enige regelmaat, maar hij is geen bedreiging meer voor mijn relatie.
En heb je alle opgebiecht?
- Ja, ik heb alles "opgebiecht", voor zover je van opbiechten kunt spreken als er niets anders gebeurd is dan hevige verliefdheid en dromen en fantaseren over seks. Een liefdesrelatie kan uitsluitend bestaan op basis van vertrouwen, dus niet vertellen zou geen optie zijn.
En waarom heb je je uiteindelijk ervoor gekozen om het wel/niet te vertellen?
- Zie het antwoord hierboven: niet vertellen zou geen optie zijn. Onze relatie is gebaseerd op eerlijkheid en vertrouwen, zonder eerlijkheid heb je geen relatie, maar een schijnvertoning.
Heb je nu nog wel eens gedachten over:
- Ja. "Willem" is nog steeds een zeer aantrekkelijke man.
Hoe zou het zijn als ik het wel egdaan zou hebben?
- Dan zou ik zonder pardon op straat gestaan hebben. En nog terecht ook. Ik zou verteerd zijn door schuldgevoel, omdat ik zielsveel van mijn vriend hou en niet zou kunnen leven met de gedachte dat ik hem zo tot diep in zijn ziel gekwetst zou hebben. Als het aan mij had gelegen, wás er iets gebeurd (nog helemaal los van de vraag of "Willem" dat wel gewild zou hebben: ik heb er niet om gevraagd). De reden waarom ik het niet gedaan heb, waarom ik er bij "Willem" niet eens naar gepeild heb, waarom het sowieso géén optie was geweest, is omdat ik mijn vriend boven alles respecteer. En respect uit zich niet in het bedonderen van die persoon. Respect uit zich in het jezelf dan maar beheersen. En in het je relatie serieus nemen. In het de problemen aankaarten die binnen je relatie spelen, zodat die tenminste een eerlijke kans krijgt.
Áls het al mis zou zijn gelopen tussen mij en mijn vriend (en dat was op dat moment een reële optie), dan was dat niet geweest vanwege "Willem", maar omdat we gezamenlijk tot de conclusie waren gekomen dat wat ik zocht in een relatie niet door mijn partner geboden kon worden.
Wat overigens niet het geval bleek. De gesprekken over onze relatie, het uiten van de dingen waar we wrevel over hadden (zoals bijvoorbeeld de sleur die ontstaan was), heeft onze relatie juist een extra boost gegeven. En heeft mij de voldoening gegeven dat ik op respectvolle wijze met mijn partner om ben gegaan.
Hoe verliefd ik ook was: dat ontsloeg mij niet van de verantwoordelijkheid die ik door onze relatie aangegaan was met mijn vriend.
Hoe mooi Qwertu het ook verwoordt - ik ben niet holier than thou. Waarmee ik wil zeggen dat mijn relatie ups en downs kent. Ik ben niet vreemd gegaan, maar ik heb er zeker over gedacht.
Zoals gezegd woont "mijn Willem" ver weg en maakte dat feit het fysiek onmogelijk om vreemd te gaan. Had hij dichterbij gewoond, dan was het misschien wel gebeurd.
In antwoord op je vragen:
Mijn crush op "mijn Willem" is nu minder. We weten beide van elkaar dat we elkaar leuk vinden, maar zijn ook allebei bezet. Omdat we samen werken, houden we wel contact, maar we zoeken geen onnodig contact meer. Alles wat we moeten doen, doen we zo professioneel en zakelijk mogelijk. Waarschijnlijk zien we elkaar in augustus weer. Op sommige dagen - als de situatie thuis minder is - dan kijk ik daar nog steeds naar uit. Op andere dagen kijk ik naar mijn vriend en verklaar ik mezelf voor gek dat ik ook maar aan "Willem" denk.
Ik heb niets opgebiecht. Er is namelijk niets gebeurd. Ik heb "Willem" ontmoet op zakenreis en mijn vriend weet, vanwege ervaringen op zijn werk, dat de verleidingen op zakenreis groot kunnen zijn. Hij heeft oneindig veel meer gereisd voor zijn werk dan ik en heeft mij regelmatig verteld dat hij de mogelijkheden ruim heeft gehad.
Ik heb wel getwijfeld of ik mijn vriend zou moeten vertellen over mijn crush en de fantasieen die ik heb gehad en ik heb besloten om het niet te doen. Ik gun mijn vriend zijn vrijheden - in fantasie en in bijvoorbeeld een kroegflirt (zonder lichamelijk contact!). Dit hebben wij duidelijk besproken. Uit ervaring weet ik wel dat hij vooral vindt dat dit voor hem moet gelden, maar dat hij in de praktijk liever niet heeft dat ik bijvoorbeeld een flirterig gesprek voer. De chats en de telefoongesprekken met "Willem" zijn dan ook de eerste die ik in tien jaar gevoerd heb.
Een goed gesprek over onze relatie hebben we nog niet gehad. Ik vind het heel moeilijk om hierover te beginnen. In de laatste weken heb ik dat een paar keer heel voorzichtig geprobeerd. Mijn vriend en ik zijn allebei niet zulke goede praters. Dat maakt het lastig. Uit de korte gesprekken die we gevoerd hebben blijkt tot nu toe dat hij, op een detail na, eigenlijk tevreden is met onze relatie. Hij accepteert niet echt dat ik daar anders over denk.
Nog even over eerlijkheid, vertrouwen en respect, waarover qwertu het heeft. Uit respect voor mijn vriend ben ik niet vreemd gegaan. Ik vind ook dat we te veel hebben opgebouwd om dat te laten verpesten door een affaire. Met eerlijkheid en vertrouwen heb ik een groter probleem. In 10 jaar tijd heb ik mijn vriend geen enkele reden gegeven om me niet te vertrouwen. Toch heb ik al lang het gevoel dat hij me niet 100% vertrouwt. Zonder in details te treden: hij vertoont redelijk veel controle-gedrag. Als ik hem eerlijk zou vertellen dat ik aan een andere man gedacht had, dan zou dat nog erger worden. Gesprekken over dat controle-gedrag hebben trouwens nooit echt geholpen dus die heb ik de laatste tijd ook niet meer gevoerd.
Het is een heel verhaal geworden. Zoals je kunt lezen, worstel ik zelf ook nog wel. Ook al heb ik verstandsgewijs de knoop wel doorgehakt. Gevoelsmatig ben ik op de goede weg, maar ik vind het niet makkelijk.
Stiekemerd: Sterkte!
Ben ik wel heel erg nieuwsgierig naar hoe het nu met jullie gaat?
- Het gaat heel goed met ons. Ik ben zwanger en we gaan trouwen. Ik zie "Willem" nog met enige regelmaat, maar hij is geen bedreiging meer voor mijn relatie.
En heb je alle opgebiecht?
- Ja, ik heb alles "opgebiecht", voor zover je van opbiechten kunt spreken als er niets anders gebeurd is dan hevige verliefdheid en dromen en fantaseren over seks. Een liefdesrelatie kan uitsluitend bestaan op basis van vertrouwen, dus niet vertellen zou geen optie zijn.
En waarom heb je je uiteindelijk ervoor gekozen om het wel/niet te vertellen?
- Zie het antwoord hierboven: niet vertellen zou geen optie zijn. Onze relatie is gebaseerd op eerlijkheid en vertrouwen, zonder eerlijkheid heb je geen relatie, maar een schijnvertoning.
Heb je nu nog wel eens gedachten over:
- Ja. "Willem" is nog steeds een zeer aantrekkelijke man.
Hoe zou het zijn als ik het wel egdaan zou hebben?
- Dan zou ik zonder pardon op straat gestaan hebben. En nog terecht ook. Ik zou verteerd zijn door schuldgevoel, omdat ik zielsveel van mijn vriend hou en niet zou kunnen leven met de gedachte dat ik hem zo tot diep in zijn ziel gekwetst zou hebben. Als het aan mij had gelegen, wás er iets gebeurd (nog helemaal los van de vraag of "Willem" dat wel gewild zou hebben: ik heb er niet om gevraagd). De reden waarom ik het niet gedaan heb, waarom ik er bij "Willem" niet eens naar gepeild heb, waarom het sowieso géén optie was geweest, is omdat ik mijn vriend boven alles respecteer. En respect uit zich niet in het bedonderen van die persoon. Respect uit zich in het jezelf dan maar beheersen. En in het je relatie serieus nemen. In het de problemen aankaarten die binnen je relatie spelen, zodat die tenminste een eerlijke kans krijgt.
Áls het al mis zou zijn gelopen tussen mij en mijn vriend (en dat was op dat moment een reële optie), dan was dat niet geweest vanwege "Willem", maar omdat we gezamenlijk tot de conclusie waren gekomen dat wat ik zocht in een relatie niet door mijn partner geboden kon worden.
Wat overigens niet het geval bleek. De gesprekken over onze relatie, het uiten van de dingen waar we wrevel over hadden (zoals bijvoorbeeld de sleur die ontstaan was), heeft onze relatie juist een extra boost gegeven. En heeft mij de voldoening gegeven dat ik op respectvolle wijze met mijn partner om ben gegaan.
Hoe verliefd ik ook was: dat ontsloeg mij niet van de verantwoordelijkheid die ik door onze relatie aangegaan was met mijn vriend.
Hoe mooi Qwertu het ook verwoordt - ik ben niet holier than thou. Waarmee ik wil zeggen dat mijn relatie ups en downs kent. Ik ben niet vreemd gegaan, maar ik heb er zeker over gedacht.
Zoals gezegd woont "mijn Willem" ver weg en maakte dat feit het fysiek onmogelijk om vreemd te gaan. Had hij dichterbij gewoond, dan was het misschien wel gebeurd.
In antwoord op je vragen:
Mijn crush op "mijn Willem" is nu minder. We weten beide van elkaar dat we elkaar leuk vinden, maar zijn ook allebei bezet. Omdat we samen werken, houden we wel contact, maar we zoeken geen onnodig contact meer. Alles wat we moeten doen, doen we zo professioneel en zakelijk mogelijk. Waarschijnlijk zien we elkaar in augustus weer. Op sommige dagen - als de situatie thuis minder is - dan kijk ik daar nog steeds naar uit. Op andere dagen kijk ik naar mijn vriend en verklaar ik mezelf voor gek dat ik ook maar aan "Willem" denk.
Ik heb niets opgebiecht. Er is namelijk niets gebeurd. Ik heb "Willem" ontmoet op zakenreis en mijn vriend weet, vanwege ervaringen op zijn werk, dat de verleidingen op zakenreis groot kunnen zijn. Hij heeft oneindig veel meer gereisd voor zijn werk dan ik en heeft mij regelmatig verteld dat hij de mogelijkheden ruim heeft gehad.
Ik heb wel getwijfeld of ik mijn vriend zou moeten vertellen over mijn crush en de fantasieen die ik heb gehad en ik heb besloten om het niet te doen. Ik gun mijn vriend zijn vrijheden - in fantasie en in bijvoorbeeld een kroegflirt (zonder lichamelijk contact!). Dit hebben wij duidelijk besproken. Uit ervaring weet ik wel dat hij vooral vindt dat dit voor hem moet gelden, maar dat hij in de praktijk liever niet heeft dat ik bijvoorbeeld een flirterig gesprek voer. De chats en de telefoongesprekken met "Willem" zijn dan ook de eerste die ik in tien jaar gevoerd heb.
Een goed gesprek over onze relatie hebben we nog niet gehad. Ik vind het heel moeilijk om hierover te beginnen. In de laatste weken heb ik dat een paar keer heel voorzichtig geprobeerd. Mijn vriend en ik zijn allebei niet zulke goede praters. Dat maakt het lastig. Uit de korte gesprekken die we gevoerd hebben blijkt tot nu toe dat hij, op een detail na, eigenlijk tevreden is met onze relatie. Hij accepteert niet echt dat ik daar anders over denk.
Nog even over eerlijkheid, vertrouwen en respect, waarover qwertu het heeft. Uit respect voor mijn vriend ben ik niet vreemd gegaan. Ik vind ook dat we te veel hebben opgebouwd om dat te laten verpesten door een affaire. Met eerlijkheid en vertrouwen heb ik een groter probleem. In 10 jaar tijd heb ik mijn vriend geen enkele reden gegeven om me niet te vertrouwen. Toch heb ik al lang het gevoel dat hij me niet 100% vertrouwt. Zonder in details te treden: hij vertoont redelijk veel controle-gedrag. Als ik hem eerlijk zou vertellen dat ik aan een andere man gedacht had, dan zou dat nog erger worden. Gesprekken over dat controle-gedrag hebben trouwens nooit echt geholpen dus die heb ik de laatste tijd ook niet meer gevoerd.
Het is een heel verhaal geworden. Zoals je kunt lezen, worstel ik zelf ook nog wel. Ook al heb ik verstandsgewijs de knoop wel doorgehakt. Gevoelsmatig ben ik op de goede weg, maar ik vind het niet makkelijk.
Stiekemerd: Sterkte!
zaterdag 19 mei 2007 om 02:54
Maar je had zoveel rose op dat je van de bewuste avond en het zoenen je niet veel meer kon herinneren ......laat staan het geven van je nummer. Ook leuk voor Willem dat ie zo'n verpletterende indruk heeft achtergelaten op een dronken vrouw, die zich van de avond zelf niet veel meer kan herinneren, maar toch haar vaste relatie op het spel wil zetten....
Wie hou je nou voor de gek dan, jezelf of Willem?
Ik snap het niet zo goed, maar dat zal wel aan mij liggen ....
Misschien moeten jij en Milan eens goed dronken worden en eens kijken wat er dan gebeurt, zal een opkikker voor je relatie zijn denk ik. Meteen naar de Gall en Gall voor een goeie fles Rose!
Wie hou je nou voor de gek dan, jezelf of Willem?
Ik snap het niet zo goed, maar dat zal wel aan mij liggen ....
Misschien moeten jij en Milan eens goed dronken worden en eens kijken wat er dan gebeurt, zal een opkikker voor je relatie zijn denk ik. Meteen naar de Gall en Gall voor een goeie fles Rose!
zaterdag 19 mei 2007 om 07:30
zaterdag 19 mei 2007 om 22:51
zondag 27 mei 2007 om 13:56
Wil graag even vertellen hoe het is afgelopen...
Gisteren hebben mijn vriend en ik het samen uitgemaakt...Het ging gewoon niet meer, ik stond onder de douche en kon mijn tranen niet meer voor me houden. Hij kwam naar me toe en samen hebben we een potje gejankt. Veel hoefden we niet te zeggen, want we voelden instinctief aan dat het niet meer werkte tussen ons. we houden echt van elkaar, maar niet genoeg...
Ik heb alles eerlijk verteld over het vreemdgaan endergelijke, daar schrok hij wel van, maar vond het deels ook zijn schuld,omdat hij me niet meer kon geven wat ik nodig had. Ik heb gezegd dat het niet zijn schuld is, maar mijn eigen schuld en dat ik het niet had moeten doen.
Het voelt zo ontzettend klote....ben vanochtend naar mijn zus geweest om het te vertellen en dat was nog wel het moeilijkste, want het maakt het zo definitief! Hij zit nu bij zijn ouders om het te vertellen, en komt vanmiddag weer naar mij. samen kunnen we lekker nog knuffelen en elkaar troosten.
dat voelt zo ontzettend fijn!
dat mijn hele leven nu gaat veranderen, is ook zo raar. ik zal op zoek moeten naar een ander huisje...echt een gek idee dat ik weer op mezelf ga wonen...
het komt vast allemaal goed, al weet ik nu nog niet wanneer en hoe...
tijd zal t leren
Gisteren hebben mijn vriend en ik het samen uitgemaakt...Het ging gewoon niet meer, ik stond onder de douche en kon mijn tranen niet meer voor me houden. Hij kwam naar me toe en samen hebben we een potje gejankt. Veel hoefden we niet te zeggen, want we voelden instinctief aan dat het niet meer werkte tussen ons. we houden echt van elkaar, maar niet genoeg...
Ik heb alles eerlijk verteld over het vreemdgaan endergelijke, daar schrok hij wel van, maar vond het deels ook zijn schuld,omdat hij me niet meer kon geven wat ik nodig had. Ik heb gezegd dat het niet zijn schuld is, maar mijn eigen schuld en dat ik het niet had moeten doen.
Het voelt zo ontzettend klote....ben vanochtend naar mijn zus geweest om het te vertellen en dat was nog wel het moeilijkste, want het maakt het zo definitief! Hij zit nu bij zijn ouders om het te vertellen, en komt vanmiddag weer naar mij. samen kunnen we lekker nog knuffelen en elkaar troosten.
dat voelt zo ontzettend fijn!
dat mijn hele leven nu gaat veranderen, is ook zo raar. ik zal op zoek moeten naar een ander huisje...echt een gek idee dat ik weer op mezelf ga wonen...
het komt vast allemaal goed, al weet ik nu nog niet wanneer en hoe...
tijd zal t leren
