Relaties
alle pijlers
hart luchten
donderdag 16 augustus 2007 om 13:01
Pfff ik moet gewoon even ergens m'n verhaal kwijt... Ik schaam me diep. Heb nog niet eens twee jaar een relatie en we hebben inmiddels een kindje van 4,5 maand. Onze kinderwens was destijds erg groot en we hebben dus eigenlijk onze koppen in het zand gestoken en ben toen zwanger geraakt. Echt naar onze relatie kijken heb ik toen niet gedaan en ben er nu dus achter dat ik niet bij m'n vriend wil blijven. Ik kan er lang over schrijven maar het komt er in het kort op neer dat alcohol bij hem op nr. 1 staat. Hij wil niet veranderen en kleineert me vaak wanneer hij teveel heeft gedronken. Ik wil dit niet langer en wil dus bij hem weg, wil niet dat ons zoontje opgroeit bij een drinkende vader die heel regelmatig zijn gedrag niet onder controle kan houden. Eigenlijk heb ik dus al besloten om weg te gaan. Het huis is van hem dus ik heb niets.... ik wil me nu dus eigenlijk in gaan schrijven zodat ik over een halfjaartje ofzo een huisje kan krijgen. Tot die tijd wil ik de schijn maar ophouden want anders word ik wrsch. op straat gezet en dan ben ik nog verder van huis!! Heel erg dat ik stiekum al voorbereidingen tref maar weet niet wat ik anders moet!! Ik schaam me zo tegenover mijn familie en vrienden...iedereen vond het zo snel gaan met ons en nu krijgen ze allemaal gelijk! M'n ouders hebben zoveel voor ons gedaan hier in het huis, veel geklust enzo en nu ga ik daar weg vind het voor hun zo erg dat ik hun zo teleur moet stellen.
Eigenlijk is het dus niet eerlijk dat ik al stiekum voorbereidingen tref maar weet niet hoe het anders moet, tenzij jullie tips oid hebben??
Zijn er ook mensen uit NL. die weten of je ergens geld kunt krijgen? (ik werk 2,5 dag)of is er een website ofzo waar je dingen hierover kunt lezen?
Jee, heerlijk om op deze manier m'n hart te kunnen luchten. Ideen/tips of wat dan ook zijn zeeer welkom...
Liefs een verdrietige, maar ook zeer gelukkige (door ons kindje) moeder
Eigenlijk is het dus niet eerlijk dat ik al stiekum voorbereidingen tref maar weet niet hoe het anders moet, tenzij jullie tips oid hebben??
Zijn er ook mensen uit NL. die weten of je ergens geld kunt krijgen? (ik werk 2,5 dag)of is er een website ofzo waar je dingen hierover kunt lezen?
Jee, heerlijk om op deze manier m'n hart te kunnen luchten. Ideen/tips of wat dan ook zijn zeeer welkom...
Liefs een verdrietige, maar ook zeer gelukkige (door ons kindje) moeder
donderdag 16 augustus 2007 om 13:09
Jemig, wat zal jij het moeilijk hebben! Ga toch vooral praten met je familie en vrienden. In mijn ervaring krijg je dan vaker meelevende reacties als "wat rot voor je" en vervolgens een luisterend oor, dan de gevreesde vernietigende opmerkingen als "ik had het je nog zo gezegd". Zeker als het echte vrienden zijn. En als je het zeker weet, ga dan zo snel mogelijk weg, ga desnoods bij familie wonen of stap naar de gemeente toe voor een uitkering en woning en zo.
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
donderdag 16 augustus 2007 om 13:09
Allereerst wil ik je op het hart drukken dat je je helemaal nergens schuldig over hoeft te voelen. Ik vind het juist ontzettend goed dat je voor jezelf en je kind kiest. Je vriend is zelf verantwoordelijk voor zijn gedrag en als hij niet wil veranderen dan is het niet meer dan logisch dat je weggaat.
Kun je zijn gedrag helemaal niet met hem bespreken?
Als je niet genoeg geld verdient dan kun je bijstand krijgen en je hebt ook recht op alimentatie van je vriend.
Kun je zijn gedrag helemaal niet met hem bespreken?
Als je niet genoeg geld verdient dan kun je bijstand krijgen en je hebt ook recht op alimentatie van je vriend.
donderdag 16 augustus 2007 om 13:16
Dag moeder,
Waarom zou je je schamen? Je kiest voor jezelf en voor een veilige toekomst voor je kind.
Is er niet een vriendin waar je kan logeren? Of bij je ouders? Eventueel kan je ook naar een blijf van mij lijf huis gaan.
Ik denk niet dat vrienden en familie dit af zouden keuren. Eerder denk ik dat ze je zullen begrijpen en steunen. Op het internet kun je vast meer inforamtie krijgen over hulpgroepen voor alleenstaande ouders. Zelf misschien ook even googlen? Ook zijn er hulpgroepen voor partners van verslaafden, misschien kun je daar terecht.
Qua geld weet ik niet, misschien heb je recht op een bijstandsuitkering? Dit soort dingen kun je bij de sociale dienst van je woonplaats vragen.
Nogmaals, ik zou mij niet schamen. Fouten maken doet iedereen, het is heel dapper dat je je (inschattings)fouten onder ogen kan zien. Ik denk dat je vrienden en je ouders trots op je zullen zijn. Misschien je niet meer schamen en ook aan anderen de waarheid vertellen over hoeverre zijn verslaving jullie leven beinvloed. Waarschijnlijk heb je zijn drankgebruik naar anderen toe altijd gebagataliseerd om te rechtvaardigen dat je bij je partner bleef.
Dus eigenlijk, waarom nog wachten met weggaan? En je zeker niet schamen! Eigenlijk zou je vriend zich moeten schamen dat hij drank belangrijker vindt dan jou en jullie kind!
Max
Waarom zou je je schamen? Je kiest voor jezelf en voor een veilige toekomst voor je kind.
Is er niet een vriendin waar je kan logeren? Of bij je ouders? Eventueel kan je ook naar een blijf van mij lijf huis gaan.
Ik denk niet dat vrienden en familie dit af zouden keuren. Eerder denk ik dat ze je zullen begrijpen en steunen. Op het internet kun je vast meer inforamtie krijgen over hulpgroepen voor alleenstaande ouders. Zelf misschien ook even googlen? Ook zijn er hulpgroepen voor partners van verslaafden, misschien kun je daar terecht.
Qua geld weet ik niet, misschien heb je recht op een bijstandsuitkering? Dit soort dingen kun je bij de sociale dienst van je woonplaats vragen.
Nogmaals, ik zou mij niet schamen. Fouten maken doet iedereen, het is heel dapper dat je je (inschattings)fouten onder ogen kan zien. Ik denk dat je vrienden en je ouders trots op je zullen zijn. Misschien je niet meer schamen en ook aan anderen de waarheid vertellen over hoeverre zijn verslaving jullie leven beinvloed. Waarschijnlijk heb je zijn drankgebruik naar anderen toe altijd gebagataliseerd om te rechtvaardigen dat je bij je partner bleef.
Dus eigenlijk, waarom nog wachten met weggaan? En je zeker niet schamen! Eigenlijk zou je vriend zich moeten schamen dat hij drank belangrijker vindt dan jou en jullie kind!
Max
donderdag 16 augustus 2007 om 13:16
Waarom steek je in hemelsnaam je kop in het zand en negeert het gedrag van je vriend alleen maar omdat je een kinderwens hebt??? Ik neem niet aan dat dat drinken uit de lucht is komen vallen?
Het zou fijn zijn als mensen eerst beter zouden nadenken, voordat ze kinderen nemen, met alle gevolgen van dien. Hoe eerlijk is het naar je vriend toe om zomaar weg te lopen? Hebben jullie al relatietherapie geprobeerd? Weet hij van je ongenoegen? Of was hij een gemakkelijke zaaddonor in plaats van je grote liefde? IK heb medelijden met jullie kind...
Het zou fijn zijn als mensen eerst beter zouden nadenken, voordat ze kinderen nemen, met alle gevolgen van dien. Hoe eerlijk is het naar je vriend toe om zomaar weg te lopen? Hebben jullie al relatietherapie geprobeerd? Weet hij van je ongenoegen? Of was hij een gemakkelijke zaaddonor in plaats van je grote liefde? IK heb medelijden met jullie kind...
donderdag 16 augustus 2007 om 13:20
hoi,
Dit is ook precies de reden waarom ik bijna een week geleden de knoop heb doorgehakt blowen/gokken/agressief, een man met verslavingen is geen toekomst, niet voor jou maar ook niet voor je kind! Je kind klrijgt een slecht voorbeeld, maar heeft ook te maken met een hoop stress die verslaving met zich meebrengt! Schrijf je in voor een andere woning en zodra je iets anders hebt gevonden stel je orde op zaken, vervolgens kun je verder kijken naar een sterkere man.....Ik denk dat verslavingen vooral te maken hebben met een vorm van zwakte!
in ieder geval sterkte en suc6
Dit is ook precies de reden waarom ik bijna een week geleden de knoop heb doorgehakt blowen/gokken/agressief, een man met verslavingen is geen toekomst, niet voor jou maar ook niet voor je kind! Je kind klrijgt een slecht voorbeeld, maar heeft ook te maken met een hoop stress die verslaving met zich meebrengt! Schrijf je in voor een andere woning en zodra je iets anders hebt gevonden stel je orde op zaken, vervolgens kun je verder kijken naar een sterkere man.....Ik denk dat verslavingen vooral te maken hebben met een vorm van zwakte!
in ieder geval sterkte en suc6
donderdag 16 augustus 2007 om 13:30
Zeker familie of vrienden in vertrouwen nemen, 2 weten meer dan 1. In begin ben je zo verliefd, heb je dat drank gebruik mogelijk helemaal onderschat, en ja het is dom, dat je toen niet verder hebt gekeken, maar daar heb je nu niks aan. Als je samen in een huis woont dan is toch ook alles van jullie samen???
En dan nog, je vriend wil niet veranderen, mogelijk door deze aktie gaan zijn ogen een keer open. Maar ik zou zeker voor mezelf kiezen en voor mijn kind. Maar neem mensen in vertrouwen, om alles alleen te willen regelen en ook nog in geniep is zwaar zeer zwaar en haast niet vol te houden. En dat je ouders daar zo geklust hebben, ja het zij zo, denk je dat die het prettig vinden dat hun dochter/kleinkind bij iemand is die weleen heel innige relatie met alcohol heeft?
Ik denk dat als die de relatie al nooit hebben zien zitten, dat ze alleen maar blij zijn dat je er weg gaat. En zeggen ze, ik heb het wel gezegd, zeg je maar, ja idd maar overal leer je weer van.
Sterkte en succes meid.
En dan nog, je vriend wil niet veranderen, mogelijk door deze aktie gaan zijn ogen een keer open. Maar ik zou zeker voor mezelf kiezen en voor mijn kind. Maar neem mensen in vertrouwen, om alles alleen te willen regelen en ook nog in geniep is zwaar zeer zwaar en haast niet vol te houden. En dat je ouders daar zo geklust hebben, ja het zij zo, denk je dat die het prettig vinden dat hun dochter/kleinkind bij iemand is die weleen heel innige relatie met alcohol heeft?
Ik denk dat als die de relatie al nooit hebben zien zitten, dat ze alleen maar blij zijn dat je er weg gaat. En zeggen ze, ik heb het wel gezegd, zeg je maar, ja idd maar overal leer je weer van.
Sterkte en succes meid.
donderdag 16 augustus 2007 om 13:33
donderdag 16 augustus 2007 om 13:40
(bron: www.hypotheker.nl)
(bron: www.kennisring.nl)
Zoek dus vooral wel hulp en steun, en ga dit niet in je eentje proberen op te lossen, temeer daar de relatie ook echt verstoord is. Bij een (mogelijk) agressieve man (drank maakt meer kapot dan je lief is) zou ik niet de schijn nog een tijd op willen houden, er is ook een kind bij betrokken.
Run, Forrest, Run! En met hulp kan je in ieder geval misschien nog een aantal dingen uit de boedel veiligstellen.
sterkte,
TD
donderdag 16 augustus 2007 om 13:49
Heel erg bedankt voor jullie reacties!!! Doet me goed dit te lezen.... en het lucht gewoon ontzettend op dat ik het hier even kwijt kan!!!!
~~[quote]:
Waarom steek je in hemelsnaam je kop in het zand en negeert het gedrag van je vriend alleen maar omdat je een kinderwens hebt??? Ik neem niet aan dat dat drinken uit de lucht is komen vallen?
Ik begrijp je reactie heel erg goed!!! Wat denk je waarom ik me schaam? Met de kop in het zand steken bedoelde ik eigenlijk meer omdat we nog niet zolang een relatie hadden en we woonden nog niet samen. Door de reisafstand en dingen die er nog verbouwd moesten worden in zijn huis ben ik pas tijdens de zwangerschap bij hem gaan wonen en tja, toen pas kreeg ik echt een duidelijk beeld van z'n drankgedrag. Zijn gedrag kwam toen ook pas echt duidelijk naar voren en tja, toen was het dus al te laat omdat ik al zwanger was.
Het zou fijn zijn als mensen eerst beter zouden nadenken, voordat ze kinderen nemen, met alle gevolgen van dien. Hoe eerlijk is het naar je vriend toe om zomaar weg te lopen? Hebben jullie al relatietherapie geprobeerd? Weet hij van je ongenoegen? Of was hij een gemakkelijke zaaddonor in plaats van je grote liefde? IK heb medelijden met jullie kind...~~[/quote]
Ik de dronken/aangeschoten buien krijg ik constant opmerkingen naar m'n hoofd geslingerd dat ik maar 'op moet rotten' ed dus het is niet zomaar.... wanneer hij nuchter is, is hij het echter weer vergeten wat hij allemaal heeft gezegd. Hij weet van m'n ongenoegen maar denkt dat ik wel blijf omdat ik geen huis heb. Heb ook voorgesteld om hulp te zoeken maar dit weigert hij. Heb echt op allerlei manieren geprobeerd om het op te lossen maar als hij alles weigert weet ik het ook niet meer. Ik weet ook als geen ander dat het voor een kind het beste is om bij een vader en moeder op te groeien maar dan moet het wel een vader zijn die een goed voorbeeld geeft aan zijn kindje.
En medelijden hoef je op dit moment niet met ons kindje te hebben (al begijp ik deze reactie) het een ontzettend vrolijk, tevreden kindje wat echt ontzettend veel liefde krijgt!!!!!!!
Weet je pinksterbloempje? Ik kan het me zo goed van je voorstellen, ik had zelf ook altijd dit oordeel over relaties, scheiden enzo.... Maar goed, ik heb dus een fout gemaakt. Ik wil proberen om hier niet teveel op terug te kijken omdat ik het niet terug kan draaien. Het enige wat ik nu kan doen is om te proberen een stabiele toekomst voor m'n kindje te regelen en niet weer dezelfde fout maken....
~~[quote]:
Waarom steek je in hemelsnaam je kop in het zand en negeert het gedrag van je vriend alleen maar omdat je een kinderwens hebt??? Ik neem niet aan dat dat drinken uit de lucht is komen vallen?
Ik begrijp je reactie heel erg goed!!! Wat denk je waarom ik me schaam? Met de kop in het zand steken bedoelde ik eigenlijk meer omdat we nog niet zolang een relatie hadden en we woonden nog niet samen. Door de reisafstand en dingen die er nog verbouwd moesten worden in zijn huis ben ik pas tijdens de zwangerschap bij hem gaan wonen en tja, toen pas kreeg ik echt een duidelijk beeld van z'n drankgedrag. Zijn gedrag kwam toen ook pas echt duidelijk naar voren en tja, toen was het dus al te laat omdat ik al zwanger was.
Het zou fijn zijn als mensen eerst beter zouden nadenken, voordat ze kinderen nemen, met alle gevolgen van dien. Hoe eerlijk is het naar je vriend toe om zomaar weg te lopen? Hebben jullie al relatietherapie geprobeerd? Weet hij van je ongenoegen? Of was hij een gemakkelijke zaaddonor in plaats van je grote liefde? IK heb medelijden met jullie kind...~~[/quote]
Ik de dronken/aangeschoten buien krijg ik constant opmerkingen naar m'n hoofd geslingerd dat ik maar 'op moet rotten' ed dus het is niet zomaar.... wanneer hij nuchter is, is hij het echter weer vergeten wat hij allemaal heeft gezegd. Hij weet van m'n ongenoegen maar denkt dat ik wel blijf omdat ik geen huis heb. Heb ook voorgesteld om hulp te zoeken maar dit weigert hij. Heb echt op allerlei manieren geprobeerd om het op te lossen maar als hij alles weigert weet ik het ook niet meer. Ik weet ook als geen ander dat het voor een kind het beste is om bij een vader en moeder op te groeien maar dan moet het wel een vader zijn die een goed voorbeeld geeft aan zijn kindje.
En medelijden hoef je op dit moment niet met ons kindje te hebben (al begijp ik deze reactie) het een ontzettend vrolijk, tevreden kindje wat echt ontzettend veel liefde krijgt!!!!!!!
Weet je pinksterbloempje? Ik kan het me zo goed van je voorstellen, ik had zelf ook altijd dit oordeel over relaties, scheiden enzo.... Maar goed, ik heb dus een fout gemaakt. Ik wil proberen om hier niet teveel op terug te kijken omdat ik het niet terug kan draaien. Het enige wat ik nu kan doen is om te proberen een stabiele toekomst voor m'n kindje te regelen en niet weer dezelfde fout maken....
donderdag 16 augustus 2007 om 13:52
Hoi,
Zoals al eerder gezegd, je moet je vooral niet schamen. Ik ben net vers uit een scheiding (ook een kindje) en weet nu inmiddels uit ervaring dat dat zeker niet kiezen is voor de makkelijkste weg. Als je zelf in je hart weet dat je weg wilt, dan moet je dat ook doen.
Ik weet niet hoe jullie samenleving geregeld is, maar in ieder geval heb je recht op alimentatie voor je kindje. Als jullie een samenlevingscontract hebben, is dat hetzelfde als een huwelijk, dus dan heb je ws ook recht op partneralimentatie. En de boedel moet gescheiden worden volgens hoe dat in jullie samenlevingscontract vastligt. Ga eens praten met een advocaat of mediator, die kunnen je heel snel en haarfijn uitleggen hoe eea in elkaar steekt.
Oh ja, en wat betreft je familie die zoveel in jullie huis geklust hebben: Ik voel gewoon je verdriet, ik weet precies hoe je je daaronder voelt. Maar ik weet zeker dat je familie daar echt helemaal niet mee zit, het zijn maar spullen en bezittingen, en ik weet zeker dat ze jouw geluk en dat van je kindje vele malen belangrijker vinden dan die zaterdagmiddagen dat ze in jullie huis geklust hebben.
Meid, ik wens je heel veel sterkte in deze periode.
Zoals al eerder gezegd, je moet je vooral niet schamen. Ik ben net vers uit een scheiding (ook een kindje) en weet nu inmiddels uit ervaring dat dat zeker niet kiezen is voor de makkelijkste weg. Als je zelf in je hart weet dat je weg wilt, dan moet je dat ook doen.
Ik weet niet hoe jullie samenleving geregeld is, maar in ieder geval heb je recht op alimentatie voor je kindje. Als jullie een samenlevingscontract hebben, is dat hetzelfde als een huwelijk, dus dan heb je ws ook recht op partneralimentatie. En de boedel moet gescheiden worden volgens hoe dat in jullie samenlevingscontract vastligt. Ga eens praten met een advocaat of mediator, die kunnen je heel snel en haarfijn uitleggen hoe eea in elkaar steekt.
Oh ja, en wat betreft je familie die zoveel in jullie huis geklust hebben: Ik voel gewoon je verdriet, ik weet precies hoe je je daaronder voelt. Maar ik weet zeker dat je familie daar echt helemaal niet mee zit, het zijn maar spullen en bezittingen, en ik weet zeker dat ze jouw geluk en dat van je kindje vele malen belangrijker vinden dan die zaterdagmiddagen dat ze in jullie huis geklust hebben.
Meid, ik wens je heel veel sterkte in deze periode.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
donderdag 16 augustus 2007 om 13:54
Wat een vervelende situatie.
Ik denk toch dat het voor jou en je kindje beter is om niet al te lang de schijn op te houden en bij iemand te blijven die je niet gelukkig maakt...Misschien kun je idd even bij familie bivakkeren.
Om even praktisch te zijn..een vriendin van mij is ook het huis uit gezet door haar vriend en heeft via de gemeente een urgentieverklaring gekregen waardoor ze binnen een paar weken een huisje had. Tip voor jou misschien?
Sterkte!!!
Ik denk toch dat het voor jou en je kindje beter is om niet al te lang de schijn op te houden en bij iemand te blijven die je niet gelukkig maakt...Misschien kun je idd even bij familie bivakkeren.
Om even praktisch te zijn..een vriendin van mij is ook het huis uit gezet door haar vriend en heeft via de gemeente een urgentieverklaring gekregen waardoor ze binnen een paar weken een huisje had. Tip voor jou misschien?
Sterkte!!!
donderdag 16 augustus 2007 om 14:06
Misschien klinkt mijn reactie wat hard, excuses daarvoor. Ik leef echt wel met je mee en het is geen leuke situatie waarin je zit. Het is alleen zo jammer dat je niet alleen jezelf maar ook je kindje in een dergelijke situatie hebt gebracht. Uiteraard niet expres, maar wel uit onnadenkendheid.
Ik twijfel er trouwens niet aan dat jij je kindje veel liefde geeft. Wens je desondanks toch veel sterkte en hoop dat je snel weer gelukkig wordt op een eigen stekje.
anoniem_37263 wijzigde dit bericht op 16-08-2007 14:07
Reden: kleur ontbrak, dus was erg onleesbaar
Reden: kleur ontbrak, dus was erg onleesbaar
% gewijzigd
donderdag 16 augustus 2007 om 14:55
wat rot allemaal maar gewoon doen
weet je wel hoe sterk vrouwen zijn als ze voor hun kinderen een nieuwe weg in slaan
helaas heb ik zelf 2 keer voor de keuze gestaan en gedaan
ik heb 4 kinderen en het gaat ook
en ik denk als je blijft en dood ongelukkig word je familie later zou zeggen waarom heb je het ons niet vertelt dan konden we je helpen
dat is het mooie aan famlie ze zijn er gewoon als het moet
wees trots dat je de keuze durft te maken juist voor je kind
en er zullen altijd mensen zijn die het afkeuren maar die hebben zelf dan ook nog niets mee gemaakt in hun leven
succes en laat ons het verloop eens horen en voor steun zijn wij er hier ook
wijffie
weet je wel hoe sterk vrouwen zijn als ze voor hun kinderen een nieuwe weg in slaan
helaas heb ik zelf 2 keer voor de keuze gestaan en gedaan
ik heb 4 kinderen en het gaat ook
en ik denk als je blijft en dood ongelukkig word je familie later zou zeggen waarom heb je het ons niet vertelt dan konden we je helpen
dat is het mooie aan famlie ze zijn er gewoon als het moet
wees trots dat je de keuze durft te maken juist voor je kind
en er zullen altijd mensen zijn die het afkeuren maar die hebben zelf dan ook nog niets mee gemaakt in hun leven
succes en laat ons het verloop eens horen en voor steun zijn wij er hier ook
wijffie
donderdag 16 augustus 2007 om 15:27
Ik vind het rot voor je, maar ik ben het ook met Pinksterbloempje eens.
Jullie zijn 2 jaar samen en jullie hebben een kind. Je vond hem eerst
ook goed genoeg om de vader van jullie kind te worden. Wat is er
veranderd? Wat ik me dus afvraag is of er geen mogelijkheid is om er
samen aan te werken en er uit te komen. Ik zou hem vertellen dat je
plannen hebt om bij hem weg te gaan. Dan geef je hem in ieder geval
nog een kans om iets te veranderen. En mocht het dan niet lukken dan
kun jij tenminste zeggen dat je er alles aan gedaan hebt. Ik ken je
niet, maar het komt zo over alsof je het wel erg snel opgeeft.
Jullie zijn 2 jaar samen en jullie hebben een kind. Je vond hem eerst
ook goed genoeg om de vader van jullie kind te worden. Wat is er
veranderd? Wat ik me dus afvraag is of er geen mogelijkheid is om er
samen aan te werken en er uit te komen. Ik zou hem vertellen dat je
plannen hebt om bij hem weg te gaan. Dan geef je hem in ieder geval
nog een kans om iets te veranderen. En mocht het dan niet lukken dan
kun jij tenminste zeggen dat je er alles aan gedaan hebt. Ik ken je
niet, maar het komt zo over alsof je het wel erg snel opgeeft.
Cum non tum age
donderdag 16 augustus 2007 om 21:00
Meid, iedereen maakt fouten. Hartstikke goed van je dat je voor jezelf en je kindje kiest zodat jullie beiden een stabiele toekosmt kunnen opbouwen. Voor je vriend heb je genoeg gedaan. Schaam je nergens voor. Weet zeker dat je ouders en vrienden je in alles zullen steunen, zeker als ze horen wat je vriend voor drankprobleem heeft. Je hoeft je pas te schamen als je bij hem zou blijven!! DIkke knuffel en heel veel sterkte.
Oh ja, en harstikke slim dat je kijkt voor huisvesting. Dat kan idd even duren. Misschien kun je tot die tijd alvast bij anderen logeren?
Oh ja, en harstikke slim dat je kijkt voor huisvesting. Dat kan idd even duren. Misschien kun je tot die tijd alvast bij anderen logeren?
donderdag 16 augustus 2007 om 21:35
Je hoeft je niet te schamen echt niet. Je bent juist heel sterk. Zo sterk zelfs dat je om wille van jezelf en je zoon weg wilt gaan uit een relatie die niet alleen voor jou ongezond is maar ook voor je kind. Daar moet je je niet voor schamen daar moet je trots op zijn. En je zoon zal dat als hij oud genoeg is ook zijn. Jij behoed hem namelijk voor een hoop leed. En vergeet daarbij jezelf niet. Als je niet met je familie of vrienden (vriendinnen) wilt praten over het weggaan bij je vriend praat er dan over met een maatschappelijkwerker. Deze kennen wellicht ingangen om zelf aan een woning te komen. Weten ook eventueel zaken als financieen op te lossen. Ze kunnen je helpen met je praktische problemen maar zeer zeker ook met je emotionele (al was het maar dat je steun van hen krijgt)
vrijdag 17 augustus 2007 om 10:27
Nogmaals bedankt voor jullie tips en medeleven. Het is zo moeilijk om een beslissing te nemen!! Heel toevallig gingen de afgelopen twee avonden redelijk.... voor ons doen... we hebben 'meer dan nodig' tegen elkaar gesproken. Normaal zit ik achter de computer en hij voor de tv, we hebben nu samen naar een programma gekeken (we hebben niet dezelfde interesses). Op zo'n moment denk ik dus echt; goh, moeten we er dan toch aan gaan werken? Ik ben nu echt bij mezelf aan het zoeken wat ik kan veranderen. Als ik dan naga waar onze ruzies over gaan en waar ik mij aan irriteer dan is het toch voornamelijk zijn gedrag wat voortkomt uit zijn alcoholgebruik. Het is nu vrijdag, hij is dan 's middags vrij en tja, dat moet straks worden gevierd met een borrel... maar ja, een is niet genoeg....twee ook niet.... met het gevolg dat ik nu al weet dat hij tijdens het avondeten alweer teveel heeft gehad. Niet dat hij dan meteen agressief is maar hij is niet meer zichzelf en de persoon die ik leuk vindt. Op zaterdag begint het om 11.30 (het drinken) blijkt hier gewoonte te zijn.... 'een elf uurtje' en tja, zondags borrelen hoort er ook bij toch?..... Opzich ben ik heus niet anti-alcohol maar ik baal er gewoon van dat ik het merk in zijn gedrag. Het is niet zo dat hij altijd stomdronken rondloopt maar zoals ik net zei; je merkt het wel, er zijn remmingen verdwenen (sneller vloeken, minder manieren, erg zwart-wit denken) kortom; niet prettig. Daarnaast is het zo dat het zoooo vaak voorkomt dat ik iets vertel en dat hij het de volgende dag niet meer weet. Je voelt je dan niet meer serieus genomen toch?... Door dit alles ben ik heel allert op zijn drinkgedrag, zo nu en dan spreek ik hem er op aan en tja; dan ben ik een zeur en zijkwijf.... Zit nu dus te denken of ik dus op alle slakken teveel zout leg? Misschien moet ik wat relaxter worden?
Wat je vaak van mensen hoort; geen relatie is perfect, het gras is bij de buren altijd groener enz enz.... moet ik het dan gewoon accepteren?......
Wat je vaak van mensen hoort; geen relatie is perfect, het gras is bij de buren altijd groener enz enz.... moet ik het dan gewoon accepteren?......
vrijdag 17 augustus 2007 om 10:43
moedertje2007,
Als het om verslavingen gaat ben ik persoonlijk altijd erg alert. Omdat de eigen grens door zowel de verslaafde als degene die hem liefheeft, bewust of onbewust overschreden wordt. Wat nu nog te hanteren is, kan op (korte) termijn erger en erger worden. En dan zit je in een web gevangen met zijn twee. Ik vind eerlijk gezegd dat elke week toch zo aangeschoten zijn, al bij het avondeten op vrijdag, excessief drankgebruik. En dan zaterdag al vanaf 11.30 uur weer door, en zondag ook nog maar even.
Ik vind het gedrag van mijn vriend ook niet altijd even prettig, hoor. Een geliefde accepteer je met zijn goede en slechte kanten. Maar wel als de slechte dingen ook bespreekbaar kunnen gemaakt worden en er wederzijds respect bestaat als dat gebeurt.
In het geval van een verslaving vind ik dat de grens snel overschreden is, en het gedrag dat jouw vriend vertoont als hij dronken is, vind ik echt niet acceptabel. En blijkbaar hij wel want jij bent het zeikwijf. Welbedankt, schat! Realiseer je dat een dronkelap weliswaar niet altijd doorheeft wat hij doet, maar altijd pas achteraf spijt heeft... (tot de volgende whisky).
Verdiep je in drankverslaving via internet, kijk wanneer het al een probleem is (ook drank is een drug, en een hele geniepige want verwoestend maar wel sociaal nog geaccepteerd!) en kijk hoe je daar zelf als bijstaander óók het slachtoffer van wordt ongemerkt! Kijk wat je kan doen om dit te veranderen, en als hij niet wil veranderen, zul je toch aan jezelf moeten gaan denken en besluiten wanneer jouw eigen grenzen overschreden zijn en wat je met die wetenschap wilt doen.
dikke kus,
TD
Als het om verslavingen gaat ben ik persoonlijk altijd erg alert. Omdat de eigen grens door zowel de verslaafde als degene die hem liefheeft, bewust of onbewust overschreden wordt. Wat nu nog te hanteren is, kan op (korte) termijn erger en erger worden. En dan zit je in een web gevangen met zijn twee. Ik vind eerlijk gezegd dat elke week toch zo aangeschoten zijn, al bij het avondeten op vrijdag, excessief drankgebruik. En dan zaterdag al vanaf 11.30 uur weer door, en zondag ook nog maar even.
Ik vind het gedrag van mijn vriend ook niet altijd even prettig, hoor. Een geliefde accepteer je met zijn goede en slechte kanten. Maar wel als de slechte dingen ook bespreekbaar kunnen gemaakt worden en er wederzijds respect bestaat als dat gebeurt.
In het geval van een verslaving vind ik dat de grens snel overschreden is, en het gedrag dat jouw vriend vertoont als hij dronken is, vind ik echt niet acceptabel. En blijkbaar hij wel want jij bent het zeikwijf. Welbedankt, schat! Realiseer je dat een dronkelap weliswaar niet altijd doorheeft wat hij doet, maar altijd pas achteraf spijt heeft... (tot de volgende whisky).
Verdiep je in drankverslaving via internet, kijk wanneer het al een probleem is (ook drank is een drug, en een hele geniepige want verwoestend maar wel sociaal nog geaccepteerd!) en kijk hoe je daar zelf als bijstaander óók het slachtoffer van wordt ongemerkt! Kijk wat je kan doen om dit te veranderen, en als hij niet wil veranderen, zul je toch aan jezelf moeten gaan denken en besluiten wanneer jouw eigen grenzen overschreden zijn en wat je met die wetenschap wilt doen.
dikke kus,
TD
