Relaties
alle pijlers
Heb net mijn huilbui gehad. Voelde me vanvond zo alleen en niet gewaardeerd!
donderdag 29 maart 2007 om 23:37
Hoi meiden,
Vanavond een onverwachte huilbui gehad toen ik bij een vriendin was. Ik die altijd sterk is, kon er niet goed mee omgaan dat mijn vriendin zei dat ik toch een leuke en lieve meid ben! En dat ik het zo knap doe in mijn eentje allemaal als single.
Ze was lief en daar kon ik niet goed mee omgaan. Ik dus huilen. Niet heel hard, maar toch.
Ik merk dan dat ik toch wel waardering mis. Of het gevoel dat iemand me echt nodig heeft.
Ik heb leuk werk, vrienden enz. Maar ik moet er altijd voor zorgen dat ik wat te doen heb in het weekend. Ik moet mensen bellen als ik op zondag lekker wil wandelen, omdat het toch wel heel erg mooi weer is. Nou lukt het ook vaak wel om iemand te vinden, maar als single moet ik er vaak zelf moeite voor doen.
Veel van mijn vrienden zijn bezet. Hebben in het weekend geen tijd, maar wel door de week. Terwijl ik dan niet altijd af wil spreken, omdat ik fulltime werk en dat niet trek.
Nu komt de zomervakantie eraan en moet ik weer bedenken wat ik ga doen. Weer een singlereis als afgelopen jaren. Eigenlijk wil ik gewoon met tentje weg met vriend, maar ja die heb ik niet...
Wie herkent dit??? Het alleen zijn gevoel, ook al red je het prima. Het gevoel zelf altijd maar moeten te doen en waardering missen. Niemand die zegt dat ik lekker gekookt heb, of mooie bloemen heb gekocht er leuk uitzie..
Ok , morgen zal ik het allemaal wel weer relativeren. Maar nu voel ik me zo lonely. Ik moest het gewoon ff kwijt aan jullie.
Vanavond een onverwachte huilbui gehad toen ik bij een vriendin was. Ik die altijd sterk is, kon er niet goed mee omgaan dat mijn vriendin zei dat ik toch een leuke en lieve meid ben! En dat ik het zo knap doe in mijn eentje allemaal als single.
Ze was lief en daar kon ik niet goed mee omgaan. Ik dus huilen. Niet heel hard, maar toch.
Ik merk dan dat ik toch wel waardering mis. Of het gevoel dat iemand me echt nodig heeft.
Ik heb leuk werk, vrienden enz. Maar ik moet er altijd voor zorgen dat ik wat te doen heb in het weekend. Ik moet mensen bellen als ik op zondag lekker wil wandelen, omdat het toch wel heel erg mooi weer is. Nou lukt het ook vaak wel om iemand te vinden, maar als single moet ik er vaak zelf moeite voor doen.
Veel van mijn vrienden zijn bezet. Hebben in het weekend geen tijd, maar wel door de week. Terwijl ik dan niet altijd af wil spreken, omdat ik fulltime werk en dat niet trek.
Nu komt de zomervakantie eraan en moet ik weer bedenken wat ik ga doen. Weer een singlereis als afgelopen jaren. Eigenlijk wil ik gewoon met tentje weg met vriend, maar ja die heb ik niet...
Wie herkent dit??? Het alleen zijn gevoel, ook al red je het prima. Het gevoel zelf altijd maar moeten te doen en waardering missen. Niemand die zegt dat ik lekker gekookt heb, of mooie bloemen heb gekocht er leuk uitzie..
Ok , morgen zal ik het allemaal wel weer relativeren. Maar nu voel ik me zo lonely. Ik moest het gewoon ff kwijt aan jullie.
donderdag 29 maart 2007 om 23:43
Vervelend dat je je door een goed bedoelde opmerking ineens zo naar voelt! Ik kan me er wel iets bij voorstellen, het benadrukt dat je alles alleen doet. Maar je vriendin meende toch wel wat ze zei neem ik aan, en dat is toch ook wel fijn?
Ik weet niet zo heel goed wat ik tegen je moet zeggen helaas...*;
Ik weet niet zo heel goed wat ik tegen je moet zeggen helaas...*;
donderdag 29 maart 2007 om 23:47
Lief dat je reageert. Die vriendin bedoelde het goed. Maar opeens kwam dat gevoel naar boven. Ik was me er niet van bewust dat ik me zo ergens voelde.
Nee mijn vriendinnen met wie ik op vakantie zou willen, gaan allemaal buiten mijn officiele zomervakantie. Dat geeft dan ook weleens het gevoel dat ze je niet zo de moeite vinden om mee te gaan (maar goed ik begrijp ook wel dat het buiten het hoogseizoen goedkoper is)...
maaar zoo voelt het nu gewoon, heel allenig
Nee mijn vriendinnen met wie ik op vakantie zou willen, gaan allemaal buiten mijn officiele zomervakantie. Dat geeft dan ook weleens het gevoel dat ze je niet zo de moeite vinden om mee te gaan (maar goed ik begrijp ook wel dat het buiten het hoogseizoen goedkoper is)...
maaar zoo voelt het nu gewoon, heel allenig
donderdag 29 maart 2007 om 23:52
Ik ben dan misschien geen single meer inmiddels, misschien heb je eens wat meegelezen van mij in 'bloeiende liefdes'.
Maar toch wil ik je een tje
onder de riem steken. Het is niet niks he altijd er sterk tegenover
blijven staan, sterk zijn voor iedereen om te laten zien dat je sterk
bent.
Ik herken dat gevoel echt heel sterk, ik ben ook altijd sterk tegenover
anderen maar ergens ben je het ook niet, alleen om dat te laten zien
nee dat doe je niet gauw.
Maar toch voelt het moeilijk als het weer eens het zoveelste weekend is
dat je in moet plannen en dan van velen te horen krijgt dat ze al wat
te doen hebben met hun vriend/vriendin of vrienden en dat het dan even
een keer niet lukt.
En dus een sterker onderwerp inderdaad, ja het liefste zou je dat met
een vriendje doen samen op vakantie gaan, maar ja als dat nu eenmaal
niet weggelegd is deze zomer dan hoop ik voor je dat je iemand vindt
waarmee je fijn op vakantie kan gaan en leuke herinneringen mee op kan
bouwen om later weer met een fijn gevoel naar de foto's terug te kunnen
kijken.
Je bent vast niet de enige, en ik hoop dat je wat aan mijn reactie
hebt, het komt recht uit mijn hart direct na het lezen van het
berichtje omdat ik weet dat je het nodig hebt op dit moment .
Maar toch wil ik je een tje
onder de riem steken. Het is niet niks he altijd er sterk tegenover
blijven staan, sterk zijn voor iedereen om te laten zien dat je sterk
bent.
Ik herken dat gevoel echt heel sterk, ik ben ook altijd sterk tegenover
anderen maar ergens ben je het ook niet, alleen om dat te laten zien
nee dat doe je niet gauw.
Maar toch voelt het moeilijk als het weer eens het zoveelste weekend is
dat je in moet plannen en dan van velen te horen krijgt dat ze al wat
te doen hebben met hun vriend/vriendin of vrienden en dat het dan even
een keer niet lukt.
En dus een sterker onderwerp inderdaad, ja het liefste zou je dat met
een vriendje doen samen op vakantie gaan, maar ja als dat nu eenmaal
niet weggelegd is deze zomer dan hoop ik voor je dat je iemand vindt
waarmee je fijn op vakantie kan gaan en leuke herinneringen mee op kan
bouwen om later weer met een fijn gevoel naar de foto's terug te kunnen
kijken.
Je bent vast niet de enige, en ik hoop dat je wat aan mijn reactie
hebt, het komt recht uit mijn hart direct na het lezen van het
berichtje omdat ik weet dat je het nodig hebt op dit moment .
donderdag 29 maart 2007 om 23:54
Zou je een groepsreis misschien leuk vinden? Of alleen op reis? Dan kom je vaak een hoop leuke mensen tegen en kun je toch op vakantie. Vaak helpt het om je wereld wat uit te breiden, nieuwe sport of zoiets. Collega's kunnen ook vaak leuk zijn om eens wat mee te drinken, als vrienden dus ik raad je niet aan alle mannen een voor een uit te proberen! Dus ook eens voorstellen om met zowel vrouwelijke als mannelijke collega's een afzakkertje te nemen.;)
vrijdag 30 maart 2007 om 00:05
Lieve Gizmo99 en Minny,
BEdankt voor jullie lieve reaktie. Dat doet me goed. Het gevoel dat er mensen zijn die weten hoe je je kunt voelen als single.
Ik voel me nu gewoon zo. Ik heb echter wel een goed sociaal leven en leuke collega's. Maar ja je moet toch alles zelf doen, altijd maar zelf en alleen. Ook al sta je in een groep of ga je stappen met bv collega's. Je gaat weer alleen door het donker naar huis (omdat de anderen de andere kant op moeten) enz.
Ik kan ook wel met een groepsreis mee. Dat heb ik al twee keer gedaan en dat was ook wel leuk hoor. Maar ik wil eigenlijk gewoon met ene vriend(in). Snap je??!!
"Ik leid een leuk leven, maar ik leid niet het leven dat ik wil" ...
BEdankt voor jullie lieve reaktie. Dat doet me goed. Het gevoel dat er mensen zijn die weten hoe je je kunt voelen als single.
Ik voel me nu gewoon zo. Ik heb echter wel een goed sociaal leven en leuke collega's. Maar ja je moet toch alles zelf doen, altijd maar zelf en alleen. Ook al sta je in een groep of ga je stappen met bv collega's. Je gaat weer alleen door het donker naar huis (omdat de anderen de andere kant op moeten) enz.
Ik kan ook wel met een groepsreis mee. Dat heb ik al twee keer gedaan en dat was ook wel leuk hoor. Maar ik wil eigenlijk gewoon met ene vriend(in). Snap je??!!
"Ik leid een leuk leven, maar ik leid niet het leven dat ik wil" ...
vrijdag 30 maart 2007 om 00:11
Ik wil je even zeggen dat ik het volledig herken, misschien vind je het fijn om te lezen dat je niet de enige bent. Het is soms godsvermoeiend om nooit vanzelfsprekend iemand te hebben om tegenaan te praten na een vermoeiende werkdag, nooit vanzelfsprekend iemand te hebben die mee gaat naar de film, altijd als je gezelschap wilt moet je het regelen, en liefst ook nog ruim van tevoren.
Dat betekent dat je jezelf daartoe steeds zult moeten oppeppen en daar heb ik soms ook weleens even genoeg van. Maarja, je zult wel moeten, want anders zit je dus inderdaad voortdurend alleen thuis.
Ik zit nu ook met de issue van de zomervakantie, en op zich lijkt het me best leuk om weer in m'n eentje rond te gaan trekken, en als het een ver land is waar ik niet alleen naartoe durf wil ik best een groepsreis, maar oh wat is het allemaal toch honderd keer gemakkelijker als je gewoon met je partner gaat met wie het klikt en die je de allerliefste vindt. Als ik ooit weer eens die luxe mag proeven dank ik God op m'n blote knieeen!
Nouja, ik hoop dat het helpt om te lezen dat je niet de enige bent die er soms zo van baalt. Dat het allemaal vanuit jou moet komen. Ik kan de dingen niet voor je veranderen maar je wel zeggen dat het veel mensen overkomt dat het af en toe eventjes zo voelt *;
Dat betekent dat je jezelf daartoe steeds zult moeten oppeppen en daar heb ik soms ook weleens even genoeg van. Maarja, je zult wel moeten, want anders zit je dus inderdaad voortdurend alleen thuis.
Ik zit nu ook met de issue van de zomervakantie, en op zich lijkt het me best leuk om weer in m'n eentje rond te gaan trekken, en als het een ver land is waar ik niet alleen naartoe durf wil ik best een groepsreis, maar oh wat is het allemaal toch honderd keer gemakkelijker als je gewoon met je partner gaat met wie het klikt en die je de allerliefste vindt. Als ik ooit weer eens die luxe mag proeven dank ik God op m'n blote knieeen!
Nouja, ik hoop dat het helpt om te lezen dat je niet de enige bent die er soms zo van baalt. Dat het allemaal vanuit jou moet komen. Ik kan de dingen niet voor je veranderen maar je wel zeggen dat het veel mensen overkomt dat het af en toe eventjes zo voelt *;
vrijdag 30 maart 2007 om 00:14
Mjah die kerel heb je dus niet ontmoet nog maar dat qua vrienden daar kan je misschien aan werken door de tijd heen.
Ik heb wel de laatste maanden gewerkt aan opener zijn in mijn gevoelens naar hoe ik me soms voel naar m'n vrienden toe.
En echt als je wat meer zegt hoe je je soms voelen kan zodat ze je niet op het voetstuk zetten van die is altij sterk dat kan wel helpen want als het echte vrienden zijn dan zullen ze het tof vinden om er voor je te zijn door af en toe ook te kunnen luisteren naar dat jij het ook moeilijk kan hebben soms.
Ik heb zelf ook echt zo'n leventje waarbij je kan zeggen, wat zeur je nou, maar echt als je wat opener naar je vrienden bent dat kan echt wat veranderen.... das mijn ervaring.... hoewel ik het zelf wel moest leren om me niet continu sterk voor te doen omdat ik daar zo gewend aan was.
Het gevolg is dat ik meer door vrienden aangesproken wordt van zeg heb je zin hierin of daarin en dan hoeven ze nog niet eens bezet of single te zijn, ze weten dan gewoon beter dat jij het soms ook nodig hebt.
Ik heb wel de laatste maanden gewerkt aan opener zijn in mijn gevoelens naar hoe ik me soms voel naar m'n vrienden toe.
En echt als je wat meer zegt hoe je je soms voelen kan zodat ze je niet op het voetstuk zetten van die is altij sterk dat kan wel helpen want als het echte vrienden zijn dan zullen ze het tof vinden om er voor je te zijn door af en toe ook te kunnen luisteren naar dat jij het ook moeilijk kan hebben soms.
Ik heb zelf ook echt zo'n leventje waarbij je kan zeggen, wat zeur je nou, maar echt als je wat opener naar je vrienden bent dat kan echt wat veranderen.... das mijn ervaring.... hoewel ik het zelf wel moest leren om me niet continu sterk voor te doen omdat ik daar zo gewend aan was.
Het gevolg is dat ik meer door vrienden aangesproken wordt van zeg heb je zin hierin of daarin en dan hoeven ze nog niet eens bezet of single te zijn, ze weten dan gewoon beter dat jij het soms ook nodig hebt
.
vrijdag 30 maart 2007 om 00:20
Hoi Sterretjesterretje, eerst een *; voor jou !!!
Het is heel herkenbaar hoor, wat je daar allemaal zo schrijft. Ik denk dat wij beiden in dezelfde situatie zitten. In mijn hoofd ben ik er de laatste tijd ook eigenlijk wel veel mee bezig. Maar ja, je kunt niets dwingen hè ...
Je omschreef het zelf wel heel mooi net: ik leid ook een leuk leven maar het is niet het leven wat ik wil leiden ...
Een vriendin van mij vertelde mij van het weekend hetzelfde als jij vanavond te horen kreeg van jouw vriendin, namelijk dat ze mij zo sterk vindt en het zo knap vindt hoe ik alles alleen doe. Heel lief bedoeld, maar ik zie het toch liever anders. Zij gaat na ons etentje naar haar gezinnetje, ik alleen met de trein en kom vervolgens in een leeg huis ...
En sja, je kunt het heel rationeel wegredeneren, maar het is dat gevoel hè ... Dat blijft altijd een beetje knagen! * zucht *
Het is heel herkenbaar hoor, wat je daar allemaal zo schrijft. Ik denk dat wij beiden in dezelfde situatie zitten. In mijn hoofd ben ik er de laatste tijd ook eigenlijk wel veel mee bezig. Maar ja, je kunt niets dwingen hè ...
Je omschreef het zelf wel heel mooi net: ik leid ook een leuk leven maar het is niet het leven wat ik wil leiden ...
Een vriendin van mij vertelde mij van het weekend hetzelfde als jij vanavond te horen kreeg van jouw vriendin, namelijk dat ze mij zo sterk vindt en het zo knap vindt hoe ik alles alleen doe. Heel lief bedoeld, maar ik zie het toch liever anders. Zij gaat na ons etentje naar haar gezinnetje, ik alleen met de trein en kom vervolgens in een leeg huis ...
En sja, je kunt het heel rationeel wegredeneren, maar het is dat gevoel hè ... Dat blijft altijd een beetje knagen! * zucht *
vrijdag 30 maart 2007 om 01:35
vrijdag 30 maart 2007 om 06:23
Shit! Ik wil ook een vriendin die zo de vinger op de gevoelige plek kan leggen! Ik was gisteren die vriendin. Heb gisteren de hele avond het gehuil aangehoord van mijn beste vriendin, die alles heeft maar nooit tevreden is(is al erg op zich natuurlijk). Maar toen ik naar huis ging kwamen bij mij ook de traantjes.
vrijdag 30 maart 2007 om 07:59
Lieve meiden,
Ik was gisteren maar naar bed gegaan. Van zo'n huilbui word je toch wel moe. Heb niet heel lekker geslapen. Het blijft toch malen. Normaal gesproken zou ik mezelf weer toespreken me niet aan te stellen, want ik heb het toch verder goed enz. Maar nu niet. Ik laat het maar even toe.
Ik ga zo naar mijn werk. Naar mijn groep 8 (basisonderwijs). Hartstikke leuke klas, maar het liefst zou ik lekker achter een beeldscherm wegkruipen. Even nite leuk hoeven doen.
Maar goed het zal wel over gaan dit gevoel....
Jullie ook fijne dag en tot laters!
Ik was gisteren maar naar bed gegaan. Van zo'n huilbui word je toch wel moe. Heb niet heel lekker geslapen. Het blijft toch malen. Normaal gesproken zou ik mezelf weer toespreken me niet aan te stellen, want ik heb het toch verder goed enz. Maar nu niet. Ik laat het maar even toe.
Ik ga zo naar mijn werk. Naar mijn groep 8 (basisonderwijs). Hartstikke leuke klas, maar het liefst zou ik lekker achter een beeldscherm wegkruipen. Even nite leuk hoeven doen.
Maar goed het zal wel over gaan dit gevoel....
Jullie ook fijne dag en tot laters!
vrijdag 30 maart 2007 om 10:18
Héé Sterretjesterretje,
Wat jij beschrijft, zo voel ik me ook regelmatig.
Je hebt het allemaal prima voor elkaar, mensen om je heen bewonderen je manier van leven, en hoe je het doet.........
En heb jij problemen? Jij? Nou, ze voelen wel met je mee hoor, dat is het niet, ze luisteren, geven je tijd en aandacht, en het advies: doe lekker wat je zelf wilt, jíj bent in de gelegenheid om te gaan en te staan waar je wilt (soms ook nog van: als ik jou was..... of soms denk ik wel eens, ik wou dat ik zo'n leventje had: leuke baan, mooi huis, geen gebrek aan wat dan ook (materieel dan, dus), vriendinnen menen het ook echt wel. Maar of ze het écht begrijpen ....eigenlijk zijn ze volgens mij ook allemaal weer blij als ze thuis komen waar hun partner is.
En, jij, denken ze dan, hebt een dipje. Het valt ook allemaal soms niet mee dat je alleen bent, maar je bent sterk, dat weten ze, het gaat wel weer over.
Maar zelf voel je je mijlenver van sterk verwijderd.
Je wilt niet sterk zijn.
Je wilt een keertje vertroeteld worden, achterover leunen en als vanzelfsprekend gekoesterd worden, gesteund worden. Weg kunnen kruipen in je zwakke momenten.
En als ik dan in zo'n bui zit, hoeft er ook maar iemand iets vriendelijks te zeggen, en dan ga ik ook voor de bijl. Dan komen de tranen.
Dan volgen er een paar dagen waarin dat makkelijk nog een paar keer gebeurt, en dan is het meestal weer genoeg, en snel over en vergeten.
Misschien gaat het bij jou ook wel zo,
je posting vanmorgen ziet er al weer wat opgewekter uit, meen ik,
liefs en sterkte, Perel.
Wat jij beschrijft, zo voel ik me ook regelmatig.
Je hebt het allemaal prima voor elkaar, mensen om je heen bewonderen je manier van leven, en hoe je het doet.........
En heb jij problemen? Jij? Nou, ze voelen wel met je mee hoor, dat is het niet, ze luisteren, geven je tijd en aandacht, en het advies: doe lekker wat je zelf wilt, jíj bent in de gelegenheid om te gaan en te staan waar je wilt (soms ook nog van: als ik jou was..... of soms denk ik wel eens, ik wou dat ik zo'n leventje had: leuke baan, mooi huis, geen gebrek aan wat dan ook (materieel dan, dus), vriendinnen menen het ook echt wel. Maar of ze het écht begrijpen ....eigenlijk zijn ze volgens mij ook allemaal weer blij als ze thuis komen waar hun partner is.
En, jij, denken ze dan, hebt een dipje. Het valt ook allemaal soms niet mee dat je alleen bent, maar je bent sterk, dat weten ze, het gaat wel weer over.
Maar zelf voel je je mijlenver van sterk verwijderd.
Je wilt niet sterk zijn.
Je wilt een keertje vertroeteld worden, achterover leunen en als vanzelfsprekend gekoesterd worden, gesteund worden. Weg kunnen kruipen in je zwakke momenten.
En als ik dan in zo'n bui zit, hoeft er ook maar iemand iets vriendelijks te zeggen, en dan ga ik ook voor de bijl. Dan komen de tranen.
Dan volgen er een paar dagen waarin dat makkelijk nog een paar keer gebeurt, en dan is het meestal weer genoeg, en snel over en vergeten.
Misschien gaat het bij jou ook wel zo,
je posting vanmorgen ziet er al weer wat opgewekter uit, meen ik,
liefs en sterkte, Perel.
vrijdag 30 maart 2007 om 10:18
Héé Sterretjesterretje,
Wat jij beschrijft, zo voel ik me ook regelmatig.
Je hebt het allemaal prima voor elkaar, mensen om je heen bewonderen je manier van leven, en hoe je het doet.........
En heb jij problemen? Jij? Nou, ze voelen wel met je mee hoor, dat is het niet, ze luisteren, geven je tijd en aandacht, en het advies: doe lekker wat je zelf wilt, jíj bent in de gelegenheid om te gaan en te staan waar je wilt (soms ook nog van: als ik jou was..... of soms denk ik wel eens, ik wou dat ik zo'n leventje had: leuke baan, mooi huis, geen gebrek aan wat dan ook (materieel dan, dus), vriendinnen menen het ook echt wel. Maar of ze het écht begrijpen ....eigenlijk zijn ze volgens mij ook allemaal weer blij als ze thuis komen waar hun partner is.
En, jij, denken ze dan, hebt een dipje. Het valt ook allemaal soms niet mee dat je alleen bent, maar je bent sterk, dat weten ze, het gaat wel weer over.
Maar zelf voel je je mijlenver van sterk verwijderd.
Je wilt niet sterk zijn.
Je wilt een keertje vertroeteld worden, achterover leunen en als vanzelfsprekend gekoesterd worden, gesteund worden. Weg kunnen kruipen in je zwakke momenten.
En als ik dan in zo'n bui zit, hoeft er ook maar iemand iets vriendelijks te zeggen, en dan ga ik ook voor de bijl. Dan komen de tranen.
Dan volgen er een paar dagen waarin dat makkelijk nog een paar keer gebeurt, en dan is het meestal weer genoeg, en snel over en vergeten.
Misschien gaat het bij jou ook wel zo,
je posting vanmorgen ziet er al weer wat opgewekter uit, meen ik,
liefs en sterkte, Perel.
Wat jij beschrijft, zo voel ik me ook regelmatig.
Je hebt het allemaal prima voor elkaar, mensen om je heen bewonderen je manier van leven, en hoe je het doet.........
En heb jij problemen? Jij? Nou, ze voelen wel met je mee hoor, dat is het niet, ze luisteren, geven je tijd en aandacht, en het advies: doe lekker wat je zelf wilt, jíj bent in de gelegenheid om te gaan en te staan waar je wilt (soms ook nog van: als ik jou was..... of soms denk ik wel eens, ik wou dat ik zo'n leventje had: leuke baan, mooi huis, geen gebrek aan wat dan ook (materieel dan, dus), vriendinnen menen het ook echt wel. Maar of ze het écht begrijpen ....eigenlijk zijn ze volgens mij ook allemaal weer blij als ze thuis komen waar hun partner is.
En, jij, denken ze dan, hebt een dipje. Het valt ook allemaal soms niet mee dat je alleen bent, maar je bent sterk, dat weten ze, het gaat wel weer over.
Maar zelf voel je je mijlenver van sterk verwijderd.
Je wilt niet sterk zijn.
Je wilt een keertje vertroeteld worden, achterover leunen en als vanzelfsprekend gekoesterd worden, gesteund worden. Weg kunnen kruipen in je zwakke momenten.
En als ik dan in zo'n bui zit, hoeft er ook maar iemand iets vriendelijks te zeggen, en dan ga ik ook voor de bijl. Dan komen de tranen.
Dan volgen er een paar dagen waarin dat makkelijk nog een paar keer gebeurt, en dan is het meestal weer genoeg, en snel over en vergeten.
Misschien gaat het bij jou ook wel zo,
je posting vanmorgen ziet er al weer wat opgewekter uit, meen ik,
liefs en sterkte, Perel.
vrijdag 30 maart 2007 om 17:09
O wat herken ik dit...
Ben jarenlang getrouwd geweest en sinds 1,5 jaar alleen ECHT alleen..
Dan ben je gewend alles samen te doen en ineens ..is er niemand meer die vanzelfsprekend alles met je doet, met je praat, met je eet...
Ook ik word door de buitenwereld altijd als "sterk"gezien terwijl het tegendeel waar is..maar..je houdt je van buiten gewoon flink toch?
Tja het zal mijn eerste singlevakantie gaan worden, hoewel ik er eigenlijk geeneens zin in heb..alleen naar een bestemming toe en vooral
heel erg alleen weer thuiskomen....
Ben jarenlang getrouwd geweest en sinds 1,5 jaar alleen ECHT alleen..
Dan ben je gewend alles samen te doen en ineens ..is er niemand meer die vanzelfsprekend alles met je doet, met je praat, met je eet...
Ook ik word door de buitenwereld altijd als "sterk"gezien terwijl het tegendeel waar is..maar..je houdt je van buiten gewoon flink toch?
Tja het zal mijn eerste singlevakantie gaan worden, hoewel ik er eigenlijk geeneens zin in heb..alleen naar een bestemming toe en vooral
heel erg alleen weer thuiskomen....
vrijdag 30 maart 2007 om 17:43
Lieve Perel,
Ben net thuis van mijn werk. Ik lees nu je reaktie en wat ontzettend bedankt dat je het begrijpt!!!!
Ik denk ook wel dat het na een paar dagen over is, maar ja nu is nu,
Vandaag wel leuk gewerkt. Met de kids lach ik altijd wel. Heb het alleen heel relaxed aan gedaan vandaag. Dat gunde ik mezelf.
Heb net bloemen voor mezelf gekocht. Om me wat op te vrolijken (ook dat moet je dus voor jezelf kopen, maar ja).
Ben wel heeel moe nog van alle emoties gister, maar voel dat het wel wat beter gaat.
Liefs
Ben net thuis van mijn werk. Ik lees nu je reaktie en wat ontzettend bedankt dat je het begrijpt!!!!
Ik denk ook wel dat het na een paar dagen over is, maar ja nu is nu,
Vandaag wel leuk gewerkt. Met de kids lach ik altijd wel. Heb het alleen heel relaxed aan gedaan vandaag. Dat gunde ik mezelf.
Heb net bloemen voor mezelf gekocht. Om me wat op te vrolijken (ook dat moet je dus voor jezelf kopen, maar ja).
Ben wel heeel moe nog van alle emoties gister, maar voel dat het wel wat beter gaat.
Liefs
vrijdag 30 maart 2007 om 18:27
Goed om te horen dat je wel een leuke werkdag hebt gehad weer met je klas :).
En ja dat je moe wordt van zo'n emotie aanval das begrijpelijk.
Misschien juist omdat het vrijdag is ook prettig om jezelf even te verwennen al moet je het natuurlijk voor jezelf doen, doe ik ook zovaak voor mezelf hoor, meestal 1 keer in de week als drukte er niet bij inschiet... dan koop ik wat lekkers huur ik een film en koop ik een tijdschrift en ga ik even lekker een avondje luieren voor mezelf.
Maar ja smaken verschillen het is maar waar je van houdt he.
En ja dat je moe wordt van zo'n emotie aanval das begrijpelijk.
Misschien juist omdat het vrijdag is ook prettig om jezelf even te verwennen al moet je het natuurlijk voor jezelf doen
, doe ik ook zovaak voor mezelf hoor, meestal 1 keer in de week als drukte er niet bij inschiet... dan koop ik wat lekkers huur ik een film en koop ik een tijdschrift en ga ik even lekker een avondje luieren voor mezelf.Maar ja smaken verschillen het is maar waar je van houdt he
.
vrijdag 30 maart 2007 om 19:13
Sterretjesterretje,
Fijn dat je zoveel aan mijn posting hebt!
Toevallig had ik zelf ook weer zo'n week achter de rug, dus wist ik het op dit moment ook wel goed te verwoorden.
In deze situatie krijg ik wel eens de goeie raad van ga iets doen waarbij je anderen ontmoet, een sportclub of ga salsadansen of weet ik wat, om andere mensen te ontmoeten.
Als de bui bij mij heftig is, kan ik van dat soort opmerkingen wel kotsen.
Hoe komen ze daar nou bij? Een beetje kunstmatig en geforceerd onder het mom van ik zoek geen man alleen sociale contacten het toch weer allemaal zelf weer organiseren want: het leven is geen feest, je moet zelf.....ik hoef 'm denk ik niet helemaal uit te schrijven, je zal 'em ongetwijfeld al eens gehoord hebben......
Dat gebladibladibla....
Maar de laatste tijd denk ik er toch serieus over na om het patroon te gaan doorbreken, en niet meer te wachten tot ik weer diep gezonken ben.
Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet precies, heb ook best een beetje moeite om zomaar ergens op af te stappen.
Blij dat je je al een beetje beter voelt.
Hoe staan je bloemetjes?
Liefs, Perel.
Fijn dat je zoveel aan mijn posting hebt!
Toevallig had ik zelf ook weer zo'n week achter de rug, dus wist ik het op dit moment ook wel goed te verwoorden.
In deze situatie krijg ik wel eens de goeie raad van ga iets doen waarbij je anderen ontmoet, een sportclub of ga salsadansen of weet ik wat, om andere mensen te ontmoeten.
Als de bui bij mij heftig is, kan ik van dat soort opmerkingen wel kotsen.
Hoe komen ze daar nou bij? Een beetje kunstmatig en geforceerd onder het mom van ik zoek geen man alleen sociale contacten het toch weer allemaal zelf weer organiseren want: het leven is geen feest, je moet zelf.....ik hoef 'm denk ik niet helemaal uit te schrijven, je zal 'em ongetwijfeld al eens gehoord hebben......
Dat gebladibladibla....
Maar de laatste tijd denk ik er toch serieus over na om het patroon te gaan doorbreken, en niet meer te wachten tot ik weer diep gezonken ben.
Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet precies, heb ook best een beetje moeite om zomaar ergens op af te stappen.
Blij dat je je al een beetje beter voelt.
Hoe staan je bloemetjes?
Liefs, Perel.
vrijdag 30 maart 2007 om 19:15
Ik vond single zijn net zo leuk, ik deed zo enorm veel nieuwe dingen lekker in mijn eentje, lekker gaan shoppen in grote steden, zolang in bad zitten als ik wou met de muziek loeihard, allerlei boeken, cd's, magazines kopen, speciale gerechtjes eten, gewoon een hele zondag niks doen, mijn appartementje was altijd netjes, ik vond dat zo fantastisch, geen gezeur aan je hoofd, kwam toen uit een zeer close relatie van vijf jaar en was zo'n twee jaar single, ik had een drietal goede vriendinnen die ik nu helaas niet meer zie. Ik spaarde niks, deed niks anders dan shoppen en uitgaan. Die periode is nu tien jaar geleden en ik denk er soms nog met heimwee aan terug.
