Help, hoe kom ik af van een hopeloze verliefdheid?

08-10-2007 23:51 8 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi, ik heb jullie meningen even nodig.



Het zit namelijk zo.



Ik ben al meer dan een jaar verliefd op een collega. Een collega dat al samenwoont en vorig jaar een huis met zijn vriendin heeft gekocht. Ik heb hem altijd leuk gevonden en heb er ook altijd voor opgepast dat ik nooit over mijn grens ben gegaan. Aan alles merk ik ook dat ik hem niet onverschillig laat. Maar er is nooit (gelukkig eigenlijk) wat gebeurd. Alleen heb ik er genoeg van dat mijn gevoel voor hem blijft sluimeren.



Ik weet dat het beste is als ik mijn contact met hem zakelijk hou en dat doe ik ook. En toch blijf ik hem leuk vinden!



Is er meer dat ik kan doen, om mijn gevoel nagenoeg te laten verdwijnen? Ik merk dat ik bezig ben om na te gaan hoe ik mijn contact met hem zoveel mogelijk te kunnen verminderen. Is er meer dat ik kan doen?



Ik krijg er genoeg van...dat ik hem leuk blijf vinden. Ik vind het ook vermoeiend. Het is ook zo dat ik heel lang geen oog meer heb voor andere mannen.



p.s een andere baan zoeken is geen optie omdat mijn huidige werk mij wel bevalt en een andere baan vinden niet gemakkelijk is.



Groetjes, Sam
I am Spaaartaaacus.
Alle reacties Link kopieren
een andere leuke vent tegenkomen wil ook nog wel eens werken. dus ga lekker stappen!
Alle reacties Link kopieren
Probeer voor jezelf op een rijtje te zetten wat je echt NIET leuk aan hem vind, en ga daar meer op letten dan op zijn leuke kanten.



Verder sluit ik me aan bij Lalein, ga lekker stappen, kom onder de mensen, en hopelijk ontmoet je dan snel iemand anders!
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het je gevoel voor hem vanzelf een keer overgaat. Dit zal wel tijd gaan kosten natuurlijk. Je weet dat jullie samen geen toekomst hebben (?) dus je zult hem toch moeten loslaten. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. En inderdaad, ga lekker stappen etc.
Alle reacties Link kopieren
Hi Lalein en 44pje,



Lekker stappen, mmm..tot nu toe heb ik eigenlijk nog niet iemand ontmoet dat mij liet afleiden van mijn collega. Anders zou het gemakkelijker zijn, denk ik.

Ik ben so wie so niet het type dat iemand snel leuk vindt. Lastig, dat wel.



Mij richten op zijn minpunten. Is het zo gek dat ik die minpunten okee vind, net zoals ik besef dat ik ook zo mijn mindere kanten heb?



Of klink ik nu defensief?
I am Spaaartaaacus.
Alle reacties Link kopieren
Hi Bikefan,



Ik had je post nog niet gelezen. Ja, we hebben geen toekomst samen. Zoals het er uit naar ziet, kiest hij duidelijk voor zijn vriendin en ik ga mij er niet tussen in wringen. Ik denk dat ik ook geen kans heb en trouwens dat wil ik ook niet op deze basis.



Inderdaad, het kost te veel tijd, Te veel, Vind ik zelf.



Ik denk dat ik al de eerste stap heb genomen door dit mij te realiseren.
I am Spaaartaaacus.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Sam, zo herkenbaar dit. Ik zit in hetzelfde schuitje. Proberen weer 'onverliefd' te worden blijkt voorlopig nog een onmogelijke opdracht.



Focusen op minpunten? geprobeerd, maar inderdaad wat jij zegt, die minpunten wegen niet op tegen het feit dat 'ie zo leuk is.



Contact strikt zakelijk houden? doe ik al, maar zelfs zakelijk is-tie leuk.



Contact tot een minimum beperken? check!? die van mij zit zelfs in het buitenland, maar het gevoel gaat niet weg.



Stappen, andere mannen ontmoeten? afleiding helpt zeker om niet aan hem te denken, maar zodra je dan weer alleen bent, of hem ziet, of aan hem herinnerd wordt, ben je weer helemaal van de kaart. En inderdaad ook: andere mannen zijn gewoon niet zo leuk en passen niet zo perfect bij je als die ene? (hebben we onszelf waarschijnlijk wijsgemaakt).



Al met al? ik kan je dus ook niet echt helpen. Ik neem aan dat het ooit wel weer een keer overgaat (of dat ze ineens beseffen dat wij eigenlijk de ware zijn, ze weggaan bij hun vrouw en we nog lang en gelukkig leven, haha - en dan weer wakker worden...)



Sterkte,

Capricorn
Alle reacties Link kopieren
Hoi Capricorn,



Zo is het. Ik ben mij bewust van zijn goede en mindere kanten en wat ook meetelt, hij kent mij ook goed door hoe ik ben op mijn werk. Hij weet hoe lastig en lief ik kan zijn. Bij andere mannen trek ik een muurtje op of laat ik niet goed zien wie ik echt ben. Misschien heeft dat mee te maken waardoor ik mij op mijn gemak bij hem voel, omdat hij weet hoe ik ben, omdat ik mij niet anders (onbewust) voor hoef doen dan ik ben. Ik ben bij hem gewoon mezelf. Dat maakt het ook voor mijn gevoel intensief.



Ik weet niet of hij perfect bij mij zou passen. Daar denk ik niet aan omdat het toch zinloos is. Ik probeer daarin geen hoop te koesteren.



Ik denk dat de enige oplossing is dat ik over een paar maanden overplaatsing kan vragen zodat ik nauwelijks met hem ga samenwerken. Jammer vind ik dat wel want de groep waar ik werk bevalt mij en ik ben daar in mijn element. Maar ik heb er ook genoeg van om elke keer als ik hem heb gezien ik onrustig thuis kom en niet van de gekkigheid weet wat ik aanmoet met mijn gevoel.



Hopenlijk gaat dit over!



Jij ook sterkte gewenst.



Sam
I am Spaaartaaacus.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven