Relaties
alle pijlers
Help, mijn vriend is overspannen!!!!!
vrijdag 13 juli 2007 om 16:39
HELP
Sinds februari van dit jaar is mijn vriend overspannen.
Even dacht ik het duurt maar even en dan is het wel weer over.
Maar onder tussen zijn we bijna een half jaar verder en het is alleen maar erger geworden.
Hij is nu al 4 maanden thuis, heeft veel ruzie met zijn ouders, terwijl ik het heel goed kan vinden met mijn schoonouders. Hij heeft ook een bedrijf met hun.
Verder is hij heel moe, slaapt slecht, is chagerijnig, kort af en heeft weinig zin om iets te onder nemen. Onze sexuele relatie staat ook op een laag pitje.
Het moeilijke voor mij is dat hij niet begrijpt dat het samenleven met een overspannen partner ook er moeilijk is. Want hij is het slachtoffer en is zielig. Maar ondertussen schaamt hij er zich ook voor want niemand mag het weten. Alleen met mijn schoonouders en mijn moeder kan ik er overpraten. Een aantal vriendinnen weten het wel, maar denken dat hij na onze vakantie weer aan het werk is gegaan. Deze indruk geeft hij ook naar anderen toe.
Wie heeft er voor mij tips of zo over hoe ik hiermee om kan gaan???
Dank jullie wel alvast.
Sinds februari van dit jaar is mijn vriend overspannen.
Even dacht ik het duurt maar even en dan is het wel weer over.
Maar onder tussen zijn we bijna een half jaar verder en het is alleen maar erger geworden.
Hij is nu al 4 maanden thuis, heeft veel ruzie met zijn ouders, terwijl ik het heel goed kan vinden met mijn schoonouders. Hij heeft ook een bedrijf met hun.
Verder is hij heel moe, slaapt slecht, is chagerijnig, kort af en heeft weinig zin om iets te onder nemen. Onze sexuele relatie staat ook op een laag pitje.
Het moeilijke voor mij is dat hij niet begrijpt dat het samenleven met een overspannen partner ook er moeilijk is. Want hij is het slachtoffer en is zielig. Maar ondertussen schaamt hij er zich ook voor want niemand mag het weten. Alleen met mijn schoonouders en mijn moeder kan ik er overpraten. Een aantal vriendinnen weten het wel, maar denken dat hij na onze vakantie weer aan het werk is gegaan. Deze indruk geeft hij ook naar anderen toe.
Wie heeft er voor mij tips of zo over hoe ik hiermee om kan gaan???
Dank jullie wel alvast.
vrijdag 13 juli 2007 om 17:30
Samen met hem proberen een plan van aanpak te maken.
Hij heeft geen zin meer om in dat bedrijf te werken, dus kijk of het een mogelijkheid is dat hij eruit stapt en wat anders gaat doen.
Je moet hem niet als een slachtoffer zien, want dat is hij echt niet. Hij moet de dingen op een rijtje zetten, en keuzes gaan maken. Je kan niet nog een half jaar op de bank zitten.
Zit hij in therapie? Is ook een goed idee.
Probeer met hem mee te denken, anders drijf je onherroepelijk uit elkaar.
Hij heeft geen zin meer om in dat bedrijf te werken, dus kijk of het een mogelijkheid is dat hij eruit stapt en wat anders gaat doen.
Je moet hem niet als een slachtoffer zien, want dat is hij echt niet. Hij moet de dingen op een rijtje zetten, en keuzes gaan maken. Je kan niet nog een half jaar op de bank zitten.
Zit hij in therapie? Is ook een goed idee.
Probeer met hem mee te denken, anders drijf je onherroepelijk uit elkaar.
vrijdag 13 juli 2007 om 17:37
Sluit me bij Vana77 aan.
Dit is echt een serieus probleem voor hem, hij doet het niet expres en komt er dus alleen niet uit.
Overspannen zijn heeft heel veel invloed op je leven, in alles.
Steun hem dus waar je kan. Ga nou ook weer niet in zijn slachtoffer-rol mee maar vooral: er voor hem zijn.
Keer je rug dus niet naar hem toe vanwege je frustraties, maar leer hem begrijpen dmv praten of hulp zoeken bijv.
Wens je veel sterkte.
Dit is echt een serieus probleem voor hem, hij doet het niet expres en komt er dus alleen niet uit.
Overspannen zijn heeft heel veel invloed op je leven, in alles.
Steun hem dus waar je kan. Ga nou ook weer niet in zijn slachtoffer-rol mee maar vooral: er voor hem zijn.
Keer je rug dus niet naar hem toe vanwege je frustraties, maar leer hem begrijpen dmv praten of hulp zoeken bijv.
Wens je veel sterkte.
zaterdag 14 juli 2007 om 13:11
Hallo Carla,
Zoals jij hem omschrijft lijkt het mij dat hij eerder een burn-out heeft. Maak je borst maar nat, een burn-out kan in sommige gevallen een jaar of langer duren en gaat vaak gepaard met depressie (inbeelden van ziektes, angsten hebben die een gezond mens doorgaans niet heeft).
Wat hij zou moeten doen en waarin jij zou moeten investeren (las je het aan kunt) is dat hij in de luwte gaat staan/zitten. Momenten die hem potentiële stress kunnen geven moet hij ontvluchten.
Daarnaast is het zeker zinvol voor hem om eens met een professional te praten zoals een psycholoog of (bedrijfs-)arts.
Uit ervaring kan ik je vertellen dat dit je relatie kan maken of kraken en het is aan jou hoeveel je kan en wilt investeren. Zie een degelijke burn-out maar als een behoorlijke lichamelijke aandoening (handicap) maar dan van de geest. Geukkig is deze aandoening altijd tijdelijk.
http://www.burn-in.nl/
heel veel sterkte toegewenst.
Zoals jij hem omschrijft lijkt het mij dat hij eerder een burn-out heeft. Maak je borst maar nat, een burn-out kan in sommige gevallen een jaar of langer duren en gaat vaak gepaard met depressie (inbeelden van ziektes, angsten hebben die een gezond mens doorgaans niet heeft).
Wat hij zou moeten doen en waarin jij zou moeten investeren (las je het aan kunt) is dat hij in de luwte gaat staan/zitten. Momenten die hem potentiële stress kunnen geven moet hij ontvluchten.
Daarnaast is het zeker zinvol voor hem om eens met een professional te praten zoals een psycholoog of (bedrijfs-)arts.
Uit ervaring kan ik je vertellen dat dit je relatie kan maken of kraken en het is aan jou hoeveel je kan en wilt investeren. Zie een degelijke burn-out maar als een behoorlijke lichamelijke aandoening (handicap) maar dan van de geest. Geukkig is deze aandoening altijd tijdelijk.
http://www.burn-in.nl/
heel veel sterkte toegewenst.
zaterdag 14 juli 2007 om 15:27
Als je echt van hem houdt, vrees ik dat je hem toch zoveel mogelijk moet bij proberen te staan en dus voor bepaalde tijd best veel zult moeten kunnen verdragen. Ook zul je met je eigen problemen niet echt bij hem terecht kunnen omdat hij nu eenmaal daar geen ruimte voor heeft: op basis van zijn eigen problemen zit hij al dusdanig in de knoop waarschijnlijk zodat hij de sores van een ander er echt niet bij kan hebben.
Als hij nog niet in therapie is bij een psycholoog, dan zorgen dat hij zo snel mogelijk daar terecht kan. Help hem, ondersteun hem, stuur hem, probeer hem kleine stapjes te laten maken richting een oplossing. Een psycholoog kan hem helpen bij het verwerken van zaken, het bieden van andere perspectieven, het bieden van een objectief oor, het laten nadenken van een persoon, daar is de gemiddelde mens zelf niet voor getraind. En al zou je dat wel zijn, dan sta je te dicht bij hem emotioneel gezien.
Geef hem de ruimte en de steun die hij nodig heeft. En ja, dit kan best een tijdje gaan duren. Probeer voor jezelf steun te zoeken bij een goede vriendin, want dit zal voor jezelf ook een stuk zwaarder zijn. Verwijt hem echter niet te veel, hij heeft vermoedelijk te weinig controle over zichzelf en over zijn leven, daar moet hij zo snel mogelijk uit zien te komen.
Als hij nog niet in therapie is bij een psycholoog, dan zorgen dat hij zo snel mogelijk daar terecht kan. Help hem, ondersteun hem, stuur hem, probeer hem kleine stapjes te laten maken richting een oplossing. Een psycholoog kan hem helpen bij het verwerken van zaken, het bieden van andere perspectieven, het bieden van een objectief oor, het laten nadenken van een persoon, daar is de gemiddelde mens zelf niet voor getraind. En al zou je dat wel zijn, dan sta je te dicht bij hem emotioneel gezien.
Geef hem de ruimte en de steun die hij nodig heeft. En ja, dit kan best een tijdje gaan duren. Probeer voor jezelf steun te zoeken bij een goede vriendin, want dit zal voor jezelf ook een stuk zwaarder zijn. Verwijt hem echter niet te veel, hij heeft vermoedelijk te weinig controle over zichzelf en over zijn leven, daar moet hij zo snel mogelijk uit zien te komen.
