Relaties
alle pijlers
Help!
zaterdag 10 oktober 2020 om 12:01
Ik heb even een ander account aangemaakt om herkenbaarheid te voorkomen.
Mijn man en ik zijn bijna 10 jaar getrouwd en hebben één schoolgaande dochter. Mijn man heeft een fulltime baan met veel verantwoordelijkheid, maar hij mag veel vanuit huis werken en is elke avond en het weekend meestal wel thuis. Ik heb eveneens een fulltime baan, alhoewel veel tijd verloren gaat aan het combineren met het moederschap en het huishouden. Vaak ben ik tot laat in de avond ook aan het werk.
Mijn man praat minzaam over mijn baan en snapt niet dat ik tot 's avonds laat vaak nog aan het werk ben. Ook niet als ik vertel dat ik 's middags mijn dochter moest ophalen van school, eten moest koken, etc. Hij helpt me graag herinneren aan de tijd dat ik meer verdiende dan hem en laat het niet na om te vertellen dat het nu andersom is.
Mijn werk is belangrijk voor mij. Ik krijg er de waardering voor wie ik ben als persoon en als collega, terwijl ik thuis voor mijn gevoel niet echt de waardering krijg. Ik heb het idee dat alles wat ik doe in en om het huis niet gezien wordt. Wat wel gezien wordt zijn vaak de negatieve dingen: een overhemd dat niet gestreken is, een kind dat vieze mondhoeken heeft of een - in zijn ogen - exorbitante uitgave. Ik krijg serieus maandelijks Excel-lijstjes van ons huishoudboekje doorgestuurd, mét bijbehorende adviezen. Dat meneer zelf zo'n 50-70 euro wijn per week drinkt is overigens onbespreekbaar.
Ik merk dat ik steeds vaker veel liever achter de laptop zit te werken 's avonds. Dan hoef ik me niet te ergeren aan de zinloze filmpjes die hij kijkt, de hoeveelheid alcohol die hij drinkt en ik hoef niet bang te zijn dat hij méér van mij verwacht dan ik hem wil geven. Want seks met iemand die halfdronken is, is weinig opwindend. De laatste tijd is dat steeds vaker reden tot ruzie. Ik wil me gewoon gewaardeerd en begeerd voelen, maar meneer lijkt dat niet te willen snappen.
Wie herkent dit gevoel en wat heb je eraan gedaan?
Mijn man en ik zijn bijna 10 jaar getrouwd en hebben één schoolgaande dochter. Mijn man heeft een fulltime baan met veel verantwoordelijkheid, maar hij mag veel vanuit huis werken en is elke avond en het weekend meestal wel thuis. Ik heb eveneens een fulltime baan, alhoewel veel tijd verloren gaat aan het combineren met het moederschap en het huishouden. Vaak ben ik tot laat in de avond ook aan het werk.
Mijn man praat minzaam over mijn baan en snapt niet dat ik tot 's avonds laat vaak nog aan het werk ben. Ook niet als ik vertel dat ik 's middags mijn dochter moest ophalen van school, eten moest koken, etc. Hij helpt me graag herinneren aan de tijd dat ik meer verdiende dan hem en laat het niet na om te vertellen dat het nu andersom is.
Mijn werk is belangrijk voor mij. Ik krijg er de waardering voor wie ik ben als persoon en als collega, terwijl ik thuis voor mijn gevoel niet echt de waardering krijg. Ik heb het idee dat alles wat ik doe in en om het huis niet gezien wordt. Wat wel gezien wordt zijn vaak de negatieve dingen: een overhemd dat niet gestreken is, een kind dat vieze mondhoeken heeft of een - in zijn ogen - exorbitante uitgave. Ik krijg serieus maandelijks Excel-lijstjes van ons huishoudboekje doorgestuurd, mét bijbehorende adviezen. Dat meneer zelf zo'n 50-70 euro wijn per week drinkt is overigens onbespreekbaar.
Ik merk dat ik steeds vaker veel liever achter de laptop zit te werken 's avonds. Dan hoef ik me niet te ergeren aan de zinloze filmpjes die hij kijkt, de hoeveelheid alcohol die hij drinkt en ik hoef niet bang te zijn dat hij méér van mij verwacht dan ik hem wil geven. Want seks met iemand die halfdronken is, is weinig opwindend. De laatste tijd is dat steeds vaker reden tot ruzie. Ik wil me gewoon gewaardeerd en begeerd voelen, maar meneer lijkt dat niet te willen snappen.
Wie herkent dit gevoel en wat heb je eraan gedaan?
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
vrijdag 16 oktober 2020 om 21:30
Moirmel schreef: ↑16-10-2020 13:50Wel, dat weet je nu dus niet.
Ga je gang als je de partner van To wilt afbranden op basis van de info die je hier krijgt, ik zou graag horen wat haar aandeel hierin is.
Want een man die na tien jaar huwelijk plots een hufter blijkt te zijn, sorry, geloof er niet in.
En nogmaals: uit haar berichten blijkt dat hij een lul is, maar het zou wel aangenaam zijn om de keerzijde te horen.
Natuurlijk is man niet ineens een hufter. To heeft topics geopend en krijgt andere inzichten. En we krijgen nooit op t forum de andere kant te horen.
vrijdag 16 oktober 2020 om 21:38
Ik reageerde net op je andere topic, had niet in de gaten dat je hier verder had gereageerd. Vervelend om te lezen hoe te na je terugkomst gegaan is. Lijkt me heel verstandig, er even tussen uit. Wellicht dat je man daardoor pas ziet wat hij mist, als ze er niet is. Maar zo te lezen ben jij zelf verder in t proces al, dan je voor je werktrip had kunnen bedenken. Je staat al met 1 been buiten. Wat prima is. Ik denk alleen, als je dat niet wil, dat je je Wel moet realiseren, dat dit t geval is. Of je probeert het nog, en vecht m de tent uit (in de zin dat je echt eens tot hem doordringt) of je stapt er uit.
vrijdag 16 oktober 2020 om 21:51
vrijdag 16 oktober 2020 om 22:58
zaterdag 17 oktober 2020 om 10:22
Na mijn eerste post is het inderdaad heel erg snel gegaan... De reacties waren fel en lieten niets aan de verbeelding over. Heel anders als mijn moeder, die alles gewoon het liefst negeert, of mijn vriendin die zich er graag buiten houdt. Mijn collega op het werk weet er wel meer van en riep 'wegwezen', alleen is het een man en weet je nooit of hij andere bedoelingen heeft. Tel daarbij op dat ik niet snel de vuile was buiten hang en dan zit je al snel in een bubbel waarin je denkt dat dingen nou eenmaal zo zijn.
Dankzij de feedback is me nu duidelijk geworden dat het anders kan en vooral anders moet.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
zaterdag 17 oktober 2020 om 10:56
Ik dacht dat die van mij raar was, maar deze man kan er ook wat van05-2019 schreef: ↑10-10-2020 13:48Ik herken het gevoel.
In mijn laatste relatie en het is dan ook gelukkig mijn ex.
Ik als persoon was dom , te laag IQ, was niet van zijn level, hij verdiende meer , hij was knap en ik moest blij zijn dat een man zoals hij mij wilde. Mijn familie was dom ....mijn vrienden ook. Ik had niet genoeg diploma's behaald. Ik was vies want ik douchte 1x per dag en niet standaard 2x per dag enz enz
Ik ging naar de wc (grote boodschap) met mijn kleren aan en dat kon niet want dan gingen je kleding stinken. Mocht niet aan je vinger likken om een bladzijde om te slaan ..........en zo was er nog veel meer.
Ik vind het niet netjes van jouw man om dingen jou onder de neus te wrijven zoals dat hij nu meer loon heeft. Wat is dat van toe gevoegde waarde?
Hij behandeld jou als een klein kind die hij over de vingers tikt.
Dit ga je niet eeuwig volhouden want het zal steeds meer wrijving geven.
Wat wil jij zelf met deze situatie?
Je gaat je steeds kleiner en onzekerder voelen.
To, ga in relatietherapie voordat je heftige beslissingen neemt
zaterdag 17 oktober 2020 om 17:38
Inderdaad. Als je woede voelt of verdriet, dan heb je er nog dusdanig gevoel voor dat hij je kan raken. Maar als je niets meer voelt, kan hij je niet meer raken. Dan heb je hem eigenlijk al losgelaten.RikM schreef: ↑16-10-2020 21:17Dat je emotioneel gezien al los bent van hem. Ik herken het van m'n eigen scheiding; dat ik op gegeven moment naar haar keek en dacht: verdomd, ik voel niets meer voor je. Sterker nog, ik herkende haar amper nog. Ze was niet meer de vrouw waar ik verliefd op was geworden en van hield.
Ik vond het een heel goede vraag van Blijenvrij, of je nog blij was toen je hem weer zag. Dat spreekt inderdaad boekdelen.
Zelfs als je nu door zou willen gaan, zou dit alleen al een reden zijn om dat niet te doen of te kunnen.
zondag 18 oktober 2020 om 11:13
TO, het lijkt erop dat je nu je tot het besef bent gekomen dat je het niet langer zo wil ineens hele grote stappen wil zetten, nu het duidelijk is moet alles in één keer helemaal anders. Ik denk dat je het best alle nieuwe inzichten even kunt laten bezinken, je hoeft er niet meteen naar te handelen. Je hebt het in tien jaar zover laten komen, ik denk niet dat je man mee kan en wil komen in dit tempo. Hij vindt het namelijk wel prima zo. De afgelopen week heb je er veel over nagedacht, je man waarschijnlijk niet. Voor hem wordt dit ineens vanuit het niets over hem uitgestort. Laat hem er ook maar even over malen en plan dan een gesprek.
zondag 18 oktober 2020 om 21:27
Kut.
Ik had gehoopt dat een paar dagen afstand wellicht wat rust zou geven, maar niets van dat. In plaats daarvan loop ik me gewoon de hele tijd op te vreten. Stiekem hoop ik toch ergens dat hij de moeite neemt om langs te komen of te bellen. En dan nog niet eens met excuses of een bloemetje; al zou hij bellen en zeggen "God Jezus, wat zijn we toch stom aan het doen" dan was dat ook al goed.
Maar nee. Niets van dat. Dus ik zie het op dit moment somber in.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
zondag 18 oktober 2020 om 21:34
Rachmaninoff schreef: ↑18-10-2020 11:13De afgelopen week heb je er veel over nagedacht, je man waarschijnlijk niet. Voor hem wordt dit ineens vanuit het niets over hem uitgestort. Laat hem er ook maar even over malen en plan dan een gesprek.
We hebben het hier al veel vaker over gehad. Vaak gaat het dan even een paar weken goed, waarna we weer in oude patronen vallen. Na zijn klaagzang heb ik gewoon aangegeven dat ik het heel moeilijk vind om zo te moeten leven en dat ik graag opnieuw in relatietherapie wilde om daar samen op een goede manier mee om te kunnen gaan. Het is een slimme man, daar hoeft hij niet weken over na te denken.
En misschien denk ik wel te kort door de bocht, maar ik ben het gewoon zat.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
maandag 19 oktober 2020 om 08:24
Ik denk dat de ruime bochten gewoon op zijn. Je hebt hier blijkbaar al jaren mee geworsteld en het is niet gelukt. Het zou kunnen dat het (ook) aan jullie manier van communiceren ligt, maar als je man het niet nog een keer wil proberen met therapie, gaat het je nu dus niet ineens als een wonder toch zelf lukken.MariaKaz schreef: ↑18-10-2020 21:34We hebben het hier al veel vaker over gehad. Vaak gaat het dan even een paar weken goed, waarna we weer in oude patronen vallen. Na zijn klaagzang heb ik gewoon aangegeven dat ik het heel moeilijk vind om zo te moeten leven en dat ik graag opnieuw in relatietherapie wilde om daar samen op een goede manier mee om te kunnen gaan. Het is een slimme man, daar hoeft hij niet weken over na te denken.
En misschien denk ik wel te kort door de bocht, maar ik ben het gewoon zat.
Dat je het zat bent, zegt dan wel genoeg. Ik vind het echt superrot voor je.
maandag 19 oktober 2020 om 14:44
Vanochtend ben ik even naar het werk geweest om me afwezig te melden. Mijn leidinggevende zou er deze ochtend zijn en ik vond het wel zo netjes om de thuissituatie even persoonlijk toe te lichten. De werkelijke reden dat ik naar het werk ben gegaan is dat ik gewoon mijn ei even kwijt wilde. Mijn leidinggevende biedt in zulke gevallen dat altijd een luisterend oor en dat kon ik wel goed gebruiken.
Met goede raad op zak ben ik weer opgewekt naar huis gegaan. Nu eerst maar eens gaan kijken hoe ik deze week ga invullen.
Met goede raad op zak ben ik weer opgewekt naar huis gegaan. Nu eerst maar eens gaan kijken hoe ik deze week ga invullen.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
maandag 19 oktober 2020 om 14:59
Nee. Ik heb nog foto's van onze dochter ontvangen van mijn moeder en die naar hem doorgestuurd, maar hij heeft ze nog niet gezien.justagirly schreef: ↑18-10-2020 21:44
Heel rot voor je... Is er überhaupt nog iets van contact geweest?
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
maandag 19 oktober 2020 om 20:27
Dat kan ik me voorstellen dat je er zat van bent als het al zo lang zo gaat. Wat vermoeiend en verdrietig..MariaKaz schreef: ↑18-10-2020 21:34We hebben het hier al veel vaker over gehad. Vaak gaat het dan even een paar weken goed, waarna we weer in oude patronen vallen. Na zijn klaagzang heb ik gewoon aangegeven dat ik het heel moeilijk vind om zo te moeten leven en dat ik graag opnieuw in relatietherapie wilde om daar samen op een goede manier mee om te kunnen gaan. Het is een slimme man, daar hoeft hij niet weken over na te denken.
En misschien denk ik wel te kort door de bocht, maar ik ben het gewoon zat.
Blijf je nog even in dat vakantiehuisje? Misschien kun je je dochter ophalen en het een paar dagen gezellig maken samen, een minivakantie.
maandag 19 oktober 2020 om 20:34
De foto's heb ik afgelopen zaterdag doorgestuurd. Daarna heb ik geen contact opgenomen en hij dus ook niet. Ik vind dat niet wanhopig, maar goed.
Ik heb voor mezelf de conclusies getrokken en een besluit genomen.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
maandag 19 oktober 2020 om 20:47
Rachmaninoff schreef: ↑19-10-2020 20:27Dat kan ik me voorstellen dat je er zat van bent als het al zo lang zo gaat. Wat vermoeiend en verdrietig..
Zeker vermoeiend en verdrietig, maar ik heb gewoon geen zin om daar nog langer bij stil te staan. Het wordt tijd om naar de toekomst te gaan kijken en dat zal de eerste maanden zeker nog wel even pittig zijn.
Rachmaninoff schreef: ↑19-10-2020 20:27Blijf je nog even in dat vakantiehuisje? Misschien kun je je dochter ophalen en het een paar dagen gezellig maken samen, een minivakantie.
De rest van de week ben ik hier zeker nog wel. Eventueel kan ik het huisje voor langere tijd huren, dus dat is een hele geruststelling. Mijn moeder brengt woensdagmiddag mijn dochter en dan hebben ze nog zeker tot aan het weekend nog een paar dagen samen. Gaan we lekker samen tutten en als het kan nog even zwemmen samen. Gezellig, ik kijk er nu al naar uit!
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
maandag 19 oktober 2020 om 21:36
Ik heb al eens eerder geschreven dat ik best wel wat vriendinnen ben kwijtgeraakt in de voorbije jaren. Met één ervan heb ik sinds dit weekend weer contact en ik heb haar bijna twee uur aan de lijn gehad zondag. Verder is mijn beste vriendin intussen langsgeweest, komt mijn dochter + moeder later deze week. Morgen komt mijn collega ook nog even langs.
Het begint dus een beetje door te lopen.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
