Relaties
alle pijlers
Het enige wat tussen ons in staat
woensdag 27 oktober 2021 om 10:08
Beste VIVA forummers,
Ik lees bijna dagelijks mee op het forum en zou graag mijn probleem aan jullie voorleggen. Ik ben benieuwd of er andere mensen in eenzelfde soort situatie zitten of hebben gezeten en inzichten kunnen geven.
Mijn vriend en ik hebben al vier jaar een hele fijne relatie. We werken allebei en doen veel leuke dingen samen, maar ook apart. Hij heeft ongeveer twee jaar geleden een burn-out/identiteitscrisis gehad, vanwege zijn strenggelovige opvoeding. Hij wist niet meer wie hij was, wat belangrijk was en of hij het wel 'goed' deed. Het gaat nu gelukkig stukken beter met hem, alleen is dit een punt waarbij wij er samen niet uit komen. Ik ben namelijk niet gelovig. Desondanks probeer ik hem te steunen in zijn zoektocht.
Eens in de zoveel tijd duikt het geloof en de twijfels hierover weer op. Gisteravond wilde hij naar een interview kijken in Adieu God waarin het geloof ter sprake kwam. Ik ben niet afwerend tegenover het geloof, maar heb door zijn ervaringen van vroeger wel een behoorlijk negatief beeld erbij gekregen. Ik vroeg of we niet iets anders konden kijken, omdat ik er gisteravond echt even geen zin in had. Ik weet namelijk dat hij na zulke programma's getriggerd kan worden en vaak weer in een dip beland.
Hij reageerde gelijk aangevallen en niet gesteund in zijn vrijheid om uit te zoeken wat hij nu wil hierin. Voor mijn gevoel geef ik doorgaans (al sinds de 1,5 jaar dat hij echt aan de grond zat) voldoende steun en vrijheid om uit te zoeken wat hij wil. Zo ben ik een aantal keren aangeschoven bij zijn Alfa cursus en wil ik altijd wel meedenken over ethische kwesties.
Toch als we weer op zo'n punt belanden voel ik mij hierin soms behoorlijk alleen staan en niet gehoord. Het lijkt altijd of zijn 'zoektocht' hierin belangrijker is en mijn gevoelens naar de achtergrond worden gestuurd.
Op dit onderwerp na, hebben we dus wel een heel fijne relatie en altijd veel lol. We houden veel van elkaar en daarom vind ik dit zo jammer.
Ik ben dan ook benieuwd of er mensen zijn die zich hierin herkennen en bijvoorbeeld zelf niet gelovig zijn maar wel een gelovige partner hebben. Of juist andersom: zelf wel gelovig en een niet-gelovige partner. Tegen welke dingen lopen jullie aan en hoe ga je hiermee om?
Ik lees bijna dagelijks mee op het forum en zou graag mijn probleem aan jullie voorleggen. Ik ben benieuwd of er andere mensen in eenzelfde soort situatie zitten of hebben gezeten en inzichten kunnen geven.
Mijn vriend en ik hebben al vier jaar een hele fijne relatie. We werken allebei en doen veel leuke dingen samen, maar ook apart. Hij heeft ongeveer twee jaar geleden een burn-out/identiteitscrisis gehad, vanwege zijn strenggelovige opvoeding. Hij wist niet meer wie hij was, wat belangrijk was en of hij het wel 'goed' deed. Het gaat nu gelukkig stukken beter met hem, alleen is dit een punt waarbij wij er samen niet uit komen. Ik ben namelijk niet gelovig. Desondanks probeer ik hem te steunen in zijn zoektocht.
Eens in de zoveel tijd duikt het geloof en de twijfels hierover weer op. Gisteravond wilde hij naar een interview kijken in Adieu God waarin het geloof ter sprake kwam. Ik ben niet afwerend tegenover het geloof, maar heb door zijn ervaringen van vroeger wel een behoorlijk negatief beeld erbij gekregen. Ik vroeg of we niet iets anders konden kijken, omdat ik er gisteravond echt even geen zin in had. Ik weet namelijk dat hij na zulke programma's getriggerd kan worden en vaak weer in een dip beland.
Hij reageerde gelijk aangevallen en niet gesteund in zijn vrijheid om uit te zoeken wat hij nu wil hierin. Voor mijn gevoel geef ik doorgaans (al sinds de 1,5 jaar dat hij echt aan de grond zat) voldoende steun en vrijheid om uit te zoeken wat hij wil. Zo ben ik een aantal keren aangeschoven bij zijn Alfa cursus en wil ik altijd wel meedenken over ethische kwesties.
Toch als we weer op zo'n punt belanden voel ik mij hierin soms behoorlijk alleen staan en niet gehoord. Het lijkt altijd of zijn 'zoektocht' hierin belangrijker is en mijn gevoelens naar de achtergrond worden gestuurd.
Op dit onderwerp na, hebben we dus wel een heel fijne relatie en altijd veel lol. We houden veel van elkaar en daarom vind ik dit zo jammer.
Ik ben dan ook benieuwd of er mensen zijn die zich hierin herkennen en bijvoorbeeld zelf niet gelovig zijn maar wel een gelovige partner hebben. Of juist andersom: zelf wel gelovig en een niet-gelovige partner. Tegen welke dingen lopen jullie aan en hoe ga je hiermee om?
woensdag 27 oktober 2021 om 21:06
Edit: ik sta voor wat ik zeg, maar ik heb geen zin om me te moeten verdedigen tegen dingen die anderen er in menen te lezen. In de ijver om te laten zien hoe tolerant en ruimdenkend ze zijn, worden sommige mensen bloedfanatiek in het veroordelen van standpunten die ze zelf bedacht hebben en aan mij of mijn geliefden toeschrijven.
ginevra wijzigde dit bericht op 28-10-2021 21:08
84.02% gewijzigd
Na zevenhonderd jaren
woensdag 27 oktober 2021 om 21:10
Edit: ik sta voor wat ik zeg, maar ik heb geen zin om me te moeten verdedigen tegen dingen die anderen er in menen te lezen. In de ijver om te laten zien hoe tolerant en ruimdenkend ze zijn, worden sommige mensen bloedfanatiek in het veroordelen van standpunten die ze zelf bedacht hebben en aan mij of mijn geliefden toeschrijven.
ginevra wijzigde dit bericht op 28-10-2021 21:08
83.98% gewijzigd
Na zevenhonderd jaren
woensdag 27 oktober 2021 om 21:18
Ik ben zelf gelovig en mijn man niet. Dat gaat prima omdat we voldoende raakvlakken zijn tussen onze zienswijzen op dat vlak.
Ik leg hem ook niks op, en hij mij ook niet. Als hij zin heeft gaat hij wel eens naar de kerk waar ik met enige regelmaat te vinden is. Vind ik wel tof, ook al weet ik dat het hem om de muziek te doen is en niet om de lezingen of gebeden.
Dus geef elkaar ruimte om de eigen visie te onderzoeken en te beleven (hij klinkt ook wat zoekende, en zal zich in die fase eerder aangevallen voelen, vanuit de onzekerheid), en dan loopt het vast wel los.
Ik leg hem ook niks op, en hij mij ook niet. Als hij zin heeft gaat hij wel eens naar de kerk waar ik met enige regelmaat te vinden is. Vind ik wel tof, ook al weet ik dat het hem om de muziek te doen is en niet om de lezingen of gebeden.
Dus geef elkaar ruimte om de eigen visie te onderzoeken en te beleven (hij klinkt ook wat zoekende, en zal zich in die fase eerder aangevallen voelen, vanuit de onzekerheid), en dan loopt het vast wel los.
Heb lief, houd moed. Komt goed.
donderdag 28 oktober 2021 om 10:22
Bedankt voor jullie reacties, fijn om te lezen dat er meer mensen dit herkennen. Mijn vriend probeert mij ook absoluut niet te bekeren wat ik heel fijn vind. Over kinderen zitten wij op een lijn, hij wil in ieder geval niet dezelfde strenge en vooral veroordelende manier meegeven die hij van zijn ouders heeft gekregen.
Ik ben in ieder geval blij dat er meer mensen zijn in zo'n zelfde situatie en dat het niet perse een breekpunt hoeft te zijn. Ikzelf zie namelijk altijd de positieve kant in en weet zeker dat we samen een mooie toekomst aan kunnen gaan.
Ik ben in ieder geval blij dat er meer mensen zijn in zo'n zelfde situatie en dat het niet perse een breekpunt hoeft te zijn. Ikzelf zie namelijk altijd de positieve kant in en weet zeker dat we samen een mooie toekomst aan kunnen gaan.
donderdag 28 oktober 2021 om 10:54
maar heb door zijn ervaringen van vroeger wel een behoorlijk negatief beeld erbij gekregen. Ik vroeg of we niet iets anders konden kijken, omdat ik er gisteravond echt even geen zin in had. Ik weet namelijk dat hij na zulke programma's getriggerd kan worden en vaak weer in een dip beland.
Hij reageerde gelijk aangevallen en niet gesteund in zijn vrijheid om uit te zoeken wat hij nu wil hierin. Voor mijn gevoel geef ik doorgaans (al sinds de 1,5 jaar dat hij echt aan de grond zat) voldoende steun en vrijheid om uit te zoeken wat hij wil. Zo ben ik een aantal keren aangeschoven bij zijn Alfa cursus en wil ik altijd wel meedenken over ethische kwesties.
Ik vind geheel niet raar dat jij sowieso geen zin hebt om daar naar te kijken/mee te kijken. En ik vind het ook niet raar als hij zo heftig reageert op dit soort dingen en zelfs een burnout/problemen heeft gehad niet al te lang geleden, dat je aangeeft dat misschien beter is om helemaal niet te kijken. Lijkt me juist een teken van steun naar hem toe.
Ik krijg echt een naar bijsmaakje van zijn manier van reageren hierop. Maar ik moet ook toegeven dat ik wel moeite heb met mensen die geloven en daar ( ook om dit soort verwijten te vermijden) geen relatie mee zou willen.
Hij reageerde gelijk aangevallen en niet gesteund in zijn vrijheid om uit te zoeken wat hij nu wil hierin. Voor mijn gevoel geef ik doorgaans (al sinds de 1,5 jaar dat hij echt aan de grond zat) voldoende steun en vrijheid om uit te zoeken wat hij wil. Zo ben ik een aantal keren aangeschoven bij zijn Alfa cursus en wil ik altijd wel meedenken over ethische kwesties.
Ik vind geheel niet raar dat jij sowieso geen zin hebt om daar naar te kijken/mee te kijken. En ik vind het ook niet raar als hij zo heftig reageert op dit soort dingen en zelfs een burnout/problemen heeft gehad niet al te lang geleden, dat je aangeeft dat misschien beter is om helemaal niet te kijken. Lijkt me juist een teken van steun naar hem toe.
Ik krijg echt een naar bijsmaakje van zijn manier van reageren hierop. Maar ik moet ook toegeven dat ik wel moeite heb met mensen die geloven en daar ( ook om dit soort verwijten te vermijden) geen relatie mee zou willen.
donderdag 28 oktober 2021 om 11:39
Maar wil hij ze wel gelovig opvoeden? En wat vind jij hiervan?MinnieMouse1234 schreef: ↑28-10-2021 10:22Bedankt voor jullie reacties, fijn om te lezen dat er meer mensen dit herkennen. Mijn vriend probeert mij ook absoluut niet te bekeren wat ik heel fijn vind. Over kinderen zitten wij op een lijn, hij wil in ieder geval niet dezelfde strenge en vooral veroordelende manier meegeven die hij van zijn ouders heeft gekregen.
Ik ben in ieder geval blij dat er meer mensen zijn in zo'n zelfde situatie en dat het niet perse een breekpunt hoeft te zijn. Ikzelf zie namelijk altijd de positieve kant in en weet zeker dat we samen een mooie toekomst aan kunnen gaan.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 28 oktober 2021 om 11:40
Maar wat wil hij dan wél? Wil hij ze laten dopen? Wil hij ze uit de bijbel lezen? Wil hij naar een kerk, regelmatig?MinnieMouse1234 schreef: ↑28-10-2021 10:22Bedankt voor jullie reacties, fijn om te lezen dat er meer mensen dit herkennen. Mijn vriend probeert mij ook absoluut niet te bekeren wat ik heel fijn vind. Over kinderen zitten wij op een lijn, hij wil in ieder geval niet dezelfde strenge en vooral veroordelende manier meegeven die hij van zijn ouders heeft gekregen.
Er is echt een hele wereld aan mogelijkheden tussen 'niet geloven' en 'streng orthodox (gereformeerd of evangelisch, maakt ook nog een wereld van verschil) geloven'.
donderdag 28 oktober 2021 om 11:49
Goede vragen, dit.Maduixa schreef: ↑28-10-2021 11:40Maar wat wil hij dan wél? Wil hij ze laten dopen? Wil hij ze uit de bijbel lezen? Wil hij naar een kerk, regelmatig?
Er is echt een hele wereld aan mogelijkheden tussen 'niet geloven' en 'streng orthodox (gereformeerd of evangelisch, maakt ook nog een wereld van verschil) geloven'.
To, als jullie een serieuze toekomst nastreven, dan moeten dit soort dingen wel besproken worden. Nu al, dus niet als je al zwanger bent.
Jij bent niet gelovig, en hij wel, dus het is niet zo verrassend dat de grootste compromissen zullen liggen in de opvoeding van eventuele toekomstige kinderen.
Dat moet je echt niet op zijn beloop laten.
donderdag 28 oktober 2021 om 12:12
Idd. Ik ben niet gelovig, dus ik zou mijn kinderen ook absoluut niet als gelovig op willen voeden. Toch lastig als ik een partner zou hebben die dat wel wil.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 28 oktober 2021 om 12:39
Ik ook. Bij mij zou zijn zoektocht echt zijn ding zijn. Als ik daar geen zin in heb dan gaat ie maar in de slaapkamer kijken of kijkt terug als ik er niet ben. Net als met voetbal bijvoorbeeld.FeeLucifer01 schreef: ↑28-10-2021 10:54maar heb door zijn ervaringen van vroeger wel een behoorlijk negatief beeld erbij gekregen. Ik vroeg of we niet iets anders konden kijken, omdat ik er gisteravond echt even geen zin in had. Ik weet namelijk dat hij na zulke programma's getriggerd kan worden en vaak weer in een dip beland.
Hij reageerde gelijk aangevallen en niet gesteund in zijn vrijheid om uit te zoeken wat hij nu wil hierin. Voor mijn gevoel geef ik doorgaans (al sinds de 1,5 jaar dat hij echt aan de grond zat) voldoende steun en vrijheid om uit te zoeken wat hij wil. Zo ben ik een aantal keren aangeschoven bij zijn Alfa cursus en wil ik altijd wel meedenken over ethische kwesties.
Ik vind geheel niet raar dat jij sowieso geen zin hebt om daar naar te kijken/mee te kijken. En ik vind het ook niet raar als hij zo heftig reageert op dit soort dingen en zelfs een burnout/problemen heeft gehad niet al te lang geleden, dat je aangeeft dat misschien beter is om helemaal niet te kijken. Lijkt me juist een teken van steun naar hem toe.
Ik krijg echt een naar bijsmaakje van zijn manier van reageren hierop. Maar ik moet ook toegeven dat ik wel moeite heb met mensen die geloven en daar ( ook om dit soort verwijten te vermijden) geen relatie mee zou willen.
donderdag 28 oktober 2021 om 16:01
Edit: ik sta voor wat ik zeg, maar ik heb geen zin om me te moeten verdedigen tegen dingen die anderen er in menen te lezen. In de ijver om te laten zien hoe tolerant en ruimdenkend ze zijn, worden sommige mensen bloedfanatiek in het veroordelen van standpunten die ze zelf bedacht hebben en aan mij of mijn geliefden toeschrijven.
ginevra wijzigde dit bericht op 28-10-2021 21:09
88.38% gewijzigd
Na zevenhonderd jaren
donderdag 28 oktober 2021 om 16:02
Mooie post met goede punten.Ginevra schreef: ↑28-10-2021 16:01Inderdaad. Ik heb het idee dat je wel makkelijk over de problemen heen stapt, omdat je graag wíl dat het werkt.
Weet je, mijn man en ik hebben geen kinderen. En we zijn het er beiden over eens dat dat achteraf gezien goed is, want dat dat waarschijnlijk een breekpunt was geworden. Dat we té veel conflicten over de opvoeding zouden hebben gekregen. Dus voer ons niet te makkelijk op als het succesnummer "zie je wel, het kan best".
Het gaat niet alleen over wel of niet naar de kerk in de opvoeding. Een simpel voorbeeldje: mijn man heeft moeite met het homohuwelijk. Toen een vriend trouwde met een man is hij niet meegegaan. Daar kan ik van alles van vinden, maar bottomline is dat ik recht heb op mijn overtuigingen en hij op de zijne. Maar wat als je eigen zoon homo is? Of wat als blijkt dat je zwanger bent van een ernstig meervoudig gehandicapt kind en de arts geeft je voorzichtig in overweging de zwangerschap af te breken?
Ga je wel of niet dopen? Doe je dat omdat het een mooi ritueel is, of vind je het ook OK dat je kind daarmee officieel lid van een kerk is? Wat als je kind op z'n 14e grote interesse krijgt voor zogenaamd satanische rock?
Ik zeg niet dat je op alles hier het antwoord moet geven, maar praten jullie daarover? Kun je elkaar daarin vinden en tegemoet komen? Of vertrouw je er maar op dat dat vanzelf wel goed komt?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 28 oktober 2021 om 16:12
Ik zie volgens mij heel veel vragen die de partner van TO zelf nog niet kan beantwoorden, omdat hij daar naar aan het zoeken is.
Ik vind dat hij teveel van je vraagt als jij mee moet zoeken. Ik heb ook niet altijd zin om bijv. iets gewelddadigs of diepgravends te kijken. Als mijn partner dat wel wil; prima. Dan ga ik wat anders doen. Of kijkt partner later en kijken we samen iets anders.
Was er een specifieke reden dat hij per se dit gesprek -nu- en -met jou- wilde bekijken?
Wat verlangt hij van jou? Een klankbord zijn? Kun je aangeven dat je dat graag doet, maar ook best zwaar vindt af en toe? Hij moet daar gewoon begrip voor op kunnen brengen. Dit hoort bij hem en niet bij jou. Jij bent niet zijn therapeut en niet verantwoordelijk voor zijn geluk of het vinden van zijn identiteit.
Ik vind dat hij teveel van je vraagt als jij mee moet zoeken. Ik heb ook niet altijd zin om bijv. iets gewelddadigs of diepgravends te kijken. Als mijn partner dat wel wil; prima. Dan ga ik wat anders doen. Of kijkt partner later en kijken we samen iets anders.
Was er een specifieke reden dat hij per se dit gesprek -nu- en -met jou- wilde bekijken?
Wat verlangt hij van jou? Een klankbord zijn? Kun je aangeven dat je dat graag doet, maar ook best zwaar vindt af en toe? Hij moet daar gewoon begrip voor op kunnen brengen. Dit hoort bij hem en niet bij jou. Jij bent niet zijn therapeut en niet verantwoordelijk voor zijn geluk of het vinden van zijn identiteit.
Everything is fluid
donderdag 28 oktober 2021 om 16:33
Wow... recht hebben op een overtuiging is 1 ding... maar dit vind ik wel heel ver gaan. Ik had er wel een ruzietje voor over gehad. Iemand die tegen het homohuwelijk is en daardoor niet wil gaan en daarmee bewust iemand kwetst staat echt zo ver van mij af. Dat zou echt niks voor mij zijn.Ginevra schreef: ↑28-10-2021 16:01Inderdaad. Ik heb het idee dat je wel makkelijk over de problemen heen stapt, omdat je graag wíl dat het werkt.
Weet je, mijn man en ik hebben geen kinderen. En we zijn het er beiden over eens dat dat achteraf gezien goed is, want dat dat waarschijnlijk een breekpunt was geworden. Dat we té veel conflicten over de opvoeding zouden hebben gekregen. Dus voer ons niet te makkelijk op als het succesnummer "zie je wel, het kan best".
Het gaat niet alleen over wel of niet naar de kerk in de opvoeding. Een simpel voorbeeldje: mijn man heeft moeite met het homohuwelijk. Toen een vriend trouwde met een man is hij niet meegegaan. Daar kan ik van alles van vinden, maar bottomline is dat ik recht heb op mijn overtuigingen en hij op de zijne. Maar wat als je eigen zoon homo is? Of wat als blijkt dat je zwanger bent van een ernstig meervoudig gehandicapt kind en de arts geeft je voorzichtig in overweging de zwangerschap af te breken?
Ga je wel of niet dopen? Doe je dat omdat het een mooi ritueel is, of vind je het ook OK dat je kind daarmee officieel lid van een kerk is? Wat als je kind op z'n 14e grote interesse krijgt voor zogenaamd satanische rock?
Ik zeg niet dat je op alles hier het antwoord moet geven, maar praten jullie daarover? Kun je elkaar daarin vinden en tegemoet komen? Of vertrouw je er maar op dat dat vanzelf wel goed komt?
donderdag 28 oktober 2021 om 16:44
Iemand die zo in het leven staat, wat is dan naastenliefde? Mond vol van geloof en naastenliefde maar als (puntje) paaltje bij paaltje komt is er niets meer van over.Ginevra schreef: ↑28-10-2021 16:01Inderdaad. Ik heb het idee dat je wel makkelijk over de problemen heen stapt, omdat je graag wíl dat het werkt.
Weet je, mijn man en ik hebben geen kinderen. En we zijn het er beiden over eens dat dat achteraf gezien goed is, want dat dat waarschijnlijk een breekpunt was geworden. Dat we té veel conflicten over de opvoeding zouden hebben gekregen. Dus voer ons niet te makkelijk op als het succesnummer "zie je wel, het kan best".
Het gaat niet alleen over wel of niet naar de kerk in de opvoeding. Een simpel voorbeeldje: mijn man heeft moeite met het homohuwelijk. Toen een vriend trouwde met een man is hij niet meegegaan. Daar kan ik van alles van vinden, maar bottomline is dat ik recht heb op mijn overtuigingen en hij op de zijne. Maar wat als je eigen zoon homo is? Of wat als blijkt dat je zwanger bent van een ernstig meervoudig gehandicapt kind en de arts geeft je voorzichtig in overweging de zwangerschap af te breken?
Ga je wel of niet dopen? Doe je dat omdat het een mooi ritueel is, of vind je het ook OK dat je kind daarmee officieel lid van een kerk is? Wat als je kind op z'n 14e grote interesse krijgt voor zogenaamd satanische rock?
Ik zeg niet dat je op alles hier het antwoord moet geven, maar praten jullie daarover? Kun je elkaar daarin vinden en tegemoet komen? Of vertrouw je er maar op dat dat vanzelf wel goed komt?
Wat apart. De hypocrisie altijd van gelovigen.
En to, wat jouw vriend betreft. Prima als hij dat wil kijken, maar je hoeft niet naar zijn pijpen te dansen.
Het oude gezegde: 'twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen' is nog altijd modern.
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
donderdag 28 oktober 2021 om 17:10
een punt kan ook zijn:
de schoolkeuze van je eventuele kinderen
overlijden in je omgeving, begraven worden of gecremeerd en dan goh die gaan niet naar de kerk voor een dienst?? dat is gek.
sporten op zondag??
heus geloof me, leuke woordspeling, dit verschil gaat je je hele leven dwars zitten en uit ervaring kan ik je vertellen op de gekste momenten steekt het genadeloos de kop op.
En wees eerlijk hoe leuk was de afgelopen 4 jaar nou echt, als je schrijft""
Hij heeft ongeveer twee jaar geleden een burn-out/identiteitscrisis gehad, vanwege zijn strenggelovige opvoeding. Hij wist niet meer wie hij was, wat belangrijk was en of hij het wel 'goed' deed. Het gaat nu gelukkig stukken beter met hem,""
Toch als we weer op zo'n punt belanden voel ik mij hierin soms behoorlijk alleen staan en niet gehoord.
je heb samen een relatie hoor!!
de schoolkeuze van je eventuele kinderen
overlijden in je omgeving, begraven worden of gecremeerd en dan goh die gaan niet naar de kerk voor een dienst?? dat is gek.
sporten op zondag??
heus geloof me, leuke woordspeling, dit verschil gaat je je hele leven dwars zitten en uit ervaring kan ik je vertellen op de gekste momenten steekt het genadeloos de kop op.
En wees eerlijk hoe leuk was de afgelopen 4 jaar nou echt, als je schrijft""
Hij heeft ongeveer twee jaar geleden een burn-out/identiteitscrisis gehad, vanwege zijn strenggelovige opvoeding. Hij wist niet meer wie hij was, wat belangrijk was en of hij het wel 'goed' deed. Het gaat nu gelukkig stukken beter met hem,""
Toch als we weer op zo'n punt belanden voel ik mij hierin soms behoorlijk alleen staan en niet gehoord.
je heb samen een relatie hoor!!
donderdag 28 oktober 2021 om 17:10
Hoezo? Jullie willen eventuele kinderen vrij laten of en wat ze willen geloven of jullie willen beide zijn geloof aan de kinderen meegeven (opdringen)?MinnieMouse1234 schreef: ↑28-10-2021 10:22Over kinderen zitten wij op een lijn, hij wil in ieder geval niet dezelfde strenge en vooral veroordelende manier meegeven die hij van zijn ouders heeft gekregen.
donderdag 28 oktober 2021 om 17:39
Edit: ik sta voor wat ik zeg, maar ik heb geen zin om me te moeten verdedigen tegen dingen die anderen er in menen te lezen. In de ijver om te laten zien hoe tolerant en ruimdenkend ze zijn, worden sommige mensen bloedfanatiek in het veroordelen van standpunten die ze zelf bedacht hebben en aan mij of mijn geliefden toeschrijven.
ginevra wijzigde dit bericht op 28-10-2021 21:09
86.18% gewijzigd
Na zevenhonderd jaren
donderdag 28 oktober 2021 om 17:42
Is geloven vs. niet-geloven hier de kern van de kwestie?
Zoals ik het lees is hetgeen wat tussen jullie in staat eerder zijn zoektocht/crisis en het feit dat hij getriggerd raakt en dat vervolgens afreageert, waardoor er weinig ruimte voor jou is?
Mis je erkenning voor hoe het voor jou als partner voelt dat hij hier zo mee worstelt?
Heeft hij hulp of steun van anderen bij zijn zoektocht? Als dit alleen op jou aankomt is het wat veel denk ik.
Zoals ik het lees is hetgeen wat tussen jullie in staat eerder zijn zoektocht/crisis en het feit dat hij getriggerd raakt en dat vervolgens afreageert, waardoor er weinig ruimte voor jou is?
Mis je erkenning voor hoe het voor jou als partner voelt dat hij hier zo mee worstelt?
Heeft hij hulp of steun van anderen bij zijn zoektocht? Als dit alleen op jou aankomt is het wat veel denk ik.
donderdag 28 oktober 2021 om 18:13
Och ja, jouw man is GE-WEL-DIG. Werkelijk ik weet niet wat ik lees. Maar fijn dat jij zo'n man hebt die zoveeeel voor anderen betekent, als ze maar geen homo zijn.
Ik schaam me helemaal niet voor mijn uitspraak. Sterker nog, ik sta er voor 100% achter. En nee ik houd mijn eigen oordelen niet voor me. Dit is een forum. Als je daar niet tegen kan, jammer voor jou.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-10-2021 10:22
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
58.85% gewijzigd
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
donderdag 28 oktober 2021 om 18:18
louti schreef: ↑28-10-2021 18:13Och ja, jouw man is GE-WEL-DIG. Werkelijk ik weet niet wat ik lees. Maar fijn dat jij zo'n man hebt die zoveeeel voor anderen betekent, als ze maar geen homo zijn.
Ik schaam me helemaal niet voor mijn uitspraak. Sterker nog, ik sta er voor 100% achter. En nee ik houd mijn eigen oordelen niet voor me. Dit is een forum. Als je daar niet tegen kan, jammer voor jou.
donderdag 28 oktober 2021 om 18:36
Edit: ik sta voor wat ik zeg, maar ik heb geen zin om me te moeten verdedigen tegen dingen die anderen er in menen te lezen. In de ijver om te laten zien hoe tolerant en ruimdenkend ze zijn, worden sommige mensen bloedfanatiek in het veroordelen van standpunten die ze zelf bedacht hebben en aan mij of mijn geliefden toeschrijven.
ginevra wijzigde dit bericht op 28-10-2021 21:10
78.46% gewijzigd
Na zevenhonderd jaren
