Relaties
alle pijlers
Het voelt alsof hij van mij profiteert.
donderdag 9 augustus 2007 om 22:57
Sinds een half jaar woon ik nu samen met mijn vriend met wie ik bijna anderhalf jaar een relatie heb. Kort nadat we zijn samenwonen bleek dat mijn vriend nogal wat schulden heeft, eigenlijk vooral achterstallige rekeningen van de huur etc. van zijn vorige woning (hij is bij mij ingetrokken). Dit komt vooral doordat hij dure spullen een hogere prioriteit geeft dan zijn financien op orde hebben. Nu is hij aan het afbetalen van die schulden zoveel geld kwijt dat hij niet kan meebetalen aan onze vaste lasten. Wel betaalt hij mee aan de boodschappen. Hoewel ik behoorlijk kwaad op hem was omdat hij me zijn situatie niet eerder had verteld, heb ik me er uiteindelijk bij neergelegd dat ik de vaste lasten alleen blijf betalen totdat hij uit de schulden is.
Maar hij blijft dure spullen aanschaffen die hij niet (meteen) nodig heeft waardoor het langer duurt voordat hij mij kan ontlasten en ik ook eens wat meer geld over hou van mijn salaris. Onverwachte financiele posten zoals reparaties van zijn auto e.d. komen ook voor mijn rekening omdat zijn geld weer eens op is. En dat steekt soms.
Soms denk ik dat hij van mij profiteert, dat hij om de verkeerde redenen bij mij ingetrokken is. Natuurlijk praat ik daarover met hem maar dan lijkt het alsof hij oprecht beledigd is.
Ik heb dit gevoel niet alleen vanwege de ongelijke verdeling van de kosten. Ook het huishouden blijft een onderwerp voor ruzie's. We werken allebei fulltime maar ik doe 90% van alle taken. Hij zegt wel dat ik het moet zeggen wanneer hij iets moet doen maar als ik dat doe vindt hij dat ik me als zijn moeder gedraag. Intussen gedraagt hij zich als een onvolwassene.
Ik krijg steeds meer spijt dat ik met hem ben gaan samenwonen. Ik snap wel dat het eerste jaar moeilijk is (dit is de eerste keer dat hij officieel samenwoont, voor mij de 2e keer). Maar ik baal hier zo van, dat ik onderhand blij ben als hij eens een avond weg is. Ik leer hem steeds beter kennen en dat bevalt me niet zo bijzonder.
Maar hij blijft dure spullen aanschaffen die hij niet (meteen) nodig heeft waardoor het langer duurt voordat hij mij kan ontlasten en ik ook eens wat meer geld over hou van mijn salaris. Onverwachte financiele posten zoals reparaties van zijn auto e.d. komen ook voor mijn rekening omdat zijn geld weer eens op is. En dat steekt soms.
Soms denk ik dat hij van mij profiteert, dat hij om de verkeerde redenen bij mij ingetrokken is. Natuurlijk praat ik daarover met hem maar dan lijkt het alsof hij oprecht beledigd is.
Ik heb dit gevoel niet alleen vanwege de ongelijke verdeling van de kosten. Ook het huishouden blijft een onderwerp voor ruzie's. We werken allebei fulltime maar ik doe 90% van alle taken. Hij zegt wel dat ik het moet zeggen wanneer hij iets moet doen maar als ik dat doe vindt hij dat ik me als zijn moeder gedraag. Intussen gedraagt hij zich als een onvolwassene.
Ik krijg steeds meer spijt dat ik met hem ben gaan samenwonen. Ik snap wel dat het eerste jaar moeilijk is (dit is de eerste keer dat hij officieel samenwoont, voor mij de 2e keer). Maar ik baal hier zo van, dat ik onderhand blij ben als hij eens een avond weg is. Ik leer hem steeds beter kennen en dat bevalt me niet zo bijzonder.
donderdag 9 augustus 2007 om 23:02
Oh dit had je je natuurlijk niet voorgesteld bij leuk samenwonen 
Stom dat hij niet eerlijk is geweest, dan had je nog kunnen zeggen ok een tegenslag maar we lossen het samen wel op. En dat ie gewoon geld blijft uitgeven EN niet eens zijn deel van het huishouden doet?? Ik zou er ook schijtziek van worden! Stel hem anders een ultimatum, natuurlijk wil je niet zijn moedertje spelen maar hij moet zijn verantwoordelijkheden nemen! Zowel wat het geld als het huishouden betreft. En anders gaat ie maar weer mooi iets voor zichzelf zoeken. Dan kun je altijd nog kijken of je de relatie nog aanhoudt of dat je liever verder zoekt. Het eerste jaar samenwonen bij ons was juist heerlijk, helemaal niet moeilijk. Het hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Ik vind dat je nog veel te lief voor hem bent.
Stom dat hij niet eerlijk is geweest, dan had je nog kunnen zeggen ok een tegenslag maar we lossen het samen wel op. En dat ie gewoon geld blijft uitgeven EN niet eens zijn deel van het huishouden doet?? Ik zou er ook schijtziek van worden! Stel hem anders een ultimatum, natuurlijk wil je niet zijn moedertje spelen maar hij moet zijn verantwoordelijkheden nemen! Zowel wat het geld als het huishouden betreft. En anders gaat ie maar weer mooi iets voor zichzelf zoeken. Dan kun je altijd nog kijken of je de relatie nog aanhoudt of dat je liever verder zoekt. Het eerste jaar samenwonen bij ons was juist heerlijk, helemaal niet moeilijk. Het hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Ik vind dat je nog veel te lief voor hem bent.
donderdag 9 augustus 2007 om 23:03
donderdag 9 augustus 2007 om 23:04
Dit klinkt niet echt top. Zelf vind ik na een jaar samenwonen best wel snel. Je leert elkaar m.i. pas echt kennen na plm een jaar. Dus om dan al gelijk samen te gaan wonen, vind ik wat overhaast. Maar goed, dat is achteraf gepraat.
Ik vraag me af hoe je relatie verder is. Heb je echt het gevoel dat dat goed zit?
Dat jij zijn auto reparaties moet bekostigen, vind ik trouwens veel te ver gaan. Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat jij alle vaste lasten betaalt. Daar zou ik persoonlijk trouwens ook niet mee akkoord gaan.
Dat zou ik kenbaar maken, dat je als je samenwoont, de vaste lasten ook wilt delen. Of heb je het daar al over gehad???
Ik vraag me af hoe je relatie verder is. Heb je echt het gevoel dat dat goed zit?
Dat jij zijn auto reparaties moet bekostigen, vind ik trouwens veel te ver gaan. Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat jij alle vaste lasten betaalt. Daar zou ik persoonlijk trouwens ook niet mee akkoord gaan.
Dat zou ik kenbaar maken, dat je als je samenwoont, de vaste lasten ook wilt delen. Of heb je het daar al over gehad???
donderdag 9 augustus 2007 om 23:08
Nou meid, het klinkt niet alleen alsof hij misbruik van je (goedheid) maakt, zoals ik het nu kan bepalen doet hij dat ook!
Ik vind het best extreem dat jij er mee akkoord gaat om zoveel lasten te dragen, ten eerste financieel en ten tweede met het huishouden. Hij komt onverantwoordelijk en onvolwassen over, maar jij maakt het wel mogelijk. Je bdoelt het ongetwijfeld lief, maar hij leert hier niks van! Bovendien lijkt het me jouw taak niet om hem wat te leren, zoals je al zei: je bent zijn moeder niet en dat moet je ook zeker niet in jullie relatie laten sluipen. Stel hem een ultimatum en hou voet bij stuk.
En dan hou ik het nog bescheiden, want ik zou eerlijk gezegd meteen niet meer willen samenwonen, totdat hij volwassen genoeg is om dat aan te kunnen (en eerlijk naar jou te zijn over zijn situatie!!!!)
Samenwonen met hem is zo niet leuk zeg je. Voel je daar niet schuldig om, HIJ verpest het. Zorg wel dat jij geen misbruik van je laat maken, want dát doe je wel zelf!
Succes!
Ik vind het best extreem dat jij er mee akkoord gaat om zoveel lasten te dragen, ten eerste financieel en ten tweede met het huishouden. Hij komt onverantwoordelijk en onvolwassen over, maar jij maakt het wel mogelijk. Je bdoelt het ongetwijfeld lief, maar hij leert hier niks van! Bovendien lijkt het me jouw taak niet om hem wat te leren, zoals je al zei: je bent zijn moeder niet en dat moet je ook zeker niet in jullie relatie laten sluipen. Stel hem een ultimatum en hou voet bij stuk.
En dan hou ik het nog bescheiden, want ik zou eerlijk gezegd meteen niet meer willen samenwonen, totdat hij volwassen genoeg is om dat aan te kunnen (en eerlijk naar jou te zijn over zijn situatie!!!!)
Samenwonen met hem is zo niet leuk zeg je. Voel je daar niet schuldig om, HIJ verpest het. Zorg wel dat jij geen misbruik van je laat maken, want dát doe je wel zelf!
Succes!
donderdag 9 augustus 2007 om 23:57
Klinkt niet fijn.
Betreft overhaast samenwonen zoals zamirah zegt vind ik dat wel meevallen.
De eerste keer samenwonen deed ik na 7 maanden, met mijn huidige vriend na 1 jaar en heb nooit het gevoel gehad dat ik iemand niet goed genoeg kende om die start te gaan maken.
En in het eerste geval van samenwonen kregen mijn ex en ik problemen die niet dusdanig aan de orde geweest zouden zijn als we niet zouden gaan samenwonen, juist door het samenwonen kwam we erachter dat wij niet samen kunnen leven.
Als ik een jaar langer had gewacht met samenwonen, zou ik (en hij) na 1jaar en 7 maanden tegen exact hetzelfde probleem aangelopen zijn.
Ik ken stellen die binnen een paar maanden zijn gaan samenwonen, een jaar vind ik heel schappelijk.
Maar enneweg, je betaald echt veel voor hem terwijl hij niet zijn uiterste best doet om zo snel mogelijk van zijn schulden af te komen.....dat kan echt niet en als ik jou was zou ik hier eens een stop op gaan zetten.
Trouwens ook echt een rotstreek van hem dit niet van te voren te vermelden!!
Maar als ik je post zo lees, lijkt het er ok op dat je het met hem ook helemaal gehad hebt, ga dus goed te rade bij jezelf of je dan wel door wilt gaan met hem.
Persoonlijk denk ik als ik je post lees dat het voor jou iig beter is als hij weer op zichzelf kan gaan wonen.
Betreft overhaast samenwonen zoals zamirah zegt vind ik dat wel meevallen.
De eerste keer samenwonen deed ik na 7 maanden, met mijn huidige vriend na 1 jaar en heb nooit het gevoel gehad dat ik iemand niet goed genoeg kende om die start te gaan maken.
En in het eerste geval van samenwonen kregen mijn ex en ik problemen die niet dusdanig aan de orde geweest zouden zijn als we niet zouden gaan samenwonen, juist door het samenwonen kwam we erachter dat wij niet samen kunnen leven.
Als ik een jaar langer had gewacht met samenwonen, zou ik (en hij) na 1jaar en 7 maanden tegen exact hetzelfde probleem aangelopen zijn.
Ik ken stellen die binnen een paar maanden zijn gaan samenwonen, een jaar vind ik heel schappelijk.
Maar enneweg, je betaald echt veel voor hem terwijl hij niet zijn uiterste best doet om zo snel mogelijk van zijn schulden af te komen.....dat kan echt niet en als ik jou was zou ik hier eens een stop op gaan zetten.
Trouwens ook echt een rotstreek van hem dit niet van te voren te vermelden!!
Maar als ik je post zo lees, lijkt het er ok op dat je het met hem ook helemaal gehad hebt, ga dus goed te rade bij jezelf of je dan wel door wilt gaan met hem.
Persoonlijk denk ik als ik je post lees dat het voor jou iig beter is als hij weer op zichzelf kan gaan wonen.
vrijdag 10 augustus 2007 om 07:23
Stoppen met samenwonen dus! Waar is het samen in jullie samenwonen? Samenwonen betekent samen de lasten en lusten delen, dus hij deelt ook voor 50 procent mee in de kosten en het huishouden. Jij raakt zo al je vrije tijd, energie en geld kwijt omdat hij schulden heeft en te beroerd is iets in het huishouden te doen. Dat lijkt mij geen goede verdeling.
vrijdag 10 augustus 2007 om 08:06
Heel herkenbaar. En volgens mij gaat dit ook niet verbeteren. Tenminste niet bij mijn ex. Ook schulden van hier tot tokio. Beloofde af te lossen, maar kocht vervolgens het ene dure apparaat na het andere. Waardoor ik zijn dingen kon aflossen, huur betalen (zijn huis!) en alle andere vaste lasten, boodschappen etc.) Op een gegeven moment was mijn vakantiegeld gestort en diezelfde middag nog uitgegeven aan een 600 euro kostend muziekinstrument, terwijl hij het niet eens kon bespelen. Ook het huishouden... Ik was vrouw dus ik deed het huishouden volgens hem, terwijl ik meer uur werkte dan hij... En inderdaad de opmerking dat ik niet als politieagentje moest optreden en ook dat ik verdacht veel op zijn moeder ging lijken als ik teveel aan hem vroeg in zijn ogen.
Na een jaar was de maat vol. Ook omdat ik toen eindelijk wakker werd nadat ik gestopt was met bepaalde medicatie. Opeens zag ik dingen weer helder.
Wegwezen! Dit gaat nooit verbeteren, tenzij er met hem te praten valt en inzet tot verbetering toont.
(Maar toen je vertelde dat hij zelfs door blijft gaan met dure dingen kopen, terwijl hij moet aflossen om sneller jou te kunnen ondersteunen in de vaste lasten... gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen!)
Hij vindt t wel prima zo. Vrouwtje betaald alles wel, en hij kan lekker doorgaan met kopen wat hij wilt en denkt nodig te hebben.
Na een jaar was de maat vol. Ook omdat ik toen eindelijk wakker werd nadat ik gestopt was met bepaalde medicatie. Opeens zag ik dingen weer helder.
Wegwezen! Dit gaat nooit verbeteren, tenzij er met hem te praten valt en inzet tot verbetering toont.
(Maar toen je vertelde dat hij zelfs door blijft gaan met dure dingen kopen, terwijl hij moet aflossen om sneller jou te kunnen ondersteunen in de vaste lasten... gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen!)
Hij vindt t wel prima zo. Vrouwtje betaald alles wel, en hij kan lekker doorgaan met kopen wat hij wilt en denkt nodig te hebben.
vrijdag 10 augustus 2007 om 08:24
Ow en dan nog iets,
Ik had ook een heel doemscenario in mijn hoofd.
Stel, alle schulden zijn afbetaald, je bent een paar jaar verder, er komen kinderen. De ene werkt fulltime, de ander parttime (ik zeg maar wat...) dus er zijn minder inkomsten. Het geld gaat op aan vaste lasten, dingen voor de kinderen, maar man wil natuurlijk ook zijn maandelijkse speledingetje. Dan weer een computerspel, dan weer iets voor de auto, dan weer een nieuwe tuinset, want die de buren hebben is toch ook wel mooi!
Ondertussen dunt jouw kledingkast uit, want geld gaat op aan man en kinderen, geld om lekker uit eten te gaan met zijn tweeen is er niet, want die LCD moet nog afbetaald worden, ga zo maar door. Jij wordt de sloof die zich overal verantwoordelijk voor voelt (in je eentje) terwijl een normale situatie zou zijn dat je SAMEN het financiele gebeuren zou regelen.
Heb het om me heen zien gebeuren en hier was ik ook bang voor.
Ik ben weggegaan.
Ik kon niet leven met iemand die zo'n vertekend beeld had van wat een relatie inhield op dat gebied dan. (En natuurlijk heb ik het ook laten gebeuren in het begin! Ik had er eigenlijk nooit in mee moeten gaan).
Ik had ook een heel doemscenario in mijn hoofd.
Stel, alle schulden zijn afbetaald, je bent een paar jaar verder, er komen kinderen. De ene werkt fulltime, de ander parttime (ik zeg maar wat...) dus er zijn minder inkomsten. Het geld gaat op aan vaste lasten, dingen voor de kinderen, maar man wil natuurlijk ook zijn maandelijkse speledingetje. Dan weer een computerspel, dan weer iets voor de auto, dan weer een nieuwe tuinset, want die de buren hebben is toch ook wel mooi!
Ondertussen dunt jouw kledingkast uit, want geld gaat op aan man en kinderen, geld om lekker uit eten te gaan met zijn tweeen is er niet, want die LCD moet nog afbetaald worden, ga zo maar door. Jij wordt de sloof die zich overal verantwoordelijk voor voelt (in je eentje) terwijl een normale situatie zou zijn dat je SAMEN het financiele gebeuren zou regelen.
Heb het om me heen zien gebeuren en hier was ik ook bang voor.
Ik ben weggegaan.
Ik kon niet leven met iemand die zo'n vertekend beeld had van wat een relatie inhield op dat gebied dan. (En natuurlijk heb ik het ook laten gebeuren in het begin! Ik had er eigenlijk nooit in mee moeten gaan).
vrijdag 10 augustus 2007 om 08:29
Het klinkt inderdaad of hij het wel makkelijk vindt zo. Het blijkt dat hij af en toe nog wel geld over heeft om dure dingen te kopen, waarom heb je niet een afspraak met hem gemaakt dat hij iedere maand een bepaald bedrag naar jouw rekening stort voor de vaste lasten? Ik zou me eens goed gaan bedenken of je hier wel mee door wilt gaan, je relatie kost op deze manier erg veel negatieve energie! De gelijkwaardigheid is op deze manier ver te zoeken en ik kan me voorstellen dat je niet zijn moeder wilt spelen.
vrijdag 10 augustus 2007 om 08:32
Oooooh! zo herkenbaar, al is t voor mij al een paar jaar geleden. Dit kan echt niet hoor. Ik begrijp heel erg goed dat je spijt hebt dat je zo snel bent gaan samenwonen. Je kan voorstellen om weer apart te gaan wonen. Hij zal waarschijnlijk niet zo snel een woning kunnen vinden. Maar een kamer is ook een optie, misschien kan hij bij familie of vrienden?
Mijn ex was toendertijd ook bij mij ingetrokken en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem "eruit te zetten" (want dat doe je toch niet bij je vriend???)... Dat heb ik echter nog lang moeten bezuren. Bovendien beet hij zich in mij vast als een teek. iedere keer weer een smoes: had ie een woonruimte gevonden, dan ging t op het laatste moment niet door. Mij manipuleren: 3 dagen niet thuiskomen en dan verwilderd thuiskomen met de mededeling dat het station ook goed slapen was... (Ongelooflijk, dat ik daarvoor viel).
Dus TS ik hoop dat je de adviezen ter harte neemt. Het is echt profiteren wat hij doet.
Mijn ex was toendertijd ook bij mij ingetrokken en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem "eruit te zetten" (want dat doe je toch niet bij je vriend???)... Dat heb ik echter nog lang moeten bezuren. Bovendien beet hij zich in mij vast als een teek. iedere keer weer een smoes: had ie een woonruimte gevonden, dan ging t op het laatste moment niet door. Mij manipuleren: 3 dagen niet thuiskomen en dan verwilderd thuiskomen met de mededeling dat het station ook goed slapen was... (Ongelooflijk, dat ik daarvoor viel).
Dus TS ik hoop dat je de adviezen ter harte neemt. Het is echt profiteren wat hij doet.
vrijdag 10 augustus 2007 om 08:40
Heh wat een rotsituatie.
Ik zit momenteel ook niet echt goed in de slappe was en mijn vriend wil heel graag gaan samenwonen over een tijdje...ik heb hem direct eerlijk gezegd dat dat er nog even niet inzit. de extra kosten (er zullen toch nieuwe meubels moeten komen) kan ik er even niet bijhebben. Misschien had jou vriend er ook verstandig aan gedaan om te wachten met samenwonen tot hij zijn zaken weer op orde heeft.
Ik zit momenteel ook niet echt goed in de slappe was en mijn vriend wil heel graag gaan samenwonen over een tijdje...ik heb hem direct eerlijk gezegd dat dat er nog even niet inzit. de extra kosten (er zullen toch nieuwe meubels moeten komen) kan ik er even niet bijhebben. Misschien had jou vriend er ook verstandig aan gedaan om te wachten met samenwonen tot hij zijn zaken weer op orde heeft.
vrijdag 10 augustus 2007 om 08:58
Ik zou een punt zetten achter het samenwonen, in ieder geval totdat hij laat zien ook financieel en op huishoudelijk gebied je partner te willen zijn.
Het is al heel erg fout dat hij je niet heeft verteld dat hij schulden had. JIJ bent gaan samenwonen in de verwachting dat jullie financiele plaatje er heel anders uit zou zien. En terecht! Samen de lusten, samen de lasten.
Het zou wat anders zijn als hij eerlijk tegen je was geweest over zijn schulden , dan had je een bewuste keuze kunnen maken of je al dan niet wilde gaan samenwonen. Toen man en ik zijn gaan samenwonen, kon ik eerst ook alleen maar mijn deel van de boodschappen betalen. Ik had namelijk nog een huis, dat nog verkocht moets worden. En ik had geen geld om voor 2 huizen te betalen. Mijn man wist dat en op basis van die informatie hebben we de afweging gemaakt toch alvast te gaan samenwonen.
In een relatie deel je dingen. Jouw verhaal geeft aan dat jullie niet delen, maar dat jij geeft en hij neemt. Voel je alsjeblieft niet verantwoordelijk voor zijn schulden en zijn koopgedrag. Daarin is maar één persoon verantwoordelijk: hijzelf!
Sterkte en laat niet over je heenlopen!!!
Het is al heel erg fout dat hij je niet heeft verteld dat hij schulden had. JIJ bent gaan samenwonen in de verwachting dat jullie financiele plaatje er heel anders uit zou zien. En terecht! Samen de lusten, samen de lasten.
Het zou wat anders zijn als hij eerlijk tegen je was geweest over zijn schulden , dan had je een bewuste keuze kunnen maken of je al dan niet wilde gaan samenwonen. Toen man en ik zijn gaan samenwonen, kon ik eerst ook alleen maar mijn deel van de boodschappen betalen. Ik had namelijk nog een huis, dat nog verkocht moets worden. En ik had geen geld om voor 2 huizen te betalen. Mijn man wist dat en op basis van die informatie hebben we de afweging gemaakt toch alvast te gaan samenwonen.
In een relatie deel je dingen. Jouw verhaal geeft aan dat jullie niet delen, maar dat jij geeft en hij neemt. Voel je alsjeblieft niet verantwoordelijk voor zijn schulden en zijn koopgedrag. Daarin is maar één persoon verantwoordelijk: hijzelf!
Sterkte en laat niet over je heenlopen!!!
vrijdag 10 augustus 2007 om 11:14
vrijdag 10 augustus 2007 om 11:36
Jouw vriend had van te voren moeten zeggen hoe het zat. Ik snap sowieso niet dat hij wilde samenwonen als hij daar het geld niet voor heeft en dus afhankelijk is van jou. Dat feit plus het feit dat hij gewoon doorgaat met kopen en er niet mee zit dat jij voor alles opdraait, maakt dat ik hem als profiteur bestempel.
Kom op zeg, een echte vent wil toch minstens zijn eigen deel betalen. Dit gaat echt niet beter worden hoor, alleen maar slechter. Ik zou zeggen, ga lekker weer alleen wonen voordat je zelf ook nog eens meegsleurd wordt in zijn ellende.
Kom op zeg, een echte vent wil toch minstens zijn eigen deel betalen. Dit gaat echt niet beter worden hoor, alleen maar slechter. Ik zou zeggen, ga lekker weer alleen wonen voordat je zelf ook nog eens meegsleurd wordt in zijn ellende.
Cum non tum age
vrijdag 10 augustus 2007 om 11:39
vrijdag 10 augustus 2007 om 12:29
jonnie je hebt gelijk, alleen veel mensen doen dat dus niet. En vergeten dat samenwonen/trouwen ook een zakelijke overeenkomst is. Dit lijkt niet romantisch maar ja nu dus weer een voorbeeld dat laat zien dat dit natuurlijk nog veel minder romantisch is.
Maar ja iemand kan ook alsnog dingen achterhouden ook al bekijk je elkaars financiele situatie. En dit is gewoon keihard liegen, hij heeft haar geen keus gelaten en profiteerd aan alle kanten van haar. Het huishouden moet je ook van te voren bespreken (en je ziet ook wel hoe iemand in zijn huidige woning leeft) maar ja mensen kunnen zoveel beloven en dan toch wat anders doen, of ander gedrag gaan vertonen zodra de buit binnen is...
Ik hoop dat TO nog laat weten wat ze heeft gedaan. Niet over je heen laten lopen hoor!
Maar ja iemand kan ook alsnog dingen achterhouden ook al bekijk je elkaars financiele situatie. En dit is gewoon keihard liegen, hij heeft haar geen keus gelaten en profiteerd aan alle kanten van haar. Het huishouden moet je ook van te voren bespreken (en je ziet ook wel hoe iemand in zijn huidige woning leeft) maar ja mensen kunnen zoveel beloven en dan toch wat anders doen, of ander gedrag gaan vertonen zodra de buit binnen is...
Ik hoop dat TO nog laat weten wat ze heeft gedaan. Niet over je heen laten lopen hoor!
vrijdag 10 augustus 2007 om 13:19
Laten we "zoek de verschillen" spelen;
plaatje 1; jullie relatie.
- hij draagt financieel niets substantieel mee, jij betaalt zo ongeveer alles en draait op voor zijn financieel mismanagement
- hij draagt niet substantieel mee aan het huishouden maar doet hooguit eens een enkel klusje. Jij draagt de verantwoording voor het huishouden geheel zelf
- zodra hij geld denkt te hebben kiest hij niet voor het aflossen van een schuld, maar geeft toe aan een "hebbuh-hebbuh"-gevoel
- als hij aangesproken wordt op zijn gedrag, dan is hij verontwaardigt en ziet hij niet in waarom dit niet acceptabel is.
plaatje 2; een moeder en haar 6-jarige zoon.
- kind draagt niet financieel mee, moeder draagt alle lasten en is verantwoordelijk voor zijn financiele blunders
- kind draagt niet substantieel bij aan het huishouden al doet het wel zijn taak. Moeder draagt de verantwoordelijkheid voor het huishouden
- zoon krijgt een euro zakgeld per week. In plaats van te sparen voor dat geweldige lego-kasteel dat hij al zó lang wil geeft hij toe aan het "hebbuh-nu" gevoel en koopt hij een ijsje
- kind misdraagt zich. Als het hier op wordt aangesproken dan is hij boos op mama. Snapt mama dan niet dat hij dat gewoon wílde!? Dat mama hem probeert te leren wat acceptabel is en niet, heeft zoon nog niet door
Zoek de verschillen!
De oplossing? Beide gedragen zich als kind en hebben opvoeding nodig, alleen is de ene "man" 6 jaar en de andere "man" biologisch al ruim volwassen. Als een kind daar aan toe is, dan wipt moeder het kind haar nest uit. Jij wordt in de moederrol geduwd, nou klaar. Dan moet je die rol serieus nemen en donder hem het nest uit. Het is meer dan voorbij het stadium dat hij leert verantwoordelijkheid te nemen voor zijn leven.
Persoonlijk zou ik geen relatie met zo'n onvolwassen bloedzuiger kunnen of willen hebben, maar dat ben ik. Wil jij het toch nog een kans geven, dan zeg ik; knikker hem de deur uit en draai de financiele kraan 100% dicht. Laat hem maar eens zelf verantwoordelijkheid leren nemen. Is het "the real thing" tussen jullie (wat ik betwijfel, gezien je eigen gevoel hierbij), dan kan dat pas bloeien als je deze ongezonde omgang de nek omdraait.
plaatje 1; jullie relatie.
- hij draagt financieel niets substantieel mee, jij betaalt zo ongeveer alles en draait op voor zijn financieel mismanagement
- hij draagt niet substantieel mee aan het huishouden maar doet hooguit eens een enkel klusje. Jij draagt de verantwoording voor het huishouden geheel zelf
- zodra hij geld denkt te hebben kiest hij niet voor het aflossen van een schuld, maar geeft toe aan een "hebbuh-hebbuh"-gevoel
- als hij aangesproken wordt op zijn gedrag, dan is hij verontwaardigt en ziet hij niet in waarom dit niet acceptabel is.
plaatje 2; een moeder en haar 6-jarige zoon.
- kind draagt niet financieel mee, moeder draagt alle lasten en is verantwoordelijk voor zijn financiele blunders
- kind draagt niet substantieel bij aan het huishouden al doet het wel zijn taak. Moeder draagt de verantwoordelijkheid voor het huishouden
- zoon krijgt een euro zakgeld per week. In plaats van te sparen voor dat geweldige lego-kasteel dat hij al zó lang wil geeft hij toe aan het "hebbuh-nu" gevoel en koopt hij een ijsje
- kind misdraagt zich. Als het hier op wordt aangesproken dan is hij boos op mama. Snapt mama dan niet dat hij dat gewoon wílde!? Dat mama hem probeert te leren wat acceptabel is en niet, heeft zoon nog niet door
Zoek de verschillen!
De oplossing? Beide gedragen zich als kind en hebben opvoeding nodig, alleen is de ene "man" 6 jaar en de andere "man" biologisch al ruim volwassen. Als een kind daar aan toe is, dan wipt moeder het kind haar nest uit. Jij wordt in de moederrol geduwd, nou klaar. Dan moet je die rol serieus nemen en donder hem het nest uit. Het is meer dan voorbij het stadium dat hij leert verantwoordelijkheid te nemen voor zijn leven.
Persoonlijk zou ik geen relatie met zo'n onvolwassen bloedzuiger kunnen of willen hebben, maar dat ben ik. Wil jij het toch nog een kans geven, dan zeg ik; knikker hem de deur uit en draai de financiele kraan 100% dicht. Laat hem maar eens zelf verantwoordelijkheid leren nemen. Is het "the real thing" tussen jullie (wat ik betwijfel, gezien je eigen gevoel hierbij), dan kan dat pas bloeien als je deze ongezonde omgang de nek omdraait.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 10 augustus 2007 om 16:13
Bedankt voor jullie reakties! Het is wel erg confronterend om mijn eigen gedachtes in de posts te lezen
Het doemscenario wanneer wij samen kinderen zouden krijgen is ook in mij opgekomen. Ik zie hem in deze situatie niet als de vader van mijn kinderen. Ik weet niet of mannen ineens verantwoordelijk kunnen worden bij de geboorte van hun kind.. maar daar ga ik maar niet van uit. Ik zou het denk ik makkelijker hebben als alleenstaand moeder.
En inderdaad, ook ik denk meer dan eens dat hij een half jaar geleden dacht: "Goh, de rekeningen rijzen nu wel erg de pan uit, laat ik maar met Rhoslynne gaan samenwonen. Die regelt alles wel." Maar dat is vooral wanneer ik pms heb.
Nog even wat toelichten: eigenlijk had ik wel kunnen weten hoe zijn financiele situatie was. Vorig jaar is hij een tijd werkeloos geweest maar heeft wel een dure reis gemaakt die al lange tijd gepland stond.
Trouwens, de spullen die hij voor zichzelf koopt zijn spullen die hij nodig heeft voor zijn hobby. Niet dat dat zo veel verschil maakt maar het is wel iets wat ik hem gun. Hij ziet ook wel in dat de verhoudingen scheef zijn. Volgens hem duurt dit met alle regelingen die hij heeft getroffen nog een half jaar en dan kan hij zijn deel van de vaste lasten betalen. Maar als ik dan zie wat hij soms koopt dan betwijfel ik of hij die betalingsregelingen kan aflossen. En ik heb geen zin om nog langer voor alles op te draaien. Hij betaalt trouwens wel zijn eigen rekeningen voor verzekeringen en ook de kosten van de auto betaalt hij. En ik moest de vaste lasten ook al betalen toen ik nog alleen hier woonde, dus in principe ga ik er niet echt financieel op achteruit alhoewel de kosten van water enzo natuurlijk ook stijgen, Plus al die extra's soms zoals APK en reparaties.
Hoe zijn eigen huishouden eruit zag wist ik ook vantevoren. Ik heb ook geen smetvrees maar hou niet van rommel en hij is een enorme sloddervos. Ook ziet hij gewoon niet of er iets moet gebeuren en dan heb ik het al gedaan. Dus ik laat alles gewoon zelf toe. Laatst had ik een takenlijst gemaakt en daar was hij het helemaal mee eens maar hij wil wel kunnen bepalen wanneer hij het doet en dat duurt vaak heel lang.
Weer apart wonen?
Hij heeft bijna zijn hele inboedel weggegeven. Het inrichten van een nieuwe woning kost erg veel geld dus dat zit er op dit moment niet in. En ik hou nog best wel van hem dus ik ga het hem niet aandoen om ergens een kamer te moeten huren.
Het doemscenario wanneer wij samen kinderen zouden krijgen is ook in mij opgekomen. Ik zie hem in deze situatie niet als de vader van mijn kinderen. Ik weet niet of mannen ineens verantwoordelijk kunnen worden bij de geboorte van hun kind.. maar daar ga ik maar niet van uit. Ik zou het denk ik makkelijker hebben als alleenstaand moeder.
En inderdaad, ook ik denk meer dan eens dat hij een half jaar geleden dacht: "Goh, de rekeningen rijzen nu wel erg de pan uit, laat ik maar met Rhoslynne gaan samenwonen. Die regelt alles wel." Maar dat is vooral wanneer ik pms heb.
Nog even wat toelichten: eigenlijk had ik wel kunnen weten hoe zijn financiele situatie was. Vorig jaar is hij een tijd werkeloos geweest maar heeft wel een dure reis gemaakt die al lange tijd gepland stond.
Trouwens, de spullen die hij voor zichzelf koopt zijn spullen die hij nodig heeft voor zijn hobby. Niet dat dat zo veel verschil maakt maar het is wel iets wat ik hem gun. Hij ziet ook wel in dat de verhoudingen scheef zijn. Volgens hem duurt dit met alle regelingen die hij heeft getroffen nog een half jaar en dan kan hij zijn deel van de vaste lasten betalen. Maar als ik dan zie wat hij soms koopt dan betwijfel ik of hij die betalingsregelingen kan aflossen. En ik heb geen zin om nog langer voor alles op te draaien. Hij betaalt trouwens wel zijn eigen rekeningen voor verzekeringen en ook de kosten van de auto betaalt hij. En ik moest de vaste lasten ook al betalen toen ik nog alleen hier woonde, dus in principe ga ik er niet echt financieel op achteruit alhoewel de kosten van water enzo natuurlijk ook stijgen, Plus al die extra's soms zoals APK en reparaties.
Hoe zijn eigen huishouden eruit zag wist ik ook vantevoren. Ik heb ook geen smetvrees maar hou niet van rommel en hij is een enorme sloddervos. Ook ziet hij gewoon niet of er iets moet gebeuren en dan heb ik het al gedaan. Dus ik laat alles gewoon zelf toe. Laatst had ik een takenlijst gemaakt en daar was hij het helemaal mee eens maar hij wil wel kunnen bepalen wanneer hij het doet en dat duurt vaak heel lang.
Weer apart wonen?
Hij heeft bijna zijn hele inboedel weggegeven. Het inrichten van een nieuwe woning kost erg veel geld dus dat zit er op dit moment niet in. En ik hou nog best wel van hem dus ik ga het hem niet aandoen om ergens een kamer te moeten huren.
vrijdag 10 augustus 2007 om 16:27
Het valt me op dat je excuses aandraagt om zijn gedrag goed te praten. Waar je in je openingspost behoorlijk van leer trekt, ben je nu veel milder (voorbeeld: je keurt dure aankopen af maar je gunt hem zijn hobby wel en daar doet hij nou net die dure aankopen voor).
Wanneer jij je in jullie relatie ook zo tegenstrijdig opstelt, dan kan ik me voorstellen dat er niets zal veranderen. Je bent namelijk niet duidelijk. De grens die je net trok, die heb je nu alweer uitgevaagd. Hoe kan jouw vriend dan weten dat jij het echt heel belangrijk vindt dat hij eerst zijn lening gaat aflossen? Vind jij dat wel echt zo belangrijk? Of vind jij, net als hij, ook zijn hobby belangrijker?
Wanneer jij je in jullie relatie ook zo tegenstrijdig opstelt, dan kan ik me voorstellen dat er niets zal veranderen. Je bent namelijk niet duidelijk. De grens die je net trok, die heb je nu alweer uitgevaagd. Hoe kan jouw vriend dan weten dat jij het echt heel belangrijk vindt dat hij eerst zijn lening gaat aflossen? Vind jij dat wel echt zo belangrijk? Of vind jij, net als hij, ook zijn hobby belangrijker?
vrijdag 10 augustus 2007 om 16:30
Nou, dat is inderdaad niet de bedoeling van samenwonen, en zeker omdat hij niet stopt met het kopen van dure spullen heb je alle recht tot protest.
Stel een ultimatum zou ik zeggen.
Samenwonen is samen delen.. anders is het voor jou echt niet leuk. OOk is er geen gelijkwaardigheid meer, en is hij een parasiet.
Stel een ultimatum zou ik zeggen.
Samenwonen is samen delen.. anders is het voor jou echt niet leuk. OOk is er geen gelijkwaardigheid meer, en is hij een parasiet.
vrijdag 10 augustus 2007 om 16:33
Nouja, zo komt hij dus ook geen stap verder, als hem weer de hand boven het hoofd worden gehouden.
Stel een financieel plan met hem op, zorg dat hij geen struisvogeltje speelt. Confronteer hem met de lasten en uitgaven en eis dat hij zijn bijdrage gaat leveren. (ook in huishouden - laat hem iets doen wat hij kan).
vrijdag 10 augustus 2007 om 16:40
