Hevige verliefdheid die niet kan!

We kunnen even niets van elkaar velen. Het woordje "even" wat je gebruikt doet me denken aan een tijdelijk dip in jouw huwelijk? Bij mij is het geen tijdelijke dip. Het is gewoon echt over en uit.  Ik begrijp je echt heel goed (zie mijn verhaal) maar meid... als jouw huwelijk tijdelijk een dipje vertoont, probeer daar eerst aan te werken dan.  Jeetje... ga ik jou van advies voorzien terwijl ik zelf ook zo kei-verliefd ben, hihi ;)

 

Heel herkenbaar, ik zit al een fase verder helaas en zou graag de tijd terug willen draaien... Er is 1x wat gebeurd en daar waren we allebei behoorlijk ziek van. Op het werk is de situatie ongemakkelijk geworden, je moet ineens opletten wat je zegt tegen en over hem.



Kort erna heb ik het thuis verteld. Mijn man heeft het geweldig opgepakt, we hebben lange moeilijke gesprekken en ik denk dat die gesprekken onze relatie uiteindelijk beter zullen maken.



Voor die gesprekken was het echter ook genoeg geweest mijn man te vertellen over mijn verliefdheid die maar niet overging. Daar zou hij al genoeg van wakker geschrokken zijn. Ik had wel vaker signalen afgegeven dat ik niet met mijn verhaal terecht kon thuis maar dit drong niet door.



Mijn tip: Als je je huwelijk serieus wilt behouden ga je actie ondernemen. Zoek hulp of vertel je man over je verliefdheid, misschien schudt hem dit wakker en kunnen julie samen proberen julie relatie te verbeteren.  



Blijf je je verliefdheid voeden zoals Thirza dan gaat het uiteindelijk mis en ik weet niet hoe dat bij julie uitpakt. Mijn man had ook heel anders kunnen reageren. Ik dacht zelf dat ik ongestraft een poosje kon blijven wegdromen totdat de verliefdheid vanzelf over zou gaan maar dat werkt dus niet altijd zo. Door het uit de hand te laten lopen heb ik mijn man ontzettend gekwetst en ookal liep onze relatie moeizaam, dat had hij toch niet verdiend!  Mieke, uit jouw verhaal blijkt overduidelijk dat het goed zit tussen jou en je man. Je hebt het hem eerlijk verteld waarop zijn reactie toch begripvol was. Echt super trouwens van jouw man... menigeen man had anders gereageerd. Wat een lieverd! Daarbij denk ik uit jouw verhaal te proeven dat het jullie huwelijk uiteindelijk goed gedaan heeft. Jullie zijn iig eerlijk naar elkaar toe en dat is  toch het fundament voor een goed huwelijk!

Inderdaad niks mee doen. Bespreek het met je man. Zorg dat je eigen relatie weer leuk wordt.



Thirza, even voor jou, ik kan me niet voorstellen dat je jarenlang tegen je zin bij iemand blijft vanwege de financieen of omdat je kinderen graag in dat huis blijven wonen.  Dat begrijp ik Noa. Inmiddels is er thuis zoveel gebeurd dat ik voornemens ben de stap naar een scheiding te wagen.  Het is best makkelijk bij iemand te blijven als diegene nooit thuis is, dat vergemakkelijkt alles. Ik heb het idd niet eerder aangedurfd vanwege de fin. consequenties. Wij wonen in een mooi huis (hoor je denken, lekker belangrijk) maar behalve ons huis wat nu eenmaal in een bepaalde wijk staat is het voornaamste dat mijn kinderen het hier zo vreselijk naar hun zin hebben. Ze hebben hier zoveel vriendinnetjes etc... Ook op hun school.  Als je gaat scheiden, hoewel ik daar nu van terugkom, beslis je niet enkel over je eigen leven maar ook dat van je kinderen. De gedachte dat ik hen weg moet gaan halen uit hun vertrouwde omgeving, vind ik echt heel erg. Beiden (mijn kids) doen veel aan paardrijden (ik overigens ook , maar dat kan ik laten schieten als het niet anders is), kan misschien als ik ga scheiden ook niet meer betaald worden.. Het zijn allemaal "details" maar wel een opeenstapeling van. Ik wil mijn kids niet tekort doen! Die hebben al genoeg meegemaakt. Nu probeer ik daar van los te komen, bedoel het geluk van mijn kids voorop te stellen.  Het is immers ook hun belang dat ik me gelukkig voel. Anyway bedankt voor je reactie en iig het lezen.

Hoi Thirza, ik wil je even een hart onder de riem steken.

Veel uit jouw verhaal is herkenbaar voor mij, met name de tegenstrijdige gevoelens en gedachten. Alleen mijn situatie is iets anders. Ik ben begin dertig, sinds enkele jaren single en heb geen kinderen.

Vorig jaar ben ik verliefd geworden op een collega die ruim 25 jaar ouder is dan ik en getrouwd. Een half jaar geleden heeft hij toenadering gezocht; het bleek dat hij ook verliefd was op mij.

Het is een enorme veldslag tussen hart en verstand, dat hebben wij beiden. Het is zo vertrouwd, we vullen elkaar zo goed aan, noem maar op. Maar ik weet ook dat dit alleen maar leidt tot pijn en verlies.



Er is geen rechtvaardiging voor onze relatie, ook niet dat hij al jaren ongelukkig is thuis. Hij heeft volwassen kinderen die al het huis uit zijn. Zijn vrouw kijkt niet meer naar hem om.

Waarom niet scheiden? Hij zal er zijn redenen voor hebben en ik vind het ongepast daarnaar te vragen. Bovendien kan en wil ik niet oordelen over een huwelijk van tig jaar.

Hij zegt dat hij mij niet wil gebruiken, soms voel ik mij wel gebruikt. Maar daarnaast wil ik niet dat hij gaat scheiden omdat ik niet wil dat hij die ellende doormaakt. En ik vrees dat onze korte relatie daar niet tegen bestand is.

Hij maakt mij geen illusies; hij is en blijft bij zijn vrouw. En ik wil niet de oorzaak zijn van de pijn en verdriet van een heel gezin. Hij weet dat.



Mijn ex is vier jaar geleden van de ene op de andere dag bij een collega ingetrokken. Het heeft me zeker twee jaar geduurd voordat ik weer wat eigenwaarde had. Ik weet dus hoe bedrog je kan beschadigen.

Waarom dan iets beginnen met een getrouwde man, zou je kunnen vragen. Daarmee maak je je medeplichtig aan bedrog waar je zelf zo door hebt geleden!

Maar het is niet iets waar je willens en wetens aan begint.

Ik probeer te genieten van de momenten die we samen zijn.

Ik wil niet oordelen over alle situaties hier maar uit ervaring weet ik wel dat als het thuis niet meer in orde is....de aandacht van een andere leuke man al snel lijkt op hevige verliefdheid. Maar kan het niet zo zijn dat de nieuwe (in jouw ogen ideale) man ook een gewone vent is en dat gaat na verloop van tijd vast net zo. In veel gevallen wel ja, alles wordt gewoon he.  Maar eigenlijk is dat normaal want niemand blijft altijd verliefd op zijn/haar partner. Gelukkig maar want hoe leuk het ook kan zijn, het is tevens slopend. Je kunt namelijk ook verliefd worden op aandacht! Je wilt je weer begeerd voelen etc... Is ook zo, en gemakshalve vergeet je dan maar even wat je thuis hebt. maar als je besluit thuis te blijven vechten voor je huwelijk dan kunnen dit soort gevoelend er echt niet bij lijkt me.

Ben je er echt klaar mee stop dan........kinderen of geen kinderen. Dit klinkt makkelijk ja dat weet ik. En voor ik weer een berg commentaar krijg bedenk dan of je kindeen uiteindelijk gelukkig zullen worden in een huis vol spanning.  En weer heb je gelijk:) daarom heb ik ook besloten de stap te nemen. Mijn meiden zijn gelukkig niet zo heel dol op hun vader, doordat hij er nooit is. Dat laatste is  voor zijn eigen plezier. Als hij er wel is, dan is hij weinig met hen bezig. Wij (mijn dochtertjes en ik, doen dan ook al jaren alles met zijn drieen)

Ik heb zelf zo'n jeugd gehad dus ik weet wat het is......

En scheiden is geen zonde meer maar ik vind wel dat er tegenwoordig weinig gevochten en gepraat wordt om de relatie te optimaliseren. Gevochten heb ik als een tijgerinnetje... Hij heeft namelijk  een relatie van 7 jr. met een 15 jr. jongere vrouw gehad. 7 jr. met tussenpozen. Ik probeerde al die tijd "begrip" te kweken voor zijn verliefdheid (ach, verliefd worden overkomt de beste) en ik wilde hem per se terug. Daarbij was het tussen hem en zijn vriendin steeds zgn. uit wat dan later (hoorde ik uiteraard van anderen) niet zo bleek te zijn. Achteraf ben ik zo oerstom en naief geweest.. (zucht)  Hij heeft een mooie babbel en telkens trapte ik er in. Daarbij leefde hij volop en had alle vrijheid. Ik zat aan huis gebonden door mijn kinderen.

Iedere relatie wordt na verloop van tijd gewoon en anders.....dat is ook normaal en de kunst is dan om het samen leuk te maken en spannend. precies, ja!

succes......



En voor diegenen die me willen aanvallen (te vaak hier gebeurd...;))

Dit is uitsluitend mijn mening die hoef je niet te delen.

Zie geen reden om jou aan te vallen hoor. Maar ik ken dit forum, dus ook de forummers nog niet goed, dus misschien komt dat nog;)