Relaties
alle pijlers
Hij is zooooo anders
donderdag 3 mei 2007 om 18:45
De relatie met mijn vriend begon als een grap, maar nadat er iets vervelends in zijn familie gebeurde en ik er voor hem was, waren we vaker bij elkaar dan ooit en werd het almaar serieuzer. Nu heb ik een relatie, ik ben supergelukkig, maar sommige dingen knagen.
Hij is totaal anders. Ander opleidingniveau, tamelijk Nerderlandgericht (ikzelf geinteresseerd in 'de wereld'), vrienden die voor het weekend leven (de mijne lijken voor carriere te leven) en is tevreden (terwijl ik altijd meer en beter wil). In de loop van de tijd kan ik zeggen dat de gesprekken die we voeren steeds beter worden. En we staan open voor elkaars interesses en mensen, dus dat is ook super.
Echter, het is zo gek dat hij alles zo prima vindt. Ik wil een baan waarbij ik geprikkeld wordt om veel te geven, en nog belangrijker, wat voor anderen te kunnen betekenen. Mijn vrije tijd wil ook met van alles vullen. Het is zo gek, om 's avonds thuis te komen en talloze verhalen te hebben, terwijl hij niet veel verder komt dan 'het was druk', 'we hebben lol gehad met de collega's onderling.' En het is ook zo vreemd, om idealistisch bezig te zijn, terwijl hij allang tevreden is als het met zijn naasten goed gaat.
Ik wil niet vragen:'Wat moet ik doen?' Maar:Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt of herkent iemand zich in mij en is daar nog enige actie uit gekomen?
Hij is totaal anders. Ander opleidingniveau, tamelijk Nerderlandgericht (ikzelf geinteresseerd in 'de wereld'), vrienden die voor het weekend leven (de mijne lijken voor carriere te leven) en is tevreden (terwijl ik altijd meer en beter wil). In de loop van de tijd kan ik zeggen dat de gesprekken die we voeren steeds beter worden. En we staan open voor elkaars interesses en mensen, dus dat is ook super.
Echter, het is zo gek dat hij alles zo prima vindt. Ik wil een baan waarbij ik geprikkeld wordt om veel te geven, en nog belangrijker, wat voor anderen te kunnen betekenen. Mijn vrije tijd wil ook met van alles vullen. Het is zo gek, om 's avonds thuis te komen en talloze verhalen te hebben, terwijl hij niet veel verder komt dan 'het was druk', 'we hebben lol gehad met de collega's onderling.' En het is ook zo vreemd, om idealistisch bezig te zijn, terwijl hij allang tevreden is als het met zijn naasten goed gaat.
Ik wil niet vragen:'Wat moet ik doen?' Maar:Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt of herkent iemand zich in mij en is daar nog enige actie uit gekomen?
donderdag 3 mei 2007 om 18:57
Ik ben carrierre-gericht en mijn man absoluut niet. Ik heb altijd wel verhalen over mijn werk, mijn man daarentegen bijna nooit. Ik vind dit zelf geen probleem, aangezien we wat betreft de rest wel heel erg op dezelfde lijn liggen. Ik denk dat het belangrijkste is dat je met elkaar kunt praten over van alles en nog wat en dat je wat betreft het denkniveau gelijkwaardig bent aan elkaar. Ik heb ooit eens een date gehad met een man met het denkvermogen van een garnaal, en dat werkt gewoon niet. Ik wil kunnen filosoferen en discussieren over van alles en nog wat, van het heelal tot aan ethische kwesties en politiek, en gelukkig is mijn man net zo.
donderdag 3 mei 2007 om 19:02
Fiezels, ik krijg eerlijk gezegd een beetje het gevoel dat je je op maatschappelijk niveau wat beter voelt dan hem, kan dat?
Of dat je je schaamt tegenover je omgeving voor hem?
Je zult of moeten accpeteren wie hij is (je bent tenslotte verliefd geworden op hem als persoon en daar horen zijn denkbeelden ook bij) of je zult de relatie moeten beeindigen omdat hij niet aan jouw "ideale man" voldoet.
Je zult ook kunnen leren van zijn denkbeelden en kijken of je daar zelf misschien iets mee kunt. En andersom natuurlijk ook...
Of dat je je schaamt tegenover je omgeving voor hem?
Je zult of moeten accpeteren wie hij is (je bent tenslotte verliefd geworden op hem als persoon en daar horen zijn denkbeelden ook bij) of je zult de relatie moeten beeindigen omdat hij niet aan jouw "ideale man" voldoet.
Je zult ook kunnen leren van zijn denkbeelden en kijken of je daar zelf misschien iets mee kunt. En andersom natuurlijk ook...
donderdag 3 mei 2007 om 19:05
Je bent niet voor niets voor hem gevallen :D waarschijnlijk trekt de levensinstelling die hij heeft je op een bepaalde manier toch wel. Hij lijkt mij tevredener met wat hij heeft waar jij op zoek bent naar meer. Wat jij schrijft zou ook over mij en mijn vriend kunnen gaan. Hij is ook niet zo ambitieus als ik ben, meer op zn vrije tijd gericht en ook onze vrienden zijn totaal anders. Maar zoals mn voorgangster al schrijft; zolang je op hetzelfde denkniveau zit en je goed kan praten over de dingen die je bezighouden hoeft dat alles niet uit te maken. Ik vind de tevreden instelling van mijn vriend bijvoorbeeld heel rustgevend. Ikzelf heb nog wel eens de neiging om te gaan jagen en perfectionistisch te worden.
donderdag 3 mei 2007 om 19:06
Lief en ik zijn heel anders. Wel ongeveer hetzelfde opleidingsniveau maar ons leven is heel anders gelopen. Hij hoeft geen carriere, ik heb toch wel hard geknokt om te komen waar ik nu ben.
Ik ben graag onder de mensen, hij is op zichzelf. Ik interresseer me voor politiek etc, hij niet. Ook qua karakter zijn we tegenpolen.
We hebben geen gezamenlijke hobby's.
Onze 'basis' is wel hetzelfde; we hebben dezelfde humor, denken vaak hetzelfde over bepaalde onderwerpen (al zijn we het net zo vaak hartgrondig oneens met elkaar), we kijken hetzelfde tegen het leven aan en we staan open om te leren. Ook zijn we allebei lekker eigenwijs :D
Dat gaat al bijna 15 jaar goed.
Ik ben graag onder de mensen, hij is op zichzelf. Ik interresseer me voor politiek etc, hij niet. Ook qua karakter zijn we tegenpolen.
We hebben geen gezamenlijke hobby's.
Onze 'basis' is wel hetzelfde; we hebben dezelfde humor, denken vaak hetzelfde over bepaalde onderwerpen (al zijn we het net zo vaak hartgrondig oneens met elkaar), we kijken hetzelfde tegen het leven aan en we staan open om te leren. Ook zijn we allebei lekker eigenwijs :D
Dat gaat al bijna 15 jaar goed.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
donderdag 3 mei 2007 om 19:25
Ehm, hoe begin je een relatie " voor de grap"?
Verder snap ik je wel. Hetzelfde wat jij beschrijft geldt voor mijn man en mij. Wat ik grappig vind is wat jij zegt over zijn conversatie als hij thuiskomt. "Het was druk" en "we hadden veel lol op het werk". Typisch een mannenconversatie, een soortement van mededeling ipv een gesprek. Maar je zou natuurlijk kunnen vragen wát er dan zo grappig was en waarom het dan zo druk was. hetzelfde geldt voor jouw ambities. Ik zit ook vol met dromen en doelen die ik wil behalen, manlief vindt het allemaal wel prima zo. Maar als ik dan vertel wat ik allemaal nog zou willen en waar ik uiteindelijk terecht wil komen, gaat bij hem het heilige vuur ook branden. Daarbij vindt hij mijn enthousiasme juist leuk, het laat hem dingen zien die hij zelf niet bedenkt. Maar als hij het eenmaal voor zich ziet, zelf ook wel zou willen. En tegelijkertijd ben ik het ook met hem eens, mocht ik niet behalen wat ik wil, dan is het ook prima zo.
Dus, deel je gevoelens met hem. Vertel wat je graag wil. En vraag aan hem hoe hij het dan ziet. Hij is tenslotte op jou gevallen, misschien juist wel omdat jij zo anders bent.
Ik moet zeggen dat ik het soms ook wel lastig vind hoor. Ik ben altijd degene die iets bedenkt of voorstelt. Ik wil altijd proberen om nog meer te bereiken en verder te komen, mocht het niet lukken, ook goed. Bij mijn man is het bij voorbaat al goed. Dat hij zelf geen uitdagingen ziet vind ik jammer. Maar ik ben blij dat hij mijn uitdagingen wél ziet, en daar graag aan meewerkt.
Verder snap ik je wel. Hetzelfde wat jij beschrijft geldt voor mijn man en mij. Wat ik grappig vind is wat jij zegt over zijn conversatie als hij thuiskomt. "Het was druk" en "we hadden veel lol op het werk". Typisch een mannenconversatie, een soortement van mededeling ipv een gesprek. Maar je zou natuurlijk kunnen vragen wát er dan zo grappig was en waarom het dan zo druk was. hetzelfde geldt voor jouw ambities. Ik zit ook vol met dromen en doelen die ik wil behalen, manlief vindt het allemaal wel prima zo. Maar als ik dan vertel wat ik allemaal nog zou willen en waar ik uiteindelijk terecht wil komen, gaat bij hem het heilige vuur ook branden. Daarbij vindt hij mijn enthousiasme juist leuk, het laat hem dingen zien die hij zelf niet bedenkt. Maar als hij het eenmaal voor zich ziet, zelf ook wel zou willen. En tegelijkertijd ben ik het ook met hem eens, mocht ik niet behalen wat ik wil, dan is het ook prima zo.
Dus, deel je gevoelens met hem. Vertel wat je graag wil. En vraag aan hem hoe hij het dan ziet. Hij is tenslotte op jou gevallen, misschien juist wel omdat jij zo anders bent.
Ik moet zeggen dat ik het soms ook wel lastig vind hoor. Ik ben altijd degene die iets bedenkt of voorstelt. Ik wil altijd proberen om nog meer te bereiken en verder te komen, mocht het niet lukken, ook goed. Bij mijn man is het bij voorbaat al goed. Dat hij zelf geen uitdagingen ziet vind ik jammer. Maar ik ben blij dat hij mijn uitdagingen wél ziet, en daar graag aan meewerkt.
donderdag 3 mei 2007 om 19:39
Ha, wat fijn om al die berichtjes te lezen.
De opmerking die van Yoyo komt, of de vraag:'Voel je je maatschappelijk beter?' vind ik een interessante. Misschien is dat zo, maar moet ik nog zo eerlijk tegen mezelf durven worden dat ik die met ja beantwoorden kan. Het is meer dat ik het gewoon jammer vind dat hij niet idealistisch is, of zich eens actief inzet voor de medemens. Waarom ik dat nou echt vind, weet ik niet. Dat je alles hetzelfde denkt en doet als je partner is niet handig, misschien zelfs niet goed...
Zuss schreef:'Bij ons is de basis hetzelfde.' Dat is bij ons ook zo. Ten minste, na een aantal more-night-stands gebeuren bleek dat we het beiden heel belangrijk vinden dat het goed gaat met familie, dat het heerlijk is te genieten van kleine dingen, elkaar aan het lachen te maken etc. Zo kwam het balletje aan het rollen.
En de grootste basis van onze relatie is misschien wel dat we open staan voor wat de ander belangrijk en interessant vindt. En, ja ik heb ook het gevoel dat hij mijn enthousiasme leuk vindt. En inderdaad, het is ook fijn dat hij af en toe zegt:'Meid, nu ga je zitten en niks doen, want nu ben je TE druk bezig.' Als ik dit zo allemaal intik, bedenk ik me eigenlijk dat ik niet zo moet zeurenl, maar moet kijken naar alles wat we wel hebben!
De opmerking die van Yoyo komt, of de vraag:'Voel je je maatschappelijk beter?' vind ik een interessante. Misschien is dat zo, maar moet ik nog zo eerlijk tegen mezelf durven worden dat ik die met ja beantwoorden kan. Het is meer dat ik het gewoon jammer vind dat hij niet idealistisch is, of zich eens actief inzet voor de medemens. Waarom ik dat nou echt vind, weet ik niet. Dat je alles hetzelfde denkt en doet als je partner is niet handig, misschien zelfs niet goed...
Zuss schreef:'Bij ons is de basis hetzelfde.' Dat is bij ons ook zo. Ten minste, na een aantal more-night-stands gebeuren bleek dat we het beiden heel belangrijk vinden dat het goed gaat met familie, dat het heerlijk is te genieten van kleine dingen, elkaar aan het lachen te maken etc. Zo kwam het balletje aan het rollen.
En de grootste basis van onze relatie is misschien wel dat we open staan voor wat de ander belangrijk en interessant vindt. En, ja ik heb ook het gevoel dat hij mijn enthousiasme leuk vindt. En inderdaad, het is ook fijn dat hij af en toe zegt:'Meid, nu ga je zitten en niks doen, want nu ben je TE druk bezig.' Als ik dit zo allemaal intik, bedenk ik me eigenlijk dat ik niet zo moet zeurenl, maar moet kijken naar alles wat we wel hebben!
donderdag 3 mei 2007 om 19:46
Stel jezelf de vraag hoe je tegen hem aan zou kijken als je met hem op een onbewoond eiland zou wonen.... alleen jij en hij?
Dan is er geen buitenwereld, dan is er geen maatschappij....
Liefde is niet voor de buitenwereld. Niet voor vrienden, niet voor familie, niet voor al je collega's....
Nee, liefde is er alleen voor jezelf!!
donderdag 3 mei 2007 om 19:48
Sommige waarden die je hebt, kun je toch gewoon niet uitleggen? Ik hecht waarde aan idealisme, waarom dat zo is? Misschien hecht een ander waarde aan vrijheid, spiritualiteit of aan weet ik wat. Zulke dingen zijn toch lastig te verklaren...
Het komt erop neer dat ik vind dat je niet op deze wereld bent gezet om alleen voor jezelf te zorgen en ik denk dat iedereen wat hulp kan gebruiken en geven. Maar waarom ik het belangrijk vindt dat mijn vriend dit ook vindt, of zo ook is, dat komt niet verder dan dat het me heel fijn lijkt om dit te delen.
Het komt erop neer dat ik vind dat je niet op deze wereld bent gezet om alleen voor jezelf te zorgen en ik denk dat iedereen wat hulp kan gebruiken en geven. Maar waarom ik het belangrijk vindt dat mijn vriend dit ook vindt, of zo ook is, dat komt niet verder dan dat het me heel fijn lijkt om dit te delen.
donderdag 3 mei 2007 om 19:55
Oh, ik had helemaal over dat idealisme aspect heengelezen. Ik dacht dat het over ambities en dingen ondernemen ging.
Idealisme is prima hoor, maar dring het een ander niet op. Eigenlijk snap ik je probleem niet zo goed geloof ik. Maar dat zeg je zelf ook al, dat je eigenlijk vindt dat je niet zo moet zeuren. Maar kennelijk zitten je toch dingen dwars. Misschien kun je dat nog eens onder woorden brengen?
Idealisme is prima hoor, maar dring het een ander niet op. Eigenlijk snap ik je probleem niet zo goed geloof ik. Maar dat zeg je zelf ook al, dat je eigenlijk vindt dat je niet zo moet zeuren. Maar kennelijk zitten je toch dingen dwars. Misschien kun je dat nog eens onder woorden brengen?
donderdag 3 mei 2007 om 20:15
Evidenza, ik zal het nog een keer op een andere manier onder woorden brengen.
Ik hecht aan carriere maken in die zin dat ik het belangrijk vind dat je jezelf ontplooit/ontwikkelt. Geld of status maken me niet uit.
Met idealisme bedoel ik dat je bezig bent om iets te betekenen voor anderen. Of je nu wat doneert aan een goed doel, Max Havelaar bananen koopt of je als sport-trainer anderen iets kunt leren, maakt niet uit. Ikzelf probeer dit te doen in mijn beroep (ik ben leraar) en, toen ik nog niet zo belachelijk druk was met mijn nieuw baan, deed dit door te helpen bij Vluchtelingenwerk. Ik streef hiernaar, mijn vriend niet.
Ik denk dat het redelijk is om te zeggen:'Oke, dit is een punt dat je minder vind aan je vriend,' maar ik denk niet dat ik mijn mening ga veranderen. En ik vraag me dus af hoe belangrijk het voor mij is, en dus binnen mijn relatie.
Ik hecht aan carriere maken in die zin dat ik het belangrijk vind dat je jezelf ontplooit/ontwikkelt. Geld of status maken me niet uit.
Met idealisme bedoel ik dat je bezig bent om iets te betekenen voor anderen. Of je nu wat doneert aan een goed doel, Max Havelaar bananen koopt of je als sport-trainer anderen iets kunt leren, maakt niet uit. Ikzelf probeer dit te doen in mijn beroep (ik ben leraar) en, toen ik nog niet zo belachelijk druk was met mijn nieuw baan, deed dit door te helpen bij Vluchtelingenwerk. Ik streef hiernaar, mijn vriend niet.
Ik denk dat het redelijk is om te zeggen:'Oke, dit is een punt dat je minder vind aan je vriend,' maar ik denk niet dat ik mijn mening ga veranderen. En ik vraag me dus af hoe belangrijk het voor mij is, en dus binnen mijn relatie.
donderdag 3 mei 2007 om 20:17
Doet me een beetje denken aan een relatie tussen een gelovige en een niet- gelovige... waarbij de gelovige ook dingen wil ''delen'' waar de ander nou eenmaal (vaak) niet voor open staat, want geloof kun je niet opdringen.
Alleen in jouw geval idealisme i.p.v. een geloof.
Waarom is dat zo belangrijk voor je?
Alleen in jouw geval idealisme i.p.v. een geloof.
Waarom is dat zo belangrijk voor je?
vrijdag 4 mei 2007 om 01:39
Komt het er niet simpelweg op neer dat je jezelf beter vindt? Hoe jij in het leven staat, wat jij doet voor de maatschappij en hij doet dat allemaal niet, jij vindt dat dat zo hoort en als hij dat niet in zich heeft, voel jij je mss toch eningszins een beter mens. En dan heb ik het niet eens over status en dat soort dingen.
Maar ook dat gericht zijn op een carriere waar jij mee bezig bent en hij niet vind je een punt en begrijp je niet. Waarschijnlijk is hij best tevreden met zichzelf en draagt zijn steentje bij aan wat voor hem belangrijk is. Als dit niet strookt met jouw manier van in het leven staan, heeft het volgens mij weinig zin om verder te gaan. Je kunt er ook voor kiezen om hem te waarderen om wie hij is en hoe hij de dingen benaderd, accepteren dus hoe hij is. In je vriendenkring vind je vast wel mensen die op dezelfde manier denken als jij en je kunt nu eenmaal niet in 1 mens alles vinden wat jij verlangt. Volgens mij dan.
Maar ook dat gericht zijn op een carriere waar jij mee bezig bent en hij niet vind je een punt en begrijp je niet. Waarschijnlijk is hij best tevreden met zichzelf en draagt zijn steentje bij aan wat voor hem belangrijk is. Als dit niet strookt met jouw manier van in het leven staan, heeft het volgens mij weinig zin om verder te gaan. Je kunt er ook voor kiezen om hem te waarderen om wie hij is en hoe hij de dingen benaderd, accepteren dus hoe hij is. In je vriendenkring vind je vast wel mensen die op dezelfde manier denken als jij en je kunt nu eenmaal niet in 1 mens alles vinden wat jij verlangt. Volgens mij dan.
vrijdag 4 mei 2007 om 01:41
Ik sluit me volledig aan bij qwertu. En ik verbaas me er over dat sommige mensen zo hameren op de vraag waarom TO's idealisme zo belangrijk voor haar is. Ieder mens heeft toch dingen waar je veel waarde aan hecht, die je maken tot wie je bent? Of het nou om politieke overtuiging, de band met je familieleden of je hobbies gaat.
TO, ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb in het verleden ook een relatie gehad met een jongen die heel anders in het leven stond dan ik. Er waren ook overeenkomsten tussen ons, hoor, en we konden erg met elkaar lachen. Maar het feit dat hij uit een heel ander milieu kwam, een andere politieke overtuiging en een ander soort vrienden had vond ik toch lastig. Niet omdat ik verwacht dat mijn partner een kloon van mij is (alsjeblieft niet), maar wel omdat ik het belangrijk vind om dingen die veel voor mij betekenen te kunnen delen met degene van wie ik houd. Ik kon die dingen wel met mijn ex bespreken, maar ik had nooit het gevoel dat hij werkelijk snapte waar ik het over had. En op mijn beurt begreep ik veel dingen van hem ook niet.
Ik denk dat het absoluut mogelijk is, een relatie tussen twee mensen die erg verschillend zijn/denken, maar dat het niet mogelijk is voor iedereen. Je zult voor jezelf moeten afwegen wat je het belangrijkste vindt in een relatie. Dat is heel persoonlijk. Een vriendin van mij heeft al jaren een relatie met een man die totaal anders is dan zij. Het gaat nog altijd prima tussen hen, zij vindt het juist fijn dat ze elkaar zo aanvullen. Bij mij paste het toch niet. Ik verkeer graag onder gelijkgestemden.
TO, ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb in het verleden ook een relatie gehad met een jongen die heel anders in het leven stond dan ik. Er waren ook overeenkomsten tussen ons, hoor, en we konden erg met elkaar lachen. Maar het feit dat hij uit een heel ander milieu kwam, een andere politieke overtuiging en een ander soort vrienden had vond ik toch lastig. Niet omdat ik verwacht dat mijn partner een kloon van mij is (alsjeblieft niet), maar wel omdat ik het belangrijk vind om dingen die veel voor mij betekenen te kunnen delen met degene van wie ik houd. Ik kon die dingen wel met mijn ex bespreken, maar ik had nooit het gevoel dat hij werkelijk snapte waar ik het over had. En op mijn beurt begreep ik veel dingen van hem ook niet.
Ik denk dat het absoluut mogelijk is, een relatie tussen twee mensen die erg verschillend zijn/denken, maar dat het niet mogelijk is voor iedereen. Je zult voor jezelf moeten afwegen wat je het belangrijkste vindt in een relatie. Dat is heel persoonlijk. Een vriendin van mij heeft al jaren een relatie met een man die totaal anders is dan zij. Het gaat nog altijd prima tussen hen, zij vindt het juist fijn dat ze elkaar zo aanvullen. Bij mij paste het toch niet. Ik verkeer graag onder gelijkgestemden.
vrijdag 4 mei 2007 om 09:33
Hij is totaal anders. Ander opleidingniveau, tamelijk Nerderlandgericht
(ikzelf geinteresseerd in 'de wereld'), vrienden die voor het weekend
leven (de mijne lijken voor carriere te leven) en is tevreden (terwijl
ik altijd meer en beter wil)
Dat je vriend tevreden is vind ik juist heel positief. Genieten van het moment ii.p.v. altijd "meer en beter te willen" en wat vind jij dan meer en beter? Of wordt dat door mensen om ons heen bepaald? Of een goede carriere nu heel veel levensgeluk brengt dat vraag ik me af. In mijn ogen gaat het om de balans in je leven (relatie, hobbies, kinderen, werk, ontwikkelen, sociale contacten etc.)
(ikzelf geinteresseerd in 'de wereld'), vrienden die voor het weekend
leven (de mijne lijken voor carriere te leven) en is tevreden (terwijl
ik altijd meer en beter wil)
Dat je vriend tevreden is vind ik juist heel positief. Genieten van het moment ii.p.v. altijd "meer en beter te willen" en wat vind jij dan meer en beter? Of wordt dat door mensen om ons heen bepaald? Of een goede carriere nu heel veel levensgeluk brengt dat vraag ik me af. In mijn ogen gaat het om de balans in je leven (relatie, hobbies, kinderen, werk, ontwikkelen, sociale contacten etc.)
vrijdag 4 mei 2007 om 10:08
Qwertu, mooi gezegd! Verschillende levenshoudingen in relaties zijn prima, zolang het geaccepteerd / gesteund of zelfs gekoesterd wordt door de ander.
En dit geldt natuurlijk beide kanten op.
Friezels, ik lees in jouw posts alsof jij juist degene bent die niet accepteert of steunt dat jouw partner een andere levenshouding heeft (Snel tevreden, Nederlandgericht enz). Nu kan dit komen omdat jij jezelf niet gesteunt voelt door jouw partner - doordat hij geen interesse toont in wat jou bezig houdt etc. Dat je eigenlijk het niet gesteund voelen duidelijk wilt maken door de verschillen te benadrukken waarbij jouw instelling 'beter' overkomt dan zijn instelling.
Maar andersom is de vraag dus ook of jij jouw partner steunt in zijn tevredenheid, Nederlandgerichtheid, en zijn niet verder maatschappelijk betrokken is dan het beste willen voor zijn naasten. Kun je dat van hem accepteren?
En dit geldt natuurlijk beide kanten op.
Friezels, ik lees in jouw posts alsof jij juist degene bent die niet accepteert of steunt dat jouw partner een andere levenshouding heeft (Snel tevreden, Nederlandgericht enz). Nu kan dit komen omdat jij jezelf niet gesteunt voelt door jouw partner - doordat hij geen interesse toont in wat jou bezig houdt etc. Dat je eigenlijk het niet gesteund voelen duidelijk wilt maken door de verschillen te benadrukken waarbij jouw instelling 'beter' overkomt dan zijn instelling.
Maar andersom is de vraag dus ook of jij jouw partner steunt in zijn tevredenheid, Nederlandgerichtheid, en zijn niet verder maatschappelijk betrokken is dan het beste willen voor zijn naasten. Kun je dat van hem accepteren?
vrijdag 4 mei 2007 om 13:16
Jives, Rastafun, NEE, ik vind mezelf niet beter. Ik heb de verschillen tussen ons (in de zin van opleiding/ waar we ons mee bezig houden/ soort vrienden) alleen maar genoemd om een beetje een beeld te schetsen. Aan die punten heb ik wel soort van moeten wennen, maar ik heb er mijn draai in gevonden. Zijn vrienden bv., ik was een keer op een feestje en ze hadden het de hele tijd over wie het langst was uitgegaan, en wie het meest had gedronken, dat vond ik saai. Maar diezelfde mensen kwamen later (maar dan niet met de hele club bij elkaar) een hapje bij ons eten, waren geinteresseerd in mijn en bleken meer te melden te hebben dan uitgaansgedrag. Dus nee, ik vind mijn vrienden niet beter. Ik denk soms zelfs:'Zouden mijn vrienden maar wat van de vrienden van mijn vriend hebben, dan zou ik nu niet alweer een uur naar perikelen op het werk aan het luisteren zijn.'
Ik denk dat de hele discussie die jullie forum'ers hebben me een beetje tot een conclusie heeft gebracht. De punten die Qwertu opnoemt, als dat het belangrijk is dat je partner respect heeft voor waar je mee bezig bent, alles erover wil horen en je steunt, zijn inderdaad superbelangrijk. Ik schreef bij mijn eerst stukje al dat mijn vriend overal open voor staat. En ja, als ik wat wil vertellen over een film over de sloppenwijken in Brazilie, dat ik bloed ben gaan doneren of wat dan ook, luistert hij aandachtig. Hij geeft zelfs aan dat hij mijn maatschappelijke betrokkenheid een van de leuke dingen van me vindt.
Ik denk dat ik mijn punt: hij is minder bezig met zich almaar ontwikkelen in beroep/ hij vult zijn vrije tijd anders of minder actief in en ook minder idealistisch, beter kan laten varen. Ja, hij doet andere dingen, denkt anders en is verschillend wat betreft de doelen die hij heeft, maar hij staat enthousiast in het leven en geniet, EN staat open voor en achter mijn dingetjes.
Ik denk dat de hele discussie die jullie forum'ers hebben me een beetje tot een conclusie heeft gebracht. De punten die Qwertu opnoemt, als dat het belangrijk is dat je partner respect heeft voor waar je mee bezig bent, alles erover wil horen en je steunt, zijn inderdaad superbelangrijk. Ik schreef bij mijn eerst stukje al dat mijn vriend overal open voor staat. En ja, als ik wat wil vertellen over een film over de sloppenwijken in Brazilie, dat ik bloed ben gaan doneren of wat dan ook, luistert hij aandachtig. Hij geeft zelfs aan dat hij mijn maatschappelijke betrokkenheid een van de leuke dingen van me vindt.
Ik denk dat ik mijn punt: hij is minder bezig met zich almaar ontwikkelen in beroep/ hij vult zijn vrije tijd anders of minder actief in en ook minder idealistisch, beter kan laten varen. Ja, hij doet andere dingen, denkt anders en is verschillend wat betreft de doelen die hij heeft, maar hij staat enthousiast in het leven en geniet, EN staat open voor en achter mijn dingetjes.
