Relaties
alle pijlers
Hij weet niet of hij ooit wil samenwonen
woensdag 18 mei 2022 om 10:02
Ik loop momenteel vast en hoop uit eventuele reacties iets te kunnen halen waar ik iets mee kan.
Mijn vriend en ik zijn beide 40-ers, kennen elkaar ruim 3,5 jaar en zijn een aantal jaren geleden allebei gescheiden. We hebben hebben beide kinderen uit een vorige huwelijk die bij ons wonen en hebben een LAT-relatie.
Voor mij is het hebben van een Lat-relatie voor nu prima, zolang we allebei kinderen bij ons hebben wonen ben ik er tegenstander van deze überhaupt samen onder een dak te plaatsen. Wel heb ik voor mezelf heel duidelijk voor ogen niet voor altijd alleen te willen blijven wonen en wil ik met zekerheid op termijn weer met iemand samen gaan wonen. Dat is voor mij een heel duidelijke toekomstwens.
Nu heeft mijn vriend echter onlangs de uitspraak gedaan niet te weten of hij nog wel ooit wil gaan samenwonen. Hij is erg op zijn vrijheid gesteld en het beangstigend hem dat het mis kan gaan, waardoor hij (net als tijdens zijn scheiding) zaken kwijt kan raken.
Ik wil hem niet zomaar kwijt, maar ik ben wel bang dat onze behoeftes op termijn (over enkele jaren) niet gaan matchen, waardoor we dan alsnog uit elkaar gaan en ik (een stuk ouder) opnieuw kan beginnen om mijn basiswens alsnog te vervullen.
Daarnaast ben ik bang dat dit ons tussentijds in de weg gaat staan gezien het voor mij veel onzekerheid en wat onrust met zich mee brengt.
Wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat behoeftes mogelijk zover uiteen liggen?
Garanties zijn er in welk geval nooit en ik ben erg op hem gesteld. Een voor mij belangrijke toekomstwens staat intussen op losse schroeven althans met hem. en ik blijf er over piekeren..
Ik ben benieuwd naar input..
Mijn vriend en ik zijn beide 40-ers, kennen elkaar ruim 3,5 jaar en zijn een aantal jaren geleden allebei gescheiden. We hebben hebben beide kinderen uit een vorige huwelijk die bij ons wonen en hebben een LAT-relatie.
Voor mij is het hebben van een Lat-relatie voor nu prima, zolang we allebei kinderen bij ons hebben wonen ben ik er tegenstander van deze überhaupt samen onder een dak te plaatsen. Wel heb ik voor mezelf heel duidelijk voor ogen niet voor altijd alleen te willen blijven wonen en wil ik met zekerheid op termijn weer met iemand samen gaan wonen. Dat is voor mij een heel duidelijke toekomstwens.
Nu heeft mijn vriend echter onlangs de uitspraak gedaan niet te weten of hij nog wel ooit wil gaan samenwonen. Hij is erg op zijn vrijheid gesteld en het beangstigend hem dat het mis kan gaan, waardoor hij (net als tijdens zijn scheiding) zaken kwijt kan raken.
Ik wil hem niet zomaar kwijt, maar ik ben wel bang dat onze behoeftes op termijn (over enkele jaren) niet gaan matchen, waardoor we dan alsnog uit elkaar gaan en ik (een stuk ouder) opnieuw kan beginnen om mijn basiswens alsnog te vervullen.
Daarnaast ben ik bang dat dit ons tussentijds in de weg gaat staan gezien het voor mij veel onzekerheid en wat onrust met zich mee brengt.
Wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat behoeftes mogelijk zover uiteen liggen?
Garanties zijn er in welk geval nooit en ik ben erg op hem gesteld. Een voor mij belangrijke toekomstwens staat intussen op losse schroeven althans met hem. en ik blijf er over piekeren..
Ik ben benieuwd naar input..
stella506 wijzigde dit bericht op 19-05-2022 01:39
12.18% gewijzigd
vrijdag 20 mei 2022 om 20:37
Hij zegt niet te willen samenwonen. Wat is daar onhandig aan dan? En wat doet de mening van TO er toe. Hij wil niet.MariaDeJong schreef: ↑20-05-2022 17:39Op mij komt het vooral over als een verschil Venus en Mars.
Echt, ik heb ook zo een onhandig reagerende kerel en de eerste 1,5 jaar was echt vol onbegrepen gedrag. Praat er over, zonder oordeel en met open vizier waarin ook ruimte is voor jouw mening.
vrijdag 20 mei 2022 om 22:14
We hebben er inhoudelijk nooit eerder over gesproken, en nee, hij weet het echt nog niet.Attraverso schreef: ↑19-05-2022 06:51Ik ga mijn vraag herhalen.
In de voorbije 3,5 jaar heeft hij gezegd dat hij dat wel wou?
Kan me moeilijk voorstellen dat dit nog geen gespreksonderwerp was. Mijn huidige date en ik waren het daar al op de eerste date over eens.
Zeggen dat je weg bent als hij over 2 jaar niet van gedacht verandert is heel raar.
Als iemand na 3,5 jaar relatie zegt dat hij het nog niet weet, ga er dan maar van uit dat hij het wel weet maar het niet durft toe te geven.
vrijdag 20 mei 2022 om 22:16
Hij heeft zelf aangeven dat het komt door trauma vanuit zijn scheiding, zijn woorden, niet die van mij..LuciFee2022 schreef: ↑19-05-2022 11:41Jammer dat iemand die aangeeft iets misschien niet meer te willen meteen word weggezet als iemand die angstig is.
Je neemt hem en zijn wensen helemaal niet serieus.
Ik snap ook niet waarom je 2 jaar gaat zitten wachten, je bent dan ook gewoon je zin aan het doorduwen op die manier toch?
Juist omdat hij dat nog niet verwerkt heeft wil ik hem tijd geven
vrijdag 20 mei 2022 om 22:19
Zijn kinderen zijn rond de 18wolkie schreef: ↑19-05-2022 13:05Ik heb ooit een relatie verbroken omdat hij geen kinderen wilde en ik wel. Dat noem ik een basisbehoefte maar niet willen samenwonen snap ik ook wel van zijn kant als hij bij zijn scheiding alles is kwijtgeraakt. Dat wil je niet nog een keer. Maar, het is al eerder gevraagd, over hoeveel jaar zijn jullie kinderen ongeveer het huis uit? Als dit over 2 jaar is dan is het wel wat anders dan dat je nog 10 jaar of langer moet wachten.
Die van mij rond de 10.. niet alle kinderen hoeven wat mij betreft te zijn uitgevlogen, maar ik ben geen voorstander van kinderen uit 2 nesten samen te plaatsen.
vrijdag 20 mei 2022 om 22:26
Ik wil hem de tijd geven, gezien de kans ook is dat hij er anders over gaat denken.. zijn scheiding is zoals ik aangaf een trauma geweest en zijn huwelijk was niet een teleurstelling, hij is in bepaalde opzichten nog steeds terug aan het opbouwen, ik snap wel dat het tijd nodig heeft, deze gun ik hem ook.
vrijdag 20 mei 2022 om 22:53
Een heleboel posts, ik heb er op een paar gereageerd.
Ik heb inmiddels iets meer rust gekregen, het voorstel om het even aan te kijken heeft ons beide wat ademruimte gegeven.
Wat ik al aangaf, het is niet dat hij met zekerheid niet wil, hij weet het nu nog niet,
Dit niet weten komt voort uit de angst om in dezelfde situatie terecht te komen als met zijn ex en is dus een vorm van zelfbescherming.
Daarbij is hij ook op alleen zijn en zijn vrijheid gesteld.
Het komt misschien wat koud en zakelijk over om een ultimatum te stellen, en zo is het niet bedoeld.
Ik ben in de 40 en zie om me heen vele koppels (waaronder mijn ouders) die eind 40 opnieuw zijn begonnen, zijn gaan samenwonen en en daarna heel fijn leven hebben opgebouwd met een nieuwe partner.
Ik gun mezelf dat ook, de warmte geborgenheid, de dingen samen delen.. het samen zijn, huisje boompje beestje etc.
We hebben het nu ook leuk, maar ik ben ervan overtuigd dat het nog leuker kan worden, misschien niet voor iedereen te begrijpen, maar ik wil samen zijn met iemand, samen eten, samen slapen, samen genieten van het leven.
Dat is toch anders op een grotere afstand waarbij je elkaar niet zo vaak ziet of wanneer dat zo uitkomt.
Ik denk hoe dol ik ook op hem ben, dat ik daar ongelukkig van ga worden.
Blijven voortleven in onzekerheid of voor altijd latten zijn voor mij geen opties waar ik me gelukkig bij voel, maar ik wil hem wel een redelijke termijn de tijd en ruimte geven omdat dit zomaar nog kan veranderen.
Verandert het niet, en we gaan ons aanpassen om de ander het naar de zin te maken, dan wordt één van ons uiteindelijk ongelukkig, en dat is al helemaal niet de bedoeling, dan is loslaten beter.
Daarbij zal ik iets heel fijns en moois verliezen.. dat weet ik, maar in dat geval uiteindelijk voor beiden beter dat we ons geluk nastreven, ook al is dat niet samen, daar ben ik van overtuigd.
Intussen hoop ik dat tijd ons verder brengt.
Ik heb inmiddels iets meer rust gekregen, het voorstel om het even aan te kijken heeft ons beide wat ademruimte gegeven.
Wat ik al aangaf, het is niet dat hij met zekerheid niet wil, hij weet het nu nog niet,
Dit niet weten komt voort uit de angst om in dezelfde situatie terecht te komen als met zijn ex en is dus een vorm van zelfbescherming.
Daarbij is hij ook op alleen zijn en zijn vrijheid gesteld.
Het komt misschien wat koud en zakelijk over om een ultimatum te stellen, en zo is het niet bedoeld.
Ik ben in de 40 en zie om me heen vele koppels (waaronder mijn ouders) die eind 40 opnieuw zijn begonnen, zijn gaan samenwonen en en daarna heel fijn leven hebben opgebouwd met een nieuwe partner.
Ik gun mezelf dat ook, de warmte geborgenheid, de dingen samen delen.. het samen zijn, huisje boompje beestje etc.
We hebben het nu ook leuk, maar ik ben ervan overtuigd dat het nog leuker kan worden, misschien niet voor iedereen te begrijpen, maar ik wil samen zijn met iemand, samen eten, samen slapen, samen genieten van het leven.
Dat is toch anders op een grotere afstand waarbij je elkaar niet zo vaak ziet of wanneer dat zo uitkomt.
Ik denk hoe dol ik ook op hem ben, dat ik daar ongelukkig van ga worden.
Blijven voortleven in onzekerheid of voor altijd latten zijn voor mij geen opties waar ik me gelukkig bij voel, maar ik wil hem wel een redelijke termijn de tijd en ruimte geven omdat dit zomaar nog kan veranderen.
Verandert het niet, en we gaan ons aanpassen om de ander het naar de zin te maken, dan wordt één van ons uiteindelijk ongelukkig, en dat is al helemaal niet de bedoeling, dan is loslaten beter.
Daarbij zal ik iets heel fijns en moois verliezen.. dat weet ik, maar in dat geval uiteindelijk voor beiden beter dat we ons geluk nastreven, ook al is dat niet samen, daar ben ik van overtuigd.
Intussen hoop ik dat tijd ons verder brengt.
vrijdag 20 mei 2022 om 23:35
Je schuift vind ik wel wat makkelijk van tafel wat je verderop in je lange post wel weer benoemt: de behoefte aan alleen zijn. En jij kunt wel vinden dat jouw kinderen nog niet uitgevlogen hoeven zijn, maar dat is best makkelijk praten aangezien het jouw kinderen betreft en hij dan neem ik aan bij jullie moet intrekken. Ik snap best dat hij nog niet weet of hij daar trek in heeft, nog los van de scheiding.
Ik weet ook niet of ik ooit nog wel wil samenwonen, maar dat heeft niks met een (rot)scheiding te maken. Ik voel er gewoon niet veel voor om bij het gezin van een ander in te trekken. De kinderen van mijn partner zijn ongeveer even jong als die van jou, dus wat mij betreft is daarmee de keuze van samenwonen voorlopig nog niet aan de orde. Mijn partner weet dat samenwonen voor mij nu geen optie is en daarmee is de kous voorlopig af, het is niet zinvol om zo ver in de toekomst te gaan kijken. Ik merk bij hem dat hij het latten meer begint te waarderen. Dat kan ook hè. Ik zou jouw 'voorstel' zeker als ultimatum ervaren en dat niet waarderen. Gelukkig voelt hij dst kennelijk niet zo. Ik zou zeggen: met meer lucht én een opener blik - ook bij jou! - de komende paar jaar maar eens in...
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
vrijdag 20 mei 2022 om 23:59
Juist met samenwonen zijn er, in tegenstelling tot met een kinderwens, compromissen mogelijk. Dus geef hem daarin ook wat ruimte.
De situatie kan blijven zoals het nu is, misschien vind jij dat over 5 jaar ook fijn.
Jullie kunnen samenwonen en daarbij wel ieder je eigen huis aanhouden (zodat hij geen angst hoeft te hebben alles kwijt te raken).
Jullie kunnen veel bij elkaar gaan logeren.
Jullie kunnen je eigen woningen verkopen, een nieuw huis + een vakantiehuisje terug kopen, zodat hij een plek heeft waar hij af en toe even alleen kan zijn.
Jullie kunnen de verdeling van spullen stevig op papier zetten, om hem gerust te stellen.
Jullie kunnen gaan samenwonen, misschien voelt dat voor hem over 5 jaar wel oké.
Jullie kunnen gaan samenwonen zodra het jongste kind uitgevlogen is en tot die tijd regelmatig logeren.
Punt is denk ik vooral dat jullie rekening moeten houden met elkaars wensen, angsten, rugzakjes en gevoelens. En jij zult wat meer geduld moeten hebben als dit de man is warmee je samen wilt zijn.
En dat laatste.. is dat echt zo? Ik ben ook iemand die graag samenwoont, maar als mijn huidige partner dat niet had gewild, had ik latten ook een goede tweede keus gevonden. Ik ben namelijk echt gek op hem, meer nog dan op het idee van samenwonen. Ik ben liever 50% van de tijd bij hem, dan 0%.
De situatie kan blijven zoals het nu is, misschien vind jij dat over 5 jaar ook fijn.
Jullie kunnen samenwonen en daarbij wel ieder je eigen huis aanhouden (zodat hij geen angst hoeft te hebben alles kwijt te raken).
Jullie kunnen veel bij elkaar gaan logeren.
Jullie kunnen je eigen woningen verkopen, een nieuw huis + een vakantiehuisje terug kopen, zodat hij een plek heeft waar hij af en toe even alleen kan zijn.
Jullie kunnen de verdeling van spullen stevig op papier zetten, om hem gerust te stellen.
Jullie kunnen gaan samenwonen, misschien voelt dat voor hem over 5 jaar wel oké.
Jullie kunnen gaan samenwonen zodra het jongste kind uitgevlogen is en tot die tijd regelmatig logeren.
Punt is denk ik vooral dat jullie rekening moeten houden met elkaars wensen, angsten, rugzakjes en gevoelens. En jij zult wat meer geduld moeten hebben als dit de man is warmee je samen wilt zijn.
En dat laatste.. is dat echt zo? Ik ben ook iemand die graag samenwoont, maar als mijn huidige partner dat niet had gewild, had ik latten ook een goede tweede keus gevonden. Ik ben namelijk echt gek op hem, meer nog dan op het idee van samenwonen. Ik ben liever 50% van de tijd bij hem, dan 0%.
zaterdag 21 mei 2022 om 00:05
Stella, heb jij jouw kinderen gevraagd of zij wel samen willen wonen met jouw partner in 1 huis?
Ik vraag me af of kinderen dan überhaupt eerlijk antwoord durven te geven als het al zo duidelijk is wat de ouder zou willen.. Volgens mij geven de kinderen dan vaak een sociaal wenselijk antwoord.
Je hoort de ouder dan altijd roepen: oh maar de kinderen vinden 't ook leuk hoor/geen probleem hoor!
Het verbaast me altijd dat er na een scheiding wanneer 1 van de ouders verliefd wordt er al redelijk snel weer moet worden samengewoond.
Er wordt m.i. Vaak aan het belang van de kinderen voorbij gegaan.. (dat komt de verliefde ouder even niet zo goed uit)
Samenwonen is geen basisbehoefte. Eten, slaap, drinken en liefde zijn dat wel. Maar die krijg je nu in je relatie als het goed is ook.
Ik vraag me af of kinderen dan überhaupt eerlijk antwoord durven te geven als het al zo duidelijk is wat de ouder zou willen.. Volgens mij geven de kinderen dan vaak een sociaal wenselijk antwoord.
Je hoort de ouder dan altijd roepen: oh maar de kinderen vinden 't ook leuk hoor/geen probleem hoor!
Het verbaast me altijd dat er na een scheiding wanneer 1 van de ouders verliefd wordt er al redelijk snel weer moet worden samengewoond.
Er wordt m.i. Vaak aan het belang van de kinderen voorbij gegaan.. (dat komt de verliefde ouder even niet zo goed uit)
Samenwonen is geen basisbehoefte. Eten, slaap, drinken en liefde zijn dat wel. Maar die krijg je nu in je relatie als het goed is ook.
zaterdag 21 mei 2022 om 00:08
Goed punt.Pinksterbloem schreef: ↑20-05-2022 23:59
En jij zult wat meer geduld moeten hebben als dit de man is warmee je samen wilt zijn.
En dat laatste.. is dat echt zo? Ik ben ook iemand die graag samenwoont, maar als mijn huidige partner dat niet had gewild, had ik latten ook een goede tweede keus gevonden. Ik ben namelijk echt gek op hem, meer nog dan op het idee van samenwonen. Ik ben liever 50% van de tijd bij hem, dan 0%.
maandag 23 mei 2022 om 08:44
Dat is makkelijk gezegd vanuit jouw positie nu je samenwoont.Pinksterbloem schreef: ↑20-05-2022 23:59
Punt is denk ik vooral dat jullie rekening moeten houden met elkaars wensen, angsten, rugzakjes en gevoelens. En jij zult wat meer geduld moeten hebben als dit de man is warmee je samen wilt zijn.
En dat laatste.. is dat echt zo? Ik ben ook iemand die graag samenwoont, maar als mijn huidige partner dat niet had gewild, had ik latten ook een goede tweede keus gevonden. Ik ben namelijk echt gek op hem, meer nog dan op het idee van samenwonen. Ik ben liever 50% van de tijd bij hem, dan 0%.
maandag 23 mei 2022 om 19:14
En ik als latter ben het er 100% mee eens.hagelslagjes schreef: ↑23-05-2022 08:44Dat is makkelijk gezegd vanuit jouw positie nu je samenwoont.
.
maandag 23 mei 2022 om 19:38
Een van mijn kernherinneringen, mijn dolgelukkige moeder die mijn 6 jarige zelf vraagt of ik het leuk zou vinden als wij en haar nieuwe vriend samen gaan wonen. Ik wilde gewoon dat mijn moeder gelukkig was en durfde niks anders te zeggen dan ja. Voor mij had het niet gehoeven, klinkt heel hard naar mijn stiefvader maar zo voel(de) ik het.eva333 schreef: ↑21-05-2022 00:05Stella, heb jij jouw kinderen gevraagd of zij wel samen willen wonen met jouw partner in 1 huis?
Ik vraag me af of kinderen dan überhaupt eerlijk antwoord durven te geven als het al zo duidelijk is wat de ouder zou willen.. Volgens mij geven de kinderen dan vaak een sociaal wenselijk antwoord.
Je hoort de ouder dan altijd roepen: oh maar de kinderen vinden 't ook leuk hoor/geen probleem hoor!
Het verbaast me altijd dat er na een scheiding wanneer 1 van de ouders verliefd wordt er al redelijk snel weer moet worden samengewoond.
Er wordt m.i. Vaak aan het belang van de kinderen voorbij gegaan.. (dat komt de verliefde ouder even niet zo goed uit)
Samenwonen is geen basisbehoefte. Eten, slaap, drinken en liefde zijn dat wel. Maar die krijg je nu in je relatie als het goed is ook.
Ineens werd alles in mijn leven met de nieuwe meneer gedeeld. Totaal geen privacy of geheimen meer, voor mijn gevoel dan.
dinsdag 24 mei 2022 om 06:37
Ik denk dat gesteld zijn op alleen-tijd en vrijheid en de leeftijd van jouw kinderen zijn belangrijkste redenen zijn om het niet te zien zitten.
Kan echt niet snappen dat, als samenwonen voor jou zo belangrijk is, dit niet eerder is besproken in die 3,5 jaar. Ik doe dat van het moment dat daten iets serieuzer begint te worden en sommige mannen geven voor het daten of op de 1ste date al aan dat ze ooit wel of niet willen samen wonen.
Eerlijk, ik ben pro samenwonen na 1 of 2 jaar latten maar niet met kinderen erbij.
Kan echt niet snappen dat, als samenwonen voor jou zo belangrijk is, dit niet eerder is besproken in die 3,5 jaar. Ik doe dat van het moment dat daten iets serieuzer begint te worden en sommige mannen geven voor het daten of op de 1ste date al aan dat ze ooit wel of niet willen samen wonen.
Eerlijk, ik ben pro samenwonen na 1 of 2 jaar latten maar niet met kinderen erbij.
dinsdag 24 mei 2022 om 07:34
En wat vindt hij?
Als zijn nest groot is, mag hij intrekken bij jou en zich dan nog weer jaren om jouw nest heen aanpassen?
Ik vind dit best egoïstisch klinken vanuit jou.
Hips, hopsakee en pierlala.
