Relaties
alle pijlers
Hij weet niet of hij ooit wil samenwonen
woensdag 18 mei 2022 om 10:02
Ik loop momenteel vast en hoop uit eventuele reacties iets te kunnen halen waar ik iets mee kan.
Mijn vriend en ik zijn beide 40-ers, kennen elkaar ruim 3,5 jaar en zijn een aantal jaren geleden allebei gescheiden. We hebben hebben beide kinderen uit een vorige huwelijk die bij ons wonen en hebben een LAT-relatie.
Voor mij is het hebben van een Lat-relatie voor nu prima, zolang we allebei kinderen bij ons hebben wonen ben ik er tegenstander van deze überhaupt samen onder een dak te plaatsen. Wel heb ik voor mezelf heel duidelijk voor ogen niet voor altijd alleen te willen blijven wonen en wil ik met zekerheid op termijn weer met iemand samen gaan wonen. Dat is voor mij een heel duidelijke toekomstwens.
Nu heeft mijn vriend echter onlangs de uitspraak gedaan niet te weten of hij nog wel ooit wil gaan samenwonen. Hij is erg op zijn vrijheid gesteld en het beangstigend hem dat het mis kan gaan, waardoor hij (net als tijdens zijn scheiding) zaken kwijt kan raken.
Ik wil hem niet zomaar kwijt, maar ik ben wel bang dat onze behoeftes op termijn (over enkele jaren) niet gaan matchen, waardoor we dan alsnog uit elkaar gaan en ik (een stuk ouder) opnieuw kan beginnen om mijn basiswens alsnog te vervullen.
Daarnaast ben ik bang dat dit ons tussentijds in de weg gaat staan gezien het voor mij veel onzekerheid en wat onrust met zich mee brengt.
Wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat behoeftes mogelijk zover uiteen liggen?
Garanties zijn er in welk geval nooit en ik ben erg op hem gesteld. Een voor mij belangrijke toekomstwens staat intussen op losse schroeven althans met hem. en ik blijf er over piekeren..
Ik ben benieuwd naar input..
Mijn vriend en ik zijn beide 40-ers, kennen elkaar ruim 3,5 jaar en zijn een aantal jaren geleden allebei gescheiden. We hebben hebben beide kinderen uit een vorige huwelijk die bij ons wonen en hebben een LAT-relatie.
Voor mij is het hebben van een Lat-relatie voor nu prima, zolang we allebei kinderen bij ons hebben wonen ben ik er tegenstander van deze überhaupt samen onder een dak te plaatsen. Wel heb ik voor mezelf heel duidelijk voor ogen niet voor altijd alleen te willen blijven wonen en wil ik met zekerheid op termijn weer met iemand samen gaan wonen. Dat is voor mij een heel duidelijke toekomstwens.
Nu heeft mijn vriend echter onlangs de uitspraak gedaan niet te weten of hij nog wel ooit wil gaan samenwonen. Hij is erg op zijn vrijheid gesteld en het beangstigend hem dat het mis kan gaan, waardoor hij (net als tijdens zijn scheiding) zaken kwijt kan raken.
Ik wil hem niet zomaar kwijt, maar ik ben wel bang dat onze behoeftes op termijn (over enkele jaren) niet gaan matchen, waardoor we dan alsnog uit elkaar gaan en ik (een stuk ouder) opnieuw kan beginnen om mijn basiswens alsnog te vervullen.
Daarnaast ben ik bang dat dit ons tussentijds in de weg gaat staan gezien het voor mij veel onzekerheid en wat onrust met zich mee brengt.
Wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat behoeftes mogelijk zover uiteen liggen?
Garanties zijn er in welk geval nooit en ik ben erg op hem gesteld. Een voor mij belangrijke toekomstwens staat intussen op losse schroeven althans met hem. en ik blijf er over piekeren..
Ik ben benieuwd naar input..
stella506 wijzigde dit bericht op 19-05-2022 01:39
12.18% gewijzigd
woensdag 18 mei 2022 om 21:18
woensdag 18 mei 2022 om 21:20
waardoor we dan alsnog uit elkaar gaan en ik (een stuk ouder) opnieuw kan beginnen om mijn basisbehoeften alsnog te vervullen
Dit vind ik behoorlijk overdreven. Je woont nu niét samen en dat gaat goed, dus hoezo is samenwonen ‘een basisbehoefte’? Je gaat nu toch ook niet dood?
Maar als het voor jou zo belangrijk is moet je het maar uitmaken, iemand zoeken die wel nu al de toezegging doet dat hij over een paar jaar samen wil wonen en dan maar hopen/bidden/laten vastleggen dat het een blijvertje is.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 18 mei 2022 om 21:56
Ik zou ook niet meer willen samenwonen als ik een nieuwe partner zou krijgen. Sowieso niet zolang de kinderen idd nog thuis wonen. Tegen de tijd dat de kinderen het huis uit zijn heb ik zo'n 20 jaar alleen gewoond en wil ik dat niet meer opgeven schat ik zo.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn maar misschien wil jijzelf wel niet meer samenwonen als ze de deur uit zijn.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn maar misschien wil jijzelf wel niet meer samenwonen als ze de deur uit zijn.
woensdag 18 mei 2022 om 22:13
Nou ja ik snap best dat als de kuikens uitgevlogen zijn dat je dan samen met je partner wil wonen. Alleen is maar alleen.
Ik snap ook zijn terughoudendheid, maar goed je kan nu eenmaal niet alles op voorhand uitsluiten. Wat als het uit gaat? Wat als mijn tante wieltjes had dan zou ze een karretje zijn. Je weet het niet.
Ik zou voor nu nog geen overhaaste beslissingen nemen. Hoe lang duurt het ongeveer nog totdat de kinderen uitvliegen?
Ik snap ook zijn terughoudendheid, maar goed je kan nu eenmaal niet alles op voorhand uitsluiten. Wat als het uit gaat? Wat als mijn tante wieltjes had dan zou ze een karretje zijn. Je weet het niet.
Ik zou voor nu nog geen overhaaste beslissingen nemen. Hoe lang duurt het ongeveer nog totdat de kinderen uitvliegen?
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
woensdag 18 mei 2022 om 22:19
Ik snap juist deze man, niet iedereen is geschikt om samen te wonen en wees blij dat hij eerlijk zegt dat hij het niet weet of niet te willen nog ooit. Dan weet je dat.
Al lijkt het mij meer dat hij het wel weet maar ook weet dat jij dat antwoord niet leuk gaat vinden.
Accepteer dat idee of dit is niet de relatie voor jou en stop er dan mee. Wat helemaal prima is hoor.
Maar je moet niet willen om met iemand samen te gaan wonen waarbij je dat moet afdwingen ooit, dat kan niet goed aflopen.
Al lijkt het mij meer dat hij het wel weet maar ook weet dat jij dat antwoord niet leuk gaat vinden.
Accepteer dat idee of dit is niet de relatie voor jou en stop er dan mee. Wat helemaal prima is hoor.
Maar je moet niet willen om met iemand samen te gaan wonen waarbij je dat moet afdwingen ooit, dat kan niet goed aflopen.
donderdag 19 mei 2022 om 01:11
Ik ben niet eenzaam of alleen, maar ik voel wel sterk de behoefte om op termijn mijn leven met iemand te delen.
Dit zou over een jaar of 5 van belang kunnen gaan zijn.
Dat is wat ik in de toekomst nastreef. Een basisbehoefte is inderdaad wat overdreven uitgedrukt, maar het is méér dan een wens.
Dat is nu eenmaal feit, ik wil niet alleen blijven, of elkaar de rest van de tijd maar af en toe zien wanneer dat zo uitkomt.
We wonen 50 km bij elkaar vandaan.
De vraag is niet of samenwonen in het algemeen wel of niet een goed idee is, maar wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat deze behoeftes mogelijk geheel uiteenlopen? Ik vind het niet logisch te blijven investeren in iets dat geen gewenste toekomst heeft.
Voor nu heb ik het voorstel gedaan om de komende 1,5 tot 2 jaar even aan te kijken en daarna wil ik graag van hem weten welke kant hij op wil. Ik vermoed dat het bij hem vooral angst is gezien de scheiding hem nogal een knauw heeft gegeven en als dat wat verder achter hem ligt hij daar misschien anders in gaat staan. Ik wil echter op termijn wel graag weten waar ik aan toe ben. Als hij dan nog niet weet of wil zal ik dat accepteren en de relatie verbreken in de hoop mezelf een toekomst te gunnen met iemand die wel dezelfde behoeftes heeft, hoe jammer ook..
Input blijft welkom
Dit zou over een jaar of 5 van belang kunnen gaan zijn.
Dat is wat ik in de toekomst nastreef. Een basisbehoefte is inderdaad wat overdreven uitgedrukt, maar het is méér dan een wens.
Dat is nu eenmaal feit, ik wil niet alleen blijven, of elkaar de rest van de tijd maar af en toe zien wanneer dat zo uitkomt.
We wonen 50 km bij elkaar vandaan.
De vraag is niet of samenwonen in het algemeen wel of niet een goed idee is, maar wat te doen als aan de voorkant al blijkt dat deze behoeftes mogelijk geheel uiteenlopen? Ik vind het niet logisch te blijven investeren in iets dat geen gewenste toekomst heeft.
Voor nu heb ik het voorstel gedaan om de komende 1,5 tot 2 jaar even aan te kijken en daarna wil ik graag van hem weten welke kant hij op wil. Ik vermoed dat het bij hem vooral angst is gezien de scheiding hem nogal een knauw heeft gegeven en als dat wat verder achter hem ligt hij daar misschien anders in gaat staan. Ik wil echter op termijn wel graag weten waar ik aan toe ben. Als hij dan nog niet weet of wil zal ik dat accepteren en de relatie verbreken in de hoop mezelf een toekomst te gunnen met iemand die wel dezelfde behoeftes heeft, hoe jammer ook..
Input blijft welkom
donderdag 19 mei 2022 om 06:26
Ik begrijp hem, of beter begreep hem.
Ben zelf heel lang met mijn kinderen alleen geweest. Heerlijk, en voor mij stond toen vast, "ik ga nooit meer samenwonen " na twee langere relaties, eenmaal alleen (met de kinderen) beviel me dat prima.
Tot nu, ik heb een fijne (lat) relatie, dat we latten heeft er vooral mee te maken dat we beiden kinderen hebben, en samenwonen niet willen omwille van de kinderen.
Dat jouw partner na 3,5 jaar er nog steeds zo instaat, als ik het vergelijk met mezelf, is wel apart.
Ik begrijp je wel, ik wil nu in vergelijk tot voor ik mijn vriend leerde kennen ook tzt graag samenwonen.
Bij ons is het mogelijk echt een langere termijn visie, zijn jongste is 8 dus dat gaat nog wel even duren (en daar baal ik wel van)
Bovenstaand komt soms wel even binnen,maar wat al eerder is gezegd. Geniet nu, je weet niet hoe je er zelf over een paar jaar in staat.
Lastig, je hebt nu eenmaal een beeld en een wens, en voor nu lijkt het er op dat die niet in vervulling gaat.
Maar om je daar nu druk om te maken ten koste wellicht van het plezier dat jullie nu hebben is ook zo zonde.
Maar ik begrijp je wel, denk dat ik me ook zo zou voelen als ik nu al weet dat mijn vriend wanneer er ruimte is er ook voor zou kiezen om apart te blijven wonen.
Overigens was dit bij ons al snel duidelijk, dat hij dat wel wilde, ik was toen juist degene die aangaf ook tzt niet zeker te weten of ik wel nog wilde samenwonen.
Dat ik dat niet wilde, was precies de reden die jouw partner ook aangeeft. Nare relatie, samenwonen, uit elkaar.
Maar ik zie dat mijn huidige vriend, zo anders is dan mijn exen dat ik die stap nu wel durf te nemen. Maar nu staat de tijd ons nog even in de weg.
Het enige advies dat ik je kan geven, is, geniet van het nu.
Maar ik begrijp je wel.
Zat topics over een kinderwens bij de een, en de twijfel om dan de relatie te verbreken omdat de ander die wens wel heeft.
En dan is het wel geoorloofd om aan de voorkant al mogelijk stappen te zetten.
Nu is samenwonen en een kinderwens niet te vergelijken an sich.
Maar beiden gaat het om een wens waaraan de partner niet wil meedoen.
Ben zelf heel lang met mijn kinderen alleen geweest. Heerlijk, en voor mij stond toen vast, "ik ga nooit meer samenwonen " na twee langere relaties, eenmaal alleen (met de kinderen) beviel me dat prima.
Tot nu, ik heb een fijne (lat) relatie, dat we latten heeft er vooral mee te maken dat we beiden kinderen hebben, en samenwonen niet willen omwille van de kinderen.
Dat jouw partner na 3,5 jaar er nog steeds zo instaat, als ik het vergelijk met mezelf, is wel apart.
Ik begrijp je wel, ik wil nu in vergelijk tot voor ik mijn vriend leerde kennen ook tzt graag samenwonen.
Bij ons is het mogelijk echt een langere termijn visie, zijn jongste is 8 dus dat gaat nog wel even duren (en daar baal ik wel van)
Bovenstaand komt soms wel even binnen,maar wat al eerder is gezegd. Geniet nu, je weet niet hoe je er zelf over een paar jaar in staat.
Lastig, je hebt nu eenmaal een beeld en een wens, en voor nu lijkt het er op dat die niet in vervulling gaat.
Maar om je daar nu druk om te maken ten koste wellicht van het plezier dat jullie nu hebben is ook zo zonde.
Maar ik begrijp je wel, denk dat ik me ook zo zou voelen als ik nu al weet dat mijn vriend wanneer er ruimte is er ook voor zou kiezen om apart te blijven wonen.
Overigens was dit bij ons al snel duidelijk, dat hij dat wel wilde, ik was toen juist degene die aangaf ook tzt niet zeker te weten of ik wel nog wilde samenwonen.
Dat ik dat niet wilde, was precies de reden die jouw partner ook aangeeft. Nare relatie, samenwonen, uit elkaar.
Maar ik zie dat mijn huidige vriend, zo anders is dan mijn exen dat ik die stap nu wel durf te nemen. Maar nu staat de tijd ons nog even in de weg.
Het enige advies dat ik je kan geven, is, geniet van het nu.
Maar ik begrijp je wel.
Zat topics over een kinderwens bij de een, en de twijfel om dan de relatie te verbreken omdat de ander die wens wel heeft.
En dan is het wel geoorloofd om aan de voorkant al mogelijk stappen te zetten.
Nu is samenwonen en een kinderwens niet te vergelijken an sich.
Maar beiden gaat het om een wens waaraan de partner niet wil meedoen.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
donderdag 19 mei 2022 om 06:51
Ik ga mijn vraag herhalen.
In de voorbije 3,5 jaar heeft hij gezegd dat hij dat wel wou?
Kan me moeilijk voorstellen dat dit nog geen gespreksonderwerp was. Mijn huidige date en ik waren het daar al op de eerste date over eens.
Zeggen dat je weg bent als hij over 2 jaar niet van gedacht verandert is heel raar.
Als iemand na 3,5 jaar relatie zegt dat hij het nog niet weet, ga er dan maar van uit dat hij het wel weet maar het niet durft toe te geven.
In de voorbije 3,5 jaar heeft hij gezegd dat hij dat wel wou?
Kan me moeilijk voorstellen dat dit nog geen gespreksonderwerp was. Mijn huidige date en ik waren het daar al op de eerste date over eens.
Zeggen dat je weg bent als hij over 2 jaar niet van gedacht verandert is heel raar.
Als iemand na 3,5 jaar relatie zegt dat hij het nog niet weet, ga er dan maar van uit dat hij het wel weet maar het niet durft toe te geven.
