Relaties
alle pijlers
Hij zegt: jij bent niet de oorzaak maar wel de aanleiding van mijn scheiding....en nu??
donderdag 7 juni 2007 om 10:49
Ik denk dat ik met mijn verhaal het hele viva forum over mij heen krijg:( maar ik heb toch advies nodig.
Ik ken de verhalen van getrouwde mannen die niet gaan scheiden van hun vrouw. Ik ontmoette 4 weken geleden een man. En ook al zegt hij dat ik niet de oorzaak ben van hun scheiding , door mij besefte hij wel wat hij miste, zei hij.
Hij wilde niet liegen tegen haar en 3 dagen na onze ontmoeting vertelde hij haar dat hij iemand had ontmoet. Ze wilden het nog een 'kans' geven maar na een week wist hij al dat het niet meer ging werken. Het gevoel was weg.
Vorige week vertelde hij haar dat ie wilde scheiden en de volgende dag zette hij de scheiding al in gang.
Ik ben heel verliefd op hem. Hij is vreselijk charmant, eerlijk en stoer. In die korte tijd heeft hij al bewezen dat hij het beste in mij naar boven haalt.
Maar ik kan er niet volledig van genieten. Reden? Ik heb met haar te doen.
Ik kan me voorstellen dat haar wereld binnen een maand op zijn kop staat en na heel veel verdriet is er nu bij haar ook boosheid in de plaats gekomen wat heel logisch is! Ze heeft al gezegd dat ze hem financieel helemaal gaat leegtrekken aangezien zij ook nog in gemeenschap van goederen zijn getrouwd. Ik kan mij die reactie volledig voorstellen, ik zou het zelfde hebben gedaan!
In eerste instantie hoopte hij er met haar op een 'normale' manier uit te komen maar helaas is dat nu niet het geval.
Zijn vrienden staan achter hem. Zij heeft zelf niet veel eigen vrienden maar ging wel af en toe om met de vrouwen van die mannen.
Ik voorzie nu al een pak ellende op het moment dat hij mij gaat voorstellen ( dit wil hij pas doen als de scheiding rond is) zij zien mij natuurlijk als de schuldige ( maar ik weet niet zeker of dat wel terecht is...hij zegt dat hij de scheiding sowieso zou doorzetten ook als zal blijken dat het volgende week niet zou werken tussen ons) daarnaast vind zij mij vreselijk! ( en dat kan ik me dus heel goed voorstellen:() Ik heb al geopperd aan hem of ik haar misschien een briefje zou schrijven of misschien zou bellen? Maar ik denk niet dat ze daar erg veel behoefte aan zal hebben, helaas.
Mijn vraag is: hoe kan ik mij straks het beste opstellen naar de vrouwen van die mannen toe? En ik vind het vreselijk dat zijn vrouw zo naar is en voel me wel schuldig. Terecht?
Ik ken de verhalen van getrouwde mannen die niet gaan scheiden van hun vrouw. Ik ontmoette 4 weken geleden een man. En ook al zegt hij dat ik niet de oorzaak ben van hun scheiding , door mij besefte hij wel wat hij miste, zei hij.
Hij wilde niet liegen tegen haar en 3 dagen na onze ontmoeting vertelde hij haar dat hij iemand had ontmoet. Ze wilden het nog een 'kans' geven maar na een week wist hij al dat het niet meer ging werken. Het gevoel was weg.
Vorige week vertelde hij haar dat ie wilde scheiden en de volgende dag zette hij de scheiding al in gang.
Ik ben heel verliefd op hem. Hij is vreselijk charmant, eerlijk en stoer. In die korte tijd heeft hij al bewezen dat hij het beste in mij naar boven haalt.
Maar ik kan er niet volledig van genieten. Reden? Ik heb met haar te doen.
Ik kan me voorstellen dat haar wereld binnen een maand op zijn kop staat en na heel veel verdriet is er nu bij haar ook boosheid in de plaats gekomen wat heel logisch is! Ze heeft al gezegd dat ze hem financieel helemaal gaat leegtrekken aangezien zij ook nog in gemeenschap van goederen zijn getrouwd. Ik kan mij die reactie volledig voorstellen, ik zou het zelfde hebben gedaan!
In eerste instantie hoopte hij er met haar op een 'normale' manier uit te komen maar helaas is dat nu niet het geval.
Zijn vrienden staan achter hem. Zij heeft zelf niet veel eigen vrienden maar ging wel af en toe om met de vrouwen van die mannen.
Ik voorzie nu al een pak ellende op het moment dat hij mij gaat voorstellen ( dit wil hij pas doen als de scheiding rond is) zij zien mij natuurlijk als de schuldige ( maar ik weet niet zeker of dat wel terecht is...hij zegt dat hij de scheiding sowieso zou doorzetten ook als zal blijken dat het volgende week niet zou werken tussen ons) daarnaast vind zij mij vreselijk! ( en dat kan ik me dus heel goed voorstellen:() Ik heb al geopperd aan hem of ik haar misschien een briefje zou schrijven of misschien zou bellen? Maar ik denk niet dat ze daar erg veel behoefte aan zal hebben, helaas.
Mijn vraag is: hoe kan ik mij straks het beste opstellen naar de vrouwen van die mannen toe? En ik vind het vreselijk dat zijn vrouw zo naar is en voel me wel schuldig. Terecht?
donderdag 7 juni 2007 om 10:55
Hoi dotted,
Naar mijn mening hoef jij je niet schuldig te voelen. Jij hebt hem neem ik aan niet met een geweer voor zijn kop gezegd dat hij bij zijn (ex)vrouw weg moet gaan en met jou verder moet gaan. Hij is een grote jongen, en die keuze heeft ie zelf gemaakt. En als je het mij vraagt, zat die scheiding er dan toch aan te komen. Had hij misschien nu niet jou ontmoet, maar over jaar een ander meisje waarvoor hij gevoelens kreeg, dan had ie daarom zijn relatie verbroken.
Geen schuldgevoelens dus!
Tja, en wat betreft de vrouwen van zijn vrienden, dat zal in het begin zeker wel wat netelig worden, als zij goede vriendinnen zijn van zijn ex. Daar kan ik je dus niet echt veel zinnige steun in geven. Ik denk dat je maar gewoon een open mind moet houden, en ze even de tijd moet geven aan het idee te wennen. Als ze zien dat jouw vriend gelukkig is met jou, dan zullen ze je over een tijdje toch wel een kans geven?
Sterkte meid!
Naar mijn mening hoef jij je niet schuldig te voelen. Jij hebt hem neem ik aan niet met een geweer voor zijn kop gezegd dat hij bij zijn (ex)vrouw weg moet gaan en met jou verder moet gaan. Hij is een grote jongen, en die keuze heeft ie zelf gemaakt. En als je het mij vraagt, zat die scheiding er dan toch aan te komen. Had hij misschien nu niet jou ontmoet, maar over jaar een ander meisje waarvoor hij gevoelens kreeg, dan had ie daarom zijn relatie verbroken.
Geen schuldgevoelens dus!
Tja, en wat betreft de vrouwen van zijn vrienden, dat zal in het begin zeker wel wat netelig worden, als zij goede vriendinnen zijn van zijn ex. Daar kan ik je dus niet echt veel zinnige steun in geven. Ik denk dat je maar gewoon een open mind moet houden, en ze even de tijd moet geven aan het idee te wennen. Als ze zien dat jouw vriend gelukkig is met jou, dan zullen ze je over een tijdje toch wel een kans geven?
Sterkte meid!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
donderdag 7 juni 2007 om 10:58
geef het en jezelf tijd. Natuurlijk reageert zijn vrouw op deze manier, en ja er zullen mensen zijn die jou de schuld geven, maar daar kun je niets aan veranderen. Ga nu niet gelijk naar die vrienden toe, maar wacht een paar maanden voordat je je laat voorstellen. Over een jaar is iedereen het vergeten en wordt je gewoon geaccepteerd.
donderdag 7 juni 2007 om 11:14
Ik denk dat zijn opmerking dat jij de aanleiding bent niet helemaal oke is; de aanleiding is ZIJN gevoel voor jou ............ dus daarvoor hoef je je niet verantwoordelijk te voelen.
Verder denk ik dat je, in je eigen belang en het belang van je toekomstige relatie, nu vooral niet te hard van stapel moet lopen.
Ik vind dat het beëindigen van een relatie ook de omgeving beroert, soms schokt. Kom jij dan binnen de kortste keren vrolijk de vriendenkring binnenwandelen (terwijl ze vorige dag nog de huilende ex op visite hebben gehad) dan kan die schok algauw op jou geprojecteerd worden. Ook al is dat misschien niet terecht.
Ik zou zeggen, laat hem zn scheiding afwikkelen, op zichzelf gaan wonen, houd jullie relatie een tijdje lowprofile (zowel t.a.v. de buitenwereld als jullie zelf). Dan kunnen jullie op je gemak zelf uitzoeken of het wat wordt tussen jullie (tis nu immers allemaal nog wel erg pril), zonder die enorme last en beladenheid van zijn verbroken huwelijk. Bovendien zul jij je op deze manier minder de vervangster of opvolgster voelen.
Over een half jaar is vroeg genoeg om je te introduceren zijn omgeving, dan is de schokgolf wel weggeëbd en ondertussen kunnen jullie je "wittebroodweken" samen hebben, zonder druk, geklets van en zonder je veroordeeld te voelen door de buitenwereld.
Succes, sterkte en geduld
Mabel
Verder denk ik dat je, in je eigen belang en het belang van je toekomstige relatie, nu vooral niet te hard van stapel moet lopen.
Ik vind dat het beëindigen van een relatie ook de omgeving beroert, soms schokt. Kom jij dan binnen de kortste keren vrolijk de vriendenkring binnenwandelen (terwijl ze vorige dag nog de huilende ex op visite hebben gehad) dan kan die schok algauw op jou geprojecteerd worden. Ook al is dat misschien niet terecht.
Ik zou zeggen, laat hem zn scheiding afwikkelen, op zichzelf gaan wonen, houd jullie relatie een tijdje lowprofile (zowel t.a.v. de buitenwereld als jullie zelf). Dan kunnen jullie op je gemak zelf uitzoeken of het wat wordt tussen jullie (tis nu immers allemaal nog wel erg pril), zonder die enorme last en beladenheid van zijn verbroken huwelijk. Bovendien zul jij je op deze manier minder de vervangster of opvolgster voelen.
Over een half jaar is vroeg genoeg om je te introduceren zijn omgeving, dan is de schokgolf wel weggeëbd en ondertussen kunnen jullie je "wittebroodweken" samen hebben, zonder druk, geklets van en zonder je veroordeeld te voelen door de buitenwereld.
Succes, sterkte en geduld
Mabel
donderdag 7 juni 2007 om 13:56
Iemand die binnen een week besluit zijn huwelijk aan de kant te gooien en meteen ook maar de scheiding in gang zet? Je hebt wel een rots in de branding getroffen zeg.
Los van jouw rol in het geheel, maar wat een zeldzaam klootzakkerig gedrag. Volstrekt onbetrouwbaar vind ik dat.
Maar goed, dat was je vraag niet. Ik zou zeggen: blijf voorlopig even zeer low profile. Dat zou ik in elk geval al aanraden, maar helemaal met zo'n man die in staat is om zo onverwacht de boel volstrekt op z'n kop te zetten.Je weet maar nooit wat je nog te wachten staat.
Los van jouw rol in het geheel, maar wat een zeldzaam klootzakkerig gedrag. Volstrekt onbetrouwbaar vind ik dat.
Maar goed, dat was je vraag niet. Ik zou zeggen: blijf voorlopig even zeer low profile. Dat zou ik in elk geval al aanraden, maar helemaal met zo'n man die in staat is om zo onverwacht de boel volstrekt op z'n kop te zetten.Je weet maar nooit wat je nog te wachten staat.
donderdag 7 juni 2007 om 14:36
Ik denk dat deze man waarschijnlijk al tijden met het idee loopt om een einde aan zijn huwelijk te maken.
De ontmoeting met TO heeft hem net dat laatste zetje gegeven.
Klootzakkerig gedrag is misschien wat overdreven, maar hoe had hij het anders op moeten lossen.
TO; het pleit voor je dat je medelijden met zijn ex hebt. Zouden meer 'minnaresssen' een voorbeeld aan kunnen nemen.
De ontmoeting met TO heeft hem net dat laatste zetje gegeven.
Klootzakkerig gedrag is misschien wat overdreven, maar hoe had hij het anders op moeten lossen.
TO; het pleit voor je dat je medelijden met zijn ex hebt. Zouden meer 'minnaresssen' een voorbeeld aan kunnen nemen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 7 juni 2007 om 14:43
ik zit in het zelfde verhaal mar met het verschil dat die man 3 keer op punt heeft gestaan om te gaaan en uiteindelijk het niet aandurfde om allerlei reden van zijn kant .
die had beduidend minder ballen als deze man top hoor dat deze man het inziet dat als je eenmaal hebt gevoelt hoe het wel moet zijn daar dan zijn konseqentie eraan verbind en gewoon gaat
geniet er van en blijf lekker op de achtergrond een tijdje want jullie relatie zal toch ook moeten groeien en dat gaat niet in de chaos maar wel in de luwte
maar besef wel als hij zijn huwelijk rigureus omgooit hij dit in de toekomst ook bij jou kan doen
pas op dat je geen tussen relatie bent!
wijffie
die had beduidend minder ballen als deze man top hoor dat deze man het inziet dat als je eenmaal hebt gevoelt hoe het wel moet zijn daar dan zijn konseqentie eraan verbind en gewoon gaat
geniet er van en blijf lekker op de achtergrond een tijdje want jullie relatie zal toch ook moeten groeien en dat gaat niet in de chaos maar wel in de luwte
maar besef wel als hij zijn huwelijk rigureus omgooit hij dit in de toekomst ook bij jou kan doen
pas op dat je geen tussen relatie bent!
wijffie
donderdag 7 juni 2007 om 14:45
Wat er klootzakkerig aan is, is dat hij de knoop doorhakte omdat er een ander smakelijk hapje op zijn pad kwam. Als hij in een slecht huwelijk zat had hij daar aan moeten werken, óf de stekker er uit trekken als het echt niet meer te repareren was. Doormodderen in een slechte relatie tot je kan overstappen naar een ander warm bedje is klootzakken gedrag.
donderdag 7 juni 2007 om 14:46
Alvast bedankt voor de reacties:)
Het is inderdaad misschien heel snel om binnen drie weken te besluiten dat je wilt gaan scheiden maar zoals hij ook zegt ik was niet de oorzaak. Zij hadden, geloof ik, best een 'goed' huwlijk: deden leuke dingen samen, hebben geen kids en vanaf het begin sprak hij erg aardig over haar.
Maar hij werd verliefd al vanaf de allereerste blik en hij kan en wil niet liegen.
Ik geloof dat het een hele weloverwogen keuze is geweest omdat hij 1) alles op het spel zet wat zijn zaak betrefd 2) omdat ik wel kinderen heb en hij nooit kinderen heeft gewild. Ik ben vanaf het begin heel duidelijk geweest dat mijn kinderen altijd op de eerste plaats komen en dat de keuze om te scheiden niet afhankelijk moet zijn van mij...
Ik ben juist trots op hem dat hij doet waar hij voor staat ...wel is het inderdaad zo dat ik het gevoel een beetje heb dat doordat alles zo snel is gegaan er onbedoeld toch een bepaalde druk op mij word uitgeoefend.
Ik ben echt stapel op hem maar door alle moeilijkheden omtrent de scheiding en het feit dat we elkaar nog maar zo kort kennen lijkt het wel alsof we de 'aftast fase ' een beetje lijken over te slaan...snap je?
Daarnaast gaf hij aan iets te missen in zijn huwlijk ( ze waren 10 jaar getrouwd) en vraag ik me soms weleens af of hij mij niet idealiseert en of ik hem datgene wat hij zegt te missen wel kan bieden...tijd zal het leren.
Ik heb echt nog nooit een man ontmoet die zo oprecht is als hij!
Ook al gaat de scheiding wel vlot uit respect voor haar draagt hij zijn trouwring nog wel tot alles definitief rond is. Hij wil zijn vrouw niet onnodig meer verdriet doen dan nodig is.
Als je de verhalen leest op het minnaressen topic dan vind ik zijn manier van handelen een stuk respectvoller.
Maar goed, mijn vraag was hoe ik me zou moeten opstellen naar de vrouwen van zijn vrienden...ik zal inderdaad afstand houden en de komende maanden zal het tot een ontmoeting vast niet komen.
En ook al weet ik wel dat het zijn eigen keuze is om te scheiden ik voel me nog steeds schuldig naar haar toe en ik vind het vreselijk dat ze mij als schuldige ziet!:(
Het is inderdaad misschien heel snel om binnen drie weken te besluiten dat je wilt gaan scheiden maar zoals hij ook zegt ik was niet de oorzaak. Zij hadden, geloof ik, best een 'goed' huwlijk: deden leuke dingen samen, hebben geen kids en vanaf het begin sprak hij erg aardig over haar.
Maar hij werd verliefd al vanaf de allereerste blik en hij kan en wil niet liegen.
Ik geloof dat het een hele weloverwogen keuze is geweest omdat hij 1) alles op het spel zet wat zijn zaak betrefd 2) omdat ik wel kinderen heb en hij nooit kinderen heeft gewild. Ik ben vanaf het begin heel duidelijk geweest dat mijn kinderen altijd op de eerste plaats komen en dat de keuze om te scheiden niet afhankelijk moet zijn van mij...
Ik ben juist trots op hem dat hij doet waar hij voor staat ...wel is het inderdaad zo dat ik het gevoel een beetje heb dat doordat alles zo snel is gegaan er onbedoeld toch een bepaalde druk op mij word uitgeoefend.
Ik ben echt stapel op hem maar door alle moeilijkheden omtrent de scheiding en het feit dat we elkaar nog maar zo kort kennen lijkt het wel alsof we de 'aftast fase ' een beetje lijken over te slaan...snap je?
Daarnaast gaf hij aan iets te missen in zijn huwlijk ( ze waren 10 jaar getrouwd) en vraag ik me soms weleens af of hij mij niet idealiseert en of ik hem datgene wat hij zegt te missen wel kan bieden...tijd zal het leren.
Ik heb echt nog nooit een man ontmoet die zo oprecht is als hij!
Ook al gaat de scheiding wel vlot uit respect voor haar draagt hij zijn trouwring nog wel tot alles definitief rond is. Hij wil zijn vrouw niet onnodig meer verdriet doen dan nodig is.
Als je de verhalen leest op het minnaressen topic dan vind ik zijn manier van handelen een stuk respectvoller.
Maar goed, mijn vraag was hoe ik me zou moeten opstellen naar de vrouwen van zijn vrienden...ik zal inderdaad afstand houden en de komende maanden zal het tot een ontmoeting vast niet komen.
En ook al weet ik wel dat het zijn eigen keuze is om te scheiden ik voel me nog steeds schuldig naar haar toe en ik vind het vreselijk dat ze mij als schuldige ziet!:(
donderdag 7 juni 2007 om 15:00
Soms is verliefdheid net dat stapje wat je nodig hebt.
ooit zat ik ook in een relatie die echt absoluut niet goed voor me was. ik realiseerde me echter pas hoe ongelukkig ik was en hoe fout deze relatie was, op het moment dat ik verliefd werd opeen ander en ik me realiseerde dat ik eigenlijk al heel lang mij doodongelukkig voelde in die relatie.
Ik heb toen binnen een dag de beslissing genomen om weg te gaan ( we woonden samen), niet om verder te gaan met die ander, maar omdat ik wel, door die ander besefte wat ik in mijn relatie miste.
De "relatie"met die ander heeft zo'n twee weken geduurd, mijn ex wilde me toen best vergeven en terugnemen, maar geen haar op mijn hofd en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik toen ben weggegaan.
En als dat klootzakkengedrag is, so be it.
ooit zat ik ook in een relatie die echt absoluut niet goed voor me was. ik realiseerde me echter pas hoe ongelukkig ik was en hoe fout deze relatie was, op het moment dat ik verliefd werd opeen ander en ik me realiseerde dat ik eigenlijk al heel lang mij doodongelukkig voelde in die relatie.
Ik heb toen binnen een dag de beslissing genomen om weg te gaan ( we woonden samen), niet om verder te gaan met die ander, maar omdat ik wel, door die ander besefte wat ik in mijn relatie miste.
De "relatie"met die ander heeft zo'n twee weken geduurd, mijn ex wilde me toen best vergeven en terugnemen, maar geen haar op mijn hofd en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik toen ben weggegaan.
En als dat klootzakkengedrag is, so be it.
donderdag 7 juni 2007 om 15:03
donderdag 7 juni 2007 om 15:47
Ik hoop voor jullie dat deze verliefdheid geen bevlieging is van hem.
verder zou ik me niet schuldig voellen,het is tenslotte zijn beslissing geweest om iets met jou te beginnen.
tuurlijk heb je te doen met de bijna ex vrouw,zoeits gun je natuurlijk niemand,vooral omdat het in jou stukje overkomt als donderslag bij heldere hemel voor haar.
wel goed dat hij kiest om er geen doekjes om te winden.
verder zou ik me zo min mogelijk bemoeien met zijn echtscheidingsperikkelen,en zijn/ haar vrienden,op zijn beloop laten hoe dat zal gaan.
sterkte
verder zou ik me niet schuldig voellen,het is tenslotte zijn beslissing geweest om iets met jou te beginnen.
tuurlijk heb je te doen met de bijna ex vrouw,zoeits gun je natuurlijk niemand,vooral omdat het in jou stukje overkomt als donderslag bij heldere hemel voor haar.
wel goed dat hij kiest om er geen doekjes om te winden.
verder zou ik me zo min mogelijk bemoeien met zijn echtscheidingsperikkelen,en zijn/ haar vrienden,op zijn beloop laten hoe dat zal gaan.
sterkte
donderdag 7 juni 2007 om 16:09
Nou er zit nog een héleboel tussen 'eindeloos aan het lijntje houden' of 'binnen drie weken besluiten dat je voor deze vrouw je huwelijk aan de kant zet'.
Als je elkaar drie weken kent ben je misschien smoor- en smoorverliefd, maar dat is nog iets anders dan duurzame liefde of een weloverwogen beslissing.
Als je met elkaar trouwt hoor je dat weloverwogen te doen. En natuurlijk kan een relatie slecht uitpakken, maar je weet ook vooraf dat een huwelijk niet 50 jaar spannend blijft. Als je het goed met elkaar kunt vinden en elkaar blijft liefhebben en respecteren is dat al heel wat.
Als je een slecht huwelijk hebt, kan dat reden zijn je huwelijk te beëindigen. Als je een redelijk huwelijk hebt, maar je wordt verliefd, dan ben je het aan je ECHTgenote verplicht om dat een tijdje te laten bekoelen. Je gaat niet in een impuls even je beloftes aan elkaar verbreken. En wat TO ook mag beweren over echte liefde en dergelijke: een liefde van drie weken is een impuls.
Het is g****mme geen kattepis! Je bent met elkaar getróuwd! Tróuwen! Dat komt van tróuw zijn!
Als je binnen drie weken al je beloftes aan de kant gooit dan veeg je dus je reet af met dat huwelijk. Zo iemand is geen trouwboekje waard.
Als je elkaar drie weken kent ben je misschien smoor- en smoorverliefd, maar dat is nog iets anders dan duurzame liefde of een weloverwogen beslissing.
Als je met elkaar trouwt hoor je dat weloverwogen te doen. En natuurlijk kan een relatie slecht uitpakken, maar je weet ook vooraf dat een huwelijk niet 50 jaar spannend blijft. Als je het goed met elkaar kunt vinden en elkaar blijft liefhebben en respecteren is dat al heel wat.
Als je een slecht huwelijk hebt, kan dat reden zijn je huwelijk te beëindigen. Als je een redelijk huwelijk hebt, maar je wordt verliefd, dan ben je het aan je ECHTgenote verplicht om dat een tijdje te laten bekoelen. Je gaat niet in een impuls even je beloftes aan elkaar verbreken. En wat TO ook mag beweren over echte liefde en dergelijke: een liefde van drie weken is een impuls.
Het is g****mme geen kattepis! Je bent met elkaar getróuwd! Tróuwen! Dat komt van tróuw zijn!
Als je binnen drie weken al je beloftes aan de kant gooit dan veeg je dus je reet af met dat huwelijk. Zo iemand is geen trouwboekje waard.
donderdag 7 juni 2007 om 16:13
dat bedoelde ik ook ellen,dat het een bevlieging kan zijn,wat over een poos weer over kan zijn.
ik vind ook dat als je zoals to zegt een goede relatie had,dit een extreem.
sja voor to hoop ik dat hij niet hetzelvde bij haar zal doen,bij een volgende verliefdheid.
maar goed to kan er niets aan doen.als hij het zo wil.
ik vind ook dat als je zoals to zegt een goede relatie had,dit een extreem.
sja voor to hoop ik dat hij niet hetzelvde bij haar zal doen,bij een volgende verliefdheid.
maar goed to kan er niets aan doen.als hij het zo wil.
donderdag 7 juni 2007 om 16:56
Dotted, toen ik je openingspost las, dacht is (zoals anderen hier) dat je vriend al lange tijd in een heel slecht huwelijk zat en dat door jou zijn ogen geopend waren over hoe het anders kan. En ik kon daar veel begrip voor opbrengen.
Maar nu lees ik dat je vriend een goed huwelijk had! Hij zegt dat hij 'iets' miste in zijn huwelijk. Als hij dat 'iets' niet beter kan omschrijven, ben ik geneigd te denken dat dat een interpretatie achteraf is van hem, omdat hij zich nu zo verliefd voelt en hij dat gevoel in zijn lange huwelijk natuurlijk niet meer had.
Ik denk dat je sterk in je schoenen moet staan om een relatie te hebben met een man die voor jou een goed huwelijk/een lieve vrouw aan de kant zet, want nu kent hij natuurlijk alleen nog maar al jouw leuke kanten, de minder leuke zal hij geleidelijk aan gaan ontdekken. Je zult volgens mij toch een stuk leuker moeten zijn dan zijn ex-vrouw, wil hij geen spijt krijgen van zijn beslissing. Gelukkig zijn er geen kinderen in het spel.
Ik zou zelf niet op die manier in een relatie willen stappen, maar ik hoop voor jullie dat ik het verkeerd zie.
Maar nu lees ik dat je vriend een goed huwelijk had! Hij zegt dat hij 'iets' miste in zijn huwelijk. Als hij dat 'iets' niet beter kan omschrijven, ben ik geneigd te denken dat dat een interpretatie achteraf is van hem, omdat hij zich nu zo verliefd voelt en hij dat gevoel in zijn lange huwelijk natuurlijk niet meer had.
Ik denk dat je sterk in je schoenen moet staan om een relatie te hebben met een man die voor jou een goed huwelijk/een lieve vrouw aan de kant zet, want nu kent hij natuurlijk alleen nog maar al jouw leuke kanten, de minder leuke zal hij geleidelijk aan gaan ontdekken. Je zult volgens mij toch een stuk leuker moeten zijn dan zijn ex-vrouw, wil hij geen spijt krijgen van zijn beslissing. Gelukkig zijn er geen kinderen in het spel.
Ik zou zelf niet op die manier in een relatie willen stappen, maar ik hoop voor jullie dat ik het verkeerd zie.
