Hoe bevalt het alleen wonen?

deadpoetssociety maandag 15 juli 2024 om 23:39

In Nederland zijn steeds meer singles. Volgens het CBS heeft 19 procent van de inwoners een eenpersoons huishouden, dat zijn 3,3 miljoen mensen.

Sinds een jaar woon ook ik weer op mezelf, na een verbroken relatie. Ik heb eerder alleen gewoond, en ook eerder samengewoond. Ik moest er weer erg aan wennen maar inmiddels geniet ik van de rust. Alles op zijn eigen vaste plek, alles zoals ik het wil, zo ingericht als ik het wil, zo schoon als ik het wil, alles opgeruimd, niemand die klaagt zeurt zanikt zich irriteert of rommel maakt. Ik vind het heerlijk!

Hoe is dat voor jullie?

En wat als je een relatie hebt of krijgt?

deadpoetssociety wijzigde dit bericht op 15-07-2024 23:58

9.96% gewijzigd

dianaf dinsdag 23 juli 2024 om 16:18

care_ schreef: ↑
23-07-2024 15:28
Ik heb nooit officieel samengewoond, wel semi- ik was 90% van de tijd bij mijn ex. Maar toch had ik nog mijn eigen huis. Wat ook heel fijn was toen het uit ging.

Het leek mij altijd wel gezelliger samenwonen, en het leek me fijn om kosten en taken te kunnen verdelen Maar door al deze verhalen ga je er toch bijna aan twijfelen.

Samenwonen kan best heel leuk zijn hoor. Ik heb er geen spijt van gehad. Maar het is gewoon zo afhankelijk van wie jij bent, wie je partner is, wat jullie gezamenlijke doelen zijn enz. of het verstandig is. Vaak als je bv kinderen wilt, is het toch wel handig om in hetzelfde huis te leven. Aan de andere kant, als je de kinderen over twee huizen verdeelt, dan heb je wel weer meer me-time.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

canis-felis dinsdag 23 juli 2024 om 16:38

care_ schreef: ↑
23-07-2024 15:28
Ik heb nooit officieel samengewoond, wel semi- ik was 90% van de tijd bij mijn ex. Maar toch had ik nog mijn eigen huis. Wat ook heel fijn was toen het uit ging.

Het leek mij altijd wel gezelliger samenwonen, en het leek me fijn om kosten en taken te kunnen verdelen Maar door al deze verhalen ga je er toch bijna aan twijfelen.

Mwah, ik denk dat het meer het fenomeen is dat dit topic relatief meer mensen aantrekt die graag alleen wonen. In mijn ogen is het zeker ook wel aard van het beestje. Alleen past het niet altijd bij andere wensen of komt het gewoon niet zo snel bij mensen op die om zich heen vooral samenwonenden hebben. Maar er zijn ook mensen die te sterk hechten aan bijvoorbeeld aanspraak bij het ontwaken en het slapengaan, het eten, etc om langdurig alleen te wonen. Dat is tenminste mijn indruk en van dat type heb ik er hier ook een paar gelezen. Een jaar alleen wonen direct na een lange relatie is volgens mij iets heel anders dan langdurig alleen wonen en daar ook de voorkeur aan geven. Bet zoiets al single zijn. Dat het na een lange relatie wel lekker kan zijn om wat jaren single te zijn is iets anders dan (liefst) langdurig als single door het leven gaan.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

deadpoetssociety dinsdag 23 juli 2024 om 17:46

Lady_Day schreef: ↑
23-07-2024 15:36
Dat je kosten kunt delen is het enige voordeel wat mij betreft. Als je kinderen hebt is het nog een ander verhaal maar ik denk dat wij apart blijven wonen zolang we het kunnen betalen.

Dat is inderdaad een voordeel. Van dat voordeel moet je alleen wel nog de advocaatkosten aan het einde aftrekken voor de scheiding en de verhuiskosten (als je pech hebt 2x) en de spullen die je weer opnieuw moet aanschaffen omdat je ze eerst dubbel had en bij samenwonen weg hebt gedaan.

deadpoetssociety dinsdag 23 juli 2024 om 17:50

Lady_Day schreef: ↑
23-07-2024 15:24
Alleen wonen is zo fijn. Ook als je een relatie hebt. Als je elkaar niet continu ziet dan is het juist extra leuk om elkaar wél te zien.

Met dingen als schoonmaken of met mijn kleding te rommelen vind ik het ook lekker om dat te doen als ik alleen thuis ben.

We hebben het goed zo samen in mijn appartement maar het goede nieuws is dat mijn vriend een nieuw huis heeft en hij krijgt over een paar weken de sleutel al.

Gaan jullie dan van samenwonen weer naar latten?

Solomio dinsdag 23 juli 2024 om 20:40

bijtie schreef: ↑
22-07-2024 17:02
Ik zou niet weten wat ik "voorzichtig" met een keuken of badkamer zou moeten doen zodat het niet kapot gaat. Heel zachtjes douchen en koken?

Je vervangt een keuken of badkamer in de regel niet omdat het stuk is maar omdat het gedateerd is toch? Uitzonderingen daargelaten.

In een huurhuis bepaalt de verhuurder wanneer je een nieuwe keuken of badkamer krijgt en dat heeft niets te maken met 'gedateerd', maar met afschrijving.
25 jaar is daarbij niets bijzonders, dus reken maar dat huurders daar zuinig op zijn.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

MEFunny dinsdag 23 juli 2024 om 21:14

Ik zou niet zo snel gaan samenwonen. In de zin als, ik heb een heel zelfstandig leven opgebouwd en dat zomaar even delen of afstand van doen vind ik nogal wat.

Daarbij, ik heb een aantal jaar samen gewoond, vond ik het Ook erg benauwend. Zelfs toen het leuk en gezellig was.

Het voordeel van alleen wonen is dat de rommel die er ligt echt van mij is. Daar valt geen discussie over te voeren. Ook niet wie en wanneer dit gaat opruimen. Ik vraag het wel eens aan de katten of ze ook even iets minder kunnen verharen af toe. Maarja, geen garanties daarin.

Het nadeel is dat elke financiële beslissing op 1 persoon valt. Er valt niet te delen in kosten of in mindere tijden dat je op elkaar kan leunen (ofzo). (Als je dan een partner hebt die financieel wat bij te dragen heeft natuurlijk)
Ik voel mij genoodzaakt om fulltime te moeten werken om aan financiële vrijheid te kunnen voldoen. Daarin kan ik wel eens jaloers zijn aan sommige parttimers in bepaalde partner (en of overheids) constructies.
Maar goed, zo is het dan maar.

Dus als er een leuke relatie voorbij komt, zou ik niet snel gaan samenwonen.

Lady_Day dinsdag 23 juli 2024 om 21:23

deadpoetssociety schreef: ↑
23-07-2024 17:50
Gaan jullie dan van samenwonen weer naar latten?

Ja. Dit hebben we 5 jaar geleden ook al eens gedaan. Toen had ik mijn huis verkocht en ben ik bij hem ingetrokken. Toen wel meer dan een jaar daar gezeten. Eerder dit jaar heeft hij zijn huis verkocht en is bij mij ingetrokken maar volgende maand gaat hij naar zijn nieuwe appartement. Samenwonen gaat prima hoor maar alleen wonen gaat beter

Anoniem_67794727e8f33 dinsdag 23 juli 2024 om 22:01

deadpoetssociety schreef: ↑
23-07-2024 17:46
Dat is inderdaad een voordeel. Van dat voordeel moet je alleen wel nog de advocaatkosten aan het einde aftrekken voor de scheiding en de verhuiskosten (als je pech hebt 2x) en de spullen die je weer opnieuw moet aanschaffen omdat je ze eerst dubbel had en bij samenwonen weg hebt gedaan.

Daarbij ga je er wel vanuit dat je sowieso weer uit elkaar gaat?
Ik ga er, als ik weer ga samenwonen, wel vanuit dat ik niet weer uit elkaar ga. Kan altijd toch gebeuren natuurlijk maar goed dat zie ik dan wel weer. Ik vind omdat je misschien uit elkaar gaat en dan nieuwe spullen moet kopen in ieder geval geen reden om het niet te doen.

Lady_Day dinsdag 23 juli 2024 om 23:09

Is geen reden om het niet te doen maar hoe vaak lees je niet verhalen hier van mensen die uit elkaar gaan en volledig vastlopen, m.n. omdat het moeilijk is om aan woonruimte te komen.

Ik ging samenwonen toen ik in de 20 was. Jong en onbezonnen. Ik weet nu beter.

Anoniem_67794727e8f33 dinsdag 23 juli 2024 om 23:22

Klopt ik heb het nodige meegemaakt met mijn ex helaas. Ik zal ook niet zomaar na een half jaartje relatie/verkering zeggen kom hup we gaan samenwonen. Maar als ik het wel doe zou ik als zekerheid mijn huis nog wel een jaar houden (langer kan niet) maar daarna ook erop vertrouwen dat het best goed komt.
Het zou voor geen iig geen reden zijn om het niet te doen. Er kunnen genoeg redenen zijn hoor maar dat niet.

Pupke woensdag 24 juli 2024 om 09:51

dianaf schreef: ↑
23-07-2024 16:18
Samenwonen kan best heel leuk zijn hoor. Ik heb er geen spijt van gehad. Maar het is gewoon zo afhankelijk van wie jij bent, wie je partner is, wat jullie gezamenlijke doelen zijn enz. of het verstandig is. Vaak als je bv kinderen wilt, is het toch wel handig om in hetzelfde huis te leven. Aan de andere kant, als je de kinderen over twee huizen verdeelt, dan heb je wel weer meer me-time.

Ja, dit denk ik ook wel hoor! Ik heb zelf ADHD en dat kan soms best een uitdaging zijn voor de ander en ik heb wat dat betreft echt pech gehad met mijn twee exen. Dus wellicht zou het met de juiste partner wel goed gaan. Iemand uit mijn omgeving heeft borderline, altijd gedoe met relaties maar ze heeft sinds 4 jaar een vriend waarmee het hartstikke goed gaat. Hij kan heel goed met haar grillen omgaan en dat is echt een match waardoor het met haar ook relatief goed gaat.

Olea woensdag 24 juli 2024 om 10:05

Voor degenen die nooit samengewoond hebben (en voor wie dit een bewuste keuze was, om welke reden dan ook): ook nooit een kinderwens gehad? Tot nu toe las ik alleen de reactie van Solomio voor wie het samenwonen/relatie volledig losstond van het krijgen en opvoeden van kinderen, zelfs als een extra hinder daarbinnen werd gezien. Maar hoe zit dat met anderen?

Ik had, als ik geen kinderwens gehad had, denk ik ook nooit de keuze gemaakt voor samenwonen. Voor mij hangt dat dat dus heel sterk samen met een gezinswens, de inrichting van mijn "volwassen leven".

Uit mijn omgeving ken ik ook bijna alleen maar singles die (bewust) kiezen om kindvrij te blijven. En alle stellen die bewust kinderen krijgen. Slechts ééntje zoals Solomio die wel alleen is/wil zijn maar ook een kind opvoedt in haar eentje.

Stellen die wel samenwonen maar bewust geen kinderen hebben heb ik eigenlijk niet in mijn omgeving.
Ik kan niet met zekerheid zeggen of ik ook had willen samenwonen (en of dat dan blijvend was geweest) zonder de kinderwens of kinderen...

olea wijzigde dit bericht op 24-07-2024 10:12
Reden: prive informatie van iemand, niet relevant voor het topic

11.01% gewijzigd

dianaf woensdag 24 juli 2024 om 10:08

deadpoetssociety schreef: ↑
23-07-2024 17:46
Dat is inderdaad een voordeel. Van dat voordeel moet je alleen wel nog de advocaatkosten aan het einde aftrekken voor de scheiding en de verhuiskosten (als je pech hebt 2x) en de spullen die je weer opnieuw moet aanschaffen omdat je ze eerst dubbel had en bij samenwonen weg hebt gedaan.

Als je een samenlevingscontract hebt, dan is het sowieso al goedkoper om uit elkaar te gaan. Natuurlijk kun je gratis trouwen, maar achteraf is het vaak duurder. Samenlevingscontract opzeggen gaat via een opzegtermijn van 30 dagen (of anders als je dat hebt vastgelegd) of omdat je verhuisd.

Ik ben vanuit huis samengaan wonen, dus ik had nog niets, behalve servies en handdoeken enzo. Dat zijn ook spullen die je makkelijk bij elkaar doet. Er is niet zoiets als teveel bestek. Verhuiskosten kun je zo duur maken als je wilt, het ligt er ook aan, hoeveel je hebt. Bij mij was het gewoon een busje huren en 2x rijden.

canis-felis schreef: ↑
23-07-2024 16:38
Mwah, ik denk dat het meer het fenomeen is dat dit topic relatief meer mensen aantrekt die graag alleen wonen. In mijn ogen is het zeker ook wel aard van het beestje. Alleen past het niet altijd bij andere wensen of komt het gewoon niet zo snel bij mensen op die om zich heen vooral samenwonenden hebben. Maar er zijn ook mensen die te sterk hechten aan bijvoorbeeld aanspraak bij het ontwaken en het slapengaan, het eten, etc om langdurig alleen te wonen. Dat is tenminste mijn indruk en van dat type heb ik er hier ook een paar gelezen. Een jaar alleen wonen direct na een lange relatie is volgens mij iets heel anders dan langdurig alleen wonen en daar ook de voorkeur aan geven. Bet zoiets al single zijn. Dat het na een lange relatie wel lekker kan zijn om wat jaren single te zijn is iets anders dan (liefst) langdurig als single door het leven gaan.

Eens.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Olea woensdag 24 juli 2024 om 10:16

Ik zet net te bedenken: ik heb een beetje het omgekeerde van wat anderen hier omschrijven. Sommigen willen wel de relatie, maar dan zonder het samenwoon-part. Hechten veel waarde aan de tijd die ze ook alleen voor zichzelf hebben of het alleen ontbijten, aanrommelen etc.

Volgens mij is het bij mij andersom. Ik vind dat samenleven en mensen om mij heen gezellig. Samen aan tafel, aanspraak, zelfs het "moeten houden" aan afspraken of een béétje gesteggel erover, maar het lastig om precies te bepalen wat ik kan geven of bieden in relationele zin.

bijtie woensdag 24 juli 2024 om 10:29

Olea schreef: ↑
24-07-2024 10:05

Stellen die wel samenwonen maar bewust geen kinderen hebben heb ik eigenlijk niet in mijn omgeving.

Komt doordat je zelf kinderen hebt misschien.

Ik heb in mijn sociale kring overwegend samenwonende/getrouwde stellen zonder kinderen en singles zonder kinderen.

Met z'n tweeën kan je ook een gezin zijn.
Als ik oud ben en niet meer werk, niet meer zo mobiel ben lijkt het me bijvoorbeeld ook fijn om samen te wonen. Samen, maar kan ook in een groep of gemeenschap.

care_ woensdag 24 juli 2024 om 11:05

Olea schreef: ↑
24-07-2024 10:16
Ik zet net te bedenken: ik heb een beetje het omgekeerde van wat anderen hier omschrijven. Sommigen willen wel de relatie, maar dan zonder het samenwoon-part. Hechten veel waarde aan de tijd die ze ook alleen voor zichzelf hebben of het alleen ontbijten, aanrommelen etc.

Volgens mij is het bij mij andersom. Ik vind dat samenleven en mensen om mij heen gezellig. Samen aan tafel, aanspraak, zelfs het "moeten houden" aan afspraken of een béétje gesteggel erover, maar het lastig om precies te bepalen wat ik kan geven of bieden in relationele zin.

Klinkt als (leuke) huisgenoten? Heb ik tot mijn 26ste gehad (dus ook na mijn studententijd) en vond ik echt een geweldig leuke tijd. Precies wat jij zegt, wel de aanspraak en het gezelligheid, maar anders van relationele aard dan echt samenwonen met partner.

Olea woensdag 24 juli 2024 om 11:11

bijtie schreef: ↑
24-07-2024 10:29
Komt doordat je zelf kinderen hebt misschien.

Ik heb in mijn sociale kring overwegend samenwonende/getrouwde stellen zonder kinderen en singles zonder kinderen.

Met z'n tweeën kan je ook een gezin zijn.
Als ik oud ben en niet meer werk, niet meer zo mobiel ben lijkt het me bijvoorbeeld ook fijn om samen te wonen. Samen, maar kan ook in een groep of gemeenschap.

Komt deels doordat we zelf kinderen hebben gekregen inderdaad. Maar van de vrienden en vriendinnen die ik al had heeft iedereen dus kinderen gekregen, die hebben we niet via de kinderen leren kennen. Vriendinnen van partner niet allemaal bedenk ik mij nu, maar daar onderhoud ik zelf het contact niet zo mee en met degenen zonder kinderen zijn die contacten sneller verwaterd dan met degenen die ook kinderen hebben gekregen.

Of ik een stel als gezin zie weet ik niet. Een alleenstaande ouder met kind(eren) dan weer wel, maar gezin betekent in mijn ogen/belevenis vooral toch ouder(s) en kind(eren). De behoefte aan iets samen (partner/groep/gemeenschap) vind ik goed invoelbaar. Of een hechte band met familie (bv ouders, siblings, ooms en tantes, grootouders indien in leven, nichtjes).

Dat allemaal niet hebben lijkt mij zelf niet prettig. Maar wellicht, als dat het geval geweest was, had ik misschien meer of beter geïnvesteerd in vriendschappen, de kinderen van vrienden etc. Wat mij vooral een hele verdrietige of eenzame gedachte bezorgt is dat je voor werkelijk helemaal niemand enige persoonlijke betekenis hebt. Dus geen vriendschappen, geen eigen familie die je nog ziet, geen partner, geen kinderen, geen noaberschap etc. Ik weet niet hoe groot die kans is als je er zelf een klein beetje in investeert en een beetje een redelijk mens bent. Maar dat vind ik echt heel erg eenzaam klinken...

Anoniem_677683ba4a1a0 woensdag 24 juli 2024 om 11:11

Oh nee, ik vond studentenhuizen waarin mensen ook samen aten en dingen samen deden verschrikkelijk. Als ik vooraf wilde vastleggen hoe laat ik thuis ben voor het eten, dan had ik wel bij mijn ouders kunnen blijven wonen. Ik wil gewoon mijn eigen eten, en gewoon wanneer ik zin heb om te eten. De huizen waar dat belangrijk werd gevonden was ik altijd snel weg. Ik wilde ook nooit echt bevriend zijn met huisgenoten en hield altijd gepaste afstand. Heb weleens shit gehad met huisgenoten omdat ik spontaan/ongepland op vakantie was gegaan en dat niet gemeld had. Ik voelde me totaal niet vrij. Is ook wel een beetje een meidending, in huizen met mannen had je dat veel minder.

Later woonde ik gewoon in gedeelde huizen, waar we verder niets gezamenlijk ondernamen, gewoon: goedemorgen, en fijne dag, en klaar. Was erg blij om dat alles achter me te laten.

care_ woensdag 24 juli 2024 om 11:19

Ooh ik heb alleen in een huis gewoond (eerst gemixt, later alleen vrouwen) waar je prima je eigen eten kon eten. Wij aten wel eens samen (maar niet eens vaak), maar vaker kookte iedereen zijn eigen portie, en als dat toevallig tegelijk was at je het wel eens samen op maar ook prima als je alleen voor de tv ging zitten. Eigenlijk was alles heel vrijblijvend (behalve het schoonmaak schema

) maar we zochten elkaar juist op omdat we het gezellig vonden. Maar niks hoefde.

Het zijn bij mij juist ook vriendinnen geworden. Ik vond een toptijd. Vond het soms alleen al heerlijk dat ik lekker alleen tv zat te kijken maar dan wel iemand hoorde scharrelen in de keuken. En dat ik wist dat als ik wilde, ik daarheen kon voor een praatje (ik deed het niet, maar vond het chill dat het een optie was).

Olea woensdag 24 juli 2024 om 11:21

Ja, maar in dat geval zijn die mede huisgenoten ook maar willekeurig toch? Dat kan ik mij goed voorstellen. In mijn geval is mijn huisgenote ook mijn huwelijkspartner

en (ook) moeder van onze kinderen. Maar op het moment dat ik me realiseerde dat mijn relatie eigenlijk ook best wel wat "huisgenoot-achtigs" heeft vond ik dat het ineens veel beter met ons ging, dan op het moment dat ik over ons moest nadenken in relationele zin. Het werd ineens veel gezelliger.

Anoniem_677683ba4a1a0 woensdag 24 juli 2024 om 11:26

Olea schreef: ↑
24-07-2024 11:21
Ja, maar in dat geval zijn die mede huisgenoten ook maar willekeurig toch? Dat kan ik mij goed voorstellen. In mijn geval is mijn huisgenote ook mijn huwelijkspartner
en (ook) moeder van onze kinderen. Maar op het moment dat ik me realiseerde dat mijn relatie eigenlijk ook best wel wat "huisgenoot-achtigs" heeft vond ik dat het ineens veel beter met ons ging, dan op het moment dat ik over ons moest nadenken in relationele zin. Het werd ineens veel gezelliger.

Ja, maar dat is dus omdat je het huisgenoten-aspect destijds ook prettig vond, terwijl ik juist blij was dat die tijden achter me lagen.

belgali woensdag 24 juli 2024 om 14:53

Ik kon prima samenwonen met mijn ex echtgenoot. Nu kan ik prima samenwonen met mijn bijna volwassen kind.
Maar ik ging slecht op de combinatie kind en man samen - die elk behoefte aan aandacht hadden. Dan werden het me teveel prikkels.
Door mijn scheiding ben ik echt een gelukkiger persoon en een rustigere moeder geworden.

Ik ken nu een koppel die een LAT relatie met kind hebben en die een vorm lijken gevonden te hebben die werkt voor hun drieën. Er zijn twee woningen en baby gaat dan weer een keer een dagje met papa mee, dan weer bij mama, dan zijn ze weer even met zijn 3en in een woning. Er komt ook een hoop agendaplanning bij kijken denk ik en de vraag is in hoeverre dit handig gaat blijven bij een opgroeiend kind. Maar op zich vind ik het een mooie poging om te kijken hoe het zou kunnen werken.

Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€

Lady_Day woensdag 24 juli 2024 om 16:35

Mijn zus heeft ook nog anderhalf jaar geLAT terwijl er een baby was. Van wat ik me kan herinneren was dat wel okay maar ze woonden bij elkaar om de hoek. Kan me voorstellen dat als je elke keer alle pakkelarie moet verkassen dat het minder leuk is. Ook als het kind groter wordt lijkt me dat lastig. Ze wonen nu met z'n allen in 1 huis.

Olea woensdag 24 juli 2024 om 17:01

Lorem_Ipsum schreef: ↑
24-07-2024 11:26
Ja, maar dat is dus omdat je het huisgenoten-aspect destijds ook prettig vond, terwijl ik juist blij was dat die tijden achter me lagen.

Nou ja, in zekere zin was het voor mij ook maar afwachten natuurlijk. Ik had geen ervaring met huisgenoten en ook niet met samenwonen voor ik mijn partner leerde kennen. We woonden snel samen en kregen ook snel kinderen. Een aantal jaar geleden kreeg de relatie een dip. Heb toen ook therapie gehad. Focus lag best wel op die relatie. Tot ik mij realiseerde: misschien moet ik het niet 100% als alleen maar "geslaagde relatie" zien. Wat is dat bovendien, een geslaagde relatie? En toen realiseerde ik mij dat het best wel iets huisgenootachtigs heeft soms. Wel dieper verbonden dan dat trouwens. Maar dat maakte het voor mij ineens allemaal veel luchtiger. Terwijl veel mensen in mijn omgeving het echt on-voor-stel-baar vinden hoor. En echt zo'n beetje onbegrijpelijk waarom in godesnaam je niet voor een break-up kiest en wat voor een idioot beeld we dan meegeven aan de kinderen. Maar het is huiselijk, gezellig, rustig. Ik wil dat echt niet opgeven. Het voelt voor mij soms als het beste van twee werelden.

Sierlijk donderdag 25 juli 2024 om 08:21

Waarom zeggen mensen hier dat ze alleen wonen, terwijl ze met kind of kinderen wonen? Dat is toch totaal iets anders.

Actieve topics