Relaties
alle pijlers
Hoe bevalt het alleen wonen?
maandag 15 juli 2024 om 23:39
In Nederland zijn steeds meer singles. Volgens het CBS heeft 19 procent van de inwoners een eenpersoons huishouden, dat zijn 3,3 miljoen mensen.
Sinds een jaar woon ook ik weer op mezelf, na een verbroken relatie. Ik heb eerder alleen gewoond, en ook eerder samengewoond. Ik moest er weer erg aan wennen maar inmiddels geniet ik van de rust. Alles op zijn eigen vaste plek, alles zoals ik het wil, zo ingericht als ik het wil, zo schoon als ik het wil, alles opgeruimd, niemand die klaagt zeurt zanikt zich irriteert of rommel maakt. Ik vind het heerlijk!
Hoe is dat voor jullie?
En wat als je een relatie hebt of krijgt?
Sinds een jaar woon ook ik weer op mezelf, na een verbroken relatie. Ik heb eerder alleen gewoond, en ook eerder samengewoond. Ik moest er weer erg aan wennen maar inmiddels geniet ik van de rust. Alles op zijn eigen vaste plek, alles zoals ik het wil, zo ingericht als ik het wil, zo schoon als ik het wil, alles opgeruimd, niemand die klaagt zeurt zanikt zich irriteert of rommel maakt. Ik vind het heerlijk!
Hoe is dat voor jullie?
En wat als je een relatie hebt of krijgt?
deadpoetssociety wijzigde dit bericht op 15-07-2024 23:58
9.96% gewijzigd
donderdag 25 juli 2024 om 09:06
Jij zit in een hele andere bubbel en zoals je zegt, was de gezinswens een grote reden voor jouw leven zoals deze nu is.Olea schreef: ↑24-07-2024 10:05Voor degenen die nooit samengewoond hebben (en voor wie dit een bewuste keuze was, om welke reden dan ook): ook nooit een kinderwens gehad? Tot nu toe las ik alleen de reactie van Solomio voor wie het samenwonen/relatie volledig losstond van het krijgen en opvoeden van kinderen, zelfs als een extra hinder daarbinnen werd gezien. Maar hoe zit dat met anderen?
Ik had, als ik geen kinderwens gehad had, denk ik ook nooit de keuze gemaakt voor samenwonen. Voor mij hangt dat dat dus heel sterk samen met een gezinswens, de inrichting van mijn "volwassen leven".
Uit mijn omgeving ken ik ook bijna alleen maar singles die (bewust) kiezen om kindvrij te blijven. En alle stellen die bewust kinderen krijgen. Slechts ééntje zoals Solomio die wel alleen is/wil zijn maar ook een kind opvoedt in haar eentje.
Stellen die wel samenwonen maar bewust geen kinderen hebben heb ik eigenlijk niet in mijn omgeving.
Ik kan niet met zekerheid zeggen of ik ook had willen samenwonen (en of dat dan blijvend was geweest) zonder de kinderwens of kinderen...
Veel mensen zitten in een relatie omdat ze die ander heel erg leuk vinden, dus dan is het ook niet heel raar om samen te willen wonen. Ik heb veel mensen in mijn omgeving die geen kinderen hebben en deze ook niet willen. Die wonen samen omdat ze het samen gewoon leuker vinden dan alleen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 25 juli 2024 om 09:41
Kastjes en laatjes niet dichtsmijten want dan gaan ze scheef hangen. Inderdaad de badkamer nadrogen want anders krijg ik schimmel. Voegen schoonhouden in beiden, poetsen na het koken, koelkast regelmatig ontdooien en boenen etc etc etc.bijtie schreef: ↑22-07-2024 17:02Ik zou niet weten wat ik "voorzichtig" met een keuken of badkamer zou moeten doen zodat het niet kapot gaat. Heel zachtjes douchen en koken?
Je vervangt een keuken of badkamer in de regel niet omdat het stuk is maar omdat het gedateerd is toch? Uitzonderingen daargelaten.
Mijn ex was niet zo van het schoonmaken en zijn ex al helemaal niet. Die man woonde gemeubileerd toen ik hem na zijn scheiding leerde kennen en toen hij weer een huis kreeg haalde hij zijn eigen spullen uit de opslag. Ik stond echt raar te kijken hoe afgeragd alles was, terwijl het meeste nog geen 10 jaar oud was. Dat krijg je kennelijk als beiden niet schoonmaken: alles slijt gewoon een stuk sneller. Vlekken gaan er niet meer af, iets wat een beetje los zit wordt niet vastgedraaid en breekt af, dat soort dingen.
Dat is niet de hoofdreden waarom hij nu mijn ex is maar het was voor ons wel een bron van conflict, want ik ben juist wel zuinig op mijn spullen.
Toch vond ik samenwonen erg fijn en zou graag op den duur weer samenwonen. Ik vind de aanspraak fijn maar ook dat een ander net de andere klusjes oppakt die ik zelf dan weer zou laten liggen. Zo hield mijn ex niet van schoonmaken maar hij was dol op koken en de was doen. Nou, perfect!
donderdag 25 juli 2024 om 10:21
Wij wonen samen zonder kinderwens. Wij hebben elkaar jong leren kennen en zijn pas gaan samenwonen nadat we beiden min of meer afgestudeerd waren.
Wij blijken ook een hele goede samenwoonmatch te zijn en prefereren dat voor ons boven LATten (volgend jaar wonen we met zoveel jaar samen als dat we geLAT hebben). Maar bij ons was de stap van LATten naar samenwonen vanuit een studentenkamer. Dus niet dat je er echt een eigen plekje waar je ook nog een jarenlange toekomst had kunnen hebben voor opgeeft.
Ook was het financieel veel voordeliger, want anders zouden we los van elkaar duur gaan huren en nu deelden we die lasten. Sociale huur verdienden we al teveel voor tegen de tijd dat we genoeg wachttijd hadden opgebouwd. En in de tussentijd ben je dan toch aangewezen op vrije sector huur (terug naar ouders was voor mijn partner geen optie, heeft hij geen contact mee), want je studentenkamer moet je uit.
Als deze relatie strandt en ik kan toevallig zelf nog opnieuw iets kopen en ik vind dan zo'n plekje voor mezelf dan blijf ik misschien wel voor altijd LATten.
donderdag 25 juli 2024 om 15:34
Dit gaat alleen op als je geen kinderen hebt. Met kinderen valt er alsnog een hoop te procederen als je niet vreedzaam uit elkaar gaat (bijvoorbeeld als een van beiden het niet eens is met de beslissing).dianaf schreef: ↑24-07-2024 10:08Als je een samenlevingscontract hebt, dan is het sowieso al goedkoper om uit elkaar te gaan. Natuurlijk kun je gratis trouwen, maar achteraf is het vaak duurder. Samenlevingscontract opzeggen gaat via een opzegtermijn van 30 dagen (of anders als je dat hebt vastgelegd) of omdat je verhuisd.
…
donderdag 25 juli 2024 om 17:09
donderdag 25 juli 2024 om 20:06
Oh, ik had zeker ook willen samenwonen als ik geen kinderwens had gehad. Ik beschouw mezelf als een uitgesproken 1-op-1 persoon, ik ben absoluut geen allemansvriend en hecht me bij voorkeur aan één man (mijn geliefde) en één (tot maximaal drie) vriendinnen. Ik ben wel sociaal en kan prima in grote groepen functioneren maar het 1-op-1 contact is veruit superieur en vormt de basis van mijn bestaan. Heerlijk om álles te kunnen delen en beleven met een gelijkgestemde die mij bijna beter kent dan ikzelf (en andersom), om een klankbord te hebben en gewoon goed gezelschap. Dat vind ik echt duizend keer leuker dan in mijn eentje leven (ook los van kinderen). Ik zou mezelf absoluut een einzelgänger noemen, kan me uitstekend met mezelf vermaken en verveel me nooit, maar die ene… die er gewoon altijd voor me is… die kan ik niet missen.Olea schreef: ↑24-07-2024 10:05Voor degenen die nooit samengewoond hebben (en voor wie dit een bewuste keuze was, om welke reden dan ook): ook nooit een kinderwens gehad? Tot nu toe las ik alleen de reactie van Solomio voor wie het samenwonen/relatie volledig losstond van het krijgen en opvoeden van kinderen, zelfs als een extra hinder daarbinnen werd gezien. Maar hoe zit dat met anderen?
Ik had, als ik geen kinderwens gehad had, denk ik ook nooit de keuze gemaakt voor samenwonen. Voor mij hangt dat dat dus heel sterk samen met een gezinswens, de inrichting van mijn "volwassen leven".
Uit mijn omgeving ken ik ook bijna alleen maar singles die (bewust) kiezen om kindvrij te blijven. En alle stellen die bewust kinderen krijgen. Slechts ééntje zoals Solomio die wel alleen is/wil zijn maar ook een kind opvoedt in haar eentje.
Stellen die wel samenwonen maar bewust geen kinderen hebben heb ik eigenlijk niet in mijn omgeving.
Ik kan niet met zekerheid zeggen of ik ook had willen samenwonen (en of dat dan blijvend was geweest) zonder de kinderwens of kinderen...
donderdag 25 juli 2024 om 20:18
Nee, ik vind dat niet totaal iets anders.
Ik sta al jaren in mijn up aan het hoofd van mijn gezin, dat is toch volslagen anders dan die last samen dragen? Ik ben een single moeder met een lat relatie, wonende met mijn kinderen.
Alle besluitvorming en verantwoordelijkheden liggen bij mij.
.
donderdag 25 juli 2024 om 20:19
Nooit een kinderwens gehad. Waarschijnlijk zou ik als ik kinderen had binnen een relatie wel gewoon samenwonen, ik zou dan denken dat mijn voorkeur ondergeschikt is aan het belang van het kind. En ik denk dat het voor kinderen wel fijn is om beide ouders in een huis te hebben als de ouders samen zijn.
donderdag 25 juli 2024 om 20:20
Maar alleen wonen is simpelweg echt veel alleen zijn. Dat is er anders aan. Heeft niets met verantwoordelijkheid te maken. Dat zou je met huisgenoten ook niet hebben.Rooss4.0 schreef: ↑25-07-2024 20:18Nee, ik vind dat niet totaal iets anders.
Ik sta al jaren in mijn up aan het hoofd van mijn gezin, dat is toch volslagen anders dan die last samen dragen? Ik ben een single moeder met een lat relatie, wonende met mijn kinderen.
Alle besluitvorming en verantwoordelijkheden liggen bij mij.
donderdag 25 juli 2024 om 20:26
Voor mij heeft het dus wel met verantwoordelijkheden te maken, omdat alleen wonen afgezet wordt tegen wonen met een partner.
Met huisgenoten zou dat anders zijn, dan heb je verantwoordelijkheid af te leggen.
Hier in huis beslis ik, alles gaat op mijn manier.
En er zijn volwassen kinderen.
En ik ben veel alleen.
Met huisgenoten zou dat anders zijn, dan heb je verantwoordelijkheid af te leggen.
Hier in huis beslis ik, alles gaat op mijn manier.
En er zijn volwassen kinderen.
En ik ben veel alleen.
.
donderdag 25 juli 2024 om 20:28
Nou ja, ik kan me niet voorstellen dat het hetzelfde is, maar ieder zijn ervaring.
Sowieso heb je in je eentje al helemaal niets van doen met verantwoordelijkheid en dat soort dingen.
Ik zet het ook niet af tegen wonen met een partner. Gewoon, je woont alleen, of niet.
Sowieso heb je in je eentje al helemaal niets van doen met verantwoordelijkheid en dat soort dingen.
Ik zet het ook niet af tegen wonen met een partner. Gewoon, je woont alleen, of niet.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 25-07-2024 20:29
19.04% gewijzigd
donderdag 25 juli 2024 om 20:29
Ik vind dat wel totaal iets anders. Ik heb geen gezin. Ik woon met niemand. Jij moet nog steeds rekening houden met je kinderen.Rooss4.0 schreef: ↑25-07-2024 20:18Nee, ik vind dat niet totaal iets anders.
Ik sta al jaren in mijn up aan het hoofd van mijn gezin, dat is toch volslagen anders dan die last samen dragen? Ik ben een single moeder met een lat relatie, wonende met mijn kinderen.
Alle besluitvorming en verantwoordelijkheden liggen bij mij.
donderdag 25 juli 2024 om 20:30
Maar die kinderen wonen bij jou toch? Ik neem aan dat die toch wel in hun eigen bed slapen?Rooss4.0 schreef: ↑25-07-2024 20:26Voor mij heeft het dus wel met verantwoordelijkheden te maken, omdat alleen wonen afgezet wordt tegen wonen met een partner.
Met huisgenoten zou dat anders zijn, dan heb je verantwoordelijkheid af te leggen.
Hier in huis beslis ik, alles gaat op mijn manier.
En er zijn volwassen kinderen.
En ik ben veel alleen.
donderdag 25 juli 2024 om 20:30
donderdag 25 juli 2024 om 20:41
Eens. Je woont alleen of niet. Vaak alleen zijn, grote kinderen hebben die geen zorg meer nodig hebben en ook huisgenoten hebben vind ik allemaal niet hetzelfde.
donderdag 25 juli 2024 om 20:58
Wat een leuk topic, fijn TO dat je je eigen plek naar behoren hebt ingericht en daar ook van geniet.
Om je vraag te beantwoorden: ik woon heerlijk alleen. Inmiddels een aantal jaar na te hebben samengewoond. Ik heb alle ruimte en soms een leuke lover on the side.
Ik ben van nature erg schoon en heb dieren, daar gaat wel werk inzitten. Maar ook dat is een traditie: op de avond voor het weekeinde de koelkast gevuld, de dieren bewogen en verwend, de was gedaan en alles spik en span, een mooi glas wijn, kaarsje aan, muziek. Ik vind het pure luxe.
En op de minder mooie avonden is het ook prettig om je eigen huis in te kunnen stieren, stoom af te blazen of doen whatever else works. Ik kan sporten, dansen, huilen, zingen, rondkruipen, me terugtrekken in bed zonder enige verklaring te moeten afleggen.
Ik heb veel interesses en vermaak me altijd wel. Ik ben zelfs bezig om nog meer "alleen" te gaan wonen, vrijstaand in de natuur. Maar dat duurt nog even.
Ik ben trouwens heel sociaal, en geniet enorm van familie of vrienden over de vloer. Deze krijgen bij mij ook een viersterren behandeling. Maar weer samenwonen? Dat weet ik nog niet.
Om je vraag te beantwoorden: ik woon heerlijk alleen. Inmiddels een aantal jaar na te hebben samengewoond. Ik heb alle ruimte en soms een leuke lover on the side.
Ik ben van nature erg schoon en heb dieren, daar gaat wel werk inzitten. Maar ook dat is een traditie: op de avond voor het weekeinde de koelkast gevuld, de dieren bewogen en verwend, de was gedaan en alles spik en span, een mooi glas wijn, kaarsje aan, muziek. Ik vind het pure luxe.
En op de minder mooie avonden is het ook prettig om je eigen huis in te kunnen stieren, stoom af te blazen of doen whatever else works. Ik kan sporten, dansen, huilen, zingen, rondkruipen, me terugtrekken in bed zonder enige verklaring te moeten afleggen.
Ik heb veel interesses en vermaak me altijd wel. Ik ben zelfs bezig om nog meer "alleen" te gaan wonen, vrijstaand in de natuur. Maar dat duurt nog even.
Ik ben trouwens heel sociaal, en geniet enorm van familie of vrienden over de vloer. Deze krijgen bij mij ook een viersterren behandeling. Maar weer samenwonen? Dat weet ik nog niet.
donderdag 25 juli 2024 om 21:35
Ik denk dat het verschil is dat je met een geliefde kiest voor het samenwonen omdat het jou iets extra’s biedt (of juist niet, en dan blijf je alleen), en dat kinderen en/of huisgenoten erbij horen van nature, zonder dat jij er zelf iets wilt uithalen (bij voorkeur wel, maar dat heb je dus niet voor het kiezen: het samenwonen is een gegeven, veel meer dan een extraatje).nimue_iparis schreef: ↑25-07-2024 20:41Eens. Je woont alleen of niet. Vaak alleen zijn, grote kinderen hebben die geen zorg meer nodig hebben en ook huisgenoten hebben vind ik allemaal niet hetzelfde.
Met kinderen woon je niet alleen maar leef je vaak wel alleen: jij kiest, bepaalt, bent eenzaam of gelukkig in je eentje, want kinderen of huisgenoten denken vooral aan zichzelf (terecht) en zijn minder bezig met jou.
donderdag 25 juli 2024 om 23:06
Zo bedoel ik het inderdaad: je eigen partner kies je met zorg uit op zijn of haar samenwoon-kwaliteiten maar je kinderen (of wie zíj meenemen naar huis) selecteer je daar niet op, met hen moet je het gewoon zien te rooien. En dan ben je ook coulanter en minder kritisch. Mijn kind is zeker geen droom-huisgenoot, maar ze is pas 15 en bovendien mijn kind. Een partner zou ik er allang uitgegooid hebben als hij zo humeurig en slordig en vaak ook tegendraads was. Daarom vind ik ook dat ik ‘alleen’ woon: mijn dochter is afhankelijk van mij (en heeft ook niet gekozen voor mij als huisgenoot), terwijl een partner meer een steun en toeverlaat is, iemand die gelijkwaardig is en die het samenwonen als extraatje ziet.
vrijdag 26 juli 2024 om 01:03
Zo ervaar ik het ook.Lorem_Ipsum schreef: ↑25-07-2024 20:28Nou ja, ik kan me niet voorstellen dat het hetzelfde is, maar ieder zijn ervaring.
Sowieso heb je in je eentje al helemaal niets van doen met verantwoordelijkheid en dat soort dingen.
Ik zet het ook niet af tegen wonen met een partner. Gewoon, je woont alleen, of niet.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 26 juli 2024 om 01:08
Ja en een van de redenen dat ik geen kinderen heb is voor mij dus dat ik écht alleen wil kunnen zijn. Volgens mij betwist niemand dat samenwonen met kinderen iets anders is dan samenwonen met een partner. Het is alleen voor meerdere mensen ook iets wezenlijk anders dan een eenpersoonshuishouden.Claire45 schreef: ↑25-07-2024 23:06Zo bedoel ik het inderdaad: je eigen partner kies je met zorg uit op zijn of haar samenwoon-kwaliteiten maar je kinderen (of wie zíj meenemen naar huis) selecteer je daar niet op, met hen moet je het gewoon zien te rooien. En dan ben je ook coulanter en minder kritisch. Mijn kind is zeker geen droom-huisgenoot, maar ze is pas 15 en bovendien mijn kind. Een partner zou ik er allang uitgegooid hebben als hij zo humeurig en slordig en vaak ook tegendraads was. Daarom vind ik ook dat ik ‘alleen’ woon: mijn dochter is afhankelijk van mij (en heeft ook niet gekozen voor mij als huisgenoot), terwijl een partner meer een steun en toeverlaat is, iemand die gelijkwaardig is en die het samenwonen als extraatje ziet.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 26 juli 2024 om 08:35
Really?canis-felis schreef: ↑25-07-2024 17:09Zoals ik al zei: volgens mij is het vooral de aard van het beestje en ik denk dat de meeste mensen liever samenwonen, zeker als ze nog wat jonger zijn. Met een kinderwens, die de meeste mensen hebben, ligt het nóg meer voor de hand.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
