Relaties
alle pijlers
Hoe ga ik bij hem weg....
zondag 6 mei 2007 om 00:26
Ik zit met een heel idioot probleem.
Heel lang heb ik getwijfeld, en nu nog steeds af en toe, maar dat zegt voor mij dat ik moet stoppen met mijn huidige relatie. We hebben samen een huis gekocht, dus dat betekent dat ons hele leven op z'n kop staat.
Het lukt me alleen niet om het te uiten naar mijn vriend...ik vind het zo vreselijk om hem te kwetsen....en ik haat mezelf hierom!
Kan iemand mij een wijze raad geven? Heeft iemand ervaring met dit probleem?
Heel lang heb ik getwijfeld, en nu nog steeds af en toe, maar dat zegt voor mij dat ik moet stoppen met mijn huidige relatie. We hebben samen een huis gekocht, dus dat betekent dat ons hele leven op z'n kop staat.
Het lukt me alleen niet om het te uiten naar mijn vriend...ik vind het zo vreselijk om hem te kwetsen....en ik haat mezelf hierom!
Kan iemand mij een wijze raad geven? Heeft iemand ervaring met dit probleem?
zondag 6 mei 2007 om 00:49
En waarom is het een idioot probleem? Omdat je net een huis hebt gekocht? Je ziet de momenten nou eenmaal nooit aankomen, ik bedoel de momenten waarop je t zeker weet. Dat kan op een maandagmiddag zijn of met Kerst, of inderdaad, als je net een huis gekocht hebt, zoals jij. Msschien was dat wel nodig, om je duidelijkheid te verschaffen over alles.
Wat me belangrijk lijkt, is om het heel erg bij jezelf te houden, dus echt vanuit je eigen gevoel te spreken (dit kun je bijv. doen door te proberen elke zin met "ik" te beginnen). Da's het eerlijkst, en probeer zo duidelijk mogelijk te zijn. Dan maar even pijnlijk, in een situatie als deze is het van belang dat je niet om de dingen heen draait. Zo rustig mogelijk blijven, en ook proberen ruimte te laten voor zijn vragen, en zijn pijn. Het is zijn goed recht om boos te zijn, of verdrietig, probeer daarnaar te luisteren. Wat niet wil zeggen dat het jouw beslissing moet beinvloeden, want dat zou een verkeerde motivatie zijn. Heb je mensen om je heen, die je kunnen helpen en steunen? En die je verhaal, je twijfels kennen?
Wat me belangrijk lijkt, is om het heel erg bij jezelf te houden, dus echt vanuit je eigen gevoel te spreken (dit kun je bijv. doen door te proberen elke zin met "ik" te beginnen). Da's het eerlijkst, en probeer zo duidelijk mogelijk te zijn. Dan maar even pijnlijk, in een situatie als deze is het van belang dat je niet om de dingen heen draait. Zo rustig mogelijk blijven, en ook proberen ruimte te laten voor zijn vragen, en zijn pijn. Het is zijn goed recht om boos te zijn, of verdrietig, probeer daarnaar te luisteren. Wat niet wil zeggen dat het jouw beslissing moet beinvloeden, want dat zou een verkeerde motivatie zijn. Heb je mensen om je heen, die je kunnen helpen en steunen? En die je verhaal, je twijfels kennen?
zondag 6 mei 2007 om 10:43
Het is óf hem nu kwetsen, óf straks maar trouwen omdat je hem niet wilt kwetsen, daarna een kind nemen omdat je hem niet wilt kwetsen, misschien nog wel een tweede kind en dan? Hoe je het ook wendt of keert, de ellende wordt alleen maar groter. Nu is het "alleen" nog maar een gezamenlijk huis.
En vind je het niet veel kwetsender voor hem om níets te zeggen?
En vind je het niet veel kwetsender voor hem om níets te zeggen?
zondag 6 mei 2007 om 22:17
Je schrijft ... ik vind het erg dat ik hem moet kwetsen en ook... ik kan me niet uiten.
Is het niet verstandig om eens goed met elkaar te praten. Vertel hem dat je te veel gas heb gegeven.
Zit je probleem niet ergens anders? Veranderingen, ook nieuwe, kosten energie en nieuwe stappen, keuzes, zijn griezelig.
Als je hem niet wil kwetsen begin hem te vertellen van je angst, onzekerheid, gevoel. Voordat je in een stroom terecht komt waar je (zoals al in een eerder reactie hierboven is aangegeven) niet meer uit komt maar alles nog vele malen moeilijker zal zijn.
Begin een dagboek. Opschrijven van hoe je elkaar in het begin wel kon opvreten (had je het nu maar gedaan
waarom je verliefd op hem bent geworden en elke dag een positief iets. Voorbeeld: vandaag had hij de afwas spontaan gedaan.
Of begin met praten, succes!
Is het niet verstandig om eens goed met elkaar te praten. Vertel hem dat je te veel gas heb gegeven.
Zit je probleem niet ergens anders? Veranderingen, ook nieuwe, kosten energie en nieuwe stappen, keuzes, zijn griezelig.
Als je hem niet wil kwetsen begin hem te vertellen van je angst, onzekerheid, gevoel. Voordat je in een stroom terecht komt waar je (zoals al in een eerder reactie hierboven is aangegeven) niet meer uit komt maar alles nog vele malen moeilijker zal zijn.
Begin een dagboek. Opschrijven van hoe je elkaar in het begin wel kon opvreten (had je het nu maar gedaan
waarom je verliefd op hem bent geworden en elke dag een positief iets. Voorbeeld: vandaag had hij de afwas spontaan gedaan.Of begin met praten, succes!
woensdag 23 mei 2007 om 22:42
Misschien is het een idee om te zeggen dat je even tijd nodig hebt voor jezelf om dingen op een rijtje te gaan zetten? Ga zolang bij een vriend/vriendin of familielid logeren. Op deze manier kun je er misschien idd even goed over nadenken. De stap om dan bij hem weg te gaan is dan ook iets minder moeilijk aangezien je dan al bij iemand anders hebt gelogeerd.
Veel sterkte!
Veel sterkte!
