Relaties
alle pijlers
Hoe heb jij HEM leren kennen?
dinsdag 29 januari 2008 om 15:08
Eerste ontmoeting:
Ik zat met wat vriendinnen en lotgenoten (studie) aan een picknick tafel te ouwe betten. Meneer kwam naast me zitten (beetje beschonken toestand). Aangezien we allemaal net daar waren gaan wonen (allemaal verschillende nationaliteiten) was het dus even een voorstelrondje.
Meneer stelde zich voor als afkomstig uit Libanon (atlas erbij om te kijken waar dat was) en dat zij de nummer 1 exporteur van terroristen waren.
Waarop mijn reactie was dat we dan wel uit mochten kijken met hem in de buurt. Maar volgens hem stuurden ze alleen terroristen naar Israel.
Maakte dus niet bijster veel indruk op mij.
Later bleek hij in hetzelfde gebouw te wonen. En een vriendin van mij kende weer een andere Libanees waardoor meneer mee ging naar feestjes. Etc. Anyway... Uiteindelijk gingen we samen (steeds vaker) op stap en zijn we tot op heden nog steeds bij elkaar. (en ik heb geen flauw idee hoe we ineens zo close waren geworden).
Ik zat met wat vriendinnen en lotgenoten (studie) aan een picknick tafel te ouwe betten. Meneer kwam naast me zitten (beetje beschonken toestand). Aangezien we allemaal net daar waren gaan wonen (allemaal verschillende nationaliteiten) was het dus even een voorstelrondje.
Meneer stelde zich voor als afkomstig uit Libanon (atlas erbij om te kijken waar dat was) en dat zij de nummer 1 exporteur van terroristen waren.
Waarop mijn reactie was dat we dan wel uit mochten kijken met hem in de buurt. Maar volgens hem stuurden ze alleen terroristen naar Israel.
Maakte dus niet bijster veel indruk op mij.
Later bleek hij in hetzelfde gebouw te wonen. En een vriendin van mij kende weer een andere Libanees waardoor meneer mee ging naar feestjes. Etc. Anyway... Uiteindelijk gingen we samen (steeds vaker) op stap en zijn we tot op heden nog steeds bij elkaar. (en ik heb geen flauw idee hoe we ineens zo close waren geworden).
dinsdag 29 januari 2008 om 15:26
Ik was op bezoek bij mijn broer die stage liep op de Nederlandse Antillen, wij eerste avond op stap, zie ik hem (nu mijn vriend ) staan met een groep andere lui en dacht gelijk: dat is wat voor mij!
Hij zag mij ook, welbekende oogcontact volgt, maar gebeurt maar niets. Na een hele poos, als ik naar de wc ga, komt hij achter me aan, zijn vrienden stonden er vlak achter, en vraagt me of ik misschien de volgende dag met hem wat wil drinken.
wat was nu het probleem, hij dacht dat ik met mijn vriend op stap was, vond dat zo'n koude kikker, maar had zo sterk het gevoel dat hij me gewoon maar moest uitvragen, dat hij zijn vrienden als back-up had gevraagd in geval van problemen.Heb hem gauw uitgelegt dat het 'maar' mijn broer was.
En hij voelde het helemaal goed, we passen geweldig bij elkaar!
Hij zag mij ook, welbekende oogcontact volgt, maar gebeurt maar niets. Na een hele poos, als ik naar de wc ga, komt hij achter me aan, zijn vrienden stonden er vlak achter, en vraagt me of ik misschien de volgende dag met hem wat wil drinken.
wat was nu het probleem, hij dacht dat ik met mijn vriend op stap was, vond dat zo'n koude kikker, maar had zo sterk het gevoel dat hij me gewoon maar moest uitvragen, dat hij zijn vrienden als back-up had gevraagd in geval van problemen.Heb hem gauw uitgelegt dat het 'maar' mijn broer was.
En hij voelde het helemaal goed, we passen geweldig bij elkaar!
dinsdag 29 januari 2008 om 15:31
Laat je ons niet alleen de verhalen vertellen Mystique?
Ik heb mijn vriend op het werk leren kennen. Tijdens mijn stage werkte hij er al en was ik redelijk onder de indruk. Eigenlijk weet ik niet zo goed waarom. Niet dat hij niet leuk is, maar meer omdat ik hem toen nauwelijks kende. Intuitie ofzo. Hij vond mij in ieder geval hopeloos irritant en nogal een klets. Ik heb in die tijd niets gedaan met mijn gevoelens en heb het daarna een beetje weggestopt, durfde namelijk niet te mailen. Toen ik er een jaar later weer kwam werken als "gewone" werknemer, laaide de vlam bij mij weer op en heb ik een half jaar lang een beetje aandacht lopen trekken. Uiteindelijk na een borrel een sms gestuurd dat ik wel wat af wilde spreken met hem alleen en dat wilde hij ook wel. Na twee dates was het "aan". We waren namelijk zo vaak bij elkaar... Dat is nu een jaar geleden. De collega's zijn in de loop van dit jaar wel ingelicht, de laatsten weten het sinds een paar weken. Kunnen ons op het werk dus goed inhouden
Nu wonen we samen trouwens.
Ik heb mijn vriend op het werk leren kennen. Tijdens mijn stage werkte hij er al en was ik redelijk onder de indruk. Eigenlijk weet ik niet zo goed waarom. Niet dat hij niet leuk is, maar meer omdat ik hem toen nauwelijks kende. Intuitie ofzo. Hij vond mij in ieder geval hopeloos irritant en nogal een klets. Ik heb in die tijd niets gedaan met mijn gevoelens en heb het daarna een beetje weggestopt, durfde namelijk niet te mailen. Toen ik er een jaar later weer kwam werken als "gewone" werknemer, laaide de vlam bij mij weer op en heb ik een half jaar lang een beetje aandacht lopen trekken. Uiteindelijk na een borrel een sms gestuurd dat ik wel wat af wilde spreken met hem alleen en dat wilde hij ook wel. Na twee dates was het "aan". We waren namelijk zo vaak bij elkaar... Dat is nu een jaar geleden. De collega's zijn in de loop van dit jaar wel ingelicht, de laatsten weten het sinds een paar weken. Kunnen ons op het werk dus goed inhouden
Nu wonen we samen trouwens.
dinsdag 29 januari 2008 om 15:35
Heel cliché hij zat bij mij in de klas. Was ik net mijn hele middelbare school periode door gekomen zonder vriendjes op school ging ik direct op de universiteit de fout in. Hij was een beetje een opschepper maar ik vond hem grappig. Aangezien ik vrij zeker ben van mijzelf kon ik hem lekker pesten.
We kregen iets met elkaar op het 'gala' nog zo'n cliché. Het was niet echt een romantisch moment we zaten op zijn kamer toen hij tegen mij zei: "Ik vind je leuk, heel erg leuk." Dus ik zei "ik vind jou ook wel leuk" en dacht *wil je nu met mij zoenen ofzo??* Zo gingen een aantal momenten voorbij. Toen hij ineens opsprong omk een paar seconden later terug te komen om mij te zoenen. Ik was op zijn minst gezegd een beetje verrast. Later hoorde ik van hem dat hij toen naar de tuin was gerend om heel hard "yes" te roepen... Haha en ik zat daar maar op die bank te wachten.Als het al in een film zou gebeuren zou het een rare comedie moeten zijn ben ik bang.
We zijn nu vier jaar bij elkaar.
We kregen iets met elkaar op het 'gala' nog zo'n cliché. Het was niet echt een romantisch moment we zaten op zijn kamer toen hij tegen mij zei: "Ik vind je leuk, heel erg leuk." Dus ik zei "ik vind jou ook wel leuk" en dacht *wil je nu met mij zoenen ofzo??* Zo gingen een aantal momenten voorbij. Toen hij ineens opsprong omk een paar seconden later terug te komen om mij te zoenen. Ik was op zijn minst gezegd een beetje verrast. Later hoorde ik van hem dat hij toen naar de tuin was gerend om heel hard "yes" te roepen... Haha en ik zat daar maar op die bank te wachten.Als het al in een film zou gebeuren zou het een rare comedie moeten zijn ben ik bang.
We zijn nu vier jaar bij elkaar.
dinsdag 29 januari 2008 om 15:41
Ik kwam de sportschool binnen, keek naar links en zag HEM aan komen lopen om zich voor te stellen...mijn nieuwe trainer/fysiotherapeut... Na 8 maanden trainen en mijn streefgewicht bereikt te hebben zijn we wat gaan drinken en is hij nooit meer weg gegaan (woonden vrijwel meteen samen) nu zijn we alweer 3 jaar en 1 koophuis verder met eerste kind op komst. Wat mij betreft vind je je grote liefde dus in de sportschool.
dinsdag 29 januari 2008 om 15:46
Ik zag hem op de laatste mooie dag van vorig jaar. Mooie grote man! Ik lag in mijn uppie in het park een boek te lezen en de laatste zonnenstralen te stelen. Hij kwam naast me liggen en maakte een opmerking tegen zijn vriend over hun lelijke kleedje en ik moest erom lachen. Toen was het ijs gebroken. Net als in de film..haha
We zijn nu niet meer samen.
We zijn nu niet meer samen.
dinsdag 29 januari 2008 om 15:52
quote:Miesteph schreef op 29 januari 2008 @ 15:26:
wat was nu het probleem, hij dacht dat ik met mijn vriend op stap was, vond dat zo'n koude kikker, maar had zo sterk het gevoel dat hij me gewoon maar moest uitvragen, dat hij zijn vrienden als back-up had gevraagd in geval van problemen.Heb hem gauw uitgelegt dat het 'maar' mijn broer was.
En hij voelde het helemaal goed, we passen geweldig bij elkaar!Hihi wat grappig ik zie het al helemaal voor me! Gelukkig had hij zijn vrienden bij de hand, anders waren jullie elkaar misgelopen
wat was nu het probleem, hij dacht dat ik met mijn vriend op stap was, vond dat zo'n koude kikker, maar had zo sterk het gevoel dat hij me gewoon maar moest uitvragen, dat hij zijn vrienden als back-up had gevraagd in geval van problemen.Heb hem gauw uitgelegt dat het 'maar' mijn broer was.
En hij voelde het helemaal goed, we passen geweldig bij elkaar!Hihi wat grappig ik zie het al helemaal voor me! Gelukkig had hij zijn vrienden bij de hand, anders waren jullie elkaar misgelopen
dinsdag 29 januari 2008 om 15:52
Ik heb mijn lief tijdens een avontuurlijke groepsrondreis ontmoet. Een van mijn grootste passies is reizen, en toevallig houdt hij daar ook heel erg van. We hadden die reis allebei pas op het laatste moment geboekt, omdat de reizen van onze eerste keus niet doorgingen. Ik had - na 16 jaar samenwonen en daarna een relatie van een jaar waarin ik heel erg gekwetst was - even geen behoefte aan een nieuwe partner, en ook hij was niet op zoek naar een relatie. Ik vond hem eerlijk gezegd niet eens echt leuk toen ik hem voor de eerste keer ontmoette. Mijn kamergenote vond ons echter wel goed bij elkaar passen (en dat terwijl ze ons toen nog maar net 2 dagen kende) dus die heeft flink lopen koppelen. Na een week naast elkaar in een minibusje gezeten te hebben waarbij we heel veel gepraat en gelachen hebben kwamen we er steeds meer achter dat we toch wel opvallend veel dingen gemeen hebben en over veel onderwerpen hetzelfde denken. En dat het gewoon heel gezellig was met z'n tweeën! We hebben de daaropvolgende week een week lang verliefd lopen zijn. Het voelde toen meteen al goed, als een serieuze relatie i.p.v. 'maar' een vakantievriendje. Na twee weken zat onze reis er weer op. We kwamen op zaterdagmiddag terug. Hij reed met mij mee (we wonen verbazingwekkend genoeg slechts 13 km bij elkaar vandaan!) en we namen afscheid. Diezelfde avond stond hij alweer bij me op de stoep met een grote bos rozen, en hij is niet meer weggegaan. We hebben nu 4,5 maand iets met elkaar, en we zijn bijna onafscheidelijk. Dit voelt goed!
Volgende maand gaan we weer samen op reis (zonder groep deze keer), en aan het eind van dit jaar gaan we (bijna zeker) 3 maanden door Zuidoost-Azië trekken. En ook de samenwoonplannen zijn er al, omdat we nu toch al altijd samen zijn. We hadden dit allebei niet verwacht, niet eens gehoopt zelfs, maar het voelt beter dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen!
Volgende maand gaan we weer samen op reis (zonder groep deze keer), en aan het eind van dit jaar gaan we (bijna zeker) 3 maanden door Zuidoost-Azië trekken. En ook de samenwoonplannen zijn er al, omdat we nu toch al altijd samen zijn. We hadden dit allebei niet verwacht, niet eens gehoopt zelfs, maar het voelt beter dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen!
anoniem_61593 wijzigde dit bericht op 29-01-2008 15:54
Reden: rare vierkantjes ipv aanhalingstekens
Reden: rare vierkantjes ipv aanhalingstekens
% gewijzigd
dinsdag 29 januari 2008 om 15:56
Bijna 12,5 jaar geleden op het station.
We hadden allebei de trein gemist, ik kwam bij mijn ouders vandaan en hij bij een vriend uit Limburg. Hij vroeg of ik op zijn vlaai wilde passen terwijl hij een kop koffie ging halen en begon daarna een heel verhaal over een travestie-feest van het COC waar hij was geweest met die vriend. Ik trok de niet geheel onlogische conclusie dat hij waarschijnlijk op mannen viel (en dat denken heel veel mensen die hem voor het eerst ontmoeten nog steeds), maar aan het eind van de rit bleek dat beslist niet zo te zijn:)
We hadden allebei de trein gemist, ik kwam bij mijn ouders vandaan en hij bij een vriend uit Limburg. Hij vroeg of ik op zijn vlaai wilde passen terwijl hij een kop koffie ging halen en begon daarna een heel verhaal over een travestie-feest van het COC waar hij was geweest met die vriend. Ik trok de niet geheel onlogische conclusie dat hij waarschijnlijk op mannen viel (en dat denken heel veel mensen die hem voor het eerst ontmoeten nog steeds), maar aan het eind van de rit bleek dat beslist niet zo te zijn:)
dinsdag 29 januari 2008 om 16:09
Toen ik 12 was verhuisden wij naar een nieuwbouwhuis, 7 huizen verder bleek een erg leuke jongen te wonen. Na eerst wat met zijn zus te hebben opgetrokken vroeg hij na 2 jaar of ik zijn vriendinnetje wilde zijn en nu, 20 jaar later ben ik dat nog steeds! (inmiddels zijn we wel getrouwd en is ons 2e kindje onderweg)
Het is trouwens soms best handig dat je ouders én je schoonouders in dezelfde straat wonen.
Het is trouwens soms best handig dat je ouders én je schoonouders in dezelfde straat wonen.
dinsdag 29 januari 2008 om 16:13
dinsdag 29 januari 2008 om 16:18
Via internet. Cu2 heette het geloof ik. Ik woonde nog maar net in dit durp, en wilde kijken of er nog leuke mensen waren om mee op te trekken. Zo kwam ik op zijn profiel. Ik liet een berichtje achter met "Nog zo'n dorpsgek" en kreeg een berichtje terug. Door een kaakontsteking ging ons 1e afspraakje niet door. Toen hij beter was zijn we alsnog op date geweest. Hij is niet meer weggegaan. Zijn nu meer dan 6 jaar bij elkaar en bijna 4 jaar getrouwd.
dinsdag 29 januari 2008 om 16:19
Ik ken hem al heeel lang. Toen ik 13 jaar was, en hij 17, gaf hij mij korfbaltraining. Alle meisjes uit de groep, ik ook, vonden hem "zo'n knappe jongen" maar ja, een 17-jarige jongen kijkt niet om naar meisjes van 13. (Ik kwam trouwens een half jaar geleden mijn dagboek tegen waarin ik had geschreven wie ik leuke jongens vond, en hij stond bovenaan, haha)
Jaaaren later ( en dat is nu bijna vijf jaar geleden) kwamen we elkaar tegen in de kroeg. Hij was nog steeds mooi! Hij herkende mij ook nog en keek nu gelukkig heel anders tegen mij aan dan toen
Die avond hebben we uren gekletst, gedronken, gedanst, gelachen en aan het eind van de avond (begin van de ochtend) bracht hij me naar huis. We zoenden en hebben elkaar nooit meer losgelaten! (nou ja, figuurlijk dan)
"Probleem" was dat ik een maand na die kus voor een jaar naar het buitenland zou vertrekken... ik zat dus helemaal niet te springen om een verliefdheid! Maar ja, gevoelens hou je niet tegen...
Het was een dramatisch afscheid met heel veel tranen... we belden, smsten, mailden, msn-den, schreven elkaar echt constant. Toen ik zo'n drie weken aan de andere kant van de wereld zat, kwam hij me opzoeken. Hij bleef twee weken en het voelde zoooo goed dat we nu écht helemaal zeker wisten dat we nooit meer zonder elkaar wilden. Helaas moest hij na twee weken toch écht terug naar Nederland... hij heeft daar direct zijn baan en huis opgezegd en vloog direct weer terug naar mij Hij heeft daar werk gezocht en trok bij me in, in mn kleine appartementje. We hebben daar nog bijna een jaar samengewoond en zijn toen met z'n tweetjes weer terug gegaan naar Nederland. En nog steeds: superhappy! En als ik dit opschrijf en teruglees, krijg ik echt kriebels in mn buik, ik vind het zo geweldig dat hij alles heeft opgezegd en naar de andere kant van de wereld is gevlogen voor mij... *zucht*
Jaaaren later ( en dat is nu bijna vijf jaar geleden) kwamen we elkaar tegen in de kroeg. Hij was nog steeds mooi! Hij herkende mij ook nog en keek nu gelukkig heel anders tegen mij aan dan toen
Die avond hebben we uren gekletst, gedronken, gedanst, gelachen en aan het eind van de avond (begin van de ochtend) bracht hij me naar huis. We zoenden en hebben elkaar nooit meer losgelaten! (nou ja, figuurlijk dan)
"Probleem" was dat ik een maand na die kus voor een jaar naar het buitenland zou vertrekken... ik zat dus helemaal niet te springen om een verliefdheid! Maar ja, gevoelens hou je niet tegen...
Het was een dramatisch afscheid met heel veel tranen... we belden, smsten, mailden, msn-den, schreven elkaar echt constant. Toen ik zo'n drie weken aan de andere kant van de wereld zat, kwam hij me opzoeken. Hij bleef twee weken en het voelde zoooo goed dat we nu écht helemaal zeker wisten dat we nooit meer zonder elkaar wilden. Helaas moest hij na twee weken toch écht terug naar Nederland... hij heeft daar direct zijn baan en huis opgezegd en vloog direct weer terug naar mij Hij heeft daar werk gezocht en trok bij me in, in mn kleine appartementje. We hebben daar nog bijna een jaar samengewoond en zijn toen met z'n tweetjes weer terug gegaan naar Nederland. En nog steeds: superhappy! En als ik dit opschrijf en teruglees, krijg ik echt kriebels in mn buik, ik vind het zo geweldig dat hij alles heeft opgezegd en naar de andere kant van de wereld is gevlogen voor mij... *zucht*
dinsdag 29 januari 2008 om 16:20
Op een forum voor gescheiden mensen.
We zijn al snel privé gaan mailen, hebben in lange, dagelijkse mails ons hele levensverhaal verteld, vervolgens hoe we over allerlei zaken dachten, welke hobby's we hadden, enz. Na een maand of twee hebben we in real life afgesproken en het was meteen raak. Alles klopte gewoon. We zijn nu al bijna 9 jaar samen, getrouwd en supergelukkig
We zijn al snel privé gaan mailen, hebben in lange, dagelijkse mails ons hele levensverhaal verteld, vervolgens hoe we over allerlei zaken dachten, welke hobby's we hadden, enz. Na een maand of twee hebben we in real life afgesproken en het was meteen raak. Alles klopte gewoon. We zijn nu al bijna 9 jaar samen, getrouwd en supergelukkig
dinsdag 29 januari 2008 om 16:22
In een dancing...
ik was er met mijn 'stiefdochter' (we verschillen maar 13 jaar) en we deden ons voor (nog steeds eigenlijk als we weggaan) als stiefzusjes. Hij heeft de hele avond voor ons gezorgd, we kwamen niks tekort, hadden op tijd onze drank, hij lette op onze jassen, ging een hamburger voor ons halen, als er mannen ons kwamen lastig vallen, kwam hij bij ons staan zodat ze ons met rust lieten... tjah, daar smelt ik gewoon voor (can't help myself). Toch was het niet direct koekenbak, pas 14 dagen erna (na wat heen en weer smsjes en nog eens samen uitgaan) zijn we een relatie begonnen. Hoewel zijn (relatie)verleden voor sommigen al een reden zou zijn om niks met hem te beginnen, is hij daarover altijd heel eerlijk geweest. En dat sprak me heel erg aan (het feit dat hij niks wegstak over zijn verleden).
We zijn nu een jaar verder en ik word nog steeds als een prinses behandeld...
ik was er met mijn 'stiefdochter' (we verschillen maar 13 jaar) en we deden ons voor (nog steeds eigenlijk als we weggaan) als stiefzusjes. Hij heeft de hele avond voor ons gezorgd, we kwamen niks tekort, hadden op tijd onze drank, hij lette op onze jassen, ging een hamburger voor ons halen, als er mannen ons kwamen lastig vallen, kwam hij bij ons staan zodat ze ons met rust lieten... tjah, daar smelt ik gewoon voor (can't help myself). Toch was het niet direct koekenbak, pas 14 dagen erna (na wat heen en weer smsjes en nog eens samen uitgaan) zijn we een relatie begonnen. Hoewel zijn (relatie)verleden voor sommigen al een reden zou zijn om niks met hem te beginnen, is hij daarover altijd heel eerlijk geweest. En dat sprak me heel erg aan (het feit dat hij niks wegstak over zijn verleden).
We zijn nu een jaar verder en ik word nog steeds als een prinses behandeld...
dinsdag 29 januari 2008 om 16:26
Ehm, via een virtuele wereld (internet dus eigenlijk) heb ik mijn vriend maanden geleden leren kennen. Een tijd draaide hij om me heen, ontweek me omdat ik destijds in een relatie zat. Toen ik die relatie verbrak raapte hij zijn moed en een borrel bij elkaar en vertelde me wat hij voor me voelde. Ik liet dat even bezinken, maar vond het helemaal niet zo vreemd omdat het gewoon altijd wel al gezellig was, die keren dat ik hem sprak. Een krappe week urenlang bellen en chatten later spraken we af om elkaar irl (vriendschappelijk)te ontmoeten en meteen op het station sloeg de vlam in de pan. We zijn nog niet zolang samen maar wel zeer intensief en close en stapelverliefd.
dinsdag 29 januari 2008 om 16:35
Ik heb hem leren kennen toen we met onze studentenvereniging een weekendje weg waren, hij had mij al een half jaartje eerder op de studentenvereniging zelf gespot, maar daar toen niets mee gedaan omdat ik nog een vriendje had. Dat weekend sloeg de vonk wel over. Na nog een aantal los-vaste avonden werd ik uitgenodigd voor een feest bij hem thuis en sindsdien dikke mik. Inmiddels zijn we ruim 5 jaar samen.
dinsdag 29 januari 2008 om 16:39
Ik heb hem leren kennen toen ik als 18 jarige in de jeugdraad van 11 zat (indd, we waren wat oud voor een jeugdraad). Hij zat in de organisatie van de jeugdraad en ging al die dagen met ons mee de kroegen af.
Pas een half jaar na de carnaval werd ik stapelverliefd op hem en na veel versierpogingen van mijn kant heb ik hem dan eindelijk kunnen kussen. En hij is 'blieve plekke'.
Pas een half jaar na de carnaval werd ik stapelverliefd op hem en na veel versierpogingen van mijn kant heb ik hem dan eindelijk kunnen kussen. En hij is 'blieve plekke'.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
dinsdag 29 januari 2008 om 16:48
Ik kende hem uit de kerk... mijn toenmalige vriend had twee linkerhanden dus als mijn auto kapot was kwam Poekieman hem maken... en ik zorgde voor zijn katten als hij met vakantie was. Toen ik alweer een tijdje single was en we tijdens een weekendje weg samen in de tent belandden kwam de aap uit de mouw: meneer was al tijden gek op mij. Ik moest even aan het idee wennen, maar was al snel 'om'. We zijn nu ruim twee jaar getrouwd en hebben een dochter van acht maanden.
dinsdag 29 januari 2008 om 17:00
Hij was al zo'n 12 jaar een van mijn beste vrienden. Tijdens onze vriendschap nooit gelijkertijd vrijgezel geweest. Op een gegeven moment wel. Toen dit zo;n jaar zo was sloeg ineens de vonk over. Schokkend en bizar. Het was ook mega passievol en ik ben hartstikke verliefd op hem geworden met alles erop en eraan. En hij is het nog steeds helemaal!
