Relaties
alle pijlers
Hoe kom ik erachter of ik verder wil met mijn relatie?
donderdag 3 januari 2008 om 16:41
Eigenlijk misschien ergens een heel klein beetje weet ik het wel....
Of toch niet?
Twijfel twijfel twijfel
Ben 4 jaar samen met m'n vriend en woon samen.
Loop al maanden te dubben, is dit het nou?
Durf het niet uit te spreken naar m'n vriend, bang dat ik veel pijn om misschien wel niks veroorzaak.
Ik weet het gewoon echt niet meer en kom er niet uit, kan aan niks anders meer denken en loop de hele dag met een rotgevoel....
Of toch niet?
Twijfel twijfel twijfel
Ben 4 jaar samen met m'n vriend en woon samen.
Loop al maanden te dubben, is dit het nou?
Durf het niet uit te spreken naar m'n vriend, bang dat ik veel pijn om misschien wel niks veroorzaak.
Ik weet het gewoon echt niet meer en kom er niet uit, kan aan niks anders meer denken en loop de hele dag met een rotgevoel....
donderdag 3 januari 2008 om 16:44
Wat maakt dat je twijfelt? Zijn er bv zaken waar je je aan ergert bij hem? Wat mis je precies? Zit je in een sleur?
Probeer je in ieder geval niet schuldig te voelen. In mijn beleving is zo nu en dan twijfelen gezond, het houdt je scherp om na te gaan wat je belangrijk vindt en wat je daaraan kan doen.
Ben je uberhaupt iemand die veel twijfelt of is dit gevoel nieuw voor je?
Probeer je in ieder geval niet schuldig te voelen. In mijn beleving is zo nu en dan twijfelen gezond, het houdt je scherp om na te gaan wat je belangrijk vindt en wat je daaraan kan doen.
Ben je uberhaupt iemand die veel twijfelt of is dit gevoel nieuw voor je?
donderdag 3 januari 2008 om 17:15
@feverine: Nu ik hiermee rondloop ga ik me wel steeds meer aan hem ergeren, maar dat komt gewoon omdat m'n eigen humeur steeds meer daalt.
En ja misschien zitten we in een sleur.... Maar zou zo niks weten wat ik graag veranderd zou willen zien (behalve van dit rotgevoel af natuurlijk).
Ik ben misschien een iets meer dan gemiddelde twijfelaar haha, maar dit gaat toch echt veel dieper.... En zoals ik al zei, het is geen bevlieging want ik loop er al máánden mee.
@wanda_p: Ja, ik hou nog heel veel van m'n vriend, dat zal ik ook altijd blijven doen. Hij is mijn 1e echte vriend, dus hij zal altijd een speciaal plekje in m'n hart hebben. Misschien dat dat ook wel mee speelt hoor, dat ik geen 'vergelijkingsmateriaal' heb en dat misschien wel onbewust mis ofzo.
Het is een hele lieve (te lief soms) jongen, we zijn echt maatjes en praten echt óveral (tja, behalve hierover dan ) over. Afgelopen zomer wilden we zelfs aan kinderen beginnen, al was dat meer een gevoelsbeslissing dan een verstandsbeslissing.
En nu weet ik het gewoon allemaal niet meer.
Ik zit al te denken aan een tijdelijke break ofzo, maar ik weet precies hoe m'n vriend daar over denkt, want daar hebben we het in het verleden al eens over gehad (niet over een break tussen ons, maar gewoon in het algemeen) en hij is van mening dat een break (bijna) altijd einde verhaal betekend.
En ja misschien zitten we in een sleur.... Maar zou zo niks weten wat ik graag veranderd zou willen zien (behalve van dit rotgevoel af natuurlijk).
Ik ben misschien een iets meer dan gemiddelde twijfelaar haha, maar dit gaat toch echt veel dieper.... En zoals ik al zei, het is geen bevlieging want ik loop er al máánden mee.
@wanda_p: Ja, ik hou nog heel veel van m'n vriend, dat zal ik ook altijd blijven doen. Hij is mijn 1e echte vriend, dus hij zal altijd een speciaal plekje in m'n hart hebben. Misschien dat dat ook wel mee speelt hoor, dat ik geen 'vergelijkingsmateriaal' heb en dat misschien wel onbewust mis ofzo.
Het is een hele lieve (te lief soms) jongen, we zijn echt maatjes en praten echt óveral (tja, behalve hierover dan ) over. Afgelopen zomer wilden we zelfs aan kinderen beginnen, al was dat meer een gevoelsbeslissing dan een verstandsbeslissing.
En nu weet ik het gewoon allemaal niet meer.
Ik zit al te denken aan een tijdelijke break ofzo, maar ik weet precies hoe m'n vriend daar over denkt, want daar hebben we het in het verleden al eens over gehad (niet over een break tussen ons, maar gewoon in het algemeen) en hij is van mening dat een break (bijna) altijd einde verhaal betekend.
donderdag 3 januari 2008 om 17:27
Kun je niet proberen de twijfels die je voelt te vertalen naar behoeften? Bv: je denkt'is dit alles?' en kan dit omzetten naar dat je een behoefte hebt aan meer spanning/onvoorspelbaarheid of zo.
Als je weet wat je nodig hebt/ waar je naar verlangt, kun je gaan kijken of dat iets is dat je zelf aan je leven kunt toevoegen (misschien staat het wel los van je relatie, zit je zelf minder lekker in je vel en projecteer je dat op je relatie) of dat het iets is dat je kunt vragen aan hem of dat het iets is dat je echt alleen kunt vinden als je de relatie verbreekt.
Het klinkt in ieder geval gunstig dat je van hem houdt en dat jullie echte maatjes zijn.
Tegelijk komt de gedachte in me op, als ik je verhaal lees, dat je hem misschien als vanzelfsprekend ziet en te lief vindt, waardoor het spannende er vanaf gaat en je minder naar hem verlangt of zo.
Doen jullie nog dingen apart of veel samen? En vind je hem sexueel nog aantrekkelijk? En je twijfelt al een tijd, zeg je. Weet je waarmee die twijfels zijn begonnen of was het een gelijdelijk proces? Hoe oud ben je als ik vragen mag?
Als je weet wat je nodig hebt/ waar je naar verlangt, kun je gaan kijken of dat iets is dat je zelf aan je leven kunt toevoegen (misschien staat het wel los van je relatie, zit je zelf minder lekker in je vel en projecteer je dat op je relatie) of dat het iets is dat je kunt vragen aan hem of dat het iets is dat je echt alleen kunt vinden als je de relatie verbreekt.
Het klinkt in ieder geval gunstig dat je van hem houdt en dat jullie echte maatjes zijn.
Tegelijk komt de gedachte in me op, als ik je verhaal lees, dat je hem misschien als vanzelfsprekend ziet en te lief vindt, waardoor het spannende er vanaf gaat en je minder naar hem verlangt of zo.
Doen jullie nog dingen apart of veel samen? En vind je hem sexueel nog aantrekkelijk? En je twijfelt al een tijd, zeg je. Weet je waarmee die twijfels zijn begonnen of was het een gelijdelijk proces? Hoe oud ben je als ik vragen mag?
donderdag 3 januari 2008 om 17:40
Ja dat zou ook heel goed kunnen, dat het te vanzelfsprekend is geworden. Ik ben ook bang dat we langzaamaan meer als broer en zus gaan leven ofzo. We deden altijd álles samen, dat kwam voornamelijk van mijn kant af. Nu ben ik veel zelfstandiger, mede doordat ik klaar ben met m'n studie en aan het werk ben, maar ook doordat ik eerst veel te veel aan 'm hing en nu meer met vriendinnen enzo optrek.
En het onderwerp seks... Ze zeggen toch ook dat je sexleven een graadmeter is voor je relatie? Nouja dat gaat hier ook wel op eigenlijk. We doen het de laatste weken heel weinig, ook weer mede doordat we vaak moe zijn door het drukke leven, maar ook omdat ik er véél minder behoefte aan heb dan voorheen. Maar van hem komt er ook weinig initiatief meer, wat er voorheen wel was.
Die twijfels zijn een geleidelijk proces, maar ik kwam er gisteren achter dat het al langer loopt dan ik me had gerealiseerd.
En het onderwerp seks... Ze zeggen toch ook dat je sexleven een graadmeter is voor je relatie? Nouja dat gaat hier ook wel op eigenlijk. We doen het de laatste weken heel weinig, ook weer mede doordat we vaak moe zijn door het drukke leven, maar ook omdat ik er véél minder behoefte aan heb dan voorheen. Maar van hem komt er ook weinig initiatief meer, wat er voorheen wel was.
Die twijfels zijn een geleidelijk proces, maar ik kwam er gisteren achter dat het al langer loopt dan ik me had gerealiseerd.
donderdag 3 januari 2008 om 17:42
@Kiks76:
Ik zit zelf juist op dit gedeelte na beter dan ooit in m'n vel. Nouja nu wordt dat dus weer minder doordat het me echt opbreekt, maar verder gaat het allemaal lekker.
En hij voor zover ik weet ook.
Maarja ik zei wel dat we overal over praten, maar ik praat hier niet over en wie weet waar hij niet over praat natuurlijk....
Ik zit zelf juist op dit gedeelte na beter dan ooit in m'n vel. Nouja nu wordt dat dus weer minder doordat het me echt opbreekt, maar verder gaat het allemaal lekker.
En hij voor zover ik weet ook.
Maarja ik zei wel dat we overal over praten, maar ik praat hier niet over en wie weet waar hij niet over praat natuurlijk....
donderdag 3 januari 2008 om 18:54
Weet je SoConfused,het klinkt vast raar, maar wat je beschrijft heb ik de gehad vanaf februari 2007-november2007. Het begon met een ruzie in het buitenland...daar heeft hij mij (psychisch) zoveel pijn bezorgd, zoveel verdriet dat het al die tijd eigenlijk niet meer is goedgekomen. Toch hield ik van hem, net als jij doet. Ik voelde en besefte tijdens onze vakantie dat ik als het ware geen eigen leven had, maar mezelf was kwijtgeraakt. Ik kon dat pas inzien toen ik beter in mn vel kwam te zitten. Jij vertelde ook dat je juist beter in je vel was komen te zitten... Zelfstandiger worden heeft zo zn voordelen.
Over seks gesproken...ons seksleven vertoonde dezelfde neergaande spiraal als ons. Uiteindelijk zal je er denk ik net als ik niet aan ontkomen om erover te praten met elkaar...bij ons is dat de redding geweest van onze relatie. Ik wilde onze relatie niet eens meer redden, had diep van binnen ook behoefte aan "vergelijkingsmateriaal" dat ik dus niet heb, maar ben nu ontzettend tevreden over mn mannetje en onze relatie. Het praten heeft onze relatie echt gered!
Veel sterkte en liefs!
Over seks gesproken...ons seksleven vertoonde dezelfde neergaande spiraal als ons. Uiteindelijk zal je er denk ik net als ik niet aan ontkomen om erover te praten met elkaar...bij ons is dat de redding geweest van onze relatie. Ik wilde onze relatie niet eens meer redden, had diep van binnen ook behoefte aan "vergelijkingsmateriaal" dat ik dus niet heb, maar ben nu ontzettend tevreden over mn mannetje en onze relatie. Het praten heeft onze relatie echt gered!
Veel sterkte en liefs!
donderdag 3 januari 2008 om 19:56
vrijdag 4 januari 2008 om 08:29
quote:Mariekje20 schreef op 03 januari 2008 @ 18:54:
Weet je SoConfused,het klinkt vast raar, maar wat je beschrijft heb ik de gehad vanaf februari 2007-november2007. Het begon met een ruzie in het buitenland...daar heeft hij mij (psychisch) zoveel pijn bezorgd, zoveel verdriet dat het al die tijd eigenlijk niet meer is goedgekomen. Toch hield ik van hem, net als jij doet. Ik voelde en besefte tijdens onze vakantie dat ik als het ware geen eigen leven had, maar mezelf was kwijtgeraakt. Ik kon dat pas inzien toen ik beter in mn vel kwam te zitten. Jij vertelde ook dat je juist beter in je vel was komen te zitten... Zelfstandiger worden heeft zo zn voordelen.
Over seks gesproken...ons seksleven vertoonde dezelfde neergaande spiraal als ons. Uiteindelijk zal je er denk ik net als ik niet aan ontkomen om erover te praten met elkaar...bij ons is dat de redding geweest van onze relatie. Ik wilde onze relatie niet eens meer redden, had diep van binnen ook behoefte aan "vergelijkingsmateriaal" dat ik dus niet heb, maar ben nu ontzettend tevreden over mn mannetje en onze relatie. Het praten heeft onze relatie echt gered!
Veel sterkte en liefs!
SoConfused, ik zit in precies dezelfde situatie als jij. Alleen twijfel ik niet, maar mijn vriend..... Hij heeft het wel uitgesproken, met de nodige moeite weliswaar, maar ik voelde dat er wat was. Hij heeft ook het gevoel van "Id dit nou alles", en weet niet meer of hij nog wel van mij houdt. Ik deed en doet nog steeds heel erg veel pijn om dat te horen. Hij heeft dat gevoel niet alleen over de relatie, maar ook bij andere aspecten van zijn leven.
Jouw vriend merkt mss ook wel dat er wat is, ook dat gevoel kan al veel pijn veroorzaken. Praat erover, dan weet ook hij waar hij aan toe is, en kunnen jullie door erover te praten, erachter komen of er nog hoop is en kijken wat er precies mis zit.
Mijn vriend is nu bezig om voor zichzelf helder te krijgen WAT er precies is, waardoor hij al die twijfels heeft. In de tussentijd zit ik in onzekerheid en spanning te wachten. We willen er voor vechten, eraan werken.... Maar ik ben vooral erg bang dat hij weggaat uiteindelijk, ik hou zoveel van hem.
Mariekje, fijn dat jullie eruit zijn gekomen. Dat geeft me ook hoop voor mijn relatie. Hebben jullie alleen maar gepraat, gepraat en nog eens gepraat? Hoe pak je zoiets aan, want uiteindelijk zullen er ook dingen veranderd moeten worden?
Dat is mijn belangrijkste vraag: als beide partners bereid zijn om ervoor te vechten, dan moet je er toch uit kunnen komen? Maar hoe doe je dat precies, behalve veel praten?
Ik merk nu weer, na onze vakantie, dat je weer in dezelfde sleur terechtkomt: vroeg op om te gaan werken, drukke baan, moe thuis, dan nog koken en eten en vervolgens heb je geen fut meer om te praten of aan jezelf te werken en aan de relatie werken. Het is duidelijk dat ik DAT in ieder geval niet meer wil, die sleur....
Je zal toch ook energie moeten steken in veranderingen aanbrengen in jezelf, maar ook in je relatie.... HOE DOE JE DAT???
Weet je SoConfused,het klinkt vast raar, maar wat je beschrijft heb ik de gehad vanaf februari 2007-november2007. Het begon met een ruzie in het buitenland...daar heeft hij mij (psychisch) zoveel pijn bezorgd, zoveel verdriet dat het al die tijd eigenlijk niet meer is goedgekomen. Toch hield ik van hem, net als jij doet. Ik voelde en besefte tijdens onze vakantie dat ik als het ware geen eigen leven had, maar mezelf was kwijtgeraakt. Ik kon dat pas inzien toen ik beter in mn vel kwam te zitten. Jij vertelde ook dat je juist beter in je vel was komen te zitten... Zelfstandiger worden heeft zo zn voordelen.
Over seks gesproken...ons seksleven vertoonde dezelfde neergaande spiraal als ons. Uiteindelijk zal je er denk ik net als ik niet aan ontkomen om erover te praten met elkaar...bij ons is dat de redding geweest van onze relatie. Ik wilde onze relatie niet eens meer redden, had diep van binnen ook behoefte aan "vergelijkingsmateriaal" dat ik dus niet heb, maar ben nu ontzettend tevreden over mn mannetje en onze relatie. Het praten heeft onze relatie echt gered!
Veel sterkte en liefs!
SoConfused, ik zit in precies dezelfde situatie als jij. Alleen twijfel ik niet, maar mijn vriend..... Hij heeft het wel uitgesproken, met de nodige moeite weliswaar, maar ik voelde dat er wat was. Hij heeft ook het gevoel van "Id dit nou alles", en weet niet meer of hij nog wel van mij houdt. Ik deed en doet nog steeds heel erg veel pijn om dat te horen. Hij heeft dat gevoel niet alleen over de relatie, maar ook bij andere aspecten van zijn leven.
Jouw vriend merkt mss ook wel dat er wat is, ook dat gevoel kan al veel pijn veroorzaken. Praat erover, dan weet ook hij waar hij aan toe is, en kunnen jullie door erover te praten, erachter komen of er nog hoop is en kijken wat er precies mis zit.
Mijn vriend is nu bezig om voor zichzelf helder te krijgen WAT er precies is, waardoor hij al die twijfels heeft. In de tussentijd zit ik in onzekerheid en spanning te wachten. We willen er voor vechten, eraan werken.... Maar ik ben vooral erg bang dat hij weggaat uiteindelijk, ik hou zoveel van hem.
Mariekje, fijn dat jullie eruit zijn gekomen. Dat geeft me ook hoop voor mijn relatie. Hebben jullie alleen maar gepraat, gepraat en nog eens gepraat? Hoe pak je zoiets aan, want uiteindelijk zullen er ook dingen veranderd moeten worden?
Dat is mijn belangrijkste vraag: als beide partners bereid zijn om ervoor te vechten, dan moet je er toch uit kunnen komen? Maar hoe doe je dat precies, behalve veel praten?
Ik merk nu weer, na onze vakantie, dat je weer in dezelfde sleur terechtkomt: vroeg op om te gaan werken, drukke baan, moe thuis, dan nog koken en eten en vervolgens heb je geen fut meer om te praten of aan jezelf te werken en aan de relatie werken. Het is duidelijk dat ik DAT in ieder geval niet meer wil, die sleur....
Je zal toch ook energie moeten steken in veranderingen aanbrengen in jezelf, maar ook in je relatie.... HOE DOE JE DAT???
vrijdag 4 januari 2008 om 18:33
Bedankt voor alle reacties
@Mariekje wat fijn dat bij jullie alles goedgekomen is!
Praten is ook iets wat moet gebeuren, maar ik vind het zo eng!
Bang voor welke veranderingen dat misschien teweeg zal brengen, bang voor de pijn die ik ga veroorzaken, bang dat hij misschien dan wel de knoop doorhakt.
@Malaysiagirl: Wat vervelend voor je dat jij nu in onzekerheid zit! Hoe lang speelt dit al en zit jij dus al in onzekerheid te wachten? Wat jij nu schrijft dat wil ik mijn vriend niet aandoen, ik wil eigenlijk eerst voor mezelf op een rijtje hebben wat er nu precies aan de hand is voordat ik hem ermee belast. Maar goed ik loop er al een aantal maanden mee, dus zelf kom ik er eigenlijk niet uit.
Is dat boek een vrij nieuw boek? Of zal die in de bieb te krijgen zijn? Ik zal eens op zoek gaan, bedankt voor de tip.
@Mariekje wat fijn dat bij jullie alles goedgekomen is!
Praten is ook iets wat moet gebeuren, maar ik vind het zo eng!
Bang voor welke veranderingen dat misschien teweeg zal brengen, bang voor de pijn die ik ga veroorzaken, bang dat hij misschien dan wel de knoop doorhakt.
@Malaysiagirl: Wat vervelend voor je dat jij nu in onzekerheid zit! Hoe lang speelt dit al en zit jij dus al in onzekerheid te wachten? Wat jij nu schrijft dat wil ik mijn vriend niet aandoen, ik wil eigenlijk eerst voor mezelf op een rijtje hebben wat er nu precies aan de hand is voordat ik hem ermee belast. Maar goed ik loop er al een aantal maanden mee, dus zelf kom ik er eigenlijk niet uit.
Is dat boek een vrij nieuw boek? Of zal die in de bieb te krijgen zijn? Ik zal eens op zoek gaan, bedankt voor de tip.
vrijdag 4 januari 2008 om 22:51
Hallo,
Ik ben in dit geval een jongen in zo'n situatie...
Ik herken alles in alle punten ook, ik kom ook niet voor niets terecht op dezelfde pagina.
Eén ding weet ik wel: Op het moment als die twijfels me te veel worden dan ga ik met mijn vriendin praten, we praten dan een behoorlijke tijd en we komen beiden tot een hele positieve hoopgevende conclusie, en daar geloof ik dan ook 100% in op dat moment. De hele dag heb ik geen last van beklemmend gevoel, ik heb zin om te knuffelen enz.
Maar een dag later, schiet er ineens in me hoofd 'Is het wel echt zo?' of 'Wat als waar ik nu in geloof niet de ECHTE waarheid is'. En dan ben je weer terug bij af.
Ik ben er inmiddels wel een beetje van overtuigd, (of wil me er uiteraard ook van laten overtuigen) dat dit bij mezelf ligt. Ik heb ergens wel het gevoel dat dat zo is, ik kan heel sociaal met mensen omgaan, diepe gesprekken voeren, en mensen kunnen wel eens tegen me opkijken van: Wat zit jij goed in je vel zeg! Alleen of dit helemaal waar is twijfel ik ook wel eens over, dus ik denk toch dat het een verband heeft met elkaar. Laten we elkaar op de hoogte houden van wat er zoal afspeelt.
Wel weet ik: je bent niet voor niets bang diegene te verliezen, kortom toch wil je ergens bij diegene blijven, dus zijn die twijfels eigenlijk wel nodig? Dit is een leuke gedachte waar ik me dag wel mee door kom.. Maar ik wil dat het blijvend is.
Ik ga mijn vriendin nu opbellen en praten en vertellen dat ik hierover schrijf op een forum (ik heb nu bijna 2 jaar een relatie, en dit is ook mijn 1e). Praten werkt sowieso, en desnoods elke dag als je dat een prettig gevoel geeft...
Ik ben in dit geval een jongen in zo'n situatie...
Ik herken alles in alle punten ook, ik kom ook niet voor niets terecht op dezelfde pagina.
Eén ding weet ik wel: Op het moment als die twijfels me te veel worden dan ga ik met mijn vriendin praten, we praten dan een behoorlijke tijd en we komen beiden tot een hele positieve hoopgevende conclusie, en daar geloof ik dan ook 100% in op dat moment. De hele dag heb ik geen last van beklemmend gevoel, ik heb zin om te knuffelen enz.
Maar een dag later, schiet er ineens in me hoofd 'Is het wel echt zo?' of 'Wat als waar ik nu in geloof niet de ECHTE waarheid is'. En dan ben je weer terug bij af.
Ik ben er inmiddels wel een beetje van overtuigd, (of wil me er uiteraard ook van laten overtuigen) dat dit bij mezelf ligt. Ik heb ergens wel het gevoel dat dat zo is, ik kan heel sociaal met mensen omgaan, diepe gesprekken voeren, en mensen kunnen wel eens tegen me opkijken van: Wat zit jij goed in je vel zeg! Alleen of dit helemaal waar is twijfel ik ook wel eens over, dus ik denk toch dat het een verband heeft met elkaar. Laten we elkaar op de hoogte houden van wat er zoal afspeelt.
Wel weet ik: je bent niet voor niets bang diegene te verliezen, kortom toch wil je ergens bij diegene blijven, dus zijn die twijfels eigenlijk wel nodig? Dit is een leuke gedachte waar ik me dag wel mee door kom.. Maar ik wil dat het blijvend is.
Ik ga mijn vriendin nu opbellen en praten en vertellen dat ik hierover schrijf op een forum (ik heb nu bijna 2 jaar een relatie, en dit is ook mijn 1e). Praten werkt sowieso, en desnoods elke dag als je dat een prettig gevoel geeft...
zaterdag 5 januari 2008 om 09:42
SoConfused
ik zou je graag een hart onder de riem willen steken. Twijfels horen er volgens mij altijd bij, ook bij een goede relatie...het is dus niet een teken dat je relatie slecht is.
Ook ik denk dat praten helderheid kan geven maar voordat je gaat praten zou ik wel voor jezelf op een rijtje zetten wat je hem precies kan zeggen.
zomaar op tafel gooien :" ik twijfel en ik heb een is dit alles gevoel." daar kun je samen denk ik weinig mee.
probeer te concretiseren wat je zo doet twijfelen. Aan welke dingen van hem erger je je...in welke opzichten belemmert hij jouw vrijheid / groei. welke van deze dingen zijn veranderbaar (als hij zich daar ook voor in wil zetten) en welke dingen niet?
beeld jezelf in hoe het zou zijn om nu alleen te zijn. om (weer) alleen te wonen (hoe zou je huis er uit zien), voor jezelf te koken, alleen naar bed te gaan, alleen op de bank met een tijdschrift, ongestoord forummen (afspreken met een andere man)
wat voor gevoel krijg je daarbij?
meer kun je denk ik niet echt doen om een gevoel te verklaren. Het is soms ook niet perse nodig om een gevoel te verklaren, maar wel wanneer je in gesprek gaat of er (voor je gevoel ) al te lang mee rondloopt.
succes
ik zou je graag een hart onder de riem willen steken. Twijfels horen er volgens mij altijd bij, ook bij een goede relatie...het is dus niet een teken dat je relatie slecht is.
Ook ik denk dat praten helderheid kan geven maar voordat je gaat praten zou ik wel voor jezelf op een rijtje zetten wat je hem precies kan zeggen.
zomaar op tafel gooien :" ik twijfel en ik heb een is dit alles gevoel." daar kun je samen denk ik weinig mee.
probeer te concretiseren wat je zo doet twijfelen. Aan welke dingen van hem erger je je...in welke opzichten belemmert hij jouw vrijheid / groei. welke van deze dingen zijn veranderbaar (als hij zich daar ook voor in wil zetten) en welke dingen niet?
beeld jezelf in hoe het zou zijn om nu alleen te zijn. om (weer) alleen te wonen (hoe zou je huis er uit zien), voor jezelf te koken, alleen naar bed te gaan, alleen op de bank met een tijdschrift, ongestoord forummen (afspreken met een andere man)
wat voor gevoel krijg je daarbij?
meer kun je denk ik niet echt doen om een gevoel te verklaren. Het is soms ook niet perse nodig om een gevoel te verklaren, maar wel wanneer je in gesprek gaat of er (voor je gevoel ) al te lang mee rondloopt.
succes
zaterdag 5 januari 2008 om 12:32
quote:Msirogi schreef op 04 januari 2008 @ 22:51:
Hallo,
Ik ben in dit geval een jongen in zo'n situatie...
Ik herken alles in alle punten ook, ik kom ook niet voor niets terecht op dezelfde pagina.
Eén ding weet ik wel: Op het moment als die twijfels me te veel worden dan ga ik met mijn vriendin praten, we praten dan een behoorlijke tijd en we komen beiden tot een hele positieve hoopgevende conclusie, en daar geloof ik dan ook 100% in op dat moment. De hele dag heb ik geen last van beklemmend gevoel, ik heb zin om te knuffelen enz. Wij praten ook veel, alleen dan niet hierover. Maar ik herken wel wat je zegt, dan zit er iets dwars en dan hebben we het erover en is het weer uitgepraat en goed, en een dag later ofzo dan voel ik me er dan toch niet meer goed over...
Maar een dag later, schiet er ineens in me hoofd 'Is het wel echt zo?' of 'Wat als waar ik nu in geloof niet de ECHTE waarheid is'. En dan ben je weer terug bij af.
Ik ben er inmiddels wel een beetje van overtuigd, (of wil me er uiteraard ook van laten overtuigen) dat dit bij mezelf ligt. Ik heb ergens wel het gevoel dat dat zo is, ik kan heel sociaal met mensen omgaan, diepe gesprekken voeren, en mensen kunnen wel eens tegen me opkijken van: Wat zit jij goed in je vel zeg! Alleen of dit helemaal waar is twijfel ik ook wel eens over, dus ik denk toch dat het een verband heeft met elkaar. Dit had ik dus ook, in was een ster in beter voor dan dat ik me voel. Gelukkig heb ik dat een beetje kunnen laten varen en durf ik tegen een aantal mensen wel eerlijk te zijn. Laten we elkaar op de hoogte houden van wat er zoal afspeelt.
Wel weet ik: je bent niet voor niets bang diegene te verliezen, kortom toch wil je ergens bij diegene blijven, dus zijn die twijfels eigenlijk wel nodig? Wat ik me afvraag he.... Ben ik bang om hém te verliezen of mijn leuke leventje? Want verder zou ik echt niet weten wat ik wil veranderen op dit moment (ja er zijn altijd wel kleine dingetjes natuurlijk, maar in grote lijnen) en ben ik blij met m'n huis, werk, sociale leven enz. Dit is een leuke gedachte waar ik me dag wel mee door kom.. Maar ik wil dat het blijvend is.
Ik ga mijn vriendin nu opbellen en praten en vertellen dat ik hierover schrijf op een forum (ik heb nu bijna 2 jaar een relatie, en dit is ook mijn 1e). Praten werkt sowieso, en desnoods elke dag als je dat een prettig gevoel geeft...
Hallo,
Ik ben in dit geval een jongen in zo'n situatie...
Ik herken alles in alle punten ook, ik kom ook niet voor niets terecht op dezelfde pagina.
Eén ding weet ik wel: Op het moment als die twijfels me te veel worden dan ga ik met mijn vriendin praten, we praten dan een behoorlijke tijd en we komen beiden tot een hele positieve hoopgevende conclusie, en daar geloof ik dan ook 100% in op dat moment. De hele dag heb ik geen last van beklemmend gevoel, ik heb zin om te knuffelen enz. Wij praten ook veel, alleen dan niet hierover. Maar ik herken wel wat je zegt, dan zit er iets dwars en dan hebben we het erover en is het weer uitgepraat en goed, en een dag later ofzo dan voel ik me er dan toch niet meer goed over...
Maar een dag later, schiet er ineens in me hoofd 'Is het wel echt zo?' of 'Wat als waar ik nu in geloof niet de ECHTE waarheid is'. En dan ben je weer terug bij af.
Ik ben er inmiddels wel een beetje van overtuigd, (of wil me er uiteraard ook van laten overtuigen) dat dit bij mezelf ligt. Ik heb ergens wel het gevoel dat dat zo is, ik kan heel sociaal met mensen omgaan, diepe gesprekken voeren, en mensen kunnen wel eens tegen me opkijken van: Wat zit jij goed in je vel zeg! Alleen of dit helemaal waar is twijfel ik ook wel eens over, dus ik denk toch dat het een verband heeft met elkaar. Dit had ik dus ook, in was een ster in beter voor dan dat ik me voel. Gelukkig heb ik dat een beetje kunnen laten varen en durf ik tegen een aantal mensen wel eerlijk te zijn. Laten we elkaar op de hoogte houden van wat er zoal afspeelt.
Wel weet ik: je bent niet voor niets bang diegene te verliezen, kortom toch wil je ergens bij diegene blijven, dus zijn die twijfels eigenlijk wel nodig? Wat ik me afvraag he.... Ben ik bang om hém te verliezen of mijn leuke leventje? Want verder zou ik echt niet weten wat ik wil veranderen op dit moment (ja er zijn altijd wel kleine dingetjes natuurlijk, maar in grote lijnen) en ben ik blij met m'n huis, werk, sociale leven enz. Dit is een leuke gedachte waar ik me dag wel mee door kom.. Maar ik wil dat het blijvend is.
Ik ga mijn vriendin nu opbellen en praten en vertellen dat ik hierover schrijf op een forum (ik heb nu bijna 2 jaar een relatie, en dit is ook mijn 1e). Praten werkt sowieso, en desnoods elke dag als je dat een prettig gevoel geeft...
zaterdag 5 januari 2008 om 12:40
quote:lagune schreef op 05 januari 2008 @ 09:42:
SoConfused
ik zou je graag een hart onder de riem willen steken. Twijfels horen er volgens mij altijd bij, ook bij een goede relatie...het is dus niet een teken dat je relatie slecht is.
Ook ik denk dat praten helderheid kan geven maar voordat je gaat praten zou ik wel voor jezelf op een rijtje zetten wat je hem precies kan zeggen.
zomaar op tafel gooien :" ik twijfel en ik heb een is dit alles gevoel." daar kun je samen denk ik weinig mee.
probeer te concretiseren wat je zo doet twijfelen. Aan welke dingen van hem erger je je...in welke opzichten belemmert hij jouw vrijheid / groei. welke van deze dingen zijn veranderbaar (als hij zich daar ook voor in wil zetten) en welke dingen niet?
beeld jezelf in hoe het zou zijn om nu alleen te zijn. om (weer) alleen te wonen (hoe zou je huis er uit zien), voor jezelf te koken, alleen naar bed te gaan, alleen op de bank met een tijdschrift, ongestoord forummen (afspreken met een andere man)
Daar heb ik dus ook al over nagedacht.
Alle onzekerheid die daarbij komen kijken zijn natuurlijk wel eng, maar ik besef eigenlijk naarmate ik meer reacties krijg hier dat ik vrijheid mis denk ik. Terwijl ik in m'n relatie al heel veel vrijheid heb hoor, ik kan wel stellen dat ik hier de meeste beslissingen enzo maak, m'n vriend vindt alles best.
wat voor gevoel krijg je daarbij?
meer kun je denk ik niet echt doen om een gevoel te verklaren. Het is soms ook niet perse nodig om een gevoel te verklaren, maar wel wanneer je in gesprek gaat of er (voor je gevoel ) al te lang mee rondloopt. Ik durf gewoon echt niet... M'n vriend merkt de laatste dagen wel dat er wat is en heeft al een aantal keer gevraagd of er wat is. Nou een grotere opening kan ik dus niet krijgen, maar ik kan het niet over m'n hart verkrijgen om me over te beginnen.
succes
Kan ik me een leven zonder hem voorstellen? Ja en nee. Of nee dus eigenlijk, maar dan niet op deze manier. Ik zou hem graag voor altijd in m'n leven willen hebben, maar (op dit moment) niet als mijn vriend maar als een vriend.
Grootste angst is dus dat ik daar naderhand achterkom, als we uit elkaar zijn en ik toch inzie dat hij hét is. (En eerlijk gezegd zou ik er niet eens heel raar van op staan te kijken dat ie me dan nog terugneemt ook, maarja daar kan ik natuurlijk niet van uitgaan)
SoConfused
ik zou je graag een hart onder de riem willen steken. Twijfels horen er volgens mij altijd bij, ook bij een goede relatie...het is dus niet een teken dat je relatie slecht is.
Ook ik denk dat praten helderheid kan geven maar voordat je gaat praten zou ik wel voor jezelf op een rijtje zetten wat je hem precies kan zeggen.
zomaar op tafel gooien :" ik twijfel en ik heb een is dit alles gevoel." daar kun je samen denk ik weinig mee.
probeer te concretiseren wat je zo doet twijfelen. Aan welke dingen van hem erger je je...in welke opzichten belemmert hij jouw vrijheid / groei. welke van deze dingen zijn veranderbaar (als hij zich daar ook voor in wil zetten) en welke dingen niet?
beeld jezelf in hoe het zou zijn om nu alleen te zijn. om (weer) alleen te wonen (hoe zou je huis er uit zien), voor jezelf te koken, alleen naar bed te gaan, alleen op de bank met een tijdschrift, ongestoord forummen (afspreken met een andere man)
Daar heb ik dus ook al over nagedacht.
Alle onzekerheid die daarbij komen kijken zijn natuurlijk wel eng, maar ik besef eigenlijk naarmate ik meer reacties krijg hier dat ik vrijheid mis denk ik. Terwijl ik in m'n relatie al heel veel vrijheid heb hoor, ik kan wel stellen dat ik hier de meeste beslissingen enzo maak, m'n vriend vindt alles best.
wat voor gevoel krijg je daarbij?
meer kun je denk ik niet echt doen om een gevoel te verklaren. Het is soms ook niet perse nodig om een gevoel te verklaren, maar wel wanneer je in gesprek gaat of er (voor je gevoel ) al te lang mee rondloopt. Ik durf gewoon echt niet... M'n vriend merkt de laatste dagen wel dat er wat is en heeft al een aantal keer gevraagd of er wat is. Nou een grotere opening kan ik dus niet krijgen, maar ik kan het niet over m'n hart verkrijgen om me over te beginnen.
succes
Kan ik me een leven zonder hem voorstellen? Ja en nee. Of nee dus eigenlijk, maar dan niet op deze manier. Ik zou hem graag voor altijd in m'n leven willen hebben, maar (op dit moment) niet als mijn vriend maar als een vriend.
Grootste angst is dus dat ik daar naderhand achterkom, als we uit elkaar zijn en ik toch inzie dat hij hét is. (En eerlijk gezegd zou ik er niet eens heel raar van op staan te kijken dat ie me dan nog terugneemt ook, maarja daar kan ik natuurlijk niet van uitgaan)
zaterdag 5 januari 2008 om 15:45
mmm
dan zou ik denk ik niet zover vooruit proberen te denken...
welke behoeftes voel je nu? ik denk eigenlijk dat als de gedachte aan een leven voor jou alleen je een goed gevoel geeft dat het verstandig is om te stoppen met je relatie...je schrijft dat je binnen je relatie genoeg bewegingsruimte krijgt...daar ligt het dus niet aan...
ik snap wel dat je, ondanks de opening die je vriend je biedt nog geen gesprek bent begonnen hierover...dat is juist slim want je weet nog niet wat je wil zeggen...
maak daar eerst een overzicht van voor jezelf..
maar neem eerst de tijd om er achter te komen wat er echt is...dat is namelijk al lastig zat.
een verandering is altijd eng...maar in ongelukkigheid leven is ook niet alles...
als je echt denkt dat je onrustige gevoel van hem komt, (dus niet een oorzaak binnen jezelf heeft) en als je echt denkt dat je als single gelukkiger bent is het gewoon een knoop die moet worden doorgehakt. dan kun je er hoe dan ook niet omheen.
mijn oma zegt altijd: zachte heelmeesters maken vuile wonden... wees dus duidelijk...eerst naar jezelf en dan naar hem. iemand moet de regie in jouw leven in handen hebben...jij dus!
hoe kom je er achter wat je wilt met je relatie? door geen rekening te houden met hoe? maar eerst te beginnen met wat...wat wil je dat er nu veranderd?... het hoe komt dan vanzelf.
succes
dan zou ik denk ik niet zover vooruit proberen te denken...
welke behoeftes voel je nu? ik denk eigenlijk dat als de gedachte aan een leven voor jou alleen je een goed gevoel geeft dat het verstandig is om te stoppen met je relatie...je schrijft dat je binnen je relatie genoeg bewegingsruimte krijgt...daar ligt het dus niet aan...
ik snap wel dat je, ondanks de opening die je vriend je biedt nog geen gesprek bent begonnen hierover...dat is juist slim want je weet nog niet wat je wil zeggen...
maak daar eerst een overzicht van voor jezelf..
maar neem eerst de tijd om er achter te komen wat er echt is...dat is namelijk al lastig zat.
een verandering is altijd eng...maar in ongelukkigheid leven is ook niet alles...
als je echt denkt dat je onrustige gevoel van hem komt, (dus niet een oorzaak binnen jezelf heeft) en als je echt denkt dat je als single gelukkiger bent is het gewoon een knoop die moet worden doorgehakt. dan kun je er hoe dan ook niet omheen.
mijn oma zegt altijd: zachte heelmeesters maken vuile wonden... wees dus duidelijk...eerst naar jezelf en dan naar hem. iemand moet de regie in jouw leven in handen hebben...jij dus!
hoe kom je er achter wat je wilt met je relatie? door geen rekening te houden met hoe? maar eerst te beginnen met wat...wat wil je dat er nu veranderd?... het hoe komt dan vanzelf.
succes
zaterdag 5 januari 2008 om 16:14
Lagune en de rest, hartstikke bedankt voor jullie (uitgebreide!) antwoorden!
Ik denk alleen juist dat het onrustige gevoel wél van mezelf uitkomt en niet van hem. Ik begin me nu wel langzaamaan aan 'm te irriteren met bepaalde dingetjes, maar als ik daar met gezond verstand op kijk dan is dat alleen maar onredelijkheid van mijn kant doordat mijn humeur er niet beter op is geworden de laatste dagen/weken. Aanraking van zijn kant kan ik bijvoorbeeld steeds minder hebben. Toch heb ik nog wel af en toe knuffelbehoefte.
Hij is juist de laatste weken nóg liever voor me, of misschien lijkt/voelt dat alleen maar zo omdat ik me schuldig voel.
Wat je zegt van dat ik het eerst voor mezelf op een rijtje moet hebben, daar was ik me inderdaad al van bewust. Alleen hoe lang moet dat nog duren voordat ik er zelf uit ben? Ik loop er al zó lang mee en kom er gewoon niet uit.
'Vlucht'mogelijkheden heb ik niet echt, tja het kan opzich wel, maarja al zou ik er een weekje tussenuit gaan ofzo dan moet ik natuurlijk wel m'n vriend inlichten, ik kan niet zomaar even weggaan....
Ik denk alleen juist dat het onrustige gevoel wél van mezelf uitkomt en niet van hem. Ik begin me nu wel langzaamaan aan 'm te irriteren met bepaalde dingetjes, maar als ik daar met gezond verstand op kijk dan is dat alleen maar onredelijkheid van mijn kant doordat mijn humeur er niet beter op is geworden de laatste dagen/weken. Aanraking van zijn kant kan ik bijvoorbeeld steeds minder hebben. Toch heb ik nog wel af en toe knuffelbehoefte.
Hij is juist de laatste weken nóg liever voor me, of misschien lijkt/voelt dat alleen maar zo omdat ik me schuldig voel.
Wat je zegt van dat ik het eerst voor mezelf op een rijtje moet hebben, daar was ik me inderdaad al van bewust. Alleen hoe lang moet dat nog duren voordat ik er zelf uit ben? Ik loop er al zó lang mee en kom er gewoon niet uit.
'Vlucht'mogelijkheden heb ik niet echt, tja het kan opzich wel, maarja al zou ik er een weekje tussenuit gaan ofzo dan moet ik natuurlijk wel m'n vriend inlichten, ik kan niet zomaar even weggaan....
zaterdag 5 januari 2008 om 16:30
Ochjee... Ik herken dit heel erg. Ik heb nu iets langer dan 5 jaar wat met mijn vriend, hij is dan ook mijn 1e vriend.
Soms heb ik heel erg de twijfel van 'is dit alles', en 'ik ben nog zo jong, moet ik niet flierefluiten?'
Aan de andere kant hou ik ontzettend veel van deze jongen, zie ik hem ook niet zomaar uit mijn leven verdwijnen. Als we zoenen krijg ik nog steeds kriebels en voel me ook zo veilig bij hem.
Maar ja.. Het twijfelen aan je gevoel is et meest lastige om straight te krijgen, want het kan om de haverklap veranderen.
Wat ik wel aan mezelf merk, is dat als ik het moeilijk heb met iets (buiten de relatie om) dat ik het wel meeneem de relatie in.. Tijd terug zat ik erg in over mijn ouders en hoe zij hun leven zoals zij dat doen, en die periode zag ik het ook niet meer zitten met mijn relatie. Nu ben ik wat heen over de zorgen over mijn ouders, en zie ik mijn relatie ook niet zo zwart in. Maar dit heeft ook een hele tijd geduurt.
Soms zit het er nog hoor, ergens diep verstopt, niet dat ik het uit wil maken, maar wel die twijfel. Ik denk dat het voornamelijk ook heeft te maken dat dit voor mij (en ook voor jou) m'n eerste echte relatie is. Terwijl je overal hoort, dat je hoort te vlinderen/te flierefluiten.
Alsof iedereen een ontzettend goede film te te kijken en jij mag em niet zien, omdat jij in een andere bioscoopzaal zit. Dan heb je toch ook de neiging om daar heen te gaan, want is de film die je zit te kijken nou wel zo goed? Misschien is die ander veel beter!!
Dit is iig hoe ik het een beetje voel. Net als jij vind ik het heel moeilijk gevoel om uit te spreken, omdat het ook zo dubbel is allemaal..
Soms heb ik heel erg de twijfel van 'is dit alles', en 'ik ben nog zo jong, moet ik niet flierefluiten?'
Aan de andere kant hou ik ontzettend veel van deze jongen, zie ik hem ook niet zomaar uit mijn leven verdwijnen. Als we zoenen krijg ik nog steeds kriebels en voel me ook zo veilig bij hem.
Maar ja.. Het twijfelen aan je gevoel is et meest lastige om straight te krijgen, want het kan om de haverklap veranderen.
Wat ik wel aan mezelf merk, is dat als ik het moeilijk heb met iets (buiten de relatie om) dat ik het wel meeneem de relatie in.. Tijd terug zat ik erg in over mijn ouders en hoe zij hun leven zoals zij dat doen, en die periode zag ik het ook niet meer zitten met mijn relatie. Nu ben ik wat heen over de zorgen over mijn ouders, en zie ik mijn relatie ook niet zo zwart in. Maar dit heeft ook een hele tijd geduurt.
Soms zit het er nog hoor, ergens diep verstopt, niet dat ik het uit wil maken, maar wel die twijfel. Ik denk dat het voornamelijk ook heeft te maken dat dit voor mij (en ook voor jou) m'n eerste echte relatie is. Terwijl je overal hoort, dat je hoort te vlinderen/te flierefluiten.
Alsof iedereen een ontzettend goede film te te kijken en jij mag em niet zien, omdat jij in een andere bioscoopzaal zit. Dan heb je toch ook de neiging om daar heen te gaan, want is de film die je zit te kijken nou wel zo goed? Misschien is die ander veel beter!!
Dit is iig hoe ik het een beetje voel. Net als jij vind ik het heel moeilijk gevoel om uit te spreken, omdat het ook zo dubbel is allemaal..
zaterdag 5 januari 2008 om 21:24
als je denkt dat de oplossing wellicht binnen jezelf ligt is het de moeite waard die mogelijkheid eerst te onderzoeken
het is helemaal niet raar als je na een tijd samenwonen met je eerste liefde enigzins door elkaar heen gegroeid bent en niet meer precies weet waar jij begint en hij eindigd...welke irritaties eigenlijk over jezelf gaan en welke over hem...het is helemaal niet raar als zo'n eerste intensieve relatie tot een (jaja) identiteitscrisis leidt. Het is helemaal niet raar dat je soms geen zin hebt in zijn genegenheid en daar hoef je je ook niet schuldig over te voelen, en het is denk ik ook helemaal niet raar als je er op een andere plek beter toe in staat zou zijn helder te zien hoe het nou allemaal zit dan in jullie gezamelijke domein.
het klinkt ook een beetje of je gewend bent heel lief voor hem te zijn, en je goede kant aan hem te laten zien...heb je misschien het gevoel dat hij je echte ik niet zien wil? laat je hem zien wie je echt bent?
en zelfs als dit allemaal niet goed zit wil het niets zeggen over je relatie of die goed of slecht is...het omgaan met dit soort moeilijkheden zal juist bijdragen aan de kwaliteit van je relatie...
persoonlijk denk ik dat het handig is hem dit in elk geval goed duidelijk te maken als je ervoor kiest even afstand te nemen...dat het gaat om een intern probleem waar hij (nog) niets aan kan doen, en wat (nog) niet over hem gaat...
succes!
het is helemaal niet raar als je na een tijd samenwonen met je eerste liefde enigzins door elkaar heen gegroeid bent en niet meer precies weet waar jij begint en hij eindigd...welke irritaties eigenlijk over jezelf gaan en welke over hem...het is helemaal niet raar als zo'n eerste intensieve relatie tot een (jaja) identiteitscrisis leidt. Het is helemaal niet raar dat je soms geen zin hebt in zijn genegenheid en daar hoef je je ook niet schuldig over te voelen, en het is denk ik ook helemaal niet raar als je er op een andere plek beter toe in staat zou zijn helder te zien hoe het nou allemaal zit dan in jullie gezamelijke domein.
het klinkt ook een beetje of je gewend bent heel lief voor hem te zijn, en je goede kant aan hem te laten zien...heb je misschien het gevoel dat hij je echte ik niet zien wil? laat je hem zien wie je echt bent?
en zelfs als dit allemaal niet goed zit wil het niets zeggen over je relatie of die goed of slecht is...het omgaan met dit soort moeilijkheden zal juist bijdragen aan de kwaliteit van je relatie...
persoonlijk denk ik dat het handig is hem dit in elk geval goed duidelijk te maken als je ervoor kiest even afstand te nemen...dat het gaat om een intern probleem waar hij (nog) niets aan kan doen, en wat (nog) niet over hem gaat...
succes!
zaterdag 5 januari 2008 om 21:30
Gala en SoConfused
dat van die eerste geliefde...
ik woon samen met nummer 5 en in het begin dacht ik ook vaak, is dit m?
zelfs met vergelijkingsmateriaal (waarbij mijn schat echt niet op alle punten hoger dan zijn 4 voorgangers scoort) kun je deze gedachte dus soms hebben.
mijn devies: perk je zelf mentaal niet in. sta je zelf toe zo nu en dan op iemand anders verliefd te zijn. voor ook goede gesprekken met andere mannen. Op het moment dat je echt iemand treft die volgens jou beter bij je past dan de man die je tot nu toe gekozen hebt is het vroeg zat om te panieken!
(mijn ervaring is juist dat hoe intensiever ik met andere mannen om ging, hoe meer ik terug verlangde naar mijn prins)
dat van die eerste geliefde...
ik woon samen met nummer 5 en in het begin dacht ik ook vaak, is dit m?
zelfs met vergelijkingsmateriaal (waarbij mijn schat echt niet op alle punten hoger dan zijn 4 voorgangers scoort) kun je deze gedachte dus soms hebben.
mijn devies: perk je zelf mentaal niet in. sta je zelf toe zo nu en dan op iemand anders verliefd te zijn. voor ook goede gesprekken met andere mannen. Op het moment dat je echt iemand treft die volgens jou beter bij je past dan de man die je tot nu toe gekozen hebt is het vroeg zat om te panieken!
(mijn ervaring is juist dat hoe intensiever ik met andere mannen om ging, hoe meer ik terug verlangde naar mijn prins)
