Relaties
alle pijlers
Hoe moet het nu verder? Tips please!
donderdag 27 december 2007 om 20:49
Hoi allemaal,
Het is een heel verhaal, maar ik hoop dat iemand tijd heeft mij van advies te voorzien, want ik weet het niet meer. Ik ben een jonge vrouw van bijna 24 en heb 7 jaar geleden gerotzooid met een jongen waar ik heel erg verliefd op was. Hij rotzooide toen ook met een ander meisje en toen heb ik er een punt achter gezet. De afgelopen zeven jaar hebben we nog steeds contact, met heel veel ups en down. We hebben elkaar sindsdien niet meer gezien. We plannen vaak om dit wel te doen, maar steeds word ik bang en krabbel ik terug. Een tijd lang gaf hij namelijk eerlijk toe dat hij altijd heeft willen weten hoe sex met mij geweest zou zijn. De laatste 1,5 jaar draait het hier helemaal niet meer en is het meer dat we allebei iets missen. Ik merk heel duidelijk dat allebei een stuk volwassener zijn, ik ben bijna 24, hij is inmiddels 26 en we kunnen eindelijk normaal tegen elkaar doen. Althans, dat dacht ik.
Kerstavond kreeg ik het volgende smsje: Jammer dat ik je weer niet kan zien. Ik voel me er niet goed bij. Had meer verwacht na hoe we laatste tijd met elkaar omgaan, volgens mij meen je er niets van. kus
Hierna is de volgende mailsessie geweest:
IK: Lieverd,
Weet eigenlijk nog niet goed wat ik je wil zeggen, dus ik begin maar gewoon te typen.
Jou smsje van vannacht was echt typerend voor mijn gevoel. De hele avond had ik het gevoel dat ik je iets moest sturen, maar ik wist niet hoe ik het moest verwoorden dus stuurde ik niets.... 's Ochtends word ik wakker en zie ik jouw smsje. Het verwoorde mijn gevoel: ik voel me niet goed bij hoe het nu gaat.
Het is al een paar keer door mijn hoofd geschoten: waarom volgend jaar niet samen kerst?
Maar dan tegelijkertijd ook weer: hij heeft zijn leven daar, ik mijn eigen leven. Twee levens die moeilijk te combineren zijn. Maar niet onmogelijk; maar dan moeten we dat allebei willen. En niet dat ik alles moet opgeven voor jou. Ik ben nog student, heb mijn leventje daar, wil nog zoveel van de wereld zien.
Andere momenten verlang ik weer gewoon naar lekker met jou op de bank te hangen, leuke dingen doen.
Mijn hoofd is een brok van verwarring. Ik weet niet wat ik wil, maar weet alleen dat ik jou niet kan loslaten.
Maar dan denk ik ook weer: hij vind mij niet leuk, ik ben niet meer wie ik was, niet de persoon die hij heeft leren kennen. Ook hij is anders geworden. Is het niet een stukje illusie wat we onszelf voorhouden?
Ik weet dat jij totaal niks kan met de inhoud van deze email en misschien is het ook niet verstanding om te sturen, maar dan heb ik het in ieder geval van me afgeschreven. Het vreet namelijk aan me dat ik nog steeds geen reactie heb op mijn smsje. Het vreet aan me dat wij niet samen zijn. Het frustreert me dat ik zelf zo onwijs moeilijk kan lopen doen.
Kortom, het maakt me gek en dat los ik dan op door van me af te schrijven...
Sorry....
liefs en een kus
HIJ:Hoi,
Ik weet niet wat je hiermee wil bereiken maar het zal wel aan mij liggen. En zeker de woorden hij vind mij niet leuk??????
Waarom zou ik dan weer contact met je hebben gezocht? Als ik jou niet leuk vind zou ik dat zeker allang niet meer gedaan hebben. Dus grote onzin.
Onze levens heb je gelijk in, maar jij was degene die zei als je echt om mekaar zou geven dat het wel goed zou kunnen komen. Maar blijkbaar denk je er weer anders over.
Ik heb dat smsje niet voor niet gestuurd tijdens kerstavond/nacht. Ik zou zo graag bij wijze van spreken de kerstdagen met je doorgebracht willen hebben.
Ik heb echt eenzame momenten en ja dan denk ik echt wel eens aan je. Het is maar goed dat ik 2e kerst bij me tante mag gaan eten anders had ik een hele dag alleen thuis gezeten! Dan had ik me pas echt kut gevoeld.
Daarom had ik gehoopt om je nu echt eens een x te zien, al was het maar 10 min. Gewoon een knuffel en miss was het dan voor altijd!
Ik heb een leuke avond gehad, maar zeker met de kerstdagen mis ik echt iemand om me heen en ik denk dat jij dat ook heb. Gewoon een knuffel of evt liefde van iemand waar je mee samen zou willen zijn.
Sorry voor de slijm mail, maar komt uit me hart!!
Liefs en slaap lekker!
IK:
Don't worry, ik vind het helemaal geen slijmmail, vind het juist lief!
Wat ik bedoelde met de woorden "hij vind mij niet leuk" is meer dat jij de persoon die ik was destijds wellicht in je hoofd hebt en dat je die leuk vind, maar die persoon ben ik niet meer. Ik bedoel alleen maar te zeggen dat ik in die ruim 7 jaar echt wel veranderd ben.
Je verhalen over kerst vind ik kut om te horen, maar ik herken er wel iets in. Iedereen kijkt uit naar kerst, ik vind het maar kut. Op tv maken ze er altijd zoveel gezelligheid van, ik vind het bullshit. Ik zie het als een paar dagen waarop ik mijn oma's weer eens mag entertainen en ik kan je verzekeren, daar ben ik op dit moment wel weer redelijk klaar mee.
Maar ik denk er helemaal niet anders over dan wat ik laatst gezegd heb, in tegendeel. Maar wat ik bedoelde met die verschillende levens is dat ik af en toe wel het idee krijgt dat jij niet zo snel iets voor mij zou opgeven. Dat als ik heel ver in de toekomst zou denken dat jij wel van mij zou verlangen dat ik terug richting zeeland kom. Kleine dingetjes.
Ben blij dat je gewoon eerlijk bent..
liefs
Vervolgens krijg ik dit terug:
Nou dat was het dan! Kunnen we elkaar beter met rust laten, hiermee gaan we toch niks bereiken en kan het voor beide makkelijker worden! Heb hier geen zin meer in, wordt toch eindeloos discussie en volgens mij vind je het alleen maar leuk om te jennen. De groeten
Hierna heb ik laten weten dat ik niet begrijp waar deze reactie vandaan komt. Dat ik alleen het idee heb dat ik alles voor hem zou moeten opgeven, mijn leven wat ik leid en dat hij zo door kan gaan, dat hij dat verlangt. Maar dat ik zeker hoop dat hij het nu niet zomaar opgeeft. Nu heb ik al twee dagen niks meer van hem gehoord en ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen.
Iemand wijze raad? Mag ook gewoon hard zijn, kan ik wel hebben....
liefs
Het is een heel verhaal, maar ik hoop dat iemand tijd heeft mij van advies te voorzien, want ik weet het niet meer. Ik ben een jonge vrouw van bijna 24 en heb 7 jaar geleden gerotzooid met een jongen waar ik heel erg verliefd op was. Hij rotzooide toen ook met een ander meisje en toen heb ik er een punt achter gezet. De afgelopen zeven jaar hebben we nog steeds contact, met heel veel ups en down. We hebben elkaar sindsdien niet meer gezien. We plannen vaak om dit wel te doen, maar steeds word ik bang en krabbel ik terug. Een tijd lang gaf hij namelijk eerlijk toe dat hij altijd heeft willen weten hoe sex met mij geweest zou zijn. De laatste 1,5 jaar draait het hier helemaal niet meer en is het meer dat we allebei iets missen. Ik merk heel duidelijk dat allebei een stuk volwassener zijn, ik ben bijna 24, hij is inmiddels 26 en we kunnen eindelijk normaal tegen elkaar doen. Althans, dat dacht ik.
Kerstavond kreeg ik het volgende smsje: Jammer dat ik je weer niet kan zien. Ik voel me er niet goed bij. Had meer verwacht na hoe we laatste tijd met elkaar omgaan, volgens mij meen je er niets van. kus
Hierna is de volgende mailsessie geweest:
IK: Lieverd,
Weet eigenlijk nog niet goed wat ik je wil zeggen, dus ik begin maar gewoon te typen.
Jou smsje van vannacht was echt typerend voor mijn gevoel. De hele avond had ik het gevoel dat ik je iets moest sturen, maar ik wist niet hoe ik het moest verwoorden dus stuurde ik niets.... 's Ochtends word ik wakker en zie ik jouw smsje. Het verwoorde mijn gevoel: ik voel me niet goed bij hoe het nu gaat.
Het is al een paar keer door mijn hoofd geschoten: waarom volgend jaar niet samen kerst?
Maar dan tegelijkertijd ook weer: hij heeft zijn leven daar, ik mijn eigen leven. Twee levens die moeilijk te combineren zijn. Maar niet onmogelijk; maar dan moeten we dat allebei willen. En niet dat ik alles moet opgeven voor jou. Ik ben nog student, heb mijn leventje daar, wil nog zoveel van de wereld zien.
Andere momenten verlang ik weer gewoon naar lekker met jou op de bank te hangen, leuke dingen doen.
Mijn hoofd is een brok van verwarring. Ik weet niet wat ik wil, maar weet alleen dat ik jou niet kan loslaten.
Maar dan denk ik ook weer: hij vind mij niet leuk, ik ben niet meer wie ik was, niet de persoon die hij heeft leren kennen. Ook hij is anders geworden. Is het niet een stukje illusie wat we onszelf voorhouden?
Ik weet dat jij totaal niks kan met de inhoud van deze email en misschien is het ook niet verstanding om te sturen, maar dan heb ik het in ieder geval van me afgeschreven. Het vreet namelijk aan me dat ik nog steeds geen reactie heb op mijn smsje. Het vreet aan me dat wij niet samen zijn. Het frustreert me dat ik zelf zo onwijs moeilijk kan lopen doen.
Kortom, het maakt me gek en dat los ik dan op door van me af te schrijven...
Sorry....
liefs en een kus
HIJ:Hoi,
Ik weet niet wat je hiermee wil bereiken maar het zal wel aan mij liggen. En zeker de woorden hij vind mij niet leuk??????
Waarom zou ik dan weer contact met je hebben gezocht? Als ik jou niet leuk vind zou ik dat zeker allang niet meer gedaan hebben. Dus grote onzin.
Onze levens heb je gelijk in, maar jij was degene die zei als je echt om mekaar zou geven dat het wel goed zou kunnen komen. Maar blijkbaar denk je er weer anders over.
Ik heb dat smsje niet voor niet gestuurd tijdens kerstavond/nacht. Ik zou zo graag bij wijze van spreken de kerstdagen met je doorgebracht willen hebben.
Ik heb echt eenzame momenten en ja dan denk ik echt wel eens aan je. Het is maar goed dat ik 2e kerst bij me tante mag gaan eten anders had ik een hele dag alleen thuis gezeten! Dan had ik me pas echt kut gevoeld.
Daarom had ik gehoopt om je nu echt eens een x te zien, al was het maar 10 min. Gewoon een knuffel en miss was het dan voor altijd!
Ik heb een leuke avond gehad, maar zeker met de kerstdagen mis ik echt iemand om me heen en ik denk dat jij dat ook heb. Gewoon een knuffel of evt liefde van iemand waar je mee samen zou willen zijn.
Sorry voor de slijm mail, maar komt uit me hart!!
Liefs en slaap lekker!
IK:
Don't worry, ik vind het helemaal geen slijmmail, vind het juist lief!
Wat ik bedoelde met de woorden "hij vind mij niet leuk" is meer dat jij de persoon die ik was destijds wellicht in je hoofd hebt en dat je die leuk vind, maar die persoon ben ik niet meer. Ik bedoel alleen maar te zeggen dat ik in die ruim 7 jaar echt wel veranderd ben.
Je verhalen over kerst vind ik kut om te horen, maar ik herken er wel iets in. Iedereen kijkt uit naar kerst, ik vind het maar kut. Op tv maken ze er altijd zoveel gezelligheid van, ik vind het bullshit. Ik zie het als een paar dagen waarop ik mijn oma's weer eens mag entertainen en ik kan je verzekeren, daar ben ik op dit moment wel weer redelijk klaar mee.
Maar ik denk er helemaal niet anders over dan wat ik laatst gezegd heb, in tegendeel. Maar wat ik bedoelde met die verschillende levens is dat ik af en toe wel het idee krijgt dat jij niet zo snel iets voor mij zou opgeven. Dat als ik heel ver in de toekomst zou denken dat jij wel van mij zou verlangen dat ik terug richting zeeland kom. Kleine dingetjes.
Ben blij dat je gewoon eerlijk bent..
liefs
Vervolgens krijg ik dit terug:
Nou dat was het dan! Kunnen we elkaar beter met rust laten, hiermee gaan we toch niks bereiken en kan het voor beide makkelijker worden! Heb hier geen zin meer in, wordt toch eindeloos discussie en volgens mij vind je het alleen maar leuk om te jennen. De groeten
Hierna heb ik laten weten dat ik niet begrijp waar deze reactie vandaan komt. Dat ik alleen het idee heb dat ik alles voor hem zou moeten opgeven, mijn leven wat ik leid en dat hij zo door kan gaan, dat hij dat verlangt. Maar dat ik zeker hoop dat hij het nu niet zomaar opgeeft. Nu heb ik al twee dagen niks meer van hem gehoord en ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen.
Iemand wijze raad? Mag ook gewoon hard zijn, kan ik wel hebben....
liefs
donderdag 27 december 2007 om 21:04
Uh: Wat wil je van deze knul? Wat voel je voor deze jongen?
Misschien heb ik niet goed gelezen, maar dat mis ik een beetje in je verhaal.
Wat moet je opgeven?
Wie zegt dat je en wat je op moet geven?
Je maakt zo'n jongen wel enorm onzeker hoor, en daarna balen dat hij twee dagen niets heeft laten horen.
Spreek gewoon een keertje weer af en kijk hoe het loopt?
Wat de toekomst brengt weet je toch niet van tevoren.
Misschien heb ik niet goed gelezen, maar dat mis ik een beetje in je verhaal.
Wat moet je opgeven?
Wie zegt dat je en wat je op moet geven?
Je maakt zo'n jongen wel enorm onzeker hoor, en daarna balen dat hij twee dagen niets heeft laten horen.
Spreek gewoon een keertje weer af en kijk hoe het loopt?
Wat de toekomst brengt weet je toch niet van tevoren.
donderdag 27 december 2007 om 21:07
Hoi,
Ik begrijp net als hij niet helemaal wat je wilt. En volgens mij is dat ook je grootste probleem. Je wilt niet, maar eigenlijk ook juist zo graag. Misschien een beetje de hart vs. hersenen strijd? Ik weet ook niet wat het beste advies zou zijn. Je kunt het samen proberen maar hij laat wel duidelijk weten dat hij geen zin heeft om aan het lijntje gehouden te worden (en terecht natuurlijk).
Succes ermee, maar weet wel dat sommige vriendjes gewoon leuk zijn om te herinneren maar dat in het heden ook talloze mannen zijn met wie je het ook net zo leuk of leuker kan hebben.
Ik begrijp net als hij niet helemaal wat je wilt. En volgens mij is dat ook je grootste probleem. Je wilt niet, maar eigenlijk ook juist zo graag. Misschien een beetje de hart vs. hersenen strijd? Ik weet ook niet wat het beste advies zou zijn. Je kunt het samen proberen maar hij laat wel duidelijk weten dat hij geen zin heeft om aan het lijntje gehouden te worden (en terecht natuurlijk).
Succes ermee, maar weet wel dat sommige vriendjes gewoon leuk zijn om te herinneren maar dat in het heden ook talloze mannen zijn met wie je het ook net zo leuk of leuker kan hebben.
donderdag 27 december 2007 om 21:14
Ik denk dat hij een beetje pissig is en zich niet serieus genomen voelt door jou. Mannen krijgen nou eenmaal zwaar de pest in als een vrouw voor ze denkt. En dat doe jij door hem te schrijven dat jij denkt dat hij toch niks voor jou wil opgeven. Hou op hem te analiseren en ga wat leuks met hem doen om hem beter te leren kennen. Als het nog klikt kun je altijd nog over opgeven of niet opgeven praten.
Veel succes!
Veel succes!
donderdag 27 december 2007 om 21:15
Wat mij het meest opvalt aan het hele stuk:
Jij (TO) schrijft op een "typisch vrouwelijke manier" over je gevoelens voor hem in het bijzonder. Daarentegen viel me bij hem dit het meest op:
vrij verwijtend klinken. Geloof niet dat ik dat erg terecht vind als je nog 'helemaal' niks met elkaar hebt.
ik kan je tekst helemaal verkeerd interpreteren maar ik vind die jongen een beetje dwingend en onaardig overkomen....
Jij (TO) schrijft op een "typisch vrouwelijke manier" over je gevoelens voor hem in het bijzonder. Daarentegen viel me bij hem dit het meest op:
Dit stukje zegt niks over jou. Dat klinkt gewoon als iemand die het alleen zijn zat is en een meisje zoekt en jij bent potentieel. Vind het niet echt klinken alsof hij specifiek JOU echt helemaal wooooow vindt. Verder vind ik dit:
vrij verwijtend klinken. Geloof niet dat ik dat erg terecht vind als je nog 'helemaal' niks met elkaar hebt.
ik kan je tekst helemaal verkeerd interpreteren maar ik vind die jongen een beetje dwingend en onaardig overkomen....
donderdag 27 december 2007 om 21:27
Spinster zegt wijze dingen Lovestory...
Verder komt een en ander op mij over als twee mensen die al veel te lang om elkaar heendraaien en die elkaar wel kennen op een bepaald level maar die aan de andere kant de ballen begrijpen van de gevoelens en gedachtenkronkels van de ander en helemaal niet weten wat ze van elkaar willen en kunnen verwachten. Als je na zeven jaar nog zo miscommuniceert dan denk ik niet dat je veel hoeft te verwachten van een relatie/vriendschap, whatever met deze man.
Verder komt een en ander op mij over als twee mensen die al veel te lang om elkaar heendraaien en die elkaar wel kennen op een bepaald level maar die aan de andere kant de ballen begrijpen van de gevoelens en gedachtenkronkels van de ander en helemaal niet weten wat ze van elkaar willen en kunnen verwachten. Als je na zeven jaar nog zo miscommuniceert dan denk ik niet dat je veel hoeft te verwachten van een relatie/vriendschap, whatever met deze man.
donderdag 27 december 2007 om 21:31
De raad die ik je geef: hij is er klaar mee!. Zeven jaar langs elkaar heen lullen, niet durven wel willen. Menigeen wordt het op den duur zat. Gek genoeg smsen en mailen jullie wel. Waarom bel je elkaar dan niet op? Dat je elkaar niet durft te zien, tja dat is een keuze maar dan bestaat er nog zo iets als bellen. Als je al zeven jaar niet durft, steeds terugkrabbelt dan betekent het dat je er geen zin in hebt. Dat hij het toch niet voor je is. Omgekeerd hij naar jou toe zet ook geen stap verder dan mailen en smsen. 1+1 is bij mij 2. Einde oefening.
donderdag 27 december 2007 om 22:16
Vind het trouwens niet zo netjes dat je mailconversatie op en openbaar forum knalt, maar dat terzijde.
Denk idd dat dit niet opschiet. jullie draaien al 7 jaar om elkaar heen, je wilt hem niet ontmoeten, want je bent kennelijk ergens bang voor. Ik denk dat jullie elkaar alleen maar de kop gek maken en dat het meer om de spanning van de jacht gaat dan om het daadwerkelijk willen hebben, want als je wilde hebben, dan ging je er wel harder achteraan en stelde je een ontmoeting niet steeds uit.
vraag jezelf eers eens af wat jij nu ECHT wilt met dit contact. Wat verwacht je, hoe zie jij de toekomst, wat wil je van hem? Wil je hem echt of geniet je gewoon van de aandacht, van het idee van en soort van "reserve-minnaar".
Denk idd dat dit niet opschiet. jullie draaien al 7 jaar om elkaar heen, je wilt hem niet ontmoeten, want je bent kennelijk ergens bang voor. Ik denk dat jullie elkaar alleen maar de kop gek maken en dat het meer om de spanning van de jacht gaat dan om het daadwerkelijk willen hebben, want als je wilde hebben, dan ging je er wel harder achteraan en stelde je een ontmoeting niet steeds uit.
vraag jezelf eers eens af wat jij nu ECHT wilt met dit contact. Wat verwacht je, hoe zie jij de toekomst, wat wil je van hem? Wil je hem echt of geniet je gewoon van de aandacht, van het idee van en soort van "reserve-minnaar".
