Relaties
alle pijlers
Hoe relatie en sfeer thuis verbeteren?
dinsdag 16 april 2024 om 09:45
Hoi allemaal,
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet
Man en ik zitten in een dip. Al bijna een jaar. We hebben allebei de wens om er samen uit te komen, maar het lukt ons niet (goed) om nader tot elkaar te komen. We hebben therapie om ons te helpen met communicatie en er is verbetering, maar het gaat tergend langzaam. De sfeer thuis is het beste te omschrijven als zakelijk. We hebben twee kinderen in de basisschoolleeftijd, dus we verdelen de taken, overleggen goed en doen wat we moeten doen. Ik merk dat vooral onze oudste last heeft van onze dip. Oudste is een gevoelig kind, is ineens prikkelbaar, slaapt slecht en stelt vragen als 'Mama, hou jij wel van papa?' Of 'waarom knuffel jij papa nooit?' Ik word hier erg verdrietig van, tegelijkertijd voel ik heel veel weerstand om dan maar 'te doen alsof...'
Op initiatief van de therapeut hebben we 1x in de twee weken date night (thuis of uit) maar we lijken elkaar kwijt, wat er voor zorgt dat we het op date night toch al snel over de kinderen hebben, of: discussie krijgen om iets onbenulligs.
Hoe ga ik hiermee om? En heeft iemand concrete tips om in ieder geval de sfeer te verbeteren? Ik wil gewoon graag dat mijn kinderen thuiskomen in een warm, liefdevol nest en dat is het nu niet
bietenwrap wijzigde dit bericht op 16-04-2024 09:47
Reden: Tikfoutje
Reden: Tikfoutje
0.04% gewijzigd
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
woensdag 17 april 2024 om 00:01
Als ik loep dan lees ik toch een iets ander verhaal over die knip..pindakaasmetnootjes schreef: ↑16-04-2024 22:59Ik denk dat je boos en/of teleurgesteld bent omdat man nu in korte tijd voor een tweede keer alleen een hele grote beslissing voor jullie gezin neemt.
Eerst dat er geen derde kind meer komt door definitief een knip te zetten en jij daar eigenlijk nog om moet of al aan het rouwen bent. Want jij hebt dat verlangen wel.
woensdag 17 april 2024 om 01:14
We zijn allemaal mensen en maken fouten. Ja, jij heeft dit onhandig aangepakt, dacht waarschijnlijk echt dat het wel los zou lopen.
Wol je hem dit eeuwug blijven verwijten? Zoeken naar praktische oplossingen (samen!) Is constructieve. Misschien wat milder naar elkaar kijken. Ik denk dat hij nu echt wel weet dat hij fout zat, maar hij kan het niet meer terugdraaien.
Wol je hem dit eeuwug blijven verwijten? Zoeken naar praktische oplossingen (samen!) Is constructieve. Misschien wat milder naar elkaar kijken. Ik denk dat hij nu echt wel weet dat hij fout zat, maar hij kan het niet meer terugdraaien.
woensdag 17 april 2024 om 06:21
woensdag 17 april 2024 om 06:28
Ja en echt denken dat het wel los zal lopen met die zwemles en files en dan vrouw maar weer bellen om het over te nemen, vind ik ook nogal naïef (en gemakzuchtig) klinken, eerlijk gezegd. En dan ook nog olie op het vuur gooien door al bij voorbaat te zeggen dat het dan vanavond wel weer gezellig zal zijn thuis...
En er zit ongetwijfeld inmiddels eea mis in de dynamiek tussen TO en man, maar ik zou ook serieus boos worden als mijn man dit soort dingen zou doen.
En er zit ongetwijfeld inmiddels eea mis in de dynamiek tussen TO en man, maar ik zou ook serieus boos worden als mijn man dit soort dingen zou doen.
woensdag 17 april 2024 om 06:38
Ik weet ook niet of man het zelf wel of niet leuk vindt om mee naar zwemles te gaan @To?
Dat soort verschillen qua beleving van taken leverde bij ons thuis wel eens onbegrip op namelijk. Man vond het bijvoorbeeld leuk om mee naar zwemles te gaan, maar moest eigenlijk werken en ik was vrij, maar vond het eigenlijk niet zo leuk. Dus dan vond ik het in sommige periodes een relatief zware taak, wat hij dan oprecht niet snapte, want het was toch gezellig om mee naar zwemles te gaan en ik hoefde toch niet te werken. (Nee maar dan had ik wel s ochtends al moeten 'rennen en vliegen' om mijn werk en andere taken van die dag zo veel mogelijk te doen)
Dat soort verschillen qua beleving van taken leverde bij ons thuis wel eens onbegrip op namelijk. Man vond het bijvoorbeeld leuk om mee naar zwemles te gaan, maar moest eigenlijk werken en ik was vrij, maar vond het eigenlijk niet zo leuk. Dus dan vond ik het in sommige periodes een relatief zware taak, wat hij dan oprecht niet snapte, want het was toch gezellig om mee naar zwemles te gaan en ik hoefde toch niet te werken. (Nee maar dan had ik wel s ochtends al moeten 'rennen en vliegen' om mijn werk en andere taken van die dag zo veel mogelijk te doen)
woensdag 17 april 2024 om 07:30
Het gata niet om de baan, dat bepaalt de man zelf
Het gaat om de impact op het gezin, en dat de rest van het gezin daar niet in ins meegenomen
Als man een andere baan wil, overlegt hij dat. En als TO dat geen goed idee vindt, dan kan hij:
1. doorzetten en oplossingen bedenken die het wel een goed idee maken
2. doorzetten en het stuk laten lopen
3. niet-doorzetten
En als hij doorzet, kan TO er op dat moment voor kiezen om niet met hem verder te willen
Maar nu forceert hij zijn keuzes op haar leven, en dat is niet oke
woensdag 17 april 2024 om 08:38
Man mag zijn droombaan dus niet aannemen vanwege die impact. Maar hoe groot kan die impact nou werkelijk zijn met een uurtje per dag extra reistijd.dat is toch niet onoverkomelijk en iets om zo lang boos om te zijn. Zelfs tot bijna scheiden aan toe. Ik vind dat ook iets dat je je partner moet gunnen, je werk is zo’n belangrijk onderdeel van je leven, daar moet je het gewoon naar je zin hebben. Die taken moeten gewoon herverdeeld worden. Maar daar stond TO in het begin al niet voor open. Daarom heeft hij doorgezet. Het werkt gewoon 2 kanten op. Ik vind TO nogal overheersend klinken in haar eisen.
woensdag 17 april 2024 om 08:42
het is onoverkomelijk, als een ander voor jou beslist, dat je het onoverkomelijk moet vindenNogeffe24 schreef: ↑17-04-2024 08:38Man mag zijn droombaan dus niet aannemen vanwege die impact. Maar hoe groot kan die impact nou werkelijk zijn met een uurtje per dag extra reistijd.dat is toch niet onoverkomelijk en iets om zo lang boos om te zijn. Zelfs tot bijna scheiden aan toe. Ik vind dat ook iets dat je je partner moet gunnen, je werk is zo’n belangrijk onderdeel van je leven, daar moet je het gewoon naar je zin hebben. Die taken moeten gewoon herverdeeld worden. Maar daar stond TO in het begin al niet voor open. Daarom heeft hij doorgezet. Het werkt gewoon 2 kanten op. Ik vind TO nogal overheersend klinken in haar eisen.
je partner bepaalt niet, wat jij hem/haar moet gunnen, dat bepaal alleen jij-zelf
woensdag 17 april 2024 om 08:46
Soort van ego-post maar mogelijk behulpzaam voor TO:
Ik denk regelmatig na over dit topic. Laatst had ik het met man over een vrouw die ik leerde kennen op het schoolplein die niet werkte, waarvan haar man had gevraagd of zij wilde stoppen met werken toen het eerste kind kwam. Hij had een restaurant en een vervelende jeugd met veel overal gedumpt worden dus hij vroeg of zij dan wilde stoppen zodat hun kinderen altijd een vaste plek hadden om te zijn.
Ik kon dat niet met elkaar rijmen. JIJ hebt een nare ervaring en daarom moet IK stoppen met werken?? Toen ik dit met mijn man besprak zat hij heel anders in de wedstrijd. Veel liefdevoller, dingen voor elkaar doen, "je bent toch een team" etc..
Gelijkwaardigheid kan ook in andere dingen zitten, natuurlijk. En dan denk ik aan de post van Wiebeltje.
Ik denk dat ik zelf teveel nadruk leg op een gelijke verdeling van de "lasten" als het op de kinderen aankomt. Omdat ik het zelf echt als zwaar ervaar, en mijn man ook. Toen mijn man een andere baan overwoog met diensten heb ik ook bij vriendinnen zitten spuien. Ik zit er écht niet op te wachten om structureel op dagen de boel alleen te draaien, terwijl anderen daar veel relaxter in zijn. Maar dan denk ik dus ook aan de post van Wiebeltje.
Ik zit echt in die strijd. En waarom eigenlijk, want ik houd toch gewoon heel veel van mijn kinderen? Ik wilde ze toch? Ik geniet er toch ook van? Het heeft voor mijn gevoel meer te maken met het gevoel dat de ander er "gemakkelijk vanaf komt" dan met de daadwerkelijke belasting die het mij geeft. Zou dat in erkenning zitten?
Wat is het forum toch fijn. Onverwachte levenslessen .
Ik denk regelmatig na over dit topic. Laatst had ik het met man over een vrouw die ik leerde kennen op het schoolplein die niet werkte, waarvan haar man had gevraagd of zij wilde stoppen met werken toen het eerste kind kwam. Hij had een restaurant en een vervelende jeugd met veel overal gedumpt worden dus hij vroeg of zij dan wilde stoppen zodat hun kinderen altijd een vaste plek hadden om te zijn.
Ik kon dat niet met elkaar rijmen. JIJ hebt een nare ervaring en daarom moet IK stoppen met werken?? Toen ik dit met mijn man besprak zat hij heel anders in de wedstrijd. Veel liefdevoller, dingen voor elkaar doen, "je bent toch een team" etc..
Gelijkwaardigheid kan ook in andere dingen zitten, natuurlijk. En dan denk ik aan de post van Wiebeltje.
Ik denk dat ik zelf teveel nadruk leg op een gelijke verdeling van de "lasten" als het op de kinderen aankomt. Omdat ik het zelf echt als zwaar ervaar, en mijn man ook. Toen mijn man een andere baan overwoog met diensten heb ik ook bij vriendinnen zitten spuien. Ik zit er écht niet op te wachten om structureel op dagen de boel alleen te draaien, terwijl anderen daar veel relaxter in zijn. Maar dan denk ik dus ook aan de post van Wiebeltje.
Ik zit echt in die strijd. En waarom eigenlijk, want ik houd toch gewoon heel veel van mijn kinderen? Ik wilde ze toch? Ik geniet er toch ook van? Het heeft voor mijn gevoel meer te maken met het gevoel dat de ander er "gemakkelijk vanaf komt" dan met de daadwerkelijke belasting die het mij geeft. Zou dat in erkenning zitten?
Wat is het forum toch fijn. Onverwachte levenslessen .
browniedoc wijzigde dit bericht op 17-04-2024 08:51
Reden: Egopost alert :)
Reden: Egopost alert :)
1.70% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 08:52
Man heeft een totaal eenzijdige beslissing genomen, zonder oog te hebben voor de directe gevolgen voor jou en de kinderen. Hij weet dondersgoed dat hij fout zat, is op zijn pik getrapt dat jij niet van blijdschap stond te springen, vandaar al die rare opmerkingen zoals over de vis en het sneren dat het wel weer gezellig zal zijn als hij thuis komt. Hij is in de verdedigingsmodus geschoten en doet kinderachtig.
Leuk voor hem dat hij blijft met zijn baan, maar het hoe en wat is een rotstreek. Want hij ging er zomaar van uit dat jij wel meer zorg voor de kinderen op je zou nemen en hij neemt in feite ongevraagd een stapje terug in de ouderrol. Want laten we eerlijk zijn; als er een kind ziek van school moet worden gehaald of er is iets op school, zal hij dat niet doen want hij zit ver weg. Lekker makkelijk.
Maak van je verlies je winst. Jij hebt nu qualitytime met de kinderen, hij mag als hij thuis komt de afwas doen en het speelgoed opruimen. En daar hoeft hij niet over te miepen, want jij kan immers niet alles in je eentje doen en het was zijn keuze om verder weg te gaan werken…. Benadruk maar dat jij graag wil dat jullie als ouders de zorg verdelen, dus mag hij op zaterdag naar zwemles en jij gaat dan een cursus of iets doen. Hij heeft ongevraagd die baan genomen, dan zitten daar niet enkel consequenties aan voor jou en de kinderen.
Of je relatie het gaat redden, weet ik niet. Dat is aan jou. Hou jezelf heel goed voor ogen wat jij wil, voor jou en de kinderen.
Leuk voor hem dat hij blijft met zijn baan, maar het hoe en wat is een rotstreek. Want hij ging er zomaar van uit dat jij wel meer zorg voor de kinderen op je zou nemen en hij neemt in feite ongevraagd een stapje terug in de ouderrol. Want laten we eerlijk zijn; als er een kind ziek van school moet worden gehaald of er is iets op school, zal hij dat niet doen want hij zit ver weg. Lekker makkelijk.
Maak van je verlies je winst. Jij hebt nu qualitytime met de kinderen, hij mag als hij thuis komt de afwas doen en het speelgoed opruimen. En daar hoeft hij niet over te miepen, want jij kan immers niet alles in je eentje doen en het was zijn keuze om verder weg te gaan werken…. Benadruk maar dat jij graag wil dat jullie als ouders de zorg verdelen, dus mag hij op zaterdag naar zwemles en jij gaat dan een cursus of iets doen. Hij heeft ongevraagd die baan genomen, dan zitten daar niet enkel consequenties aan voor jou en de kinderen.
Of je relatie het gaat redden, weet ik niet. Dat is aan jou. Hou jezelf heel goed voor ogen wat jij wil, voor jou en de kinderen.
woensdag 17 april 2024 om 08:53
Misschien kun je beter eerst de rest van het topic lezen. Waar het om gaat is dat hij zonder overleg die baan heeft geaccepteerd met nogal wat gevolgen voor TO en ja in dit geval maakt dat uurtje wel veel verschil voor het gezin.Nogeffe24 schreef: ↑17-04-2024 08:38Man mag zijn droombaan dus niet aannemen vanwege die impact. Maar hoe groot kan die impact nou werkelijk zijn met een uurtje per dag extra reistijd.dat is toch niet onoverkomelijk en iets om zo lang boos om te zijn. Zelfs tot bijna scheiden aan toe. Ik vind dat ook iets dat je je partner moet gunnen, je werk is zo’n belangrijk onderdeel van je leven, daar moet je het gewoon naar je zin hebben. Die taken moeten gewoon herverdeeld worden. Maar daar stond TO in het begin al niet voor open. Daarom heeft hij doorgezet. Het werkt gewoon 2 kanten op. Ik vind TO nogal overheersend klinken in haar eisen.
woensdag 17 april 2024 om 08:56
Het gaat in een relatie om Geven & Nemen. Maar in dit geval, lijkt het vooral de TO die geeft (en we horen natuurlijk maar 1 kant)Browniedoc schreef: ↑17-04-2024 08:46
Ik zit echt in die strijd. En waarom eigenlijk, want ik houd toch gewoon heel veel van mijn kinderen? Ik wilde ze toch? Ik geniet er toch ook van? Het heeft voor mijn gevoel meer te maken met het gevoel dat de ander er "gemakkelijk vanaf komt" dan met de daadwerkelijke belasting die het mij geeft. Zou dat in erkenning zitten?
Wat is het forum toch fijn. Onverwachte levenslessen .
En elk beetje ruimte dat zij geeft, neemt hij in.
En hij neemt al ongevraagd veel ruimte in
woensdag 17 april 2024 om 09:00
Ik vind het ook een heel leerzaam topic. Herkenbaar wat er geschreven wordt en zelfs een eye-opener over die wedstrijd sfeer wie het het zwaarst heeft/de minste tijd voor leuke dingen, etc. Heel vervelend. Ik denk dat beiden het gevoel hebben veel van zichzelf in te leveren en te weinig aan zichzelf toe te komen met jonge kinderen en een baan. Als je het gevoel hebt op je tenen te lopen en daarbij vragen de kinderen nog energie, dan blijft er weinig over om open naar je partner te kijken en oprecht te luisteren wat hij/zij zou willen (dat voelt dan als hij vraagt ook nog dingen van me). Op zich is zo'n nieuwe baan niet zo'n big issue, maar wel als je al het gevoel hebt klem te zitten.
En ja, ik vind mijn kinderen ook leuk en toch voelt een weekenddag waarop man weg gaat als vervelend en zwaar, alsof ik zelf vast zit. Terwijl ik eigenlijk ook niet heel veel anders doe dan normaal. Hij heeft dat andersom veel minder en daar zou ik ook wel wat van willen hebben.
En ja, ik vind mijn kinderen ook leuk en toch voelt een weekenddag waarop man weg gaat als vervelend en zwaar, alsof ik zelf vast zit. Terwijl ik eigenlijk ook niet heel veel anders doe dan normaal. Hij heeft dat andersom veel minder en daar zou ik ook wel wat van willen hebben.
woensdag 17 april 2024 om 09:00
Ik heb geen partner en werk nu al jaren op zo dat ik tijd overhoud voor alles voor kind. Dus niet mijn droombaan, niet een reistijd van een uur, etc.Browniedoc schreef: ↑17-04-2024 08:46Ik zit echt in die strijd. En waarom eigenlijk, want ik houd toch gewoon heel veel van mijn kinderen? Ik wilde ze toch? Ik geniet er toch ook van? Het heeft voor mijn gevoel meer te maken met het gevoel dat de ander er "gemakkelijk vanaf komt" dan met de daadwerkelijke belasting die het mij geeft.
En de kinderhaal en breng-dingen doe ik ook alleen en ik ben best gelukkig. Want inderdaad, dit wilde ik zo graag.
En toch zou ik het heel erg niet eerlijk vinden als ik een partner had die wel voor droombaan ging, niet nadacht over de impact op het gezin en alle praktische bezwaren zou wegvegen. Want waarom zou in een team de een alle lasten moeten dragen en de ander niet. Zij draagt de verantwoordelijkheid om alles op rolletjes te laten lopen en zelfs dat verwijt hij haar 'jij houdt me tegen, waarom moet jij altijd alles bepalen'. Zo niet eerlijk.
anoniem_66fe539526f72 wijzigde dit bericht op 17-04-2024 09:02
Reden: Quote ingekort
Reden: Quote ingekort
26.97% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 09:06
maar een weekenddag met jonge kinderen is toch ook niet te vergelijken met een weekenddag zonder?Socie schreef: ↑17-04-2024 09:00
En ja, ik vind mijn kinderen ook leuk en toch voelt een weekenddag waarop man weg gaat als vervelend en zwaar, alsof ik zelf vast zit. Terwijl ik eigenlijk ook niet heel veel anders doe dan normaal. Hij heeft dat andersom veel minder en daar zou ik ook wel wat van willen hebben.
met kinderen sta je constant 'aan', en kom je niet aan jezelf/rust toe. Zeker als je het in je eentje doet
Vaak hebben mannen veel meer aaneengesloten echte rust in een relatie. Omdat ze gaan sporten/fietsen/weekendjes-weg. Niet reageren op de roep "mamaaaaa"
Vrouwen doen het geregeld veel meer met hap-snap uurtjes. Of vrij-zijn-als-de-kinderen-op-bed-liggen
woensdag 17 april 2024 om 09:07
Lila-Linda schreef: ↑17-04-2024 08:42het is onoverkomelijk, als een ander voor jou beslist, dat je het onoverkomelijk moet vinden
je partner bepaalt niet, wat jij hem/haar moet gunnen, dat bepaal alleen jij-zelf
Ja en dat geldt voor die man dus net zo.
Zoals ik het lees stond TO er helemaal niet voor open om te onderzoeken of en hoe ze het wél samen zouden kunnen combineren, TO was alleen bezig met uitleggen waarom het echt niet kon. Ik snap het mechanisme, zeker als TO de verbale van de twee is, maar dat komt met een prijs. De ander krijgt dan dus niet de ruimte en die gaat die ruimte dan maar nemen uiteindelijk.
Een kwartier reistijd is een enorme luxe en niet iets wat de meesten van ons hebben. Vijftig minuten reistijd is juist een heel normale reistijd, die man wilde dus niet iets heel buitenproportioneels.
Het zou wel veranderingen met zich meebrengen en daar had TO het gesprek over aan moeten gaan. Inhoudelijk wel te verstaan, niet enkel met een veto komen.
Natuurlijk had die man dat verbaal op moeten lossen, maar zo is de dynamiek tussen hen duidelijk niet. En zolang TO in haar boosheid blijft hangen en niet vooruit wil zal er ook nooit een andere dynamiek kunnen ontstaan. Zij is op dit moment degene die dat saboteert.
woensdag 17 april 2024 om 09:08
Dat klopt op zich wel en ik zou het - zoals ik het topic vanaf de kant van TO lees ook heel goed begrijpen dat zij dit niet accepteert - maar ik ben wel heel benieuwd waaróm die partner dit gedaan heeft. En zo eenzijdig en zonder overleg.
Kan toch bijna niet anders dan dat daar veel meer aan vooraf is gegaan, misschien wel met veel frustraties? Hoeft niet zo te zijn hoor, maar we weten het niet. Dat er bijv. al tig keer is gesproken over een andere baan, of een baan in een andere woonplaats. Of bijv. over verhuizen naar die woonplaats waar man nu is gaan werken. Kan van alles zijn.
Ik vul nu maar even in hoor, maar als in het verleden dit soort gesprekken er steeds op zijn neergekomen dat TO's man niet kan doen wat hij wil en zij als stel er slecht in zijn om samen te kijken naar oplossingen die voor hen allebei prettig zijn, dan vind ik het gedrag van "een eigen plan trekken" ineens best wel te begrijpen.
Keur het niet goed, maar ik denk dat in hun therapie niet de focus moet liggen op de gezellige date-nights samen, maar op het bespreken van frustraties, patronen, misschien wel jarenlange ingehouden ergernissen bij hen beiden. Als ik puur naar mijn eigen relatie kijk en naar mijzelf als persoon denk ik dat dit héél belangrijk is. Ik snap het eigenlijk ook best goed, dat eigen plan trekken zonder te overleggen, ik zou het zelf alleen nooit ten koste laten gaan van (mijn tijd met) de kinderen.
olea wijzigde dit bericht op 17-04-2024 09:10
0.17% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 09:10
nu doe je wat aannames, die ik niet zie in de posts van TOS-Groot schreef: ↑17-04-2024 09:07Ja en dat geldt voor die man dus net zo.
Zoals ik het lees stond TO er helemaal niet voor open om te onderzoeken of en hoe ze het wél samen zouden kunnen combineren, TO was alleen bezig met uitleggen waarom het echt niet kon. Ik snap het mechanisme, zeker als TO de verbale van de twee is, maar dat komt met een prijs. De ander krijgt dan dus niet de ruimte en die gaat die ruimte dan maar nemen uiteindelijk.
Een kwartier reistijd is een enorme luxe en niet iets wat de meesten van ons hebben. Vijftig minuten reistijd is juist een heel normale reistijd, die man wilde dus niet iets heel buitenproportioneels.
Het zou wel veranderingen met zich meebrengen en daar had TO het gesprek over aan moeten gaan. Inhoudelijk wel te verstaan, niet enkel met een veto komen.
Natuurlijk had die man dat verbaal op moeten lossen, maar zo is de dynamiek tussen hen duidelijk niet. En zolang TO in haar boosheid blijft hangen en niet vooruit wil zal er ook nooit een andere dynamiek kunnen ontstaan. Zij is op dit moment degene die dat saboteert.
Zou kunnen hoor, dat zij de meest verbale is, maar dat lees ik niet bij haar
of dat hij meteen ook met oplossingen kwam.
woensdag 17 april 2024 om 09:10
Het kan óók zijn, ik schreef het al eerder, dat man van TO vindt dat hij teveel geeft. Alleen op basis van wat TO hier schrijft, kunnen wij natuurlijk niet concluderen hoe hij het ervaart. Sommige mensen voelen enorme druk door het financieel verantwoordelijk zijn voor een gezin, of om ervoor te moeten zorgen dat iedereen het goed heeft, nu en later. En mensen die veel geven, gaan dat soms ook weer terugpakken. Door bijvoorbeed ineens op een rare manier "voor zichzelf" te kiezen, om daarmee onbewust weer tot een balans proberen te komen. En ergens denk ik dat dat hier best ook eens aan de hand zou kunnen zijn. Ik zie TO en haar man touwtrekkend voor me, waarbij er dan ineens iemand een enorme ruk geeft en de ander uit balans brengt, maar wel een groot stuk touw te pakken heeft.Lila-Linda schreef: ↑17-04-2024 08:56Het gaat in een relatie om Geven & Nemen. Maar in dit geval, lijkt het vooral de TO die geeft (en we horen natuurlijk maar 1 kant)
En elk beetje ruimte dat zij geeft, neemt hij in.
En hij neemt al ongevraagd veel ruimte in
woensdag 17 april 2024 om 09:12
Wat ik ook wel merk is dat man veel makkelijker voor zichzelf kiest. In allerlei kleine dingen. Hij gaat gerust boven zitten werken als kind beneden is, terwijl ik dat ongezellig vind voor kind en dan een spelletje ga doen (ook als ik best even een boek had willen lezen). Maar ook: hij heeft liever een middag extra opvang en ik wring me in bochten qua werk om kind dan op te vangen (anders vind ik het 'teveel' opvang). Ik denk dat dat wel meespeelt in hoe ik het ouderschap ervaar tov man. En ik lees dat ook een beetje terug in to, die man dan (wellicht ongevraagd) wil ontzien in de avonden en za ochtend op het sportveld staat. Dat alles maakt wel dat jij het ervaart alsof je veel van jezelf inlevert, terwijl man daar misschien minder last van heeft. En dat kan voor onbegrip zorgen, want je hebt het over hetzelfde (een gezin hebben naast werk), maar ervaart het anders.
woensdag 17 april 2024 om 09:14
Ik heb het topic gelezen. Hij heeft het overlegd, zij wilde het niet hebben vanwege de ‘impact’. Een andere baan vind ik nou juist iets wat moet kunnen als een van de twee dat graag wil. Daar moet je als stel gewoon uit zien te komen qua taken. Lijkt me niet heel ingewikkeld allemaal. Bovendien horen we hier alleen haar kant, het zal ongetwijfeld vast ook een andere kant hebben. Iedereen kan hier wel zeggen dat ze hier echt heeeel boos om mag zijn maar denk niet dat het daar beter van wordt. Probeer het een beetje in perspectief te zien.
woensdag 17 april 2024 om 09:15
Lila-Linda schreef: ↑17-04-2024 09:10nu doe je wat aannames, die ik niet zie in de posts van TO
Zou kunnen hoor, dat zij de meest verbale is, maar dat lees ik niet bij haar
of dat hij meteen ook met oplossingen kwam.
Dat staat dus ook precies niet in mijn reactie.
woensdag 17 april 2024 om 09:15
Nogmaals, als je alle posts van TO leest, ook buiten dit topic, dan komt er een vrij bijzondere dynamiek naar boven drijven. Niet in het voor- of nadeel van TO of haar man, maar wel opmerkelijk. Het gaat denk ik toch een stukje dieper dan je punt 1,2 en 3.Lila-Linda schreef: ↑17-04-2024 09:10nu doe je wat aannames, die ik niet zie in de posts van TO
Zou kunnen hoor, dat zij de meest verbale is, maar dat lees ik niet bij haar
of dat hij meteen ook met oplossingen kwam.
fairway wijzigde dit bericht op 17-04-2024 09:16
0.38% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 09:16
woensdag 17 april 2024 om 09:19
Dit dus!S-Groot schreef: ↑17-04-2024 09:07Ja en dat geldt voor die man dus net zo.
Zoals ik het lees stond TO er helemaal niet voor open om te onderzoeken of en hoe ze het wél samen zouden kunnen combineren, TO was alleen bezig met uitleggen waarom het echt niet kon. Ik snap het mechanisme, zeker als TO de verbale van de twee is, maar dat komt met een prijs. De ander krijgt dan dus niet de ruimte en die gaat die ruimte dan maar nemen uiteindelijk.
Een kwartier reistijd is een enorme luxe en niet iets wat de meesten van ons hebben. Vijftig minuten reistijd is juist een heel normale reistijd, die man wilde dus niet iets heel buitenproportioneels.
Het zou wel veranderingen met zich meebrengen en daar had TO het gesprek over aan moeten gaan. Inhoudelijk wel te verstaan, niet enkel met een veto komen.
Natuurlijk had die man dat verbaal op moeten lossen, maar zo is de dynamiek tussen hen duidelijk niet. En zolang TO in haar boosheid blijft hangen en niet vooruit wil zal er ook nooit een andere dynamiek kunnen ontstaan. Zij is op dit moment degene die dat saboteert.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in