Relaties
alle pijlers
Hoe relativeer ik sneller/beter?
zaterdag 27 juni 2020 om 18:21
Hoi!
Ik heb sinds kort een nieuwe vriend na ongeveer 2 a 3 jaar alleen te zijn geweest. Ik dacht dat die tijd alleen voldoende zou zijn om de 'nare' eigenschappen die ik heb in relaties te ontgroeien maar nee. Ik maak mezelf er helemaal gek mee, zo erg dat ik het zelfs allemaal wil afkappen zodat ik weer rust heb.
In 't kort... ik overdenk alles. En ik hang er dan ook vaak een negatieve conclusie aan. En zolang ik regelmatig bevestigd/gerustgesteld wordt dat mijn vriend mij inderdaad de leukste en liefste vindt is er niks aan de hand, maar als die bevestiging dan niet goed genoeg is of vaak genoeg gebeurt ga ik me zorgen maken. Dat hij alleen maar bij me is voor de seks. Dat ik toch niet zo super bijzonder voor hem ben als hij eerst altijd zei. Dat hij misschien wel van gedachten veranderd is maar dit niet tegen me zegt. Dat hij minder van me houdt/minder verliefd is.
Voorbeeld; we kunnen elkaar niet zo supervaak zien. Vinden we allebei jammer maar accepteren we wel. Vandaag is ie even bij me geweest, vanavond heeft ie een feest dus is ie voor het eten weer naar huis gegaan. Om me vervolgens te appen dat ie in zijn eentje thuis de bbq aan heeft gegooid. Enige wat ik dan denk is; hij treuzelt enorm om naar huis te gaan en zegt ook meerdere keren dat hij niet wil, en gaat dan wel vrolijk thuis in zijn eentje eten terwijl we dat ook nog samen hadden kunnen doen? Dat begrijp ik dan niet. En zo zit ik me over meer dingen op te vreten.
Kortom, hier word ik gek van. Ik krijg mezelf niet gerustgesteld en zit gerust een hele avond met een rotgevoel wat ik nergens kwijt kan, want die gedachten ga ik niet op zijn bord leggen, want ze slaan nergens op.
Hoe kalmeer ik mezelf, hoe leer ik beter relativeren en dingen gewoon te laten ZIJN?
Ik heb sinds kort een nieuwe vriend na ongeveer 2 a 3 jaar alleen te zijn geweest. Ik dacht dat die tijd alleen voldoende zou zijn om de 'nare' eigenschappen die ik heb in relaties te ontgroeien maar nee. Ik maak mezelf er helemaal gek mee, zo erg dat ik het zelfs allemaal wil afkappen zodat ik weer rust heb.
In 't kort... ik overdenk alles. En ik hang er dan ook vaak een negatieve conclusie aan. En zolang ik regelmatig bevestigd/gerustgesteld wordt dat mijn vriend mij inderdaad de leukste en liefste vindt is er niks aan de hand, maar als die bevestiging dan niet goed genoeg is of vaak genoeg gebeurt ga ik me zorgen maken. Dat hij alleen maar bij me is voor de seks. Dat ik toch niet zo super bijzonder voor hem ben als hij eerst altijd zei. Dat hij misschien wel van gedachten veranderd is maar dit niet tegen me zegt. Dat hij minder van me houdt/minder verliefd is.
Voorbeeld; we kunnen elkaar niet zo supervaak zien. Vinden we allebei jammer maar accepteren we wel. Vandaag is ie even bij me geweest, vanavond heeft ie een feest dus is ie voor het eten weer naar huis gegaan. Om me vervolgens te appen dat ie in zijn eentje thuis de bbq aan heeft gegooid. Enige wat ik dan denk is; hij treuzelt enorm om naar huis te gaan en zegt ook meerdere keren dat hij niet wil, en gaat dan wel vrolijk thuis in zijn eentje eten terwijl we dat ook nog samen hadden kunnen doen? Dat begrijp ik dan niet. En zo zit ik me over meer dingen op te vreten.
Kortom, hier word ik gek van. Ik krijg mezelf niet gerustgesteld en zit gerust een hele avond met een rotgevoel wat ik nergens kwijt kan, want die gedachten ga ik niet op zijn bord leggen, want ze slaan nergens op.
Hoe kalmeer ik mezelf, hoe leer ik beter relativeren en dingen gewoon te laten ZIJN?
zaterdag 27 juni 2020 om 20:36
Het is niet zozeer (of niet alleen) alles overdenken en er negatieve conclusies aan verbinden. Het is ook erg veel invullen voor de ander. Bijna alles wat je in het voorbeeld noemt, is jouw eigen invulling.
Je gedachten gaan een bepaalde kant op, en in plaats van dat jij je gedachten laat voor wat ze zijn (slechts gedachten), geef jij er de status van waarheid of conclusie aan. Maar dat is niet de waarheid. Dat is alleen maar jouw aanname.
Stop jezelf als je je daar op betrapt. Hardop. Gewoon hardop zeggen tegen jezelf dat je...(vul maar in waar het op dat moment om gaat) niet kunt invullen voor de ander. Dat je je gedachten een andere richting op stuurt door jezelf hardop te corrigeren. Dat voelt misschien raar, maar uiteindelijk wordt dat een gewoonte. Dan gaan je gedachten niet meer zo eindeloos door op een spoor dat niet klopte.
Je gedachten gaan een bepaalde kant op, en in plaats van dat jij je gedachten laat voor wat ze zijn (slechts gedachten), geef jij er de status van waarheid of conclusie aan. Maar dat is niet de waarheid. Dat is alleen maar jouw aanname.
Stop jezelf als je je daar op betrapt. Hardop. Gewoon hardop zeggen tegen jezelf dat je...(vul maar in waar het op dat moment om gaat) niet kunt invullen voor de ander. Dat je je gedachten een andere richting op stuurt door jezelf hardop te corrigeren. Dat voelt misschien raar, maar uiteindelijk wordt dat een gewoonte. Dan gaan je gedachten niet meer zo eindeloos door op een spoor dat niet klopte.
zondag 28 juni 2020 om 05:17
