Relaties
alle pijlers
Hoe relativeer ik sneller/beter?
zaterdag 27 juni 2020 om 18:21
Hoi!
Ik heb sinds kort een nieuwe vriend na ongeveer 2 a 3 jaar alleen te zijn geweest. Ik dacht dat die tijd alleen voldoende zou zijn om de 'nare' eigenschappen die ik heb in relaties te ontgroeien maar nee. Ik maak mezelf er helemaal gek mee, zo erg dat ik het zelfs allemaal wil afkappen zodat ik weer rust heb.
In 't kort... ik overdenk alles. En ik hang er dan ook vaak een negatieve conclusie aan. En zolang ik regelmatig bevestigd/gerustgesteld wordt dat mijn vriend mij inderdaad de leukste en liefste vindt is er niks aan de hand, maar als die bevestiging dan niet goed genoeg is of vaak genoeg gebeurt ga ik me zorgen maken. Dat hij alleen maar bij me is voor de seks. Dat ik toch niet zo super bijzonder voor hem ben als hij eerst altijd zei. Dat hij misschien wel van gedachten veranderd is maar dit niet tegen me zegt. Dat hij minder van me houdt/minder verliefd is.
Voorbeeld; we kunnen elkaar niet zo supervaak zien. Vinden we allebei jammer maar accepteren we wel. Vandaag is ie even bij me geweest, vanavond heeft ie een feest dus is ie voor het eten weer naar huis gegaan. Om me vervolgens te appen dat ie in zijn eentje thuis de bbq aan heeft gegooid. Enige wat ik dan denk is; hij treuzelt enorm om naar huis te gaan en zegt ook meerdere keren dat hij niet wil, en gaat dan wel vrolijk thuis in zijn eentje eten terwijl we dat ook nog samen hadden kunnen doen? Dat begrijp ik dan niet. En zo zit ik me over meer dingen op te vreten.
Kortom, hier word ik gek van. Ik krijg mezelf niet gerustgesteld en zit gerust een hele avond met een rotgevoel wat ik nergens kwijt kan, want die gedachten ga ik niet op zijn bord leggen, want ze slaan nergens op.
Hoe kalmeer ik mezelf, hoe leer ik beter relativeren en dingen gewoon te laten ZIJN?
Ik heb sinds kort een nieuwe vriend na ongeveer 2 a 3 jaar alleen te zijn geweest. Ik dacht dat die tijd alleen voldoende zou zijn om de 'nare' eigenschappen die ik heb in relaties te ontgroeien maar nee. Ik maak mezelf er helemaal gek mee, zo erg dat ik het zelfs allemaal wil afkappen zodat ik weer rust heb.
In 't kort... ik overdenk alles. En ik hang er dan ook vaak een negatieve conclusie aan. En zolang ik regelmatig bevestigd/gerustgesteld wordt dat mijn vriend mij inderdaad de leukste en liefste vindt is er niks aan de hand, maar als die bevestiging dan niet goed genoeg is of vaak genoeg gebeurt ga ik me zorgen maken. Dat hij alleen maar bij me is voor de seks. Dat ik toch niet zo super bijzonder voor hem ben als hij eerst altijd zei. Dat hij misschien wel van gedachten veranderd is maar dit niet tegen me zegt. Dat hij minder van me houdt/minder verliefd is.
Voorbeeld; we kunnen elkaar niet zo supervaak zien. Vinden we allebei jammer maar accepteren we wel. Vandaag is ie even bij me geweest, vanavond heeft ie een feest dus is ie voor het eten weer naar huis gegaan. Om me vervolgens te appen dat ie in zijn eentje thuis de bbq aan heeft gegooid. Enige wat ik dan denk is; hij treuzelt enorm om naar huis te gaan en zegt ook meerdere keren dat hij niet wil, en gaat dan wel vrolijk thuis in zijn eentje eten terwijl we dat ook nog samen hadden kunnen doen? Dat begrijp ik dan niet. En zo zit ik me over meer dingen op te vreten.
Kortom, hier word ik gek van. Ik krijg mezelf niet gerustgesteld en zit gerust een hele avond met een rotgevoel wat ik nergens kwijt kan, want die gedachten ga ik niet op zijn bord leggen, want ze slaan nergens op.
Hoe kalmeer ik mezelf, hoe leer ik beter relativeren en dingen gewoon te laten ZIJN?
zaterdag 27 juni 2020 om 18:28
Bedoel je het gevoel dat het goed zit of dat ik onbewust een gevoel heb dat er iets niet helemaal goed zit?
zaterdag 27 juni 2020 om 18:31
Nou, nog geen kwartier nadat hij laat weten dat hij aan het eten is, zat hij blijkbaar al in de auto dus hij zal wel thuis hebben willen eten zodat hij meteen door kon gaan. Dat is het punt ook vaak - ik denk METEEN het negatieve ervan, en in het verleden gooide ik dat meteen bij de ander neer zodat hij mijn slechte gevoel kon oplossen. Daar wil ik vanaf dus dat doe ik nu niet meer, alleen mijn gevoel werkt niet mee.Luci_Morgenster schreef: ↑27-06-2020 18:27Dat je de hele tijd van die liefdesbevestigingen nodig hebt is wel ene vervelend ding.
Maar zoals met dat eten, waarom zeg/app je dat dan niet gewoon meteen? Hoeft toch niet boos?
Je kan toch aangeven dat hij nog even gezellig met jou had kunnen eten?
zaterdag 27 juni 2020 om 18:33
Nare eigenschappen in relaties ontgroei je niet vanzelf, hoor. Daar moet je juist in een relatie mee leren omgaan.
Het komt op mij over alsof je erg onzeker bent over jezelf. Waarom zou je het anders aannemelijk vinden dat de ander jou niet leuk/belangrijk/lief/aantrekkelijk genoeg vindt om bij te blijven? Het is dus belangrijk dat je positiever over jezelf gaat denken. Je moet de oplossing dus niet bij de ander zoeken, je moet zorgen dat Jij jezelf zo leuk vindt, dat je het ook kunt geloven als de ander zegt dat hij graag bij je is.
Het komt op mij over alsof je erg onzeker bent over jezelf. Waarom zou je het anders aannemelijk vinden dat de ander jou niet leuk/belangrijk/lief/aantrekkelijk genoeg vindt om bij te blijven? Het is dus belangrijk dat je positiever over jezelf gaat denken. Je moet de oplossing dus niet bij de ander zoeken, je moet zorgen dat Jij jezelf zo leuk vindt, dat je het ook kunt geloven als de ander zegt dat hij graag bij je is.
zaterdag 27 juni 2020 om 18:38
Nou dat is het stomme... ik ben helemaal niet zo onzeker. En als hij me niet zo leuk vindt, so what, daar kom ik ook wel overheen. Rationeel weet ik al die dingen, maar gevoelsmatig geloof ik direct het ergste als iemand zich niet helemaal gedraagt zoals ik ideaal zou vinden. Mijn angst is aan het lijntje gehouden worden, denk ik. En dat is gewoon superstom dus daar wil ik vanaf.Honingdropje2 schreef: ↑27-06-2020 18:33Nare eigenschappen in relaties ontgroei je niet vanzelf, hoor. Daar moet je juist in een relatie mee leren omgaan.
Het komt op mij over alsof je erg onzeker bent over jezelf. Waarom zou je het anders aannemelijk vinden dat de ander jou niet leuk/belangrijk/lief/aantrekkelijk genoeg vindt om bij te blijven? Het is dus belangrijk dat je positiever over jezelf gaat denken. Je moet de oplossing dus niet bij de ander zoeken, je moet zorgen dat Jij jezelf zo leuk vindt, dat je het ook kunt geloven als de ander zegt dat hij graag bij je is.
zaterdag 27 juni 2020 om 18:40
Omdat het een feest is waar hij met zijn kinderen naartoe gaat en wij nog veel te kort samen zijn
zaterdag 27 juni 2020 om 19:30
Lief zijn voor jezelf. Het is een patroon die waarschijnlijk met je hechting in je jeugd te maken heeft. Keer naar binnen, voel wat je voelt en troost jezelf. Ga in elk geval niet mee in het verhaal dat je in je hoofd jezelf voorhoudt.
Je kunt er niet vanaf. Het zit nou eenmaal in je. Wel kan je het verzachten door er niet tegenaan te trappen maar te accepteren dat je deze gevoelens hebt en dat het er mag zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan, I know. Oefening baart kunst.
Je kunt er niet vanaf. Het zit nou eenmaal in je. Wel kan je het verzachten door er niet tegenaan te trappen maar te accepteren dat je deze gevoelens hebt en dat het er mag zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan, I know. Oefening baart kunst.
zaterdag 27 juni 2020 om 19:36
Lees de boeken 'verslaafd aan liefde' en 'bevrijd door liefde' van Jan Geurtz eens.truffles schreef: ↑27-06-2020 18:31Nou, nog geen kwartier nadat hij laat weten dat hij aan het eten is, zat hij blijkbaar al in de auto dus hij zal wel thuis hebben willen eten zodat hij meteen door kon gaan. Dat is het punt ook vaak - ik denk METEEN het negatieve ervan, en in het verleden gooide ik dat meteen bij de ander neer zodat hij mijn slechte gevoel kon oplossen. Daar wil ik vanaf dus dat doe ik nu niet meer, alleen mijn gevoel werkt niet mee.
Mooi dat je ziet dat jouw gevoelens van jou zijn, dat is echt al een groots inzicht. Deze boeken beschrijven exact hoe je daarmee verder kan en je gevoelens zelf kan leren dragen.
zaterdag 27 juni 2020 om 19:53
Helemaal waar! Maar mijn negatieve gevoel roept dan meteen: waarom stelt hij dat niet voor? Als hij het zou willen zou hij het wel voorstellen! Dat dat ook omgedraaid kan worden naar mij bedenk ik wel, maar ja... ik weet al dat ik dat wil, ik weet niet wat hij wil.Saartjepoes2 schreef: ↑27-06-2020 19:25Je vult ook in dat hij ‘vrolijk zit te eten thuis’. Misschien baalt hij er ook van dat jullie niet samen hebben gegeten.
Heb jij voorgesteld om samen te eten? Want als niemand de vraag op tafel gooit dan gebeurt er ook niets.
Rationeel denk ik inderdaad; ik heb het ook niet voorgesteld dus wat is het probleem?
zaterdag 27 juni 2020 om 19:56
Ik denk ook dat het door mijn jeugd komt, maar ik had eigenlijk wel gehoopt dat het minder zou worden naarmate ik ouder zou worden.... En ik wil er eigenlijk helemaal vanaf. Als ik de gevoelens accepteer ga ik ze waarschijnlijk als terecht zien, dat voelt voor mij omgekeerd.Qiyara schreef: ↑27-06-2020 19:30Lief zijn voor jezelf. Het is een patroon die waarschijnlijk met je hechting in je jeugd te maken heeft. Keer naar binnen, voel wat je voelt en troost jezelf. Ga in elk geval niet mee in het verhaal dat je in je hoofd jezelf voorhoudt.
Je kunt er niet vanaf. Het zit nou eenmaal in je. Wel kan je het verzachten door er niet tegenaan te trappen maar te accepteren dat je deze gevoelens hebt en dat het er mag zijn.
Makkelijker gezegd dan gedaan, I know. Oefening baart kunst.
Dankjewel voor je tips! Ik ga er eens achteraan.
zaterdag 27 juni 2020 om 19:59
Ik heb ook zeker ondervonden dat dit helpt. Alleen ik heb nu al een paar dagen last van een wat 'onzeker' gevoel over ons en dan zie ik ook alles wat somberder in dan normaal. Voel me veel emotioneler en heb veel behoefte aan knuffels (met hem) en dus ook dat hij wat liever voor me is. Komt misschien gewoon door hormonen en slecht slapen dus hopelijk is dat binnen een paar dagen weer weg.Slimmekip schreef: ↑27-06-2020 19:38Ik heb dit ook gehad en wat bij mij hielp was meer direct vragen (bijvoorbeeld: blijf je anders hier een hapje eten?) in plaats van in te vullen wat hij denkt. Ik heb ontdekt dat ik geen gedachten kan lezen en dat dingen vaak een stuk minder erg zijn dan ik dacht
zaterdag 27 juni 2020 om 20:00
Persoonlijk denk ik niet dat het om die gevoelens gaat. Het gaat om de angst hem kwijt te raken. De angst niet goed genoeg te zijn etc. Dat zijn hele terechte gevoelens die niks met hem te maken hebben. Alles met jezelf.truffles schreef: ↑27-06-2020 19:56Ik denk ook dat het door mijn jeugd komt, maar ik had eigenlijk wel gehoopt dat het minder zou worden naarmate ik ouder zou worden.... En ik wil er eigenlijk helemaal vanaf. Als ik de gevoelens accepteer ga ik ze waarschijnlijk als terecht zien, dat voelt voor mij omgekeerd.
Kijk dieper dan de oppervlakte, zijn gedrag en de boosheid, irritatie of verdriet daarover is alleen maar het topje van de ijsberg die zorgt dat je niet verder hoeft te kijken naar waar het werkelijk om gaat.
En zolang je niet verder kijkt, blijf je hier de rest van je leven en in elke relatie tegenaan lopen.
zaterdag 27 juni 2020 om 20:00
Er is zeker wel een leeftijdsverschil (ik rond 30 en hij begin 40).
zaterdag 27 juni 2020 om 20:03
Ik ga dan eens een blik werpen op die boeken die je aangeraden hebt. Het lukt me zelf echt niet verder te kijken dan dat. Maar dat het een afleiding is van wat er ECHT speelt bij me geloof ik direct (want het werkt erg goedQiyara schreef: ↑27-06-2020 20:00Persoonlijk denk ik niet dat het om die gevoelens gaat. Het gaat om de angst hem kwijt te raken. De angst niet goed genoeg te zijn etc. Dat zijn hele terechte gevoelens die niks met hem te maken hebben. Alles met jezelf.
Kijk dieper dan de oppervlakte, zijn gedrag en de boosheid, irritatie of verdriet daarover is alleen maar het topje van de ijsberg die zorgt dat je niet verder hoeft te kijken naar waar het werkelijk om gaat.
En zolang je niet verder kijkt, blijf je hier de rest van je leven en in elke relatie tegenaan lopen.
)
zaterdag 27 juni 2020 om 20:25
zaterdag 27 juni 2020 om 20:28
Lijkt me het beste vol te houden als je je verwachtingen gelijkstelt met dat wat je krijgt. Alles wat je meer krijgt is dan meegenomen. Op deze manier ben je altijd gelukkig want je raakt ook nooit teleurgesteld.
Ik vind dit een zeer handige insteek wat betreft verkering. Je blijft dan ook helemaal de baas want je verliest je rust niet.
Ik vind dit een zeer handige insteek wat betreft verkering. Je blijft dan ook helemaal de baas want je verliest je rust niet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
