Relaties
alle pijlers
Hoe verder met man met ass
woensdag 8 maart 2023 om 14:53
Ik ben 18 jaar getrouwd en samen hebben we 2 kinderen. Ik hou veel van mijn man, maar onze relatie verloopt al jaren erg moeizaam.
Toen onze oudste al jong een diagnose voor ass kreeg, vielen er een heleboel kwartjes. Mijn man heeft enorm veel overeenkomsten met onze oudste en voor mij is er geen twijfel mogelijk dat hij ook ass heeft.
In onze relatie loop ik er tegenaan dat hij nauwelijks communiceert, heel vaak boos , depressief en chagrijnig is, heel erg zijn eigen plannen en ideeën volgt en weinig of geen ruimte heeft voor die van mij. Naarmate hij ouder wordt, wordt hij steeds starrer. Ook naar de kinderen toe. Hij wil heel graag anders, maar hij is uitgeput en weet niet hoe.
In het verleden heeft hij onderzoeken gehad, maar daar kwam niet uit dat hij ass heeft, daardoor is er ook geen geschikte hulp mogelijk. Hij heeft veel therapie gehad, maar het hielp niets omdat er geen rekening gehouden werd met autisme.
Ik loop de laatste jaren zelf ook op mijn tandvlees, ik ben degene die de kar moet trekken wat betreft de kinderen (hij doet wat hij kan, maar dat wordt met de jaren steeds minder) en ik probeer voor de kinderen de positieve factor te zijn in huis, maar ik ben op.
Daarnaast nog een zoon die hele heftige woede aanvallen heeft door zijn ass, het is allemaal veel.
Ik sta op het punt om weg te gaan, maar dit wil ik helemaal niet. Ik hou van mijn man en weet dat hij ook niet meer weet hoe hij het op moet lossen. Bovendien wil ik mijn zoon niet het signaal geven dat ik wegga bij zijn vader vanwege zijn ass, dat zal hem een enorme knauw in zijn eigen zelfvertrouwen geven.
Ik hoop zo even mijn ei kwijt te kunnen.
Toen onze oudste al jong een diagnose voor ass kreeg, vielen er een heleboel kwartjes. Mijn man heeft enorm veel overeenkomsten met onze oudste en voor mij is er geen twijfel mogelijk dat hij ook ass heeft.
In onze relatie loop ik er tegenaan dat hij nauwelijks communiceert, heel vaak boos , depressief en chagrijnig is, heel erg zijn eigen plannen en ideeën volgt en weinig of geen ruimte heeft voor die van mij. Naarmate hij ouder wordt, wordt hij steeds starrer. Ook naar de kinderen toe. Hij wil heel graag anders, maar hij is uitgeput en weet niet hoe.
In het verleden heeft hij onderzoeken gehad, maar daar kwam niet uit dat hij ass heeft, daardoor is er ook geen geschikte hulp mogelijk. Hij heeft veel therapie gehad, maar het hielp niets omdat er geen rekening gehouden werd met autisme.
Ik loop de laatste jaren zelf ook op mijn tandvlees, ik ben degene die de kar moet trekken wat betreft de kinderen (hij doet wat hij kan, maar dat wordt met de jaren steeds minder) en ik probeer voor de kinderen de positieve factor te zijn in huis, maar ik ben op.
Daarnaast nog een zoon die hele heftige woede aanvallen heeft door zijn ass, het is allemaal veel.
Ik sta op het punt om weg te gaan, maar dit wil ik helemaal niet. Ik hou van mijn man en weet dat hij ook niet meer weet hoe hij het op moet lossen. Bovendien wil ik mijn zoon niet het signaal geven dat ik wegga bij zijn vader vanwege zijn ass, dat zal hem een enorme knauw in zijn eigen zelfvertrouwen geven.
Ik hoop zo even mijn ei kwijt te kunnen.
woensdag 8 maart 2023 om 15:43
Hebben jullie ook iets van systeemtherapie of relatietherapie gehad? Hij heeft veel gehad zeg je, maar het probleem zit in jullie communicatie, jullie behoeftes in de relatie etc.
Mijn man heeft ass en add en veel van de problemen die je beschrijft zijn herkenbaar, maar door onze communicatie - van beide kanten dus, niet alleen vanuit zijn kant - te verbeteren, kunnen we hier als koppel nu prima mee omgaan.
Mijn man heeft ass en add en veel van de problemen die je beschrijft zijn herkenbaar, maar door onze communicatie - van beide kanten dus, niet alleen vanuit zijn kant - te verbeteren, kunnen we hier als koppel nu prima mee omgaan.
woensdag 8 maart 2023 om 15:43
Ik heb geen concrete tips over hoe dit te verbeteren, maar stel dat het op een scheiding uitloopt, dan hoef je je zoon toch ook niet te zeggen dat het vanwege zijn ASS is? Een huwelijk kan stuklopen om duizendeneen redenen, die ASS (waar bovendien geen officiële diagnose van is) zou ik dan helemaal niet noemen richting zoon of richting wie dan ook.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 8 maart 2023 om 15:46
We hebben wel relatietherapie gehad, maar ook dat was niet helpend. Ik zou graag hulp willen opnieuw, maar man is moe en kan het niet meer opbrengen.GreenLadyFern schreef: ↑08-03-2023 15:43Hebben jullie ook iets van systeemtherapie of relatietherapie gehad? Hij heeft veel gehad zeg je, maar het probleem zit in jullie communicatie, jullie behoeftes in de relatie etc.
Mijn man heeft ass en add en veel van de problemen die je beschrijft zijn herkenbaar, maar door onze communicatie - van beide kanten dus, niet alleen vanuit zijn kant - te verbeteren, kunnen we hier als koppel nu prima mee omgaan.
woensdag 8 maart 2023 om 15:50
Nee, dat hoeft niet, dat zou ik ook niet zo benoemen. Maar hij herkent enorm veel in zijn vader en ik ben bang dat hij dit hoe dan ook op zichzelf zou betrekken. Hij zou misschien toch denken dat het dan voor hem ook niet mogelijk is later een relatie te hebben.Susan schreef: ↑08-03-2023 15:43Ik heb geen concrete tips over hoe dit te verbeteren, maar stel dat het op een scheiding uitloopt, dan hoef je je zoon toch ook niet te zeggen dat het vanwege zijn ASS is? Een huwelijk kan stuklopen om duizendeneen redenen, die ASS (waar bovendien geen officiële diagnose van is) zou ik dan helemaal niet noemen richting zoon of richting wie dan ook.
woensdag 8 maart 2023 om 15:52
Weet hij dat jij ongelukkig bent en het alternatief misschien wel een scheiding is? En hoezo is hij moe? Therapie moe?
Kun jij relatietherapie zien als een tweezijdig iets waarbij jullie gelijke rollen hebben, of stond je er vooral in met de houding dat hij ASS heeft en hij vooral moet veranderen?
Dat was bij mij namelijk wel een puntje de eerste tijd, dat ik voornamelijk van man verlangde dat hij zou aanpassen, het was erg lastig om naar mezelf te gaan kijken, en wat mijn gedrag met hém deed.
Mbt 'scheiden om ass', zo zou ik het niet zien. Je zou scheiden omdat er problemen zijn in de communicaties, omdat jullie behoeftes te verschillend zijn en jullie elkaar daarin niet tegemoet kunnen komen, en omdat je man er niet meer aan wil werken. Sowieso zou ik je kinderen niet inlichten wat de precieze redenen zijn dan.
woensdag 8 maart 2023 om 15:54
Dit dacht ik ook meteen. Sowieso niet benoemen, ook naar man toe niet. Benoemen waar je moeite (welk gedrag) mee hebt, waar je behoefte aan hebt en samen in relatietherapie gaan?Susan schreef: ↑08-03-2023 15:43Ik heb geen concrete tips over hoe dit te verbeteren, maar stel dat het op een scheiding uitloopt, dan hoef je je zoon toch ook niet te zeggen dat het vanwege zijn ASS is? Een huwelijk kan stuklopen om duizendeneen redenen, die ASS (waar bovendien geen officiële diagnose van is) zou ik dan helemaal niet noemen richting zoon of richting wie dan ook.
woensdag 8 maart 2023 om 16:01
Ja, dat weet hij. Hij wil dat ook helemaal niet, maar hij is uitgeput van jaren zijn best doen en eigenlijk meer doen dan hij kan. Daarnaast is hij ook therapie moe.GreenLadyFern schreef: ↑08-03-2023 15:52Weet hij dat jij ongelukkig bent en het alternatief misschien wel een scheiding is? En hoezo is hij moe? Therapie moe?
Kun jij relatietherapie zien als een tweezijdig iets waarbij jullie gelijke rollen hebben, of stond je er vooral in met de houding dat hij ASS heeft en hij vooral moet veranderen?
Dat was bij mij namelijk wel een puntje de eerste tijd, dat ik voornamelijk van man verlangde dat hij zou aanpassen, het was erg lastig om naar mezelf te gaan kijken, en wat mijn gedrag met hém deed.
Mbt 'scheiden om ass', zo zou ik het niet zien. Je zou scheiden omdat er problemen zijn in de communicaties, omdat jullie behoeftes te verschillend zijn en jullie elkaar daarin niet tegemoet kunnen komen, en omdat je man er niet meer aan wil werken. Sowieso zou ik je kinderen niet inlichten wat de precieze redenen zijn dan.
De relatietherapie is al weer een hele tijd geleden, het werkte vooral niet omdat er veel 'huiswerk' bij kwam kijken, wat echt niet werkt bij mijn man.
Ik ben me er van bewust dat we samen patronen hebben ontwikkeld die aangepakt moeten worden en dat het inderdaad niet een kwestie is van dat alleen hij moet veranderen.
woensdag 8 maart 2023 om 16:04
Ach wat lastig. Voor jullie allemaal. Ik vind je heel liefdevol schrijven over je hele gezin, ondanks de vermoeidheid.
Mijn eerste ingeving is relatietherapie bij iemand met ervaring met ASS. Kan me voorstellen dat dat best een zoektocht is.
Kunnen er in de tussentijd kleine dingen om het voor jullie beide makkelijker te maken? Heb jij bijvoorbeeld geregeld tijd voor jezelf?
Mijn eerste ingeving is relatietherapie bij iemand met ervaring met ASS. Kan me voorstellen dat dat best een zoektocht is.
Kunnen er in de tussentijd kleine dingen om het voor jullie beide makkelijker te maken? Heb jij bijvoorbeeld geregeld tijd voor jezelf?
Het is zoals het is
woensdag 8 maart 2023 om 16:07
Het klinkt ook een beetje alsof jullie allebei tegen een burnout aanhikken. Is er een optie om bij beiden wat hooi van de vork te halen?Pauliene schreef: ↑08-03-2023 16:01Ja, dat weet hij. Hij wil dat ook helemaal niet, maar hij is uitgeput van jaren zijn best doen en eigenlijk meer doen dan hij kan. Daarnaast is hij ook therapie moe.
De relatietherapie is al weer een hele tijd geleden, het werkte vooral niet omdat er veel 'huiswerk' bij kwam kijken, wat echt niet werkt bij mijn man.
Ik ben me er van bewust dat we samen patronen hebben ontwikkeld die aangepakt moeten worden en dat het inderdaad niet een kwestie is van dat alleen hij moet veranderen.
woensdag 8 maart 2023 om 16:09
Hier ook een partner met ASS en wat hier werkt is gebruikmaken van elkaars sterke kanten. Kijk waar je man wel goed in is ipv te focussen op wat niet lukt (of wat hij niet doet zoals jij dat wil…), en laat dat dan ook aan hem over. Verwacht niet dat hij de dingen op jouw manier doet, laat het hem op zijn eigen manier doen. De dingen waar jij goed in bent, pakt die op zonder steeds met hem af te stemmen. Verwachtingen naar elkaar bijstellen.
Een groot energielek hier was dat we steeds probeerden eenheid te brengen en elkaar te begrijpen in hoe we dingen aanpakten, ook met de kinderen, maar omdat de verschillen zo groot zijn kostte dat bergen energie van ons allebei.
Man kiest een totaal andere insteek om iets aan te pakken of op te lossen. Als ik erbij blijf staan irriteert me dat enorm. Als ik er bij wegloop en hem z’n gang laat gaan, heb ik er geen last van en komt ie er vanzelf wel.
Man heeft los moeten laten dat hij alles wat ik aanpak wil kunnen begrijpen en ik heb los moeten laten dat ik alles uitleg. Ik ben veel directer geworden. Vraag niet meer: zullen we het zo doen? Maar zeg gewoon: ik doe het zo. Want dat is taal die hij begrijpt.
Het werkt alleen als je beiden werkt aan die communicatie. De grootste valkuilen zijn denken dat degene met ASS therapie moet want hij heeft een stoornis en denken dat degene zonder ASS altijd maar moet redderen want de ander kan dat niet.
Kijk naar wat wel kan. Wat wel goed gaat. Wat wel werkt.
Een groot energielek hier was dat we steeds probeerden eenheid te brengen en elkaar te begrijpen in hoe we dingen aanpakten, ook met de kinderen, maar omdat de verschillen zo groot zijn kostte dat bergen energie van ons allebei.
Man kiest een totaal andere insteek om iets aan te pakken of op te lossen. Als ik erbij blijf staan irriteert me dat enorm. Als ik er bij wegloop en hem z’n gang laat gaan, heb ik er geen last van en komt ie er vanzelf wel.
Man heeft los moeten laten dat hij alles wat ik aanpak wil kunnen begrijpen en ik heb los moeten laten dat ik alles uitleg. Ik ben veel directer geworden. Vraag niet meer: zullen we het zo doen? Maar zeg gewoon: ik doe het zo. Want dat is taal die hij begrijpt.
Het werkt alleen als je beiden werkt aan die communicatie. De grootste valkuilen zijn denken dat degene met ASS therapie moet want hij heeft een stoornis en denken dat degene zonder ASS altijd maar moet redderen want de ander kan dat niet.
Kijk naar wat wel kan. Wat wel goed gaat. Wat wel werkt.
woensdag 8 maart 2023 om 16:11
Hier ben ik het wel mee eens. Hebben jullie bijvoorbeeld hobbies buiten het gezin? Een extra kamer in huis waar je je even terug kunt trekken terwijl de ander zorgt?
woensdag 8 maart 2023 om 16:17
woensdag 8 maart 2023 om 16:18
Dat gevoel heb ik ook. We zijn beiden al minder gaan werken, ook om de zorg voor onze zoon beter aan te kunnen. Wellicht kunnen we nog eens nadenken over andere mogelijkheden om te ontlasten.
woensdag 8 maart 2023 om 16:40
Dat is wel een goed punt. Wij hebben beiden de neiging te kijken naar wat er allemaal mist. Terwijl er uiteraard ook heel veel dingen wel goed gaan.patchouli_ schreef: ↑08-03-2023 16:09Hier ook een partner met ASS en wat hier werkt is gebruikmaken van elkaars sterke kanten. Kijk waar je man wel goed in is ipv te focussen op wat niet lukt (of wat hij niet doet zoals jij dat wil…), en laat dat dan ook aan hem over. Verwacht niet dat hij de dingen op jouw manier doet, laat het hem op zijn eigen manier doen. De dingen waar jij goed in bent, pakt die op zonder steeds met hem af te stemmen. Verwachtingen naar elkaar bijstellen.
Een groot energielek hier was dat we steeds probeerden eenheid te brengen en elkaar te begrijpen in hoe we dingen aanpakten, ook met de kinderen, maar omdat de verschillen zo groot zijn kostte dat bergen energie van ons allebei.
Man kiest een totaal andere insteek om iets aan te pakken of op te lossen. Als ik erbij blijf staan irriteert me dat enorm. Als ik er bij wegloop en hem z’n gang laat gaan, heb ik er geen last van en komt ie er vanzelf wel.
Man heeft los moeten laten dat hij alles wat ik aanpak wil kunnen begrijpen en ik heb los moeten laten dat ik alles uitleg. Ik ben veel directer geworden. Vraag niet meer: zullen we het zo doen? Maar zeg gewoon: ik doe het zo. Want dat is taal die hij begrijpt.
Het werkt alleen als je beiden werkt aan die communicatie. De grootste valkuilen zijn denken dat degene met ASS therapie moet want hij heeft een stoornis en denken dat degene zonder ASS altijd maar moet redderen want de ander kan dat niet.
Kijk naar wat wel kan. Wat wel goed gaat. Wat wel werkt.
woensdag 8 maart 2023 om 19:28
Ik heb ook het vermoeden dat mijn man een beetje in dit spectrum zit. Inderdaad beiden anders communiceren en 'don't ask a fish to climb a tree'.GreenLadyFern schreef: ↑08-03-2023 15:43Hebben jullie ook iets van systeemtherapie of relatietherapie gehad? Hij heeft veel gehad zeg je, maar het probleem zit in jullie communicatie, jullie behoeftes in de relatie etc.
Mijn man heeft ass en add en veel van de problemen die je beschrijft zijn herkenbaar, maar door onze communicatie - van beide kanten dus, niet alleen vanuit zijn kant - te verbeteren, kunnen we hier als koppel nu prima mee omgaan.
Dus respect voor grenzen en een volwassen keuze maken: dit zit er niet op, gaat ook nooit gebeuren en kan ik ermee leven.
En ook de focus op de positieve kant, mijn man is praktisch gezien een rots, als hij maar weet wat hij moet doen
. Emotioneel gezien is hij nogal eh bijzonder qua steun, maar ook dat is communiceren. Maar ik kan me ook weleens zielig en niet gezien voelen.
woensdag 8 maart 2023 om 19:36
Dat is al een heel goed inzicht! Bewust elkaar vaker complimenten maken en bedanken kan al enorm schelen qua waardering en gezien voelen.
Ik zou dat dan wel expliciet bespreken zodat het bij beide helder is. Bij ASS is dat altijd handig, maar je vergeet dat toch makkelijk
Het is zoals het is
woensdag 8 maart 2023 om 20:23
Dit klinkt in theorie als een goede aanpak. Maar echt…hoe dan? Kom je dan wel tot een betere balans over wie wat doet? Hier ook een partner met ASS vermoeden, en ik zou dit best willen, maar…….er komt echt niks of nauwelijks uit zijn handen, hij kan ….echt….heeeuuul weinig (ok, zit ook een stukje niks-meegekregen-van-huis in, en/of het is een sterk staaltje weaponized incompetence). En op zijn manier laten doen? Dan poetst hij de wc met de (vieze) vaatdoek en legt de vaatdoek daarna doodleuk weer op het aanrecht (meer dan eens gebeurd). Het enige dat nog soort van lukt is de vuilnis en de vaatwasser, en ik dus de rest. Ik grap wel eens dat ik geen kinderen hoef, want ik heb al een kleuter in huis….maar daar is eigenlijk niks grappigs aan.patchouli_ schreef: ↑08-03-2023 16:09Hier ook een partner met ASS en wat hier werkt is gebruikmaken van elkaars sterke kanten. Kijk waar je man wel goed in is ipv te focussen op wat niet lukt (of wat hij niet doet zoals jij dat wil…), en laat dat dan ook aan hem over. Verwacht niet dat hij de dingen op jouw manier doet, laat het hem op zijn eigen manier doen. De dingen waar jij goed in bent, pakt die op zonder steeds met hem af te stemmen. Verwachtingen naar elkaar bijstellen.
woensdag 8 maart 2023 om 20:38
Dat is een man waarmee je moet latten, niet samenwonenmaxi14 schreef: ↑08-03-2023 20:23Dit klinkt in theorie als een goede aanpak. Maar echt…hoe dan? Kom je dan wel tot een betere balans over wie wat doet? Hier ook een partner met ASS vermoeden, en ik zou dit best willen, maar…….er komt echt niks of nauwelijks uit zijn handen, hij kan ….echt….heeeuuul weinig (ok, zit ook een stukje niks-meegekregen-van-huis in, en/of het is een sterk staaltje weaponized incompetence). En op zijn manier laten doen? Dan poetst hij de wc met de (vieze) vaatdoek en legt de vaatdoek daarna doodleuk weer op het aanrecht (meer dan eens gebeurd). Het enige dat nog soort van lukt is de vuilnis en de vaatwasser, en ik dus de rest. Ik grap wel eens dat ik geen kinderen hoef, want ik heb al een kleuter in huis….maar daar is eigenlijk niks grappigs aan.
Anders breekt dit jullie op
woensdag 8 maart 2023 om 20:46
Dat latten doen we ook…Lila-Linda schreef: ↑08-03-2023 20:38Dat is een man waarmee je moet latten, niet samenwonen
Anders breekt dit jullie op
.maar hij is wel veel meer hier en dan komt dit probleem soms toch weer om de hoek zetten. Samenwonen zou hooguit kunnen als er ook een schoonmaakster komt.
woensdag 8 maart 2023 om 21:09
Ik heb niet alles gelezen maar ik heb wel een tip. Ik was een paar maanden geleden ook doodop door het leven met een partner en kind met psychische klachten. Ik volg nu een cursus voor naasten van mensen met een psychische kwetsbaarheid en dat helpt mij heel veel. Ook heb ik een paar individuele gesprekken gehad bij het familiespreekuur van de ggz, dat kan in mijn woonplaats ook als je naaste zelf niet in behandeling is. Mijn partner heeft een andere aandoening maar in de groep zitten ook mensen met partners/andere naasten met een vorm van autisme. Wij hebben overigens ook relatietherapie gehad, dat heeft wel geholpen maar was voor mij onvoldoende. Ik heb er veel aan dat de cursusleiders kennis hebben van de specifieke problemen die de aandoening met zich meebrengt. We leren hoe je rekening houdt met de aandoening zonder jezelf steeds weg te cijferen. De tips en het begrip van medecursisten vind ik zelf ook erg fijn. Je kan hier overigens zonder verwijzing bij zo’n familiespreekuur terecht. Als je niet weet waar je moet zijn kan je huisarts je wel helpen natuurlijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
