Hoe verder met man met ass

Pauliene woensdag 8 maart 2023 om 14:53

Ik ben 18 jaar getrouwd en samen hebben we 2 kinderen. Ik hou veel van mijn man, maar onze relatie verloopt al jaren erg moeizaam.
Toen onze oudste al jong een diagnose voor ass kreeg, vielen er een heleboel kwartjes. Mijn man heeft enorm veel overeenkomsten met onze oudste en voor mij is er geen twijfel mogelijk dat hij ook ass heeft.
In onze relatie loop ik er tegenaan dat hij nauwelijks communiceert, heel vaak boos , depressief en chagrijnig is, heel erg zijn eigen plannen en ideeën volgt en weinig of geen ruimte heeft voor die van mij. Naarmate hij ouder wordt, wordt hij steeds starrer. Ook naar de kinderen toe. Hij wil heel graag anders, maar hij is uitgeput en weet niet hoe.
In het verleden heeft hij onderzoeken gehad, maar daar kwam niet uit dat hij ass heeft, daardoor is er ook geen geschikte hulp mogelijk. Hij heeft veel therapie gehad, maar het hielp niets omdat er geen rekening gehouden werd met autisme.
Ik loop de laatste jaren zelf ook op mijn tandvlees, ik ben degene die de kar moet trekken wat betreft de kinderen (hij doet wat hij kan, maar dat wordt met de jaren steeds minder) en ik probeer voor de kinderen de positieve factor te zijn in huis, maar ik ben op.
Daarnaast nog een zoon die hele heftige woede aanvallen heeft door zijn ass, het is allemaal veel.
Ik sta op het punt om weg te gaan, maar dit wil ik helemaal niet. Ik hou van mijn man en weet dat hij ook niet meer weet hoe hij het op moet lossen. Bovendien wil ik mijn zoon niet het signaal geven dat ik wegga bij zijn vader vanwege zijn ass, dat zal hem een enorme knauw in zijn eigen zelfvertrouwen geven.
Ik hoop zo even mijn ei kwijt te kunnen.

Youk79 woensdag 8 maart 2023 om 21:13

lizet schreef: ↑
08-03-2023 21:09
Ik heb niet alles gelezen maar ik heb wel een tip. Ik was een paar maanden geleden ook doodop door het leven met een partner en kind met psychische klachten. Ik volg nu een cursus voor naasten van mensen met een psychische kwetsbaarheid en dat helpt mij heel veel. Ook heb ik een paar individuele gesprekken gehad bij het familiespreekuur van de ggz, dat kan in mijn woonplaats ook als je naaste zelf niet in behandeling is. Mijn partner heeft een andere aandoening maar in de groep zitten ook mensen met partners/andere naasten met een vorm van autisme. Wij hebben overigens ook relatietherapie gehad, dat heeft wel geholpen maar was voor mij onvoldoende. Ik heb er veel aan dat de cursusleiders kennis hebben van de specifieke problemen die de aandoening met zich meebrengt. We leren hoe je rekening houdt met de aandoening zonder jezelf steeds weg te cijferen. De tips en het begrip van medecursisten vind ik zelf ook erg fijn. Je kan hier overigens zonder verwijzing bij zo’n familiespreekuur terecht. Als je niet weet waar je moet zijn kan je huisarts je wel helpen natuurlijk.

Dit vind ik een super tip!!!

Het is zoals het is

patchouli_ woensdag 8 maart 2023 om 21:37

maxi14 schreef: ↑
08-03-2023 20:23
Dit klinkt in theorie als een goede aanpak. Maar echt…hoe dan? Kom je dan wel tot een betere balans over wie wat doet? Hier ook een partner met ASS vermoeden, en ik zou dit best willen, maar…….er komt echt niks of nauwelijks uit zijn handen, hij kan ….echt….heeeuuul weinig (ok, zit ook een stukje niks-meegekregen-van-huis in, en/of het is een sterk staaltje weaponized incompetence). En op zijn manier laten doen? Dan poetst hij de wc met de (vieze) vaatdoek en legt de vaatdoek daarna doodleuk weer op het aanrecht (meer dan eens gebeurd). Het enige dat nog soort van lukt is de vuilnis en de vaatwasser, en ik dus de rest. Ik grap wel eens dat ik geen kinderen hoef, want ik heb al een kleuter in huis….maar daar is eigenlijk niks grappigs aan.

Hoe dan? Je noemt zelf eigenlijk al hoe. Dus niet de wc schoonmaken, wel de vaatwasser doen. Ik heb in geen jaren mijn auto ijsvrij gemaakt als het heeft gevroren. Hoef ik ook niet om te vragen.
Mijn man kan vreselijk hard werken en is heel goed in zijn vak. Doet hij liever en kan hij beter dan huishouden. Dat overziet hij niet. Hij draait met plezier extra uren en projecten. En daar betalen we dus een schoonmaker van. Prima oplossing wat mij betreft.

Het gaat dus om veel meer buiten de kaders denken in wat iemand bijdraagt in het geheel. Niet of je beiden wel evenveel van hetzelfde doet. Wel of er balans is doen wat je kunt en waar je goed in bent.

En tsja, een man waarbij niks uit de handen komt daar heb je weinig aan. Hoeft niks met ASS te maken te hebben.
ASS staat niet gelijk aan niks willen doen of leren Of niet zelf kunnen bedenken wat je kan bijdragen.

Anoniem_655bb33b3d61a woensdag 8 maart 2023 om 21:53

Hier hoef ik ook niet te verwachten dat man een weekmenu maakt, het boodschappenlijstje maakt, en de hele week kookt. Dat gaat gewoon niet lekker.
Maar verder kan hij prima zaken in het huishouden doen, alleen dan vaak wel heel gestructureerd volgens een weekplanning. Dat is begonnen met de was doen, daarna al het stofzuigen, daarna elke ochtend de vaatwasser leegruimen etc.
Voor mij scheelt het veel dat we niet alleen kijken naar wie de uitvoering doet, maar ook wie het denkwerk en de planning doet. Dat doe ik het meeste, dus man doet meer qua uitvoering zeg maar. En voelt zich niet meer bekritiseerd als ik hem eraan herinner dat het misschien tijd wordt om de badmat weer eens te wassen. En ik neem het hem niet kwalijk dat hij dat niet uit zichzelf kan bedenken.

En qua weekmenu en koken; als ik het echt niet kan eten we dan gewoon even heel anders dan normaal. En dat is ook dikke prima. Dat is gewoonweg loslaten.

coderood donderdag 9 maart 2023 om 07:52

maxi14 schreef: ↑
08-03-2023 20:23
Dit klinkt in theorie als een goede aanpak. Maar echt…hoe dan? Kom je dan wel tot een betere balans over wie wat doet? Hier ook een partner met ASS vermoeden, en ik zou dit best willen, maar…….er komt echt niks of nauwelijks uit zijn handen, hij kan ….echt….heeeuuul weinig (ok, zit ook een stukje niks-meegekregen-van-huis in, en/of het is een sterk staaltje weaponized incompetence). En op zijn manier laten doen? Dan poetst hij de wc met de (vieze) vaatdoek en legt de vaatdoek daarna doodleuk weer op het aanrecht (meer dan eens gebeurd). Het enige dat nog soort van lukt is de vuilnis en de vaatwasser, en ik dus de rest. Ik grap wel eens dat ik geen kinderen hoef, want ik heb al een kleuter in huis….maar daar is eigenlijk niks grappigs aan.

Je kan nog best veel van iemand houden maar als je niet eens van iemand kan verwachten dat hij kan stofzuigen of een wc poetsen met een aparte doek dan kan je daar toch geen serieuze relatie mee hebben?
Ik snap dat iemand met ass dingen minder goed kan en beperkingen heeft. Ik heb zelf adhd en ben echt slecht in huishouden... Maar als je 1 keer zegt dat voor een wc schoonmaken een aparte doek gebruikt moet worden dan zou hij dat echt wel moeten begrijpen.

Ik zou inderdaad goed nadenken of je kinderen wil want kinderen zijn echt heel veel werk en alles komt dan op jou terecht. En daarvan ga je echt een hekel krijgen aan de ander.

coderood donderdag 9 maart 2023 om 07:54

maxi14 schreef: ↑
08-03-2023 20:46
Dat latten doen we ook… .maar hij is wel veel meer hier en dan komt dit probleem soms toch weer om de hoek zetten. Samenwonen zou hooguit kunnen als er ook een schoonmaakster komt.

Maar hoe doet hij dat in zijn eigen huis dan? Heeft ie daar een schoonmaakster?

Pauliene donderdag 9 maart 2023 om 07:57

Bedankt voor de tips allemaal.
Ik heb gisteren even met man gepraat en we zagen allebei dat we vooral heel moe zijn.
Ik wil ook wel op zoek naar begeleiding voor mezelf. Ik dacht altijd dat daarvoor een diagnose nodig was, maar wellicht is er toch iets te vinden.

pauliene wijzigde dit bericht op 01-06-2023 21:36

25.74% gewijzigd

moizer donderdag 9 maart 2023 om 08:01

In het topic over neurodiversiteit staat een link naar een artikel over burn oud door ASS (of iets van die strekking) Misschien kan je man daar iets mee?

Pauliene donderdag 9 maart 2023 om 08:02

maxi14 schreef: ↑
08-03-2023 20:23
Dit klinkt in theorie als een goede aanpak. Maar echt…hoe dan? Kom je dan wel tot een betere balans over wie wat doet? Hier ook een partner met ASS vermoeden, en ik zou dit best willen, maar…….er komt echt niks of nauwelijks uit zijn handen, hij kan ….echt….heeeuuul weinig (ok, zit ook een stukje niks-meegekregen-van-huis in, en/of het is een sterk staaltje weaponized incompetence). En op zijn manier laten doen? Dan poetst hij de wc met de (vieze) vaatdoek en legt de vaatdoek daarna doodleuk weer op het aanrecht (meer dan eens gebeurd). Het enige dat nog soort van lukt is de vuilnis en de vaatwasser, en ik dus de rest. Ik grap wel eens dat ik geen kinderen hoef, want ik heb al een kleuter in huis….maar daar is eigenlijk niks grappigs aan.

Maar komt er alleen qua huishouden niets uit zijn handen of sowieso niets? Dat lijkt me wel heel lastig.
Mijn man is wel goed in huishoudelijke taken, maar ik moet wel zeggen dat het moet gebeuren. Overzien wat er nodig is kan hij niet.

Tupperware donderdag 9 maart 2023 om 08:14

Pauliene schreef: ↑
09-03-2023 08:02
Maar komt er alleen qua huishouden niets uit zijn handen of sowieso niets? Dat lijkt me wel heel lastig.
Mijn man is wel goed in huishoudelijke taken, maar ik moet wel zeggen dat het moet gebeuren. Overzien wat er nodig is kan hij niet.

Dat overzien wat moet gebeuren kan mijn man ook niet. Wij hebben een lijstje hangen, die hebben we samen gemaakt, en daarop de taken verdeeld per dag per persoon. Dat gaat prima. Hij is overigens helemaal thuis en ik werk meer dan fulltime. Ik kook, doe de was en de boodschappen. De rest is voor hem en hij doet dat op zijn manier, in zijn tempo. Ik bemoei me er niet mee. Dat was een hele fijne les in loslaten en helpt me nu ook op andere vlakken.

maxi14 donderdag 9 maart 2023 om 13:57

Pauliene schreef: ↑
09-03-2023 08:02
Maar komt er alleen qua huishouden niets uit zijn handen of sowieso niets? Dat lijkt me wel heel lastig.
Mijn man is wel goed in huishoudelijke taken, maar ik moet wel zeggen dat het moet gebeuren. Overzien wat er nodig is kan hij niet.

Mondjesmaat kan hij wel wat, het overzien wat er moet in ieder geval niet. En weet je wat het is, het is lastig te zeggen waar ASS traits (en mogelijk Adhd? traits) eindigen en onwil begint. Hij zegt echt wel zijn best te doen maar vergeet alles wat in zijn ogen minder belangrijk is. Het is op zich al wel een stuk verbeterd tov wat het was. En stofzuigen kan hij wel, maar is dat ivm allergieen niet zo handig, dus dat zit ook niet zo mee. Een schoonmaakschema werkt wel wat beter, zodat hij weet wat er moet gebeuren.
En ik kan ongetwijfeld wat in mijn houding veranderen en iets vaker denken als er iets in mijn ogen misgaat: "Brand is altijd erger".

Pauliene donderdag 9 maart 2023 om 14:03

moizer schreef: ↑
09-03-2023 08:01
In het topic over neurodiversiteit staat een link naar een artikel over burn oud door ASS (of iets van die strekking) Misschien kan je man daar iets mee?

Dank je wel! Dit is wel heel herkenbaar. Ik zal het hem eens laten lezen.

S-Groot donderdag 9 maart 2023 om 18:31

Moeilijke situatie. Ik zou zoals al aangeraden is kijken naar ontlasten, bij jullie beiden. Daarnaast zou je zelf hulp kunnen zoeken om jouw kant van de communicatie/begrip/inzicht mogelijk te verbeteren, maar ook in hoe je goed voor jezelf kunt zorgen. Misschien biedt dat al veel meer ruimte en komt van daaruit ook weer ruimte bij je man.

Pauliene schreef: ↑
08-03-2023 15:50
Nee, dat hoeft niet, dat zou ik ook niet zo benoemen. Maar hij herkent enorm veel in zijn vader en ik ben bang dat hij dit hoe dan ook op zichzelf zou betrekken. Hij zou misschien toch denken dat het dan voor hem ook niet mogelijk is later een relatie te hebben.

Je man heeft al meer dan 18 jaar een vaste relatie dus waarom zou zoon denken dat er geen relatie in zou zitten door te vergelijken?

Ander ding is dat een langdurige relatie er misschien echt niet in zit, als hij slecht is in emotieregulatie, communicatie en verbinding aangaan en daar niet in groeit. Maar groot verschil met je man is dat zoon al een diagnose heeft en daardoor veel bewuster kan zijn van waar hij tegenaan loopt en waar hij mogelijk nog kan ontwikkelen.

OliebolmetKrenten donderdag 9 maart 2023 om 20:11

patchouli_ schreef: ↑
08-03-2023 16:09
Hier ook een partner met ASS en wat hier werkt is gebruikmaken van elkaars sterke kanten. Kijk waar je man wel goed in is ipv te focussen op wat niet lukt (of wat hij niet doet zoals jij dat wil…), en laat dat dan ook aan hem over. Verwacht niet dat hij de dingen op jouw manier doet, laat het hem op zijn eigen manier doen. De dingen waar jij goed in bent, pakt die op zonder steeds met hem af te stemmen. Verwachtingen naar elkaar bijstellen.

Een groot energielek hier was dat we steeds probeerden eenheid te brengen en elkaar te begrijpen in hoe we dingen aanpakten, ook met de kinderen, maar omdat de verschillen zo groot zijn kostte dat bergen energie van ons allebei.

Man kiest een totaal andere insteek om iets aan te pakken of op te lossen. Als ik erbij blijf staan irriteert me dat enorm. Als ik er bij wegloop en hem z’n gang laat gaan, heb ik er geen last van en komt ie er vanzelf wel.
Man heeft los moeten laten dat hij alles wat ik aanpak wil kunnen begrijpen en ik heb los moeten laten dat ik alles uitleg. Ik ben veel directer geworden. Vraag niet meer: zullen we het zo doen? Maar zeg gewoon: ik doe het zo. Want dat is taal die hij begrijpt.

Het werkt alleen als je beiden werkt aan die communicatie. De grootste valkuilen zijn denken dat degene met ASS therapie moet want hij heeft een stoornis en denken dat degene zonder ASS altijd maar moet redderen want de ander kan dat niet.

Kijk naar wat wel kan. Wat wel goed gaat. Wat wel werkt.

Ik vind dit heel mooi wat je zegt. Ik werk in gespecialiseerde ggz op het gebied van autisme. Het idee dat autisme een stoornis is en dat daarom degene die autisme heeft zich moet aanpassen of veranderen, vind ik best ouderwets. Tegenwoordig zijn er zoveel nieuwe verklaringen over wat autisme is. Bijvoorbeeld deze: [url]chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/http://dart.ed.ac.uk/wp-content/uploads ... mmary-.pdf[/url]. Er is gebleken dat mensen met autisme, andere mensen met autisme een heel stuk beter begrijpen dan mensen zonder autisme (neurotypisch). Andersom begrijpen neurotypische mensen, mensen met autisme weer minder goed. Het gaat dus meer om dat er meerdere soorten mensen bestaan (neurodiversiteit), dan dat de kleinere afwijkende groep mensen per definitie een stoornis heeft. Natuurlijk is het lastig als je als partners van elkaar verschild en moeite ervaart om elkaar te begrijpen. Maar ik denk wel dat het een stuk minder machteloos voelt, als je weet dat dit gaat om verschillend zijn van elkaar ipv dat de ander een stoornis heeft die niet gaat genezen.

Actieve topics