Relaties
alle pijlers
Hoe verder na deze break-up?
zondag 14 februari 2021 om 12:36
Ik zit in zak en as en ik ben op zoek naar tips hoe hiermee om te gaan.
Ik zou met mijn vriend (5,5 jaar samen) in het nieuwe jaar gaan samenwonen. Hij had via via een huis voor bepaalde tijd gevonden (contract was eerst voor 1 jaar maar hij zorgde dat het voor 2 jaar was). Alles geregeld, getekend, het zou gaan gebeuren per 1 januari. Tot hij op tweede kerstdag, na een bezoek aan zijn familie, me in de avond vertelde dat hij niet wist of hij het nog wel wilde. Ik vroeg of het om het huis ging of ‘alles’, de relatie. Dit bleek de hele relatie te zijn. Het gevoel had hij niet meer.
Voor mij een enorme shock. Ik had het totaal niet zien aankomen. Ja, we hadden in de laatste 2/3 maanden van 2020 iets meer kleine ruzietjes/irritaties en iets minder seks, maar het is ook corona-tijd - ik dacht er niet heel veel van en had juist enorm veel zin in het samenwonen.
Nu was het rond oud en nieuw nog het idee dat we het een kans zouden geven. Maar al snel vertelde hij (of nou ja, dat moest ik eruit trekken) dat hij het samenwonen toch echt niet zag zitten. Ik zei dat ik best voor bepaalde tijd heb zijn ruimte wilde geven, en terug naar mijn moeder zou gaan voor een tijdje. Maar toen besefte ik dat ik dan aan mezelf voorbij ging - hij zou dan namelijk in óns huis gaan wonen en alles krijgen wat hij nodig had, en ik niets van dat alles. Ik wilde het ook alleen doen (tijdelijk naar mijn moeder, want oude huur van eigen huis was al opgezegd) als hij kon zeggen dat hij wel moeite wilde steken in de relatie, en dat we ons best gingen doen om te kijken of zijn gevoel er ergens nog zat of niet.
Ook dit bleek niet mogelijk, toen ik een week later hem even zag en hij het uitmaakte. Ik was en ben er nog steeds enorm verdrietig over. Ik heb geen relatie meer, geen huis en woon nu dus bij mijn moeder. Ik zeg niet dat ik zelfmedelijden heb of depressief ben, maar ik kan gewoon niet geloven dat dit nu mijn leven is en ik haal uit heel weinig dingen vreugde.
Nu is er een klein stukje van me dat hoopt dat het nog goed komt, uiteindelijk. Ik weet ook dat ik het tijd moet geven want of dat nou gebeurt of niet, tijd heelt alle wonden. Maar zo voelt het nu niet. Ik sta echt helemaal stil en probeer dingen op te pakken (solliciteren leuke nieuwe baan, hobby, vrijwilligerswerk) maar het lukt me niet. Het is nu 1,5 maand geleden en ik ben er nog steeds kapot van. Ik hoop zo dat hij in gaat zien met tijd en ruimte dat hij een fout heeft gemaakt en terugkomt, maar ik weet ook dat ik daar niet op moet hopen en ben ook als de dood dat als ik hem loslaat, hij langzaam maar zeker helemaal verdwijnt uit mijn leven en dat wil ik niet. We zijn lang samen geweest en hij is mijn grote steun geweest in lastige tijden (het plots overlijden van mijn vader) en ik ook voor hem. We hebben gemeenschappelijke vrienden (eigenlijk eerst ‘zijn’ vrienden) die ik ook nog eens mis. Ik ben radeloos, hij sluit me helemaal buiten, stuurt geen berichtjes of iets. En ik doe dat ook niet, maar af en toe wordt het verdriet zo groot dat ik dan toch een appje stuur en dan heb ik meteen weer spijt omdat ik er niks uit kan halen, niet het antwoord krijg dat ik wil, het hem benauwd.
Hoe kom ik hier doorheen? Hoe beheers ik mezelf? Ik zoek echt de afleiding maar het lukt me niet. Heeft iemand ooit zoiets meegemaakt en wat advies voor mij? Ik ben echt ten einde raad en elke dag zo verdrietig...
Ik zou met mijn vriend (5,5 jaar samen) in het nieuwe jaar gaan samenwonen. Hij had via via een huis voor bepaalde tijd gevonden (contract was eerst voor 1 jaar maar hij zorgde dat het voor 2 jaar was). Alles geregeld, getekend, het zou gaan gebeuren per 1 januari. Tot hij op tweede kerstdag, na een bezoek aan zijn familie, me in de avond vertelde dat hij niet wist of hij het nog wel wilde. Ik vroeg of het om het huis ging of ‘alles’, de relatie. Dit bleek de hele relatie te zijn. Het gevoel had hij niet meer.
Voor mij een enorme shock. Ik had het totaal niet zien aankomen. Ja, we hadden in de laatste 2/3 maanden van 2020 iets meer kleine ruzietjes/irritaties en iets minder seks, maar het is ook corona-tijd - ik dacht er niet heel veel van en had juist enorm veel zin in het samenwonen.
Nu was het rond oud en nieuw nog het idee dat we het een kans zouden geven. Maar al snel vertelde hij (of nou ja, dat moest ik eruit trekken) dat hij het samenwonen toch echt niet zag zitten. Ik zei dat ik best voor bepaalde tijd heb zijn ruimte wilde geven, en terug naar mijn moeder zou gaan voor een tijdje. Maar toen besefte ik dat ik dan aan mezelf voorbij ging - hij zou dan namelijk in óns huis gaan wonen en alles krijgen wat hij nodig had, en ik niets van dat alles. Ik wilde het ook alleen doen (tijdelijk naar mijn moeder, want oude huur van eigen huis was al opgezegd) als hij kon zeggen dat hij wel moeite wilde steken in de relatie, en dat we ons best gingen doen om te kijken of zijn gevoel er ergens nog zat of niet.
Ook dit bleek niet mogelijk, toen ik een week later hem even zag en hij het uitmaakte. Ik was en ben er nog steeds enorm verdrietig over. Ik heb geen relatie meer, geen huis en woon nu dus bij mijn moeder. Ik zeg niet dat ik zelfmedelijden heb of depressief ben, maar ik kan gewoon niet geloven dat dit nu mijn leven is en ik haal uit heel weinig dingen vreugde.
Nu is er een klein stukje van me dat hoopt dat het nog goed komt, uiteindelijk. Ik weet ook dat ik het tijd moet geven want of dat nou gebeurt of niet, tijd heelt alle wonden. Maar zo voelt het nu niet. Ik sta echt helemaal stil en probeer dingen op te pakken (solliciteren leuke nieuwe baan, hobby, vrijwilligerswerk) maar het lukt me niet. Het is nu 1,5 maand geleden en ik ben er nog steeds kapot van. Ik hoop zo dat hij in gaat zien met tijd en ruimte dat hij een fout heeft gemaakt en terugkomt, maar ik weet ook dat ik daar niet op moet hopen en ben ook als de dood dat als ik hem loslaat, hij langzaam maar zeker helemaal verdwijnt uit mijn leven en dat wil ik niet. We zijn lang samen geweest en hij is mijn grote steun geweest in lastige tijden (het plots overlijden van mijn vader) en ik ook voor hem. We hebben gemeenschappelijke vrienden (eigenlijk eerst ‘zijn’ vrienden) die ik ook nog eens mis. Ik ben radeloos, hij sluit me helemaal buiten, stuurt geen berichtjes of iets. En ik doe dat ook niet, maar af en toe wordt het verdriet zo groot dat ik dan toch een appje stuur en dan heb ik meteen weer spijt omdat ik er niks uit kan halen, niet het antwoord krijg dat ik wil, het hem benauwd.
Hoe kom ik hier doorheen? Hoe beheers ik mezelf? Ik zoek echt de afleiding maar het lukt me niet. Heeft iemand ooit zoiets meegemaakt en wat advies voor mij? Ik ben echt ten einde raad en elke dag zo verdrietig...
zondag 14 februari 2021 om 19:47
Nee... Niemand heeft ooit zoiets meegemaakt...
Blijven ademen en doorgaan. Anderhalve maand is nog maar net, het komt goed als jij het goed blijft aanpakken: het verdriet voor nu toelaten, afleiding zoeken en verder aan de toekomst werken, nieuwe baan, eigen huis... En het komt goed, echt!
Dat hij je niet contacteert is het beste wat hij kan doen.
Sterkte!
Blijven ademen en doorgaan. Anderhalve maand is nog maar net, het komt goed als jij het goed blijft aanpakken: het verdriet voor nu toelaten, afleiding zoeken en verder aan de toekomst werken, nieuwe baan, eigen huis... En het komt goed, echt!
Dat hij je niet contacteert is het beste wat hij kan doen.
Sterkte!
zondag 14 februari 2021 om 20:08
Sorry hoor maar wat een lul, waarom wil je hem nog? Je had je huur al opgezegd, alles was al gepland en hij gaat je doodleuk MET KERSTMIS vertellen dat hij alleen in het huis wil wonen en trouwens ook aan de relatie twijfelt? Dan ben je gewoon een asshole, die moet je niet terug willen. Zou me niks verbazen als er een ander is, sorry.
zondag 14 februari 2021 om 20:11
Ik denk ook dat je beter af bent zonder.
Iedereen mag natuurlijk twijfelen maar het klinkt niet alsof hij er moeite voor wilde doen of desnoods proberen om eruit te komen.
Je verdient iemand die echt voor je wil gaan.
Probeer niet te forceren om je beter te voelen, het kan nog even duren maar het komt met tijd, echt.
Iedereen mag natuurlijk twijfelen maar het klinkt niet alsof hij er moeite voor wilde doen of desnoods proberen om eruit te komen.
Je verdient iemand die echt voor je wil gaan.
Probeer niet te forceren om je beter te voelen, het kan nog even duren maar het komt met tijd, echt.
zondag 14 februari 2021 om 23:44
Dit. Sterkte TO : hug:Mumper schreef: ↑14-02-2021 20:08Sorry hoor maar wat een lul, waarom wil je hem nog? Je had je huur al opgezegd, alles was al gepland en hij gaat je doodleuk MET KERSTMIS vertellen dat hij alleen in het huis wil wonen en trouwens ook aan de relatie twijfelt? Dan ben je gewoon een asshole, die moet je niet terug willen. Zou me niks verbazen als er een ander is, sorry.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 15 februari 2021 om 07:44
maandag 15 februari 2021 om 08:08
Dit. Neem de tijd om goed uit te huilen, zoek afleiding bij vrienden en bouw je nieuwe leven op. Deze man moet je echt niet meer willen.Mumper schreef: ↑14-02-2021 20:08Sorry hoor maar wat een lul, waarom wil je hem nog? Je had je huur al opgezegd, alles was al gepland en hij gaat je doodleuk MET KERSTMIS vertellen dat hij alleen in het huis wil wonen en trouwens ook aan de relatie twijfelt? Dan ben je gewoon een asshole, die moet je niet terug willen. Zou me niks verbazen als er een ander is, sorry.
maandag 15 februari 2021 om 08:15
Eeh, nee, maar eerst plannen maken om te gaan samenwonen en dan nadat zij de huur van haar huis heeft opgezegd de relatie verbreken is wel weer erg zuur. Je maakt mij niet wijs dat dat zomaar ineens opkwam.Attraverso schreef: ↑15-02-2021 07:58Inderdaad want als je aan een relatie begint moet je daar in blijven hangen tot de dood jullie scheidt. Wat een lul!
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 15 februari 2021 om 08:39
Hij heeft je zonder pardon gedumpt, en nooit echt de moeite genomen blijkbaar om zijn gevoelens te delen (qua twijfels) gedurende jullie relatie. Klinkt als een emotioneel armoedige vent, dus je bent waarschijnlijk beter af zonder.
Voor nu is het zaak om het verdriet te doorvoelen en erop te vertrouwen dat het zal slijten. Kost tijd.
Ik zou hem volledig verwijderen, dus blokkeren in telefoon en, als je social media hebt, ook daar wegpoetsen. Zo grondig mogelijk.
Ik denk dat je beter ook nieuwe vrienden kan zoeken, want jullie gezamenlijke zijn eigenlijk zijn vrienden.
Heeel veel sterkte TO, over een jaar denk je: hé, ik heb al .. maanden niet meer aan m gedacht!
Voor nu is het zaak om het verdriet te doorvoelen en erop te vertrouwen dat het zal slijten. Kost tijd.
Ik zou hem volledig verwijderen, dus blokkeren in telefoon en, als je social media hebt, ook daar wegpoetsen. Zo grondig mogelijk.
Ik denk dat je beter ook nieuwe vrienden kan zoeken, want jullie gezamenlijke zijn eigenlijk zijn vrienden.
Heeel veel sterkte TO, over een jaar denk je: hé, ik heb al .. maanden niet meer aan m gedacht!
maandag 15 februari 2021 om 08:48
Wat een nare aanpak had deze gast. Twijfelen mag en je hart volgen ook. Maar de ander op zo'n manier in de kou laten staan, doet echt geen recht aan wat je samen had en is hem echt wel aan te rekenen.
In zo'n situatie had ik ws het huis geclaimd (want als hij er dan zelf niet bij wil wonen is het zijn ding) maargoed voor hetzelfde geld stond hij alleen op het contract oid. En voor het gevoel doet het niks, zo'n woning, vrees ik (misschien heb je momenteel juist meer aan familie om je heen).
Maar als 'zijn vrienden' inmiddels gezamenlijke vrienden waren, waarom zou je die dan moeten missen? Heeft iemand dat gezegd? Ik zou die contacten juist wel opzoeken, ter steun en afleiding. Of sommigen althans met wie je contact het beste was, je hebt je vrienden nodig nu...
In zo'n situatie had ik ws het huis geclaimd (want als hij er dan zelf niet bij wil wonen is het zijn ding) maargoed voor hetzelfde geld stond hij alleen op het contract oid. En voor het gevoel doet het niks, zo'n woning, vrees ik (misschien heb je momenteel juist meer aan familie om je heen).
Maar als 'zijn vrienden' inmiddels gezamenlijke vrienden waren, waarom zou je die dan moeten missen? Heeft iemand dat gezegd? Ik zou die contacten juist wel opzoeken, ter steun en afleiding. Of sommigen althans met wie je contact het beste was, je hebt je vrienden nodig nu...
Heb lief, houd moed. Komt goed.
maandag 15 februari 2021 om 09:03
Geef het de tijd. Ik heb er 1,5 jaar overgedaan om mijn break-up (ook hartstikke onverwachts) te verwerken. Er is geen etiket over wat goed is en wat niet goed is. Hoop houden dat hij je terug wil is normaal. Je moet jezelf alleen de vraag stellen: wil ik iemand die mij zo erg gekwetst heeft nog wel? Zal hij dat in de toekomst nog eens doen? Mijn ex wilde mij na 1 jaar terug. Door heel bewust deze vragen te beantwoorden heb ik het toentertijd niet gedaan.
Blijf dicht bij jezelf. Verdriet & pijn mag er zijn. Probeer afleiding bij je familie en vriendinnen te zoeken. Het kom goed, écht. Ook al voelt dat misschien op dit moment niet.
En betreft het huurhuis. Ik zou iets anders zoeken. Hoe zuur het misschien ook is.. het huis zal je te veel aan hem laten denken. ‘Hoe was het geweest met ons 2en’.
Dikke knuffel.
Blijf dicht bij jezelf. Verdriet & pijn mag er zijn. Probeer afleiding bij je familie en vriendinnen te zoeken. Het kom goed, écht. Ook al voelt dat misschien op dit moment niet.
En betreft het huurhuis. Ik zou iets anders zoeken. Hoe zuur het misschien ook is.. het huis zal je te veel aan hem laten denken. ‘Hoe was het geweest met ons 2en’.
Dikke knuffel.
zaterdag 27 maart 2021 om 15:31
Dank jullie allen voor de berichten! Doet goed.
Het klopt inderdaad dat het gewoon een lul is haha, en het is ook redelijkerwijs niet te verklaren dat ik nog een relatie zou willen. Maar dat gevoel ebt hopelijk langzaam weg. Nu weer 1,5 maand verder en een mini-stapje op weg naar betere tijden.
Nogmaals bedankt voor de superlief reacties! Toch fijn te merken dat je niet alleen staat en hart onder de riem te krijgen
Het klopt inderdaad dat het gewoon een lul is haha, en het is ook redelijkerwijs niet te verklaren dat ik nog een relatie zou willen. Maar dat gevoel ebt hopelijk langzaam weg. Nu weer 1,5 maand verder en een mini-stapje op weg naar betere tijden.
Nogmaals bedankt voor de superlief reacties! Toch fijn te merken dat je niet alleen staat en hart onder de riem te krijgen
zondag 28 maart 2021 om 19:38
Heb je al zicht op een ander huis ?P-annie schreef: ↑27-03-2021 15:31Dank jullie allen voor de berichten! Doet goed.
Het klopt inderdaad dat het gewoon een lul is haha, en het is ook redelijkerwijs niet te verklaren dat ik nog een relatie zou willen. Maar dat gevoel ebt hopelijk langzaam weg. Nu weer 1,5 maand verder en een mini-stapje op weg naar betere tijden.
Nogmaals bedankt voor de superlief reacties! Toch fijn te merken dat je niet alleen staat en hart onder de riem te krijgen
Nog contact gehad met ex ?
zondag 28 maart 2021 om 22:50
En geloof me als hij je terug wil kijk je over een jaar naast je op de bank en denk je: “Jij bent die lul die mij liet barsten net voor het samenwonen” en dan pak je op een dag gewoon je boeltje en ben je weg. Wees blij dat dat jaar je wordt bespaard want die tijd kun je nu gebruiken om te werken aan een toekomst die wel leuk wordt.
