Relaties
alle pijlers
Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?
woensdag 26 februari 2025 om 12:21
Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?
Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?
Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden
vrijdag 28 februari 2025 om 12:44
Niet mee eens, een thuiswonende mbo verpleegkundige, of politieagent of een ander intensief beroep, heb je heel wat meer levenservaring dan als " communicatiestudent, die elk weekend uit gaat en met 1 appje geld aan de ouders kan vragen hoor.Charlotta schreef: ↑28-02-2025 09:16Dit dus. Je gaat mij gewoon niet vertellen dat iemand van eind 20 die nog bij zijn ouders woont op dezelfde manier en in hetzelfde tempo als mens gegroeid is als iemand die vanaf haar 19e op kamers heeft gewoond en die met 29 dus al 10 jaar echt op eigen benen staat. En als we de opmerking over het kopen van het appartement even laten voor wat het is, kan ik het alleen maar met Dala eens zijn: ik zou het zonde vinden als mijn kinderen lang thuis blijven wonen, of dat nu gewenst is of gedwongen door de woningmarkt. Ik denk oprecht dat dat ze zou belemmeren in hun ontwikkeling. Ze zullen het vast wel weer inhalen, maar persoonlijk zou ik het jammer vinden voor ze. En ja, dat denk ik vanuit mijn eigen perspectief, omdat ik zelf vanaf mijn 18e nooit langer dan een maand of 3 meer bij mijn ouders heb gewoond.
Mijn dochter van nog geen 17 vind het nu al irritant dat ze op tijd moet laten weten of ze mee-eet. Als ze straks 20 is hoop ik toch dat dat niet meer nodig is omdat ze lekker met huisgenoten of vrienden woont.
vrijdag 28 februari 2025 om 12:44
Bij mij ook niet zoveel andere WO-ers onder de neven en nichten. Ik kom niet uit een elitair nest, en merk dat dat best wel veel generaties doordraagt. Zelf heb ik een PhD, een baan met een vrij goed salaris, en een koophuis in Amsterdam, maar ik hoor toch nooit echt bij 'de elite', de kakkers, of hoe je ze dan ook wil noemen. En ik merk dat mijn kinderen op hun witte Amsterdamse kakscholen toch ook weer niet naar de kinderen van de echte elite toetrekken (laten we zeggen degenen waarvan hun ouders bij het corps hebben gezeten). Opvallend vind ik, hoe mensen toch generaties lang in hun eigen bubbel blijven.Lila-Linda schreef: ↑28-02-2025 12:35mijn ene kant van de familie is hooguit tot MMS gekomen.
Andere kant HBS
Wel aangetrouwde ooms met een universitaire studie
Ik WO, ik wilde tikken dat er meer neven en nichten WO deden. Maar als ik even goed denk maar eentje. De rest wel HBO
vrijdag 28 februari 2025 om 12:45
Lila-Linda schreef: ↑28-02-2025 12:19volgens mij zijn gezinnen nu wel anders dan 25 jaar terug
En is de noodzaak tot uitvliegen ook wel minder
wat was er met je zusje dan? en heeft ze daar nog last van?
De gezinnen van 25 jaar terug waren toch vooral '2 kinds' gezinnen?
Ik kom uit een groot nest, deelde mijn slaapkamer met nog 2 kinderen.
Dus ja, daar ben je wel klaar mee rond je 20e.
Zusje is een verhaal apart. Het nakomertje die gretig klein gehouden werd.
vrijdag 28 februari 2025 om 12:54
Ja, dat is ook wel wat ik tussen de regels door dacht te schrijven zonder het expliciet te benoemen, want dan komen daar weer zure reacties op. Natuurlijk was het uitzonderlijk en elitair. Dat neemt niet weg dat zowel mijn ouders als ik hebben geleefd als ‘arme studenten’, wat natuurlijk een relatief begrip is (er was altijd een buffer voor noodgevallen) maar het hield bijvoorbeeld in dat ik soms weken op bananen en bruin brood leefde omdat mijn geld op was, en dat ik een schimmel-douche en een vooroorlogse keuken had, want dat hoorde er allemaal bij als student.
Tegenwoordig kan bijna iedereen studeren, op kamers wonen is wel een ander verhaal natuurlijk. Maar het kán wel, ik snap tegelijkertijd heel goed dat het voor veel jongeren gemakkelijker of zelfs noodzakelijk is (vooral financieel) om thuis te blijven wonen. Toch zou ik als ouder wel zoeken naar een manier om mijn kind tóch de ervaring van op kamers wonen mee te geven. Zelf vond ik het een onmisbare ervaring, vooral omdat ik losbrak uit mijn vertrouwde omgeving en in anonimiteit kon uitzoeken wie ik eigenlijk was.
vrijdag 28 februari 2025 om 13:06
Elite is als je ouders bij het Corps hebben gezeten? Zeker met die ontgroeningen waarbij soms zelfs doden vallen? Daar zou ik nooit aan mee willen doen,ben wel bij een studentenvereniging geweest maar die ontgroenden niet! En als ik kinderen had dan zou ik die nooit toestaan daar bij te gaan, dan zou ik liever hebben dat ze thuis bleven wonen en een opleiding dichterbij doen zodat ik ze daartegen zou kunnen beschermen.Het zijn toch nog kinderen als ze aan een studie beginnen, zo rond de 18 jaar gemiddeld die nog gevoelig zijn voor groepsdruk.Niet alles in het studentenleven is goed en leuk.Charlotta schreef: ↑28-02-2025 12:44Bij mij ook niet zoveel andere WO-ers onder de neven en nichten. Ik kom niet uit een elitair nest, en merk dat dat best wel veel generaties doordraagt. Zelf heb ik een PhD, een baan met een vrij goed salaris, en een koophuis in Amsterdam, maar ik hoor toch nooit echt bij 'de elite', de kakkers, of hoe je ze dan ook wil noemen. En ik merk dat mijn kinderen op hun witte Amsterdamse kakscholen toch ook weer niet naar de kinderen van de echte elite toetrekken (laten we zeggen degenen waarvan hun ouders bij het corps hebben gezeten). Opvallend vind ik, hoe mensen toch generaties lang in hun eigen bubbel blijven.
vrijdag 28 februari 2025 om 13:06
Ik denk dat degenen die verlangen naar zelfstandigheid idd sneller op kamers zullen gaan. Maar het is geen eenrichtingsverkeer. Ook voor iemand die minder zelfstandig en volwassen is kan deze groei exponentieel zijn. Uiteraard zit er een grens aan wanneer iemand er klaar voor is. Dat is niet voor iedereen hetzelfde. Maar gemiddeld genomen mag je aannemen dat waar men vroeger trouwde en kinderen kreeg en een heel huishouden zelfstandig draaiende konden houden (begin 20), dat er iets eerder ook de rijpheid is om dat iig voor 1 persoon te kunnen flikken. Geschiedenis heeft toch redelijk uitgewezen dat mensen daar prima toe in staat zijn.Lila-Linda schreef: ↑28-02-2025 11:41het kan ook andersom zijn he?
Juist omdat jij al een volwassen/verstandig mens was, ging je op kamers
vrijdag 28 februari 2025 om 13:07
Ik vind het wel een meerwaarde dat je eerst op jezelf hebt gewoond voordat je gaat samenwonen. Maar dat is moeilijk realiseerbaar natuurlijk als single in dure regio's. Maar in die zin zou ik een duur "electriciteitshok" toch nog meer aanbevelen bij mijn dochter dan meteen een duurder appartement te gaan delen met je partner.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
vrijdag 28 februari 2025 om 13:17
Wat ik ervaar van de mensen die tot hogere leeftijd thuis zijn gebleven en/of vanuit huis zijn gaan samenwonen of trouwen in meteen zijn ingeschoven in de (koop)woning in vaak nog dezelfde omgeving, is dat deze mensen een heel nauw wereldbeeld hebben. Vaak het wereldbeeld vanuit huis. Dit hebben ze nauwelijks getest in de grote mensenwereld, zijn nauwelijks met vreemden en opinies in aanmerking gekomen, zoeken ook gelijkgestemden om mee te wonen en leven en werken en dat creëert een vrij nauwe bubbel. De mensen die ik ken zijn heel benauwd voor vreemde invloeden, angstig en wantrouwend richting buitenlanders, wantrouwend richting overheden, wantrouwend eigenlijk tegen heel veel dat ze niet kennen.Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 12:14
Zijn de bammetjes tijdens de lunch gesmeerd door moeder de vrouw? Of het overhemd gestreken door mama? Kunnen ze geen vaatwasser aanzetten op kantoor? Of kunnen ze zelf hun billen niet afvegen?
Of vind je ze gewoon saai/raar/gek omdat ze niet van feesten houden?
Dat was mijn voornaamste indruk die ik heb opgedaan toen ik een tijdje woonde en werkte in de dorpen in de achterhoek. Heel sterk gericht op hoe ze zijn opgegroeid en dat dit de enige juiste manier van doen en denken is.
En wat ik ook ervaar is dat de gezinnen die daaruit ontstaan, ook zijn gevormd op basis van ideeën hoe man vrouw verhoudingen zijn, wat er verwacht wordt van het moederschap, vaderschap, partnerschap. En ik wil daarmee niet zeggen dat dit inherent fout is, maar ik vind het ook niet per se recht doen aan de potentie van een vrouw. Dan zou ik zeggen, test eerst de wateren en kies daarna of dat leven écht bij je past en zo verder wilt leven. Dat leer je als je buiten je veilige muurtjes gaat kijken.
vrijdag 28 februari 2025 om 13:24
je wil het niet zeggen, maar zegt het indirect wel degelijk. Wees dan gewoon eerlijk.NomenNesci0 schreef: ↑28-02-2025 13:17Wat ik ervaar van de mensen die tot hogere leeftijd thuis zijn gebleven en/of vanuit huis zijn gaan samenwonen of trouwen in meteen zijn ingeschoven in de (koop)woning in vaak nog dezelfde omgeving, is dat deze mensen een heel nauw wereldbeeld hebben. Vaak het wereldbeeld vanuit huis. Dit hebben ze nauwelijks getest in de grote mensenwereld, zijn nauwelijks met vreemden en opinies in aanmerking gekomen, zoeken ook gelijkgestemden om mee te wonen en leven en werken en dat creëert een vrij nauwe bubbel. De mensen die ik ken zijn heel benauwd voor vreemde invloeden, angstig en wantrouwend richting buitenlanders, wantrouwend richting overheden, wantrouwend eigenlijk tegen heel veel dat ze niet kennen.
Dat was mijn voornaamste indruk die ik heb opgedaan toen ik een tijdje woonde en werkte in de dorpen in de achterhoek. Heel sterk gericht op hoe ze zijn opgegroeid en dat dit de enige juiste manier van doen en denken is.
En wat ik ook ervaar is dat de gezinnen die daaruit ontstaan, ook zijn gevormd op basis van ideeën hoe man vrouw verhoudingen zijn, wat er verwacht wordt van het moederschap, vaderschap, partnerschap. En ik wil daarmee niet zeggen dat dit inherent fout is, maar ik vind het ook niet per se recht doen aan de potentie van een vrouw. Dan zou ik zeggen, test eerst de wateren en kies daarna of dat leven écht bij je past en zo verder wilt leven. Dat leer je als je buiten je veilige muurtjes gaat kijken.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 28 februari 2025 om 13:26
Het grootste verschil is dat ze loskomen van hun ouders. En van de regels, de normen & waarden, de ideeën, de vaste rituelen, de manier van met elkaar omgaan, kortom: Hoe Te Leven. Er is niet één manier, maar daar kom je niet achter als je vastzit in het gezin waar je bent opgegroeid. Ook binnen een gezin heb je onvermijdelijk sleur: zo doen we dat, zo is het, klaar.Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 12:14Nee jij wil dat ze vrijheid ervaren en kunnen feesten. Maar LaFolie ziet heul veel verschil tussen een 25 jarige die nog thuis woont en een 25 jarige die op kamers woont. Ik ben dan altijd zo benieuwd welke verschillen?
Zijn de bammetjes tijdens de lunch gesmeerd door moeder de vrouw? Of het overhemd gestreken door mama? Kunnen ze geen vaatwasser aanzetten op kantoor? Of kunnen ze zelf hun billen niet afvegen?
Of vind je ze gewoon saai/raar/gek omdat ze niet van feesten houden?
Op kamers wonen verruimt je blik. Je leert van anderen. Je leert je aanpassen, veel meer dan thuis. Je ontmoet heel veel nieuwe mensen in een ongedwongen setting, je gaat zien hoe anderen naar jou kijken (thuis ligt dat allemaal vast) en je gaat ook anders naar jezelf kijken.
Alle huishoudelijke klusjes die jij noemt zijn onbelangrijk. Het gaat om het sociaal-emotionele aspect. Als je eenmaal een baan hebt, is er veel minder vrijheid omdat er allerlei nieuwe regels zijn en je salaris op het spel staat. Met collega’s (of ouders) ga je heel anders om dan met huisgenoten die op gelijke voet staan.
vrijdag 28 februari 2025 om 13:26
Wel heel sneu dan.NomenNesci0 schreef: ↑28-02-2025 13:17Wat ik ervaar van de mensen die tot hogere leeftijd thuis zijn gebleven en/of vanuit huis zijn gaan samenwonen of trouwen in meteen zijn ingeschoven in de (koop)woning in vaak nog dezelfde omgeving, is dat deze mensen een heel nauw wereldbeeld hebben. Vaak het wereldbeeld vanuit huis. Dit hebben ze nauwelijks getest in de grote mensenwereld, zijn nauwelijks met vreemden en opinies in aanmerking gekomen, zoeken ook gelijkgestemden om mee te wonen en leven en werken en dat creëert een vrij nauwe bubbel. De mensen die ik ken zijn heel benauwd voor vreemde invloeden, angstig en wantrouwend richting buitenlanders, wantrouwend richting overheden, wantrouwend eigenlijk tegen heel veel dat ze niet kennen.
Dat was mijn voornaamste indruk die ik heb opgedaan toen ik een tijdje woonde en werkte in de dorpen in de achterhoek. Heel sterk gericht op hoe ze zijn opgegroeid en dat dit de enige juiste manier van doen en denken is.
En wat ik ook ervaar is dat de gezinnen die daaruit ontstaan, ook zijn gevormd op basis van ideeën hoe man vrouw verhoudingen zijn, wat er verwacht wordt van het moederschap, vaderschap, partnerschap. En ik wil daarmee niet zeggen dat dit inherent fout is, maar ik vind het ook niet per se recht doen aan de potentie van een vrouw. Dan zou ik zeggen, test eerst de wateren en kies daarna of dat leven écht bij je past en zo verder wilt leven. Dat leer je als je buiten je veilige muurtjes gaat kijken.
Dat een groot deel van Nederland "zo" is. Wat zou ervan terecht komen?
Gelukkig woont de rest binnen de ring.
vrijdag 28 februari 2025 om 13:27
en laten we wel wezen, iedereen heeft een bubbel en vindt dat zijn/haar bubbel het beste is en de andere bubbel narrow minded is en "zo zou ik niet willen leven"
En oh wat zijn de mensen die op kamers zijn geweest toch veel ruimdenkender dan degenen die dat niet hebben gedaan. Het feit dat je dat van jezelf zegt, betekent al dat je helemaal niet zo ruimdenkend bent en vol zit met vooroordelen.
En oh wat zijn de mensen die op kamers zijn geweest toch veel ruimdenkender dan degenen die dat niet hebben gedaan. Het feit dat je dat van jezelf zegt, betekent al dat je helemaal niet zo ruimdenkend bent en vol zit met vooroordelen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 28 februari 2025 om 13:28
ach hou toch! Ook na die studententijd blijven de meesten in hun eigen bubbel hoor, daar verandert echt helemaal niks aan.Claire45 schreef: ↑28-02-2025 13:26Het grootste verschil is dat ze loskomen van hun ouders. En van de regels, de normen & waarden, de ideeën, de vaste rituelen, de manier van met elkaar omgaan, kortom: Hoe Te Leven. Er is niet één manier, maar daar kom je niet achter als je vastzit in het gezin waar je bent opgegroeid. Ook binnen een gezin heb je onvermijdelijk sleur: zo doen we dat, zo is het, klaar.
Op kamers wonen verruimt je blik. Je leert van anderen. Je leert je aanpassen, veel meer dan thuis. Je ontmoet heel veel nieuwe mensen in een ongedwongen setting, je gaat zien hoe anderen naar jou kijken (thuis ligt dat allemaal vast) en je gaat ook anders naar jezelf kijken.
Alle huishoudelijke klusjes die jij noemt zijn onbelangrijk. Het gaat om het sociaal-emotionele aspect. Als je eenmaal een baan hebt, is er veel minder vrijheid omdat er allerlei nieuwe regels zijn en je salaris op het spel staat. Met collega’s (of ouders) ga je heel anders om dan met huisgenoten die op gelijke voet staan.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
vrijdag 28 februari 2025 om 13:45
rosanna08 schreef: ↑28-02-2025 13:27en laten we wel wezen, iedereen heeft een bubbel en vindt dat zijn/haar bubbel het beste is en de andere bubbel narrow minded is en "zo zou ik niet willen leven"
En oh wat zijn de mensen die op kamers zijn geweest toch veel ruimdenkender dan degenen die dat niet hebben gedaan. Het feit dat je dat van jezelf zegt, betekent al dat je helemaal niet zo ruimdenkend bent en vol zit met vooroordelen.
Nou echt, veel bekrompener dan sommigen die hier schrijven wordt het niet en ze hebben het zelf niet eens door.
vrijdag 28 februari 2025 om 13:45
Je leert niks van anderen. Je blijft in je bubbels met al doe andere vwo'ers waarvan de pappie en mammie de huren en semesters in het buitenland betalen. Alsof ze Simon de tegelzetter tegenkomen in Cafe de Gieter of Vera de verpleegkundige die in jaar drie zit. Schei toch uit.Claire45 schreef: ↑28-02-2025 13:26Het grootste verschil is dat ze loskomen van hun ouders. En van de regels, de normen & waarden, de ideeën, de vaste rituelen, de manier van met elkaar omgaan, kortom: Hoe Te Leven. Er is niet één manier, maar daar kom je niet achter als je vastzit in het gezin waar je bent opgegroeid. Ook binnen een gezin heb je onvermijdelijk sleur: zo doen we dat, zo is het, klaar.
Op kamers wonen verruimt je blik. Je leert van anderen. Je leert je aanpassen, veel meer dan thuis. Je ontmoet heel veel nieuwe mensen in een ongedwongen setting, je gaat zien hoe anderen naar jou kijken (thuis ligt dat allemaal vast) en je gaat ook anders naar jezelf kijken.
Alle huishoudelijke klusjes die jij noemt zijn onbelangrijk. Het gaat om het sociaal-emotionele aspect. Als je eenmaal een baan hebt, is er veel minder vrijheid omdat er allerlei nieuwe regels zijn en je salaris op het spel staat. Met collega’s (of ouders) ga je heel anders om dan met huisgenoten die op gelijke voet staan.
vrijdag 28 februari 2025 om 13:48
Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 13:45Je leert niks van anderen. Je blijft in je bubbels met al doe andere vwo'ers waarvan de pappie en mammie de huren en semesters in het buitenland betalen. Alsof ze Simon de tegelzetter tegenkomen in Cafe de Gieter of Vera de verpleegkundige die in jaar drie zit. Schei toch uit.
Ik ben het hier deels wel mee eens. Want op je studentenkamer ontmoet je natuurlijk ook alleen maar andere studenten uit gelijksoortige achtegronden dan de jouwe. Je ontmoet echt niet ineens tegelzetters of asielzoekers.
Dat neemt niet weg dat ik het een verrijking vind om op kamers te gaan. Je zit dan misschien niet ineens in een nieuwe bubbel, maar je leert natuurlijk wel degelijk veel van samenleven met anderen dan je kerngezin.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:01
Omdat je als student moet werken om alles te bekostigen kom je juist wel in contact met, nou, niet Simon de tegelzetter, maar wel Thea de ontbijtserveerster en Wim de barman en Annie de hostess. Overigens is het woord ‘bubbel’ wel ruimer van betekenis dan jij denkt, want ook mensen met dezelfde achtergrond als ik kunnen een totaal ander wereldbeeld hebben en een heel ander persoonlijkheid, waardoor het lastig is om samen te wonen.Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 13:45Je leert niks van anderen. Je blijft in je bubbels met al doe andere vwo'ers waarvan de pappie en mammie de huren en semesters in het buitenland betalen. Alsof ze Simon de tegelzetter tegenkomen in Cafe de Gieter of Vera de verpleegkundige die in jaar drie zit. Schei toch uit.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:04
En dat mag. Ik word alleen echt oprecht heel naar van die sterke tegenstelling. Alsof je verdorie een aardappeletende pvv stemmer bent als Kim de 20 jarige kapper besluit thuis te blijven wonen. Alsof Kim sociaal gehandicapt is en d'r billen niet afvegen. Maar die 20 jarige op -door pappie en mammie betaalde - kamers, nee die is echt zó zelfstandig. Die leert echt alle lagen van de bevolking pas kennen.Charlotta schreef: ↑28-02-2025 13:48Ik ben het hier deels wel mee eens. Want op je studentenkamer ontmoet je natuurlijk ook alleen maar andere studenten uit gelijksoortige achtegronden dan de jouwe. Je ontmoet echt niet ineens tegelzetters of asielzoekers.
Dat neemt niet weg dat ik het een verrijking vind om op kamers te gaan. Je zit dan misschien niet ineens in een nieuwe bubbel, maar je leert natuurlijk wel degelijk veel van samenleven met anderen dan je kerngezin.
Simon en Kim zijn niet eens welkom bij een minerva of vindicat, laat staan studievereniging (inmiddels aangepast). Die houden de bubbels maar wat graag zuiver. Maar ja, dat zeggen ze niet hardop. Ze zijn al mega trots als ze een halve dag per jaar de tuinen in de stad geschoffeld hebben. Zo maatschappelijk bezig geweest. Ze hebben die halve dag de echte mens in zijn natuurlijke habitat kunnen aanschouwen.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:08
Welke kosten Claire? Van je feestjes? Met dezelfde gelijkgestemden? Je kamer en studie werden betaald door pappie en mama. Mijn verpleegkunde studenten hebben meer gezien en meegemaakt dan die -vrouwen zijn spermaemmers- roepende kneuzen in Groningen. Die hebben weinig tijd hoor om Theo de barman te zien. Én kennen de gevaren van dat gezuip maar al te goedClaire45 schreef: ↑28-02-2025 14:01Omdat je als student moet werken om alles te bekostigen kom je juist wel in contact met, nou, niet Simon de tegelzetter, maar wel Thea de ontbijtserveerster en Wim de barman en Annie de hostess. Overigens is het woord ‘bubbel’ wel ruimer van betekenis dan jij denkt, want ook mensen met dezelfde achtergrond als ik kunnen een totaal ander wereldbeeld hebben en een heel ander persoonlijkheid, waardoor het lastig is om samen te wonen.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:11
Waarom zo aangebrand? Als er wordt gevraagd wat dan precies de voordelen zijn van op kamers wonen, geven mensen daar antwoord op. Logisch. Het zijn persoonlijke meningen: zo heeft iemand het ervaren, dit en dat heeft diegene als voordeel/nadeel ervaren. Ik heb zelf (persoonlijk dus, voor mijzelf sprekend) het idee dat ik mijn blik erdoor heb verruimd. NomenNescio heeft diezelfde ervaring - zíj persoonlijk, voor zichzelf sprekend, niet voor jou of anderen sprekend en al helemaal niet veroordelend. Waarom voel jij je dan weggezet als kleingeestig? Dat staat nergens, het zijn onze ervaringen en meer niet.rosanna08 schreef: ↑28-02-2025 13:27en laten we wel wezen, iedereen heeft een bubbel en vindt dat zijn/haar bubbel het beste is en de andere bubbel narrow minded is en "zo zou ik niet willen leven"
En oh wat zijn de mensen die op kamers zijn geweest toch veel ruimdenkender dan degenen die dat niet hebben gedaan. Het feit dat je dat van jezelf zegt, betekent al dat je helemaal niet zo ruimdenkend bent en vol zit met vooroordelen.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:16
NomenNesci0 schreef: ↑28-02-2025 13:17Wat ik ervaar van de mensen die tot hogere leeftijd thuis zijn gebleven en/of vanuit huis zijn gaan samenwonen of trouwen in meteen zijn ingeschoven in de (koop)woning in vaak nog dezelfde omgeving, is dat deze mensen een heel nauw wereldbeeld hebben. Vaak het wereldbeeld vanuit huis. Dit hebben ze nauwelijks getest in de grote mensenwereld, zijn nauwelijks met vreemden en opinies in aanmerking gekomen, zoeken ook gelijkgestemden om mee te wonen en leven en werken en dat creëert een vrij nauwe bubbel. De mensen die ik ken zijn heel benauwd voor vreemde invloeden, angstig en wantrouwend richting buitenlanders, wantrouwend richting overheden, wantrouwend eigenlijk tegen heel veel dat ze niet kennen.
Dat was mijn voornaamste indruk die ik heb opgedaan toen ik een tijdje woonde en werkte in de dorpen in de achterhoek. Heel sterk gericht op hoe ze zijn opgegroeid en dat dit de enige juiste manier van doen en denken is.
En wat ik ook ervaar is dat de gezinnen die daaruit ontstaan, ook zijn gevormd op basis van ideeën hoe man vrouw verhoudingen zijn, wat er verwacht wordt van het moederschap, vaderschap, partnerschap. En ik wil daarmee niet zeggen dat dit inherent fout is, maar ik vind het ook niet per se recht doen aan de potentie van een vrouw. Dan zou ik zeggen, test eerst de wateren en kies daarna of dat leven écht bij je past en zo verder wilt leven. Dat leer je als je buiten je veilige muurtjes gaat kijken.
Ik herken dit ook hoor!
Je spreekt beslist geen onzin.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:22
De kosten van alles behalve mijn kamer en collegegeld. Dus eten, studieboeken, kleren, uitgaan, vakanties, feestjes enzovoort. Met mijn beurs kwam ik een eindje maar niet ver genoeg. Iedereen werkte ernaast. Trouwens, leerling-verpleegsters wonen ook vaak op kamers.Lievelieve schreef: ↑28-02-2025 14:08Welke kosten Claire? Van je feestjes? Met dezelfde gelijkgestemden? Je kamer en studie werden betaald door pappie en mama. Mijn verpleegkunde studenten hebben meer gezien en meegemaakt dan die -vrouwen zijn spermaemmers- roepende kneuzen in Groningen. Die hebben weinig tijd hoor om Theo de barman te zien. Én kennen de gevaren van dat gezuip maar al te goed
vrijdag 28 februari 2025 om 14:29
Nee, dat zeg ik niet. Want fout zou zijn als je daarmee een slecht mens bent. En leven in die bubbel maakt je niet slecht
Maar persoonlijk vind ik het jammer. Je hebt overal ter wereld vrij gesloten culturen en persoonlijk past dit niet bij mij. Het maakt gesprekken over onderwerpen heel sterk gericht op dat wat de bubbel vindt.
Nu vind ik ook veel. Maar heb wel meer het gevoel dat mijn mening is gebaseerd op meerdere soorten ervaringen dan sec die ene die ik van huis uit heb meegekregen en meerdere kennismakingen met mensen uit verschillende bubbels, verschillende opleidingen, verschillende provincies of zelfs landen. Ik heb er immers mee samengewoond, gestudeerd, etc. Dat maakt dat je je eigen ervaringen naast die ervaringen legt en nieuwe meningen vormt. Dat gebeurt toch minder als je voornl. steeds dezelfde mening hoort. Dezelfde manier van aanpakken ziet.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:31
Dit dus.Claire45 schreef: ↑28-02-2025 13:26Het grootste verschil is dat ze loskomen van hun ouders. En van de regels, de normen & waarden, de ideeën, de vaste rituelen, de manier van met elkaar omgaan, kortom: Hoe Te Leven. Er is niet één manier, maar daar kom je niet achter als je vastzit in het gezin waar je bent opgegroeid. Ook binnen een gezin heb je onvermijdelijk sleur: zo doen we dat, zo is het, klaar.
Op kamers wonen verruimt je blik. Je leert van anderen. Je leert je aanpassen, veel meer dan thuis. Je ontmoet heel veel nieuwe mensen in een ongedwongen setting, je gaat zien hoe anderen naar jou kijken (thuis ligt dat allemaal vast) en je gaat ook anders naar jezelf kijken.
Alle huishoudelijke klusjes die jij noemt zijn onbelangrijk. Het gaat om het sociaal-emotionele aspect. Als je eenmaal een baan hebt, is er veel minder vrijheid omdat er allerlei nieuwe regels zijn en je salaris op het spel staat. Met collega’s (of ouders) ga je heel anders om dan met huisgenoten die op gelijke voet staan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
