Houden jullie van jezelf?

Vraag zegt al genoeg. Ik heb er af en toe nog moeite mee en probeer mezelf te accepteren. Het gaat niet in een keer maar heeft zijn tijd nodig natuurlijk. Door mijn opleiding/werk krijg ik ook meer zelfvertrouwen, soms heb ik een hele negatieve kijk op mezelf en is niks goed aan me. Als ik lekker in mijn vel zit dan weer wel, ik moet leren meer naar het positieve te kijken dan naar het negatieve.



Hoe gaan jullie ermee om?

Als iemand het over houden van zichzelf/jezelf heeft, krijg ik meestal spontaan een brok in mijn keel. Ik denk dat is, omdat het me confronteert met dat ik het niet zo voel, maar ik er zo waanzinning naar verlang. Vind het wat suf klinken hoe ik het hier schrijf, maar het is eigenlijk wat ik het liefste zou willen. Niet van jezelf houden kost zoveel energie. Het niet accepteren, jezelf afstraffen in gedachten, het gevoel niet goed genoeg te zijn, het is allemaal zo zonde. Het is niet altijd zo, maar regelmatig voel ik iets dat ik meer als zelfhaat zou beschrijven. Belachelijk, want ik weet ik dat ik leuke kanten heb, het altijd goed met iedereen voor heb. Iemand had het al over de invloed van van jezelf houden op je relatie. Als ik van mezelf zou houden, zou ik denk ik ook echt kunnen geloven dat mijn vriend van mij houdt. Hoe vaak hij het ook zegt, van binnen heb ik het gevoel dat dat toch wel voorbij zal gaan, dat hij tot inkeer komt en beseft op wat voor persoon hij echt gevallen is.

Ik kwam een tijdje geleden een citaat tegen van Boedha:

Jij, jijzelf, evenzeer als wie dan ook in het gehele universum, verdient jouw liefde en affectie.



Ik vond het zo treffend en ook zo waar ik naar streef dat ik het heb opgeschreven op een post-it blaadje en het achter mijn pc gehangen heb, als een reminder.:)

Zinnetjes lopen niet zo lekker. Excusez moi:$