Relaties
alle pijlers
Huwelijk redden, maar hoe?
zondag 16 juni 2024 om 10:45
Waar te beginnen?
Ruim 15 jaar samen, 2 kinderen (3 en 6mnd), saaie baan en word gevoelsmatig opgeslokt door het gezinsleven, en ik snauw.
Om alles, om niks, tegen mijn man, tegen de oudste. Op het werk loop ik in de pas en voel ik mij een dood verveeld vogeltje. En thuis voel ik de druk om alle ballen hoog te houden. Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Man wordt boos, begint inmiddels elke ruzie over scheiden, en ik begin weer te huilen en beterschap te beloven.
Uiteraard zit er van alles achter het boos worden van mijn man en mijn snauwen. En ik wil het echt oplossen! Maar waar begin je zoiets? Ik ben 1x bij de POH geweest vanwege een burnout een paar jaar geleden maar daar kwam vakantie tussendoor en daar heb ik het bij gelaten. De toen te drukke baan dus inmiddels ingeruild voor een saaie baan waar ik de uren af tel. En op het werk denk ik alleen: sjongejonge, deze tijd had ik beter aan het huishouden of de kinderen kunnen besteden. Ja, ook een nieuwe baan staat op het verlanglijstje, maar eerst wil ik zelf functioneren. Daarnaast al jaren een adhd vermoeden, wat impulsieve acties/gedachten niet helpt.
Dus, wie heeft er tips? Waar te beginnen? Ik wil je vrolijke ik weer terug vinden en mijn huwelijk redden, maar weet niet hoe.
Ruim 15 jaar samen, 2 kinderen (3 en 6mnd), saaie baan en word gevoelsmatig opgeslokt door het gezinsleven, en ik snauw.
Om alles, om niks, tegen mijn man, tegen de oudste. Op het werk loop ik in de pas en voel ik mij een dood verveeld vogeltje. En thuis voel ik de druk om alle ballen hoog te houden. Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Man wordt boos, begint inmiddels elke ruzie over scheiden, en ik begin weer te huilen en beterschap te beloven.
Uiteraard zit er van alles achter het boos worden van mijn man en mijn snauwen. En ik wil het echt oplossen! Maar waar begin je zoiets? Ik ben 1x bij de POH geweest vanwege een burnout een paar jaar geleden maar daar kwam vakantie tussendoor en daar heb ik het bij gelaten. De toen te drukke baan dus inmiddels ingeruild voor een saaie baan waar ik de uren af tel. En op het werk denk ik alleen: sjongejonge, deze tijd had ik beter aan het huishouden of de kinderen kunnen besteden. Ja, ook een nieuwe baan staat op het verlanglijstje, maar eerst wil ik zelf functioneren. Daarnaast al jaren een adhd vermoeden, wat impulsieve acties/gedachten niet helpt.
Dus, wie heeft er tips? Waar te beginnen? Ik wil je vrolijke ik weer terug vinden en mijn huwelijk redden, maar weet niet hoe.
zondag 16 juni 2024 om 11:32
Ik zou inzetten op samen praten met hulp.
Elkaar weer leren begrijpen, en efficiënt communiceren zonder dat emoties torenhoog oplopen.
Mbt vragen: ik wil ook altijd graag dat mensen dingen ruiken.
Maar dat doen ze niet.
Met die verwachting stel je alleen jezelf maar teleur, en je onthoudt je man de kans om je te helpen.
Als je aangeeft wat jij wilt, kan hij het oppakken, en voorkom je dat je teleurgesteld en dus boos wordt omdat hij het niet ruikt.
Win win.
Hij blij omdat hij jou kan en mag steunen, jij blij met de ontlasting.
Moet je wel even over je trots heenstappen en duidelijk zijn wat je van hem wilt.
(Ter voorbeeld. Ik heb jarenlang zitten hopen dat mijn lief een keer een bloemetje mee zou nemen voor me. Hinten. Niets. Toch teleurgesteld.
Toen maar gewoon gezegd: lief, ik zou het heel leuk vinden als je af en toe een bos bloemen meeneemt.
Hij enthousiast. De eerste keer voelde totaal nep. Maar hij vind het leuk om me er een plezier mee te doen, dus nu krijg ik af en toe (ja, eraan denken is ook al lastig) een bos bloemen.
)
Elkaar weer leren begrijpen, en efficiënt communiceren zonder dat emoties torenhoog oplopen.
Mbt vragen: ik wil ook altijd graag dat mensen dingen ruiken.
Maar dat doen ze niet.
Met die verwachting stel je alleen jezelf maar teleur, en je onthoudt je man de kans om je te helpen.
Als je aangeeft wat jij wilt, kan hij het oppakken, en voorkom je dat je teleurgesteld en dus boos wordt omdat hij het niet ruikt.
Win win.
Hij blij omdat hij jou kan en mag steunen, jij blij met de ontlasting.
Moet je wel even over je trots heenstappen en duidelijk zijn wat je van hem wilt.
(Ter voorbeeld. Ik heb jarenlang zitten hopen dat mijn lief een keer een bloemetje mee zou nemen voor me. Hinten. Niets. Toch teleurgesteld.
Toen maar gewoon gezegd: lief, ik zou het heel leuk vinden als je af en toe een bos bloemen meeneemt.
Hij enthousiast. De eerste keer voelde totaal nep. Maar hij vind het leuk om me er een plezier mee te doen, dus nu krijg ik af en toe (ja, eraan denken is ook al lastig) een bos bloemen.
)
zondag 16 juni 2024 om 11:33
Na zoveel jaar samen weet je denk ik toch wel dat hij bepaalde dingen niet ziet? Mijn man ziet bij wijze van spreken de oud papier doos die naar buiten moet nog niet al zet ik hem voor de deur( dit is overdreven maar vergelijkbare zaken zeg maar).Appelstroop schreef: ↑16-06-2024 10:45Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Hij heeft zelfs aan dat je om hulp moet vragen dus doe dat dan ook.
Spreek duidelijk af wie wat doet op bepaalde dagen, boodschappen koken, was etc en besteed dingen uit zoals laat de boodschappen bezorgen en kijk of een huishoudelijke hulp er financieel vanaf kan,
zondag 16 juni 2024 om 11:36
Je man wil dat jij dan om hulp vraagt? Laat hem gewoon zijn deel doen en zelf actief aan van alles meedenken. Neem even aan dat hij gewoon een baan kan houden en dus werkende hersens heeft?
Je huwelijk redden doe je niet alleen. Een gezin runnen ook niet. Hij komt er makkelijk vanaf met zijn : jij moet mij hulp vragen, jij moet nadenken over wat hij dan allemaal kan doen en hem dat vertellen'. Vermoeiend gedrag is dat.
Ik denk dat je daar naar moet gaan kijken, waarom ben jij de manager en moet jij om hulp vragen om alle ballen hoog te houden?
Wat doe jij allemaal, ook de denk en regeldingen, ook de wie bedenkt wat we eten en koopt dat dingen, echt alles.
Verdeel dat samen eerlijk en hij is dan totaal verantwoordelijk voor zijn deel. In het geheel, dus ook alle denk en regel dingen.
Neem rust en praat over alles samen, misschien met hulp.
Gok als hij dat ook wil en gaat doen, zijn verantwoording binnen gezin nemen, ook voor zorg en huishouden, dat vast beter gaat.
Wil hij dat niet of beloofd hij van alles maar je moet nog steeds hem managen en zeuren achter zijn kont aan, dan zou ik het opgeven.
Je huwelijk redden doe je niet alleen. Een gezin runnen ook niet. Hij komt er makkelijk vanaf met zijn : jij moet mij hulp vragen, jij moet nadenken over wat hij dan allemaal kan doen en hem dat vertellen'. Vermoeiend gedrag is dat.
Ik denk dat je daar naar moet gaan kijken, waarom ben jij de manager en moet jij om hulp vragen om alle ballen hoog te houden?
Wat doe jij allemaal, ook de denk en regeldingen, ook de wie bedenkt wat we eten en koopt dat dingen, echt alles.
Verdeel dat samen eerlijk en hij is dan totaal verantwoordelijk voor zijn deel. In het geheel, dus ook alle denk en regel dingen.
Neem rust en praat over alles samen, misschien met hulp.
Gok als hij dat ook wil en gaat doen, zijn verantwoording binnen gezin nemen, ook voor zorg en huishouden, dat vast beter gaat.
Wil hij dat niet of beloofd hij van alles maar je moet nog steeds hem managen en zeuren achter zijn kont aan, dan zou ik het opgeven.
zondag 16 juni 2024 om 11:41
Je jongste is 6 maanden? Ben je goed hersteld van zwangerschap en bevalling? Of ben je doodmoe? Speelt dit sinds de geboorte van jullie jongste of al langer?
Er zijn een heleboel dingen die je kunt doen!
Aan jezelf werken: zoek een leuke baan, ga sporten, doe af en toe leuke dingen buiten het gezin om op te laden, slaap. Voel je niet schuldig als je tijd aan jezelf besteedt. Dat heeft ieder mens nodig.
Samen: ga eens samen zitten en maak een overzicht van wat er elke dag/week/maand allemaal moet gebeuren. Echt alles opschrijven: werkuren, huishouden, regeldingen, boodschappen, eten koken, vuilnis buiten zetten, glas naar de glasbak, slaapjes/hapjes/fles/verschonen en ook spelen/bezig zijn/naar de kinderboerderij met de kinderen.
Is je man wel eens alleen met de kinderen? Zo niet, begin daar eens mee. Jij gaat zaterdag een dagje naar een vriendin/naar de sauna/winkelen of whatever, en hij is de hele dag alleen met de kinderen. Hij zorgt dan voor het huishouden, de boodschappen, de maaltijden etc.
Neem daarnaast een hulp aan voor het huishouden.
Ga samen in relatietherapie.
Er zijn een heleboel dingen die je kunt doen!
Aan jezelf werken: zoek een leuke baan, ga sporten, doe af en toe leuke dingen buiten het gezin om op te laden, slaap. Voel je niet schuldig als je tijd aan jezelf besteedt. Dat heeft ieder mens nodig.
Samen: ga eens samen zitten en maak een overzicht van wat er elke dag/week/maand allemaal moet gebeuren. Echt alles opschrijven: werkuren, huishouden, regeldingen, boodschappen, eten koken, vuilnis buiten zetten, glas naar de glasbak, slaapjes/hapjes/fles/verschonen en ook spelen/bezig zijn/naar de kinderboerderij met de kinderen.
Is je man wel eens alleen met de kinderen? Zo niet, begin daar eens mee. Jij gaat zaterdag een dagje naar een vriendin/naar de sauna/winkelen of whatever, en hij is de hele dag alleen met de kinderen. Hij zorgt dan voor het huishouden, de boodschappen, de maaltijden etc.
Neem daarnaast een hulp aan voor het huishouden.
Ga samen in relatietherapie.
zondag 16 juni 2024 om 11:44
Kan het ook zijn dat jij het gevoel hebt op dingen ingeleverd te moeten hebben/dingen aangepast omwille gezin en hij niet of nauwelijks? Dat kan ook je gevoel verklaren.
Hormonen zullen ook nog genoeg doen.
Verder vind ik het onzin dit de verantwoordelijkheid omtrent alles moeten vragen echt onterecht als dat volledig bij haar gelegd wordt. Want als je alles 1000x moet vragen en hij pas in actie komt om iets te doen wat onder een gezamenlijke verantwoordelijkheid valt dan snap ik het gevoel van scheefgroei en frustratie wel.
Ik zou zeggen probeer de verdeling 50/50 (of in ieder geval naar verhouding) te maken, als er dan buiten die verdeling om voor jou extra hulp nodig is dan vind ik het logischer om hulp te vragen.
Hormonen zullen ook nog genoeg doen.
Verder vind ik het onzin dit de verantwoordelijkheid omtrent alles moeten vragen echt onterecht als dat volledig bij haar gelegd wordt. Want als je alles 1000x moet vragen en hij pas in actie komt om iets te doen wat onder een gezamenlijke verantwoordelijkheid valt dan snap ik het gevoel van scheefgroei en frustratie wel.
Ik zou zeggen probeer de verdeling 50/50 (of in ieder geval naar verhouding) te maken, als er dan buiten die verdeling om voor jou extra hulp nodig is dan vind ik het logischer om hulp te vragen.
zondag 16 juni 2024 om 11:48
Goeie tips van Katrien. Het klinkt alsof je probleem niet zozeer het huishouden is, maar meer dat jij ongelukkig bent.
Dit herken ik helaas. Mijn man deed genoeg maar ik zat muurvast en was altijd gefrustreerd boos en totaal ongelukkig met…alles.
Dat losten wij niet op met een huishoudschema. Ik moest daar zelf voor aan de bak (en ja dat kost tijd en dan gaf man dus alsnog extra taken).
Ik denk dat je je eerst moet richten op het helder krijgen van Het Probleem en dan samen aan de slag met de oplossing daarvoor.
Veel sterkte! Maar bedenk: jullie leven kan er over een jaar (ik noem maar wat) veel zonniger uitzien.
Dit herken ik helaas. Mijn man deed genoeg maar ik zat muurvast en was altijd gefrustreerd boos en totaal ongelukkig met…alles.
Dat losten wij niet op met een huishoudschema. Ik moest daar zelf voor aan de bak (en ja dat kost tijd en dan gaf man dus alsnog extra taken).
Ik denk dat je je eerst moet richten op het helder krijgen van Het Probleem en dan samen aan de slag met de oplossing daarvoor.
Veel sterkte! Maar bedenk: jullie leven kan er over een jaar (ik noem maar wat) veel zonniger uitzien.
madamejean wijzigde dit bericht op 16-06-2024 11:49
0.00% gewijzigd
zondag 16 juni 2024 om 11:57
Waarom niet een takenlijstje maken?Wellhello schreef: ↑16-06-2024 10:59Stop met snauwen. Jij voelt je er rot bij, je andere gezinsleden duidelijk ook. Zeg waar je behoefte aan heb. Dit is namelijk gedrag en jij bent volwassen en zou toch in staat moeten zijn om dit bij te sturen.
Het klinkt alsof je man heel welwillend is, maar niet op de manier waarop het nu gaat. Zet het idee uit je hoofd dat je man kan raden wat je behoeftes zijn.
De meeste mensen kunnen dit niet.
Bijvoorbeeld: jij doet badkamer, man stofzuigen beneden enz. Laat hem niet raden, dat is kinderachtig.
En is er een mogelijkheid tot meer uitdaging op je werk?
Plan iedere week of maand avondje uit met je man.
Ga naar je huisarts en vraag of je getest kan worden op adhd
Laat je perfectionisme los en probeer meer te genieten
Ga naar buiten!
zondag 16 juni 2024 om 11:58
zondag 16 juni 2024 om 12:01
Yeah right!Gerbera schreef: ↑16-06-2024 11:58Zoek een oppas (of laat de kinderen een weekend logeren bij opa en oma) en ga wat leuks doen samen
uit eten , naar de film,handje vasthouden
Ga elkaar weer ontdekken,waarom was hij zo lief
En plan dit structureel in.
En idd op zoek naar een andere baan, iets wat je wel boeit, maar je niet opvreet.
zondag 16 juni 2024 om 12:02
Een volwassen partner hoeft niet aangestuurd te worden. Het gaat niet om to's behoeftes, het gaat om HUN gezin. Niet to's gezin, niet to's kinderen, hun leven.
Helemaal als to heel jonge kinderen heeft en een vermoeden adhd is het van de zotte dat zij voor 4 mensen moet gaan verzinnen wat er moet gebeuren.
Mijn kinderen zijn nu ouder en ik ben elke dag weer heel blij met ieder dingetje verantwoordelijkheid wat eraf gaat. Het leek wel alsof er 4 tabbladen continu open stonden.
Hier was het echt de cliche situatie van bijv een door mij geboekte vakantie, door mij ingepakte spullen, man die mij DE DAG VAN VERTREK terwijl ik als een kip zonder kop rondliep verwijtend vroeg waarom hij niet eens wist waar we precies heengingen.
Uiteindelijk iedereen in het gareel, man hoefde letterlijk alleen aan zijn autosleutels en eigen portemonnee te denken en moppert hoe ongezellig het toch altijd ging met mij.
Pas toen ik een keer uitriep: man, kijk eens naar mijn chaos kledingkast, dit is voor mij een topprestatie alles voor 4 mensen inpakken, de reis uitstippelen, parkeerplek reserveren, en dan moet ik nog gezellig zijn ook?
Toen viel het kwartje. Het is niet alleen 'bereidwilligheid' en de vrouw moet die derde shift maar doen.
Het is gewoon je verantwoordelijkheid nemen. Het is geen rocket science: iets wat vies is moet schoon, en met kleine kinderen geregeld worden schoongemaakt. Er moet gegeten worden. Er zijn speciale gelegenheden zoals verjaardagen. Step up en ga niet zitten afwachten en dan klagen als je je vrouw als een kip zonder kop ziet rondrennen: goh wat een gesnauw.
Pak iets over.
zondag 16 juni 2024 om 12:04
Goede post van avocadeau.
Daarnaast ADHD'ers hebben vaak moeite om het overzicht te houden. Met 2 jonge kinderen , je werk en het huishouden is het voor je zelf misschien ook lastig om te bepalen aan welke klus je prioriteit moet geven. Als je dat lastig vind om te bepalen is het ook lastig om te bepalen welke klus je nou door je man wil laten doen .
Een huishoudschema met vaste taken voor jou en je man op vaste tijdstippen zou helpend kunnen zijn. Al zal dat soms ook lastig zijn want je kunt niet inplannen wanneer je baby aandacht vraagt.
Aks er een vermoeden is van ADHD bij jou dan zou ik daarmee aan de slag gaan. Dat kan ee hoop rust geven binnen het gezin.
Als je man buj elke ruzie dreigt dat hij wil gaan scheiden dan neem jij dat waarschijnlijk niet zo serieus meer. Ach dat heeft hij al zo vaak gezegd . Maar het is wel een heel duidelijk signaal dat hij heg echt spuug zat is. Op een dag gaat hij echt als er niets veranderd . En dan wordt je leven er noet makkelijker op als je echt alles alleen moet gaan doen.
En alles bij man neerleggen zoals sommige forumners doen. Man doet niet genoeg in huis en daar ligt het probleem.os veel te kort door de bocht.
Daarnaast ADHD'ers hebben vaak moeite om het overzicht te houden. Met 2 jonge kinderen , je werk en het huishouden is het voor je zelf misschien ook lastig om te bepalen aan welke klus je prioriteit moet geven. Als je dat lastig vind om te bepalen is het ook lastig om te bepalen welke klus je nou door je man wil laten doen .
Een huishoudschema met vaste taken voor jou en je man op vaste tijdstippen zou helpend kunnen zijn. Al zal dat soms ook lastig zijn want je kunt niet inplannen wanneer je baby aandacht vraagt.
Aks er een vermoeden is van ADHD bij jou dan zou ik daarmee aan de slag gaan. Dat kan ee hoop rust geven binnen het gezin.
Als je man buj elke ruzie dreigt dat hij wil gaan scheiden dan neem jij dat waarschijnlijk niet zo serieus meer. Ach dat heeft hij al zo vaak gezegd . Maar het is wel een heel duidelijk signaal dat hij heg echt spuug zat is. Op een dag gaat hij echt als er niets veranderd . En dan wordt je leven er noet makkelijker op als je echt alles alleen moet gaan doen.
En alles bij man neerleggen zoals sommige forumners doen. Man doet niet genoeg in huis en daar ligt het probleem.os veel te kort door de bocht.
zondag 16 juni 2024 om 12:06
En onthoud ook: Degene met de hoogste standaard heeft niet per se de béste standaard.
Ik strijk twee keer per week en poets elke week de badkamer, maar dat is alleen maar omdat we hier een compromis in moeten vinden. Ik zou rustig eens per 1 a 2 weken ineens alle strijk in één keer kunnen doen en de badkamer vind ik een week na mijn schrobbeurt nog niet vies, maar als ik die "taak" oversla dan krijgen we weer een discussie dat ik het nooit uit mijzelf zie. Terwijl ik het echt wel zelf opgepakt zóu hebben op een moment dat ik het weer 's nodig vond.
Ik strijk twee keer per week en poets elke week de badkamer, maar dat is alleen maar omdat we hier een compromis in moeten vinden. Ik zou rustig eens per 1 a 2 weken ineens alle strijk in één keer kunnen doen en de badkamer vind ik een week na mijn schrobbeurt nog niet vies, maar als ik die "taak" oversla dan krijgen we weer een discussie dat ik het nooit uit mijzelf zie. Terwijl ik het echt wel zelf opgepakt zóu hebben op een moment dat ik het weer 's nodig vond.
zondag 16 juni 2024 om 12:06
Jij bent jezelf kwijt. In je hoofd, in je werk, je relatie en je gezin. En op alle fronten moet je stappen gaan zetten.
Hoofd: ga naar de POH, en therapie, onderzoek ook of je ADHD hebt, ga ook eens een uurtje per week iets voor jezelf doen zonder man of gezin. Zie je je vriendinnen nog wel eens?
Werk: ga een andere baan zoeken
Relatie: ga in godsnaam praten, ga weer met elkaar daten, zoek een oppas.
Je gezin: Hou op met snauwen en leer delegeren. Doe ook eens deze test en kijk hoe je dingen beter kunt verdelen: https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/
Somehow lijkt het alsof je bang bent om uit je comfortzone te stappen, want bij veel aangedragen oplossingen hoor ik "ja, maar..." Maar op deze manier in je comfortzone zitten, gaat niet werken, en voor je het weet ben je een heleboel kwijt.
Hoofd: ga naar de POH, en therapie, onderzoek ook of je ADHD hebt, ga ook eens een uurtje per week iets voor jezelf doen zonder man of gezin. Zie je je vriendinnen nog wel eens?
Werk: ga een andere baan zoeken
Relatie: ga in godsnaam praten, ga weer met elkaar daten, zoek een oppas.
Je gezin: Hou op met snauwen en leer delegeren. Doe ook eens deze test en kijk hoe je dingen beter kunt verdelen: https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/
Somehow lijkt het alsof je bang bent om uit je comfortzone te stappen, want bij veel aangedragen oplossingen hoor ik "ja, maar..." Maar op deze manier in je comfortzone zitten, gaat niet werken, en voor je het weet ben je een heleboel kwijt.
zondag 16 juni 2024 om 12:06
Ehm nee. Een goed gesprek over alle taken en verantwoordelijkheden die bij het runnen van een gezin komen kijken, dat is wat er moet gebeuren. Dit los je niet op met een avondje weg.Gerbera schreef: ↑16-06-2024 11:58Zoek een oppas (of laat de kinderen een weekend logeren bij opa en oma) en ga wat leuks doen samen
uit eten , naar de film,handje vasthouden
Ga elkaar weer ontdekken,waarom was hij zo lief
En plan dit structureel in.
En idd op zoek naar een andere baan, iets wat je wel boeit, maar je niet opvreet.
stippestaartje wijzigde dit bericht op 16-06-2024 12:09
3.49% gewijzigd
zondag 16 juni 2024 om 12:10
Ik denk dat het beide heel belangrijk is. Zowel verbinding zoeken als afspraken maken.Stippestaartje schreef: ↑16-06-2024 12:06Ehm nee. Een goed gesprek over alle taken en verantwoordelijkheden die bij het runnen van een gezin komen kijken, dat is wat er moet gebeuren. Dit los je niet op met een avondje weg.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 16 juni 2024 om 12:11
zondag 16 juni 2024 om 12:18
Ook eensblijfgewoonbianca schreef: ↑16-06-2024 12:10Ik denk dat het beide heel belangrijk is. Zowel verbinding zoeken als afspraken maken.
zondag 16 juni 2024 om 12:23
Misschien kan je hem dit laten lezen. En inderdaad stop met snauwen naar je kindje en naar man. Het zijn ook zware tropenjaren, ik denk voor veel mensen herkenbaar. Een ander kan niet jouw behoeftes raden, samen afspraken maken helpt. Kijk eens welk effect het heeft als je bewust niet snauwt, maar er later met man op een rustigere manier over probeert te praten.
In deze periode van je leven is het belangrijk om hard te werken voor elkaar, en erop te vertrouwen dat je hier doorkomt samen. Het wordt echt rustiger. In die drukke tijd had ik een app gedownload met alle taken erop en hebben we er onze naam achter gezet. Er stond precies bij of het een dagelijkse of bijvoorbeeld wekelijkse taak was. Je kan de taak afvinken. Dat maakte veel inzichtelijk.
In deze periode van je leven is het belangrijk om hard te werken voor elkaar, en erop te vertrouwen dat je hier doorkomt samen. Het wordt echt rustiger. In die drukke tijd had ik een app gedownload met alle taken erop en hebben we er onze naam achter gezet. Er stond precies bij of het een dagelijkse of bijvoorbeeld wekelijkse taak was. Je kan de taak afvinken. Dat maakte veel inzichtelijk.
zondag 16 juni 2024 om 12:24
De eerste 1000 dagen van een kind niet te snel beslissen dat iets niet werkt. Het zijn echt de tropenjaren.
Relatietherapie al geprobeerd? Daar kan iemand jullie ondersteunen in het onderlinge communiceren.
En geloof me, als je gaat scheiden ga je heus niet minder ballen hebben om in de lucht te houden.
Relatietherapie al geprobeerd? Daar kan iemand jullie ondersteunen in het onderlinge communiceren.
En geloof me, als je gaat scheiden ga je heus niet minder ballen hebben om in de lucht te houden.
zondag 16 juni 2024 om 12:29
Misschien kun je samen een afspraak maken met Maatschappelijk werk? Of eerst een keertje alleen.
Mijn ervaring ermee is al 15 jaar oud maar ik vond het heel laagdrempelig en verhelderend.
(En kosteloos mocht dat meespelen)
https://www.regelhulp.nl/onderwerpen/ps ... ijk%20werk.
Mijn ervaring ermee is al 15 jaar oud maar ik vond het heel laagdrempelig en verhelderend.
(En kosteloos mocht dat meespelen)
https://www.regelhulp.nl/onderwerpen/ps ... ijk%20werk.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
zondag 16 juni 2024 om 12:36
Wikkydorp schreef: ↑16-06-2024 12:24De eerste 1000 dagen van een kind niet te snel beslissen dat iets niet werkt. Het zijn echt de tropenjaren.
Relatietherapie al geprobeerd? Daar kan iemand jullie ondersteunen in het onderlinge communiceren.
En geloof me, als je gaat scheiden ga je heus niet minder ballen hebben om in de lucht te houden.
Jawel hoor, dan heb je zorg voor een persoon minder. Minder was, minder eten kopen, minder troep en minder rekening houden met die persoon. Minder moeten zeuren en ander iemand reet aan sjouwen en dan daarna toch het maar zelf doen. Ect. Minder stress en minder gesnauw omdat je moe en gefrustreerd word van alles alleen doen.
Vrouwen die scheiden, ook met kinderen zijn 9 van de 10 keer gelukkiger na een scheiding dan de man, voornamelijk om die reden.
En misschien heb je dan ook nog vrije dagen op termijn, als kinderen oud genoeg zijn om co-ouderschap aan te gaan. Baby's doen ze dat meestal niet maar peuters kunnen prima paar dagen bij hun vader zijn.
Kijk, ik denk dat in dit geval relatietherapie kan helpen, maar alleen als dan ook de man eens wat gaan doen. Uit zich zelf.
Zorg overnemen voor kinderen en huishouden, eerlijk en duidelijk taken verdelen en geheel van hem maken.
En dan blijven praten.
Maar als de man dat niet wil, dan is alleen alle ballen ophouden echt wel minder vermoeiend dan alleenstaande ouder zijn binnen een relatie.
Waar jij en jouw behoeftes ondergeschikt zijn aan een man die lekker doet wat hij wil en dan aan de zijlijn roept dat ze maar hulp moet vragen.
zondag 16 juni 2024 om 12:38
Als je samen niet kan praten; relatietherapie. Gewoon, zodat iemand jullie kan helpen met de communicatie, want daar gaat het duidelijk mis.
Van je man ook wel lekker makkelijk, hulp vragen; hoezo? Hij is toch ook een volwassen ouder die kan zien wat er moet gebeuren, jij bent toch geen teamleider? Kom op. En dat dreigen met scheiden mag hij ook gauw mee stoppen. Enfin; leren communiceren dus.
Van je man ook wel lekker makkelijk, hulp vragen; hoezo? Hij is toch ook een volwassen ouder die kan zien wat er moet gebeuren, jij bent toch geen teamleider? Kom op. En dat dreigen met scheiden mag hij ook gauw mee stoppen. Enfin; leren communiceren dus.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
