Relaties
alle pijlers
Huwelijk redden, maar hoe?
zondag 16 juni 2024 om 10:45
Waar te beginnen?
Ruim 15 jaar samen, 2 kinderen (3 en 6mnd), saaie baan en word gevoelsmatig opgeslokt door het gezinsleven, en ik snauw.
Om alles, om niks, tegen mijn man, tegen de oudste. Op het werk loop ik in de pas en voel ik mij een dood verveeld vogeltje. En thuis voel ik de druk om alle ballen hoog te houden. Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Man wordt boos, begint inmiddels elke ruzie over scheiden, en ik begin weer te huilen en beterschap te beloven.
Uiteraard zit er van alles achter het boos worden van mijn man en mijn snauwen. En ik wil het echt oplossen! Maar waar begin je zoiets? Ik ben 1x bij de POH geweest vanwege een burnout een paar jaar geleden maar daar kwam vakantie tussendoor en daar heb ik het bij gelaten. De toen te drukke baan dus inmiddels ingeruild voor een saaie baan waar ik de uren af tel. En op het werk denk ik alleen: sjongejonge, deze tijd had ik beter aan het huishouden of de kinderen kunnen besteden. Ja, ook een nieuwe baan staat op het verlanglijstje, maar eerst wil ik zelf functioneren. Daarnaast al jaren een adhd vermoeden, wat impulsieve acties/gedachten niet helpt.
Dus, wie heeft er tips? Waar te beginnen? Ik wil je vrolijke ik weer terug vinden en mijn huwelijk redden, maar weet niet hoe.
Ruim 15 jaar samen, 2 kinderen (3 en 6mnd), saaie baan en word gevoelsmatig opgeslokt door het gezinsleven, en ik snauw.
Om alles, om niks, tegen mijn man, tegen de oudste. Op het werk loop ik in de pas en voel ik mij een dood verveeld vogeltje. En thuis voel ik de druk om alle ballen hoog te houden. Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Man wordt boos, begint inmiddels elke ruzie over scheiden, en ik begin weer te huilen en beterschap te beloven.
Uiteraard zit er van alles achter het boos worden van mijn man en mijn snauwen. En ik wil het echt oplossen! Maar waar begin je zoiets? Ik ben 1x bij de POH geweest vanwege een burnout een paar jaar geleden maar daar kwam vakantie tussendoor en daar heb ik het bij gelaten. De toen te drukke baan dus inmiddels ingeruild voor een saaie baan waar ik de uren af tel. En op het werk denk ik alleen: sjongejonge, deze tijd had ik beter aan het huishouden of de kinderen kunnen besteden. Ja, ook een nieuwe baan staat op het verlanglijstje, maar eerst wil ik zelf functioneren. Daarnaast al jaren een adhd vermoeden, wat impulsieve acties/gedachten niet helpt.
Dus, wie heeft er tips? Waar te beginnen? Ik wil je vrolijke ik weer terug vinden en mijn huwelijk redden, maar weet niet hoe.
zondag 16 juni 2024 om 15:11
Ach kom. Ik heb nul normen maar die klusjes worden alleen maar vervelender als je ze laat liggen.Sharing* schreef: ↑16-06-2024 14:46Het zijn TO's normen zoals het hoort en waar manlief blijkbaar aan moet voldoen.
Djeez, de vaatwas is belangrijker dan iets gezelligs doen samen?
Zolang je geen hooggeëerd bezoek verwacht is een ontplofte boel i.m.o. toch geen probleem?
Ipv vragen kan ze zich ook navragen of dat wat zij verwacht nu werkelijk zo belangrijk is.
Liever een huishouden van Jan Steen dan ruzie om huishouden
Het scheelt geen tijd ofzo om het niet te doen, integendeel, je weet al dat je de sjaak bent want je man 'ziet' het niet dus dan kun je je pannen weggooien en je borden ook als je alles lekker de boel laat.
En wie gaat die nieuwe pannen etc kopen?juistem.
zondag 16 juni 2024 om 15:16
Het is maar zelden een feit dat de vaat geen uitstel duldt. Dat is meestal de mening van degene die het niet kan aanzien dat die vaat er nog staat. Natuurlijk, uiteindelijk moet het wel gebeuren, maar ik zie maar weinig dingen als 'dit duldt echt geen uitstel'. Ambulance bellen als iemand een hartstilstand heeft, dat duldt geen uitstel.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑16-06-2024 14:57Nee hoor, die vaat is niet belangrijker dan iets gezelligs doen, maar die vaat moet wel gedaan om morgen weer verder te kunnen. Dus inplaats van zij de vaarlt en hij het onkruid gezellig met kind kunnen ze ook samen het onkruid doen en samen de vaat. Of wat dan ook. Als de vaart maar niet wordt afgeschoven op degene die wel ziet dat het geen uitstel dult.
zondag 16 juni 2024 om 15:20
Ach, kom, zeg. Niemand zegt toch “ doe gewoon je afwas nooit meer “ ?Surebaby schreef: ↑16-06-2024 15:11Ach kom. Ik heb nul normen maar die klusjes worden alleen maar vervelender als je ze laat liggen.
Het scheelt geen tijd ofzo om het niet te doen, integendeel, je weet al dat je de sjaak bent want je man 'ziet' het niet dus dan kun je je pannen weggooien en je borden ook als je alles lekker de boel laat.
En wie gaat die nieuwe pannen etc kopen?juistem.
Maar er is natuurlijk helemaal niks mee met om na het eten iets gezelligs met elkaar te doen ( en even in de tuin werken is ook meteen nuttig ) en om later met partner effe de bezem er door te gooien.
Samen afwassen met een peuter / kleuter is ook quality time, he.
Als een of beide ouders gewerkt hebben hebben de kinderen hun ouder(s) niet veel gezien die dag.( en andersom ) Voelt dan toch een beetje jammer, vind ik, om de tijd die je wel hebt samen met partner op te gaan ruimen. Doe ze dan samen in bad, of laat dat de ouder doen die ze de hele dag nog niet gezien hebben.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 16 juni 2024 om 15:23
Ik snauwde helemaal niet meer toen man liet blijken dat hij luisterde.Jufjoke schreef: ↑16-06-2024 15:10Ik zou me als ik jou was, to, eerst op mezelf richten. Je bent niet gelukkig en je snauwt eigenlijk voortdurend. Dat is heel erg ondermijnend voor elke relatie, dus dat moet anders. Naast het feit dat je als volwassene in principe in staat zou moeten zijn om, incidenten daargelaten, er bewust voor te kiezen om dat niet te doen. Doe dat dus.
Daarnaast zou ik serieus gaan onderzoeken wat er te doen is qua verhogen van je levensgeluk. Ben je lichamelijk in orde? Depressie, hormonale disbalans, vitamine gebrek dat niet gesignaleerd wordt, kan allemaal aan de orde zijn. Laat je bloed eens onderzoeken.
Verder: is het een optie om te onderzoeken of er een baan is waar je blijer mee zou zijn dan deze?
Heb je genoeg tijd voor jezelf? Zo nee, is dat ergens te winnen?
Ondertussen wel bewust je best blijven doen om gewoon normaal te praten in plaats van te snauwen. Je kind kan hier helemaal niets aan doen, en verdient het niet om op deze manier aangesproken te worden. Je man kan wel dingen doen/veranderen/bijdragen, maar ook hij verdient geen gesnauw. Het lost ook niets op, draagt nergens positief aan bij en is niet constructief. Het lucht niet eens op. Dus waarom dat blijven doen?
To zal vast het gesprek niet starten met gesnauw. Dat deed ik tenminste niet. Ik vroeg en vroeg en bedacht en paste aan en uiteindelijk ging ik snauwen.
Man geeft mij hier heus niet altijd mijn zijn maar een beetje inlevingsvermogen en meedenken doet een hoop.
Inplaats van als je vrouw overstuur is nog steeds niet te doen wat helpt en nog eens over scheiden te beginnen ook.
zondag 16 juni 2024 om 15:24
Jufjoke schreef: ↑16-06-2024 15:16Het is maar zelden een feit dat de vaat geen uitstel duldt. Dat is meestal de mening van degene die het niet kan aanzien dat die vaat er nog staat. Natuurlijk, uiteindelijk moet het wel gebeuren, maar ik zie maar weinig dingen als 'dit duldt echt geen uitstel'. Ambulance bellen als iemand een hartstilstand heeft, dat duldt geen uitstel.
Oh, de vaat dult heus wel een uurtje uitstel maar geen dag. Morgen heb je de pannen immers weer nodig. Onkruid kun je best een weekje laten staan.
Wij gingen met kleine kinderen gerust na het eten naar strand terwijl de pannen nog op tafel stonden. Daarna kinderen in bad en in bed. En daarna nog de vaat. Die bleef echt niet staan tot de volgende dag als we beiden moesten werken.
zondag 16 juni 2024 om 15:27
Zo deden wij dat ook. Geen vaatwasser hier, nooit gehad ook. Onze taakverdeling, al hebben we dat nooit echt bewust zo afgesproken, was inderdaad grofweg zo. Ik werken, hij vrij? Dan kookt hij, was ik af samen met kind en doe ik het bad- en bedritueel. En vice versa. Allebei gewerkt? Degene die het eerste thuis is, kookt. Afwas doet de ander. Bad en bed deden we dan om en om of de ene bad en de andere bed.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-06-2024 15:20Ach, kom, zeg. Niemand zegt toch “ doe gewoon je afwas nooit meer “ ?
Maar er is natuurlijk helemaal niks mee met om na het eten iets gezelligs met elkaar te doen ( en even in de tuin werken is ook meteen nuttig ) en om later met partner effe de bezem er door te gooien.
Samen afwassen met een peuter / kleuter is ook quality time, he.
Als een of beide ouders gewerkt hebben hebben de kinderen hun ouder(s) niet veel gezien die dag.( en andersom ) Voelt dan toch een beetje jammer, vind ik, om de tijd die je wel hebt samen met partner op te gaan ruimen. Doe ze dan samen in bad, of laat dat de ouder doen die ze de hele dag nog niet gezien hebben.
Wat we ook deden, was opletten. Op elkaar. Zodat we allebei ook konden opmerken: ik zie dat je moe bent, zal ik bad en bed doen vandaag?
zondag 16 juni 2024 om 15:27
blijfgewoonbianca schreef: ↑16-06-2024 15:20Ach, kom, zeg. Niemand zegt toch “ doe gewoon je afwas nooit meer “ ?
Maar er is natuurlijk helemaal niks mee met om na het eten iets gezelligs met elkaar te doen ( en even in de tuin werken is ook meteen nuttig ) en om later met partner effe de bezem er door te gooien.
Samen afwassen met een peuter / kleuter is ook quality time, he.
Als een of beide ouders gewerkt hebben hebben de kinderen hun ouder(s) niet veel gezien die dag.( en andersom ) Voelt dan toch een beetje jammer, vind ik, om de tijd die je wel hebt samen met partner op te gaan ruimen. Doe ze dan samen in bad, of laat dat de ouder doen die ze de hele dag nog niet gezien hebben.
Precies. TO kan dat waarschijnlijk zelf niet want die kan niet iets anders doen voordat die zooi uit de weg is, maar dat is iets van haar, niet iets wat ze haar man kwalijk kan en mag nemen. Daar kan ze zelf mee aan de slag.
zondag 16 juni 2024 om 15:29
Hoezo, is er echt geen schoon bordje meer in de kast?Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑16-06-2024 14:57Nee hoor, die vaat is niet belangrijker dan iets gezelligs doen, maar die vaat moet wel gedaan om morgen weer verder te kunnen. Dus inplaats van zij de vaarlt en hij het onkruid gezellig met kind kunnen ze ook samen het onkruid doen en samen de vaat. Of wat dan ook. Als de vaart maar niet wordt afgeschoven op degene die wel ziet dat het geen uitstel dult.
Dat het geen uitstelt dult, pak je toch gewoon een bordje met wat kruimels.
Echt ik begrijp niet dat mensen zo gefocust zijn op een schoon aanrecht ipv gezelligheid.
En samen de vaat ? In 5 minuten mik je wat spul in de vaatmachine, die draait vanzelf.
Moet er echt om lachen, sorry
Alles sal reg kom
zondag 16 juni 2024 om 15:30
Yep dat deden wij ook. Tenminste dat was het plan.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-06-2024 15:20Ach, kom, zeg. Niemand zegt toch “ doe gewoon je afwas nooit meer “ ?
Maar er is natuurlijk helemaal niks mee met om na het eten iets gezelligs met elkaar te doen ( en even in de tuin werken is ook meteen nuttig ) en om later met partner effe de bezem er door te gooien.
Samen afwassen met een peuter / kleuter is ook quality time, he.
Als een of beide ouders gewerkt hebben hebben de kinderen hun ouder(s) niet veel gezien die dag.( en andersom ) Voelt dan toch een beetje jammer, vind ik, om de tijd die je wel hebt samen met partner op te gaan ruimen. Doe ze dan samen in bad, of laat dat de ouder doen die ze de hele dag nog niet gezien hebben.
Eten, even een spelletje en een geintje en iets op tv kijken met zijn allen, dan bedritueel want hier drie kwartier duurde.
Alleen man bleek dat naar bed brengen uit werk nogal vermoeiend te vinden.
Wij hebben toen dat ritueel wat verkort (onze kinderen vonden alles een ritueel. Een keer een stoeipartij nav het voorlezen? Elke avond stoeien. Grapje tijdens het stoeien? Zestig keer iedere avond, anders had het leven geen zin meer).
Wat hier opluchtte was dat toegeven.
Gewoon even lelijk erover doen en daar dan keihard om lachen want dat slaat nergens op, want het is natuurlijk eigenlijk gewoon leuk. Alleen niet 'jarenlang iedere avond leuk'.
zondag 16 juni 2024 om 15:31
Niet handig van hem inderdaad. Toch ben ik van mening dat gesnauw niet zou moeten maken dat hij dan wél luistert. Dan gaat er toch echt iets fout? Zelf hou ik absoluut niet van afgesnauwd worden. Als je niet op een normale manier kan zeggen wat je van me wil, dan ga eerst maar even een kwartiertje in de wind staan uitwaaien. Mijn man is ook absoluut allergisch voor gesnauw, en het laatste wat hij zou doen als ik hem afsnauw, is inleven en meedenken.Surebaby schreef: ↑16-06-2024 15:23Ik snauwde helemaal niet meer toen man liet blijken dat hij luisterde.
To zal vast het gesprek niet starten met gesnauw. Dat deed ik tenminste niet. Ik vroeg en vroeg en bedacht en paste aan en uiteindelijk ging ik snauwen.
Man geeft mij hier heus niet altijd mijn zijn maar een beetje inlevingsvermogen en meedenken doet een hoop.
Inplaats van als je vrouw overstuur is nog steeds niet te doen wat helpt en nog eens over scheiden te beginnen ook.
Ik vind het zeker menselijk, maar geen gezonde dynamiek als je daar gesnauw voor nodig hebt.
zondag 16 juni 2024 om 15:32
Heb je uit eigen keuze een andere baan genomen of omdat het werd geadviseerd /Appelstroop schreef: ↑16-06-2024 11:00Dit was mijn plan tijdens mijn kraamverlof, maar is er uiteraard ook niet van gekomen. De logica 1.5 jaar geleden was: een leidinggevende functie inruilen voor een uitvoerende functie is makkelijker te combineren met een gezin. Toen was er 1 kind, nu dus 2. Dus waar ik een soort bang voor ben ik dat ik op twee plekken de drukte niet kan handelen. Maar dit is inderdaad door vermoeiend om de verkeerde reden
Ik zou vooral focussen op jezelf en de relatie met man even laten: werk aan je zelf en reken nergens op. Ga over aantal maanden weer het gesprek aan, wellicht helpt het als je zelf in een meer positieve flow zit.
zondag 16 juni 2024 om 15:36
Ik heb het te druk daarvoor. En ik werk notabene drie dagen.Sharing* schreef: ↑16-06-2024 15:29Hoezo, is er echt geen schoon bordje meer in de kast?
Dat het geen uitstelt dult, pak je toch gewoon een bordje met wat kruimels.
Echt ik begrijp niet dat mensen zo gefocust zijn op een schoon aanrecht ipv gezelligheid.
En samen de vaat ? In 5 minuten mik je wat spul in de vaatmachine, die draait vanzelf.
Moet er echt om lachen, sorry
Maar ik vind het echt tijdrovend en chaotisch om schone borden en bestek te moeten zoeken, als ik wat wil doen eerst een pan uit te moeten bikken met een dag oude curry erin.
S ochtends lig ik liever een half uurtje langer in bed dan dat ik broodtrommels voor mijn kinderen met de hand moet staan afwassen en een plekje in de keuken moet maken omdat het eten van de avond ervoor er nog staat.
en ik zal wel een slome zijn maar mijn keuken schoon en afwasmachine gedraaid kost me minimaal een half uur, als het goed loopt.
Als ik het laat liggen duurt het langer (even een doekje ergens overheen ipv ingedroogd vuil eraf moeten weken bijv) en gaat het stinken. En ik vind het geen leuk klusje dus ik wil er niet nog langer over doen.
zondag 16 juni 2024 om 15:39
Ik ben inderdaad wel benieuwd of het gesprek start met gesnauw of dat het uiteindelijk gesnauw wordt.Jufjoke schreef: ↑16-06-2024 15:31Niet handig van hem inderdaad. Toch ben ik van mening dat gesnauw niet zou moeten maken dat hij dan wél luistert. Dan gaat er toch echt iets fout? Zelf hou ik absoluut niet van afgesnauwd worden. Als je niet op een normale manier kan zeggen wat je van me wil, dan ga eerst maar even een kwartiertje in de wind staan uitwaaien. Mijn man is ook absoluut allergisch voor gesnauw, en het laatste wat hij zou doen als ik hem afsnauw, is inleven en meedenken.
Ik vind het zeker menselijk, maar geen gezonde dynamiek als je daar gesnauw voor nodig hebt.
Ik snauw niet graag, mijn man ook niet. Bij ons zit er eerst een 'ik vraag het een aantal keer' achter het gesnauw.
Snauwen wij wel dan zijn wij er beiden ongelukkig van. Net als ik lees van to.
zondag 16 juni 2024 om 15:43
Surebaby schreef: ↑16-06-2024 15:39Ik ben inderdaad wel benieuwd of het gesprek start met gesnauw of dat het uiteindelijk gesnauw wordt.
Ik snauw niet graag, mijn man ook niet. Bij ons zit er eerst een 'ik vraag het een aantal keer' achter het gesnauw.
Snauwen wij wel dan zijn wij er beiden ongelukkig van. Net als ik lees van to.
De snauwdrempel ligt in elk geval heel laag bij TO, ze snauwt om alles en niks, tegen man én tegen kind. TO moet daar gewoon mee stoppen, zichzelf dat niet meer toestaan. Punt.
En dan uiteraard hard aan de slag met de onderliggende oorzaken.
zondag 16 juni 2024 om 15:47
Sharing* schreef: ↑16-06-2024 15:29Hoezo, is er echt geen schoon bordje meer in de kast?
Dat het geen uitstelt dult, pak je toch gewoon een bordje met wat kruimels.
Echt ik begrijp niet dat mensen zo gefocust zijn op een schoon aanrecht ipv gezelligheid.
En samen de vaat ? In 5 minuten mik je wat spul in de vaatmachine, die draait vanzelf.
Moet er echt om lachen, sorry
Borden genoeg, maar niet oneindig pannen. En geen vaatwasser destijds.
zondag 16 juni 2024 om 16:26
Precies. Wie weet had die man uit zichzelf echt wel de vaatwasser ingeruimd na het buiten werken. Of nadat ie kind had ingestopt. Of vlak voor hij zelf naar bed zou gaan.Jufjoke schreef: ↑16-06-2024 15:16Het is maar zelden een feit dat de vaat geen uitstel duldt. Dat is meestal de mening van degene die het niet kan aanzien dat die vaat er nog staat. Natuurlijk, uiteindelijk moet het wel gebeuren, maar ik zie maar weinig dingen als 'dit duldt echt geen uitstel'. Ambulance bellen als iemand een hartstilstand heeft, dat duldt geen uitstel.
Dat ie iets laat staan betekent niet dat hij ervan uitgaat dat de ander het altijd doet.
Ik heb hetzelfde. Na het koken en eten wil ik eerst ff een half uurtje me-timen in de woonkamer. Betekent niet dat ik die ontplofte boel aan mijn vrouw overlaat.
Deze discussie hebben we ook gehad telkens na een vakantie. Na 200 km of meer te hebben gereden wil ik eerst uitrusten en koffie voor ik de auto heb uitgeruimd en de eerste was al in de wasmachine.
Maar ik heb dat echt moeten benadrukken: dat ik ff neerplof betekent níet dat jij ALLES moet gaan doen. En zeker niet nadat we net 5 minuten thuis zijn...
Maar vaak is het idd degene die niet kan rusten voor alle klusjes gedaan zijn die denkt dat alles op haar of hem neerkomt. Want die ziet een partner die relaxt doet en dan komt het over alsof die alles aan de ander overlaat.
zondag 16 juni 2024 om 16:49
Ik heb niet alles gelezen, maar lees ‘TO moet gewoon ophouden met snauwen’ en daar wil ik toch even op reageren:
TO heeft 2 kinderen, een van 3 jaar en eentje van 6 maanden. Buiten om dat TO dus eigenlijk net bevallen is en het volstrekt normaal is dat je je dan nog niet helemaal jezelf voelt: dat is mega aanpoten en over het algemeen genomen ben je gewoon hondsmoe. Naar bed brengen het leukste moment van de dag? Als je netjes 8 uur hebt geslapen, de dag een beetje soepel is verlopen, ze schattig een boekje met je willen lezen en zich daarna omdraaien en meteen snurken; ja hoor, hartstikke leuk. Als je al 6 maanden te weinig ononderbroken slaapt; not so much. Dan ben je gewoon blij als ze erin liggen. En; dat huishouden wordt niet bepaald minder met twee kleintjes.
Ik vind het echt het meest pittige deel van de dag, tussen 4 en half 8. Kids zijn moe, wij zijn moe, en tóch moet er van alles. Zeker als ze dan moeite hebben met in slaap vallen, je om half 9 beneden komt en dan nog die keuken moet doen terwijl je al vanaf 6 uur (en in ons geval vaak 5 uur ) in touw bent; beste vrouw/man die dan niet af en toe snauwt.
Wat ik zelf probeer te doen: Leg de lat in deze tropenjaren (en zeker tot je jongste wat groter is) niet te hoog. Je kunt niet altijd lief tegen elkaar doen, maar maak het daarna goed. En gun elkaar tijd alleen om even op te laden, alleen dan hou je het vol. Er komt straks als ze iets ouder zijn (bij ons gaat dat nu al wat makkelijker) echt meer ruimte om jezelf weer een beetje iemand te voelen.
TO heeft 2 kinderen, een van 3 jaar en eentje van 6 maanden. Buiten om dat TO dus eigenlijk net bevallen is en het volstrekt normaal is dat je je dan nog niet helemaal jezelf voelt: dat is mega aanpoten en over het algemeen genomen ben je gewoon hondsmoe. Naar bed brengen het leukste moment van de dag? Als je netjes 8 uur hebt geslapen, de dag een beetje soepel is verlopen, ze schattig een boekje met je willen lezen en zich daarna omdraaien en meteen snurken; ja hoor, hartstikke leuk. Als je al 6 maanden te weinig ononderbroken slaapt; not so much. Dan ben je gewoon blij als ze erin liggen. En; dat huishouden wordt niet bepaald minder met twee kleintjes.
Ik vind het echt het meest pittige deel van de dag, tussen 4 en half 8. Kids zijn moe, wij zijn moe, en tóch moet er van alles. Zeker als ze dan moeite hebben met in slaap vallen, je om half 9 beneden komt en dan nog die keuken moet doen terwijl je al vanaf 6 uur (en in ons geval vaak 5 uur ) in touw bent; beste vrouw/man die dan niet af en toe snauwt.
Wat ik zelf probeer te doen: Leg de lat in deze tropenjaren (en zeker tot je jongste wat groter is) niet te hoog. Je kunt niet altijd lief tegen elkaar doen, maar maak het daarna goed. En gun elkaar tijd alleen om even op te laden, alleen dan hou je het vol. Er komt straks als ze iets ouder zijn (bij ons gaat dat nu al wat makkelijker) echt meer ruimte om jezelf weer een beetje iemand te voelen.
zondag 16 juni 2024 om 17:03
Ik heb dat zo vaak, dat de grote koekenpan/ wok/ iets dat niet zo goed in de afwasmachine past nog op het gasfornuis staat als ik de volgende dag moet koken.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑16-06-2024 15:47Borden genoeg, maar niet oneindig pannen. En geen vaatwasser destijds.
Was ik heb even af voor gebruik, niet echt een drama ofzo. Dan heb ik ook vaak nog meer puf dan na het eten, als ik (soms) helemaal ingekakt ben.
zondag 16 juni 2024 om 17:04
Ik lees mee, wij zitten niet op het punt van dreigen met scheiding maar ik wil er liever ook niet komen.
Onze kinderen zijn iets ouder maar ook hier een vergelijkbare situatie.
Bij mij ligt het aan het stukje mentale last. Iemand noemde al: je bent moeder een geen teamleider, ik verwacht van een volwassen hbo geschoolde man in een relatief hoge functie toch ook thuis enig initiatief. Ik voel me soms net Siri, zoveel vragen krijg ik op me af over simpele dingen.
Het niet gehoord worden/gerespecteerd voelen is denk ik een groot ding in ons geval. Maar man denkt daar anders over en vindt dat hij niks geks doet. Klagen over dingen waar jij veel moeite voor hebt gedaan, of onverschilligheid daarover (huishouden, koken, vakantie regelen) voelt alsof je het allemaal net zo goed niet kunt doen. Maar daar word ik zelf dan ook weer onrustig en ongelukkig van.
Onze kinderen zijn iets ouder maar ook hier een vergelijkbare situatie.
Bij mij ligt het aan het stukje mentale last. Iemand noemde al: je bent moeder een geen teamleider, ik verwacht van een volwassen hbo geschoolde man in een relatief hoge functie toch ook thuis enig initiatief. Ik voel me soms net Siri, zoveel vragen krijg ik op me af over simpele dingen.
Het niet gehoord worden/gerespecteerd voelen is denk ik een groot ding in ons geval. Maar man denkt daar anders over en vindt dat hij niks geks doet. Klagen over dingen waar jij veel moeite voor hebt gedaan, of onverschilligheid daarover (huishouden, koken, vakantie regelen) voelt alsof je het allemaal net zo goed niet kunt doen. Maar daar word ik zelf dan ook weer onrustig en ongelukkig van.
zondag 16 juni 2024 om 17:08
Bessss schreef: ↑16-06-2024 17:04Ik lees mee, wij zitten niet op het punt van dreigen met scheiding maar ik wil er liever ook niet komen.
Onze kinderen zijn iets ouder maar ook hier een vergelijkbare situatie.
Bij mij ligt het aan het stukje mentale last. Iemand noemde al: je bent moeder een geen teamleider, ik verwacht van een volwassen hbo geschoolde man in een relatief hoge functie toch ook thuis enig initiatief. Ik voel me soms net Siri, zoveel vragen krijg ik op me af over simpele dingen.
Het niet gehoord worden/gerespecteerd voelen is denk ik een groot ding in ons geval. Maar man denkt daar anders over en vindt dat hij niks geks doet. Klagen over dingen waar jij veel moeite voor hebt gedaan, of onverschilligheid daarover (huishouden, koken, vakantie regelen) voelt alsof je het allemaal net zo goed niet kunt doen. Maar daar word ik zelf dan ook weer onrustig en ongelukkig van.
Waarom dan geen relatietherapie als je er zelf/samen niet uitkomt? Het is toch altijd wel een dynamiek tussen twee personen, jij zult net zo goed iets anders moeten gaan doen als hij, als je het anders wil.
TO zegt het zelf ook al: zij trekt veel naar zich toe en kan dingen slecht loslaten, dat zie je heel vaak in zo'n dynamiek.
zondag 16 juni 2024 om 17:33
Ja inderdaad, maar dat voelt als 'falen'. Ik kan er de vinger niet op leggen. Mans familie is erg anti therapie want dan ben je een watje. Dus ook daar ligt een probleemS-Groot schreef: ↑16-06-2024 17:08Waarom dan geen relatietherapie als je er zelf/samen niet uitkomt? Het is toch altijd wel een dynamiek tussen twee personen, jij zult net zo goed iets anders moeten gaan doen als hij, als je het anders wil.
TO zegt het zelf ook al: zij trekt veel naar zich toe en kan dingen slecht loslaten, dat zie je heel vaak in zo'n dynamiek.
zondag 16 juni 2024 om 18:06
Laat hem de volgende vakantie regelen. En dan zonder overleg. Misschien hooguit over naar welk land jullie willen gaan, meer niet. En zonder vragen aan jou! Jij dan op jouw beurt niet toch vragen beantwoorden of klagen over hoe hij het gedaan heeft.Bessss schreef: ↑16-06-2024 17:04Ik lees mee, wij zitten niet op het punt van dreigen met scheiding maar ik wil er liever ook niet komen.
Onze kinderen zijn iets ouder maar ook hier een vergelijkbare situatie.
Bij mij ligt het aan het stukje mentale last. Iemand noemde al: je bent moeder een geen teamleider, ik verwacht van een volwassen hbo geschoolde man in een relatief hoge functie toch ook thuis enig initiatief. Ik voel me soms net Siri, zoveel vragen krijg ik op me af over simpele dingen.
Het niet gehoord worden/gerespecteerd voelen is denk ik een groot ding in ons geval. Maar man denkt daar anders over en vindt dat hij niks geks doet. Klagen over dingen waar jij veel moeite voor hebt gedaan, of onverschilligheid daarover (huishouden, koken, vakantie regelen) voelt alsof je het allemaal net zo goed niet kunt doen. Maar daar word ik zelf dan ook weer onrustig en ongelukkig van.
Zo doen wij dat ook. Om onverklaarbare redenen heb ik een ontzettende hekel aan vakantie regelen, dus ik doe dat ook niet meer. Dat doet man. Hij heeft dan wel de volledige vrijheid om te kiezen. Gaat prima. Volledige verantwoordelijkheid ligt bij hem, ik hoef alleen maar mee te gaan. Heerlijk! Maar ik kijk wel link uit om kritiek te geven op wat hij uitgekozen heeft!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in