Huwelijk redden, maar hoe?

16-06-2024 10:45 172 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Waar te beginnen?
Ruim 15 jaar samen, 2 kinderen (3 en 6mnd), saaie baan en word gevoelsmatig opgeslokt door het gezinsleven, en ik snauw.
Om alles, om niks, tegen mijn man, tegen de oudste. Op het werk loop ik in de pas en voel ik mij een dood verveeld vogeltje. En thuis voel ik de druk om alle ballen hoog te houden. Man heeft 1000x aangegeven dat ik hem dan ook om hulp moet vragen, en ik vind dat het gezien moet worden ipv gevraagd, en ga dus weer snauwen.
Man wordt boos, begint inmiddels elke ruzie over scheiden, en ik begin weer te huilen en beterschap te beloven.
Uiteraard zit er van alles achter het boos worden van mijn man en mijn snauwen. En ik wil het echt oplossen! Maar waar begin je zoiets? Ik ben 1x bij de POH geweest vanwege een burnout een paar jaar geleden maar daar kwam vakantie tussendoor en daar heb ik het bij gelaten. De toen te drukke baan dus inmiddels ingeruild voor een saaie baan waar ik de uren af tel. En op het werk denk ik alleen: sjongejonge, deze tijd had ik beter aan het huishouden of de kinderen kunnen besteden. Ja, ook een nieuwe baan staat op het verlanglijstje, maar eerst wil ik zelf functioneren. Daarnaast al jaren een adhd vermoeden, wat impulsieve acties/gedachten niet helpt.

Dus, wie heeft er tips? Waar te beginnen? Ik wil je vrolijke ik weer terug vinden en mijn huwelijk redden, maar weet niet hoe.
Alle reacties Link kopieren Quote
Er zijn duidelijke vingers op zere plekken gelegd hier. De ene kan ik mij beter in vinden dan de ander. Door bakkeleien over vaat vs onkruid is natuurlijk maar 1 voorbeeld.
Maar het snauwen moet stoppen, snap ik. Het zit er in gebakken, moet er uit. Zoals iemand al anders verwoorde ben ik mijzelf even kwijt in het "volwassen leven". Wat vind IK leuk? Waar word ik blij van? Geen idee momenteel.

De huishoudelijke takenlijst is vandaag gemaakt, en roze of blauw gearceerd. En morgen bel ik de huisarts om een afspraak te maken bij de poh/iets of iemand anders die kan helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Appelstroop schreef:
16-06-2024 12:50


Maar 1 kink in de kabel voor 1 van beide en er wordt gesnauwd, boos gedaan en wederom gedreigd met de scheiding.
Stop hiermee, allebei.
Jullie zijn volwassen mensen, gedraag je dan ook zo.
Dat je man steeds dreigt met een scheiding kan echt niet.
Praat met elkaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Abby83 schreef:
16-06-2024 11:19
In therapie voor jezelf en relatietherapie voor jullie beiden. Hulp vragen doe je niet en kennelijk maakt je man ook geen afspraken met jou zodat hij zichzelf ook verantwoordelijk maakt voor jullie gezamenlijke huishouden.
Bijvoorbeeld dat hij voortaan standaard stofzuigt en de badkamer schoonmaakt en de was doet en dat helemaal zelf regelt zodat jij daar nooit naar hoeft om te kijken.
Nog niet verder gelezen dan de eerste pagina, maar inderdaad: taken duidelijk verdelen met een van jullie als verantwoordelijke. Daarnaast heeft hier echt heel goed geholpen: op zondag samen de kalender van de komende week doornemen. Wat staat er allemaal op de planning, wat is er voor nodig en wie doet wat? Dat maakt ook inzichtelijk wat er allemaal gedaan moet worden om alles goed te laten verlopen (bv cadeautjes kopen voor een kinderfeestje). En hierover overleggen en afspraken maken voelt ook minder als vragen of hij het kan doen. Scheelt hier een hoop frustratie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Olea schreef:
16-06-2024 14:24
Waarom niet? Misschien doet hij ook wel wat hij ziet? Ik heb precies het tegenovergestelde van TO's man. Ik zie wél de bende na de warme maaltijd, maar dan weer niet het onkruid.
Haha ja dat heb ik ook zo. Ik vind het voorbeeld wat TO gaf over het onkruid wieden helemaal niet zo raar. Man en ik, en de kinderen, ruimen hier samen de tafel af na het eten. Ik zet vervolgens alles in de vaatwasser en haal een doekje over het aanrecht. Nou hoe lang duurt dat, 10 minuten? Man is dan idd vaak in de tuin bezig. Dat zijn ook belangrijke klusjes toch? En ik zie ze niet echt, vind het niet leuk om te doen. Dus blij dat man het doet en onze tuin er netjes uitziet.

En goed, dat valt toch ook te bespreken: 'Ik vind het fijn dat we na het eten even samen de zooi opruimen/afwassen/keuken poetsen/speelgoed van de kinderen opruimt (Ik zelf vind de keuken opruimen niet handig met zn 2, je loopt elkaar in de weg), en dan kan je daarna naar buiten'.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 16-06-2024 19:11
2.67% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat goed dat je hulp inschakelt Appelstroop. Al is het maar dat je je hart kan luchten, iemand die naar je luistert en de vinger op de zere plek kan leggen. Jij en jullie verdienen het dat dit patroon doorbroken wordt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij mij lag het echt aan het verlies van controle van mijn eigen agenda dat ik heel snauwerig en kortaf werd. Iedereen wilde wat van me, baby, peuter, man, werk, wijk, familie, vrienden. Alsof de draaimolen al aan het draaien was en ik ernaast rende en probeerde erop te springen.

Mijn man hielp zich ook gewoon 3 slagen in de rondte, maar dat continue overvragen van mij liet zijn sporen na. En áls ik dan ergens tijd voor had, dan kon ik het niet, want ik zat nog vast in dat geren naast die draaimolen.

Kijk dus allereerst wat je aan 'draaimolen' eruit kan slopen voor jezelf. Wat mag je laten liggen tot later? Wie mag je even op de lange baan schuiven? Welk vrijwilligerswerk laat je nu even liggen? Je hebt een hele nieuwe prioritering in je leven, nu de baby er is en de peuter van zich laat horen. Daar moet je een nieuwe balans in vinden. Ik denk dat het handig is om daar naar te gaan kijken.

Succes!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
Perfectie is volksziekte nummer 1.

Ik neem even aan dat je dat huishoudschema dan samen in overleg hebt gemaakt, dat ook de zaken erop staan die je man belangrijk vindt en dat e.a. in overleg is verdeeld ipv dat je alles eenzijdig oplegt? Kids zijn nog iets te smurfig voor het huishouden.

De slechte communicatie zit namelijk voor mijn gevoel in de ongelijkwaardigheid en en ongelijkwaardige communicatie.
faceofoz wijzigde dit bericht op 16-06-2024 19:31
84.65% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Olea schreef:
16-06-2024 16:26
Precies. Wie weet had die man uit zichzelf echt wel de vaatwasser ingeruimd na het buiten werken. Of nadat ie kind had ingestopt. Of vlak voor hij zelf naar bed zou gaan.
Dat ie iets laat staan betekent niet dat hij ervan uitgaat dat de ander het altijd doet.

Ik heb hetzelfde. Na het koken en eten wil ik eerst ff een half uurtje me-timen in de woonkamer. Betekent niet dat ik die ontplofte boel aan mijn vrouw overlaat.

Deze discussie hebben we ook gehad telkens na een vakantie. Na 200 km of meer te hebben gereden wil ik eerst uitrusten en koffie voor ik de auto heb uitgeruimd en de eerste was al in de wasmachine.
Maar ik heb dat echt moeten benadrukken: dat ik ff neerplof betekent níet dat jij ALLES moet gaan doen. En zeker niet nadat we net 5 minuten thuis zijn...

Maar vaak is het idd degene die niet kan rusten voor alle klusjes gedaan zijn die denkt dat alles op haar of hem neerkomt. Want die ziet een partner die relaxt doet en dan komt het over alsof die alles aan de ander overlaat.


Hierin kun je elkaar toch ook tegemoet komen als je van elkaar houdt? Dan wil je toch ook dat de ander het naar zijn/haar zin heeft.

Bij ons ben ik degene die even wil zitten (of zelfs eerst wil slapen) bij thuiskomst van vakantie en wil man meteen uitpakken. Daar vinden we tegenwoordig een middenweg in. Eerst even zitten met thee/koffie of wat we maar willen. Daarna uitpakken.
kaarsjevoordesfeer wijzigde dit bericht op 16-06-2024 21:00
0.03% gewijzigd
Appelstroop schreef:
16-06-2024 18:12
Er zijn duidelijke vingers op zere plekken gelegd hier. De ene kan ik mij beter in vinden dan de ander. Door bakkeleien over vaat vs onkruid is natuurlijk maar 1 voorbeeld.
Maar het snauwen moet stoppen, snap ik. Het zit er in gebakken, moet er uit. Zoals iemand al anders verwoorde ben ik mijzelf even kwijt in het "volwassen leven". Wat vind IK leuk? Waar word ik blij van? Geen idee momenteel.

De huishoudelijke takenlijst is vandaag gemaakt, en roze of blauw gearceerd. En morgen bel ik de huisarts om een afspraak te maken bij de poh/iets of iemand anders die kan helpen.
Nou, dan denk ik dat je een mooi begin hebt gemaakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
16-06-2024 19:10
Bij mij lag het echt aan het verlies van controle van mijn eigen agenda dat ik heel snauwerig en kortaf werd. Iedereen wilde wat van me, baby, peuter, man, werk, wijk, familie, vrienden. Alsof de draaimolen al aan het draaien was en ik ernaast rende en probeerde erop te springen.
Dit inderdaad ook. Met twee kleine kinderen had ik het gevoel dat ik nog nooit eerder zo hard gewerkt had (qua kinderverzorging, huishouden, werk, relatie, etc) en nog nooit eerder zo op alle vlakken tekort schoot. Heel frustrerend vond ik dat. Gelukkig is dat echt veel beter geworden naarmate de kinderen ouder zijn geworden en ik mezelf weer terug vond.
Alle reacties Link kopieren Quote
Appelstroop schreef:
16-06-2024 18:12
Er zijn duidelijke vingers op zere plekken gelegd hier. De ene kan ik mij beter in vinden dan de ander. Door bakkeleien over vaat vs onkruid is natuurlijk maar 1 voorbeeld.
Maar het snauwen moet stoppen, snap ik. Het zit er in gebakken, moet er uit. Zoals iemand al anders verwoorde ben ik mijzelf even kwijt in het "volwassen leven". Wat vind IK leuk? Waar word ik blij van? Geen idee momenteel.

De huishoudelijke takenlijst is vandaag gemaakt, en roze of blauw gearceerd. En morgen bel ik de huisarts om een afspraak te maken bij de poh/iets of iemand anders die kan helpen.

Dat is een mooi begin!

Bedenk dat die lijst niet in beton gegoten is én onderhoud nodig heeft. Kijk af en toe of de dingen die erop staan nog steeds belangrijk zijn, of de verdeling nog eerlijk voelt/is. Kijk of er nieuwe dingen op moeten, of er dingen af kunnen. Of jullie nog tevreden zijn.

Wij kijken meestal jaarlijks even of het nog klopt. Meestal in augustus omdat de kinderen dan nieuwe roosters kregen, nieuwe tijden/andere dagen voor training etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar, ik zit in bijna dezelfde situatie. Al jaren eigenlijk, en mn man is eindelijk akkoord met relatietherapie.

Als mijn man van huis is, is de sfeer 10x zo leuk omdat ik niet hoef te zeuren omdat ik anders genegeerd word. Dan ben ik een veel leukere moeder. Ik denk niet dat hij beseft hoe ongelukkig ik ben in onze relatie en hoe vaak ik fantaseer over scheiden. Dat wil ik niet echt hoor, ik wil t leuk hebben met de vader van mn kinderen.

Ik hoop dat therapie wat gaat doorbreken en dat gun ik jou ook TO.
Kaarsjevoordesfeer schreef:
16-06-2024 21:19
Dat is een mooi begin!

Bedenk dat die lijst niet in beton gegoten is én onderhoud nodig heeft. Kijk af en toe of de dingen die erop staan nog steeds belangrijk zijn, of de verdeling nog eerlijk voelt/is. Kijk of er nieuwe dingen op moeten, of er dingen af kunnen. Of jullie nog tevreden zijn.

Wij kijken meestal jaarlijks even of het nog klopt. Meestal in augustus omdat de kinderen dan nieuwe roosters kregen, nieuwe tijden/andere dagen voor training etc.
Wij checken ook rond die tijd. En niets leuker dan als het goed loopt om eens wat over te nemen als een kadootje als je ziet dat de ander moe is.
Onze kinderen zijn ouder en dan voel je die ruimte ook weer, gaat ook voor jou komen to.
Afgezien van het inzichtelijk maken wie precies wat doet, is het denk ik ook goed om je waardering uit te spreken voor wat je man wél doet. Bij ons ben ik degene die meer uren werkt en ook nog eens een behoorlijke reisafstand heeft. Daardoor ontstond bij mijn man het idee dat hij “alles alleen deed”. Wat niet zo was. Maar in plaats van daar een welles-nietes-discussie over te gaan voeren, hielp het om mijn waardering daarvoor uit te spreken.

En daarnaast ging het niet eens zozeer om de taken die moesten gebeuren, maar om structuur. We zijn toen een strakkere planning gaan maken: voor een week boodschappen in huis halen, in het weekend vooruit koken, standaard elke dag de wasmachine laten draaien, huishoudelijke hulp erbij nemen, standaard dagen waarop een van ons extra stofzuigt, etc. Afspraken maken over dat opruimen niet hetzelfde is als ergens een stapeltje van maken en dat in de vensterbank leggen. En eens per week de agenda doornemen qua sportclubs, verjaardagen (cadeaus), etc.

Als je elke dag allebei 30-45 minuten de handen uit de mouwen steekt, en in het weekend week (en maaltijden) alvast voorbereidt, dan is het beter te overzien. Qua tijd en taken bleek het namelijk best mee te vallen, het was vooral de chaos (weer geen melk in huis, oeps verjaardagsfeestje maar geen cadeautje, zijn de appels nu al op, drie wassen op een dag wegwerken is te veel, jemig waarom is hier niet gestofzuigd?, etc.). En inderdaad, af en toe ook een ander wat uit handen nemen als diegene erdoorheen zit doet wonderen voor je relatie.
En oja, zoek een andere baan. Iets waar je energie van krijgt en blij van wordt. Dat zal ook wonderen doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Acceptatie, 2 kinderen onder de 4 waarvan 1 een baby, nu al steeds ruzie over het huishouden, dan zou ik juist even geen andere baan nemen.

Ik snap wel dat je je niet gesteund voelt door je man, ik zou het eerst thuis oplossen en accepteren dat het misschien een paar jaar niet spannender wordt dan dit.

De lol zoeken in samenzijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kaarsjevoordesfeer schreef:
16-06-2024 19:30
Hierin kun je elkaar toch ook tegemoet komen als je van elkaar houdt? Dan wil je toch ook dat de ander het naar zijn/haar zin heeft.

Bij ons ben ik degene die even wil zitten (of zelfs eerst wil slapen) bij thuiskomst van vakantie en wil man meteen uitpakken. Daar vinden we tegenwoordig een middenweg in. Eerst even zitten met thee/koffie of wat we maar willen. Daarna uitpakken.
Zeker. Maar dat duurt gewoon even voor je dat van elkaar door hebt en je er een balans in vindt. Metéén na de autorit beginnen met uitpakken en wassen draaien kan overkomen alsof iemand daar dan dus nog genoeg energie voor heeft. Neerploffen kan overkomen alsof diegene denkt: 't Is wel goed zo, ik heb er net 400 km achter het stuur op zitten, ik doe even niks meer.

Terwijl het beide niet het geval hoeft te zijn. Ik moet dat nu dus echt bewust benoemen: Ik ga even neerploffen. Over 10 minuten help ik met de auto uitpakken. Of: Zullen we samen even neerploffen en eerst iets drinken? Kijk, als het aan mij ligt wordt zo'n auto helemaal niet dezelfde dag nog uitgeladen, maar dat betekent niet dat ik het mijn taak niet vind of dat ik genoeg gedaan heb. Een was draaien idem. Dat doe ik als het aan mij ligt de volgende ochtend.

Zo kan het best zijn dat TO's partner naar buiten gaat om na de werkdag en het eten even een rustig moment te pakken terwijl hij tegelijkertijd wat nuttigs doet. Als TO ook naar buiten zou gaan of even in de woonkamer met een boek/telefoon een momentje pakt, zou hij misschien na het buiten-moment uit zichzelf gaan opruimen. Maar nu doet TO het al altijd terwijl ze er wel een negatieve mening over heeft dat het zo gaat. In ons geval moet ik dus heel duidelijk tegen mijn partner zeggen: "Laat die boel maar even staan hoor, ik ruim dat over een kwartiertje wel op." Anders heeft ze het allang zelf gedaan en ergert zich eraan dat ik zomaar alles zo laat staan en "er van uit ga" dat zij het wel doet, terwijl dat helemaal niet het geval is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach Appelstroop :there:

Ik zie veel mensen hier op het 'detail' focussen, namelijk of de afwas belangrijker is dan de tuin. Maar daar gaat het helemaal niet om volgens mij.

Ik herken het heel erg van na mijn zwangerschappen. Hormonaal nog niet helemaal lekker mezelf, en door de drukte van de dagelijkse dingen ook niet echt de ruimte om weer in alle rust mezelf te worden. Het duurde bij mij eventjes voordat ik doorhad dat ik gezien wilde worden - en andersom ook mijn man gezien wilde worden. Dus als ik dan zei "ik zou het fijn vinden als we elke avond het speelgoed van de kinderen even opruimen, want ik zit niet zo lekker op de bank als het nog een rommeltje is" dan zei hij "je moet gewoon leren om je niet aan die rommel te ergeren". Misschien heeft hij wel een beetje gelijk - met kleine kinderen is er altijd rommel - maar ik voelde me totaal niet gehoord. En andersom walste ik ook over zijn wensen heen en was ik soms ook gewoon een trut. Hormonaal of niet, dat is gewoon niet zo leuk als partner :-P

Wat mij geholpen heeft: een beetje compassie. Naar mezelf, naar partner. De gedachte: wij zijn een team. Die ander doet het niet perfect, maar we doen wel allebei op onze manier ons best.

Volgens mij heb je al een paar hele goede stappen genomen voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Surebaby schreef:
16-06-2024 15:08
Hier wel. Hier viel man precies in slaap tussen 18.30 en 20.00 uur.
We hebben allebei geen talent voor repeterende taken, en ik kan niet middenin de woonkamer gaan slapen dus ik zag het echt als een vervelend klusje want ik was altijd de sjaak en ook de enige die kon klokkijken.
Kind wil niet naar boven.
Kind verzint 1000 dingen.
Kind laat niet echt indrukwekkende truc zien onder de douche of in bad.
Verkeerde tandpasta of juist te lekkere.
Gezeur om pyjama.
Ineens vreselijke dorst.
Voorlezen, leuk, maar niet iedere avond.
Weglopen.
Kind huilen.
Kind bijna in slaap.
Naar beneden sluipen.
Man is vlak daarvoor wakker geworden en zet depressieve binge serie aflevering 1000 op waar je geen zin in hebt
Kind staat minimaal 1 keer huilend beneden.
Als je eindelijk zit moet je naar sombere serie kijken.
Good old times.
Heel herkenbaar omschreven, dus mijn lievelingsklus is / was het ook écht niet hoor. :$
De rest van het topic is in zoverre ook wel wat herkenbaar dat ik hier over het algemeen ook meer klussen doe die eigenlijk niet over te slaan of uit te stellen zijn en manlief meer dingen waarbij de frequentie wat minder precies komt. Dus ik kan me de onderlinge irritatie wel voorstellen. Maar wat hier ook al eerder werd aangehaald, als er verder geen kink in de kabel zit, dan levert dit soort dingen ook minder irritatie op.

Hopelijk lukt het jullie om beter te communiceren en de kink uit de kabel te krijgen, TO.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is hier al vaker gezegd, maar echt: ga in relatietherapie. Dat hoeft helemaal niet pas te gebeuren als je al bijna in scheiding ligt, de meeste mensen gaan namelijk als het eigenlijk al te laat is! Ik denk dat het voor heel veel stellen goed zou zijn om eens met behulp van een derde te kijken naar onderliggend gevoel/gedrag/emoties. En JUIST als het nog niet te laat is heb je er ontzettend veel aan. Gun het jullie, gun het jezelf! (Ja, ik ben fan. Als je beide naar jezelf durft te kijken - en dat idee krijg ik van jou en je man wel - dan kan het alleen maar helpend zijn.)

En daarnaast ook therapie voor jezelf, om jezelf opnieuw te leren kennen. Zorg dat je weer gelukkig wordt, want dan voelt alles (ook de taakjes die hij laat liggen) minder zwaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Appelstroop schreef:
16-06-2024 11:17
Natuurlijk is de WIL om te praten er wel. Maar in no time schiet of ik in de verdediging en ga snauwen / ontkennen. Of hij wordt woest, gaat schelden en daarna negeren.

Heel kinderachtig inderdaad, ik vraag niet voor niks om hulp
Ik geloof ook niet zo in praten in deze specifieke situatie. De sleutel zit bij jou TO, om dingen te veranderen. Daarvoor hoef je niet te vergaderen met je man.

Daarnaast lukt praten sowieso niet want jullie zitten in een neerwaartse spiraal. Jouw gedrag is onaangenaam voor de gezinsleden en man is zijn geduld aan het verliezen. Betekent geen gebrek aan liefde, maar die spiraal moet doorbroken worden.

Het snauwen kan je niet zomaar uitzetten, je moet de oorzaken aanpakken. Als jij midden in de tropenjaren zit en een saaie baan hebt kun je ook overvraagd worden.

Klinkt alsof een (korte) vakantie in je uppie je goed zou doen. Dat zou ik dan maar proberen. En mijn overige tip:
- probeer je man niet te veranderen in iets dat hij niet is of niet kan. Jij wil dat hij ziet wat er moet gebeuren zonder dat jij t zegt. Hij kan dat blijkbaar niet. Dat is een gebed zonder eind. Ik zou de leiding over het huishouden naar me toe trekken en hem royaal voorzien van taken die hij moet doen. Laat hem maar jouw uitvoerende kracht zijn dan.

- probeer tot 10 te tellen als je gaat snauwen. Het maakt veel kapot. Of loop desnoods de kamer uit. Of geef je man een urgente huishoudelijke klus als je wil snauwen

- voel je niet al te schuldig. Ook niet als je een keer per ongeluk hebt gesnauwd tegen de 3-jarige. Zeg tegen jezelf: morgen beter. Het leven is namelijk gewoon kut tijdens de tropenjaren.

Sprekend als een moeder van 2 kinderen in dezelfde leeftijd en een man die ook moeite heeft om alles te overzien
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
22-06-2024 22:07
Ik geloof ook niet zo in praten in deze specifieke situatie. De sleutel zit bij jou TO, om dingen te veranderen. Daarvoor hoef je niet te vergaderen met je man.

Daarnaast lukt praten sowieso niet want jullie zitten in een neerwaartse spiraal. Jouw gedrag is onaangenaam voor de gezinsleden en man is zijn geduld aan het verliezen. Betekent geen gebrek aan liefde, maar die spiraal moet doorbroken worden.

Het snauwen kan je niet zomaar uitzetten, je moet de oorzaken aanpakken. Als jij midden in de tropenjaren zit en een saaie baan hebt kun je ook overvraagd worden.

Klinkt alsof een (korte) vakantie in je uppie je goed zou doen. Dat zou ik dan maar proberen. En mijn overige tip:
- probeer je man niet te veranderen in iets dat hij niet is of niet kan. Jij wil dat hij ziet wat er moet gebeuren zonder dat jij t zegt. Hij kan dat blijkbaar niet. Dat is een gebed zonder eind. Ik zou de leiding over het huishouden naar me toe trekken en hem royaal voorzien van taken die hij moet doen. Laat hem maar jouw uitvoerende kracht zijn dan.

- probeer tot 10 te tellen als je gaat snauwen. Het maakt veel kapot. Of loop desnoods de kamer uit. Of geef je man een urgente huishoudelijke klus als je wil snauwen

- voel je niet al te schuldig. Ook niet als je een keer per ongeluk hebt gesnauwd tegen de 3-jarige. Zeg tegen jezelf: morgen beter. Het leven is namelijk gewoon kut tijdens de tropenjaren.

Sprekend als een moeder van 2 kinderen in dezelfde leeftijd en een man die ook moeite heeft om alles te overzien
En toch vind ik dit een dooddoener.
"Man heeft moeite om alles te overzien"
"Geef man een taakje"
"Neem jij maar de leiding"
"Heb compassie"

Mijn ex kon hele verbouwingen organiseren, regelen en uitvoeren bij anderen maar bedenken dat er na het eten (boodschappen en koken deed ik ook na het werk) drie piepjonge kinderen in bad moesten, tanden poetsen, voorlezen, naar bed, de tafel afgeruimd, de vaatwasser ingeruimd en een doek door de keuken, over tafel, neeeeeeeeee dat was toch zo ingewikkeld. En zo raar dat die Lieve de laatste tijd alleen maar snauwde terwijl hij lekker de deur uit ging, klussen.

Het zijn toch geen freaking kleuters?
De mijne kan nu spontaan namelijk in zijn eigen huis wél en de kinderen in bad doen, voorlezen, naar bed brengen en daarna alsnog op en afruimen. Dat huishouden bijhouden bleek toch wel een prio wil je geen beschimmelde pannen hoeven schoonbikken en de volgende ochtend je baby over een enigzins schone vloer hebben willen kruipen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lievelieve schreef:
22-06-2024 22:18
En toch vind ik dit een dooddoener.
"Man heeft moeite om alles te overzien"
"Geef man een taakje"
"Neem jij maar de leiding"
"Heb compassie"

Mijn ex kon hele verbouwingen organiseren, regelen en uitvoeren bij anderen maar bedenken dat er na het eten (boodschappen en koken deed ik ook na het werk) drie piepjonge kinderen in bad moesten, tanden poetsen, voorlezen, naar bed, de tafel afgeruimd, de vaatwasser ingeruimd en een doek door de keuken, over tafel, neeeeeeeeee dat was toch zo ingewikkeld. En zo raar dat die Lieve de laatste tijd alleen maar snauwde terwijl hij lekker de deur uit ging, klussen.

Het zijn toch geen freaking kleuters?
De mijne kan nu spontaan namelijk in zijn eigen huis wél en de kinderen in bad doen, voorlezen, naar bed brengen en daarna alsnog op en afruimen. Dat huishouden bijhouden bleek toch wel een prio wil je geen beschimmelde pannen hoeven schoonbikken en de volgende ochtend je baby over een enigzins schone vloer hebben willen kruipen.
Daar ben ik het mee eens. Maar weet je hoeveel energie het kost als je hierin je gelijk wil halen of het uit je man wil trekken.

Ik ben er vrij makkelijk in geworden met man. Ik heb een aantal keer gecommuniceerd dat ik “dit hier” (= de woonkamer en keuken) aan kant wil hebben als ik klaar ben met de kinderen naar bed brengen en inmiddels weet hij dus wat hem te doen staat

Geen zin in? Dan mag je de kinderen naar bed brengen. Middelt bij ons redelijk 50/50 uit
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
22-06-2024 22:07
<Knip>

Klinkt alsof een (korte) vakantie in je uppie je goed zou doen. Dat zou ik dan maar proberen. En mijn overige tip:
- probeer je man niet te veranderen in iets dat hij niet is of niet kan. Jij wil dat hij ziet wat er moet gebeuren zonder dat jij t zegt. Hij kan dat blijkbaar niet. Dat is een gebed zonder eind. Ik zou de leiding over het huishouden naar me toe trekken en hem royaal voorzien van taken die hij moet doen. Laat hem maar jouw uitvoerende kracht zijn dan.

<Knip>

Dit meen je toch niet?
Dit is geen vrede maar een wapenstilstand.

Met jouw tips is TO straks dus
Manager huishouden én manager kinderen. Heeft zij de zwaarste taak om alles te overzien en hij de gemakkelijkste taak om het alleen maar uit te voeren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ga samen wat leuks doen , probeer oppas te regelen. Dit een beetje opbouwen, in het begin is het niet leuk omdat jullie beiden moe zijn.

Andere baan.
Minder hoge lat bij huishouden, en de kinderen hoeven niet elke dag in bad.

In het weekend filmpje kijken met z'n allen in het grote bed.

Als je samen iets leuks doet, niet uit eten waar je moet praten. Wij gingen tafeltennissen in de tuin.
Doe iets actiefs samen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven