Relaties
alle pijlers
Iedereen woont samen, word zwanger etc. behalve ik....
dinsdag 4 december 2007 om 23:18
Het afgelopen jaar zijn veel vriendinnen van mij gaan samenwonen. De een na de ander raakt zwanger en vervolgens kom ik oud-vriendinnen tegen achter de kinderwagen.
Nu ben ik pas 22 dus heb nog tijd genoeg, maar daarin tegen woon ik nog gezellig thuis bij mijn ouders (de reden waarom is serieus omdat het gewoon te gezellig is). Verder heb ik geen vaste vriend, wel scharrels en af en toe een (korte) relatie, maar de liefde van mijn leven ben ik nog niet tegen gekomen. Ik moet eerlijk zeggen, het bevalt me prima zo, maar ergens wil ik het ook, dat huisje boompje beestje. Als ik hoor dat een vriendin van me zwanger is geworden, ben ik echt even super jaloers. Na een aantal weken verdwijnt dat gevoel wel weer, maar toch.. ik wil ook!!
Jullie kunnen hier niks aan doen natuurlijk, maar moet het toch echt even kwijt, is vandaag de zoveelste keer dat ik te horen heb gekregen dat een vriendin zwanger is (en dit door mijn hoofd blijft malen).
Nu ben ik pas 22 dus heb nog tijd genoeg, maar daarin tegen woon ik nog gezellig thuis bij mijn ouders (de reden waarom is serieus omdat het gewoon te gezellig is). Verder heb ik geen vaste vriend, wel scharrels en af en toe een (korte) relatie, maar de liefde van mijn leven ben ik nog niet tegen gekomen. Ik moet eerlijk zeggen, het bevalt me prima zo, maar ergens wil ik het ook, dat huisje boompje beestje. Als ik hoor dat een vriendin van me zwanger is geworden, ben ik echt even super jaloers. Na een aantal weken verdwijnt dat gevoel wel weer, maar toch.. ik wil ook!!
Jullie kunnen hier niks aan doen natuurlijk, maar moet het toch echt even kwijt, is vandaag de zoveelste keer dat ik te horen heb gekregen dat een vriendin zwanger is (en dit door mijn hoofd blijft malen).
dinsdag 4 december 2007 om 23:30
Misschien dat het dan langzaam toch tijd wordt om je eigen huisje te gaan zoeken.
Toen ik nog single was, was het voor mij een absolute afknapper als een jongen nog bij zijn ouders woonde. Misschien is dat andersom ook wel zo. Of wil je het liefst gelijk vanuit je ouders gaan samenwonen met de liefde van je leven die je dan op dat moment wel gevonden hebt?
Toen ik nog single was, was het voor mij een absolute afknapper als een jongen nog bij zijn ouders woonde. Misschien is dat andersom ook wel zo. Of wil je het liefst gelijk vanuit je ouders gaan samenwonen met de liefde van je leven die je dan op dat moment wel gevonden hebt?
dinsdag 4 december 2007 om 23:33
Sorry, maar ik kan me met geen mogelijkheid serieus voorstellen dat je op je 22e zo'n basis hebt, om een kind op de wereld te zetten. Deze mensen hebben nauwelijks spaargeld, een woning zit er niet in (tenzij je ergens in een provincie woont zonder woningnood, wat tevens de kans op een goede baan ook verkleint), zijn nog niet volledig opgeleid (met grote gevolgen voor hun inkomen), ze zullen ieder dubbeltje moeten omkeren, ik vind het een recept voor een ramp. Met je 18e zwanger worden was misschien leuk eind jaren 60, begin jaren '70, maar kosten voor levensonderhoud en wonen zijn zo idioot gestegen, en sociale zekerheden zo enorm verslechterd, dat ik het een waardeloos plan vind. Waar ben je mee bezig zeg, om daarop jaloers te worden?
dinsdag 4 december 2007 om 23:38
Nou ja zeg, kom op, zo jong is 22 jaar niet hoor, wat een aanname! Ik was 21 toen ik samenwoonde, al drie jaar werkte voor de werkgever waar ik nog steeds een vaste baan bij heb, spaarde voor de bruiloft. Dus met 22 had ik gewoon echt een normaal bestaan opgebouwd, een goeie baan etc.
Je doet net alsof je met 22 nog geen leven hebt kunnen opgebouwd!
Je doet net alsof je met 22 nog geen leven hebt kunnen opgebouwd!
dinsdag 4 december 2007 om 23:39
Ja ik denk het eigenlijk wel, gewoon lekker samenwonen. Dat alleen zijn is niets voor mij. Tuurlijk is het soms wel lekker maar als ik thuis kom wil ik graag iemand om me heen hebben, iemand waar ik lekker tegen kan praten en die me op zn tijd ook alleen laat. Deze vrijheid heb ik thuis dus wel, de gezelligheid, iemand die vraagt hoe het gaat, hoe het was op het werk etc. maar die me ook heel goed met rust kan laten wanneer ik dat nodig ben. Nu ik dit zo typ vraag ik me af of samenwonen dan wel een oplossing zou zijn, ben wanneer ik dit nodig heb namelijk ook heel graag op mezelf.
Ik moet dan ook eerlijk zeggen, het idee een kindje te hebben trekt mij dan ook veel meer dan samenwonen of vaste vriend hebben eigenlijk. Maar voor ik zwanger kan en wil worden zou ik toch eerst een vaste vriend moeten hebben en samen wonen (of in iedergeval samenwoon plannen). Maar de vriend zit niet echt mee, kom veel leuke jongens tegen die mij ook leuk vinden, maar dan toch denk ik altijd weer... er moet iemand zijn die wel voor 99 % bij me past en waar ik wel een toekomst mee zie...
Ik moet dan ook eerlijk zeggen, het idee een kindje te hebben trekt mij dan ook veel meer dan samenwonen of vaste vriend hebben eigenlijk. Maar voor ik zwanger kan en wil worden zou ik toch eerst een vaste vriend moeten hebben en samen wonen (of in iedergeval samenwoon plannen). Maar de vriend zit niet echt mee, kom veel leuke jongens tegen die mij ook leuk vinden, maar dan toch denk ik altijd weer... er moet iemand zijn die wel voor 99 % bij me past en waar ik wel een toekomst mee zie...
dinsdag 4 december 2007 om 23:40
Ik begrijp je gevoel heel goed, heb er zelf soms ook last van. Ik ben vijf jaar ouder dan jij en ook (na relatie from hell, maar das ander verhaal) single, heb ook geen kids maar wil ze wel heel graag. Maar dat gaat gewoon nu niet, wil ook eigenlijk als ik diep in m'n hart kijk gewoon een gezinnetje vormen ipv overal alleen voor staan.
Jij woont nog bij je ouders zeg je, tja aan de ene kant kan ik me daar niets bij voorstellen (echt geen behoefte om op jezelf te gaan?) en aan de andere kant ben ik ook wel een beetje jaloers op je. Heel dubbel, want ik zou gék worden als ik weer in een onder ouderlijk dak zou zitten, maar word ook weleens gek van altijd overal Verantwoordelijk voor zijn, de Litanie van het Terugkerend Gezeik (huishouden, rekeningen, onderhoud, werk, blablabla)
En zo is het met alles, denk ik: alles heeft z'n keerzijde. Misschien zijn jouw vriendinnen diep in hun hart weleens jaloers dat jij kan gaan en staan waar je wil, kan experimenteren met relaties, geen kinderen waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent, geen gezeik met alle verplichtingen en zorgen die je hebt als je op jezelf woont etc.
Weet je wat het is... Je hebt je hele leven nog om al die dingen die jij opnoemt te hebben, inclusief alle verantwoordelijkheden en plichten die er onvermijdelijk uit voortvloeien. Er is een weg vooruit, maar de weg terug gaat niet: je kan zo'n kind niet terugstoppen en heel hard terugrennen naar je ouders.
Probeer te genieten van de mogelijkheden van wat je nu hebt, denk niet dat je "minder" bent dan de anderen, en staar je niet blind op hún leventje. Want terwijl jij staat te staren, trekt jouw eigen leven aan je voorbij.
Ben een beetje in een melancholieke bui geloof ik, en als je hard gaat gapen van m'n post dan scroll je maar ff heel hard verder, maar: leef en geniet. Jouw leven, en de inhoud daarvan, is zo waardevol als dat je het zelf maakt. En wie weet wat er allemaal nog voor je in het verschiet ligt.
Veel liefs,
MM
Jij woont nog bij je ouders zeg je, tja aan de ene kant kan ik me daar niets bij voorstellen (echt geen behoefte om op jezelf te gaan?) en aan de andere kant ben ik ook wel een beetje jaloers op je. Heel dubbel, want ik zou gék worden als ik weer in een onder ouderlijk dak zou zitten, maar word ook weleens gek van altijd overal Verantwoordelijk voor zijn, de Litanie van het Terugkerend Gezeik (huishouden, rekeningen, onderhoud, werk, blablabla)
En zo is het met alles, denk ik: alles heeft z'n keerzijde. Misschien zijn jouw vriendinnen diep in hun hart weleens jaloers dat jij kan gaan en staan waar je wil, kan experimenteren met relaties, geen kinderen waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent, geen gezeik met alle verplichtingen en zorgen die je hebt als je op jezelf woont etc.
Weet je wat het is... Je hebt je hele leven nog om al die dingen die jij opnoemt te hebben, inclusief alle verantwoordelijkheden en plichten die er onvermijdelijk uit voortvloeien. Er is een weg vooruit, maar de weg terug gaat niet: je kan zo'n kind niet terugstoppen en heel hard terugrennen naar je ouders.
Probeer te genieten van de mogelijkheden van wat je nu hebt, denk niet dat je "minder" bent dan de anderen, en staar je niet blind op hún leventje. Want terwijl jij staat te staren, trekt jouw eigen leven aan je voorbij.
Ben een beetje in een melancholieke bui geloof ik, en als je hard gaat gapen van m'n post dan scroll je maar ff heel hard verder, maar: leef en geniet. Jouw leven, en de inhoud daarvan, is zo waardevol als dat je het zelf maakt. En wie weet wat er allemaal nog voor je in het verschiet ligt.
Veel liefs,
MM
woensdag 5 december 2007 om 00:04
In Amsterdam kan je met je 18e een urgentiebewijs krijgen, waarna je na 11-12 jaar een woning kan krijgen.
Ik snap werkelijk niet dat, ook al heb je op je 18e een woning (wat me overal in Nederland een godswonder lijkt), dat je dan al rond je 22e geld genoeg hebt om je huis in te richten, een kind te nemen en een bruiloft te vieren. Ik vind het nogal sterk. Ik zie het hier om me heen ook niet gebeuren.
Ik snap werkelijk niet dat, ook al heb je op je 18e een woning (wat me overal in Nederland een godswonder lijkt), dat je dan al rond je 22e geld genoeg hebt om je huis in te richten, een kind te nemen en een bruiloft te vieren. Ik vind het nogal sterk. Ik zie het hier om me heen ook niet gebeuren.
woensdag 5 december 2007 om 00:12
Niet iedereen woont in de randstad Antonio. En de intrichting van je huis hoeft niet nieuw et zijn. De meeste mensen van die leeftijd die ik ken wonen op zichzelf of samen, een enkeling woont nog thuis.
Je doet een beetje dramatisch.
Bovendien, als je samenwoont en allebei werkt kun je ook een huis kopen i.p.v. huren.
Je doet een beetje dramatisch.
Bovendien, als je samenwoont en allebei werkt kun je ook een huis kopen i.p.v. huren.
woensdag 5 december 2007 om 00:14
Zo moeilijk is t allemaal niet hoor, je hoeft natuurlijk niet in Amsterdam te gaan wonen, daar ligt de lat wel erg hoog. Je kunt ook gewoon in een kleinere gemeente gaan wonen of niet zulke hoge eisen stellen. Ik was 18 dat ik de opleiding inging, en 20 dat ik volledig salaris kreeg. Tijdens de opleiding woonde ik met een vriendin in een flat die we samen huurden. Ook gewoon te betalen met een bijbaan ernaast. Vervolgens ben ik op mijn 21e bij mijn vriend ingetrokken,met ook een volledig salaris, en met 2 inkomens kan je echt een berg sparen voor een bruiloft. Ik had indertijd ook gewoon een huis kunnen kopen en inrichten met hem samen.
woensdag 5 december 2007 om 00:32
Oke, we draaien het om.
Ik ben benieuwd waar je op je 18e kan wonen of kopen, tegen welke huur of koopprijs, wat je denkt aan inrichting kwijt te zijn en wat een bruiloft kost. Bovendien ben ik benieuwd wat deze mensen kwijt te zijn aan kosten van een kind. Met wat voor salaris denk je dat te betalen?
Ik ben benieuwd waar je op je 18e kan wonen of kopen, tegen welke huur of koopprijs, wat je denkt aan inrichting kwijt te zijn en wat een bruiloft kost. Bovendien ben ik benieuwd wat deze mensen kwijt te zijn aan kosten van een kind. Met wat voor salaris denk je dat te betalen?
woensdag 5 december 2007 om 06:55
Antonio,
waarschijnlijk wil je met dit bericht niets anders bereiken dan de TO-er een hart onder de riem steken. Maar waarom ten koste van anderen?
Zelf ben ik een jonge moeder (ik was 16) maar ik woon in een koophuis in een gezellige GOEDE buurt (heel belangrijk), we hebben een auto, 2 raskatten, fijne buren en vrienden, mijn man heeft een vaste goed betaalde baan waar vele leeftijdsgenoten jaloers op zijn en heeft een HBO + opleiding. Zelf werk ik parttime en heb ik een MBO opleiding. Goh....wat hebben we het toch slecht. Ow ja... we hebben het zo slecht dat onze dochter op pianoles zit en op korfbal.
Haal andere mensen niet naar beneden met iets wat je denkt zelf niet te kunnen bereiken op een bepaalde leeftijd.
Zo en nu weer even ontopic:
Kloontje: Bovenstaande meegenomen...Ik ben heel blij met mijn leven en wij zijn van plan te gaan reizen als we 40 zijn (dan is onze dochter het huis uit.)
Ga nu alle dingen doen die je straks niet of minder kan doen omdat je een gezin hebt. Ga eens uitvinden hoe het is om voor jezelf en je eigen thuis te zorgen. Ga sparen voor een reis en maak die ook. Vind uit wat je kan...
Ik durf bijna te wedden dat als je daar mee bezig gaat...dat de ware en de kleine vanzelf op je pad komen.
woensdag 5 december 2007 om 08:13
Ik kan me voorstellen dat je als je thuis woont en het heel gezellig hebt daar, dat je dan geen beren op de weg ziet om zelf ook zoiets op te bouwen. Dat zal waarschijnlijk wel iets anders worden als je op je zelf gaat wonen. Dan heb je ineens allerlei verantwoordelijkheden erbij en richt je je leven anders in, je zult misschien merken dat je behoefte krijgt aan een ander type mens om je heen zelfs. Je leven verandert zodanig dat dat echt wel invloed heeft op jouw kijk op je eigen wereld, dat hoeft niet negatief te zijn hoor, meestal is het zelfs positief. Je groeit er van zeg maar.
Natuurlijk zijn er mensen die het anders doen en ook heel gelukkig worden, maar het lijkt mij verstandig dat je eerst op jezelf gaat wonen, en dan weer eens kritisch naar je zelf kijkt om te bepalen wat de volgende stap is om te nemen in jouw leven.
Je kunt beter het heft in eigen handen nemen en niet gaan wachten op je droomprins met vruchtbaar zaad. Als je het huis uit gaat dan hoef je niet alleen te wonen. Er zijn woongroepen, studentenhuizen waar ook werkenden wonen, je kunt samenwonen met een vriendin, appartementencomplexen waar veel bewoners samen dingen ondernemen, van alles. Staar je niet blind op het eenzaam in een goedkoop flatje zitten, want dat hoeft niet als jij dat niet wil.
Natuurlijk zijn er mensen die het anders doen en ook heel gelukkig worden, maar het lijkt mij verstandig dat je eerst op jezelf gaat wonen, en dan weer eens kritisch naar je zelf kijkt om te bepalen wat de volgende stap is om te nemen in jouw leven.
Je kunt beter het heft in eigen handen nemen en niet gaan wachten op je droomprins met vruchtbaar zaad. Als je het huis uit gaat dan hoef je niet alleen te wonen. Er zijn woongroepen, studentenhuizen waar ook werkenden wonen, je kunt samenwonen met een vriendin, appartementencomplexen waar veel bewoners samen dingen ondernemen, van alles. Staar je niet blind op het eenzaam in een goedkoop flatje zitten, want dat hoeft niet als jij dat niet wil.
woensdag 5 december 2007 om 08:27
Ik vind het eigenlijk wel erg apart ; ik zie juist dat veel mensen van jouw leeftijd nog bij hun ouders wonen en als ze een vaste relatie hebben zo'n beetje samenwonen bij één van de twee ( meestal in het ouderlijk huis van de vriendin ) . Ze sparen totdat ze genoeg geld hebben voor minimaal een ruim huurhuis , maar liefst willen ze meteen kopen . Trouwen lijkt zo'n beetje "uit " te zijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 5 december 2007 om 08:37
@ BGB, volgens mij heeft TO het toch ook niet over trouwen?
@ Antonio: in mijn woonplaats kon ik op mijn 18e een appartement huren voor hetzelfde geld dat ik in de dichtstbijzijnde stad (Nijmegen) kwijt zou zijn aan een studentenkamer.Dat heb ik dus gedaan, samen met mijn vriend waardoor de lasten nóg lager uitvielen. Ik heb mijn studie aan de KUN afgemaakt, netjes in de vier jaar die er voor staan, en tegelijkertijd altijd een vaste baan gehad voor ca. 20 uur per week (behalve tijdens de stages). Toen ik 22 was en afgestudeerd vond ik een vaste baan en had daarmee voldoende 'basis' om (samen met dezelfde vriend) een royale eensgezinswoning te kopen in mijn woonplaats, en een leuk bedragje aan spaargeld om de boel in te richten. Inmiddels, een paar jaar later, hebben we een behoorlijke verbouwing bijna achter de rug, en hebben we besloten (of beter gezegd, ben ik ongeëmancipeerd gevraagd) om te gaan trouwen.
In plaats van de lanterfanterende, eeuwige student uit te hangen kun je ook gewoon je opleiding afmaken en gaan werken. Doe je dat in normaal tempo, dan ben je in principe altijd op je 22e klaar aangezien elke normale HBO of WO-opleiding 4 jaar duurt.En dan heb je dus op je 22e een baan, waarmee je eigen woonruimte en een kind kunt betalen (zeker als je met z'n tweeën bent).
Voor TO: ik kan me je gevoel goed voorstellen. Er is inderdaad weinig wat wij er aan kunnen doen. Gewoon lekker je gezicht buiten de deur begeven en je komt vanzelf een keer een leuke vent tegen!
@ Antonio: in mijn woonplaats kon ik op mijn 18e een appartement huren voor hetzelfde geld dat ik in de dichtstbijzijnde stad (Nijmegen) kwijt zou zijn aan een studentenkamer.Dat heb ik dus gedaan, samen met mijn vriend waardoor de lasten nóg lager uitvielen. Ik heb mijn studie aan de KUN afgemaakt, netjes in de vier jaar die er voor staan, en tegelijkertijd altijd een vaste baan gehad voor ca. 20 uur per week (behalve tijdens de stages). Toen ik 22 was en afgestudeerd vond ik een vaste baan en had daarmee voldoende 'basis' om (samen met dezelfde vriend) een royale eensgezinswoning te kopen in mijn woonplaats, en een leuk bedragje aan spaargeld om de boel in te richten. Inmiddels, een paar jaar later, hebben we een behoorlijke verbouwing bijna achter de rug, en hebben we besloten (of beter gezegd, ben ik ongeëmancipeerd gevraagd) om te gaan trouwen.
In plaats van de lanterfanterende, eeuwige student uit te hangen kun je ook gewoon je opleiding afmaken en gaan werken. Doe je dat in normaal tempo, dan ben je in principe altijd op je 22e klaar aangezien elke normale HBO of WO-opleiding 4 jaar duurt.En dan heb je dus op je 22e een baan, waarmee je eigen woonruimte en een kind kunt betalen (zeker als je met z'n tweeën bent).
Voor TO: ik kan me je gevoel goed voorstellen. Er is inderdaad weinig wat wij er aan kunnen doen. Gewoon lekker je gezicht buiten de deur begeven en je komt vanzelf een keer een leuke vent tegen!
anoniem_30688 wijzigde dit bericht op 05-12-2007 08:46
Reden: Schrijffoutje
Reden: Schrijffoutje
% gewijzigd
woensdag 5 december 2007 om 08:39
TO... ga eerst idd eens lekker opzoek naar n huisje voor jezelf. tijd om op eigen beentjes te staan 
en je kunt áltijd bij je ouders op bezoek, of zij bij jou!
en antonio... je bent zielig... idd A'dam is t enige stukje nederland wat bestaat en de rest bied geen woning/baankansen.. kijk eens wat verder dan je amsterdamse neus lang is zeg! of liever... doe maar niet en blijf lekker waar je zit.
en je kunt áltijd bij je ouders op bezoek, of zij bij jou!en antonio... je bent zielig... idd A'dam is t enige stukje nederland wat bestaat en de rest bied geen woning/baankansen.. kijk eens wat verder dan je amsterdamse neus lang is zeg! of liever... doe maar niet en blijf lekker waar je zit.
woensdag 5 december 2007 om 09:13
Mijn visie is niet Amsterdams maar randstedelijk, en helaas helaas helaas wonen de meeste mensen van Nederland daar. Ik neem voetstoots aan dat het in Limburg of Oost Groningen heel anders is.
Op je 16e zwanger worden vind ik een bezopen plan, en voor diegene die het toch nog gered heeft, petje af. Maar ik zie vaker meisjes van 16 diep in de shit zitten als ze dan al moeder zijn. Kortom: het is nogal plaats en omgevingsafhankelijk om zulke plannen te hebben. Ik zou zeggen, TO, gooi je haar los en vindt een kerel als ik het hier zo lees, geluk zal je deel zijn. Misschien is eht wel een plan alvast om te zien naar een woning voordat je je plannen uitvoert?
Op je 16e zwanger worden vind ik een bezopen plan, en voor diegene die het toch nog gered heeft, petje af. Maar ik zie vaker meisjes van 16 diep in de shit zitten als ze dan al moeder zijn. Kortom: het is nogal plaats en omgevingsafhankelijk om zulke plannen te hebben. Ik zou zeggen, TO, gooi je haar los en vindt een kerel als ik het hier zo lees, geluk zal je deel zijn. Misschien is eht wel een plan alvast om te zien naar een woning voordat je je plannen uitvoert?
woensdag 5 december 2007 om 11:48
nooit gezien dat (zuid) limburg precies zo druk bevolkt is als de randstad? plus dat je grote steden als antwerpen en aken heeeel dicht bij hebt? maar ja.. dan moet je zelfs over de grens denken... en dat zullen we je maar niet aan doen.
daarbij... meest bevolkt geeft lang niet aan dat t ook t best wonen is. zéker niet als t om kinderen gaat die moeten opgroeien.
verder maak je de leeftijd ook steeds jonger. t gaat om een vrouw van 22. op die leeftijd kun je makkelijk al je HBO opleiding hebben afgrond. als jij een goeie opleiding hebt genoten kun je dat zelf narekenen.
daarbij... meest bevolkt geeft lang niet aan dat t ook t best wonen is. zéker niet als t om kinderen gaat die moeten opgroeien.
verder maak je de leeftijd ook steeds jonger. t gaat om een vrouw van 22. op die leeftijd kun je makkelijk al je HBO opleiding hebben afgrond. als jij een goeie opleiding hebt genoten kun je dat zelf narekenen.
