Relaties
alle pijlers
Iemand na 3 jaar niet kunnen vergeten
woensdag 25 november 2020 om 21:03
Beste lezers,
Ik ben een jongeman van 26 jaar. In 2017 is er iets gebeurd met een persoon wat ik na al die jaren nog steeds niet heb kunnen vergeten. Ik ben in 2017 een tijd opgenomen geweest en heb daarna mijn baan en leven opgepakt. Voor de buitenwereld heb ik dus mijn leven opgepakt en heb een goed leven. Binnenin mijn hart is er een litteken, liefde wat niet verdwenen is na al die 3 jaar. Ik heb het in mijn omgeving een paar keer het onderwerp laten vallen in de hoop om advies of een gesprek erover te krijgen. Helaas werd er vaak naar gereageerd. Sindsdien trek ik mijn mond niet meer open.
Het gaat om een wat ik dacht een vriend uit Deventer. Wij hadden een hechte band met elkaar in 2017. Tenminste dat is wat ik dacht, hij heeft mij voor duizenden euro's opgelicht. Ik heb zelfs door hem geld gestolen van mijn ouders hun pensioen. Na de opname en gesprekken met een psycholoog ben ik erachter gekomen dat ik verliefd op hem was. Maar door mijn autisme heb ik die gevoelens verkeerd begrepen. Het contact met hem heb ik daarna ook verbroken, omdat hij de schuld niet wilde betalen en ook geen regeling wilde treffen. Sindsdien ben ik de schuld langzaam maar zeker aan het aflossen bij mijn ouders.
De gevoelens zijn helaas niet zo makkelijk op te lossen. Elke week en soms dagelijks denk ik aan hem. Ik kijk onze gesprekken terug, kijk naar de foto's waar we samen op sta. Ik ga zelfs maandelijks naar Deventer, naar een park waar we een keer hebben gezeten. Ik stuur hem elk jaar op zijn verjaardag een verjaardagskaart en cadeau. Geen idee waarom, maar volgens mij kan ik hem niet vergeten. Niemand in mijn leven behalve mijn familie is zo zorgzaam geweest als hij.
Toen ik dit onderwerp vaak wilde bespreken kreeg ik nare reacties en het verbaasde mensen dat ik er na 3 jaar nog steeds mee zit. Ik wilde graag mijn verhaal doen en hoop dat er mensen zijn die advies kunnen geven. Ben in ieder geval blij dat ik mijn verhaal hier kan doen.
Ik ben een jongeman van 26 jaar. In 2017 is er iets gebeurd met een persoon wat ik na al die jaren nog steeds niet heb kunnen vergeten. Ik ben in 2017 een tijd opgenomen geweest en heb daarna mijn baan en leven opgepakt. Voor de buitenwereld heb ik dus mijn leven opgepakt en heb een goed leven. Binnenin mijn hart is er een litteken, liefde wat niet verdwenen is na al die 3 jaar. Ik heb het in mijn omgeving een paar keer het onderwerp laten vallen in de hoop om advies of een gesprek erover te krijgen. Helaas werd er vaak naar gereageerd. Sindsdien trek ik mijn mond niet meer open.
Het gaat om een wat ik dacht een vriend uit Deventer. Wij hadden een hechte band met elkaar in 2017. Tenminste dat is wat ik dacht, hij heeft mij voor duizenden euro's opgelicht. Ik heb zelfs door hem geld gestolen van mijn ouders hun pensioen. Na de opname en gesprekken met een psycholoog ben ik erachter gekomen dat ik verliefd op hem was. Maar door mijn autisme heb ik die gevoelens verkeerd begrepen. Het contact met hem heb ik daarna ook verbroken, omdat hij de schuld niet wilde betalen en ook geen regeling wilde treffen. Sindsdien ben ik de schuld langzaam maar zeker aan het aflossen bij mijn ouders.
De gevoelens zijn helaas niet zo makkelijk op te lossen. Elke week en soms dagelijks denk ik aan hem. Ik kijk onze gesprekken terug, kijk naar de foto's waar we samen op sta. Ik ga zelfs maandelijks naar Deventer, naar een park waar we een keer hebben gezeten. Ik stuur hem elk jaar op zijn verjaardag een verjaardagskaart en cadeau. Geen idee waarom, maar volgens mij kan ik hem niet vergeten. Niemand in mijn leven behalve mijn familie is zo zorgzaam geweest als hij.
Toen ik dit onderwerp vaak wilde bespreken kreeg ik nare reacties en het verbaasde mensen dat ik er na 3 jaar nog steeds mee zit. Ik wilde graag mijn verhaal doen en hoop dat er mensen zijn die advies kunnen geven. Ben in ieder geval blij dat ik mijn verhaal hier kan doen.
woensdag 25 november 2020 om 21:13
woensdag 25 november 2020 om 21:17
Wat naar dat je zo worstelt met deze gevoelens. Maar deze man is niet goed en lief voor je geweest. Hij was aardig omdat hij wat van je moest. Hij zag je schijnbaar als een prima doelwit om op te lichten.
Dingen moeten slijten voor je ze in perspectief kan zien. Maar deze man is het op geen enkel front waard om nog contact mee te willen.
Stuur hem dus geen cadeau’s en kaarten meer. Stop met naar Deventer gaan. En vooral stop met jezelf te kwellen. Wat je aandacht geeft groeit zeggen ze hier wel eens. Negeer het dus en probeer je energie in mensen te stoppen die het wel waard zijn.
Ondanks dat het niet goed te praten is wat je je ouders hebt aangedaan vind ik het wel goed van je dat je het met ze oplost en zelf de verantwoording voor je fouten neem ipv die bij je ouders neer te leggen!
Ik weet niet of je een hobby hebt. Maar er zijn overal fora van en clubjes op facebook. Misschien kan je daar aansluiting vinden voor wat sociale contacten.
Leen of geef alleen nooit meer iemand geld! Ookal lijkt het je beste maat. Niet van andermans problemen jouw problemen jouw problemen maken.
Dingen moeten slijten voor je ze in perspectief kan zien. Maar deze man is het op geen enkel front waard om nog contact mee te willen.
Stuur hem dus geen cadeau’s en kaarten meer. Stop met naar Deventer gaan. En vooral stop met jezelf te kwellen. Wat je aandacht geeft groeit zeggen ze hier wel eens. Negeer het dus en probeer je energie in mensen te stoppen die het wel waard zijn.
Ondanks dat het niet goed te praten is wat je je ouders hebt aangedaan vind ik het wel goed van je dat je het met ze oplost en zelf de verantwoording voor je fouten neem ipv die bij je ouders neer te leggen!
Ik weet niet of je een hobby hebt. Maar er zijn overal fora van en clubjes op facebook. Misschien kan je daar aansluiting vinden voor wat sociale contacten.
Leen of geef alleen nooit meer iemand geld! Ookal lijkt het je beste maat. Niet van andermans problemen jouw problemen jouw problemen maken.
woensdag 25 november 2020 om 21:20
Wie zegt dat ik de vorige adviezen niet heb opgevolgd?
- Je baan en leven oppakken, heb ik gedaan
- Minderen met alcohol, is gelukt
- Naar sportschool, ook dat doe ik inmiddels een jaar, met plezier
- Dag en nachtritme, omdat ik werk is dat ook gewoon prima
- Hem niet volgen op social media, ook dat doe ik niet meer
- Heb geen fake accounts
Ik vind het jammer dat er gezegd wordt dat ik niks doe. Dat is ook moeilijk te polsen zo via internet lijkt mij.. Maar ik kan echt zeggen dat ik in al die jaren stappen heb gezet en inmiddels ook niet meer bij GGZ in behandeling ben.
- Je baan en leven oppakken, heb ik gedaan
- Minderen met alcohol, is gelukt
- Naar sportschool, ook dat doe ik inmiddels een jaar, met plezier
- Dag en nachtritme, omdat ik werk is dat ook gewoon prima
- Hem niet volgen op social media, ook dat doe ik niet meer
- Heb geen fake accounts
Ik vind het jammer dat er gezegd wordt dat ik niks doe. Dat is ook moeilijk te polsen zo via internet lijkt mij.. Maar ik kan echt zeggen dat ik in al die jaren stappen heb gezet en inmiddels ook niet meer bij GGZ in behandeling ben.
woensdag 25 november 2020 om 21:28
Je hebt al veel stappen gezet maar je bent nog steeds obsessief met hem bezig. Wat moet je elke maand in dat park? Hoop je hem daar tegen te komen of haal je herinneringen op?eric1993 schreef: ↑25-11-2020 21:20Wie zegt dat ik de vorige adviezen niet heb opgevolgd?
- Je baan en leven oppakken, heb ik gedaan
- Minderen met alcohol, is gelukt
- Naar sportschool, ook dat doe ik inmiddels een jaar, met plezier
- Dag en nachtritme, omdat ik werk is dat ook gewoon prima
- Hem niet volgen op social media, ook dat doe ik niet meer
- Heb geen fake accounts
Ik vind het jammer dat er gezegd wordt dat ik niks doe. Dat is ook moeilijk te polsen zo via internet lijkt mij.. Maar ik kan echt zeggen dat ik in al die jaren stappen heb gezet en inmiddels ook niet meer bij GGZ in behandeling ben.
woensdag 25 november 2020 om 21:29
Dit.
En dat weet je zelf ook wel.
woensdag 25 november 2020 om 21:30
Heel goed.eric1993 schreef: ↑25-11-2020 21:20Wie zegt dat ik de vorige adviezen niet heb opgevolgd?
- Je baan en leven oppakken, heb ik gedaan
- Minderen met alcohol, is gelukt
- Naar sportschool, ook dat doe ik inmiddels een jaar, met plezier
- Dag en nachtritme, omdat ik werk is dat ook gewoon prima
- Hem niet volgen op social media, ook dat doe ik niet meer
- Heb geen fake accounts
Ik vind het jammer dat er gezegd wordt dat ik niks doe. Dat is ook moeilijk te polsen zo via internet lijkt mij.. Maar ik kan echt zeggen dat ik in al die jaren stappen heb gezet en inmiddels ook niet meer bij GGZ in behandeling ben.
Ook per direct stoppen hem cadeautjes en kaartjes te sturen. Die lacht zich suf om je wanhopige acties, zit waarschijnlijk in een nieuwe relatie ook weer.
Ga daten!
Er lopen echt veel leukere exemplaren rond dan dit stuk verdriet.
woensdag 25 november 2020 om 21:31
Ik denk dat je toch weer in therapie moet. Klinkt als een omgekeerde versie van het Stockholmsyndroom.eric1993 schreef: ↑25-11-2020 21:03Beste lezers,
Ik ben een jongeman van 26 jaar. In 2017 is er iets gebeurd met een persoon wat ik na al die jaren nog steeds niet heb kunnen vergeten. Ik ben in 2017 een tijd opgenomen geweest en heb daarna mijn baan en leven opgepakt. Voor de buitenwereld heb ik dus mijn leven opgepakt en heb een goed leven. Binnenin mijn hart is er een litteken, liefde wat niet verdwenen is na al die 3 jaar. Ik heb het in mijn omgeving een paar keer het onderwerp laten vallen in de hoop om advies of een gesprek erover te krijgen. Helaas werd er vaak naar gereageerd. Sindsdien trek ik mijn mond niet meer open.
Het gaat om een wat ik dacht een vriend uit Deventer. Wij hadden een hechte band met elkaar in 2017. Tenminste dat is wat ik dacht, hij heeft mij voor duizenden euro's opgelicht. Ik heb zelfs door hem geld gestolen van mijn ouders hun pensioen. Na de opname en gesprekken met een psycholoog ben ik erachter gekomen dat ik verliefd op hem was. Maar door mijn autisme heb ik die gevoelens verkeerd begrepen. Het contact met hem heb ik daarna ook verbroken, omdat hij de schuld niet wilde betalen en ook geen regeling wilde treffen. Sindsdien ben ik de schuld langzaam maar zeker aan het aflossen bij mijn ouders.
De gevoelens zijn helaas niet zo makkelijk op te lossen. Elke week en soms dagelijks denk ik aan hem. Ik kijk onze gesprekken terug, kijk naar de foto's waar we samen op sta. Ik ga zelfs maandelijks naar Deventer, naar een park waar we een keer hebben gezeten. Ik stuur hem elk jaar op zijn verjaardag een verjaardagskaart en cadeau. Geen idee waarom, maar volgens mij kan ik hem niet vergeten. Niemand in mijn leven behalve mijn familie is zo zorgzaam geweest als hij.
Toen ik dit onderwerp vaak wilde bespreken kreeg ik nare reacties en het verbaasde mensen dat ik er na 3 jaar nog steeds mee zit. Ik wilde graag mijn verhaal doen en hoop dat er mensen zijn die advies kunnen geven. Ben in ieder geval blij dat ik mijn verhaal hier kan doen.
woensdag 25 november 2020 om 21:44
Onbeantwoorde liefde is pijnlijk. Het enige wat je er echt aan kan doen is geen aandacht aan geven. Accepteer het dat jij niet voor hem betekende wat hij voor jou heeft betekend. Dat is pijnlijk maar waar.
Je kan alleen hem uit je gedachte zetten om hem volledig uit je leven te schrappen. Geen kaartjes meer sturen, niet naar dat park gaan. Echt, alleen dan kan je het loslaten.
Je kan alleen hem uit je gedachte zetten om hem volledig uit je leven te schrappen. Geen kaartjes meer sturen, niet naar dat park gaan. Echt, alleen dan kan je het loslaten.
woensdag 25 november 2020 om 21:47
woensdag 25 november 2020 om 22:29
Alles wat je aandacht geeft groeit. Je geeft hem aandacht want je kijkt foto's, gaat naar dat park, praat over hem en stuurt hem een cadeau. Niet zo gek dus dat hij niet uit je gedachtes verdwijnt. Stop met hem aandacht geven. Als je aan hem denkt, sta er dan even bij stil en zeg tegen jezelf: dit ligt in mijn verleden, ik hoef hier niets meer mee. Geef jezelf een taak om te doen om direct je zinnen te verzetten. Je zal merken dat hij steeds verder op de achtergrond raakt.
woensdag 25 november 2020 om 22:34
Gebrek aan zelfliefde. Je moet echt nog aan de bak met jezelf. Besef dat therapie soms jaren kan duren. Ik word al jaren gecoacht, omdat ik steeds nieuwe lagen tegenkom. Maar ik wordt steeds sterker, zelfstandiger, zelfbewuster en vooral: gelukkiger!
Dit zijn voornamelijk externe stappen die hebt gezet. Je zal meer naar binnen moeten keren om zo die emotionele afhankelijkheid te stoppen. Die obsessie ligt onder vele lagen. Dus stap voor stap een laag afpellen. Niet door angst weglopen, maar de confrontatie met jezelf aangaan.
Weet dat iedereen een thema heeft in het leven wat vaak terugkeert. Dit is jouw thema.
Dit zijn voornamelijk externe stappen die hebt gezet. Je zal meer naar binnen moeten keren om zo die emotionele afhankelijkheid te stoppen. Die obsessie ligt onder vele lagen. Dus stap voor stap een laag afpellen. Niet door angst weglopen, maar de confrontatie met jezelf aangaan.
Weet dat iedereen een thema heeft in het leven wat vaak terugkeert. Dit is jouw thema.
woensdag 25 november 2020 om 22:43
Hij is natuurlijk nooit écht zorgzaam voor je geweest, dat heeft hij alleen maar geacteerd, omdat hij iets van je nodig had. Door je autisme heb je dat niet goed kunnen zien destijds. Althans, bij de autisten die ik ken is het heel duidelijk What You See Is What You Get - geen dubbele agenda, nooit "gemaakt" gedrag. Ik kan me zo voorstellen dat jij andere mensen ook vanuit dat vertrouwen bekijkt en het niet snel door zult hebben als iemand een rol speelt. Toch is het absoluut zeker dat hij dat heeft gedaan: hij heeft de rol van zorgzame, betrouwbare steun en toeverlaat gespeeld.
donderdag 26 november 2020 om 09:09
Oplichters, gokkers en fantasten (kortom parasieten) kunnen alleen maar zo zijn als ze een zeer charmante persoonlijkheid hebben en intelligent zijn. Dus deze twee eigenschappen moet je hebben om succesvol te zijn in het oplichten.
Verder moet je met de dag leven, je moet het gevoel hebben dat een luxeleventje jou toekomt, én je moet qua moraal niet al te streng voor jezelf zijn; immers die domme mensen die zich laten oplichten maken het ernaar. Die mensen willen gewoon belogen worden. Ze hadden het kunnen weten, maar ze hadden hun oogkleppen opgezet. Omdat ze zwak waren.
Ik denk dus dat je je gehecht voelt aan een charmeur. Dat moet je wel beseffen. Charmeren is een aangeleerde truc. De liefde is niet wederzijds; slechts heel zelden houdt een oplichter van zijn doel. Meestal voelt hij daar minachting voor. Hij houdt niet van zwakte. Hij misbruikt het alleen om een makkelijker leven te hebben. Buiten jou heeft hij een hele lijst vrienden waar hij van op aan kan. En gooit hij die vrienden onder de bus als dat hem beter uitkomt, dan heeft hij binnen een half uur tien nieuwe vrienden.
Verder moet je met de dag leven, je moet het gevoel hebben dat een luxeleventje jou toekomt, én je moet qua moraal niet al te streng voor jezelf zijn; immers die domme mensen die zich laten oplichten maken het ernaar. Die mensen willen gewoon belogen worden. Ze hadden het kunnen weten, maar ze hadden hun oogkleppen opgezet. Omdat ze zwak waren.
Ik denk dus dat je je gehecht voelt aan een charmeur. Dat moet je wel beseffen. Charmeren is een aangeleerde truc. De liefde is niet wederzijds; slechts heel zelden houdt een oplichter van zijn doel. Meestal voelt hij daar minachting voor. Hij houdt niet van zwakte. Hij misbruikt het alleen om een makkelijker leven te hebben. Buiten jou heeft hij een hele lijst vrienden waar hij van op aan kan. En gooit hij die vrienden onder de bus als dat hem beter uitkomt, dan heeft hij binnen een half uur tien nieuwe vrienden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 26 november 2020 om 12:06
Dit. Ik heb ook eens veel te lang (geen 3 jaar maar toch) om iemand die niet goed voor me was getreurd. Het kostte veek moeite maar dit hielp. Jezelf dwingen er niet meer mee bezig zijn. Zorgen dat niks meer er aan herinnert.
Je idealiseert deze persoon. In je hoofd is ie leuk maar in het echt njet zo.
Toen ik het uiteindelijk had losgelaten kreeg ik opeens na een aantal maanden een nieuwe relatie. Met iemand die wel leuk is. En nu denk ik nooit meer aan deze persoon.
donderdag 26 november 2020 om 12:36
Bedankt voor jullie tips. De reden dat ik naar het park ga is meer om herringeringen op te halen en dan toch een gevoel krijgen dat ik niet alleen ben. Onlangs dat het goed gaat en ik stabiel ben en een baan heb etc heb ik geen vrienden. Na het gedoe met die persoon heb ik gezworen ook om geen vrienden te maken. Sindsdien leef ik eigenlijk vooral in mijn eigen wereld. Heb één keer een contact gehad tijdens de cursus bij het GGZ, maar uiteindelijk toch afgehaakt.
Ik zal niet naar Deventer gaan en hem ook niks meer opsturen. Ik zal alles wat aan hem herinnert maar is weggooien. Kleding, parfum, sneakers, foto's, video's. Ook mijn eigen kleding die ik toen ik naar hem ging heb gedragen zal ik ook weggooien. Alles wat echt aan hem herinnert moet weg. Na 3 jaar wil ik ook graag verder. Ik denk als ik het zo bekijk dat mijn eenzaamheid ook wel een rol speelt in het in stand houden van dit. Ik denk dat ik het gewoon drastisch moet oppakken. Zit alleen een naar gevoel bij dat het dan allemaal verleden tijd wordt en weg is zeg maar
Ik zal niet naar Deventer gaan en hem ook niks meer opsturen. Ik zal alles wat aan hem herinnert maar is weggooien. Kleding, parfum, sneakers, foto's, video's. Ook mijn eigen kleding die ik toen ik naar hem ging heb gedragen zal ik ook weggooien. Alles wat echt aan hem herinnert moet weg. Na 3 jaar wil ik ook graag verder. Ik denk als ik het zo bekijk dat mijn eenzaamheid ook wel een rol speelt in het in stand houden van dit. Ik denk dat ik het gewoon drastisch moet oppakken. Zit alleen een naar gevoel bij dat het dan allemaal verleden tijd wordt en weg is zeg maar
donderdag 26 november 2020 om 12:39
Je kut niet zweren om geen nieuwe vrienden te maken. Mensen zijn sociale dieren en hebben menselijk contact nodig.
Gooi alles aan herinneringen weg en stop met je onzinnige tripjes naar Deventer.
En dan ga je op je werk eens kijken of er een collega is met wie het klikt en met wie je na het werk eens zou kunnen afspreken. En nee, nu niet mitsen en maren, gewoon eens ervaren hoe dat is.
Gooi alles aan herinneringen weg en stop met je onzinnige tripjes naar Deventer.
En dan ga je op je werk eens kijken of er een collega is met wie het klikt en met wie je na het werk eens zou kunnen afspreken. En nee, nu niet mitsen en maren, gewoon eens ervaren hoe dat is.
donderdag 26 november 2020 om 12:44
Alles weg doen is stap 1. Daarna moet je echt een bezigheid zoeken, zodat je er in je hoofd beter mee om kunt gaan/ vergeten.
Meld je aan voor projectjes/sporten/vrijwilligerswerk/het zangkoor enz.
Zorg juist wel dat je onder mensen komt en vrienden maakt.
En onthoudt: vriendschap is gelijkwaardig! Draait niet om geld of om alleen maar de ander plezieren.
Meld je aan voor projectjes/sporten/vrijwilligerswerk/het zangkoor enz.
Zorg juist wel dat je onder mensen komt en vrienden maakt.
En onthoudt: vriendschap is gelijkwaardig! Draait niet om geld of om alleen maar de ander plezieren.
de wereld wacht om ontdekt te worden
