Relaties
alle pijlers
ik ben bang.....
maandag 21 januari 2008 om 20:50
Hallo, laatst had ik een topic geopend genaamd 'pffff wat kan het leven ingewikkeld zijn' omdat ik echt jullie advies nodig heb, heb ik een nieuw onderwerp gestart zodat ik zeker weet dat meer mensen het lezen.....
het komt er in het kort op neer; ik heb m'n vriend gezegd dat ik onze relatie beeindig, we hebben een kindje van 8 maand.
Vandaag heb ik het verteld en z'n wereld is helemaal ingestort. Hij heeft zich nooit kwetsbaar op kunnen stellen tot vandaag......hij heeft ook gezegd hoe hij alles ziet en weet heel goed waarom ik bij hem weg ga, hij gaf ook aan dat al z'n relaties om dezelfde reden beeidigd zijn, hij heeft een hoog IQ maar een heel laag EQ en kan dus niet met mensen omgaan, praten over z'n gevoel enzo. Hij weet ook zeker dat hij nooit weer een relatie wil om dit niet nog een keer te laten gebeuren......hij ziet het allemaal heel helder. Natuurlijk is dit de eerste dag en misschien denkt hij er over een jaar heel anders over.
Hij ligt nu in bed, ik ben net achter internet gegaan en in de zoekbalk bij Google zag ik staan; www.hulpbijzelfdoding.nl
ik ben in shock en weet niet wat ik moet doen......
ik durf eigenlijk niet eens bij hem in bed te gaan liggen....straks gaat'ie vannacht iets doen?......
ik weet het echt niet....aan de ene kant denk ik; het is chantage om mij te 'houden' aan de andere kant heeft hij zo duidelijk gezegd dat hij mij helemaal niets kwalijk neemt en aan zijn woorden van vandaag te horen heeft hij heel weinig uitzicht......vrienden waar hij mee praten kan heeft hij niet, hier in het dorp kan hij bij niemand terrecht (hij is door veel mensen gewaarschuwd toen hij met mij ging; zorg ervoor dat je haar ook niet verliest, ik wist dit niet maar dit vertelde hij vandaag)) dus tja, hij durft zich hier niet meer te vertonen. geld heeft hij straks ook niet veel kortom; voor hem redenen genoeg om het niet meer te zien zitten..................????????!!!!!!!!!!!
wat moet ik doen?....aan de ene kant ben ik geneigd om hem nu wakker te maken en hem te confronteren met de site.....aan de andere kant ben ik ook bang......niet dat hij geweldadig is maar hoevaak hoor je tegenwoordig niet van familiedrama's?........
pfffff
ik hoop echt op advies.....alvast reuze reuze bedankt......
het komt er in het kort op neer; ik heb m'n vriend gezegd dat ik onze relatie beeindig, we hebben een kindje van 8 maand.
Vandaag heb ik het verteld en z'n wereld is helemaal ingestort. Hij heeft zich nooit kwetsbaar op kunnen stellen tot vandaag......hij heeft ook gezegd hoe hij alles ziet en weet heel goed waarom ik bij hem weg ga, hij gaf ook aan dat al z'n relaties om dezelfde reden beeidigd zijn, hij heeft een hoog IQ maar een heel laag EQ en kan dus niet met mensen omgaan, praten over z'n gevoel enzo. Hij weet ook zeker dat hij nooit weer een relatie wil om dit niet nog een keer te laten gebeuren......hij ziet het allemaal heel helder. Natuurlijk is dit de eerste dag en misschien denkt hij er over een jaar heel anders over.
Hij ligt nu in bed, ik ben net achter internet gegaan en in de zoekbalk bij Google zag ik staan; www.hulpbijzelfdoding.nl
ik ben in shock en weet niet wat ik moet doen......
ik durf eigenlijk niet eens bij hem in bed te gaan liggen....straks gaat'ie vannacht iets doen?......
ik weet het echt niet....aan de ene kant denk ik; het is chantage om mij te 'houden' aan de andere kant heeft hij zo duidelijk gezegd dat hij mij helemaal niets kwalijk neemt en aan zijn woorden van vandaag te horen heeft hij heel weinig uitzicht......vrienden waar hij mee praten kan heeft hij niet, hier in het dorp kan hij bij niemand terrecht (hij is door veel mensen gewaarschuwd toen hij met mij ging; zorg ervoor dat je haar ook niet verliest, ik wist dit niet maar dit vertelde hij vandaag)) dus tja, hij durft zich hier niet meer te vertonen. geld heeft hij straks ook niet veel kortom; voor hem redenen genoeg om het niet meer te zien zitten..................????????!!!!!!!!!!!
wat moet ik doen?....aan de ene kant ben ik geneigd om hem nu wakker te maken en hem te confronteren met de site.....aan de andere kant ben ik ook bang......niet dat hij geweldadig is maar hoevaak hoor je tegenwoordig niet van familiedrama's?........
pfffff
ik hoop echt op advies.....alvast reuze reuze bedankt......
maandag 21 januari 2008 om 20:58
Lieve moedertje,
Misschien heb je niet zoveel aan mijn reactie, want ik heb je verhaal gelezen en ik heb niet echt een advies voor je... Waarschijnlijk is hij nu gewoon behoorlijk overstuur en is hij in een opwelling op die site terechtgekomen. Ik moet eerlijk zeggen, dat toen mijn vriend het uitmaakte ik ook een tijdje op een zelfmoordforum heb rondgehangen. Maar ik ben er ook nog steeds en ik heb niets geks gedaan. Ik was destijds alleen erg verdrietig..
Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen
Misschien heb je niet zoveel aan mijn reactie, want ik heb je verhaal gelezen en ik heb niet echt een advies voor je... Waarschijnlijk is hij nu gewoon behoorlijk overstuur en is hij in een opwelling op die site terechtgekomen. Ik moet eerlijk zeggen, dat toen mijn vriend het uitmaakte ik ook een tijdje op een zelfmoordforum heb rondgehangen. Maar ik ben er ook nog steeds en ik heb niets geks gedaan. Ik was destijds alleen erg verdrietig..
Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen
maandag 21 januari 2008 om 21:00
Moedertje, begrijp ik uit je bericht dat je je niet alleen zorgen maakt dat hij zichzelf iets aandoet, maar dat in je hoofd ook de gedachte rondspookt dat hij JULLIE iets aan kan doen?
Het lijkt mij belangrijk je zorgen bespreekbaar te maken en te vertellen wat je op internet gezien hebt. Doe dat op de man of, draai er niet omheen. Jij maakt je zorgen, zowel om hem als om jezelf. Heeft hij familie in de omgeving? Is er iemand die voor hem een vertrouwenspersoon is buiten jou? (je schrijft dat hij geen vrienden heeft, maar misschien familie)? Bespreek in ieder geval je zorgen over zijn ideeen over zelfdoding. De kans is groot dat hij in een vlaag van paniek/gevoel van uitzichtloosheid gehandeld heeft. Als het mogelijk is om hierover met hem in gesprek te gaan en zijn radeloosheid en zijn bezoek aan die website niet alleen een opwelling blijken, maak dan een 'afspraak' met hem: Vanacht doet hij niets, morgen praten jullie verder, en kijken jullie samen hoe hij de hulp kan krijgen die hij nodig heeft (rust, medicatie, gesprek met jou, ergens anders logeren, wat dan ook). Klinkt zakelijk, maar is wel concreet en dan liggen je zorgen open en bloot op tafel.
Als jij je serieus zorgen maakt dat hij jou/jullie iets aandoet, ligt de situatie anders. Dan ben JIJ in gevaar, en dan moet je volgens mij voor jezelf/kindje kiezen, en zorgen dat je niet in zijn buurt bent. Hoe verdrietig, radeloos en hopeloos hij ook is. Hooguit kun je vragen of er iemand anders in zijn buurt kan zijn (vrienden van jou, zijn familie?).
Veel sterkte en wijsheid.
Het lijkt mij belangrijk je zorgen bespreekbaar te maken en te vertellen wat je op internet gezien hebt. Doe dat op de man of, draai er niet omheen. Jij maakt je zorgen, zowel om hem als om jezelf. Heeft hij familie in de omgeving? Is er iemand die voor hem een vertrouwenspersoon is buiten jou? (je schrijft dat hij geen vrienden heeft, maar misschien familie)? Bespreek in ieder geval je zorgen over zijn ideeen over zelfdoding. De kans is groot dat hij in een vlaag van paniek/gevoel van uitzichtloosheid gehandeld heeft. Als het mogelijk is om hierover met hem in gesprek te gaan en zijn radeloosheid en zijn bezoek aan die website niet alleen een opwelling blijken, maak dan een 'afspraak' met hem: Vanacht doet hij niets, morgen praten jullie verder, en kijken jullie samen hoe hij de hulp kan krijgen die hij nodig heeft (rust, medicatie, gesprek met jou, ergens anders logeren, wat dan ook). Klinkt zakelijk, maar is wel concreet en dan liggen je zorgen open en bloot op tafel.
Als jij je serieus zorgen maakt dat hij jou/jullie iets aandoet, ligt de situatie anders. Dan ben JIJ in gevaar, en dan moet je volgens mij voor jezelf/kindje kiezen, en zorgen dat je niet in zijn buurt bent. Hoe verdrietig, radeloos en hopeloos hij ook is. Hooguit kun je vragen of er iemand anders in zijn buurt kan zijn (vrienden van jou, zijn familie?).
Veel sterkte en wijsheid.
Peas on earth!
maandag 21 januari 2008 om 21:01
Moedertje, wat kan je doen? Misschien is het aan te raden om een hulpverlener voor zijn deur te laten verschijnen, maar meer kan niet.
Alle verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven legt hij steeds bij anderen neer. Hij wil niet veranderen, hij heeft ook nooit hoeven veranderen. Want elke keer was er blijkbaar weer iemand die voor hem klaarstond zodat hij niet met zichzelf geconfronteerd hoefde te worden. Je bent dus niet de eerste die hem om deze reden verlaten heeft en waarschijnlijk ook niet de laatste.
Wat hij wel of niet doet, is aan hem. Jij hebt de verantwoordelijkheid voor jezelf en je kindje.
Dat hij zijn leven niet (meer) op wil pakken is geen reden voor jou om dat niet te doen. Je kan hem niet helpen. Hij moet zichzelf helpen.
Goed van je dat je het verteld hebt. Je hebt zoveel druk op je gehad de afgelopen tijd, dat terwijl je net moeder bent geworden (wat in een gezonde situatie al moeilijk genoeg kan zijn) dat het een tijdje zal duren voor je echt emotioneel los van hem bent. Dat is niet erg, mits je altijd voor jezelf en je kindje kiest.
Heel veel sterkte!
Alle verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven legt hij steeds bij anderen neer. Hij wil niet veranderen, hij heeft ook nooit hoeven veranderen. Want elke keer was er blijkbaar weer iemand die voor hem klaarstond zodat hij niet met zichzelf geconfronteerd hoefde te worden. Je bent dus niet de eerste die hem om deze reden verlaten heeft en waarschijnlijk ook niet de laatste.
Wat hij wel of niet doet, is aan hem. Jij hebt de verantwoordelijkheid voor jezelf en je kindje.
Dat hij zijn leven niet (meer) op wil pakken is geen reden voor jou om dat niet te doen. Je kan hem niet helpen. Hij moet zichzelf helpen.
Goed van je dat je het verteld hebt. Je hebt zoveel druk op je gehad de afgelopen tijd, dat terwijl je net moeder bent geworden (wat in een gezonde situatie al moeilijk genoeg kan zijn) dat het een tijdje zal duren voor je echt emotioneel los van hem bent. Dat is niet erg, mits je altijd voor jezelf en je kindje kiest.
Heel veel sterkte!
maandag 21 januari 2008 om 21:03
Ach meid, wat moeilijk....
Dat is natuurlijk ook niet wat je wilt. Ik zou er zeker met hem over praten. Niet bang zijn dat hij zichzelf nu direct iets aan doet, en zeker niet bang zijn dat hij de kleine iets aan doet. Ik zou alleen zeker wel met hem praten, hem vertellen wat je gevonden hebt, en er eerlijk in zijn dat je zo bang bent.
Dan geef je hem ook de kans er over te praten. Je woont nog steeds in hetzelfde huis begrijp ik... en ik weet niet hoe je uit elkaar gaat, of dat goed is of niet, maar ik zou zeker praten.
Dit biedt je ook een ingang om te praten over de problemen in je relatie, en wie weet kan hij nu wél praten over wat hem dwars zit.
Dat is natuurlijk ook niet wat je wilt. Ik zou er zeker met hem over praten. Niet bang zijn dat hij zichzelf nu direct iets aan doet, en zeker niet bang zijn dat hij de kleine iets aan doet. Ik zou alleen zeker wel met hem praten, hem vertellen wat je gevonden hebt, en er eerlijk in zijn dat je zo bang bent.
Dan geef je hem ook de kans er over te praten. Je woont nog steeds in hetzelfde huis begrijp ik... en ik weet niet hoe je uit elkaar gaat, of dat goed is of niet, maar ik zou zeker praten.
Dit biedt je ook een ingang om te praten over de problemen in je relatie, en wie weet kan hij nu wél praten over wat hem dwars zit.
668, the neighbour of the Beast
maandag 21 januari 2008 om 21:06
moedertje, t advies van prinses is goed, mijn man heeft ook eens n poging tot gedaan, toen ik zei dat ik bij m weg wilde.
ik heb m toen ook heel rustig (voor zover mogelijk op dat moment) naar de bijkeuken geleid, en m daar "opgesloten" en de dokter gebeld.
hij kreeg medicijnen om te slapen en de volgende ochtend hebben we gepraat, toen zag ie ook in dat t niet d eoplossing was maar dat ie zo wanhopig was dat ie geen andere uitweg zag.
jij bent nu van te voren gewaarschuwd, dus ik zou m als ik jou was wel vertellen wat je hebt gezien en dat je bang bent voor....en verder dus eigenlijk wat prinses ook al zei.....
sterkte....
ik heb m toen ook heel rustig (voor zover mogelijk op dat moment) naar de bijkeuken geleid, en m daar "opgesloten" en de dokter gebeld.
hij kreeg medicijnen om te slapen en de volgende ochtend hebben we gepraat, toen zag ie ook in dat t niet d eoplossing was maar dat ie zo wanhopig was dat ie geen andere uitweg zag.
jij bent nu van te voren gewaarschuwd, dus ik zou m als ik jou was wel vertellen wat je hebt gezien en dat je bang bent voor....en verder dus eigenlijk wat prinses ook al zei.....
sterkte....
maandag 21 januari 2008 om 21:55
Moedertje, heel dapper dat je het durfde te vertellen, twijfel er niet aan, het is een goede beslissing om weg te gaan. Maar je situatie waarin je nu zit, is zeer moeilijk. Hoe hard het ook klinkt, hij is zelf verantwoordelijk voor wat hij doet met zijn leven. Je kunt hem misschien wel "helpen", maar hij moet zichzelf redden.
Het is moeilijk in te schatten wat het gevaar is. Als je het niet zeker weet, ga dan ergens anders slapen met je kindje. Laat desnoods eerst iemand, of de politie komen. Ten aanzien van hem, schakel proffesionele hulp in, dat werkt volgens mij via de huisarts, maar misschien kan hier iemand met meer specifieke informatie op reageren. Hou er rekening mee, dat mensen in labiele toestand rare dingen kunnen uithalen. Dus wees voorzichtig.
Heel veel sterkte kreeft
Het is moeilijk in te schatten wat het gevaar is. Als je het niet zeker weet, ga dan ergens anders slapen met je kindje. Laat desnoods eerst iemand, of de politie komen. Ten aanzien van hem, schakel proffesionele hulp in, dat werkt volgens mij via de huisarts, maar misschien kan hier iemand met meer specifieke informatie op reageren. Hou er rekening mee, dat mensen in labiele toestand rare dingen kunnen uithalen. Dus wees voorzichtig.
Heel veel sterkte kreeft
maandag 21 januari 2008 om 22:19
bedankt voor jullie reacties.......jee, het lijkt wel of ik het leven van iemand anders leef.....had nooit kunnen denken dat ik in zoiets zou belanden....
hij slaapt nu dus ik kan niet niet maken om iemand te gaan bellen, moet hem er eerst mee confronteren....ik ga toch maar naar bed denk ik......hij houdt veel van z'n dochter dus kan me niet voorstellen dat hij haar iets aan doet.....hij reageerde zo anders op me dan ik had verwacht, hij zei dat hij me niets verweet,, alleen mezelf, vond dit bijna vreemd van hem omdat hij normaal veel harder is in z'n woorden enzo......ik neem 'het risico' maar en hoop dat we morgen alledrie wakker worden....jee nu ik dit opschrijf klinkt het heel erg....ik kan het me gewoon niet voorstellen dat hij iets zal doen....................ik hoop het maar.......super bedankt voor jullie reacties en tips!!!! ik houd jullie op de hoogte...........
hij slaapt nu dus ik kan niet niet maken om iemand te gaan bellen, moet hem er eerst mee confronteren....ik ga toch maar naar bed denk ik......hij houdt veel van z'n dochter dus kan me niet voorstellen dat hij haar iets aan doet.....hij reageerde zo anders op me dan ik had verwacht, hij zei dat hij me niets verweet,, alleen mezelf, vond dit bijna vreemd van hem omdat hij normaal veel harder is in z'n woorden enzo......ik neem 'het risico' maar en hoop dat we morgen alledrie wakker worden....jee nu ik dit opschrijf klinkt het heel erg....ik kan het me gewoon niet voorstellen dat hij iets zal doen....................ik hoop het maar.......super bedankt voor jullie reacties en tips!!!! ik houd jullie op de hoogte...........
dinsdag 22 januari 2008 om 16:05
Hallo allemaal,
bedankt voor jullie medeleven. Gelukkig viel het, over wat ik gisteren schreef mee. Ik heb hem geconfronteerd met de site, hij gaf aan dat ik me geen zorgen hoefde te maken, dat het wel aangaf hoe hij zich voelt.
Omdat hij een weekje vrij is zitten we elkaar constant op elkaars lip. Het was een hele zware dag!! Zijn verdriet is zoooooo groot en ik kan het me ook nog eens zoooooooooo voorstellen, we hebben zo'n ontzettend lieve dochter!! Het idee dat hij haar straks nog maar 1x per twee weken een weekend ziet breekt hem helemaal op en ik snap het zooooo goed, ik zou zo graag willen dat ik iets voor hem kan doen maar tja, dat wat hij wil, wil ik niet. Ik wil echt niet bij hem blijven. Hij wil dat we ervoor vechten, in therapie gaan enz. maar de basis is niet goed en karakters kun je niet veranderen.....ik heb een paar keer heel hard moeten zijn....maar anders kwam het niet aan......
Hij huilt bijna de hele dag en weet echt niet hoe hij het straks allemaal moet hebben.
Gelukkig moet ik morgen werken dus dan kan ik er even tussenuit maar hij is dan wel de hele dag alleen thuis.....ik hoop dat hij dit aankan...
Nou ja, ik weet het allemaal even niet.....
Dag lieve mensen
bedankt voor jullie medeleven. Gelukkig viel het, over wat ik gisteren schreef mee. Ik heb hem geconfronteerd met de site, hij gaf aan dat ik me geen zorgen hoefde te maken, dat het wel aangaf hoe hij zich voelt.
Omdat hij een weekje vrij is zitten we elkaar constant op elkaars lip. Het was een hele zware dag!! Zijn verdriet is zoooooo groot en ik kan het me ook nog eens zoooooooooo voorstellen, we hebben zo'n ontzettend lieve dochter!! Het idee dat hij haar straks nog maar 1x per twee weken een weekend ziet breekt hem helemaal op en ik snap het zooooo goed, ik zou zo graag willen dat ik iets voor hem kan doen maar tja, dat wat hij wil, wil ik niet. Ik wil echt niet bij hem blijven. Hij wil dat we ervoor vechten, in therapie gaan enz. maar de basis is niet goed en karakters kun je niet veranderen.....ik heb een paar keer heel hard moeten zijn....maar anders kwam het niet aan......
Hij huilt bijna de hele dag en weet echt niet hoe hij het straks allemaal moet hebben.
Gelukkig moet ik morgen werken dus dan kan ik er even tussenuit maar hij is dan wel de hele dag alleen thuis.....ik hoop dat hij dit aankan...
Nou ja, ik weet het allemaal even niet.....
Dag lieve mensen
dinsdag 22 januari 2008 om 16:14
Ik ga zo de deur uit, maar wilde je toch even een hart onder de riem steken. Mijn ex reageerde precies hetzelfde, wilde niet meer leven, zag geen hoop meer voor de toekomst, zocht heel internet af naar info over zelfmoord etc.etc. Ik was als de dood dat hij zichzelf en ook ons (we hebben een zoon die toen 7 maanden was) iets aan zou doen. Gelukkig is dat allemaal meegevallen, uiteindelijk, al heb ik wel angstige momenten gehad.
Uiteindelijk heeft hij twee maal een poging bij zichzelf gedaan, zo ondenkbaar was het hele verhaal dus niet. Gelukkig is dat niet gelukt en heeft mijn zoon zijn vader nog steeds. Het maakte mij wel heel erg boos trouwens, dat dreigende, dat het als het ware mijn schuld was dat hij geen reden meer om te leven had. Dat is natuurlijk onzin, er gebeuren in je leven nu eenmaal dingen, de ene erger dan de ander.
Nu zijn we 8 maanden verder, hij heeft een nieuwe vriendin, probeert met therapie weer zijn leven op de rails te krijgen en dat gaat tot nu toe best goed. Hij heeft zeker veel dallen, maar ziet ook weer af en toe een piek.
Ik weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt, en als ik jou zo lees, heb jij dat ook gedaan. In je hart weet je wel wat het beste zal zijn.
Sterkte!!
Uiteindelijk heeft hij twee maal een poging bij zichzelf gedaan, zo ondenkbaar was het hele verhaal dus niet. Gelukkig is dat niet gelukt en heeft mijn zoon zijn vader nog steeds. Het maakte mij wel heel erg boos trouwens, dat dreigende, dat het als het ware mijn schuld was dat hij geen reden meer om te leven had. Dat is natuurlijk onzin, er gebeuren in je leven nu eenmaal dingen, de ene erger dan de ander.
Nu zijn we 8 maanden verder, hij heeft een nieuwe vriendin, probeert met therapie weer zijn leven op de rails te krijgen en dat gaat tot nu toe best goed. Hij heeft zeker veel dallen, maar ziet ook weer af en toe een piek.
Ik weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt, en als ik jou zo lees, heb jij dat ook gedaan. In je hart weet je wel wat het beste zal zijn.
Sterkte!!
dinsdag 22 januari 2008 om 16:44
Hoi moedertje, wat een spannende tijd zeg. Maar in ieder geval is het bij hem duidelijk dat je weg gaat. Iets wat misschien ook wel goed is dat hem dat duidelijk wordt, is dat hij niet steeds in een slachtoffer rol moet gaan zitten. Daardoor duwt hij op den duur iedereen van zich af. En het is reuze vermoeiend voor iedereen, en slecht voor de relatie met jouw en jouw dochtertje.
Heb je het ook al aan je ouders vertelt? Want het is misschien wel fijn als je op hun kunt terugvallen, mocht het nodig zijn. Groetjes kreeft.
Heb je het ook al aan je ouders vertelt? Want het is misschien wel fijn als je op hun kunt terugvallen, mocht het nodig zijn. Groetjes kreeft.
dinsdag 22 januari 2008 om 17:34
Ja, zo te horen gaan jullie niet met grote ruzie uit elkaar en is het geen verschrikkelijke man. Misschien moeten jullie ontspannen met elkaar omgaan en toch enigzinds je kind samen opvoeden? Ik snap dat je wilt scheiden, maar 1 keer per 2 weken een weekend lijkt me weinig, daarbij komt ook nog eens dat 'Een weekend mag jij haar hebben! Daarna wil ik 'r terug!' misschien niet het beste is voor je dochter.
Verder natuurlijk veel sterkte met de situatie en ik hoop dat alles helemaal goed komt.
Verder natuurlijk veel sterkte met de situatie en ik hoop dat alles helemaal goed komt.
dinsdag 22 januari 2008 om 23:29
hallo mensen,
even een korte reactie, het is al laat genoeg
over het zien van onze dochter. Hij heeft zelf aangegeven dat dit hem het meest logische lijkt, 1x per twee weken. We wonen straks 45km bij elkaar vandaan dus even een avond zal al niet kunnen, hij werkt 40uur per week dus ze kan alleen weekends naar hem toe en hij zal wel niet elke weekend willen (ik eigenlijk ook niet maar dat terzijde....ik heb denk ik niet zoveel te willen als ik haar al 5dagen per week zie) dus tja, dan kom je hier al snel opuit denk ik.....
en dat wat jij zegt pretty lucky; jij mag haar hebben, daarna wil ik dr terug. zulke situaties wil ik absoluut vermijden!!! het is onze dochter en wil ook proberen om alles zo goed en eerlijk mogelijk te bespreken en hem erbij te betrekken voor zover dat mogelijk is dus als je denkt dat ik zo zal zijn als hoe je het beschrijft dan ken je mij absoluut niet!!!! Ik heb nog met geen woord gerept over de omgang hoe en wat te regelen, hij kwam er zelf mee!! maar misschien heb ik jouw woorden ook wel verkeerd begrepen!
en kreeft; ik heb het m'n ouders nog niet verteld, ze wonen (ook) 45km verderop dus zie ze niet dagelijks, vrijdag passen ze weer op onze dochter dus wellicht dat ik dan de stap moet nemen.....
Bedankt weer voor jullie berichtjes allemaal!!! doet me goed!!
even een korte reactie, het is al laat genoeg
over het zien van onze dochter. Hij heeft zelf aangegeven dat dit hem het meest logische lijkt, 1x per twee weken. We wonen straks 45km bij elkaar vandaan dus even een avond zal al niet kunnen, hij werkt 40uur per week dus ze kan alleen weekends naar hem toe en hij zal wel niet elke weekend willen (ik eigenlijk ook niet maar dat terzijde....ik heb denk ik niet zoveel te willen als ik haar al 5dagen per week zie) dus tja, dan kom je hier al snel opuit denk ik.....
en dat wat jij zegt pretty lucky; jij mag haar hebben, daarna wil ik dr terug. zulke situaties wil ik absoluut vermijden!!! het is onze dochter en wil ook proberen om alles zo goed en eerlijk mogelijk te bespreken en hem erbij te betrekken voor zover dat mogelijk is dus als je denkt dat ik zo zal zijn als hoe je het beschrijft dan ken je mij absoluut niet!!!! Ik heb nog met geen woord gerept over de omgang hoe en wat te regelen, hij kwam er zelf mee!! maar misschien heb ik jouw woorden ook wel verkeerd begrepen!
en kreeft; ik heb het m'n ouders nog niet verteld, ze wonen (ook) 45km verderop dus zie ze niet dagelijks, vrijdag passen ze weer op onze dochter dus wellicht dat ik dan de stap moet nemen.....
Bedankt weer voor jullie berichtjes allemaal!!! doet me goed!!
dinsdag 22 januari 2008 om 23:57
quote:moedertje2007 schreef op 22 januari 2008 @ 23:29:
het is onze dochter
Dus niet jouw dochter waar hij ook iets mee te maken heeft?
quote:hem erbij te betrekken voor zover dat mogelijk is
Of toch maar wel?
Het klinkt zo mooi he, "hem er bij betrekken", maar het klinkt vooral alsof jij de touwtjes in handen hebt, en ach, hij mag ook meedoen, voorzover jij dat toestaat.
Maar goed, andere moeders, kinderrechters, de meeste mensen zullen dat zo normaal vinden, dat het je zelf al snel niet eens meer opvalt. Je leest zo vaak over familiedrama's, inderdaad, en altijd weer is iedereen stomverbaasd. Zou zo'n vader nou echt zo wanhopig zijn? Dat kan toch niet? Hij werd overal bij betrokken voorzover dat kon.
Ik weet dat het hard klinkt, en dat je daar waarschijnlijk absoluut niet op zit te wachten, maar ik denk dat je beter nu je kan realiseren dat er minstens nog een andere kant aan het geheel zit, dan later.
het is onze dochter
Dus niet jouw dochter waar hij ook iets mee te maken heeft?
quote:hem erbij te betrekken voor zover dat mogelijk is
Of toch maar wel?
Het klinkt zo mooi he, "hem er bij betrekken", maar het klinkt vooral alsof jij de touwtjes in handen hebt, en ach, hij mag ook meedoen, voorzover jij dat toestaat.
Maar goed, andere moeders, kinderrechters, de meeste mensen zullen dat zo normaal vinden, dat het je zelf al snel niet eens meer opvalt. Je leest zo vaak over familiedrama's, inderdaad, en altijd weer is iedereen stomverbaasd. Zou zo'n vader nou echt zo wanhopig zijn? Dat kan toch niet? Hij werd overal bij betrokken voorzover dat kon.
Ik weet dat het hard klinkt, en dat je daar waarschijnlijk absoluut niet op zit te wachten, maar ik denk dat je beter nu je kan realiseren dat er minstens nog een andere kant aan het geheel zit, dan later.
woensdag 23 januari 2008 om 02:02
Hoi moedertje, op zich al een goed teken dat jullie over een omgangsregeling zitten te praten. Dat houdt al een stuk acceptatie van de scheiding in. Het mooiste is natuurlijk als dat zoveel mogelijk in harmonie gaat, want dan heeft jullie dochter ook nog echt een vader en een moeder.
Het lijkt me nu niet de tijd, om het over de details eens te worden. Als jullie het daarover niet eens zijn, is nu geen ruzie waard denk ik. Dat komt straks vanzelf wel.
Het is vast nog heel moeilijk, maar de allergrootste spanning is nu weg denk ik. Slaap je nog een beetje, want dat zal ook vast niet meevallen. Groetjes kreeft
Het lijkt me nu niet de tijd, om het over de details eens te worden. Als jullie het daarover niet eens zijn, is nu geen ruzie waard denk ik. Dat komt straks vanzelf wel.
Het is vast nog heel moeilijk, maar de allergrootste spanning is nu weg denk ik. Slaap je nog een beetje, want dat zal ook vast niet meevallen. Groetjes kreeft
woensdag 23 januari 2008 om 20:19
~[quote]
Het klinkt zo mooi he, "hem er bij betrekken", maar het klinkt vooral alsof jij de touwtjes in handen hebt, en ach, hij mag ook meedoen, voorzover jij dat toestaat.
misschien heb ik inderdaad de touwtjes in handen....misschien heeft hij mij ertoe gedwongen.....onze meid is nu bijna 9maand en hij heeft in al die tijd 1x!!! uit zichzelf de verzorging opzich genomen.........d.w.z. uit bed halen, flesje maken, pamper verschonen. 5x heeft hij me wakker gemaakt op een ochtend; zal ik maar een flesje maken? of doe jij het liever?.... is dat niet erg?....dat ik zo de aantallen op weet te noemen???? en nee, ik heb het echt niet naar mezelf toegetrokken..... als ik hem vraag 'hoe zullen we het doen, wie wast af en wie geeft de fles?' dan was hij liever af omdat hij dan ondertussen kan roken....
Misschien begin ik op slakken zout te leggen maar door zulke dingen (en gaan wandelen met dochter, bij vrienden aan gaan en vervolgens ladderzat met dochter weer thuiskomen om nog maar eens een voorbeeldje te geven.......) tja, dan ga je de touwtjes in handen nemen......je wordt ertoe gedwongen!
De afgelopen twee maanden gaat het ontzettend goed met z'n drankgebruik dus dat moet ik absoluut zeggen hoor!
Daarnaast (ga weer even terug naar de regeling) is het ook een praktisch iets...ik woon en werk straks 45km bij hem vandaan, ook de oppas is daar geregeld. Het is dan praktisch gezien toch ook onhaalbaar om haar daar door de week te laten zijn? moet hij dan 's ochtends voor z'n werk eerst 90km gaan rijden om haar naar de oppas te brengen?......ik zie het gewoon niet anders maar als mensen een andere oplossing zien; ik sta daar wel voor open hoor!! (als het maar in het belang van haar is!! Van de ene naar de andere oppas, ene week bij hem en daar de oppas, andere week bij mij en in mijn buurt de oppas.....zou een kind dat aankunnen?...)
Het is dus echt niet zo dat ik niet tegen kritiek kan en dat ik meen op alles recht te hebben, ik ben er zelf soms ook misselijk van hoor als ik me bedenkt hoe hij zich moet voelen!!! Ik ben echt geen egoistisch mens zonder empatisch vermogen!!!
(misschien ben ik trouwens wel egoistisch....omdat ik voor mezelf kies en niet voor het gezin?.....
Het klinkt zo mooi he, "hem er bij betrekken", maar het klinkt vooral alsof jij de touwtjes in handen hebt, en ach, hij mag ook meedoen, voorzover jij dat toestaat.
misschien heb ik inderdaad de touwtjes in handen....misschien heeft hij mij ertoe gedwongen.....onze meid is nu bijna 9maand en hij heeft in al die tijd 1x!!! uit zichzelf de verzorging opzich genomen.........d.w.z. uit bed halen, flesje maken, pamper verschonen. 5x heeft hij me wakker gemaakt op een ochtend; zal ik maar een flesje maken? of doe jij het liever?.... is dat niet erg?....dat ik zo de aantallen op weet te noemen???? en nee, ik heb het echt niet naar mezelf toegetrokken..... als ik hem vraag 'hoe zullen we het doen, wie wast af en wie geeft de fles?' dan was hij liever af omdat hij dan ondertussen kan roken....
Misschien begin ik op slakken zout te leggen maar door zulke dingen (en gaan wandelen met dochter, bij vrienden aan gaan en vervolgens ladderzat met dochter weer thuiskomen om nog maar eens een voorbeeldje te geven.......) tja, dan ga je de touwtjes in handen nemen......je wordt ertoe gedwongen!
De afgelopen twee maanden gaat het ontzettend goed met z'n drankgebruik dus dat moet ik absoluut zeggen hoor!
Daarnaast (ga weer even terug naar de regeling) is het ook een praktisch iets...ik woon en werk straks 45km bij hem vandaan, ook de oppas is daar geregeld. Het is dan praktisch gezien toch ook onhaalbaar om haar daar door de week te laten zijn? moet hij dan 's ochtends voor z'n werk eerst 90km gaan rijden om haar naar de oppas te brengen?......ik zie het gewoon niet anders maar als mensen een andere oplossing zien; ik sta daar wel voor open hoor!! (als het maar in het belang van haar is!! Van de ene naar de andere oppas, ene week bij hem en daar de oppas, andere week bij mij en in mijn buurt de oppas.....zou een kind dat aankunnen?...)
Het is dus echt niet zo dat ik niet tegen kritiek kan en dat ik meen op alles recht te hebben, ik ben er zelf soms ook misselijk van hoor als ik me bedenkt hoe hij zich moet voelen!!! Ik ben echt geen egoistisch mens zonder empatisch vermogen!!!
(misschien ben ik trouwens wel egoistisch....omdat ik voor mezelf kies en niet voor het gezin?.....
woensdag 23 januari 2008 om 20:26
Hoi moedertje, je bent absoluut niet egoistisch. Als hij mee ging helpen, dan zou je het toch alleen maar toejuichen? En er is niks mis mee, om alvast eraan te denken, hoe je het straks moet gaan regelen. En als hij mee wilt helpen, des te beter toch. Dus dat egoisme zie ik helemaal niet. Groetjes kreeft
woensdag 23 januari 2008 om 20:31
[quote]kreeft1 schreef op 23 januari 2008 @ 02:02:
Hoi moedertje, op zich al een goed teken dat jullie over een omgangsregeling zitten te praten. Dat houdt al een stuk acceptatie van de scheiding in.
Helaas, het leek ook te mooi om waar te zijn. Toen ik vandaag uit m'n werk kwam bleek dat hij het juist helemaal niet kan acceptern. Hij kan het niet accepteren omdat we er niet voor hebben gevochten, hij wil alles op alles zetten, hij wil er alles wel voor doen om het toch nog goed te laten komen. Hij gelooft erin. Het lijkt voor hem misschien ook een te impulsieve actie van mij?.... voor mij is het echter zo totaal anders. Net voordat ik zwanger bleek had ik bijna besloten om de relatie te beeindigen, toen ik zwanger bleek had ik voor m'n gevoel geen andere keus dan bij hem te blijven en om toch te proberen om er iets van te maken. Helaas is mij duidelijk gewroden dat dit voor mij geen toekomst heeft. Het gaat er alleen bij hem niet in. Volgens hem moet het goed kunnen komen als we ons er beide voor 100% voor inzetten. Mijn gevoel is echter; we passen gewoon echt niet bij elkaar, hij heeft teveel karaktereigenschappen die niet bij mij passen en tja, dingen als praten over je gevoel enzo kun je leren maar een karakter kun je niet veranderen. Toch? Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie hier over denken. Denk ik niet goed? Is het zo?
Is het zo dat, omdat je samen een kindje hebt dat de relatie dan gered kan worden als je je beide inzet?
Voor mij voelt het dat er 0% kans is. ben ik te hard? moet ik me openstellen?
Hij wil nu een termijn stellen en het gewoon tijd geven (tot half mei). als ik dan nog steeds hetzelfde zeg dan laat hij me gaan, dan kan hij het accepteren. Als ik nu ga kan hij het niet accepteren, hij heeft er dan niet voor kunnen vechten.
Ik gaf aan; wat nou als ik blijf tot mei maar ik geef je nu al op een briefje dat mijn keuze niet zal wijzigen? dan nog zegt het het te kunnen accepteren, hij gelooft er nl in dat het toch zal veranderen......
dit is zoooo verwarrend......
zou heeel graag willen weten wat jullie hiervan denken!!
en ik sta dus echt wel open voor verschillend emeningen hoor!
En kreeft? wat slapen betreft...... maar goed, dat zal vast wel weer komen....
Hoi moedertje, op zich al een goed teken dat jullie over een omgangsregeling zitten te praten. Dat houdt al een stuk acceptatie van de scheiding in.
Helaas, het leek ook te mooi om waar te zijn. Toen ik vandaag uit m'n werk kwam bleek dat hij het juist helemaal niet kan acceptern. Hij kan het niet accepteren omdat we er niet voor hebben gevochten, hij wil alles op alles zetten, hij wil er alles wel voor doen om het toch nog goed te laten komen. Hij gelooft erin. Het lijkt voor hem misschien ook een te impulsieve actie van mij?.... voor mij is het echter zo totaal anders. Net voordat ik zwanger bleek had ik bijna besloten om de relatie te beeindigen, toen ik zwanger bleek had ik voor m'n gevoel geen andere keus dan bij hem te blijven en om toch te proberen om er iets van te maken. Helaas is mij duidelijk gewroden dat dit voor mij geen toekomst heeft. Het gaat er alleen bij hem niet in. Volgens hem moet het goed kunnen komen als we ons er beide voor 100% voor inzetten. Mijn gevoel is echter; we passen gewoon echt niet bij elkaar, hij heeft teveel karaktereigenschappen die niet bij mij passen en tja, dingen als praten over je gevoel enzo kun je leren maar een karakter kun je niet veranderen. Toch? Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie hier over denken. Denk ik niet goed? Is het zo?
Is het zo dat, omdat je samen een kindje hebt dat de relatie dan gered kan worden als je je beide inzet?
Voor mij voelt het dat er 0% kans is. ben ik te hard? moet ik me openstellen?
Hij wil nu een termijn stellen en het gewoon tijd geven (tot half mei). als ik dan nog steeds hetzelfde zeg dan laat hij me gaan, dan kan hij het accepteren. Als ik nu ga kan hij het niet accepteren, hij heeft er dan niet voor kunnen vechten.
Ik gaf aan; wat nou als ik blijf tot mei maar ik geef je nu al op een briefje dat mijn keuze niet zal wijzigen? dan nog zegt het het te kunnen accepteren, hij gelooft er nl in dat het toch zal veranderen......
dit is zoooo verwarrend......
zou heeel graag willen weten wat jullie hiervan denken!!
en ik sta dus echt wel open voor verschillend emeningen hoor!
En kreeft? wat slapen betreft...... maar goed, dat zal vast wel weer komen....
woensdag 23 januari 2008 om 21:16
Moedertje, je hebt al een paar keer het besluit genomen, om hem te verlaten, en hij is niet echt verandert. Laat je dus niet ompraten, want anders blijf je schuiven. Het gaat erom, dat hij wel mooi kan praten, maar hij doet het niet.
De bal ligt dus volledig bij hem, om voor jouw te vechten, en om jouw te overtuigen, dat het anders moet. Uiteraard kun je hem best vertellen, waar je moeite mee hebt, en er is niks mis mee als hij dat verandert. En verricht hij het wonder, dan kun je je nog altijd bedenken. Maar hij heeft tot nu toe nog geen enkel wonder verricht, alleen maar praatjes.
Daar moet je je ook een beetje tegen wapenen, want het lijkt erop, dat hij van alles uit de kast gaat halen, om jouw te laten blijven. Eerst die web-site, nu via "belofte"-argumenten, straks dreigt hij misschien nog eens echt met zelfmoord, etc. Hoe sneller je uit huis bent, hoe minder je er last van hebt, want hij gaat het vast nog zwaarder maken. Als het kan is het misschien een optie om terug te gaan naar je ouders.
Het beste voor een kindje is twee gelukkige en verzorgende ouders. Maar als jij niet gelukkig bent, zal jullie kindje er ook onder leiden.
Dus je bent absoluut niet te hard, maar erg aardig. Daar probeert hij nog steeds misbruik van te maken. Als hij wat wilt bewijzen moet hij direct stoppen met drinken, en ook meehelpen met de verzorging van het kindje.
Groetjes kreeft
De bal ligt dus volledig bij hem, om voor jouw te vechten, en om jouw te overtuigen, dat het anders moet. Uiteraard kun je hem best vertellen, waar je moeite mee hebt, en er is niks mis mee als hij dat verandert. En verricht hij het wonder, dan kun je je nog altijd bedenken. Maar hij heeft tot nu toe nog geen enkel wonder verricht, alleen maar praatjes.
Daar moet je je ook een beetje tegen wapenen, want het lijkt erop, dat hij van alles uit de kast gaat halen, om jouw te laten blijven. Eerst die web-site, nu via "belofte"-argumenten, straks dreigt hij misschien nog eens echt met zelfmoord, etc. Hoe sneller je uit huis bent, hoe minder je er last van hebt, want hij gaat het vast nog zwaarder maken. Als het kan is het misschien een optie om terug te gaan naar je ouders.
Het beste voor een kindje is twee gelukkige en verzorgende ouders. Maar als jij niet gelukkig bent, zal jullie kindje er ook onder leiden.
Dus je bent absoluut niet te hard, maar erg aardig. Daar probeert hij nog steeds misbruik van te maken. Als hij wat wilt bewijzen moet hij direct stoppen met drinken, en ook meehelpen met de verzorging van het kindje.
Groetjes kreeft
