Relaties
alle pijlers
ik ben bang.....
maandag 21 januari 2008 om 20:50
Hallo, laatst had ik een topic geopend genaamd 'pffff wat kan het leven ingewikkeld zijn' omdat ik echt jullie advies nodig heb, heb ik een nieuw onderwerp gestart zodat ik zeker weet dat meer mensen het lezen.....
het komt er in het kort op neer; ik heb m'n vriend gezegd dat ik onze relatie beeindig, we hebben een kindje van 8 maand.
Vandaag heb ik het verteld en z'n wereld is helemaal ingestort. Hij heeft zich nooit kwetsbaar op kunnen stellen tot vandaag......hij heeft ook gezegd hoe hij alles ziet en weet heel goed waarom ik bij hem weg ga, hij gaf ook aan dat al z'n relaties om dezelfde reden beeidigd zijn, hij heeft een hoog IQ maar een heel laag EQ en kan dus niet met mensen omgaan, praten over z'n gevoel enzo. Hij weet ook zeker dat hij nooit weer een relatie wil om dit niet nog een keer te laten gebeuren......hij ziet het allemaal heel helder. Natuurlijk is dit de eerste dag en misschien denkt hij er over een jaar heel anders over.
Hij ligt nu in bed, ik ben net achter internet gegaan en in de zoekbalk bij Google zag ik staan; www.hulpbijzelfdoding.nl
ik ben in shock en weet niet wat ik moet doen......
ik durf eigenlijk niet eens bij hem in bed te gaan liggen....straks gaat'ie vannacht iets doen?......
ik weet het echt niet....aan de ene kant denk ik; het is chantage om mij te 'houden' aan de andere kant heeft hij zo duidelijk gezegd dat hij mij helemaal niets kwalijk neemt en aan zijn woorden van vandaag te horen heeft hij heel weinig uitzicht......vrienden waar hij mee praten kan heeft hij niet, hier in het dorp kan hij bij niemand terrecht (hij is door veel mensen gewaarschuwd toen hij met mij ging; zorg ervoor dat je haar ook niet verliest, ik wist dit niet maar dit vertelde hij vandaag)) dus tja, hij durft zich hier niet meer te vertonen. geld heeft hij straks ook niet veel kortom; voor hem redenen genoeg om het niet meer te zien zitten..................????????!!!!!!!!!!!
wat moet ik doen?....aan de ene kant ben ik geneigd om hem nu wakker te maken en hem te confronteren met de site.....aan de andere kant ben ik ook bang......niet dat hij geweldadig is maar hoevaak hoor je tegenwoordig niet van familiedrama's?........
pfffff
ik hoop echt op advies.....alvast reuze reuze bedankt......
het komt er in het kort op neer; ik heb m'n vriend gezegd dat ik onze relatie beeindig, we hebben een kindje van 8 maand.
Vandaag heb ik het verteld en z'n wereld is helemaal ingestort. Hij heeft zich nooit kwetsbaar op kunnen stellen tot vandaag......hij heeft ook gezegd hoe hij alles ziet en weet heel goed waarom ik bij hem weg ga, hij gaf ook aan dat al z'n relaties om dezelfde reden beeidigd zijn, hij heeft een hoog IQ maar een heel laag EQ en kan dus niet met mensen omgaan, praten over z'n gevoel enzo. Hij weet ook zeker dat hij nooit weer een relatie wil om dit niet nog een keer te laten gebeuren......hij ziet het allemaal heel helder. Natuurlijk is dit de eerste dag en misschien denkt hij er over een jaar heel anders over.
Hij ligt nu in bed, ik ben net achter internet gegaan en in de zoekbalk bij Google zag ik staan; www.hulpbijzelfdoding.nl
ik ben in shock en weet niet wat ik moet doen......
ik durf eigenlijk niet eens bij hem in bed te gaan liggen....straks gaat'ie vannacht iets doen?......
ik weet het echt niet....aan de ene kant denk ik; het is chantage om mij te 'houden' aan de andere kant heeft hij zo duidelijk gezegd dat hij mij helemaal niets kwalijk neemt en aan zijn woorden van vandaag te horen heeft hij heel weinig uitzicht......vrienden waar hij mee praten kan heeft hij niet, hier in het dorp kan hij bij niemand terrecht (hij is door veel mensen gewaarschuwd toen hij met mij ging; zorg ervoor dat je haar ook niet verliest, ik wist dit niet maar dit vertelde hij vandaag)) dus tja, hij durft zich hier niet meer te vertonen. geld heeft hij straks ook niet veel kortom; voor hem redenen genoeg om het niet meer te zien zitten..................????????!!!!!!!!!!!
wat moet ik doen?....aan de ene kant ben ik geneigd om hem nu wakker te maken en hem te confronteren met de site.....aan de andere kant ben ik ook bang......niet dat hij geweldadig is maar hoevaak hoor je tegenwoordig niet van familiedrama's?........
pfffff
ik hoop echt op advies.....alvast reuze reuze bedankt......
woensdag 23 januari 2008 om 20:31
[quote]kreeft1 schreef op 23 januari 2008 @ 02:02:
Hoi moedertje, op zich al een goed teken dat jullie over een omgangsregeling zitten te praten. Dat houdt al een stuk acceptatie van de scheiding in.
Helaas, het leek ook te mooi om waar te zijn. Toen ik vandaag uit m'n werk kwam bleek dat hij het juist helemaal niet kan acceptern. Hij kan het niet accepteren omdat we er niet voor hebben gevochten, hij wil alles op alles zetten, hij wil er alles wel voor doen om het toch nog goed te laten komen. Hij gelooft erin. Het lijkt voor hem misschien ook een te impulsieve actie van mij?.... voor mij is het echter zo totaal anders. Net voordat ik zwanger bleek had ik bijna besloten om de relatie te beeindigen, toen ik zwanger bleek had ik voor m'n gevoel geen andere keus dan bij hem te blijven en om toch te proberen om er iets van te maken. Helaas is mij duidelijk gewroden dat dit voor mij geen toekomst heeft. Het gaat er alleen bij hem niet in. Volgens hem moet het goed kunnen komen als we ons er beide voor 100% voor inzetten. Mijn gevoel is echter; we passen gewoon echt niet bij elkaar, hij heeft teveel karaktereigenschappen die niet bij mij passen en tja, dingen als praten over je gevoel enzo kun je leren maar een karakter kun je niet veranderen. Toch? Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie hier over denken. Denk ik niet goed? Is het zo?
Is het zo dat, omdat je samen een kindje hebt dat de relatie dan gered kan worden als je je beide inzet?
Voor mij voelt het dat er 0% kans is. ben ik te hard? moet ik me openstellen?
Hij wil nu een termijn stellen en het gewoon tijd geven (tot half mei). als ik dan nog steeds hetzelfde zeg dan laat hij me gaan, dan kan hij het accepteren. Als ik nu ga kan hij het niet accepteren, hij heeft er dan niet voor kunnen vechten.
Ik gaf aan; wat nou als ik blijf tot mei maar ik geef je nu al op een briefje dat mijn keuze niet zal wijzigen? dan nog zegt het het te kunnen accepteren, hij gelooft er nl in dat het toch zal veranderen......
dit is zoooo verwarrend......
zou heeel graag willen weten wat jullie hiervan denken!!
en ik sta dus echt wel open voor verschillend emeningen hoor!
En kreeft? wat slapen betreft...... maar goed, dat zal vast wel weer komen....
Hoi moedertje, op zich al een goed teken dat jullie over een omgangsregeling zitten te praten. Dat houdt al een stuk acceptatie van de scheiding in.
Helaas, het leek ook te mooi om waar te zijn. Toen ik vandaag uit m'n werk kwam bleek dat hij het juist helemaal niet kan acceptern. Hij kan het niet accepteren omdat we er niet voor hebben gevochten, hij wil alles op alles zetten, hij wil er alles wel voor doen om het toch nog goed te laten komen. Hij gelooft erin. Het lijkt voor hem misschien ook een te impulsieve actie van mij?.... voor mij is het echter zo totaal anders. Net voordat ik zwanger bleek had ik bijna besloten om de relatie te beeindigen, toen ik zwanger bleek had ik voor m'n gevoel geen andere keus dan bij hem te blijven en om toch te proberen om er iets van te maken. Helaas is mij duidelijk gewroden dat dit voor mij geen toekomst heeft. Het gaat er alleen bij hem niet in. Volgens hem moet het goed kunnen komen als we ons er beide voor 100% voor inzetten. Mijn gevoel is echter; we passen gewoon echt niet bij elkaar, hij heeft teveel karaktereigenschappen die niet bij mij passen en tja, dingen als praten over je gevoel enzo kun je leren maar een karakter kun je niet veranderen. Toch? Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie hier over denken. Denk ik niet goed? Is het zo?
Is het zo dat, omdat je samen een kindje hebt dat de relatie dan gered kan worden als je je beide inzet?
Voor mij voelt het dat er 0% kans is. ben ik te hard? moet ik me openstellen?
Hij wil nu een termijn stellen en het gewoon tijd geven (tot half mei). als ik dan nog steeds hetzelfde zeg dan laat hij me gaan, dan kan hij het accepteren. Als ik nu ga kan hij het niet accepteren, hij heeft er dan niet voor kunnen vechten.
Ik gaf aan; wat nou als ik blijf tot mei maar ik geef je nu al op een briefje dat mijn keuze niet zal wijzigen? dan nog zegt het het te kunnen accepteren, hij gelooft er nl in dat het toch zal veranderen......
dit is zoooo verwarrend......
zou heeel graag willen weten wat jullie hiervan denken!!
en ik sta dus echt wel open voor verschillend emeningen hoor!
En kreeft? wat slapen betreft...... maar goed, dat zal vast wel weer komen....
woensdag 23 januari 2008 om 21:16
Moedertje, je hebt al een paar keer het besluit genomen, om hem te verlaten, en hij is niet echt verandert. Laat je dus niet ompraten, want anders blijf je schuiven. Het gaat erom, dat hij wel mooi kan praten, maar hij doet het niet.
De bal ligt dus volledig bij hem, om voor jouw te vechten, en om jouw te overtuigen, dat het anders moet. Uiteraard kun je hem best vertellen, waar je moeite mee hebt, en er is niks mis mee als hij dat verandert. En verricht hij het wonder, dan kun je je nog altijd bedenken. Maar hij heeft tot nu toe nog geen enkel wonder verricht, alleen maar praatjes.
Daar moet je je ook een beetje tegen wapenen, want het lijkt erop, dat hij van alles uit de kast gaat halen, om jouw te laten blijven. Eerst die web-site, nu via "belofte"-argumenten, straks dreigt hij misschien nog eens echt met zelfmoord, etc. Hoe sneller je uit huis bent, hoe minder je er last van hebt, want hij gaat het vast nog zwaarder maken. Als het kan is het misschien een optie om terug te gaan naar je ouders.
Het beste voor een kindje is twee gelukkige en verzorgende ouders. Maar als jij niet gelukkig bent, zal jullie kindje er ook onder leiden.
Dus je bent absoluut niet te hard, maar erg aardig. Daar probeert hij nog steeds misbruik van te maken. Als hij wat wilt bewijzen moet hij direct stoppen met drinken, en ook meehelpen met de verzorging van het kindje.
Groetjes kreeft
De bal ligt dus volledig bij hem, om voor jouw te vechten, en om jouw te overtuigen, dat het anders moet. Uiteraard kun je hem best vertellen, waar je moeite mee hebt, en er is niks mis mee als hij dat verandert. En verricht hij het wonder, dan kun je je nog altijd bedenken. Maar hij heeft tot nu toe nog geen enkel wonder verricht, alleen maar praatjes.
Daar moet je je ook een beetje tegen wapenen, want het lijkt erop, dat hij van alles uit de kast gaat halen, om jouw te laten blijven. Eerst die web-site, nu via "belofte"-argumenten, straks dreigt hij misschien nog eens echt met zelfmoord, etc. Hoe sneller je uit huis bent, hoe minder je er last van hebt, want hij gaat het vast nog zwaarder maken. Als het kan is het misschien een optie om terug te gaan naar je ouders.
Het beste voor een kindje is twee gelukkige en verzorgende ouders. Maar als jij niet gelukkig bent, zal jullie kindje er ook onder leiden.
Dus je bent absoluut niet te hard, maar erg aardig. Daar probeert hij nog steeds misbruik van te maken. Als hij wat wilt bewijzen moet hij direct stoppen met drinken, en ook meehelpen met de verzorging van het kindje.
Groetjes kreeft
woensdag 23 januari 2008 om 21:29
Bedankt kreeft voor je reacties, erg fijn en aardig van je dat je steeds blijft reageren, zo fijn om ergens m'n ei kwijt te kunnen!!
Weet je? Hij is de laatste tijd dus best wel veranderd, (sinds begin dit jaar ongeveer) hij doet stinkend z'n best maar ik merk nu dus dat ook zonder de drank hij gewoon niet de persoon is die bij mij past. En dat klinkt misschien zo uit de lucht gegrepen, zo vaag enz maar dat is gewoon mijn gevoel.....
Ik zie het aan de ene kant ook als chantagemiddel maar het klinkt zo mooi....stel ik blijf nog een paar maanden en hij kan het dan wel accepteren....veel makkelijker....ook kan hij de verjaardag van onze dochter nog met z'n allen vieren....(denk dat dit er ook achter zit!!)
Ik snap hem dus niet dat hij dit toch door blijft zetten terwijl ik steeds zeg dat ik niet veranderen zal van standpunt.....en dan nog smeekt hij me om te blijven........
heb ook zo duidelijk gezegd; als ik blijf (helemaal) dan word ik ongelukkig en daar worden hij en dochter ook ongelukkig van. Hij zegt; als je weggaat dan word ik (hij dus) ook ongelukkig en onze dochter zeker......
tja, we komen niet bijelkaar ben ik bang.....hij wil mijn standpunt niet zien en ik dat van hem niet?......
moeilijk!!!!!!!
Weet je? Hij is de laatste tijd dus best wel veranderd, (sinds begin dit jaar ongeveer) hij doet stinkend z'n best maar ik merk nu dus dat ook zonder de drank hij gewoon niet de persoon is die bij mij past. En dat klinkt misschien zo uit de lucht gegrepen, zo vaag enz maar dat is gewoon mijn gevoel.....
Ik zie het aan de ene kant ook als chantagemiddel maar het klinkt zo mooi....stel ik blijf nog een paar maanden en hij kan het dan wel accepteren....veel makkelijker....ook kan hij de verjaardag van onze dochter nog met z'n allen vieren....(denk dat dit er ook achter zit!!)
Ik snap hem dus niet dat hij dit toch door blijft zetten terwijl ik steeds zeg dat ik niet veranderen zal van standpunt.....en dan nog smeekt hij me om te blijven........
heb ook zo duidelijk gezegd; als ik blijf (helemaal) dan word ik ongelukkig en daar worden hij en dochter ook ongelukkig van. Hij zegt; als je weggaat dan word ik (hij dus) ook ongelukkig en onze dochter zeker......
tja, we komen niet bijelkaar ben ik bang.....hij wil mijn standpunt niet zien en ik dat van hem niet?......
moeilijk!!!!!!!
woensdag 23 januari 2008 om 22:20
Moedertje, geen probleem hoor, ik blijf wel reageren.
Jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. En je hebt het geprobeerd met hem en het lukt niet. Hij is ook verantwoordelijk voor zijn geluk, en hij zegt dat hij jouw daar voor nodig heeft. Dat klinkt hetzelfde, maar dat is het dus niet. Hij is namelijk verantwoordelijk voor zijn eigen geluk. Hierover blijven praten helpt niet, want voor hem schiet er niks op, als hij zijn standpunt wijzigt. Het enige is wat je kunt doen is de discussie stoppen, en zeggen dat je het niet eens zult worden.
Hij blijft alles uit de kast halen, smeken, huilen, dreigen, je dochtertje. De manier waarop hij het doet, geeft eigenlijk aan dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Groetjes kreeft
Jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. En je hebt het geprobeerd met hem en het lukt niet. Hij is ook verantwoordelijk voor zijn geluk, en hij zegt dat hij jouw daar voor nodig heeft. Dat klinkt hetzelfde, maar dat is het dus niet. Hij is namelijk verantwoordelijk voor zijn eigen geluk. Hierover blijven praten helpt niet, want voor hem schiet er niks op, als hij zijn standpunt wijzigt. Het enige is wat je kunt doen is de discussie stoppen, en zeggen dat je het niet eens zult worden.
Hij blijft alles uit de kast halen, smeken, huilen, dreigen, je dochtertje. De manier waarop hij het doet, geeft eigenlijk aan dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Groetjes kreeft
donderdag 24 januari 2008 om 00:10
Moedertje,
Kijk eens heel diep in je hart, en wees eerlijk. Was het niet zo dat jij graag een kind wilde hebben en dat de relatie er wat minder op aan kwam? M.i. raak je niet zwanger van een man waar je niet voor de volle 100 procent voor gaat. Geef je vriend een eerlijke kans, het is ook zijn kind, evenveel als het jouwe.
Kijk eens heel diep in je hart, en wees eerlijk. Was het niet zo dat jij graag een kind wilde hebben en dat de relatie er wat minder op aan kwam? M.i. raak je niet zwanger van een man waar je niet voor de volle 100 procent voor gaat. Geef je vriend een eerlijke kans, het is ook zijn kind, evenveel als het jouwe.
