Relaties
alle pijlers
Ik ben bang
vrijdag 23 september 2022 om 00:57
Na jaren ge-jojo is het nu eindelijk zo ver.
Wij gaan scheiden. En dat is echt beter, mijn man houdt niet van mij.
Maar kan ik dit wel? Wat nu? Ik ben zó bang. We zijn zo lang samen geweest, ik ben nooit alleen geweest. Ik heb geen échte vrienden, geen hechte familiebanden. Ik sta er alleen voor met de kinderen. Hoe ga ik er mee om de kinderen de helft van de tijd te missen? Of zet ik niet in op co-ouderschap maar moet ik proberen dat ze enkel om het weekend naar papa gaan? Waar ga ik wonen? Hoe ga ik dat allemaal betalen? Hoe ga ik de avonden alleen doorkomen? Tegen wie vertel ik nu wat allemaal heb meegemaakt? Ik weet het allemaal niet meer en ben bang. Maar ik blijf al jaren bij hem, door deze angst, omdat ik bang ben alleen te zijn. Dat kan toch ook niet voor altijd zo doorgaan?
Wie helpt mij?
Wij gaan scheiden. En dat is echt beter, mijn man houdt niet van mij.
Maar kan ik dit wel? Wat nu? Ik ben zó bang. We zijn zo lang samen geweest, ik ben nooit alleen geweest. Ik heb geen échte vrienden, geen hechte familiebanden. Ik sta er alleen voor met de kinderen. Hoe ga ik er mee om de kinderen de helft van de tijd te missen? Of zet ik niet in op co-ouderschap maar moet ik proberen dat ze enkel om het weekend naar papa gaan? Waar ga ik wonen? Hoe ga ik dat allemaal betalen? Hoe ga ik de avonden alleen doorkomen? Tegen wie vertel ik nu wat allemaal heb meegemaakt? Ik weet het allemaal niet meer en ben bang. Maar ik blijf al jaren bij hem, door deze angst, omdat ik bang ben alleen te zijn. Dat kan toch ook niet voor altijd zo doorgaan?
Wie helpt mij?
vrijdag 23 september 2022 om 10:56
Dat lijnrecht tegenover elkaar hoeft al echt niet zo te zijn. Maar vooral; het is vaak juist wél in het belang van de kinderen dat er correcte regelingen worden afgesproken. En helaas is het financieel toch vaak zo dat de vrouw het onderspit delft en geneigd is met minder genoegen te nemen om de boel te sussen en af te kunnen ronden. Maar dat heeft dan effect op alles, tot en met het huis waar je (de kinderen) woont en de baan die je wel of niet accepteert. Dat zijn allemaal dingen die van invloed zijn op de welvaart van het kind.
Het is juist fijn dat advocaten alle feiten echt goed op een rij zetten en dat als basis nemen voor een goede regeling. Twee makelaars staan toch ook niet “lijnrecht” tegenover elkaar? Daar kom je ook mee tot een overeenkomst waar beiden zich in kunnen vinden.
vrijdag 23 september 2022 om 11:01
Klopt, daarom is gelijk grijpen naar een advocaat ook niet altijd in belang van de kinderen. Misschien wel voor je eigen (financiële) positie, omdat de emotie wordt weggehaald en de kennis wordt opgehaald, maar als het de boel op scherp zet zeker niet voor de onderlinge verhouding en daarmee de zorg voor de kinderen.LuciFee2022 schreef: ↑23-09-2022 10:49Ik denk echt bijna niemand dat echt goed kan, niet uit emotie en door gebrek aan kennis.
Zolang TO niks meer verteld is het dus om het even wat het beste advies is.
vrijdag 23 september 2022 om 11:12
@TO : even terug komend op je OP : ik denk dat het kan helpen om een prioriteitenlijstje te maken.
Prioriteit nummer 1 : Wat is het beste voor de kinderen, waar ga je wonen en hoe ga je het betalen ?
Als dat geregeld is en het stof van de scheiding is gaan liggen, dan kun je gaan kijken naar en werken aan je andere vragen en onzekerheden :
- Hoe bouw je een eigen netwerk op van vrienden en bekenden ?
- Hoe kom je de vrije tijd zonder kinderen door? Wat het eerste jaar inderdaad echt wel een uitdaging kan zijn.
Tussenstap : contact zoeken met de huisarts/POH voor advies en ondersteuning.
Een ding tegelijk. Stapje voor stapje.
Prioriteit nummer 1 : Wat is het beste voor de kinderen, waar ga je wonen en hoe ga je het betalen ?
Als dat geregeld is en het stof van de scheiding is gaan liggen, dan kun je gaan kijken naar en werken aan je andere vragen en onzekerheden :
- Hoe bouw je een eigen netwerk op van vrienden en bekenden ?
- Hoe kom je de vrije tijd zonder kinderen door? Wat het eerste jaar inderdaad echt wel een uitdaging kan zijn.
Tussenstap : contact zoeken met de huisarts/POH voor advies en ondersteuning.
Een ding tegelijk. Stapje voor stapje.
vrijdag 23 september 2022 om 14:42
Oké, even schop onder mijn kont, uit de slachtofferrol, stapje naar achteren om helder te zien en iets meer info voor jullie:
Aub niet quoten, wellicht dat ik dit straks weghaal ivm herkenbaarheid.
Mijn man en ik zijn allebei geen boemannen. De reden dat we uit elkaar gaan is omdat ik al jaren voel hij niet (meer) van me houd. Ik heb hem meermaals gesmeekt hier met me over te praten en desnoods vreedzaam te scheiden, maar hij bleef volhouden wél van me te houden en niet te willen scheiden. Ondertussen ging hij herhaaldelijk door met gedrag waarvan hij wist dat hij me er veel pijn mee deed en heeft heel veel gelogen.
Ik zit inderdaad hoog in mijn emotie, ben erg verdrietig, bang, voel me besodemieterd, hou nog steeds heel veel van hem maar besef me dat we nooit uit dit cirkeltje komen zolang ik er niet zelf uitstap. Initiatief voor de scheiding komt dus in principe van mij, hoewel man wist dat ik niet verder wilde met hem als hij doorging met zijn gedrag en gelieg.
Man is momenteel ook bang en zit ook in zijn emotie. Niet omdat hij mij kwijtraakt, maar omdat hij ons leven en wat we hebben opgebouwd kwijtraakt.
We zijn nog on speaking terms, maar mijn vertrouwen in hem en zijn intenties is volledig weg. Ik ben bang dat hij het niet zal schuwen mij te benadelen als dat voor hem voordeliger of makkelijker uitpakt, dat is namelijk zo'n beetje de hele reden voor de scheiding. Vandaar wellicht toch maar die advocaat.
Aub niet quoten, wellicht dat ik dit straks weghaal ivm herkenbaarheid.
Mijn man en ik zijn allebei geen boemannen. De reden dat we uit elkaar gaan is omdat ik al jaren voel hij niet (meer) van me houd. Ik heb hem meermaals gesmeekt hier met me over te praten en desnoods vreedzaam te scheiden, maar hij bleef volhouden wél van me te houden en niet te willen scheiden. Ondertussen ging hij herhaaldelijk door met gedrag waarvan hij wist dat hij me er veel pijn mee deed en heeft heel veel gelogen.
Ik zit inderdaad hoog in mijn emotie, ben erg verdrietig, bang, voel me besodemieterd, hou nog steeds heel veel van hem maar besef me dat we nooit uit dit cirkeltje komen zolang ik er niet zelf uitstap. Initiatief voor de scheiding komt dus in principe van mij, hoewel man wist dat ik niet verder wilde met hem als hij doorging met zijn gedrag en gelieg.
Man is momenteel ook bang en zit ook in zijn emotie. Niet omdat hij mij kwijtraakt, maar omdat hij ons leven en wat we hebben opgebouwd kwijtraakt.
We zijn nog on speaking terms, maar mijn vertrouwen in hem en zijn intenties is volledig weg. Ik ben bang dat hij het niet zal schuwen mij te benadelen als dat voor hem voordeliger of makkelijker uitpakt, dat is namelijk zo'n beetje de hele reden voor de scheiding. Vandaar wellicht toch maar die advocaat.
vrijdag 23 september 2022 om 14:59
To: neem een advocaat in de handen.
Een mediator is leuk als je vertrouwen in elkaar hebt en goed kunt overleggen. Een mediator is er niet voor jou (of de kinderen), die kijkt alleen of jullie het eens kunnen worden. Of die afspraken ergens op slaan en goed zijn voor jou, je ex of de kinderen is niet altijd vanzelfsprekend.
Helaas spreek ik uit ervaring.
Een advocaat bekijkt het zakelijk en haalt zoals eerder gezegd de emotie eruit. Die weten ook veel beter dan een mediator wat de wettelijke regels zijn. Achteraf heb ik er spijt van geen advocaat ingeschakeld te hebben, dat had me nu problemen voorkomen.
Probeer iemand in vertrouwen te nemen om je gevoelens te kunnen uitten. Bijvoorbeeld de praktijkondersteuner of je huisarts zelf. Je hebt iemand nodig die er voor jou is, waar je je hart bij kunt uitstorten.
Veel sterkte! Het is een klote periode…
Een mediator is leuk als je vertrouwen in elkaar hebt en goed kunt overleggen. Een mediator is er niet voor jou (of de kinderen), die kijkt alleen of jullie het eens kunnen worden. Of die afspraken ergens op slaan en goed zijn voor jou, je ex of de kinderen is niet altijd vanzelfsprekend.
Helaas spreek ik uit ervaring.
Een advocaat bekijkt het zakelijk en haalt zoals eerder gezegd de emotie eruit. Die weten ook veel beter dan een mediator wat de wettelijke regels zijn. Achteraf heb ik er spijt van geen advocaat ingeschakeld te hebben, dat had me nu problemen voorkomen.
Probeer iemand in vertrouwen te nemen om je gevoelens te kunnen uitten. Bijvoorbeeld de praktijkondersteuner of je huisarts zelf. Je hebt iemand nodig die er voor jou is, waar je je hart bij kunt uitstorten.
Veel sterkte! Het is een klote periode…
vrijdag 23 september 2022 om 15:59
Allereerst een dikke knuffel TO. Bedoel je dat hij vreemd is geweest?
Ik begrijp een beetje hoe je je voelt, want bij ons thuis gaat het ook al langere tijd minder. Man en ik hebben een goede vriendschap, ook twee kinderen, maar verwachten allebei andere dingen van onze relatie op het gebied van seks en intimiteit. Daar komen we niet goed uit. Ik ziehet wel voor me om de vriendschap te koesteren en alkaar verder meer vrij te laten, maar dat wil mijn man weer niet.
Diep in mijn hart denk ik ook dat het beter is om uit elkaar te gaan, maar ik herken je angsten. Gelukkig heb ik wel een paar fijne vrienden, maar verder deel ik al je zorgen en angsten, zeker in deze onzekere tijden. We wonen ook nog eens in een regio waar de huizen onbetaalbaar zijn en betaalbare huurhuizen zeldzaam zijn.
Maar ja. blijven omdat je bang bent is het ook niet he?
Ik begrijp een beetje hoe je je voelt, want bij ons thuis gaat het ook al langere tijd minder. Man en ik hebben een goede vriendschap, ook twee kinderen, maar verwachten allebei andere dingen van onze relatie op het gebied van seks en intimiteit. Daar komen we niet goed uit. Ik ziehet wel voor me om de vriendschap te koesteren en alkaar verder meer vrij te laten, maar dat wil mijn man weer niet.
Diep in mijn hart denk ik ook dat het beter is om uit elkaar te gaan, maar ik herken je angsten. Gelukkig heb ik wel een paar fijne vrienden, maar verder deel ik al je zorgen en angsten, zeker in deze onzekere tijden. We wonen ook nog eens in een regio waar de huizen onbetaalbaar zijn en betaalbare huurhuizen zeldzaam zijn.
Maar ja. blijven omdat je bang bent is het ook niet he?
vrijdag 23 september 2022 om 16:06
Ik ben doodsbang geweest, kotsend van ellende in tranen op grond gelegen omdat ik mijn kinderen, huis, en zelfs ex man miste.
Ben zelfs radeloos aan deur geweest,
“ jij wou toch scheiding nou daaag “ en deur dicht.
Heb me maand of 4/5 ellendig gevoeld, toen langzaam opgeknapt.
Nu 2 jaar later heb ik veel kleiner huurhuis, veel minder geld, maar veeeel leukere man, ben zoveel gelukkiger.
Maar moest eerst door ellende heen.
Ben zelfs radeloos aan deur geweest,
“ jij wou toch scheiding nou daaag “ en deur dicht.
Heb me maand of 4/5 ellendig gevoeld, toen langzaam opgeknapt.
Nu 2 jaar later heb ik veel kleiner huurhuis, veel minder geld, maar veeeel leukere man, ben zoveel gelukkiger.
Maar moest eerst door ellende heen.
vrijdag 23 september 2022 om 16:36
Dus het was het toch wel waard? Ik merk dat ik zelf vooral heel erg met de kinderen worstel, over wat ik ze aandoe.sandy1974 schreef: ↑23-09-2022 16:06Ik ben doodsbang geweest, kotsend van ellende in tranen op grond gelegen omdat ik mijn kinderen, huis, en zelfs ex man miste.
Ben zelfs radeloos aan deur geweest,
“ jij wou toch scheiding nou daaag “ en deur dicht.
Heb me maand of 4/5 ellendig gevoeld, toen langzaam opgeknapt.
Nu 2 jaar later heb ik veel kleiner huurhuis, veel minder geld, maar veeeel leukere man, ben zoveel gelukkiger.
Maar moest eerst door ellende heen.
Wat was bij jou de belangrijkste reden en hoe is het contact met je ex nu?
vrijdag 23 september 2022 om 16:44
Wij vochten elkaar letterlijk de tent uit,Met borden gooien, schreeuwen. Schaamteloos totaal geen respect meer voor elkaar.
Laatste ruzie zag jongste van toen 12 ons vechtend op grond rollen, toen hadden we beide zoiets van “ dit was het”.
Ik ben vertrokken naar mijn moeder en meteen beginnen regelen,
Contact met ex man is nu heel zakelijk via app, puur en alleen over kinderen.
Net nog met jongste hierover, die zou ons nooit meer samen willen zien,
Laatste ruzie zag jongste van toen 12 ons vechtend op grond rollen, toen hadden we beide zoiets van “ dit was het”.
Ik ben vertrokken naar mijn moeder en meteen beginnen regelen,
Contact met ex man is nu heel zakelijk via app, puur en alleen over kinderen.
Net nog met jongste hierover, die zou ons nooit meer samen willen zien,
vrijdag 23 september 2022 om 17:00
Oh, dat klinkt inderdaad niet best...sandy1974 schreef: ↑23-09-2022 16:44Wij vochten elkaar letterlijk de tent uit,Met borden gooien, schreeuwen. Schaamteloos totaal geen respect meer voor elkaar.
Laatste ruzie zag jongste van toen 12 ons vechtend op grond rollen, toen hadden we beide zoiets van “ dit was het”.
Ik ben vertrokken naar mijn moeder en meteen beginnen regelen,
Contact met ex man is nu heel zakelijk via app, puur en alleen over kinderen.
Net nog met jongste hierover, die zou ons nooit meer samen willen zien,
vrijdag 23 september 2022 om 17:01
Ik had eerste jaar ook gesprekken met maatschappelijk werk in combi met psycholoog.
vrijdag 23 september 2022 om 17:56
Jullie lieve reacties doen mij echt goed, dankjulliewel!
Ook de ervaringsverhalen lezen geeft moed, dat het echt goed kan komen (hoewel ik niemand deze ellende had gegund!).
Wat me ook zo aan het twijfelen brengt is dat iedereen wegloopt met mijn man: wat is het toch een fantastische vent, een lot uit de loterij!
En praktisch is dat ook zo: hij doet net zoveel in huishouden als ik, altijd bereid te helpen, staat altijd klaar met een knuffel of om naar mijn leuke en minder leuke verhalen te luisteren, kruipt heerlijk tegen me aan in bed, laat me uitslapen als ik moe ben enz enz. Praktisch. Moet ik dan toch bij hem blijven? Zo iemand vind ik toch nooit meer? Maar in mijn gevoel neemt hij me niet serieus, wil hij geen enkele actie ondernemen om te stoppen met wat mij zo'n pijn doet en liegt hij tegen me. En keer op keer beloofd hij: dit keer écht wel, nog één kans, maar hij gaat gewoon door en als ik hem erop aanspreek, voordat hij eindelijk toegeeft dat hij liegt, probeert hij het allemaal op mij te schuiven: het is niet waar en ik ben gek. En dat doet me telkens zó veel verdriet. Nog geeneens de acties zelf (hij gaat overigens niet vreemd) maar die eeuwige kring van beloven te stoppen, zielsveel van me te houden, er gewoon mee doorgaan en erover liegen. Dat maakt me gek.
Mijn eigen moeder zegt me te koesteren wat ik heb en zo'n fantastische man vind ik nooit meer, en die acties... och.. kan ik dat niet gewoon laten?
Maar als iemand je willens en wetens telkens zoveel pijn doet, dat is toch geen houden van, of wel?
Wat vinden jullie?
Ook de ervaringsverhalen lezen geeft moed, dat het echt goed kan komen (hoewel ik niemand deze ellende had gegund!).
Wat me ook zo aan het twijfelen brengt is dat iedereen wegloopt met mijn man: wat is het toch een fantastische vent, een lot uit de loterij!
En praktisch is dat ook zo: hij doet net zoveel in huishouden als ik, altijd bereid te helpen, staat altijd klaar met een knuffel of om naar mijn leuke en minder leuke verhalen te luisteren, kruipt heerlijk tegen me aan in bed, laat me uitslapen als ik moe ben enz enz. Praktisch. Moet ik dan toch bij hem blijven? Zo iemand vind ik toch nooit meer? Maar in mijn gevoel neemt hij me niet serieus, wil hij geen enkele actie ondernemen om te stoppen met wat mij zo'n pijn doet en liegt hij tegen me. En keer op keer beloofd hij: dit keer écht wel, nog één kans, maar hij gaat gewoon door en als ik hem erop aanspreek, voordat hij eindelijk toegeeft dat hij liegt, probeert hij het allemaal op mij te schuiven: het is niet waar en ik ben gek. En dat doet me telkens zó veel verdriet. Nog geeneens de acties zelf (hij gaat overigens niet vreemd) maar die eeuwige kring van beloven te stoppen, zielsveel van me te houden, er gewoon mee doorgaan en erover liegen. Dat maakt me gek.
Mijn eigen moeder zegt me te koesteren wat ik heb en zo'n fantastische man vind ik nooit meer, en die acties... och.. kan ik dat niet gewoon laten?
Maar als iemand je willens en wetens telkens zoveel pijn doet, dat is toch geen houden van, of wel?
Wat vinden jullie?
vrijdag 23 september 2022 om 18:04
vrijdag 23 september 2022 om 18:09
Als het gaat over stoppen met middelen gebruik (alcohol, tabac, (soft) drugs) dan zou het voor mij er heel sterk van af hangen in hoeverre dit gedrag het gezinsleven negatief beïnvloed.
Als dat nauwelijks tot niet is dan zou ik mijn kinderen echt geen scheiding aan willen doen.
Zoals je het nu beschrijft klinkt het alsof jullie een afspraak hebben gemaakt mbt middelen gebruik en dat het je man niet lukt zich daaraan te houden. Dan heb je mijns inziens totaal andere gesprekken te voeren dan over een scheiding. Er kunnen bijvoorbeeld nieuwe afspraken gemaakt worden.
Als je man verder gewoon een goede en liefdevolle vader en echtgenoot is en hij laat zijn taken niet liggen (en zo beschrijf je hem nu wel) dan is hier in mijn ogen sprake van een gekwetst ego aan jouw kant. Hij doet niet wat jij wil. Daar ga je toch geen gezin voor opblazen ? Ik vind het bijzonder dat jij zijn onvermogen te stoppen vertaalt naar ‘hij houdt niet van me’.
Vaak is het zo dat mensen die steeds maar beloven te stoppen, maar stiekem doorgaan met middelengebruik het gevoel hebben de grip op hun eigen leven niet helemaal in handen te hebben, zowel thuis als op het werk. Ze zijn vaak dienstbaar en hebben het gevoel heeft geleefd te worden. Het middelen gebruik kan voor hun gevoel het enige zijn waar ze zelf over beslissen. Iets voor jezelf, waar de ander ‘lekker niets over te zeggen heeft’. Het gevoel daar recht op te hebben in een verder volledig aan anderen aangepast leven. Het telkens betrapt worden nemen ze dan voor lief. Dit in combinatie met eventueel fysiek verslaafd zijn kan het heel lastig maken om te stoppen. Bovendien kun je alleen stoppen als je er zelf achter staat en niet omdat een ander dat van je eist.
Ernstige en relatie/gezinsontwrichtende verslaving uiteraard uitgezonderd !
Ik zou de oplossing niet alleen bij het onvermogen van je partner zoeken TO, maar ook zeker bij jezelf. Wat is jouw bijdrage aan deze dynamiek ? Vraag het hem eens en praat er samen over.
Als dat nauwelijks tot niet is dan zou ik mijn kinderen echt geen scheiding aan willen doen.
Zoals je het nu beschrijft klinkt het alsof jullie een afspraak hebben gemaakt mbt middelen gebruik en dat het je man niet lukt zich daaraan te houden. Dan heb je mijns inziens totaal andere gesprekken te voeren dan over een scheiding. Er kunnen bijvoorbeeld nieuwe afspraken gemaakt worden.
Als je man verder gewoon een goede en liefdevolle vader en echtgenoot is en hij laat zijn taken niet liggen (en zo beschrijf je hem nu wel) dan is hier in mijn ogen sprake van een gekwetst ego aan jouw kant. Hij doet niet wat jij wil. Daar ga je toch geen gezin voor opblazen ? Ik vind het bijzonder dat jij zijn onvermogen te stoppen vertaalt naar ‘hij houdt niet van me’.
Vaak is het zo dat mensen die steeds maar beloven te stoppen, maar stiekem doorgaan met middelengebruik het gevoel hebben de grip op hun eigen leven niet helemaal in handen te hebben, zowel thuis als op het werk. Ze zijn vaak dienstbaar en hebben het gevoel heeft geleefd te worden. Het middelen gebruik kan voor hun gevoel het enige zijn waar ze zelf over beslissen. Iets voor jezelf, waar de ander ‘lekker niets over te zeggen heeft’. Het gevoel daar recht op te hebben in een verder volledig aan anderen aangepast leven. Het telkens betrapt worden nemen ze dan voor lief. Dit in combinatie met eventueel fysiek verslaafd zijn kan het heel lastig maken om te stoppen. Bovendien kun je alleen stoppen als je er zelf achter staat en niet omdat een ander dat van je eist.
Ernstige en relatie/gezinsontwrichtende verslaving uiteraard uitgezonderd !
Ik zou de oplossing niet alleen bij het onvermogen van je partner zoeken TO, maar ook zeker bij jezelf. Wat is jouw bijdrage aan deze dynamiek ? Vraag het hem eens en praat er samen over.
anoniem_411663 wijzigde dit bericht op 23-09-2022 18:31
35.37% gewijzigd
vrijdag 23 september 2022 om 18:26
Herkenbaar mijn ex was perfecte vader, voetbal coach, dikke baan,dikke auto , maar ik hield al jaren niet meer van m .MRES schreef: ↑23-09-2022 17:56Jullie lieve reacties doen mij echt goed, dankjulliewel!
Ook de ervaringsverhalen lezen geeft moed, dat het echt goed kan komen (hoewel ik niemand deze ellende had gegund!).
Wat me ook zo aan het twijfelen brengt is dat iedereen wegloopt met mijn man: wat is het toch een fantastische vent, een lot uit de loterij!
En praktisch is dat ook zo: hij doet net zoveel in huishouden als ik, altijd bereid te helpen, staat altijd klaar met een knuffel of om naar mijn leuke en minder leuke verhalen te luisteren, kruipt heerlijk tegen me aan in bed, laat me uitslapen als ik moe ben enz enz. Praktisch. Moet ik dan toch bij hem blijven? Zo iemand vind ik toch nooit meer? Maar in mijn gevoel neemt hij me niet serieus, wil hij geen enkele actie ondernemen om te stoppen met wat mij zo'n pijn doet en liegt hij tegen me. En keer op keer beloofd hij: dit keer écht wel, nog één kans, maar hij gaat gewoon door en als ik hem erop aanspreek, voordat hij eindelijk toegeeft dat hij liegt, probeert hij het allemaal op mij te schuiven: het is niet waar en ik ben gek. En dat doet me telkens zó veel verdriet. Nog geeneens de acties zelf (hij gaat overigens niet vreemd) maar die eeuwige kring van beloven te stoppen, zielsveel van me te houden, er gewoon mee doorgaan en erover liegen. Dat maakt me gek.
Mijn eigen moeder zegt me te koesteren wat ik heb en zo'n fantastische man vind ik nooit meer, en die acties... och.. kan ik dat niet gewoon laten?
Maar als iemand je willens en wetens telkens zoveel pijn doet, dat is toch geen houden van, of wel?
Wat vinden jullie?
vrijdag 23 september 2022 om 18:31
Dank voor jouw reactie.Elleke schreef: ↑23-09-2022 18:09Als het gaat over stoppen met middelen gebruik (alcohol, tabac, (soft) drugs) dan zou het voor mij er heel sterk van af hangen in hoeverre dit gedrag het gezinsleven negatief beïnvloed.
Als dat nauwelijks tot niet is dan zou ik mijn kinderen echt geen scheiding aan willen doen.
Zoals je het nu beschrijft klinkt het alsof jullie een afspraak hebben gemaakt mbt middelen gebruik en dat het je man niet lukt zich daaraan te houden. Dan heb je mijns inziens totaal andere gesprekken te voeren dan over een scheiding. Er kunnen bijvoorbeeld nieuwe afspraken gemaakt worden.
Als je man verder gewoon een goede en liefdevolle vader en echtgenoot is en hij laat zijn taken niet liggen (en zo beschrijf je hem nu wel) dan is hier in mijn ogen sprake van een gekwetst ego aan jouw kant. Hij doet niet wat jij wil. Daar ga je toch geen gezin voor opblazen ? Ik vind het bijzonder dat jij zijn onvermogen te stoppen vertaalt naar ‘hij houdt niet van me’.
Vaak is het zo dat mensen die steeds maar beloven te stoppen, maar stiekem doorgaan met middelengebruik het gevoel hebben de grip op hun eigen leven niet helemaal in handen te hebben, zowel thuis als op het werk. Ze zijn vaak dienstbaar en hebben het gevoel heeft geleefd te worden. Het middelen gebruik kan voor hun gevoel het enige zijn waar ze zelf over beslissen. Iets voor jezelf, waar de ander ‘lekker niets over te zeggen heeft’. Het gevoel daar recht op te hebben in een verder volledig aan anderen aangepast leven. Het telkens betrapt worden nemen ze dan voor lief. Dit in combinatie met eventueel fysiek verslaafd zijn kan het heel lastig maken om te stoppen. Bovendien kun je alleen stoppen als je er zelf achter staat en niet omdat een ander dat eist.
Ernstige en relatie/gezinsontwrichtende verslaving uiteraard uitgezonderd !
Of het over middelengebruik gaat, laat ik even in het midden.
Het is niet zijn onvermogen om te stoppen wat ik vertaal naar 'hij houd niet van me.' Het is telkens dezelfde kring van beloven dit keer écht te stoppen, vervolgens inderdaad gewoon doorgaan, daarover liegen en zelfs mij proberen te laten denken dat ik een achterdochtige gek ben.
Ik heb zo vaak tegen hem gezegd: als je nou gewoon toegeeft dat je er niet mee gaat stoppen, je het niet stiekem doet maar er gewoon over praat, we misschien zelfs afspraken kunnen maken over de details, dan zou er letterlijk niets aan de hand zijn.
Maar hij kiest er al jarenlang, zeer bewust, keer op keer opnieuw voor om te liegen en bedriegen. Dat is toch geen houden van, of wel?
vrijdag 23 september 2022 om 18:38
Dat hij net doet of jij gek bent vind ik zwak van hem en op zijn zachts gezegd niet zo netjes. Het is schadelijk voor jou en jouw vertrouwen in hem. Dat hij dat niet inziet vind ik wel opmerkelijk. Wees dan een vent en kom er rond voor uit dat je niet van plan ben te stoppen. Maar zoals ik al schreef : er kan een tamelijk ingewikkelde dynamiek tussen jullie onder liggen. Het is misschien de moeite waard dat nog te onderzoeken. Is professionele hulp nog een optie ?MRES schreef: ↑23-09-2022 18:31Dank voor jouw reactie.
Of het over middelengebruik gaat, laat ik even in het midden.
Het is niet zijn onvermogen om te stoppen wat ik vertaal naar 'hij houd niet van me.' Het is telkens dezelfde kring van beloven dit keer écht te stoppen, vervolgens inderdaad gewoon doorgaan, daarover liegen en zelfs mij proberen te laten denken dat ik een achterdochtige gek ben.
Ik heb zo vaak tegen hem gezegd: als je nou gewoon toegeeft dat je er niet mee gaat stoppen, je het niet stiekem doet maar er gewoon over praat, we misschien zelfs afspraken kunnen maken over de details, dan zou er letterlijk niets aan de hand zijn.
Maar hij kiest er al jarenlang, zeer bewust, keer op keer opnieuw voor om te liegen en bedriegen. Dat is toch geen houden van, of wel?
vrijdag 23 september 2022 om 18:57
Dit inderdaad.Lila-Linda schreef: ↑23-09-2022 06:10Enkel om het weekend naar hun vader? Omdat je ze anders te veel mist???
Ik snap dat je ze mist, maar dit is niet de bedoeling
Jij kunt niet zomaar in je eentje kiezen hoe vaak je kinderen naar hun vader gaan, TO.
Verdere tips: stap voor stap, zorg eerst dat je een plek hebt voor jezelf en de kinderen.
Daarna zou je een hobby of iets dergelijks kunnen oppakken waarbij je nieuwe mensen ontmoet. Het lijkt nu allemaal heel eng, maar het is ook een kans om je leven anders in te richten.
Daarbij hoort ook het opbouwen van een sociaal netwerk.
vrijdag 23 september 2022 om 19:01
Ik sluit me hier volledig bij aanButterfly_fly schreef: ↑23-09-2022 14:59To: neem een advocaat in de handen.
Een mediator is leuk als je vertrouwen in elkaar hebt en goed kunt overleggen. Een mediator is er niet voor jou (of de kinderen), die kijkt alleen of jullie het eens kunnen worden. Of die afspraken ergens op slaan en goed zijn voor jou, je ex of de kinderen is niet altijd vanzelfsprekend.
Helaas spreek ik uit ervaring.
Een advocaat bekijkt het zakelijk en haalt zoals eerder gezegd de emotie eruit. Die weten ook veel beter dan een mediator wat de wettelijke regels zijn. Achteraf heb ik er spijt van geen advocaat ingeschakeld te hebben, dat had me nu problemen voorkomen.
Probeer iemand in vertrouwen te nemen om je gevoelens te kunnen uitten. Bijvoorbeeld de praktijkondersteuner of je huisarts zelf. Je hebt iemand nodig die er voor jou is, waar je je hart bij kunt uitstorten.
Veel sterkte! Het is een klote periode…
vrijdag 23 september 2022 om 19:41
Hier sluit ik me bij aan. Hebben jullie professionele hulp overwogen? Zie je dat zitten? Ziet je man dat zitten?Elleke schreef: ↑23-09-2022 18:38Dat hij net doet of jij gek bent vind ik zwak van hem en op zijn zachts gezegd niet zo netjes. Het is schadelijk voor jou en jouw vertrouwen in hem. Dat hij dat niet inziet vind ik wel opmerkelijk. Wees dan een vent en kom er rond voor uit dat je niet van plan ben te stoppen. Maar zoals ik al schreef : er kan een tamelijk ingewikkelde dynamiek tussen jullie onder liggen. Het is misschien de moeite waard dat nog te onderzoeken. Is professionele hulp nog een optie ?
Je wilt niet zeggen waar het liegen over gaat (begrijpelijk). Zonder die informatie is beoordelen of de situatie “vraagt” om eens scheiding lastiger te beoordelen. Daarnaast, jij kunt als enige de beslissing nemen om door te gaan of om de scheiding aan te vragen. Jij alleen kunt de afweging maken wat voor jou en de kinderen het beste is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
