Relaties
alle pijlers
Ik ga scheiden, maar vind de toekomst griezelig en onzeker
maandag 20 augustus 2007 om 12:54
Ik (36, no kids) heb mijn man verteld dat ik van hem wil scheiden, gister.
Ik trek het gewoon niet meer. Ben op, kapot, leeg en ongelukkig in dit huwelijk.
Wat ik lees en om me heen hoor: het is even een zure appel, maar als je daar door heen bijt, gaat de zon weer voor je schijnen. Maarja: kan ik het huis houden en betalen? Ik ben kleine zelfstandige en ben pas begonnen. Ik verdien niet veel, maar zou het voldoende zijn om het huis te houden?
Moet ik verhuizen en mijn praktijk weer overnieuw beginnen, dan verdien ik eerst wéér niets... Moet ik dan weer een baan zoeken, terwijl het zelfstandig zijn me juist zo goed bevalt?
Allemaal vragen, allemaal onzekerheden...
Mijn man en ik gaan vanmiddag om tafel om het één en ander te regelen. Ik sta sterk, we zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd en het huis/auto/inboedel is van mij. De motorboot is van ons gezamenlijk. Maar, ik wil ook niet de bitch zijn. Hij heeft net zo hard als mij gewerkt om van dit huis iets te maken. Er zit een leuke overwaarde op.
Wat denken jullie van dit voorstel:
hij de boot
ik geen aanspraak op het opgebouwde pensioen maken
ik geen partner alimentatie vragen
ik het huis en de auto (nodig voor mijn werk)
verdeling van de inboedel in gezamelijk overleg
Ik vind het meer dan redelijk. Ik hoop zo erg dat hij er ook zo overdenkt!
Wie kan me nog advies geven?
Ik zit te denken aan een gezamenlijke advocaat. Maar, wat kost zoiets?? En hoelang gaat het allemaal duren?
Hellup!!!!
Ik trek het gewoon niet meer. Ben op, kapot, leeg en ongelukkig in dit huwelijk.
Wat ik lees en om me heen hoor: het is even een zure appel, maar als je daar door heen bijt, gaat de zon weer voor je schijnen. Maarja: kan ik het huis houden en betalen? Ik ben kleine zelfstandige en ben pas begonnen. Ik verdien niet veel, maar zou het voldoende zijn om het huis te houden?
Moet ik verhuizen en mijn praktijk weer overnieuw beginnen, dan verdien ik eerst wéér niets... Moet ik dan weer een baan zoeken, terwijl het zelfstandig zijn me juist zo goed bevalt?
Allemaal vragen, allemaal onzekerheden...
Mijn man en ik gaan vanmiddag om tafel om het één en ander te regelen. Ik sta sterk, we zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd en het huis/auto/inboedel is van mij. De motorboot is van ons gezamenlijk. Maar, ik wil ook niet de bitch zijn. Hij heeft net zo hard als mij gewerkt om van dit huis iets te maken. Er zit een leuke overwaarde op.
Wat denken jullie van dit voorstel:
hij de boot
ik geen aanspraak op het opgebouwde pensioen maken
ik geen partner alimentatie vragen
ik het huis en de auto (nodig voor mijn werk)
verdeling van de inboedel in gezamelijk overleg
Ik vind het meer dan redelijk. Ik hoop zo erg dat hij er ook zo overdenkt!
Wie kan me nog advies geven?
Ik zit te denken aan een gezamenlijke advocaat. Maar, wat kost zoiets?? En hoelang gaat het allemaal duren?
Hellup!!!!
maandag 20 augustus 2007 om 13:46
Tja, je bent niet voor niets op huwelijkse voorwaarden getrouwd dus daar moeten beide partijen zich gewoon aan houden. En scheiden is eng maar het is inderdaad een zure appel waar je doorheen moet. Je bent nu beide nog jong en hebt je hele leven voor je. Ben je afhankelijk van je huis voor je bedrijfje of zou je dat ook vanuit, bijvoorbeeld een huurhuis kunnen doen?
Kwam het beetje onverwacht voor je man of denkt hij er ook zo over??
Succes hoor.
Kwam het beetje onverwacht voor je man of denkt hij er ook zo over??
Succes hoor.
maandag 20 augustus 2007 om 13:54
Hoi, ik ben 36 no kids en ben nu een jaar geleden gescheiden. Nou ja, niet getrouwd, maar na 12 jaar samenwonen voelt het echt wel als een scheiding.
En, het valt mee. Geen grote ruzies.
Alles komt goed. Een advocaat die je samen deelt heet een mediator en dat kan heel veel geld schelen. Vraag eens een informatie gesprek aan bij eentje in de buurt. Leg wel goed uit dat je komt om te scheiden, niet om de relatie te redden. Ik heb begrepen dat sommige van die mediators aan relatietherapie gaan doen en daar zit je waarschijnlijk niet op te wachten.
Probeer er voor te zorgen dat jullie zo snel mogelijk apart wonen, zodat je je nieuwe leven kan beginnen.
En, het valt mee. Geen grote ruzies.
Alles komt goed. Een advocaat die je samen deelt heet een mediator en dat kan heel veel geld schelen. Vraag eens een informatie gesprek aan bij eentje in de buurt. Leg wel goed uit dat je komt om te scheiden, niet om de relatie te redden. Ik heb begrepen dat sommige van die mediators aan relatietherapie gaan doen en daar zit je waarschijnlijk niet op te wachten.
Probeer er voor te zorgen dat jullie zo snel mogelijk apart wonen, zodat je je nieuwe leven kan beginnen.
maandag 20 augustus 2007 om 14:06
In welk opzicht is het huis van jou? en geldt dat ook voor de overwaarde?
afhankelijk van hoe de huwelijkse voorwarden in elkaar steken heeft je man wel recht op de helft van de overwaarde die is opgebouwd in de tijd dat jullie samenwoonden. En als jij ongeveer evenveel inkomen hebt als je aanstaande ex, heb je mss niet eens recht op partneralimentatie of mss moet je hem wel betalen.
IIg een gezamenlijke advocaat lijkt me een goede volgende stap. vanaf hier kunnen wij niet beoordelen of wat jij voorstelt eerlijk is. aangezien je man niet op een boot kan wonen lijkt het me wel zo fair als ie in ieder geval een startkapitaaltje heeft om nieuwe woonruimte te krijgen.
afhankelijk van hoe de huwelijkse voorwarden in elkaar steken heeft je man wel recht op de helft van de overwaarde die is opgebouwd in de tijd dat jullie samenwoonden. En als jij ongeveer evenveel inkomen hebt als je aanstaande ex, heb je mss niet eens recht op partneralimentatie of mss moet je hem wel betalen.
IIg een gezamenlijke advocaat lijkt me een goede volgende stap. vanaf hier kunnen wij niet beoordelen of wat jij voorstelt eerlijk is. aangezien je man niet op een boot kan wonen lijkt het me wel zo fair als ie in ieder geval een startkapitaaltje heeft om nieuwe woonruimte te krijgen.
maandag 20 augustus 2007 om 15:21
Jeetje calvijn
ben je met het verkeerde been uit bed gestapt ofzo?
Er staat nergens dat ze haar man op straat zet.
En ook al ben jij diegene die de relatie verbreekt,wil niet zeggen dat jij dan ook weg moet gaan,wat een kleutermening zeg..
Maar goed even aan to.
Of het een goed voorstel is is moeilijk te zeggen.
Ik kan niet zien wat de waarde van de boot en de auto is,beetje abstract gegeven op deze manier.
Wat partnerallimentatie betreft,of je daar uberhaupt recht op hebt is afhankelijk van jouw en zijn inkomen.Mijn persoonlijke menig is om daar geen aanspraak op te maken,omdat je immers de banden breekt dus ook financieel onafhankelijk moet zijn.Maar dat is meer een mening geleidt door gevoel,dat is bij iedereen anders natuurlijk.
Als je afstand doet van de partnerallimentatie,valt daar ook weinig over te zeggen of je dus ook goed voorstel doet,we weten ook niet hoe hoog die zal zijn (afstand doen van 100 of 500 euro is nogal een verschil).
Als je daar wat meer over weet kan je uitrekenen welk bedrag je uiteindelijk geen aanspraak op maakt(plicht is max 12 jaar) en of dat dus bijdraagt aan een goed voorstel.
Wat het huis betreft,je bent inderdaad niet voor niets op huwelijkse voorwaarden getrouwd,dus huis is gewoon van jouw,ook de overwaarde.Hij heeft daar toen toch ook mee ingestemd? dus hij weet waar hij aan toe is.Tsja en als hij dat niet begrijpt dan ben je maar een bitch,jij moet ook verder.
Mediator,tsja...het kan geld schelen,maar let er wel op dat deze in dienst is van beide partijen. voor jouw persoonlijk betekent dit,dat hij niet om het even bot te zeggen(weet ff niet anders) "het onderste uit de kan haalt".Niet altijd slim dus.
Als jullie samen nog op goede voet staan,kan het een goede keuze zijn.
Een paar tips:
Denk goed na over de financieen. Elke afspraak die je daarover vast legt is niet meer te veranderen.Sta er dus bij stil dat je financieel op eigen benen komt te staan.Hoe ego het ook is,maar denk aan jezelf.
Ik ga er van uit dat hij ook goed financieel voor zichzelf kan zorgen,maar dat is maar even een aanname.
Regel zo snel mogelijk de afspraken voor de toekomst en zet dit snel op papier,Hoe langer je daar mee wacht hoe moeizamer het kan worden(een kat in het nauw maakt rare sprongen) blijf zakelijk.
Als de gemoederen hoog oplopen,time out,maak geen beslissingen als je te emotioneel bent.
Probeer zo snel mogelijk apart te gaan wonen,om de verstandhouding zo min mogelijk te verstoren.
Staat de hypotheek wel op naam van beide?
Dan wordt het denk ik wel lastig om met een eigen bedrijf een hypotheek te krijgen(gezien je info over je nog prille bedrijf).
Praatje maken met de bank dus.
Lastig dus om een antwoord te geven op je vraag.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte de komende tijd.
En geef je een dikke knuffel voor deze moeilijke tijd.
Groetjes Iry.
Oja ,en zet beiden je ideeen over hoe je de afspraken ziet op papier,en ga pas ingesprek als jullie beiden daar mee klaar zijn met papier bij de hand. Zo voorkom je dat je elkaars ideeen daarover beinvloed,en is er ruimte om tot een compromis te komen.het is dan namelijk al duidelijk hoe jullie het individueel zien.
maandag 20 augustus 2007 om 15:25
Het verhaal achter deze beslissing is lang, maar heeft te maken met drank- en alchoholmisbruik/verslaving van mijn man, een schuld met zijn ex enzovoort. Het liegen en bedriegen, het 'zomaar' verdwijnen van geld... En het is niet zo dat we er geen oplossingen voor hebben gezocht. Relatietherapie (ik ben 4 x geweest, hij 2x -> had het té druk met werken), hulp van familieleden en vrienden etc. etc. Ik ben 't nu gewoon zat.
Natuurlijk: 2 partijen, 2 schuldigen. Ik ben ook niet één van de gemakkelijksten, gooi ook wel eens mijn kont tegen de krib.
Daar kom ik ook eerlijk vooruit. En het ene woord lokt het andere ook uit.
Waarom ik niet ga? Omdat ik altijd voor de kosten heb op moeten draaien van het huis, verbouwing, hypotheek en (levens-)verzekeringen e.d. staan op mijn naam en die betaal ik ook etc. etc.
Wil hij het huis overnemen? Prima, geen probleem. Dan vertrek ik. Maar ja, hij heeft een grote schuld met een ex-vriendin van 'm en door een BKR-notering kan hij waarschijnlijk niet een hypotheek krijgen.
Dus ikke koud omdat ik hem op straat zet? Vind ik niet.
Hij kan de boot verkopen en met dat kapitaal kan hij verder gaan. Of op de boot gaan wonen, die is groot genoeg. Hij heeft altijd meer verdient dan mij (maar waar dat bleef?), dus ik hoef hem geen alimentatie te betalen.
Vanuit een huurhuis zou ik eventueel wel mijn bedrijfje kunnen doen, alleen zijn de wachttijden hier 3 tot 4 jaar.
Een gezamelijke advocaat lijkt me inderdaad een goede stap. Ik ga het straks met 'm overleggen.
Wordt vervolgd.
maandag 20 augustus 2007 om 17:00
Jouw verdeling lijkt me wel goed, het is tenslotte jouw huis e.d.
Hij kan wel aanspraak maken op de helft van de overwaarde, daar heeft hij gewoon recht op maar in principe geef je hem in plaats daarvan de boot die dus eigenlijk ook van jou was dus ik vind het een goede verdeling.
Het kan natuurlijk zo zijn dat hij de boot niet wil en liever de overwaarde neemt en het lijkt mij dat je hem dat dan niet kunt weigeren, je kunt de boot evt. nog altijd verkopen voor een extra centje.
Je hoeft zeker geen bitch te spelen en m.i. doe je dat op deze manier zeker niet.
Je kiest nu voor jezelf en je eigen leven en uiteindelijk geef je hem ook gewoon zijn eigen leven door af te zien van alimentatie en geen aanspraak te maken op zijn pensioen.
En wat de opmerking van Calvijn betreft: waar 2 mensen uit elkaar gaan, hebben ook 2 mensen schuld - TO heeft zeker goede redenen om deze man te verlaten en gelukkig heeft ze enkele redenen later ook kenbaar gemaakt dus wat mij betreft mag ze hem nu in de kou laten staan nadat hij haar jaren in de kou heeft laten staan.
Hij kan wel aanspraak maken op de helft van de overwaarde, daar heeft hij gewoon recht op maar in principe geef je hem in plaats daarvan de boot die dus eigenlijk ook van jou was dus ik vind het een goede verdeling.
Het kan natuurlijk zo zijn dat hij de boot niet wil en liever de overwaarde neemt en het lijkt mij dat je hem dat dan niet kunt weigeren, je kunt de boot evt. nog altijd verkopen voor een extra centje.
Je hoeft zeker geen bitch te spelen en m.i. doe je dat op deze manier zeker niet.
Je kiest nu voor jezelf en je eigen leven en uiteindelijk geef je hem ook gewoon zijn eigen leven door af te zien van alimentatie en geen aanspraak te maken op zijn pensioen.
En wat de opmerking van Calvijn betreft: waar 2 mensen uit elkaar gaan, hebben ook 2 mensen schuld - TO heeft zeker goede redenen om deze man te verlaten en gelukkig heeft ze enkele redenen later ook kenbaar gemaakt dus wat mij betreft mag ze hem nu in de kou laten staan nadat hij haar jaren in de kou heeft laten staan.
maandag 20 augustus 2007 om 17:21
Ik heb mijn mening gebaseerd op de openingspost en daar vond ik je zakelijk en koud overkomen.
Nu je meer verteld hebt, begrijp ik het ook en moet ik mijn mening bijstellen.
Excuus voor mijn botte reactie.
Ik hoop dat je er samen met je 'ex' goed uit zult komen. Zal niet makkelijk zijn.
Nu je meer verteld hebt, begrijp ik het ook en moet ik mijn mening bijstellen.
Excuus voor mijn botte reactie.
Ik hoop dat je er samen met je 'ex' goed uit zult komen. Zal niet makkelijk zijn.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 20 augustus 2007 om 17:23
De boot is gezamenlijk eigendom, dus alleen als de boot evenveel waard is als de overwaarde van het huis is dat een eerlijke ruil.
Als alles echter op haar nam staat wegens schlden van a.s. ex, dan heft ie op papier helemaal niets en ook nergens recht op.
dit doet me denken aan het topic van Pietpiraat een paar weken geleden.
Alleen was bij hem de situatie andersom, zijn vrouw had schulden en daarom stond het huis helemaal op zijn naam en zou zij bij een scheiding nergens recht op hebben.
Als alles echter op haar nam staat wegens schlden van a.s. ex, dan heft ie op papier helemaal niets en ook nergens recht op.
dit doet me denken aan het topic van Pietpiraat een paar weken geleden.
Alleen was bij hem de situatie andersom, zijn vrouw had schulden en daarom stond het huis helemaal op zijn naam en zou zij bij een scheiding nergens recht op hebben.
maandag 20 augustus 2007 om 17:43
hoi megamuts,
heel vervelend deze situatie meid, en idd, het is een hele zure appel waar je door heen moet bijten.
klein advies voor als jullie een gezamelijke advocaat willen : de echtscheidingswinkel !!!!
alles gaat telefonisch en schriftelijk en in gezamelijk overleg.
de een kan geen actie ondernemen zonder goedkeuring van de ander.
op deze deze manier kunnen jullie alles heel snel en effectief alles afhandelen.
kijk voor info maar eens op www.echtscheidingswinkel.nl
mijn ex en ik hebben t op deze manier gedaan en binnen enkele weken was de scheiding al een feit.
ik hoop dat je hier iets aan hebt meid, succes met alles.
heel vervelend deze situatie meid, en idd, het is een hele zure appel waar je door heen moet bijten.
klein advies voor als jullie een gezamelijke advocaat willen : de echtscheidingswinkel !!!!
alles gaat telefonisch en schriftelijk en in gezamelijk overleg.
de een kan geen actie ondernemen zonder goedkeuring van de ander.
op deze deze manier kunnen jullie alles heel snel en effectief alles afhandelen.
kijk voor info maar eens op www.echtscheidingswinkel.nl
mijn ex en ik hebben t op deze manier gedaan en binnen enkele weken was de scheiding al een feit.
ik hoop dat je hier iets aan hebt meid, succes met alles.
maandag 20 augustus 2007 om 19:38
Even een misvatting weghalen: een mediator is niet per definitie iemand met een juridische achtergrond. een mediator is een ONAFHANKELIJKE bemiddelaar die jullie begeleidt zodat jullie beiden een oplossing vinden die voor jullie beiden prettig is. Dus hij kiest nooit partij! Als jullie beiden nog on speaking terms zijn, kan dit heel goed uitpakken. Kijk anders eens op de site van het Juridisch Loket, daar lees je meer erover. www.hetjl.nl
maandag 20 augustus 2007 om 20:18
Hoi megamuts,
Ben zelf net gescheiden, en wij hebben het via de scheidingsmakelaar gedaan. Ook gezamenlijk dus. Ik vond het erg prettig, en zij werken met een vast tarief, ongeacht hoe vaak ze bij je langs moeten komen (www.scheidingsmakelaar.nl). En wat betreft het uithangen van de bitch, ik vind je niet zo snel een bitch, je hebt niet voor niets die huwelijkse voorwaarden opgesteld. Ik moet zeggen dat het me financieel best tegenvalt nu ik alleen ben (gemeentebelastingen, water, elektriciteit, kabel, verzekeringen, enz.). Nu moet ik zeggen dat ik zelf verhuisd ben, en dus ook wel eea in mijn nieuwe huis gedaan heb, en daar dus ook het nodige aan besteed heb.
Ik werk trouwens ook als zelfstandig ondernemer, maar was al wat langer bezig dan jij, dus daar kan ik je niet echt advies over geven. Maar kan je dat alleen maar vanuit het huis doen waar je nu woont?
En wat betreft partneralimentatie en partnerpensioen: Partneralimentatie moet betaald worden als de verhoudingen tussen jullie inkomens heel scheef liggen. Ik geloof niet dat er dan veel keuze is. Als je man (ex) veel meer verdient dan jij, is hij wettelijk verplicht je partneralimentatie te betalen, en andersom ook. Zo is het ook met pensioen. Als jullie partnerpensioen opgebouwd hebben, gaat het deel voor de partner automatisch naar de ander, daar kun je geen afspraken over maken. Dus als je man er toen voor gekozen heeft dat op te bouwen, zal het nu naar jou overgaan.
Maar ik zou willen zeggen, schakel iemand in (hierboven al meerdere opties gegeven). Deze mensen weten alles, en weten precies waar ze rekening mee moeten houden.
Enne, ik ben er ook van overtuigd dat de zon straks weer gaat schijnen en dat er een geweldige toekomst op je ligt te wachten (geldt ook voor mij). Met mij gaat het nu al een stuk beter, het heftigste van de scheiding is voorbij, en ik heb besloten me lekker op mezelf te richten, en op mijn toekomst!
heel veel sterkte, meid, en mocht je willen mailen ofzo, dan vraag je mijn adres maar bij de angel!!!
Groetjes, MT
Ben zelf net gescheiden, en wij hebben het via de scheidingsmakelaar gedaan. Ook gezamenlijk dus. Ik vond het erg prettig, en zij werken met een vast tarief, ongeacht hoe vaak ze bij je langs moeten komen (www.scheidingsmakelaar.nl). En wat betreft het uithangen van de bitch, ik vind je niet zo snel een bitch, je hebt niet voor niets die huwelijkse voorwaarden opgesteld. Ik moet zeggen dat het me financieel best tegenvalt nu ik alleen ben (gemeentebelastingen, water, elektriciteit, kabel, verzekeringen, enz.). Nu moet ik zeggen dat ik zelf verhuisd ben, en dus ook wel eea in mijn nieuwe huis gedaan heb, en daar dus ook het nodige aan besteed heb.
Ik werk trouwens ook als zelfstandig ondernemer, maar was al wat langer bezig dan jij, dus daar kan ik je niet echt advies over geven. Maar kan je dat alleen maar vanuit het huis doen waar je nu woont?
En wat betreft partneralimentatie en partnerpensioen: Partneralimentatie moet betaald worden als de verhoudingen tussen jullie inkomens heel scheef liggen. Ik geloof niet dat er dan veel keuze is. Als je man (ex) veel meer verdient dan jij, is hij wettelijk verplicht je partneralimentatie te betalen, en andersom ook. Zo is het ook met pensioen. Als jullie partnerpensioen opgebouwd hebben, gaat het deel voor de partner automatisch naar de ander, daar kun je geen afspraken over maken. Dus als je man er toen voor gekozen heeft dat op te bouwen, zal het nu naar jou overgaan.
Maar ik zou willen zeggen, schakel iemand in (hierboven al meerdere opties gegeven). Deze mensen weten alles, en weten precies waar ze rekening mee moeten houden.
Enne, ik ben er ook van overtuigd dat de zon straks weer gaat schijnen en dat er een geweldige toekomst op je ligt te wachten (geldt ook voor mij). Met mij gaat het nu al een stuk beter, het heftigste van de scheiding is voorbij, en ik heb besloten me lekker op mezelf te richten, en op mijn toekomst!
heel veel sterkte, meid, en mocht je willen mailen ofzo, dan vraag je mijn adres maar bij de angel!!!
Groetjes, MT
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
maandag 20 augustus 2007 om 22:40
Excuses geaccepteerd. Ik voel me ook wat lamgeslagen vanochtend, misschien dat daarom de openingstopic wat kort door de bocht is geweest.
Ik ga linkjes even nakijken en zien wat goed voor ons zou kunnen werken. We zouden vanmiddag al om tafel gaan zitten, maar door zijn werk komt hij zometeen thuis (het is nu 22.39 uur!).
Dat wordt dan weer een latertje en een gebroken nacht. Maar, allemaal voor een goed doel: samen eruit komen!
dinsdag 21 augustus 2007 om 00:36
EEN heel belagrijk iets ben je zeker als hij weg is dan kan hij jou lekker geen pijn meer doen!!!:
Ik (36, no kids) heb mijn man verteld dat ik van hem wil scheiden, gister.
Ik trek het gewoon niet meer. Ben op, kapot, leeg en ongelukkig in dit huwelijk.
Wat ik lees en om me heen hoor: het is even een zure appel, maar als je daar door heen bijt, gaat de zon weer voor je schijnen. Maarja: kan ik het huis houden en betalen? Ik ben kleine zelfstandige en ben pas begonnen. Ik verdien niet veel, maar zou het voldoende zijn om het huis te houden?
Moet ik verhuizen en mijn praktijk weer overnieuw beginnen, dan verdien ik eerst wéér niets... Moet ik dan weer een baan zoeken, terwijl het zelfstandig zijn me juist zo goed bevalt?
Allemaal vragen, allemaal onzekerheden...
Mijn man en ik gaan vanmiddag om tafel om het één en ander te regelen. Ik sta sterk, we zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd en het huis/auto/inboedel is van mij. De motorboot is van ons gezamenlijk. Maar, ik wil ook niet de bitch zijn. Hij heeft net zo hard als mij gewerkt om van dit huis iets te maken. Er zit een leuke overwaarde op.
Wat denken jullie van dit voorstel:
hij de boot
ik geen aanspraak op het opgebouwde pensioen maken
ik geen partner alimentatie vragen
ik het huis en de auto (nodig voor mijn werk)
verdeling van de inboedel in gezamelijk overleg
Ik vind het meer dan redelijk. Ik hoop zo erg dat hij er ook zo overdenkt!
Wie kan me nog advies geven?
Ik zit te denken aan een gezamenlijke advocaat. Maar, wat kost zoiets?? En hoelang gaat het allemaal duren?
Hellup!!!!
dinsdag 21 augustus 2007 om 08:17
Gisteravond een lang en goed gesprek gehad (we hebben nog nooit zo goed kunnen overleggen zonder met stemverheffing te praten). Het ging zelfs zo goed dat hij me beloofd heeft nog een komende verbouwing buitenshuis te doen (eerst zien, dan geloven).
We zijn het eens over de eerder genoemde verdeling. We hebben nog wel een vraagje: is partneralimentatie verplicht of niet? Ik lees hier wat tegenstrijdige berichten over.
Zoals ik het nu kan bekijken gaan we het via de echtscheidingswinkel.nl doen. Daar zie ik wel wat in.
Aparte advocaten heeft niet onze voorkeur, want we hebben gezien hoe dat uitpakte bij mijn vader en moeder (die hebben 10 jaar (!!!!) zitten mekkeren over de kleinste dingen, theelepeltjes enzo, via de advocaten). We zijn samen in het huwelijk gestapt en we gaan er ook samen uit, zoals het er nu naar uit ziet.
Mijn soon-to-be-ex gaat deze week verder in het zuiden des lands werken, dus blijft hij 's nachts weg. En in het weekend naar de boot. Ik ga kijken voor een leuk (koop-)appartementje voor 'm (tsja... hij heeft dat écht niet aan tijd en wil ik 'm bij me weg hebben, dan moet ik even wat aktie voor 'm ondernemen).
Het is zelfs zijn wens om misschien te gaan 'latten'. Ik sta er niet negatief tegenover, maar ik wil eerst in rustiger vaarwater komen. De liefde is niet over, maar ik kan gewoon niet langer met 'm samenleven.
De honden blijven bij mij. Door zijn werkzaamheden is het niet mogelijk om die mee te nemen. Is ook geen probleem voor mij.
Hihihihi... hij heeft uit een vorige relatie een hond meegenomen onze relatie in. Het was eigenlijk de hond van zijn ex. Ik zorg nu straks voor de hond van mijn ex zijn ex!
De appel wordt op dit moment wat minder zuur, maar er zullen nog wel valkuilen en struikelblokken komen. Nou goed, dat zien we dan ook wel weer...
Ik ben blij dat het nu zo gaat zoals 't gaat! Hij wil graag goed meewerken en dat maakt het er niet moeilijker op.
We zijn het eens over de eerder genoemde verdeling. We hebben nog wel een vraagje: is partneralimentatie verplicht of niet? Ik lees hier wat tegenstrijdige berichten over.
Zoals ik het nu kan bekijken gaan we het via de echtscheidingswinkel.nl doen. Daar zie ik wel wat in.
Aparte advocaten heeft niet onze voorkeur, want we hebben gezien hoe dat uitpakte bij mijn vader en moeder (die hebben 10 jaar (!!!!) zitten mekkeren over de kleinste dingen, theelepeltjes enzo, via de advocaten). We zijn samen in het huwelijk gestapt en we gaan er ook samen uit, zoals het er nu naar uit ziet.
Mijn soon-to-be-ex gaat deze week verder in het zuiden des lands werken, dus blijft hij 's nachts weg. En in het weekend naar de boot. Ik ga kijken voor een leuk (koop-)appartementje voor 'm (tsja... hij heeft dat écht niet aan tijd en wil ik 'm bij me weg hebben, dan moet ik even wat aktie voor 'm ondernemen).
Het is zelfs zijn wens om misschien te gaan 'latten'. Ik sta er niet negatief tegenover, maar ik wil eerst in rustiger vaarwater komen. De liefde is niet over, maar ik kan gewoon niet langer met 'm samenleven.
De honden blijven bij mij. Door zijn werkzaamheden is het niet mogelijk om die mee te nemen. Is ook geen probleem voor mij.
Hihihihi... hij heeft uit een vorige relatie een hond meegenomen onze relatie in. Het was eigenlijk de hond van zijn ex. Ik zorg nu straks voor de hond van mijn ex zijn ex!
De appel wordt op dit moment wat minder zuur, maar er zullen nog wel valkuilen en struikelblokken komen. Nou goed, dat zien we dan ook wel weer...
Ik ben blij dat het nu zo gaat zoals 't gaat! Hij wil graag goed meewerken en dat maakt het er niet moeilijker op.
dinsdag 21 augustus 2007 om 15:13
hai megamuts,
blij dat je je nu weer wat beter voelt.
Ik zelf was echt enorm te spreken over de echtscheidingswinkel en vindt t ook zeker een aanrader voor ieder stel dat uit elkaar gaat maar nog steeds door één deur kan.
heb je je al helemaal ingelezen op hun site ?
hier kun je echt alles vinden wat je weten wilt.ook over partnerallimentatie.
Als een van de twee moet betalen maken hun een berekening maar die kan en mag je ten alle tijde wijzigen .hebben wij ook gedaan.ik wilde ook niet t onderste uit de kan hebben en nam met het minimum genoegen.
ik hoop echt dat jullie er op deze manier uitkomen meid.
Het zal nog vaak genoeg flink slikken zijn voor jullie beide en het uiteindelijke verwerken komt pas als alles achter de rug is, maar dan kun je 't ook goed afsluiten en verder gaan met je eigen leventje.
succes met alles!!
blij dat je je nu weer wat beter voelt.
Ik zelf was echt enorm te spreken over de echtscheidingswinkel en vindt t ook zeker een aanrader voor ieder stel dat uit elkaar gaat maar nog steeds door één deur kan.
heb je je al helemaal ingelezen op hun site ?
hier kun je echt alles vinden wat je weten wilt.ook over partnerallimentatie.
Als een van de twee moet betalen maken hun een berekening maar die kan en mag je ten alle tijde wijzigen .hebben wij ook gedaan.ik wilde ook niet t onderste uit de kan hebben en nam met het minimum genoegen.
ik hoop echt dat jullie er op deze manier uitkomen meid.
Het zal nog vaak genoeg flink slikken zijn voor jullie beide en het uiteindelijke verwerken komt pas als alles achter de rug is, maar dan kun je 't ook goed afsluiten en verder gaan met je eigen leventje.
succes met alles!!
dinsdag 21 augustus 2007 om 16:43
Hoi MM, je openingszin zou ik zelf ook geschreven kunnen hebben, zo'n tien jaar geleden:Kapot, leeg en ongelukkig in dit huwelijk. Nu ben ik alweer acht jaar lang helemaal blij, vrolijk, en volmaakt gelukkig.
Fijn voor je dat je met je 'aanstaande ex' goed hebt kunnen praten en dat jullie eruit komen voor de praktische zaken!! Ook bij mij is dat destijds zo gegaan: ik had het ergste verwacht, maar voor de eerste keer in dat huwelijk kon er toen normaal gepraat worden! Ook ik heb toen voor hem een huis gezocht, en ook mijn ex had het destijds over latten!!
Ik weet niet hoe lang jullie al een relatie hebben, maar ik wist na 29 jaar pertinent zeker dat het goede gedrag dat mijn ex toen vertoonde alleen maar ingegeven werd door zijn angst om me kwijt te raken en dat, als ik toegaf en met hem zou latten, het oude gedrag alweer gauw de kop zou opsteken. Ben jij daar ook niet bang voor? Het is ergens voor, dat je schrijft dat je kapot, leeg en ongelukkig bent...
Ikzelf heb voor een definitieve breuk gekozen. En daar heb ik goed aan gedaan, want ik heb twee maanden later mijn huidige man ontmoet, en nu weet ik pas wat echte liefde en een echt gelukkige relatie is.
Ik wil je dus alleen maar waarschuwen: probeer even afstand te nemen (emotioneel en seksueel). Je kunt hem wel helpen met het verhuizen en zo, maar ik geef je toch de raad om eerst eens goed na te denken over de redenen waarom je wil scheiden, voor je besluit om te latten. Neem niet te gauw genoegen met een 'halve' oplossing.
woensdag 22 augustus 2007 om 08:14
Bedankt voor jullie tips en lieve woorden.
Gister heb ik al heel wat kunnen regelen qua uittreksels bij de gemeente en ander papierwerk. Veel telefoontjes gepleegd, hier en daar nog wat in de administratie zitten zoeken naar aktes e.d. Pfffff, wat een werk joh. Maar, wel handig, die checklijst van de scheidingswinkel. Ik heb ook al even met ze gebeld en ze waren echt heel erg vriendelijk en duidelijk.
Mijn man is vandaag naar zijn werk in het zuiden des lands vertrokken, komt vrijdag terug. Hij doet 't goed, qua instelling. Ik heb daarvoor wel bewondering.
Het punt partneralimentatie heb ik aan 'm uitgelegd. Wij laten 't berekenen en gaan kijken met waat voor constructie het voor ons het beste is.
Hekelpunt: 30 oktober zijn wij 5 jaar getrouwd. En net die datum is het punt dat hij wel of niet 5 of 12 jaar alimentatie zou moeten betalen. Meestal is mijn man niet zo snel met het regelen van dingen (eigenlijk helemaal niet), maar nu is hij er ook op gebrand om de dingen zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen!
Ja, ik weet dat ik eerder heb gezegd dat ik de alimentatie niet wil hebben. Maar, als er een leuke (belastingtechnische) constructie te berekenen valt waardoor hij én ik er beter van worden, dan doen we dat natuurlijk. Mijn boekhouder zal zich hiermee bemoeien.
Mijn man gaat naar de hypotheker, gaat wat appartementen bekijken en neemt (gelukkig) dan het waterbed ook mee!!!
Niet dat ik er niet op kan slapen, heel goed zelfs. Maar ja: ik moet straks op de kleintjes letten en zo'n stroomrekening is gemiddeld weg ongeveer 1/3 duurder met een waterbed.
Emotioneel gezien: de klap komt nog, vermoed ik. Bij hem zeker. Bij mij weet ik 't niet: ik ben er al zolang mee bezig. Ik ben hier naartoe gegroeid en ben blij dat het nu zo gaat zoals het gaat. Er is al een stukje last van mijn schouders af.
En over latten: hij is gewoon erg aantrekkelijk. En sexueel gezien, val ik als een blok voor 'm. Maar, daarbuiten lukt 't gewoon niet meer. Ik denk dan bij mezelf: als ik 'm gewoon niet om de deur heb, me niet ergeren kan aan zijn levensstijl, maar wel zo nu en dan een etentje, wandeling of een lekkere vrijpartij... waarom niet?
Misschien moet ik inderdaad wel gewoon wat afstand nemen. Alle gevoel weg laten zinken? Eerst maar eens alle papierwerk en andere dingen regelen. Eerst hij maar eens de deur uit, dan vind ik dan ook al meer rust. En dan zie ik wel verder...
Heel stiekem aan begin ik wat te denken aan de toekomst: met kerst & de jaarwisseling heb ik 2 weken vrij. Als ik nu wat centjes heb kunnen sparen, dan kan ik misschien wel eventjes een weekje er tussen uit? Heerlijk.
In september staan nog 2 weken vakantie, maar er was nog niets gepland. Toch wil ik nog er wel even tussenuit. Heb er hard genoeg voor moeten werken, afspraken staan allemaal al verschoven en gepland rondom de vakantie. Ach, dat zie ik dan ook wel.
Het is allemaal zo chaotisch, ook in mijn hoofd. Dit regelen, dat bellen, hier achteraan. Mijn hoofd maalt gewoon door. Zal ook wel tijdelijk zijn.
En de familie: die weet nog van niets.
Gisteren maakten we er een grapje over: op ons lustrum alle familieleden uitnodigen voor een etentje. En dan zeggen: we zijn gescheiden! Leek ons wel ironisch. Het is ook niet onbekend bij de familie dat wij niet echt een gelukkig huwelijk hebben. Dus als een complete verrassing zal dat niet komen.
Gelukkig heb ik 2 goede vriendinnen die het wel weten. Daar kan ik op terugvallen en die steunen me prima.
Al met al: het is druk in mijn hoofd, maar ik zie een lichtpuntje aan het eind van de tunnel.
Gister heb ik al heel wat kunnen regelen qua uittreksels bij de gemeente en ander papierwerk. Veel telefoontjes gepleegd, hier en daar nog wat in de administratie zitten zoeken naar aktes e.d. Pfffff, wat een werk joh. Maar, wel handig, die checklijst van de scheidingswinkel. Ik heb ook al even met ze gebeld en ze waren echt heel erg vriendelijk en duidelijk.
Mijn man is vandaag naar zijn werk in het zuiden des lands vertrokken, komt vrijdag terug. Hij doet 't goed, qua instelling. Ik heb daarvoor wel bewondering.
Het punt partneralimentatie heb ik aan 'm uitgelegd. Wij laten 't berekenen en gaan kijken met waat voor constructie het voor ons het beste is.
Hekelpunt: 30 oktober zijn wij 5 jaar getrouwd. En net die datum is het punt dat hij wel of niet 5 of 12 jaar alimentatie zou moeten betalen. Meestal is mijn man niet zo snel met het regelen van dingen (eigenlijk helemaal niet), maar nu is hij er ook op gebrand om de dingen zo snel mogelijk voor elkaar te krijgen!
Ja, ik weet dat ik eerder heb gezegd dat ik de alimentatie niet wil hebben. Maar, als er een leuke (belastingtechnische) constructie te berekenen valt waardoor hij én ik er beter van worden, dan doen we dat natuurlijk. Mijn boekhouder zal zich hiermee bemoeien.
Mijn man gaat naar de hypotheker, gaat wat appartementen bekijken en neemt (gelukkig) dan het waterbed ook mee!!!
Niet dat ik er niet op kan slapen, heel goed zelfs. Maar ja: ik moet straks op de kleintjes letten en zo'n stroomrekening is gemiddeld weg ongeveer 1/3 duurder met een waterbed.Emotioneel gezien: de klap komt nog, vermoed ik. Bij hem zeker. Bij mij weet ik 't niet: ik ben er al zolang mee bezig. Ik ben hier naartoe gegroeid en ben blij dat het nu zo gaat zoals het gaat. Er is al een stukje last van mijn schouders af.
En over latten: hij is gewoon erg aantrekkelijk. En sexueel gezien, val ik als een blok voor 'm. Maar, daarbuiten lukt 't gewoon niet meer. Ik denk dan bij mezelf: als ik 'm gewoon niet om de deur heb, me niet ergeren kan aan zijn levensstijl, maar wel zo nu en dan een etentje, wandeling of een lekkere vrijpartij... waarom niet?
Misschien moet ik inderdaad wel gewoon wat afstand nemen. Alle gevoel weg laten zinken? Eerst maar eens alle papierwerk en andere dingen regelen. Eerst hij maar eens de deur uit, dan vind ik dan ook al meer rust. En dan zie ik wel verder...
Heel stiekem aan begin ik wat te denken aan de toekomst: met kerst & de jaarwisseling heb ik 2 weken vrij. Als ik nu wat centjes heb kunnen sparen, dan kan ik misschien wel eventjes een weekje er tussen uit? Heerlijk.
In september staan nog 2 weken vakantie, maar er was nog niets gepland. Toch wil ik nog er wel even tussenuit. Heb er hard genoeg voor moeten werken, afspraken staan allemaal al verschoven en gepland rondom de vakantie. Ach, dat zie ik dan ook wel.
Het is allemaal zo chaotisch, ook in mijn hoofd. Dit regelen, dat bellen, hier achteraan. Mijn hoofd maalt gewoon door. Zal ook wel tijdelijk zijn.
En de familie: die weet nog van niets.
Gisteren maakten we er een grapje over: op ons lustrum alle familieleden uitnodigen voor een etentje. En dan zeggen: we zijn gescheiden! Leek ons wel ironisch. Het is ook niet onbekend bij de familie dat wij niet echt een gelukkig huwelijk hebben. Dus als een complete verrassing zal dat niet komen.
Gelukkig heb ik 2 goede vriendinnen die het wel weten. Daar kan ik op terugvallen en die steunen me prima.
Al met al: het is druk in mijn hoofd, maar ik zie een lichtpuntje aan het eind van de tunnel.
woensdag 22 augustus 2007 om 12:40
hai megamuts,
blij dat je al weer een stapje verder bent meid.
het is idd een hoop geregel en gedoe hè, papiertje zus, copytje zo............
maar als straks alles de deur uit is gaat t echt bere snel.
Bij ons was het in 6 wkn beklonken.
gelijk heb je als je zegt er lekker even een weekje van tussen te gaan.lekker je hoofd leeg maken en nieuwe energie opdoen zou ik zeggen.
ik snap ook wat je bedoeld met die aantrekkingskracht naar je man toe, die van mij was [ is] ook een heerlijke vent om te zien die ook in bed nog eens grandioos was.
toch heb ik hier compleet afstand van genomen omdat je anders geestelijk gewoon bijna niet los komt van elkaar, maar dat is waarschijnlijk persoonlijk.
probeer eerst even tot rust te komen en allees alleen te ervaren meid , je moet daar toch echt doorheen.
het is niet altijd even makkelijk maar het zal ook jou zeker lukken !!
blij dat je al weer een stapje verder bent meid.
het is idd een hoop geregel en gedoe hè, papiertje zus, copytje zo............
maar als straks alles de deur uit is gaat t echt bere snel.
Bij ons was het in 6 wkn beklonken.
gelijk heb je als je zegt er lekker even een weekje van tussen te gaan.lekker je hoofd leeg maken en nieuwe energie opdoen zou ik zeggen.
ik snap ook wat je bedoeld met die aantrekkingskracht naar je man toe, die van mij was [ is] ook een heerlijke vent om te zien die ook in bed nog eens grandioos was.
toch heb ik hier compleet afstand van genomen omdat je anders geestelijk gewoon bijna niet los komt van elkaar, maar dat is waarschijnlijk persoonlijk.
probeer eerst even tot rust te komen en allees alleen te ervaren meid , je moet daar toch echt doorheen.
het is niet altijd even makkelijk maar het zal ook jou zeker lukken !!
maandag 27 augustus 2007 om 16:17
Zo, we zijn weer eventjes wat verder... De papieren zijn nog steeds niet de deur uit. Het is moeilijk om alles compleet te krijgen. Hij doet z'n best om nog wat missende dingen te krijgen, ik heb alles compleet.
Dan alles kopiëren en hups: weg ermee!
Ik zit er eventjes mee: wel of niet alimentatie vragen. In 1e instantie heb ik gezegd van niet, maar... het wordt wel erg krapjes zonder. Ik had even onze 2 honden niet meegerekend en nog wat andere dingen. Heel voorzichtig heb ik het maar zo'n beetje gebracht dat ik misschien toch nog wel wat voor de honden zou willen hebben.
Hij denkt dat hij geen hypotheek kan krijgen, als hij ook nog alimentatie moet betalen. Ik denk dat hij überhaupt geen hypotheek krijgt, omdat hij met een flinke schuld geregistreerd staat bij het BKR.
We zijn nog steeds naarstig op zoek naar een andere woonplek voor hem. Maarja, ook dat wil niet zo vlotten.
Nou goed... het is nog even doorbikkelen.
Ik wil het boek gewoon NU sluiten. Het gaat me allemaal veeeeeel te langzaam. En geduld is niet eens van mijn sterkste kanten, blijkt wel....
Dan alles kopiëren en hups: weg ermee!
Ik zit er eventjes mee: wel of niet alimentatie vragen. In 1e instantie heb ik gezegd van niet, maar... het wordt wel erg krapjes zonder. Ik had even onze 2 honden niet meegerekend en nog wat andere dingen. Heel voorzichtig heb ik het maar zo'n beetje gebracht dat ik misschien toch nog wel wat voor de honden zou willen hebben.
Hij denkt dat hij geen hypotheek kan krijgen, als hij ook nog alimentatie moet betalen. Ik denk dat hij überhaupt geen hypotheek krijgt, omdat hij met een flinke schuld geregistreerd staat bij het BKR.
We zijn nog steeds naarstig op zoek naar een andere woonplek voor hem. Maarja, ook dat wil niet zo vlotten.
Nou goed... het is nog even doorbikkelen.
Ik wil het boek gewoon NU sluiten. Het gaat me allemaal veeeeeel te langzaam. En geduld is niet eens van mijn sterkste kanten, blijkt wel....
