Ik geef te weinig tegengas, hoe leer ik dat?

Mensen worden soms een beetje onzeker van weinig tegengas (naast mensen die tegengas krijgen en dan proberen te 'winnen' gewoon een leuk spel vinden). Omdat ze twijfelen of je het echt (steeds) met hen/hun voorstel eens bent of dat je het niet durft te zeggen dat je iets anders vindt. Zij hebben bevestiging nodig maar jij hoeft natuurlijk niet te veranderen omdat anderen bevestiging willen. Vind flexibel en meegaand zijn wel een mooie eigenschap.
Herken het wel... qua activiteiten maakt het me bijvoorbeeld weinig uit. Ik geniet van het samen iets doen , wat we dan precies doen vind ik bijzaak. Wil prima mee naar iets waar ik niet perse warm voor loop. Als ik iets heel graag wil ga ik wel alleen of met iemand die dat ook leuk vindt.

vaniteifear schreef: ↑

20-05-2023 15:48

Ik vind het overigens echt heel jammer dat erbij wordt gesleept dat ik denk dat de situaties waar ik tegenaan loop altijd aan de ander liggen. Daarom had ik in mijn post ook benadrukt dat er bijvoorbeeld in het eerste geval een veroordeling geweest is. Dan mag ik er toch best vanuit gaan dat het ook niet alleen aan mij gelegen heeft.

Maar misschien moet ik het me meer realiseren. Voor nu ga ik even offline, ik heb genoeg gelezen en ga erover nadenken.

Iedereen bedankt voor de tips.

Ik ga nog 1 poging doen, want je interpreteert sommige post echt helemaal verkeerd.

Wat jou is overkomen incl veroordeling, daar refereer ik zelfs nergens naar. Dat is ook afschuwelijk en natuurlijk heb jij hier totaal geen aandeel in, maar daar betrek je hetgeen wat ik zeg wel op en dat is niet juist. Ik heb al vele topics van jou over verschillende situaties hier op dit forum van je gelezen, zo ook jouw reacties op anderen in hun topics.

Neem ik gemakshalve even het topic over een rollenspel op seksgebied. Daar kom jij binnenvallen met “mannen die tijdens seks dominant zijn, zijn egoïstisch mannen en meestal verborgen verkrachters (of nog erger)”, iets in die trant in ieder geval. Daar kreeg jij heel veel reacties op, ook van velen die goed onderbouwden dat het maar een rollenspel betreft en verder helemaal niets zegt over hun karakter in het dagelijkse leven/bestaan.

Maar dat wil jij helemaal niet horen, want jouw bewering is de enige juiste, je plaatst zelfs nog enkele artikelen die beweren wat jij zegt, maar dat is het enige wat voor jou waarheid is. Al die andere ervaringsdeskundigen zitten er naast, willen het niet zien, etc etc. Dat is wat ik eerder bedoelde met polariserend zijn, een tunnelvisie hebben en projecteren. Waarom wel een aantal artikelen geloven, maar niet de vele andere personen die met hún onderbouwde visie en ervaring komen?

Wat maakt dat jouw ervaring wél de waarheid is en de ervaring van anderen niet? Begrijp je nu beter wat ik bedoelde te zeggen?

Niet alles in het leven is zwart/wit, goed/fout, waar/niet waar, er is ook een groot grijs gebied waarin bepaalde dingen niet helemaal goed of helemaal fout zijn, net zoals iets ontzettend lekker of mwah kan zijn, dus niet meteen bedoeld als ontzettend vies ………

Duidelijker dan dit kan ik het echt niet uitleggen, enkel dat ik bedoelde dat als je sommige dingen in/van jezelf gaat (h)erkennen, het leven dan een stuk makkelijker wordt als je hieraan gaat werken.

Maar VF, toch even over dat rollenspellentopic waarin ik meelees, ik heb zelf (werkgerelateerd) veel verkrachtingszaken gezien en geen één dader deed aan rollenspellen. Dus ja, het gebeurt, dat mensen die van rollenspellen houden iemand verkrachten, maar het gebeurt ook dat mensen die van paprikachips houden iemand verkrachten. Snap je? Je trekt onjuiste conclusies. En je komt met die conclusies vaak wel vrij hard een topic binnen zeilen, bijvoorbeeld. En ik begrijp dat dit specifieke thema je triggert, maar het is wel meer dan eens dat je dingen denkt te lezen of zien, die niet blijken te kloppen. Zie ook het verloop in dit topic. Al met al ontstaat bij mij over jou wel - en kennelijk ook anderen - al een hele tijd het beeld van een vrouw met sterke ideeën over hoe dingen zijn, of misschien wel horen te zijn, met daarnaast weinig ruimte voor een andere kijk, tegenspraak of weerwoord.

Je hebt erg last van bewijsdrang denk ik zo te lezen.

Heb ik ook een tijd gehad. Ik was tussen 20-24 jaar echt onuitstaanbaar. Ik vocht met alle windmolens. En waarom? Omdat ik super onzeker was en niet durfde toegeven dat ik er ook wel eens naast kon zitten. Ik zou mijn jongere ik zowel een beste draai om de oren als een hele stevige troostende knuffel willen geven.

Nu hoef ik me niet meer te bewijzen. Ik laat het gaan. Ik weet hoe het zit. Ik heb geen angst meer voor iemand die het niet met mij eens is. Dan schud ik de hand, zeg 'even goede vrienden' en klaar ben ik.

Ik hoop dat jij op een dag ook de rust hebt om niet meer overal tegen in het verweer te hoeven komen