Ik geef te weinig tegengas, hoe leer ik dat?

23-02-2023 18:16 305 berichten
Een beetje een first world problem, maar wel iets waar ik nu al herhaaldelijk tegenaan loop. Ik krijg van verschillende mensen te horen dat ik te weinig tegengas geef. Drie keer in een relatie (waaronder mijn eerste en mijn laatste relatie) en nu ook in een gewone vriendschap (met een vrouw).

Voor mijn gevoel heb ik wel een eigen mening en soms zelfs een sterke mening, maar ik voel niet de noodzaak om die op dagelijkse basis overal te ventileren. Ik ben niet zo heel goed in ruziemaken en conflictvermijdend. Ik word ook wel vaak een pleaser genoemd en daar wil ik vanaf. Hoe leer ik om meer tegengas te geven? Ik snap gewoon nooit hoe dat moet. Als iemand een politiek relaas afsteekt en ik ben het ermee eens, moet ik dan het tegenovergestelde beweren? Is dat dan tegengas?

Vaak als iemand initiatief toont om iets te doen ben ik heel meegaand. Ik kom zelf met te weinig (spannende) initiatieven. Ik kom niet verder dan een hapje eten ergens, een avondje bios, een citytrip, een terrasje of het theater. Ik ben gewoon vrij saai en introvert, maar zou graag leren om wat spannender te worden en meer tegengas te bieden.
Alle reacties Link kopieren Quote
vaniteifear schreef:
24-02-2023 07:21
Bedankt voor je reactie! :)

Er kan zeker een kern van waarheid in zitten hoor, daarin probeer ik ook een beetje de balans te vinden. Ik pas me inderdaad makkelijk aan anderen aan. Ik denk dat er wel een stukje angst bij mij zit, dat iets dat ik zeg tot een conflict zou kunnen leiden. Misschien ga ik daardoor eerder over mijn grenzen dan dat ik duidelijkheid bied in wat ik wel en niet wil.

Voorbeeld: een goede vriendin en ik wonen een eindje uit elkaar, een kilometer of 75. Als we afspreken is dat altijd bij haar, terwijl ik met het OV moet komen (en daar dus 2,5 uur enkele reis mee bezig ben) en nog gebonden ben aan het middagslaapje van de jongste. Mijn kind is dus altijd ontregeld als we daar vandaan komen. Andersom komt zij nooit naar mij, althans, het is nu één keer gebeurd.
Ik zeg er nooit wat van als we weer afspreken, want ik wil niet de indruk wekken dat ik geen moeite wil doen voor haar. Zij maakt er ook echt werk van als ik naar haar toe kom, haalt dingen in huis die ik lekker vind en kookt dan. Ik ben ook bang voor afwijzing, dat als ik haar uitnodig het niet kan. Er zijn een paar belemmerende factoren aan haar kant waar ik ook rekening mee moet houden (rijdt niet graag, nachtblindheid etc.) Op zulke momenten baal ik even maar zet ik me er toch maar weer overheen.
Voor jou is het toch ook lastig? Niet invullen voor een ander. Volgende keer vraag je of ze jouw kant op komt. En als ze niet wil rijden, kan ze met het ov, dat doe jij ook... met kind.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
vaniteifear schreef:
24-02-2023 07:21
Bedankt voor je reactie! :)

Er kan zeker een kern van waarheid in zitten hoor, daarin probeer ik ook een beetje de balans te vinden. Ik pas me inderdaad makkelijk aan anderen aan. Ik denk dat er wel een stukje angst bij mij zit, dat iets dat ik zeg tot een conflict zou kunnen leiden. Misschien ga ik daardoor eerder over mijn grenzen dan dat ik duidelijkheid bied in wat ik wel en niet wil.

Voorbeeld: een goede vriendin en ik wonen een eindje uit elkaar, een kilometer of 75. Als we afspreken is dat altijd bij haar, terwijl ik met het OV moet komen (en daar dus 2,5 uur enkele reis mee bezig ben) en nog gebonden ben aan het middagslaapje van de jongste. Mijn kind is dus altijd ontregeld als we daar vandaan komen. Andersom komt zij nooit naar mij, althans, het is nu één keer gebeurd.
Ik zeg er nooit wat van als we weer afspreken, want ik wil niet de indruk wekken dat ik geen moeite wil doen voor haar. Zij maakt er ook echt werk van als ik naar haar toe kom, haalt dingen in huis die ik lekker vind en kookt dan. Ik ben ook bang voor afwijzing, dat als ik haar uitnodig het niet kan. Er zijn een paar belemmerende factoren aan haar kant waar ik ook rekening mee moet houden (rijdt niet graag, nachtblindheid etc.) Op zulke momenten baal ik even maar zet ik me er toch maar weer overheen.
En, als ik zo vrij mag zijn een beetje door te vragen over je angst dat het tot een conflict leidt als je je niet aanpast: waar ben je dan bang voor? Wat is voor jou het ergst mogelijke resultaat van het conflict? Dat je wordt afgewezen? Dat je niet goed genoeg bent zoals je bent? Dat je een fout blijkt te hebben gemaakt? Dat de ander er vandoor gaat? Dat je alleen blijft?
Meestal helpt het om bij jezelf na te gaan wat er nog een laagje dieper onder zit. Je bent waarschijnlijk niet bang voor het conflict zelf, maar voor iets dat in jouw hoofd of gevoelsleven het gevolg kan zijn van het conflict. En het zou dus goed kunnen dat je met het pleasen, het aanpassen, het over je grenzen gaan, onbewust probeert te voorkomen dat je in die gevolgsituatie terecht komt.
Alle reacties Link kopieren Quote
vaniteifear schreef:
24-02-2023 07:21


Voorbeeld: een goede vriendin en ik wonen een eindje uit elkaar, een kilometer of 75. Als we afspreken is dat altijd bij haar, terwijl ik met het OV moet komen (en daar dus 2,5 uur enkele reis mee bezig ben) en nog gebonden ben aan het middagslaapje van de jongste. Mijn kind is dus altijd ontregeld als we daar vandaan komen. Andersom komt zij nooit naar mij, althans, het is nu één keer gebeurd.
Ik zeg er nooit wat van als we weer afspreken, want ik wil niet de indruk wekken dat ik geen moeite wil doen voor haar. Zij maakt er ook echt werk van als ik naar haar toe kom, haalt dingen in huis die ik lekker vind en kookt dan. Ik ben ook bang voor afwijzing, dat als ik haar uitnodig het niet kan. Er zijn een paar belemmerende factoren aan haar kant waar ik ook rekening mee moet houden (rijdt niet graag, nachtblindheid etc.) Op zulke momenten baal ik even maar zet ik me er toch maar weer overheen.
Ik snap het, want het is ook niet leuk om conflicten (zoals jij dat ervaart) te hebben. Maar het maakt soms wel heel snel duidelijk hoe belangrijk je bent voor anderen. Of belangrijk is niet het goede woord, hoeveel ze over hebben voor het contact. Je noemt geruststellend dat ze complicerende factoren hebt. Maar je hebt ze zelf ook, nl. OV en kind. In een vriendschap kom je élkaar tegemoet is toch wel voor mij belangrijk. Maar than again, daarmee vallen dan ook vriendschappen af. Wil je dat?

Ik heb zo'n zelfde vriendin en inmiddels heb ik al een half jaar geen contact meer opgenomen. Waarmee ik dus aangeef dat ik bereid ben de vriendschap op te geven. En dat is dus een lange vriendschap die al bijna 25 jaar teruggaat. Maar als ik 9 vd 10 keer naar de andere kant van het land moet (en ok, ze haalt idd een taartje in huis), niet vergetende dat ik ook nog eens ontzettend dure kosten maak telkens toen die benzine schreeuwend duur was/is en als ik al een paar keer heb aangegeven dat ik ook graag wat afwisseling daarin wil, maar dat initiatief komt niet, dan merk ik voor mezelf dat ik daarop afknap. Dan kun je de confrontatie aangaan (heb ik vriendelijk geprobeerd 3 x door aan te geven dat ik het scheef gegroeid vond) of besluiten dat je de vriendschap niet meer zo de moeite waard vind. Waarmee ik niet wil insinueren dat zij als mens niet de moeite waard is, want verder een leuke lieve trouwe vrouw. Mits je naar haar komt. Maar het is niet meer belangrijk genoeg voor mij om haar te blijven zien heb ik gemerkt en maak dan keuzes. Ik zit momenteel in die laatste fase. En dat is ok heb ik besloten. Soms scheiden wegen zich weer.

Het kan idd vaak betekenen dat op het moment dat je voor je eigen belangen opkomt, je daarmee mensen verliest. Je moet bereid zijn om dat als wisselgeld mee te nemen. Want dat kan een reële uitkomst zijn.
Hoerabanaan schreef:
24-02-2023 12:05

[...]

Het kan idd vaak betekenen dat op het moment dat je voor je eigen belangen opkomt, je daarmee mensen verliest. Je moet bereid zijn om dat als wisselgeld mee te nemen. Want dat kan een reële uitkomst zijn.
Ik herken mijzelf wel in wat vaniteifear schrijft. In tegenstelling tot haar was ik wel aan het pleasen. Persoonlijk is dat best een opgave als je nooit grenzen stelt in dergelijke situaties en altijd maar met de wind meegaat. Ik denk dat het ook een stukje eigenwaarde is wat het voor de één makkelijker maakt om grenzen aan te geven dan de ander. Daar komen ook dingen als gevoel van veiligheid en autonomie bij kijken. Ik denk dat de inhoud van het gesprek nog niet eens het moeilijkste is, maar eerder het creeren van nieuwe grenzen en jezelf er aan houden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Suniva schreef:
23-02-2023 19:28
Meneer wilde naar een parenclub, jij zei nee. Je gaf/geeft dus wel degelijk tegengas. Meneer houdt dus vooral van door hem geselecteerd tegengas.

Wat een enorm hol cliché, dat hele ‘ik wil tegengas’. Mijn ervaring met mensen die dat roepen is dat ze het willen, tot het moment dat je het ze daadwerkelijk geeft. Dan blijkt dat ze helemaal geen tegenspraak wensen.
Dit is inderdaad juist een voorbeeld van tegengas!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een geneuzel. Ik ben qua karakter ook wel een beetje zo. Maar ik heb ook echt daadwerkelijk de instelling: let's agree to disagree.

Ik begrijp mensen niet zo die een standpunt proberen op te dringen bij een ander. Want dat lukt bijna nooit en is ook onnodig. Laat ze lekker een eigen mening hebben.

Dat is niet omdat ik conflictvermijdend ben maar ik vind het zonde van mijn tijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
En als jij iets ECHT niet wil zeg je dat wel als ik zo het topic lees dus.

Klaar, slotje en door met je leven. Laat die mensen zich maar lekker met zichzelf bemoeien :lol:
Ik heb weer een situatie waarin ik te weinig tegengas geef of beter gezegd, mijn grenzen niet goed kan aangeven. Hiervoor wilde ik niet een heel apart topic openen, dus ik doe het hier even. Ik verwijder het later weer om niet herkend te worden.

Ik heb vorig jaar een vrouw ontmoet op Facebook. Ze had een oproepje geplaatst dat ze net was verhuisd en dat ze een leuke vrouw zocht om eens iets mee te doen. Pas recent hebben we eindelijk twee keer afgesproken, maar ik voelde de klik absoluut niet. We hebben niets gemeen, daarnaast is zij heel onaardig tegen personeel in het OV en andere gelegenheid waar we waren. Zij was echter direct heel enthousiast. We hebben kinderen in dezelfde leeftijd, dus ik besloot dat heel sporadisch afspreken met de kinderen wel kon. Ik wist gewoon niet hoe ik haar moest afkappen als ze zo enthousiast reageert dat ze hoopt op nog vele leuke uitstapjes met onze kinderen samen.

Het leek me een idee om het contact te laten verwateren. Af en toe stuurde ze een appje om iets af te spreken en ik gaf dan aan dat ik te druk was met het werk of bedacht een andere smoes. Nu recent stuurde ze ineens dat ze er compleet doorheen zat en niemand anders heeft, dus graag langs wilde komen. Ik heb geprobeerd aan te geven dat ik nog in mijn pyjama zat, mijn huis niet netjes was en ik bezig was met werken, maar de hints kwamen niet binnen en ik wilde haar ook niet keihard afkappen als ze er zo doorheen zit.

Toen ze hier was vertelde ze dat haar echtgenoot haar mishandelt en ze nu de scheiding inzet. Hij maakt haar thuis het leven zuur en heeft af en toe nodig om even haar hart te luchten bij iemand of uit huis weg te zijn met haar kinderen. Zo stom, nu heb ik gezegd dat ze altijd welkom is terwijl ik dat dus totáál niet bedoel. Maar ik wil iemand in zo'n situatie ook niet afkappen. Ik denk dan bij mezelf dat ik het ook fijn zou vinden om iemand te hebben als ik in haar situatie zit.

Zucht. Hoe geef ik mijn grenzen aan in zo'n situatie? Ik wil er wel zijn voor een medevrouw in een positie als die van haar. Aan de andere kant vind ik ons contact niet erg prettig. De vrouw in kwestie is heel erg bazig en alles moet precies zoals zij dat wil. Maar het voelt voor mij alsof ik geen grenzen mag stellen omdat zij in zo'n nare situatie zit.
Alle reacties Link kopieren Quote
vaniteifear schreef:
01-03-2023 08:27
Ik heb weer een situatie waarin ik te weinig tegengas geef of beter gezegd, mijn grenzen niet goed kan aangeven. Hiervoor wilde ik niet een heel apart topic openen, dus ik doe het hier even. Ik verwijder het later weer om niet herkend te worden.

Ik heb vorig jaar een vrouw ontmoet op Facebook. Ze had een oproepje geplaatst dat ze net was verhuisd en dat ze een leuke vrouw zocht om eens iets mee te doen. Pas recent hebben we eindelijk twee keer afgesproken, maar ik voelde de klik absoluut niet. We hebben niets gemeen, daarnaast is zij heel onaardig tegen personeel in het OV en andere gelegenheid waar we waren. Zij was echter direct heel enthousiast. We hebben kinderen in dezelfde leeftijd, dus ik besloot dat heel sporadisch afspreken met de kinderen wel kon. Ik wist gewoon niet hoe ik haar moest afkappen als ze zo enthousiast reageert dat ze hoopt op nog vele leuke uitstapjes met onze kinderen samen.

Het leek me een idee om het contact te laten verwateren. Af en toe stuurde ze een appje om iets af te spreken en ik gaf dan aan dat ik te druk was met het werk of bedacht een andere smoes. Nu recent stuurde ze ineens dat ze er compleet doorheen zat en niemand anders heeft, dus graag langs wilde komen. Ik heb geprobeerd aan te geven dat ik nog in mijn pyjama zat, mijn huis niet netjes was en ik bezig was met werken, maar de hints kwamen niet binnen en ik wilde haar ook niet keihard afkappen als ze er zo doorheen zit.

Toen ze hier was vertelde ze dat haar echtgenoot haar mishandelt en ze nu de scheiding inzet. Hij maakt haar thuis het leven zuur en heeft af en toe nodig om even haar hart te luchten bij iemand of uit huis weg te zijn met haar kinderen. Zo stom, nu heb ik gezegd dat ze altijd welkom is terwijl ik dat dus totáál niet bedoel. Maar ik wil iemand in zo'n situatie ook niet afkappen. Ik denk dan bij mezelf dat ik het ook fijn zou vinden om iemand te hebben als ik in haar situatie zit.

Zucht. Hoe geef ik mijn grenzen aan in zo'n situatie? Ik wil er wel zijn voor een medevrouw in een positie als die van haar. Aan de andere kant vind ik ons contact niet erg prettig. De vrouw in kwestie is heel erg bazig en alles moet precies zoals zij dat wil. Maar het voelt voor mij alsof ik geen grenzen mag stellen omdat zij in zo'n nare situatie zit.
Ik denk niet dat dit het moment is om op je strepen te gaan staan.
Ik zou het ook niet over mijn hart kunnen krijgen om in deze situatie te zeggen: ik vind ons contact niet prettig, ik stel voor dat we het hierbij laten. Mensen die hier tips voor hebben, ik ben benieuwd!
Wat eten we vanavond?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is helaas wat uit de hand gelopen aan jouw kant, want ik zou in een eerder stadium het contact al hebben stopgezet. Toch vind ik oprecht dat jij niet verplicht bent om het leiden van de rest van de wereld te dragen.

Kijk, als je het écht prima erbij kan hebben, dan moet je het doen. Maar het feit dat ze verder niemand heeft en een beginnende vriendschap al zo belast (want zo zie ik dat wel), zegt waarschijnlijk veel over haar. Er zullen wel vaker in haar leven mensen zijn afgehaakt door haar (bazige? claimende?) gedrag. En jij mag dat ook als je je niet prettig voelt bij haar.

Ik begrijp dat de vriendschap nog niet zo lang bestond en niet zo diep ging. Een 'uitmaak' gesprek kun je dan ook achterwege laten. Je kunt een kaartje sturen en aangeven dat je het heel vervelend vindt dat ze in zwaar weer zit, maar dat je er even over hebt nagedacht, maar dat je zelf ook niet zo lekker in je vel zit (eerlijk zijn mag, maar hoeft niet) en het contact niet verder wilt onderhouden en haar veel sterkte wensen met alles. Klaar.

Helaas zijn er mensen die ruiken dat er andere mensen zijn die grenzen moeilijk vinden en die hebben er zelf 0,0 problemen mee om over anderen heen te wandelen. Stop voor jezelf met dat soort over jou heen wandelaars. Dat zijn nl. geen lieve vrienden die oog hebben voor een ander. Dat zijn mensen die alleen oog hebben voor zichzelf. Wil je je daar voor lenen? Ik zou het zelf wel weten.

Sterkte met wat je ook beslist.
Zelf zou ik in dit geval heel laat, lauw en als ze het dan blijft proberen helemaal niet meer reageren op haar appjes. Chat verwijderen en dan zie je het zelf ook niet meer. Of als je dat niet wilt, neutraal aangeven dat jij niet de persoon bent die haar kan en wil helpen hiermee.

En als ze dan vervelend wordt is blokkeren de uiterste optie. Ik vind het nogal wat om iemand die je nauwelijks kent op te zadelen met je scheidingsproblematiek. Dat ze niemand anders heeft, is echt haar eigen probleem. Het gaat niet om haar welzijn maar om het jouwe. Stop ermee voordat je meegezogen wordt in haar ellende.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoerabanaan schreef:
01-03-2023 09:39
Ik begrijp dat de vriendschap nog niet zo lang bestond en niet zo diep ging. Een 'uitmaak' gesprek kun je dan ook achterwege laten. Je kunt een kaartje sturen en aangeven dat je het heel vervelend vindt dat ze in zwaar weer zit, maar dat je er even over hebt nagedacht, maar dat je zelf ook niet zo lekker in je vel zit (eerlijk zijn mag, maar hoeft niet) en het contact niet verder wilt onderhouden en haar veel sterkte wensen met alles. Klaar.
Heel erg mee eens.
Zelfs als iemand in scheiding ligt, mishandelt wordt door haar man enz mag jij je grenzen aangeven, je bent je broeders hoeder niet. Zij zit in deze situatie, zij heeft ermee te dealen, hoe keihard het ook klinkt.

De algehele tendens is dat je een depressieve man niet mag verlaten, een zieke vriendin niet mag laten vallen en een rouwende buurvrouw met eten moet overladen. Ik ben het daar niet mee eens.
Je mag in élke situatie áltijd voor jezelf kiezen.

Wat heb je te verliezen? Stel die vraag eens heel erg eerlijk aan jezelf!
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rooss4.0 schreef:
01-03-2023 10:29
Heel erg mee eens.
Zelfs als iemand in scheiding ligt, mishandelt wordt door haar man enz mag jij je grenzen aangeven, je bent je broeders hoeder niet. Zij zit in deze situatie, zij heeft ermee te dealen, hoe keihard het ook klinkt.

De algehele tendens is dat je een depressieve man niet mag verlaten, een zieke vriendin niet mag laten vallen en een rouwende buurvrouw met eten moet overladen. Ik ben het daar niet mee eens.
Je mag in élke situatie áltijd voor jezelf kiezen.

Wat heb je te verliezen? Stel die vraag eens heel erg eerlijk aan jezelf!
In zo'n situatie zou ik nog proberen aan te geven welke instanties er zijn om haar te helpen. Juist omdat dat soort mensen die hulp vaak echt even een zetje nodig hebben.

Maar om eerlijk te zijn, ze denkt nu dat ze bij jou terecht kan, ik zou nu een berichtje doen: joh, ik heb het op mij in laten werken en ik merk gewoon dat het heel veel met mij doet en dat ik dat er op dit moment niet bij kan hebben. Ik ben op dit moment niet het juiste persoon om jou te steunen. Ik vind dit erg vervelend, maar het leek bij handiger om dit jou nu te laten weten.

En dit dan nu versturen en niet op het moment dat ze om steun vraagt...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Er worden hier goede tips gegeven. En realiseer je ook dat ze misschien juíst bij jou terecht komt, omdat jij hierin geen of nauwelijks grenzen aangeeft terwijl anderen misschien allang hadden gezegd dat het niet de bedoeling is dat ze iedere keer bij hen uit komen huilen. Het is makkelijk gebruik maken van iemand die nooit nee zegt. En dat is denk ik ook niet hoe je het wil, toch?
Alle reacties Link kopieren Quote
vaniteifear schreef:
23-02-2023 18:27
Mijn exen kwamen inderdaad met dat soort ideeën. Parenclub, trio's, hele ongemakkelijke standjes. Op seksgebied ben ik sowieso een drama zo saai. Gewoon liefdevol in elkaar opgaan vind ik geweldig, van mij hoeven al die fratsen niet zo. Ik ben ook niet uitgesproken onderdanig of dominant. Saai dus.

Qua vriendschap kreeg ik het verwijt dat ik ook alles goed vind, nooit eens lekker tegengas durf te geven. Maar het is geen kwestie van durven, ik vond het gewoon niet nodig.
Parenclubs klinken juist erg gezapig.

Zou me niet zo laten beinvloeden door wat die mannen zeggen. Soms manipuleren mannen ook door te zeggen dat een vrouw saai/preuts oid is, als ze andere dingen willen wat betreft sex dan zij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou therapie regelen, je kan gewoon geen nee zeggen en bent erg pleaserig. Als je daar echt vanaf wil (ik krijg dat idee niet echt, maar misschien wil je dat wel echt) is daar echt genoeg hulp voor.

Dan leer je sneller om, met zo'n parenclubsukkel of een dame die je helemaal niet aardig vind, verder niets mee af te spreken. Hoef je ook later geen grenzen te gaan aangeven.
Jaja.
@Makreel: Ja, zoiets heb ik ook...ik vind het in deze situatie zo sneu. En natuurlijk is het niet mijn verantwoordelijkheid, maar ik vind het echt erg voor haar.

@Hoerabanaan: Ja, ik had het zeker al eerder moeten aangeven. Dat wou ik ook doen, maar ik lijk nooit echt over die streep te komen. En toen ze zo'n enthousiast appje stuurde waarin ze zei dat zij en haar kindje nog naar vele leuke uitstapjes uitkeken, voelde het te lullig om het nog te doen.

@Suniva: Ja, ik denk dat ik het op die manier ga doen inderdaad. Ik heb gisteren en vandaag gelukkig nog niks gehoord, dus rustig aan laten verwateren lijkt me voor nu de enige haalbare optie.

@Roos: Klopt hoor, het is ook niet mijn verantwoordelijkheid verder. Maar iemand in een moeilijke positie keihard dumpen, tja...ik vind het nogal wat. Als ik dan bij mezelf kijk wat ik te verliezen heb, is het toch een stukje angst dat zij mij pakt op mijn eigen zwakke punten.

@DianaF: Heel goed verwoord, ik denk dat ik haar dat ga appen als ik de moed heb gevonden.

@Meisje85: Nee, zeker niet hoe ik het wil...het is lastig.

@Harmonikaatje: Dat kan idd ook heel goed.

@LuciFee: Ja, ik wil er best graag vanaf. Waarom denk jij van niet? Ben ik wel nieuwsgierig naar.
Alle reacties Link kopieren Quote
vaniteifear schreef:
01-03-2023 13:27
dus rustig aan laten verwateren lijkt me voor nu de enige haalbare optie.
Denk je dat je dat kan? Ik schat nl. in dat het volgende moment dat je contact hebt het al binnen een paar zinnen gaat over hoe zwaar/moeilijk/verdrietig/eenzaam het is en jij dan vervolgens denkt dat je óók dán niet zal zeggen dat ze daarvoor niet bij jou moet zijn. Daarom kan ik me wel vinden in iemands opmerking die vraagt of je er écht vanaf wilt? Want dan moet je nl. dealen met het rotgevoel dat je krijgt om iemand teleur te stellen of niet aardig gevonden te worden. Ik denk dat de meeste mensen met pleasegedrag dat heel moeilijk te verdragen vinden. Dat een ander hen wel eens niet aardig kan vinden.

Ik vul dit nu in, dus vergeef me als ik fout zit. Maar dit zie ik wel bij de pleasers om me heen. Dit soort mensen en de kansen die ze bij jou proeven zegt nl. bijna altijd iets over jouzelf. Wat voor gevoel probeer jij te voorkomen?
is het toch een stukje angst dat zij mij pakt op mijn eigen zwakke punten.
Ik snap niet zo goed wat je met bovenstaande bedoelt? Wat bedoel je met pakken op? En wat bedoel je met
zwakke punten?
Hoerabanaan schreef:
01-03-2023 15:20
Denk je dat je dat kan? Ik schat nl. in dat het volgende moment dat je contact hebt het al binnen een paar zinnen gaat over hoe zwaar/moeilijk/verdrietig/eenzaam het is en jij dan vervolgens denkt dat je óók dán niet zal zeggen dat ze daarvoor niet bij jou moet zijn. Daarom kan ik me wel vinden in iemands opmerking die vraagt of je er écht vanaf wilt? Want dan moet je nl. dealen met het rotgevoel dat je krijgt om iemand teleur te stellen of niet aardig gevonden te worden. Ik denk dat de meeste mensen met pleasegedrag dat heel moeilijk te verdragen vinden. Dat een ander hen wel eens niet aardig kan vinden.

Ik vul dit nu in, dus vergeef me als ik fout zit. Maar dit zie ik wel bij de pleasers om me heen. Dit soort mensen en de kansen die ze bij jou proeven zegt nl. bijna altijd iets over jouzelf. Wat voor gevoel probeer jij te voorkomen?



Ik snap niet zo goed wat je met bovenstaande bedoelt? Wat bedoel je met pakken op? En wat bedoel je met
zwakke punten?
Daar zit ook zeker wat in, hoor. Ik vind de gedachte om niet aardig gevonden te worden niet heel fijn. Al besef ik ook dat er altijd mensen zullen zijn die mij niet aardig vinden, niemand wordt door de hele wereld aardig gevonden :biggrin: Maar het is ook weer niet zo (volgens mij) dat ik mijn gedrag daarop aanpas.

Met pakken op zwakke punten bedoel ik dat degene ineens mijn zwakke punten begint op te sommen. Dat is me helaas vaker dan eens gebeurd en ook flink blijven hangen. En dan geen opbouwende feedback, maar echt dingen als "je bent lelijk" of "je huis is rommelig" of zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lees het boek: ongezien opgegroeid, van Lindsey Gibson.

Er zal een wereld voor je opengaan en je zult, als je een beetje reflectief bent ingesteld, opeens inzien waarom je je gedraagt zoals je je gedraagt en op welke knoppen deze persoon kan drukken die je meteen terug voeren naar je jeugd.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Doreia* schreef:
01-03-2023 15:59
Lees het boek: ongezien opgegroeid, van Lindsey Gibson.

Er zal een wereld voor je opengaan en je zult, als je een beetje reflectief bent ingesteld, opeens inzien waarom je je gedraagt zoals je je gedraagt en op welke knoppen deze persoon kan drukken die je meteen terug voeren naar je jeugd.
O, ik ben benieuwd! Deze gaat op mijn leeslijstje.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat verhaal van die zielige mevrouw die verder niemand heeft: bedenk dat dat meestal niet voor niets zo is, daar heeft ze het waarschijnlijk met haar onaardige en claimerige gedrag ook wel een beetje naar gemaakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
vaniteifear schreef:
01-03-2023 15:24
niemand wordt door de hele wereld aardig gevonden :biggrin: Maar het is ook weer niet zo (volgens mij) dat ik mijn gedrag daarop aanpas.
Huh? Dit doe je nou toch juist wél? Je bent aan het pleasen en conflict aan het vermijden en alles als men jou maar niet onaardig vindt!

Of bedoel je wat anders?
.
Rooss4.0 schreef:
01-03-2023 16:34
Huh? Dit doe je nou toch juist wél? Je bent aan het pleasen en conflict aan het vermijden en alles als men jou maar niet onaardig vindt!

Of bedoel je wat anders?
Dat is toch afhankelijk met wat voor instelling je dat doet? Ik kan wel als een pleaser overkomen, maar ik ben iemand die heel zorgzaam is. Ben ik dan zorgzaam of een pleaser? Of is het en en?
Alle reacties Link kopieren Quote
vaniteifear schreef:
01-03-2023 15:24
Daar zit ook zeker wat in, hoor. Ik vind de gedachte om niet aardig gevonden te worden niet heel fijn. Al besef ik ook dat er altijd mensen zullen zijn die mij niet aardig vinden, niemand wordt door de hele wereld aardig gevonden :biggrin: Maar het is ook weer niet zo (volgens mij) dat ik mijn gedrag daarop aanpas.

Met pakken op zwakke punten bedoel ik dat degene ineens mijn zwakke punten begint op te sommen. Dat is me helaas vaker dan eens gebeurd en ook flink blijven hangen. En dan geen opbouwende feedback, maar echt dingen als "je bent lelijk" of "je huis is rommelig" of zo.
Dan laat je dus - samengevat - over je grenzen gaan omdat je aardig gevonden wil worden en omdat je bang bent dat iemand lelijke dingen tegen je gaat zeggen? Dan ga je dus volledig voorbij aan wat jijzelf belangrijk vindt of leuk vindt, of waar jij voor staat, alleen maar omdat anderen je anders niet aardig vinden of mogelijk onaardige dingen gaan zeggen?
De vraag is sowieso hoe reëel het is dat mensen zo zullen reageren. Het zou heel goed kunnen dat jij je in allerlei bochten aan het wringen bent om situaties te vermijden die helemaal niet gaan plaatsvinden. Maar los daarvan kan het niet anders dan óók pijnlijk voor je zijn om eigenlijk zo over je heen te laten lopen. Dus om een potentieel pijnlijke situatie te vermijden, manoeuvreer je je op voorhand al in een pijnlijke situatie.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven