Relaties
alle pijlers
Ik heb mijn man bedrogen... Hoe nu verder
maandag 6 februari 2023 om 11:37
Dag allemaal
Mijn 1e topic hier. Vind het enorm spannend om mijn gevoelens open en bloot te gooien maar ik ben op zoek naar dames/heren die in een soortgelijke situatie beland zijn en die er goed of slecht uitgekomen zijn. Neem dus rustig de tijd om onderstaand verhaal door te nemen.
Mijn partner en ik leerden elkaar 7 jaar geleden kennen op vakantie. Een onbezonnen vakantieliefde draaide eens terug in België uit op een echte relatie. Wij woonden 80km van elkaar weg maar niets hield ons tegen om bij elkaar te zijn. We waren helemaal halsoverkop verliefd.
Mijn partner is 8 jaar ouder en liet een hele wereld voor me open gaan. Leerde me genieten van het leven, was altijd optimistisch en zag het leven door een roze bril.
Na 3 jaar besloten we samen een huis te kopen in zijn provincie. Weg van mijn familie en vrienden. Ik veranderde van werk en ging er volledig voor.
2 jaar geleden hebben we ons mooie zoontje mogen verwelkomen. Ons gezin was compleet en niets kon ons tegenhouden.
Maar zoals in vele relatie was de komst van ons zoontje niet alleen een wonder en een prachtig geschenk, maar ook iets wat onze relatie een enorme deuk gegeven heeft.
Ik vond het heel confronterend dat mijn leven plots in het teken stond van iemand anders, een klein hulpeloos wezentje, en niet meer de focus op mezelf gelegd werd.
Door Corona hebben we financieel een flinke deuk gekregen. Ik heb tijdens mijn zwangerschap 6 maanden van een uitkering geleefd en hierdoor was ons spaarpotje serieus gedaald.
Mijn vriend begon zich meer en meer af te sluiten voor mij. Hij is nooit een prater geweest en verwerkt zijn gevoelens liever op zijn eigen manier.
Ik ben op zich wel een prater, maar enkel bij de juiste personen. Waar ik feedback bij krijg, wanneer ik stoot op een muur, keer ik snel ook in mezelf en stopt het gesprek.
Een klein jaar geleden kwam ons eerste echte dieptepunt. Ik besloot toen alleen voor enkele dagen met ons zoontje en mijn ouders naar de zon te trekken. Dit heeft onze relatie goed gedaan. Even afstand van elkaar, het gemis dat boven kwam.
Maar enkele weken later kwamen we opnieuw in hetzelfde cirkeltje terecht.
Mijn partner was niet meer de man waarop ik verliefd geworden was. En dat hoeft ook niet na 7 jaar. Maar zijn levensvreugde was weg. Hij was altijd boos en gefrustreerd. Er kwamen weinig mopjes, geen affectie meer. Ons zoontje weet niet wat liefhebben is. Hij ziet ons nooit knuffelen, nooit een kus. Alleen maar frustraties die worden uitgesproken. Ik voelde me meer en meer wegzakken in verdriet en ongeluk. Praten luktte niet tussen ons.
Ik ga graag eens uit met mijn vriendinnen. Iets drinken en daarna gaan dansen doe ik ontzettend graag. Al 7 jaar ga ik alleen met hun weg omdat het mijn vriend niks (meer) zegt. Hij heeft zijn tijd gehad zegt hij altijd, voor mij.
7 jaar lang ben ik nooit in de verleiding gekomen. Dat interesseerde mij ook niet, tot op de dag van vandaag zelf nog niet.
Maar eind november was er een jaarmarkt in mijn oude schoolbuurt. Iets waar we ieder jaar naartoe gaan met de vriendinnen. Dan drinken we in de plaatselijke cafés iets en er wordt gedanst.
Die avond kwam ik aan de praat met een kennis. Een jongen die ik van vroeger in het uitgaan ken maar die 3 jaar jonger is. We hebben de hele avond gebabbeld, verder niks speciaals.
De dag erna kreeg ik via instagram een berichtje of ik veilig thuis geraakt was.
Dat een jongen oprecht interesse toonde in me, wetende dat ik een partner en een kindje heb, dus zonder bijbedoelingen, spoorde me aan om hierop te antwoorden.
Dagen en weken gingen voorbij en geleidelijk aan hoorden we elkaar meer en meer. Ik was geïnteresseerd in zijn leven, zijn werk, zijn gedachtes. Hij in mijn leven, mijn kind, mijn relatie. En voor ik het wist zat ik 's avonds, wanneer mijn partner al sliep, nog uren met hem te praten. Over vanalles, maar nooit flirterig.
Ik wist op dat moment dat de vriendschap een beetje uit de hand aan het lopen was. Dat ik te veel belang hechtte aan een andere man. Maar mijn partner stuurde zelf geregeld nu en dan eens met een vrouwelijke collega of een vriendin. Ik zag er geen kwaad in en vond dat ik ook het recht had op een vriendschap.
Midden december was er een kerstmarkt in dezelfde regio als de jaarmarkt en ook hij was daar aanwezig. We hebben toen terug gepraat en ik merkte dat er nu wel een beetje geflirt werd en dat ik dat niet meteen erg vond... Hij was te dronken om nog zelf naar huis te rijden dus heb ik hem toen thuis af gezet. Er is toen niks gebeurt maar ik durfde dit ook niet thuis te vertellen. Mijn vriend zou vragen gaan stellen waarom ik iemand uberhaupt naar huis bracht en ik wou mijn vriendschap niet opgeven.
2 weken later moest ik toevallig naar een bepaalde stad voor het werk. Die jongen was daar toevallig ook en vroeg om even samen iets te gaan drinken. Ik heb hiermee ingestemd, ik wou hem graag terug zien. Helaas hebben we als afscheid toen gekust met elkaar.
Ik wist niet wat er me overkwam. Ik belde mijn beste vriendin op en vroeg haar om raad. Ik zou hem niet meer contacteren en het niet meer verder laten komen.
De volgende dag zocht hij toch terug contact en het was sterker dan mezelf... We spraken wel af elkaar niet meer te zien en het enkel te houden op een vriendschap. Maar ik zou wel werken aan mijn relatie. Die meer en meer op de achtergrond verdween.
Ik sprak later die week mijn partner aan. Over mijn gevoelens. Dat het voor mij nu of nooit was. Dat ik me onbegrepen en onbemind voelde en er dringend iets moest gebeuren.
Ook dat gesprek liep uit op een discussie. Waarbij we beiden onze frustraties aangaven maar niet tot een oplossing kwamen. Het gesprek viel weer stil.
Een week later, net na oudjaar zag ik hem opnieuw. Tijdens het uitgaan. Dit keer vroeg hij me opnieuw hem thuis af te zetten en toen hebben we opnieuw gekust. Ik weet het, ik had toen echt aan de rem moeten trekken. Maar het gevoel was op dat moment zo fijn.
Het voelde vertrouwd en ik was ervan overtuigd dat mijn partner me niet meer wou.
Het weekend erna hebben we seks gehad... 2x.
1x na het uitgaan. Plots en onverwachts.
De dag erna heel bewust.
Zondag keerde ik terug naar huis met een verschrikkelijk groot schuldgevoel. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had een gezin, een lief mooi braaf gezond kindje, een mooi huis, een man waar ik ooit zo dol op was.
Maar er was nu ook die andere persoon... Waar ik toch ergens gevoelens voor aan het krijgen was.
Mijn hoofd stond niet stil. Ik wist niet hoe ik hier nog uit moest geraken.
Tot mijn man vrijdag nacht een berichtje zag.... slaapwel met een hartje.
En dat zette de hele nachtmerrie op gang.
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Ik ben er zelf ook kapot van. Hoe heb ik mijn gezin deze hel kunnen aandoen...
De afgelopen week verbleef ik bij mijn moeder. Deels met mijn zoontje, deels alleen.
Komende week hebben we opnieuw een regeling. 3 dagen bij mij en 3 dagen bij hem. Vanaf zaterdag zou ik misschien ons huis terug in mogen. Maar dat is nog heel onzeker.
Al het contact met die jongen is verbroken sinds vorig weekend. Maar ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Dagelijks denk ik hoe het met hem zou gaan , hoe hij dit verwerkt, of het bij hem ook meer was dan een onbezonnen flirt,... Maar ik mag geen contact meer zoeken. Ik moet het doen voor mezelf maar ook naar mijn partner toe en mijn zoontje.
Hij is er nog niet aan uit of hij dit nog een kans wil geven. Hij weet niet hoe hij dit trauma ooit zal kunnen verwerken.
Ik heb donderdag aanstaande een eerste gesprek met een therapeut. Om al even mijn verhaal neer te leggen. Ik hoop op termijn samen te kunnen gaan maar dit zou zo een grote stap zijn voor hem.
Ik wil mijn gezin nog proberen te redden. Maar dat lukt niet als er nog iemand anders door mijn hoofd spookt. En ook niet wanneer ik niet zeker ben dat hij het uberhaupt nog wilt.
Het is zo een turbulente periode. Ik ga eraan onderdoor.
Ik eet niet meer, slaap zo slecht en neem kalmeringsmiddelen...
Ben op zoek naar mensen die ook dit soort situatie meegemaakt hebben en die willen delen hoe zij hier doorgekomen zijn...
Voel me hopeloos en alleen...
Veel liefs.
Mijn 1e topic hier. Vind het enorm spannend om mijn gevoelens open en bloot te gooien maar ik ben op zoek naar dames/heren die in een soortgelijke situatie beland zijn en die er goed of slecht uitgekomen zijn. Neem dus rustig de tijd om onderstaand verhaal door te nemen.
Mijn partner en ik leerden elkaar 7 jaar geleden kennen op vakantie. Een onbezonnen vakantieliefde draaide eens terug in België uit op een echte relatie. Wij woonden 80km van elkaar weg maar niets hield ons tegen om bij elkaar te zijn. We waren helemaal halsoverkop verliefd.
Mijn partner is 8 jaar ouder en liet een hele wereld voor me open gaan. Leerde me genieten van het leven, was altijd optimistisch en zag het leven door een roze bril.
Na 3 jaar besloten we samen een huis te kopen in zijn provincie. Weg van mijn familie en vrienden. Ik veranderde van werk en ging er volledig voor.
2 jaar geleden hebben we ons mooie zoontje mogen verwelkomen. Ons gezin was compleet en niets kon ons tegenhouden.
Maar zoals in vele relatie was de komst van ons zoontje niet alleen een wonder en een prachtig geschenk, maar ook iets wat onze relatie een enorme deuk gegeven heeft.
Ik vond het heel confronterend dat mijn leven plots in het teken stond van iemand anders, een klein hulpeloos wezentje, en niet meer de focus op mezelf gelegd werd.
Door Corona hebben we financieel een flinke deuk gekregen. Ik heb tijdens mijn zwangerschap 6 maanden van een uitkering geleefd en hierdoor was ons spaarpotje serieus gedaald.
Mijn vriend begon zich meer en meer af te sluiten voor mij. Hij is nooit een prater geweest en verwerkt zijn gevoelens liever op zijn eigen manier.
Ik ben op zich wel een prater, maar enkel bij de juiste personen. Waar ik feedback bij krijg, wanneer ik stoot op een muur, keer ik snel ook in mezelf en stopt het gesprek.
Een klein jaar geleden kwam ons eerste echte dieptepunt. Ik besloot toen alleen voor enkele dagen met ons zoontje en mijn ouders naar de zon te trekken. Dit heeft onze relatie goed gedaan. Even afstand van elkaar, het gemis dat boven kwam.
Maar enkele weken later kwamen we opnieuw in hetzelfde cirkeltje terecht.
Mijn partner was niet meer de man waarop ik verliefd geworden was. En dat hoeft ook niet na 7 jaar. Maar zijn levensvreugde was weg. Hij was altijd boos en gefrustreerd. Er kwamen weinig mopjes, geen affectie meer. Ons zoontje weet niet wat liefhebben is. Hij ziet ons nooit knuffelen, nooit een kus. Alleen maar frustraties die worden uitgesproken. Ik voelde me meer en meer wegzakken in verdriet en ongeluk. Praten luktte niet tussen ons.
Ik ga graag eens uit met mijn vriendinnen. Iets drinken en daarna gaan dansen doe ik ontzettend graag. Al 7 jaar ga ik alleen met hun weg omdat het mijn vriend niks (meer) zegt. Hij heeft zijn tijd gehad zegt hij altijd, voor mij.
7 jaar lang ben ik nooit in de verleiding gekomen. Dat interesseerde mij ook niet, tot op de dag van vandaag zelf nog niet.
Maar eind november was er een jaarmarkt in mijn oude schoolbuurt. Iets waar we ieder jaar naartoe gaan met de vriendinnen. Dan drinken we in de plaatselijke cafés iets en er wordt gedanst.
Die avond kwam ik aan de praat met een kennis. Een jongen die ik van vroeger in het uitgaan ken maar die 3 jaar jonger is. We hebben de hele avond gebabbeld, verder niks speciaals.
De dag erna kreeg ik via instagram een berichtje of ik veilig thuis geraakt was.
Dat een jongen oprecht interesse toonde in me, wetende dat ik een partner en een kindje heb, dus zonder bijbedoelingen, spoorde me aan om hierop te antwoorden.
Dagen en weken gingen voorbij en geleidelijk aan hoorden we elkaar meer en meer. Ik was geïnteresseerd in zijn leven, zijn werk, zijn gedachtes. Hij in mijn leven, mijn kind, mijn relatie. En voor ik het wist zat ik 's avonds, wanneer mijn partner al sliep, nog uren met hem te praten. Over vanalles, maar nooit flirterig.
Ik wist op dat moment dat de vriendschap een beetje uit de hand aan het lopen was. Dat ik te veel belang hechtte aan een andere man. Maar mijn partner stuurde zelf geregeld nu en dan eens met een vrouwelijke collega of een vriendin. Ik zag er geen kwaad in en vond dat ik ook het recht had op een vriendschap.
Midden december was er een kerstmarkt in dezelfde regio als de jaarmarkt en ook hij was daar aanwezig. We hebben toen terug gepraat en ik merkte dat er nu wel een beetje geflirt werd en dat ik dat niet meteen erg vond... Hij was te dronken om nog zelf naar huis te rijden dus heb ik hem toen thuis af gezet. Er is toen niks gebeurt maar ik durfde dit ook niet thuis te vertellen. Mijn vriend zou vragen gaan stellen waarom ik iemand uberhaupt naar huis bracht en ik wou mijn vriendschap niet opgeven.
2 weken later moest ik toevallig naar een bepaalde stad voor het werk. Die jongen was daar toevallig ook en vroeg om even samen iets te gaan drinken. Ik heb hiermee ingestemd, ik wou hem graag terug zien. Helaas hebben we als afscheid toen gekust met elkaar.
Ik wist niet wat er me overkwam. Ik belde mijn beste vriendin op en vroeg haar om raad. Ik zou hem niet meer contacteren en het niet meer verder laten komen.
De volgende dag zocht hij toch terug contact en het was sterker dan mezelf... We spraken wel af elkaar niet meer te zien en het enkel te houden op een vriendschap. Maar ik zou wel werken aan mijn relatie. Die meer en meer op de achtergrond verdween.
Ik sprak later die week mijn partner aan. Over mijn gevoelens. Dat het voor mij nu of nooit was. Dat ik me onbegrepen en onbemind voelde en er dringend iets moest gebeuren.
Ook dat gesprek liep uit op een discussie. Waarbij we beiden onze frustraties aangaven maar niet tot een oplossing kwamen. Het gesprek viel weer stil.
Een week later, net na oudjaar zag ik hem opnieuw. Tijdens het uitgaan. Dit keer vroeg hij me opnieuw hem thuis af te zetten en toen hebben we opnieuw gekust. Ik weet het, ik had toen echt aan de rem moeten trekken. Maar het gevoel was op dat moment zo fijn.
Het voelde vertrouwd en ik was ervan overtuigd dat mijn partner me niet meer wou.
Het weekend erna hebben we seks gehad... 2x.
1x na het uitgaan. Plots en onverwachts.
De dag erna heel bewust.
Zondag keerde ik terug naar huis met een verschrikkelijk groot schuldgevoel. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had een gezin, een lief mooi braaf gezond kindje, een mooi huis, een man waar ik ooit zo dol op was.
Maar er was nu ook die andere persoon... Waar ik toch ergens gevoelens voor aan het krijgen was.
Mijn hoofd stond niet stil. Ik wist niet hoe ik hier nog uit moest geraken.
Tot mijn man vrijdag nacht een berichtje zag.... slaapwel met een hartje.
En dat zette de hele nachtmerrie op gang.
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Ik ben er zelf ook kapot van. Hoe heb ik mijn gezin deze hel kunnen aandoen...
De afgelopen week verbleef ik bij mijn moeder. Deels met mijn zoontje, deels alleen.
Komende week hebben we opnieuw een regeling. 3 dagen bij mij en 3 dagen bij hem. Vanaf zaterdag zou ik misschien ons huis terug in mogen. Maar dat is nog heel onzeker.
Al het contact met die jongen is verbroken sinds vorig weekend. Maar ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Dagelijks denk ik hoe het met hem zou gaan , hoe hij dit verwerkt, of het bij hem ook meer was dan een onbezonnen flirt,... Maar ik mag geen contact meer zoeken. Ik moet het doen voor mezelf maar ook naar mijn partner toe en mijn zoontje.
Hij is er nog niet aan uit of hij dit nog een kans wil geven. Hij weet niet hoe hij dit trauma ooit zal kunnen verwerken.
Ik heb donderdag aanstaande een eerste gesprek met een therapeut. Om al even mijn verhaal neer te leggen. Ik hoop op termijn samen te kunnen gaan maar dit zou zo een grote stap zijn voor hem.
Ik wil mijn gezin nog proberen te redden. Maar dat lukt niet als er nog iemand anders door mijn hoofd spookt. En ook niet wanneer ik niet zeker ben dat hij het uberhaupt nog wilt.
Het is zo een turbulente periode. Ik ga eraan onderdoor.
Ik eet niet meer, slaap zo slecht en neem kalmeringsmiddelen...
Ben op zoek naar mensen die ook dit soort situatie meegemaakt hebben en die willen delen hoe zij hier doorgekomen zijn...
Voel me hopeloos en alleen...
Veel liefs.
maandag 6 februari 2023 om 12:28
Vraag jezelf af waarom je deze relatie nog wilt redden. Jij bent al langere tijd ongelukkig. En deze affaire is geen ongelukje maar iets dat langere tijd gaande was. Met meerdere contacten. Je hebt de kans gehad hier eerder uit te stappen en daar niet voor gekozen. En zelfs nu zit deze man nog in je hoofd.
Vraag jezelf af. Kies ik bewust voor mijn eigen partner om wie hij is als persoon? Of kies ik voor alle randzaken die aan hem vast hangen (een huis, relatie willen hebben, jullie kind, leven dat je kent, niet alleen willen of kunnen zijn etc).
Vraag jezelf af. Kies ik bewust voor mijn eigen partner om wie hij is als persoon? Of kies ik voor alle randzaken die aan hem vast hangen (een huis, relatie willen hebben, jullie kind, leven dat je kent, niet alleen willen of kunnen zijn etc).
maandag 6 februari 2023 om 12:29
We zijn allemaal mensen en wat je hebt gedaan is qua je relatie uiteraard geen constructieve oplossing geweest.
Je zult een keuze moeten maken: of voor je relatie gaan, voor een ma die nu niet meer de grapjas is op wie je bent gevallen en bij wie de vlinders door je actie weg zijn.
Dan moet JIJ aan de bak.
Met de man wiens hart je hebt gebroken.
En al wil je geen relatie, jullie hebben een kind dus je zit nog een aantal jaren aan deze man vast. Dus je zult iets moeten qua netjes afronden.
Er zijn daarnaast natuurlijk meer mannen dan eentje die weet dat je een relatie hebt en een kind, en de jacht inzet, of de man die je thuis hebt en waarmee je alleen maar ruzie maakt.
Misschien even pas op de plaats maken.
Je zult een keuze moeten maken: of voor je relatie gaan, voor een ma die nu niet meer de grapjas is op wie je bent gevallen en bij wie de vlinders door je actie weg zijn.
Dan moet JIJ aan de bak.
Met de man wiens hart je hebt gebroken.
En al wil je geen relatie, jullie hebben een kind dus je zit nog een aantal jaren aan deze man vast. Dus je zult iets moeten qua netjes afronden.
Er zijn daarnaast natuurlijk meer mannen dan eentje die weet dat je een relatie hebt en een kind, en de jacht inzet, of de man die je thuis hebt en waarmee je alleen maar ruzie maakt.
Misschien even pas op de plaats maken.
maandag 6 februari 2023 om 12:30
Volgens mij komt er in iedere relatie wel een punt dat de een of de ander iemand tegenkomt die allemaal kriebels brengt. Heel normaal.
Het wordt pas een ding als je er wat mee doet. En dat heb je gedaan. En dit zijn de consequenties.
Dus ja, je kunt vergiffenis vragen om je gezin te redden. Als dat is wat je echt wil. Maar zou eerst eens goed nadenken wát je nou precies wil. En dan kan je man uiteindelijk een keuze maken of hij verder wil met jou.
En ja, die andere man was een vlucht.
Het wordt pas een ding als je er wat mee doet. En dat heb je gedaan. En dit zijn de consequenties.
Dus ja, je kunt vergiffenis vragen om je gezin te redden. Als dat is wat je echt wil. Maar zou eerst eens goed nadenken wát je nou precies wil. En dan kan je man uiteindelijk een keuze maken of hij verder wil met jou.
En ja, die andere man was een vlucht.
I wanna live my life with the volume full!
maandag 6 februari 2023 om 12:31
Precies. En nu wil hij vast wel een open relatie.Star⁴ schreef: ↑06-02-2023 12:19Klinkt echt als een optie ja:
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Zelfs als hij akkoord gaat, is dat puur omdat hij TO niet kwijt wil, wat ben je dan voor iemand als je dat uberhaupt een optie vind nu?
Wat een onzin.
Jaja.
maandag 6 februari 2023 om 12:32
suikerspinx schreef: ↑06-02-2023 12:16Optie 3:
Open relatie beginnen, als beide dat zien zitten?
Moet je wel kunnen ik zou dat niet kunnen uit jaloezie, maar he voor sommige werkt dit uitstekend.
Met deze basis? De bekende misvatting over een open relatie, je mag neuken met wie je wil wanneer je wil...
Een open relatie is enorm gebaseerd op vertrouwen en eerlijkheid. Dus dat is in dit geval gedoemd te mislukken.
TO jij moet het tempo van je partner hierin volgen wanneer je wil dat jullie relatie een doorstart kan maken. Hij is logischerwijs enorm gekwetst en je kan hem op dit moment emotioneel niet bereiken. Hij heeft tijd nodig en die moet jij hem geven. Als je zelf met deze relatie door wil gaan natuurlijk, en je partner ook. Maar als dat zo is dan is zijn tempo leidend. En dan kan het nog zo zijn dat hij na 1 jaar besluit toch niet meer verder te willen gaan.
Als hij die berichten niet zelf gelezen had, had je het hem dan wel zelf verteld? Of was je doorgegaan met deze flirt omdat je de aandacht en spanning zo miste?
maandag 6 februari 2023 om 12:44
Dat nu steeds ‘moeten denken’ aan die scharrel is gewoon vluchten in een droomwereldje uit de zelfgecreëerde nachtmerrie op zijn best of op zijn slechtst ingegeven door ‘jeuk’.
Of het huwelijk nog te redden is heb je zelf niet meer in handen, je kunt hooguit een plan van aanpak bedenken en dat voorleggen. Misschien wil je man het nog proberen, misschien wil hij er de stekker uittrekken. Je zit nu op het wachtbankje.
Wat ik zou doen: mij concentreren op de belangrijkste man in mijn leven, mijn zoon. Bedenken wat voor moeder je wil zijn, wat je wil bieden en daar naar handelen. Of jouw man er de stekker uittrekt of wil doorstarten: je hebt bergen werk voor je liggen. Lieg niet langer tegen jezelf en iedereen om je heen, ga aan de slag. Dan heb je niet eens tijd om alles te analyseren en over die kerel na te denken. Jouw zoontje heeft niets aan een stervende zwaan die de hoofdrol in haar eigen drama speelt. Dat het fout was weet je zelf ook maar nu is het tijd om jezelf te herpakken.
Of het huwelijk nog te redden is heb je zelf niet meer in handen, je kunt hooguit een plan van aanpak bedenken en dat voorleggen. Misschien wil je man het nog proberen, misschien wil hij er de stekker uittrekken. Je zit nu op het wachtbankje.
Wat ik zou doen: mij concentreren op de belangrijkste man in mijn leven, mijn zoon. Bedenken wat voor moeder je wil zijn, wat je wil bieden en daar naar handelen. Of jouw man er de stekker uittrekt of wil doorstarten: je hebt bergen werk voor je liggen. Lieg niet langer tegen jezelf en iedereen om je heen, ga aan de slag. Dan heb je niet eens tijd om alles te analyseren en over die kerel na te denken. Jouw zoontje heeft niets aan een stervende zwaan die de hoofdrol in haar eigen drama speelt. Dat het fout was weet je zelf ook maar nu is het tijd om jezelf te herpakken.
maandag 6 februari 2023 om 12:52
Even goed bedenken wat je wil en als je nog verder wil kijken wat je man wil en kan, richt je idd op je zoontje dat hij niet teveel de dupe wordt van deze situatie. Jammer dat jullie niet eerder een oplossing hebben kunnen vinden voor het gemis dat jij voelde door open te praten en of eraan te werken of uit elkaar te gaan, nu met dat vreemdgaan zit je ook nog eens met een grote vertrouwensbreuk en verdriet dat je je man aan hebt gedaan. Een helaas hebben we gekust en dat je totaal onverwachts seks heb gehad zijn kletspraatjes, ze was er zelf bij en als je eenmaal begint te flirten en de spanning oplooopt weet je dat je fout zit dus als je dan toch doorgaat wees dan wel zo moedig om gewoon toe te geven wat je bewust gedaan hebt ipv van toe doen of je het overkwam, dat vind ik nooit te begrijpen van vreemdgangers, ze kunnen er nooit wat aandoen, het overkomt ze b bla bla bla
maandag 6 februari 2023 om 13:07
Bedankt voor jullie reacties allemaal.
Ik begrijp dat velen van jullie met vragen zitten.
Voor alle duidelijkheid. Ik praat niks over mezelf goed. Ik hebben een laffe, domme beslissing gemaakt. En bovenal zeer bewust. En steek mijn hoofd niet in het zand.
Ik heb gewoon het hele verhaal neergetypt om het in een context te plaatsen.
Ik begrijp dat ik mijn partner en mijn zoontje hiermee heel veel pijn gedaan heb. En alleen aan mezelf dacht.
We maakten iedere dag ruzie, we maakten elkaar zeer ongelukkig. Ons grootste probleem was en is nog steeds communicatie. En als we willen dat het ooit nog goed komt tussen ons zullen we hieraan eerst moeten werken.
We hebben net nog een gesprek gehad. En alle frustraties van de afgelopen maanden op tafel gegooid. Hij wil voorlopig niet definitief er een streep onder trekken.
Ik wil niks liever dan een veilige thuis creëren voor ons zoontje. En ik zie nogaltijd mogelijkheden voor ons als gezin. Maar nu kan ik niet anders dan afwachten of hij dit ooit een plaats zou kunnen/willen geven.
Om zomaar de handdoek nu in de ring te gooien omdat ik nog ergens een gevoel koester voor iemand anders vind ik te voorbarig. Want dat is wat sommigen ook reageren.
Ik vind als mijn man ook ooit op een punt kan/wil komen waarop hij kan reflecteren hoe wij als gezin waren, los van het vreemdgaan, en hier ook aan wil werken, er een toekomst voor ons nog weggelegd is.
Maar nogmaals... Ik zoek geen medelijden of sympathie over wat ik gedaan heb. Het blijft de ergste en onomkeerbare fout die ik kon maken en heb daar nu (veel te laat) spijt van.
Ik begrijp dat velen van jullie met vragen zitten.
Voor alle duidelijkheid. Ik praat niks over mezelf goed. Ik hebben een laffe, domme beslissing gemaakt. En bovenal zeer bewust. En steek mijn hoofd niet in het zand.
Ik heb gewoon het hele verhaal neergetypt om het in een context te plaatsen.
Ik begrijp dat ik mijn partner en mijn zoontje hiermee heel veel pijn gedaan heb. En alleen aan mezelf dacht.
We maakten iedere dag ruzie, we maakten elkaar zeer ongelukkig. Ons grootste probleem was en is nog steeds communicatie. En als we willen dat het ooit nog goed komt tussen ons zullen we hieraan eerst moeten werken.
We hebben net nog een gesprek gehad. En alle frustraties van de afgelopen maanden op tafel gegooid. Hij wil voorlopig niet definitief er een streep onder trekken.
Ik wil niks liever dan een veilige thuis creëren voor ons zoontje. En ik zie nogaltijd mogelijkheden voor ons als gezin. Maar nu kan ik niet anders dan afwachten of hij dit ooit een plaats zou kunnen/willen geven.
Om zomaar de handdoek nu in de ring te gooien omdat ik nog ergens een gevoel koester voor iemand anders vind ik te voorbarig. Want dat is wat sommigen ook reageren.
Ik vind als mijn man ook ooit op een punt kan/wil komen waarop hij kan reflecteren hoe wij als gezin waren, los van het vreemdgaan, en hier ook aan wil werken, er een toekomst voor ons nog weggelegd is.
Maar nogmaals... Ik zoek geen medelijden of sympathie over wat ik gedaan heb. Het blijft de ergste en onomkeerbare fout die ik kon maken en heb daar nu (veel te laat) spijt van.
maandag 6 februari 2023 om 13:08
Bedankt voor je reactie. Hier put ik wat energie uit. Ik moet verder voor mijn zoontje. Ongeacht wat het ons als gezin nog brengt.lemoos2 schreef: ↑06-02-2023 12:44Dat nu steeds ‘moeten denken’ aan die scharrel is gewoon vluchten in een droomwereldje uit de zelfgecreëerde nachtmerrie op zijn best of op zijn slechtst ingegeven door ‘jeuk’.
Of het huwelijk nog te redden is heb je zelf niet meer in handen, je kunt hooguit een plan van aanpak bedenken en dat voorleggen. Misschien wil je man het nog proberen, misschien wil hij er de stekker uittrekken. Je zit nu op het wachtbankje.
Wat ik zou doen: mij concentreren op de belangrijkste man in mijn leven, mijn zoon. Bedenken wat voor moeder je wil zijn, wat je wil bieden en daar naar handelen. Of jouw man er de stekker uittrekt of wil doorstarten: je hebt bergen werk voor je liggen. Lieg niet langer tegen jezelf en iedereen om je heen, ga aan de slag. Dan heb je niet eens tijd om alles te analyseren en over die kerel na te denken. Jouw zoontje heeft niets aan een stervende zwaan die de hoofdrol in haar eigen drama speelt. Dat het fout was weet je zelf ook maar nu is het tijd om jezelf te herpakken.
maandag 6 februari 2023 om 13:12
Dat vind ik inderdaad moeilijk om voor mezelf uit te maken. Natuurlijk heb ik altijd heel lang van deze man gehouden maar was het gevoel de laatste tijd even zoek...evelien2010 schreef: ↑06-02-2023 12:28Vraag jezelf af waarom je deze relatie nog wilt redden. Jij bent al langere tijd ongelukkig. En deze affaire is geen ongelukje maar iets dat langere tijd gaande was. Met meerdere contacten. Je hebt de kans gehad hier eerder uit te stappen en daar niet voor gekozen. En zelfs nu zit deze man nog in je hoofd.
Vraag jezelf af. Kies ik bewust voor mijn eigen partner om wie hij is als persoon? Of kies ik voor alle randzaken die aan hem vast hangen (een huis, relatie willen hebben, jullie kind, leven dat je kent, niet alleen willen of kunnen zijn etc).
Maar dat zullen misschien meer koppels aan de hand hebben?
Ik weet het niet... Mijn hoofd maakt overuren.
maandag 6 februari 2023 om 13:15
Een relatie kun je niet in je eentje redden.
Wel in je eentje naar de gallemiezen helpen.
Je man is emotioneel niet beschikbaar voor jou.
Jij bent fysiek naar een ander gegaan.
De vraag is of hij bereid is het emotionele werk te gaan doen om jullie weer een veilige, betrouwbare, fijne relatie te geven.
De vraag is of jij bereid bent je ogen in je zak te stoppen.
Wel in je eentje naar de gallemiezen helpen.
Je man is emotioneel niet beschikbaar voor jou.
Jij bent fysiek naar een ander gegaan.
De vraag is of hij bereid is het emotionele werk te gaan doen om jullie weer een veilige, betrouwbare, fijne relatie te geven.
De vraag is of jij bereid bent je ogen in je zak te stoppen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 6 februari 2023 om 13:43
Dat doe je anders precies.ChemeneEsmee012 schreef: ↑06-02-2023 12:24Iedereen zo veroordelend….
Eerlijk gezegd snap ik je wel!
We zijn ook maar mensen en willen geliefd worden!
Dit zegt niet dat ik goed praat wat je gedaan hebt..
Jaja.
maandag 6 februari 2023 om 13:54
Wat een rare opmerking. Zelfs al zou mijn vriend vreemdgaan heb IK nog steeds werkelijk geen enkele behoefte om dan ineens maar een ander te gaan 'doen'. Want totaal geen seksuele interesse in iemand anders. Ook zou ik hem ALS ik hem al zou vergeven echt niet accepteren dat het nog een keer zou gebeuren. Dan is ie echt exit.suikerspinx schreef: ↑06-02-2023 12:16Optie 3:
Open relatie beginnen, als beide dat zien zitten?
Moet je wel kunnen ik zou dat niet kunnen uit jaloezie, maar he voor sommige werkt dit uitstekend.
maandag 6 februari 2023 om 14:06
Dat is geen goed idee met deze basis. Haar man is erachter gekomen dat zij vreemd is gegaan en hij is er kapot van en blijft maar huilen. Zoalssuikerspinx schreef: ↑06-02-2023 12:16Optie 3:
Open relatie beginnen, als beide dat zien zitten?
Moet je wel kunnen ik zou dat niet kunnen uit jaloezie, maar he voor sommige werkt dit uitstekend.
Mrs Morrison al schreef ´zo is een open relatie gebaseerd op eerlijkheid en vertrouwen. En in dit geval is het verdoemd te mislukken.´ Daar ben
ik het helemaal mee eens.
Je pense donc je suis
maandag 6 februari 2023 om 14:14
Je was niet meer tevreden over je man.
Kan.
Je besloot vreemd te gaan.
Niet heel eerlijk van je, het was een vrije keuze, kan.
Keuzes hebben gevolgen. Je vreemdgaan werd ontdekt. Het had anders nog lang door kunnen gaan. Je huwelijk is zowat voorbij. Nou, ik hoop voor jou dat het het waard was, maar eigenlijk weet je het antwoord hierop ook wel.
Sluit het huwelijk zo respectvol mogelijk af en ga als co-ouder verder. En mocht je ooit weer een nieuwe partner krijgen; belazer die dan nooit.
Kan.
Je besloot vreemd te gaan.
Niet heel eerlijk van je, het was een vrije keuze, kan.
Keuzes hebben gevolgen. Je vreemdgaan werd ontdekt. Het had anders nog lang door kunnen gaan. Je huwelijk is zowat voorbij. Nou, ik hoop voor jou dat het het waard was, maar eigenlijk weet je het antwoord hierop ook wel.
Sluit het huwelijk zo respectvol mogelijk af en ga als co-ouder verder. En mocht je ooit weer een nieuwe partner krijgen; belazer die dan nooit.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
maandag 6 februari 2023 om 14:48
Ik pik dit stukje ff eruit:
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Ik ben er zelf ook kapot van. Hoe heb ik mijn gezin deze hel kunnen aandoen...
Ik vind dit heel erg om te lezen en zoals je zelf ook al schrijft zo is de communicatie tussen jullie gewoon erg slecht. Gezien al die problemen van jullie dan hadden jullie beter eerder samen kunnen praten of eventueel in therapie kunnen gaan om aan jullie problemen te werken en jullie communicatie te verbeteren (goede communicatie is een van de belangrijkste dingen in een relatie) dan had dit misschien niet zo ver hoeven komen.
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Ik ben er zelf ook kapot van. Hoe heb ik mijn gezin deze hel kunnen aandoen...
Ik vind dit heel erg om te lezen en zoals je zelf ook al schrijft zo is de communicatie tussen jullie gewoon erg slecht. Gezien al die problemen van jullie dan hadden jullie beter eerder samen kunnen praten of eventueel in therapie kunnen gaan om aan jullie problemen te werken en jullie communicatie te verbeteren (goede communicatie is een van de belangrijkste dingen in een relatie) dan had dit misschien niet zo ver hoeven komen.
Je pense donc je suis
maandag 6 februari 2023 om 15:16
dit had je voor je vreemdging moeten eisen. Je wens is namelijk niet verkeerd, ondanks dat dit een beetje voelt alsof je alsnog alle schuld bij hem wil neerleggen.safethenation schreef: ↑06-02-2023 13:07Bedankt voor jullie reacties allemaal.
Ik begrijp dat velen van jullie met vragen zitten.
Voor alle duidelijkheid. Ik praat niks over mezelf goed. Ik hebben een laffe, domme beslissing gemaakt. En bovenal zeer bewust. En steek mijn hoofd niet in het zand.
Ik heb gewoon het hele verhaal neergetypt om het in een context te plaatsen.
Ik begrijp dat ik mijn partner en mijn zoontje hiermee heel veel pijn gedaan heb. En alleen aan mezelf dacht.
We maakten iedere dag ruzie, we maakten elkaar zeer ongelukkig. Ons grootste probleem was en is nog steeds communicatie. En als we willen dat het ooit nog goed komt tussen ons zullen we hieraan eerst moeten werken.
We hebben net nog een gesprek gehad. En alle frustraties van de afgelopen maanden op tafel gegooid. Hij wil voorlopig niet definitief er een streep onder trekken.
Ik wil niks liever dan een veilige thuis creëren voor ons zoontje. En ik zie nogaltijd mogelijkheden voor ons als gezin. Maar nu kan ik niet anders dan afwachten of hij dit ooit een plaats zou kunnen/willen geven.
Om zomaar de handdoek nu in de ring te gooien omdat ik nog ergens een gevoel koester voor iemand anders vind ik te voorbarig. Want dat is wat sommigen ook reageren.
Ik vind als mijn man ook ooit op een punt kan/wil komen waarop hij kan reflecteren hoe wij als gezin waren, los van het vreemdgaan, en hier ook aan wil werken, er een toekomst voor ons nog weggelegd is.
Maar nogmaals... Ik zoek geen medelijden of sympathie over wat ik gedaan heb. Het blijft de ergste en onomkeerbare fout die ik kon maken en heb daar nu (veel te laat) spijt van.
En die handdoek heb je al in de ring gegooid toen je met die andere man in zee ging.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 6 februari 2023 om 15:24
Ai. Pijnlijk stukje om te lezen. Jij hebt een behoorlijke stap buiten jullie gezin gezet. Allemaal menselijk. Maar zoals al eerder gezegd. Wat WIL jij nu? Wil je je huwelijk/ relatie redden, of zo netjes mogelijk uit elkaar gaan? Voor beide opties kan relatietherapie een uitkomst zijn. Maar jij moet dan wel echt kiezen en stoppen met (uit)vluchten (verzinnen) en gaan voor je keuze. Als je je relatie met je man wilt redden betekent dat 0,0 contact met de spannende andere. Dus geen dorpsfeestjes of andere kansen voor spannende ontmoetingen opzoeken. Wissen die persoon. Period. Als je daar niet toe bereid bent, dan kun je samen gaan kijken hoe je gezin het minst beschadigt raakt als jullie uit elkaar gaan. Dat ben je aan je man en kind verplicht. Vind ik dan. Dan moet je ze hun ruimte gunnen en zelf weglopen.
Ps: dit soort zaken lijken mij niet een fijn startpunt voor een open relatie overigens.
Ps: dit soort zaken lijken mij niet een fijn startpunt voor een open relatie overigens.
maandag 6 februari 2023 om 15:29
Jullie hebben een kind samen. Dus die andere man uit je hoofd nu. En kijken of er nog wat te redden valt. En dat is misschien heel goed mogelijk. Al is dat vaak wel een heel pijnlijk traject.
Zo niet dan moet je eerste zorgen dat je goed uit elkaar gaat, voor jullie zoontje.
Pas daarna kun je eens gaan bedenken wat je met de rest van je leven aan moet.
Zo niet dan moet je eerste zorgen dat je goed uit elkaar gaat, voor jullie zoontje.
Pas daarna kun je eens gaan bedenken wat je met de rest van je leven aan moet.
maandag 6 februari 2023 om 15:42
Welkom op het viva forum waar je je ten alle tijden 100% principieel moet gedragen en vooral elk moment in je leven moet weten wat je wilt en je overal bewust van zijn en je coherent moet gedragen. Hier wordt je verketterd als je een keer naast de pot piest. Al zijn er tientallen andere manieren om je partner diep te kwetsen of grondig in de steek te laten. Bij vreemdgaan heb je meteen een immense schuld .... enfin.
Newsflash je leert door te leven ..... ga op zoek naar wat belangrijk voor je is. Is dat een stabiel gezinsleven of wens je meer vrijheid om dingen te ontdekken? En ben je bereid de prijs te betalen voor één van die twee? Wat zit er nog in je huwelijk, vast heel veel goeds ( bedenk dat de meeste huwelijken stranden op communicatie en niet op problemen) en ga dat eens onderzoeken ? Of vind je de vrijheid om nieuwe dingen te ontdekken veel belangrijker, dat bepaal je zelf, het is jouw leven en je hebt er maar eentje. Je kunt samen groeien en ontwikkelen met je man of alleen of in meerdere relaties. Dat is voor iedereen anders. Verdriet en boosheid zijn emoties waar je iets mee kan, alles is op te lossen, alleen onverschilligheid wordt heel moeilijk. Sws is relaties aangaan accepteren dat je elkaar pijn doet, dat is een vast gegeven. Maargoed dat is mijn mening, ,,,,,, slechts 1 van de vele...
Newsflash je leert door te leven ..... ga op zoek naar wat belangrijk voor je is. Is dat een stabiel gezinsleven of wens je meer vrijheid om dingen te ontdekken? En ben je bereid de prijs te betalen voor één van die twee? Wat zit er nog in je huwelijk, vast heel veel goeds ( bedenk dat de meeste huwelijken stranden op communicatie en niet op problemen) en ga dat eens onderzoeken ? Of vind je de vrijheid om nieuwe dingen te ontdekken veel belangrijker, dat bepaal je zelf, het is jouw leven en je hebt er maar eentje. Je kunt samen groeien en ontwikkelen met je man of alleen of in meerdere relaties. Dat is voor iedereen anders. Verdriet en boosheid zijn emoties waar je iets mee kan, alles is op te lossen, alleen onverschilligheid wordt heel moeilijk. Sws is relaties aangaan accepteren dat je elkaar pijn doet, dat is een vast gegeven. Maargoed dat is mijn mening, ,,,,,, slechts 1 van de vele...
maandag 6 februari 2023 om 15:44
Ik vind als mijn man ook ooit op een punt kan/wil komen waarop hij kan reflecteren hoe wij als gezin waren, los van het vreemdgaan, en hier ook aan wil werken, er een toekomst voor ons nog weggelegd is.
Ik snap dit echt súper goed, maar hier moet je wel echt mee oppassen. Dit heb ik zelf ook wel eens, maar dan in het klein. Dan loopt het niet lekker, zeg ik iets kwetsends en dan gaat het alleen maar daarover terwijl ik zoiets heb, het was bij mij de druppel die de emmer deed overlopen en over die volle emmer moeten we het hebben, want dat was eigenlijk de oorzaak van de opmerking en die meende ik natuurlijk niet écht.
Maar: Als ik had gewild dat het over die volle emmer ging, had ik het dáárover moeten hebben. Dan had ik niet die kwetsende opmerking moeten maken. En dat is natuurlijk ook bij jou zo. Je kunt niet terug naar een situatie waarbij je niet bent vreemdgegaan, dus zo kun je het gesprek ook niet voeren. Nu staat jouw vreemdgaan centraal.
En daar moet jij doorheen. Keer op keer, want het zal echt heel vaak terugkomen. En elke keer zal je weer opnieuw moeten aangeven hoe dat zat en waarom en ja, ook toen we bij XYZ waren zat ik met 'm te appen en ja, ook na die éne (uitzonderlijke..) gezellige avond op de bank. Sorrysorrysorry. Je moet door het stof. Jij bent niet degene die mag zeggen: "ok en nu hebben we het er wel genoeg over gehad en kunnen we het eens over jou hebben".
En dat is denk ik waar ik erg op aansla in je openingspost. Je schetst een context waarbij je hém verantwoordelijk maakt voor jouw ontrouw. Je besteedt alineas aan hoe hij jou teleurstelt en hele korte deelzinnetjes ("en dat was natuurlijk fout van mij") aan je eigen fout. Dat komt over alsof je het bagatelliseert. En het komt daarom op mij over alsof deze relatie niet meer gaat werken en alsof je daar ook geen vertrouwen meer in hebt. Dan moet je daar echt heel duidelijk in zijn, anders kwets je je man en kind twee keer.
Ik snap dit echt súper goed, maar hier moet je wel echt mee oppassen. Dit heb ik zelf ook wel eens, maar dan in het klein. Dan loopt het niet lekker, zeg ik iets kwetsends en dan gaat het alleen maar daarover terwijl ik zoiets heb, het was bij mij de druppel die de emmer deed overlopen en over die volle emmer moeten we het hebben, want dat was eigenlijk de oorzaak van de opmerking en die meende ik natuurlijk niet écht.
Maar: Als ik had gewild dat het over die volle emmer ging, had ik het dáárover moeten hebben. Dan had ik niet die kwetsende opmerking moeten maken. En dat is natuurlijk ook bij jou zo. Je kunt niet terug naar een situatie waarbij je niet bent vreemdgegaan, dus zo kun je het gesprek ook niet voeren. Nu staat jouw vreemdgaan centraal.
En daar moet jij doorheen. Keer op keer, want het zal echt heel vaak terugkomen. En elke keer zal je weer opnieuw moeten aangeven hoe dat zat en waarom en ja, ook toen we bij XYZ waren zat ik met 'm te appen en ja, ook na die éne (uitzonderlijke..) gezellige avond op de bank. Sorrysorrysorry. Je moet door het stof. Jij bent niet degene die mag zeggen: "ok en nu hebben we het er wel genoeg over gehad en kunnen we het eens over jou hebben".
En dat is denk ik waar ik erg op aansla in je openingspost. Je schetst een context waarbij je hém verantwoordelijk maakt voor jouw ontrouw. Je besteedt alineas aan hoe hij jou teleurstelt en hele korte deelzinnetjes ("en dat was natuurlijk fout van mij") aan je eigen fout. Dat komt over alsof je het bagatelliseert. En het komt daarom op mij over alsof deze relatie niet meer gaat werken en alsof je daar ook geen vertrouwen meer in hebt. Dan moet je daar echt heel duidelijk in zijn, anders kwets je je man en kind twee keer.
maandag 6 februari 2023 om 15:47
maandag 6 februari 2023 om 15:49
in mijn optiek zorg je er binnen een relatie nou juist voor om elkaar zo min mogelijk pijn te doen en is eerlijkheid en betrouwbaarheid heel belangrijk. En ja, dat kan soms pijn doen die niet te voorkomen is, maar dat geldt niet voor vreemdgaan. Die pijn is altijd te voorkomenPoespas schreef: ↑06-02-2023 15:42Welkom op het viva forum waar je je ten alle tijden 100% principieel moet gedragen en vooral elk moment in je leven moet weten wat je wilt en je overal bewust van zijn en je coherent moet gedragen. Hier wordt je verketterd als je een keer naast de pot piest. Al zijn er tientallen andere manieren om je partner diep te kwetsen of grondig in de steek te laten. Bij vreemdgaan heb je meteen een immense schuld .... enfin.
Newsflash je leert door te leven ..... ga op zoek naar wat belangrijk voor je is. Is dat een stabiel gezinsleven of wens je meer vrijheid om dingen te ontdekken? En ben je bereid de prijs te betalen voor één van die twee? Wat zit er nog in je huwelijk, vast heel veel goeds ( bedenk dat de meeste huwelijken stranden op communicatie en niet op problemen) en ga dat eens onderzoeken ? Of vind je de vrijheid om nieuwe dingen te ontdekken veel belangrijker, dat bepaal je zelf, het is jouw leven en je hebt er maar eentje. Je kunt samen groeien en ontwikkelen met je man of alleen of in meerdere relaties. Dat is voor iedereen anders. Verdriet en boosheid zijn emoties waar je iets mee kan, alles is op te lossen, alleen onverschilligheid wordt heel moeilijk. Sws is relaties aangaan accepteren dat je elkaar pijn doet, dat is een vast gegeven. Maargoed dat is mijn mening, ,,,,,, slechts 1 van de vele...
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
maandag 6 februari 2023 om 15:58
De schuld voor het vreemdgaan ligt bij safethenation. Maar dat hun relatie in puin ligt, dat is toch iets waar ze beiden schuld aan hebben.MrsDuck schreef: ↑06-02-2023 12:17+1 en het meest walgelijke vind ik wel dat het wordt goed gepraat omdat hij verandert is en de man de schuld krijgt voor haar gedrag. Als een man dit flikt en de vrouw komt uithuilen, krijgt ze steun. De vreemdganger wordt afgebrand. Ik zie niet in waarom het nu anders zou moeten zijn.
TO, Zorg maar dat je het goed regelt voor je kind. Hij kan er zeker niets aan doen dat zijn moeder een jongen verkiest boven zijn vader.
Maar uiteindelijk is het niet zo belangrijk wie schuld heeft. De vraag is of je verder met elkaar wil. En of dat kan. En dat zal niet lukken als er alleen maar wordt gedaan alsof het vreemdgaan het probleem is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
